REVIEWS

CALVINO NOIR

Λατρεύω το γεγονός πως όσο και να μεγαλώνω, όσες παρουσιάσεις τίτλων και να αναλαμβάνω, παραμένω μέγιστο θύμα/κοροΐδο όταν η αισθητική και το artwork ενός παιχνιδιού κάνουν την υπέρβαση και μιλάνε στην άρρωστη, γουισκοποτισμένη ψυχή μου. Το Calvino Noir, έρχεται ως μεταφορά mobile τίτλου και αποσκοπεί στο να μας προσφέρει μια αυθεντική 2D stealth noir εμπειρία.

Αν και οι mobile καταβολές ενός τίτλου συνήθως αποτελούν τεράστια κόκκινη σημαία, υπάρχουν συγκεκριμένα είδη και κατηγορίες παιχνιδιών, τα οποία ελάχιστα “υποφέρουν” κατά την μεταφορά. Το side-scrolling δισδιάστατο gameplay που στηρίζεται στο artwork και τους απλούς μηχανισμούς προκειμένου να κερδίσει τον παίκτη είναι σίγουρα “ευνοημένο” σε αυτό τον τομέα, καθώς δεν έχει ιδιαίτερες τεχνικές απαιτήσεις και μπορεί να ξεδιπλώσει ελεύθερο τα όποια θέλγητρά του, ακόμη και σε πλατφόρμες περιορισμένης ισχύος, όπως τα λογιών λογιών κινητοπαντοφλοταμπλέτια.

CN1Από την εισαγωγή του παιχνιδιού. Οι developers δεν κρύβουν τις επιροές τους.

Η δράση του Calvino Noir τοποθετείται στην Βιέννη του Μεσοπολέμου. Ελέγχουμε αρχικά τον Wilt, έναν άπατρι, αινιγματικό άνδρα, ο οποίος αναλαμβάνει ζόρικες δουλειές επ’ αδρή αμοιβή. Η βραδιά του ξεκινά “φυσιολογικά”, καθώς ένα τηλεφώνημα από μια μυστηριώδη γυναίκα έρχεται να διαταράξει το ψυχοσωτήριο βραδινό του μεθύσι. Η πληρωμή είναι καλή και η δουλειά δεν ακούγεται και πολύ δύσκολη. Ο Wilt κατεβάζει τη ρεπούμπλικά του και χάνεται για άλλη μια φορά στα ζοφερά στενάκια της Βιέννης.

Το Calvino Noir ποντάρει ίσως υπερβολικά πολύ στην δημιουργία noir ατμόσφαιρας, σε σημείο να καταλήγει καρικατούρα του ίδιου του του εαυτού. Εξηγούμαι αμέσως. Ενώ αγαπώ όσο τίποτε την αληθινή noir ατμόσφαιρα (βλέπε το εκπληκτικό The Wolf Among Us), άλλο τόσο θλίβομαι όταν βλέπω τα βασικά της χαρακτηριστικά του είδους να επιστρατεύονται ως άνευ ουσίας κράχτες. Είναι επιστημονικά αποδεδειγμένο πως οτιδήποτε ασπρόμαυρο, κουστουμαρισμένο, με jazz μουσική υπόκρουση και πλήρη αποδοχή της αναπόδραστης και απόλυτης ήττας που φέρνει η κιμαδομηχανή που λέγεται Αληθινή Ζωή, μιλάει στην καρδιά του Άνδρα.

CN3Τα περιβάλλοντα είναι ιδιαίτερα ατμοσφαιρικά σχεδιασμένα

Το πρόβλημα ξεκινά, όταν τα έξοχα voice-overs, η ποιοτική μουσική υπόκρουση και τα ευχάριστα στιλιζαρισμένα γραφικά τελικά προσπαθούν τόσο πολύ να βγάλουν σκληρή ατμόσφαιρα και “ζόρικο” συναίσθημα χωρίς να υπάρχει κάποιο ουσιώδες υπόβαθρο ή σενάριο. Ως αποτέλεσμα, το τελικό αποτέλεσμα φαντάζει αρκετά γραφικό και αφελές, σαν ενθουσιώδης απόπειρα κάποιου εφήβου που μόλις έκανε μαραθώνιο film noir και δεν κατάλαβε στην πραγματικότητα τίποτε για την απόγνωση που κυβερνά τις ζωές μας, αλλά ερωτεύτηκε παράφορα τα κοστούμια των πρωταγωνιστών και τον τρόπο που κρατούσαν οι γυναίκες το τσιγάρο.

Μέσα σε τρεις πράξεις και επτά συνολικά κεφάλαια, στο σύντομο τετράωρο με πεντάωρο που διαρκεί το παιχνίδι, ξετυλίγεται μια τυπική “νουάρ” ιστορία, η οποία μάλιστα προσφέρει και ελαφρές παραλλαγές ως προς το φινάλε της, αλλά δεν δύναται από μόνη της να σηκώσει το παιχνίδι στις πλάτες της. Εδώ υπεισέρχεται το απλό, λιτό, μα φροντισμένο gameplay, το οποίο δεν θα ξενίσει στο παραμικρό οποιονδήποτε έχει ασχοληθεί με κάποιο από τους πρόσφατους 2D stealth τίτλους της αγοράς.

CN6Περίπλοκη αποστολή διείσδυσης σε εξέλιξη. Καμία ανησυχία, ο Στραγγαλιστής της Βιέννης είναι εδώ!

Στον έλεγχό μας έχουμε από ένα έως τρεις χαρακτήρες, καθένας εκ των οποίων έχει μια ιδιαίτερη ικανότητα, θυμίζοντας το μυθικό Commandos. Για παράδειγμα ο Wilt, ο πρώτος χαρακτήρας που μας δίνεται, μπορεί να αιφνιδιάζει και να βγάζει νοκ-άουτ τους φρουρούς κάθε επιπέδου. Η Siska μπορεί να παραβιάζει κλειδαριές και ο Arno να λειτουργεί βαριά μηχανήματα. Η ικανότητα κάθε χαρακτήρα είναι ιδιαίτερα απλοϊκή και αν και απόλυτα λειτουργική, στην ουσία τα περισσότερα επίπεδα μπορούν να λυθούν ταχύτατα, χάρη στην ανύπαρκτη AI των αντιπάλων μας. Ειδικά όταν έχουμε τον Wilt στην ομάδα, ο τέλειος, μανιακός στραγγαλισμός κάθε άσχετου φρουρού στο επίπεδο είναι θέμα λίγων λεπτών και ελάχιστης υπομονής. Είναι πραγματικά αστείο σαν μηχανισμός και ακυρώνει κάθε πραγματική stealth υπόνοια μπορεί να έχει το παιχνίδι. Στην ουσία, κάθε φορά που έχουμε τον έλεγχο του Wilt, απλώς παραμονεύουμε πίσω από πόρτες και γωνίες, περιμένουμε να έρθει για περίπολο ο ανυποψίαστος φύλακας και γκλάρπ γκάργκλ γκρούγκλ, αβγαταίνει ο αριθμός των θυμάτων μας. Τρεχαλίζουμε κατόπιν λίγο στο επόμενο objective του επιπέδου και πάλι από την αρχή.

Οι αποστολές δίχως τον Wilt μας αναγκάζουν να παίξουμε ακολουθώντας μια σαφώς πιο…τακτική και μαζεμένη προσέγγιση, αλλά το λαμπρό IQ ραδικιού των φρουρών με τα απόλυτα προβλεπόμενα σχήματα περιπολίας τους και την πλήρη αδιαφορία τους για τα πτώματα των συναδέλφων τους κάνουν ακόμη και τις αμιγώς “stealth” αποστολές να εκτυλίσσονται ως ασκήσεις απομνημόνευσης και συγχρονισμού (και μιλάμε για εύκολες ασκήσεις πάντα) με μηδαμινή πρόκληση για τον αληθινά μερακλή στελθά.

CN7Το γοητευτικό ύφος των γραφικών και της παρουσίασης, ενδέχεται να σας θυμίσει ακόμη και κάποια ονειρική εκδοχή του Spy vs. Spy

Το Calvino Noir τελικά διαβιώνει σε ένα παράξενο, ημιφωτισμένο gaming limbo. Σε καμία περίπτωση δεν παρέχει τις συγκινήσεις εκείνες που θα το καταστήσουν ικανό έστω να αγναντεύει από μακριά το επικό Mark of the Ninja και από την άλλη, είναι αρκετά καλοφτιαγμένο ώστε να κεντρίσει το ενδιαφέρον τόσο ενός θιασώτη των φίλμ νουάρ όσο και ενός φίλου της stealth δράσης. Ευχάριστη συντροφιά για ένα βροχερό απόγευμα με ποτό και τσιγάρο (η συνολική διάρκεια του παιχνιδιού χωρίς collectible νευρώσεις είναι γύρω στις πέντε ώρες, με αρκετούς θανάτους και δοκιμές) και σίγουρα ένα τίμιο δείγμα γραφής από την δημιουργό εταιρεία του, Calvino Noir Limited, αλλά ως εκεί.

Pros

  • Εξαιρετικά voice-overs και μουσική υπόκρουση
  • Δημιουργεί πράγματι noir ατμόσφαιρα, έστω και επιφανειακή
  • Η δυνατότητα χειρισμού τριμελούς ομάδας όπου κάθε χαρακτήρας έχει μια συγκεκριμένη ικανότητα, θα θυμίσει στους παλιούς το θρυλικό Commandos

Cons

  • To ΙQ ραδικιού των αντιπάλων μας καθιστά την πλειοψηφία των αποστολών μας αληθινό περίπατο
  • Η noir ατμόσφαιρα στην οποία στηρίζεται το όλο εγχείρημα παραμένει καθαρά προσχηματική και επιφανειακή
  • Σύντομη σχετικά διάρκεια και replayability μόνο για τους σκληρά κατεστραμμένους οπαδούς του stealth

ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ - 72%

72%

Στέφανος Κουτσούκος

Ο Στέφανος Κουτσούκος ή αλλιώς "The Artist Formerly Known As Borracho", διέπραξε ποικίλα εγκλήματα τα οποία τον οδήγησαν σε μια ριζική επανεκτίμηση των προτεραιοτήτων και αξιών του. Υπηρέτησε περήφανα στην πειρατική αρμάδα του Ragequit.gr από την ίδρυση του ιστοτόπου το 2012 ως το Μάη του '19.

2 Comments

  1. Ωραίο review, κρίμα για το παιχνίδι.
    Μπήκα πάντως Steam να δω τιμή , και ομολογώ πως τα 16,19 € ( με έκπτωση 10% ) μου φάνηκαν λίγο τσιμπημένα για τίτλο που έχει διάρκεια 5 ώρες, και μηδαμινό replayability. Βέβαια, μετά το ανέκδοτο που ακούει στο όνομα The Order: 1886, καταπώς φαίνεται, οι 5 ώρες θεωρούνται ικανοποιητική διάρκεια.

  2. Η τιμή είναι πράγματι ακανθώδης, αν σκεφτεί κανείς πως ουσιαστικά πρόκειται για αυτούσια μεταφορά mobile τίτλου που στοιχίζει 3-4Ε στα iTunes και Google Play. Σε καμιά γερή έκπτωση -75% πάντως, έχει ένα ενδιαφέρον για fans της κατηγορίας.

Αφήστε μια απάντηση

Related Articles

Check Also
Close
Back to top button
elEL