REVIEWS

ORWELL

“Big brother has arrived - and it’s you.”

Το βιβλίο “1984” του Τζώρτζ Όργουελ, έχει επηρεάσει τον συλλογικό ψυχισμό της μοντέρνας εποχής όσο λίγα άλλα έργα λογοτεχνίας. Εκφράζει μια φωνή ανησυχίας απέναντι στην ικανότητα της τεχνολογίας να παραδώσει τον πλήρη έλεγχο των κινήσεων των ανθρώπων σε μια ολοκληρωτική κυβέρνηση. Το χειρότερο όμως, δεν είναι πως κάθε κίνηση και δραστηριότητα παρακολουθείται και καταχωρείται, ή πως κάθε άνθρωπος δεν είναι τίποτα παραπάνω από ένας παραγεμισμένος φάκελος σε κάποιο υπουργείο. Το πιο φρικιαστικό είναι πως το άτομο σταματά να είναι ελεύθερο ακόμη και στο τελευταίο άβατο, την ίδια του την σκέψη, λογοκρίνοντας τη, προτού επιτελέσει ένα έγκλημα σκέψης (Thought Crime).

orwell main 01Έχουμε τον ρόλο ενός επιλαχόντα διερευνητή ηλεκτρονικών δεδομένων.

Το Orwell, αποτελεί τη δημιουργία ενός νεότευκτου Γερμανικού στούντιο, Osmotic Studios, το οποίο απαρτίζεται από τρία άτομα και η ανάπτυξή του διήρκησε τα τελευταία δύο χρόνια, στα οποία ομολογώ πως δεν είχα ακούσει κάτι για αυτό. Χωρίζεται σε πέντε επεισόδια με εβδομαδιαία κυκλοφορία του καθενός, τα οποία αποκτώνται με την άπαξ αγορά του τίτλου και μέχρι και την δημοσίευση αυτού του κειμένου θα είναι όλα διαθέσιμα. Να σημειωθεί πως η κυκλοφορία του σε επεισόδια, τελικά πρόσφερε στην εμπειρία του τίτλου, καθώς στο ενδιάμεσο κάθε κυκλοφορίας υπήρχε έντονη δραστηριότητα στην κοινότητα, με εικασίες για την έκβαση ή τους “ενόχους” καθώς και γόνιμος προβληματισμός για τα θέματα που θίγονται.

Το μεγάλο στοίχημα όταν ασχολείται κάποιος με κάποιο τόσο εμβληματικό και κλασικό κομμάτι της λογοτεχνίας και της κουλτούρας γενικότερα, όπως είναι το “1984”, είναι να ξεπεράσει το ρίσκο που παίρνει να περιοριστεί στο να κινηθεί στην σκιά του, αναμασώντας τις έννοιες και το κεντρικό θέμα του κλασσικού έργου, χωρίς να προσφέρει πρακτικά κάτι καινούργιο, πράγμα που κάνουν οι νεότερες, νερόβραστες κατ΄ εμέ, λογοτεχνικές δυστοπίες, προσφέροντας μια εύπεπτη εκδοχή. Καταφέρνει λοιπόν η Osmotic μέσω του αφηγηματικού μέσου που προσφέρουν τα video games να δώσει μια άλλη, δική της οπτική;

The safety of the people shall be the highest law.

Το σενάριο εκτυλίσσεται στην πάροδο πέντε ημερών, μία για κάθε κεφάλαιο, από την 13η Απριλίου έως και την 17η του έτους 2017, σε μια εικονική χώρα αποκαλούμενη “The Nation”. Η χώρα αυτή τα τελευταία χρόνια –που συμβαδίζουν και με τα χρόνια της δικής μας κρίσης – βρίσκεται υπό μια άκρως συντηρητική κυβέρνηση, η οποία δε φαίνεται να έχει κάποιο συγκεκριμένο ή ακραίο ιδεολογικό πρόσημο. Κύρια δέσμευσή της αποτελεί η καταπολέμηση του εγκλήματος και η σταθεροποίηση της γύρω περιοχής μέσω στρατιωτικών επεμβάσεων. Επίσης Λυδία λίθο της πολιτικής της αποτελεί το “Safety Bill”, ένας αντι-τρομοκρατικός νόμος θα λέγαμε, με τον οποίο απελευθερώνονται τα χέρια των δυνάμεων ασφαλείας στην στοχοποίηση, σύλληψη και κράτηση οποιουδήποτε θεωρηθεί απειλή για την ασφάλεια.
 
orwell main 02Λίγο πριν η τρομοκρατία χτυπήσει την ασφάλεια των πολιτών.

If you want to keep a secret, you must also hide it from yourself.

Η παρουσία μας οφείλεται στην δημιουργία ενός νέου ερευνητικού εργαλείου, επονομαζόμενου ως “ORWELL”, το οποίο και καλούμαστε να στελεχώσουμε ως διερευνητές. Για λόγους δεοντολογίας είμαστε οι μόνοι που μπορούμε να έχουμε πρόσβαση στα διαθέσιμα ηλεκτρονικά δεδομένα και να υποβάλλουμε κατά κρίση μας όσα θεωρούμε ύποπτα ή ενοχοποιητικά στον σύνδεσμό μας που μας συστήνεται ως Symes, ώστε να γίνει η αξιοποίησή τους σε “νομικό” επίπεδο.

Η ενεργοποίηση της μονάδας μας συμπίπτει με μια κατά τα φαινόμενα τρομοκρατική ενέργεια, και το πρώτο άτομο που καλούμαστε να ελέγξουμε είναι μια παριστάμενη στο χώρο, την οποία έπιασαν οι κάμερες και έχει ιστορικό σύλληψης. Στο σύντομο tutorial ο Symes μας εξηγεί πως από κάθε ηλεκτρονικό αρχείο προκύπτουν πληροφορίες, οι λεγόμενες data chunks, τις οποίες και υποβάλλουμε σε αυτόν για να χτιστεί το προφίλ του υπόπτου και να έχουμε πρόσβαση και σε άλλα βάσει της πληροφορίας που πήραμε.
    
Αν λόγου χάρη εντοπίσουμε κάποιο nickname για μια εφαρμογή ανταλλαγής μηνυμάτων και το υποβάλλουμε, μας δίνεται πλέον πρόσβαση και στις συνομιλίες του υπόπτου στην υπηρεσία IM. Με αυτό τον τρόπο σιγά-σιγά, ξεδιπλώνεται ένα νήμα συνδέσεων με άλλους υπόπτους και μέσα, από τα οποία αντλούμε πληροφορίες. Κάποια δεδομένα βέβαια είναι αλληλοσυγκρουόμενα και εκεί πρέπει μόνοι μας να επιλέξουμε βάσει και άλλων στοιχείων. Εδώ αναδύεται ένα από τα πιο ενδιαφέροντα στοιχεία αλληλεπίδρασης, καθώς αυτές οι πληροφορίες δεν είναι απαραίτητο πως επισημαίνονται, άρα θα πρέπει να διεξάγουμε τα συμπεράσματά μας από δευτερεύοντα δεδομένα που ίσως φαντάζουν και ασήμαντα.
 
orwell main 03Οι πληροφορίες στα social media μπορεί να επιφέρουν και τη φυλάκιση.
    
Όσον αφορά τους μηχανισμούς του gameplay, αντλείται έμπνευση από τίτλους όπως το Her Story, στη διαχείριση ενός UI εντός περιβάλλοντος ενός λειτουργικού ή από το Papers, Please! στον τρόπο με τον οποίο γίνεται σταδιακά η σύνδεση του παίκτη με τους χαρακτήρες, σπάζοντας τον τέταρτο τοίχο. Είναι μεγάλη επιτυχία ο τρόπος με τον οποίο εντάσσεται η ηθική στους μηχανισμούς. Αρχικά είναι πολύ πιθανή η ένσταση του παίκτη για τις πράξεις τις οποίες επιτελεί, την κατάφορη παραβίαση της ιδιωτικότητας και κάθε δικαιώματος. Οι μηχανισμοί καταφέρνουν όμως να “δαμάσουν” την αντίδραση, είτε για να προχωρήσει η ιστορία, ή να ικανοποιηθεί η περιέργεια για το υπόβαθρο των πρωταγωνιστών, είτε ακόμη και γιατί θα καταφέρουν να πείσουν πως όσα συμβαίνουν, εξυπηρετούν όντως το καλό του πληθυσμού.

The best books… are those that tell you what you know already.

Χάρη στο εξαιρετικό γράψιμο, οι χαρακτήρες που παρακολουθούμε μέσω κοινωνικών δικτύων, ιστολογίων, λογαριασμών ηλ. ταχυδρομείου ή τηλεφωνικών επικοινωνιών, σύντομα παίρνουν ζωή και μας φαντάζουν σαν προσωπικοί γνωστοί. Μαστίζονται από πάθη και όπως όλοι μας, κάτι έχουν να κρύψουν, ταυτόχρονα όμως κερδίζουν τη συμπάθεια και την κατανόησή μας όσο καταλαβαίνουμε τα κίνητρά τους. Δεν είναι ένα παιχνίδι που θα ζητήσει την αψήφιστη εκτέλεση μηχανικών κινήσεων, ή θα προσφερθεί για απλή, χαλαρή διασκέδαση. Παρόλη την καθαρότητα που βγάζει το UI του λειτουργικού, ή των όμορφων χρωμάτων που πλημυρίζουν τα προφίλ των ηρώων στα Timeline τους, κάποια στιγμή θα πρέπει να αντικρίσουμε έναν βρώμικο καθρέπτη που θα κρίνει την ηθική μας και τις αποφάσεις μας. Δεν υπάρχουν πάντα καλές ή κακές επιλογές, ούτε κάποιος έντονος διδακτισμός. Η διαδραστικότητα βασίζεται στον προσωπικό μας ηθικό κώδικα. Έπιασα τον εαυτό μου να μεροληπτεί ενάντια σε έναν χαρακτήρα, απλά και μόνο γιατί μου ήταν αντιπαθής. Όταν υπήρξε αμφιβολία μεταξύ δύο χαρακτήρων, η μεροληψία μου έπαιξε ρόλο καθώς μπήκα στην νευραλγική θέση του κριτή. Θεωρώ άψογο και διακριτικό τον τρόπο που παρουσιάζονται αυτοί οι προβληματισμοί χωρίς να κουνήσει κανένας το δάκτυλο. Η θεματολογία και ο φόβος για το μέλλον του “1984”, έρχονται στα δικά μας μέτρα, της εθελούσιας προσφοράς πληροφοριών στο ίντερνετ, εργαλείο και βορρά στις προθέσεις όποιου μπορεί να τις χρησιμοποιήσει. Και από την άλλη πλευρά του διπόλου το λεγόμενο double-think. Το ότι δηλαδή ακριβώς επειδή οτιδήποτε μπορεί να δηλώσουμε καταγράφεται, καταλήγουμε να αυτό-λογοκριθούμε για να αποφύγουμε δυσάρεστες αντιπαραθέσεις καταλήγοντας να πιστεύουμε δύο αντικρουόμενα πράγματα, ταυτόχρονα.

 
orwell main 04Ο σύνδεσμός μας, Symes, αντιδρά ανάλογα με την πληροφορία που του δίνουμε.
    
Ακόμη και ο Symes, ο άνθρωπος στον οποίο υποβάλουμε τις πληροφορίες λειτουργεί ως ένας σύνδεσμος με το ανθρώπινο. Δεν έχουμε να κάνουμε με κάποιο αλγόριθμο που αποφασίζει βάσει του νόμου. Δεν υπάρχει κάποια απόλυτα σαδιστική φιγούρα, που προσπαθεί να σκλαβώσει την ανθρωπότητα. Ο Symes δίνει μια, τουλάχιστον λογικοφανή εξήγηση στην ανάγκη ύπαρξης ελέγχου, για την προστασία του συνόλου. Ανάλογα με τον τρόπο που θα του δώσουμε πληροφορίες, ή ακόμη και με τη σειρά που θα τις δώσουμε, μπορεί να σχηματίσει εντελώς διαφορετική άποψη για έναν ύποπτο. Άλλη μια τρομακτική κατάσταση των ημερών μας, αποτελεί το πως κάποια άποψή μας μπορεί να απομονωθεί και εκτός context να δώσει μια τελείως διαφορετική εικόνα για εμάς. Είναι τραβηγμένο στο επίπεδο της υπερβολής στο ORWELL αλλά και τα “συμβατικά” δικαστήρια πολλές φορές βασίζονται στο ήθος του κατηγορουμένου, κάτι πολύ υποκειμενικό όταν αποφασίζεις για μια ζωή.
    
Η συνοδεία της μουσικής είναι διακριτική με έντονα κρεσέντο όταν ανακαλύπτουμε κάτι κρίσιμο ή γίνεται κάποια ανατροπή. Κάποιες στιγμές θα πρέπει να ενεργήσουμε υπό την πίεση χρόνου και εκεί έχουμε έναν κατάλληλο, αγχωτικό ρυθμό. Δεν υπάρχουν ηχογραφημένοι διάλογοι και τα πάντα παρουσιάζονται μέσω κειμένου, ακόμα και οι τηλεφωνικές κλήσεις, πράγμα που δίνει μια νότα βιβλίου, ή visual novel. Ο όγκος των κειμένων είναι μεγάλος αλλά τα βρήκα ενδιαφέροντα και ταιριαστά στο να προχωρήσουν την αφήγηση. Η δε αίσθηση της διείσδυσης σε ένα χώρο που δε θα έπρεπε να βρισκόμαστε, επιτυγχάνεται πλήρως, εκτοξεύοντας το ζητούμενο εναρμονισμό στο ρόλο μας.
    
Οπτικά τα πάντα, πέρα από ένα εισαγωγικό animation, λαμβάνουν χώρα σε ένα περιβάλλον λειτουργικού συστήματος, το οποίο έχει πρόσβαση σε διάφορα μέσα, όπως σελίδες διαδικτύου, τηλέφωνα, μηνύματα ή και remote πρόσβαση σε άλλα desktop. Το στυλ που ακολουθείται είναι η χρήση εικόνων χαμηλού αριθμού πολυγώνων (low-poly art) που δίνει ένα καλαίσθητο αποτέλεσμα και έναν γενικότερο μινιμαλισμό.

The choice for mankind lies between freedom and happiness and for the great bulk of mankind, happiness is better.

Κάθε μια από τις μέρες/κεφάλαια έχει ένα κεντρικό θέμα, συνήθως γύρω από έναν από τους υπόπτους και ακολουθεί έναν κεντρικό και σχετικά γραμμικό άξονα αφήγησης, αλλά πολλά πράγματα βασίζονται στις δικές επιλογές στον τρόπο που θα δώσουμε πληροφορίες ή θα τις παρακρατήσουμε. Στο τέλος κάθε μέρας οι πληροφορίες του κεφαλαίου δεν είναι πλέον αξιοποιήσιμες για καταχώρηση αλλά παραμένουν διαθέσιμες και μπορεί να προκύψουν νέες από τα παλιά έγγραφα. Πλησιάζοντας την κλιμάκωση, υπάρχει ένας συνωστισμός πληροφορίας και η σωστή διαχείρισή της σε τρίτο μέσο, όπως σημειωματάριο είναι ίσως απαραίτητη, διότι είναι εύκολο να χαθεί κάποιος στον όγκο της. Λείπει επίσης η επιλογή  αποθήκευσης της προόδου ανά κεφάλαιο, δεσμεύοντας ένα save που πηγαίνει γραμμικά, χωρίς να αφήνει περιθώριο επιστροφής. Δίνεται παρόλα αυτά η επιλογή δημιουργίας παράλληλου save για ξεκίνημα νέας ιστορίας. Οι επιλογές που κάνουμε σε κάθε κεφάλαιο επηρεάζουν τα γεγονότα στα επόμενα μέχρι και την τελική έκβαση της ιστορίας.
 
orwell main 05Είναι οι σκέψεις μας ακόμα ελεύθερες;

Το ORWELL υπήρξε ένα από τα δυνατά βιώματα φέτος. Δεν εφευρίσκει κάτι που δεν έχει γίνει ήδη τεχνικά, όμως στον τομέα της ιστορίας, της ποιότητας γραφής και της πρόκλησης συναισθημάτων και σκέψης θριαμβεύει. Νιώθω πως πήρα κάτι από αυτό, πως έμαθα κάτι παραπάνω για τον εαυτό μου και σίγουρα ένιωσα την επίδραση στην καθημερινότητά μου. Πλέον, πριν δημοσιεύσω κάτι στο ίντερνετ το χέρι μου αιωρείται για λίγο διστακτικά… Όταν αντικρίζω ένα διαδικτυακό προφίλ αποφεύγω τα πρόχειρα συμπεράσματα για τον άνθρωπο πίσω από αυτό. Ειδικά με την τιμή του η οποία είναι πραγματικά χαμηλή για αυτό που προσφέρει, εάν βρίσκετε την θεματολογία του ενδιαφέρουσα, το προτείνω ανεπιφύλακτα. Ήταν μια ευχάριστη έκπληξη του 2016.

Pros

  • Σενάριο και χαρακτήρες που προκαλούν δυνατά συναισθήματα και προβληματισμό.
  • Απρόβλεπτες ανατροπές χάρη στο βάθος προσωπικότητας των χαρακτήρων.
  • Μηχανισμοί που δίνουν περιθώριο επιλογών και εναλλακτικών σεναρίων, με αντίστοιχη αξία επανάληψης.
  • Καλαίσθητη χρήση του Low Poly Art στον εικαστικό τομέα.
  • Εξαιρετική κλιμάκωση της ιστορίας.
  • Πολύ καλή τιμή.

Cons

  • Έλλειψη δυνατότητας επαναφοράς της ιστορίας ανά κεφάλαιο.
  • Συσσώρευση πληροφορίας καθώς κλείνει το κάθε κεφάλαιο.

ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ - 87%

87%

Σπύρος Μπλιάγκος

Εισήλθε στον χώρο του PC Gaming από νεαρότατη ηλικία, χάρη στον αρχετυπικό, μεγαλύτερο Cool ΞάδερφοTM και ένα Amstrad CPC, με ένα μικρό κονσολό-διάλειμμα μεταξύ 1995-1999. Εμφορείται από μηδενιστικές σκέψεις, που προσπαθεί ατυχώς να σκεδάσει, αναζητώντας απαντήσεις σε προαιώνια ερωτήματα σε όλα τα genres.

8 Comments

  1. Λοιπόν, μόλις το ολοκλήρωσα και δηλώνω κατενθουσιασμένος.

    Εξαιρετική γραφή, το παιχνίδι πιάνει το zeitgeist της εποχής μας στο 102%. Κάθε γραμμή του σεναρίου του ουσιαστικά απηχεί την πραγματικότητα. Η μεγαλύτερη όλων των εκπλήξεων δε, ήταν πόσο ευχάριστη ήταν η ενασχόληση μαζί του. Ενώ για καιρό έβλεπα το interface του σαν αποτρεπτικό παράγοντα, είναι τόσο όμορφα και σωστά σχεδιασμένο που σε απορροφά πλήρως.

    Ποιοτικότατο πολιτικό θρίλερ μοντέρνας κοπής και αξίζει κάθε τελευταίο σεντ που θα δαπανήσετε για την απόκτησή του.

Αφήστε μια απάντηση

Related Articles

Check Also
Close
Back to top button
elEL