REVIEWS

MIGHT AND MAGIC X: LEGACY

-1986: Ανάμεσα στα κοσμοϊστορικά γεγονότα που έλαβαν χώρα εκείνη τη χρονιά, όπως η έκρηξη του διαστημικού λεωφορείου Challenger, η κυκλοφορία του Top Gun με τον Tom Cruise και η γέννηση της Lindsay Lohan, o άσημος προγραμματιστής Jon Van Caneghem, ιδρυτής της μικρής εταιρίας New World Computing, ολοκληρώνει αισίως μετά από 3 κοπιαστικά χρόνια μοναχικής εργασίας την δημιουργία του RPG Might and Magic: Book One – The Secret of the Inner Sanctum. O τίτλος σημειώσει τέτοια επιτυχία που μέσα στα επόμενα δύο χρόνια γίνεται port σε μηχανήματα Commodore, IBM και Mac OS (το game αρχικά είχε κυκλοφορήσει για Apple IΙ), και αποκτά και το πρώτο του sequel, το Might and Magic II: Gates to Another World.

-2003: Λίγο καιρό μετά την θεαματικά αποτυχημένη κυκλοφορία του Might and Magic IX (του οποίου η αποτυχία έγκειται κυρίως σε περικοπές στο budget και υπερβολικά βεβιασμένο release), η 3DO, εκδότρια εταιρία που είχε αγοράσει την New World Computing στα μέσα της προηγούμενης δεκαετίας, κηρύσσει πτώχευση και ξεπουλάει όλα της τα Licenses. Το Might and Magic franchise αποκτάται από την Ubisoft έναντι μόλις 1.3 εκατομμυρίων δολαρίων, αλλά η εταιρία φαίνεται να ξεγράφει πλήρως την σειρά RPG και αφοσιώνεται κυρίως στο reboot της turn-based strategy σειράς Heroes of Might and Magic, της οποίας αλλάζει τα φώτα τόσο σεναριακά όσο και στυλιστικά.

-2014: H Ubisoft αναβιώνει την RPG σειρά Might and Magic κυκλοφορώντας ένα νέο turn-based RPG με τον αρκετά ενδεικτικό της όλης κατάστασης τίτλο MIGHT AND MAGIC X: LEGACY.

Η ανάγνωση του παραπάνω χωροχρονικού roller coaster συναισθημάτων είναι αρκετά ενδιαφέρουσα από μόνη της ως ιστορική μαρτυρία, αλλά αφήνοντας στην άκρη τους συναισθηματισμούς που προκύπτουν ως αποτέλεσμα της πολυετούς ενασχόλησης με το συγκεκριμένο franchise, οφείλουμε να εστιάσουμε στο ζουμί: η UBISOFT, ένας από τους κολοσσούς της gaming βιομηχανίας που έχει στο ενεργητικό της αναγνωρίσιμα franchises που πουλάνε εκατομμύρια αντίτυπα και μόνο στο άκουσμα του ονόματός τους, πείθεται να εκδόσει εν έτει 2014 το δέκατο old-school, turn-based και grid-based μέλος μιας θρυλικής RPG σειράς!

 

 

mightandmagicx-snap1Από την αρχή κιόλας φαίνεται να το πάει καλά το πράμα πάντως…

 

Από τις πρώτες στιγμές ενασχόλησης με τον τίτλο γίνεται σαφές πως αυτός ο old-school χαρακτήρας της σειράς καταφέρνει να επιβιώσει στο ακέραιο στο Legacy, και αυτό από μόνο του είναι μια πρώτη νίκη για την Limbic Entertainment, δημιουργό εταιρία του game. Και μιλάμε για old-school, όχι αστεία: κυριότερη πηγή έμπνευσης σύμφωνα με τους developers είναι τα πρώτα games της σειράς (με έμφαση στα Might and Magic 4 και 5) και λιγότερο τα πιο “νέα” και διαδεδομένα Might and Magic 6-7-8! Έτσι, το Legacy χρησιμοποιεί μεν το σύστημα δημιουργίας χαρακτήρα που είδαμε στην σειρά από το 6 και μετά (δημιουργία party τεσσάρων χαρακτήρων στην αρχή του game, διαλέγοντας όποιον συνδυασμό επιθυμούμε ανάμεσα σε συγκεκριμένες φυλές και melee/ranged/magic classes) όπως επίσης και τα ίδια λίγο-πολύ skill, spell και inventory systems, αλλά η grid-based περιήγηση στο game, με τον κόσμο να είναι σαν μια τεράστια σκακιέρα και εμάς να μετακινούμαστε σε αυτήν από τετράγωνο σε τετράγωνο προς 4 κατευθύνσεις και όχι ελεύθερα όπως στα τυπικά σύγχρονα RPG, πραγματικά δίνει την εντύπωση πως παίζουμε ένα HD remake του Might and Magic V (για να χρησιμοποιήσουμε και πιο σύγχρονο παράδειγμα, θα μπορούσε να το χαρακτηρίσει κανείς σαν ένα open-world Legend of Grimrock).

To ίδιο “σκληροπυρηνικοί” είναι και οι διάφοροι επιμέρους μηχανισμοί του gameplay. Ξεχάστε για παράδειγμα την σύγχρονη μάστιγα των Quest Compasses, των επεξηγηματικών GPS βελακιών και λοιπών περιπτώσεων που το game φέρεται στον παίκτη σα να είναι ένα 5χρονο αγοράκι που χάθηκε στο σούπερ μάρκετ. Αν θέλετε να περιηγηθείτε σωστά στον κόσμο του Legacy θα πρέπει να προσέχετε προς τα που σας στέλνει ο κάθε quest giver, να συμβουλεύεστε τους χάρτες σας και το journal σας, να εξερευνείτε μόνοι σας, να χάνεστε ίσως πιο συχνά απ’ότι θα θέλατε (ειδικά σε κάτι περιπτώσεις όπως τα δάση, που λόγω της grid-based σχεδίασης αποτελούν ουσιαστικά μίνι-λαβυρίνθους) αλλά και να σημειώνετε οι ίδιοι πάνω στους χάρτες οποιεσδήποτε πληροφορίες θεωρείτε πως θα σας βοηθήσουν στο μέλλον.

 

MightandmagicX-snap2Στις σημειώσεις μπορείτε να γράφετε ΟΤΙ θέλετε. Ποιος θα τα δει άλλωστε…

 

Από αυτό το μοτίβο oldschoolίασης δεν θα μπορούσε να ξεφύγει και ο αναπόσπαστος τομέας των Might and Magic, οι μάχες. Όπως αναφέρθηκε και παραπάνω οι μάχες στο Legacy είναι turn-based, με τους εμπλεκόμενος στην κάθε μάχη να διαδέχονται ο ένας τον άλλο σε “σειρές” χωρίς κάποιον χρονικό περιορισμό, αφήνοντάς μας την “χαλαρότητα” να σκεφτόμαστε με την ησυχία μας τις κινήσεις μας και να καταστρώνουμε στρατηγικές, σε αντίθεση με τον φρενήρη ρυθμό της real-time μάχης. Κατά τις σειρές αυτές τα party members μας αλλά και οι αντίπαλοι μπορούν να πραγματοποιήσουν μέχρι μία κίνηση: να επιθετούν, να castάρουν κάποιο spell, να πιουν κάποιο φίλτρο, ή, αν όλα τα γύρω τετράγωνα είναι “κενά”, να μετακινηθούν κατά ένα τετράγωνο. Προφανώς το party μας μετακινείται σαν σύνολο, πράγμα που σημαίνει πως αν επιλέξουμε να μετακινηθούμε κατά τη διάρκεια της μάχης τότε αυτό μετράει σαν 1 κίνηση για όλα τα μέλη του party μας και άρα η σειρά περνάει σε κάποιον από τους εχθρούς.

Η τελευταία παράμετρος με τις μετακινήσεις (και ειδικά το γεγονός ότι δεν μπορούμε να μετακινηθούμε αν υπάρχει κάποιος εχθρός σε οποιοδήποτε τετράγωνο που εφάπτεται του τετραγώνου στο οποίο στέκεται το party μας) προσδίδει αρκετά στην δυσκολία των μαχών, καθώς αναίρείται ουσιαστικά η αγαπημένη noobάδικη τακτική των Might and Magic 6-7-8 του να κινούμαστε μακριά από τους εχθρούς μας οπισθοχωρόντας σταθερά και spamάρωντας ranged επιθέσεις ή spells μέχρι να τους εξοντώσουμε όλους. Χωρίς αυτό βέβαια να σημαίνει πως κατά τα άλλα οι μάχες είναι εύκολη υπόθεση – απεναντίας, η δυσκολία των μαχών του Legacy μπορεί άνετα να συγκριθεί με την αντίστοιχη δυσκολία των πρώτων games της σειράς. Ακόμα και στα μικρά levels, ακόμα και κόντρα σε φαινομενικά “αδύναμους” εχθρούς (πόσο μάλλον κόντρα στα αρκετά ισχυρά bosses), απαιτείται σωστή τακτική και διαχείριση των σειρών μας, επιλέγοντας κάθε φορά την κατάλληλη επίθεση και το κατάλληλο spell, ζυγίζοντας την κάθε κατάσταση ώστε να αποφασίσουμε αν αξίζει να επιτεθούμε ή να “σπαταλήσουμε” την επίθεση προκειμένου να healάρουμε ή να buffάρουμε το party μας, και λαμβάνοντας πάντα υπ’όψιν τα ιδιαίτερα skills/abilities που ενδεχομένως να διαθέτει ο κάθε εχθρός.

Αξίζει επίσης να αναφερθεί πως στο Legacy δεν υπάρχει μηχανισμός για το level-scaling των εχθρών, μια από τις μάστιγες των σύγχρονων RPG που αφαιρούν κατακόρυφα από το challenge. Έτσι είναι πολύ πιθανόν (δεδομένο μάλλον) ο παίκτης να βρεθεί σε μάχες εναντίον εχθρών οι οποίοι είναι απλά too much για το τρέχον level τους, αναγκάζοντάς τους να αγνοήσουν συγκεκριμένες τοποθεσίες, dungeons ή και ολόκληρα quests μέχρι να levelάρουν και να δυναμώσουν αρκετά ώστε να είναι σε θέση να ανταπεξέλθουν στις δύσκολες μάχες.

 

MightandmagicX-snap3Από τις δυσκολότερες μάχες που συνάντησα, κόντρα σε κάτι Black Guards λίγο πριν την πρωτεύουσα του τόπου. Κράτησε κανένα 20λεπτο συνολικά η σύρραξη, αλλά η μυρωδιά της νίκης στο τέλος είναι πάντα όλα τα λεφτά.

 

Αυτή η σύνδεση με το παρελθόν του κόσμου των Might and Magic όσον αφορά τα αμιγώς gameplay στοιχεία, όσο πετυχημένη και να είναι, δυστυχώς περιορίζεται εκεί. Ακολουθώντας την ίδια τακτική που οδήγησε στο reboot των Heroes of Might and Magic, το Legacy δεν έχει απολύτως καμία σχέση με το υβριδικό fantasy/sci-fi setting που έκανε τα προηγούμενα games της σειράς τόσο ξεχωριστά. Συνεπώς, οι Ancients, οι διάφοροι επισκέπτες από τα άστρα, τα διαστημόπλοια, οι βιοσφαίρες, τα όπλα laser και οι λοιπές πτυχές τεχνολογίας που νοστίμευαν απίστευτα το setting, έχουν αφαιρεθεί ολοκληρωτικά και έχουν αντικατασταθεί από το τυπικό high fantasy setting του κόσμου της Ashan που εισήγαγε η Ubisoft στο Heroes of Might and Magic 5 και που είναι πιο κλισέ και τζενέρικ και από συρτάρι με μαύρες κάλτσες. Είχα αναφέρει και κατά την ενασχόλησή μου με το expansion του Heroes of Might and Magic 6 το πόσο αντίθετο και ξενερωμένο με βρίσκει αυτή η μετάβαση, και θα συνεχίσω να το δηλώνω σε κάθε ευκαιρία και περίσταση.

Προς τιμήν τους βέβαια, οι δημιουργοί της Limbic συνειδητοποίησαν πως ένα νέο Might and Magic game έπρεπε να συνδέεται με το παρελθόν της σειράς και στους εκτός gameplay τομείς όσο περισσότερο γίνεται, έστω και έμμεσα, προκειμένου να τραβήξει και τους πλέον απαιτητικούς “πάλιουρες”, και κινούμενοι προς αυτήν την κατεύθυνση έχωσαν στο game διάφορα σφηνάκια αναφορών στα παλαιότερα games. Έτσι θα βρούμε πολλές λεπτές αναφορές στο παρελθόν που μπορούν να πιάσουν όσοι έχουν ασχοληθεί με το franchise, όπως quests που αφορούν μια πτώση μετεωρίτη, έναν NPC που μας διηγείται το πώς σχεδιάζει ένα παιχνίδι με κάρτες που αποτελεί ευθεία αναφορά στο Arcomage, έναν άλλον που μας αναφέρει πως ένας warlock ονόματι Agar ξεκίνησε να παράγει υβριδικά πλάσματα στο εργαστήριό του αλλά “στην πορεία μάλλον το παράκανε”, ή ακόμα και το ίδιο το όνομα της αρχικής πόλης Sorpigal, μαζί με έναν πολύ ενδιαφέρων διάλογο στο τοπικό tavern της πόλης (ονόματι…Goblin Watch Tower) όπου ένας NPC μας αναφέρει πως “αρκετοί έχουν δηλώσει πως έχουν επισκευτεί στο παρελθόν και άλλες πόλεις με αυτό το όνομα”… Αλλά βέβαια υπάρχουν και τελείως στεγνές αναφορές στα γεγονότα των προηγούμενων games της σειράς, όπως ένα βιβλίο ονόματι “Portal to a Distant Star” γραμμένο από τον… “Lord Caneghem”.

 

Mightandmagicx-snap4Μπορεί και να είναι σύμπτωση βέβαια. Πόσοι και πόσοι Ashanέζοι ονόματι Caneghem δεν ταξίδεψαν σε άλλους κόσμους για να ξεφύγουν από την τζενερίλα του setting;

 

Πέραν του τυπικού ζητήματος με το setting, άλλα “αρνητικά” που μπορεί να προσάψει κανείς στο Legacy σχετίζονται περισσότερο με τεχνικά ζητήματα του ιδίου του game, αλλά και με Την Μάστιγα (θα επανέλθουμε σε αυτό λίγο παρακάτω). Το game βασίζεται στην (αρκετά δημοφιλή τελευταία για indie, crowdfunded και low-budget τίτλους) Unity Engine, η οποία δεν φημίζεται και ιδιαίτερα για το “βάρος” της και τις απαιτήσεις της σε ισχύ hardware, ωστόσο παίζοντας το Legacy θα συναντήσουμε σε αρκετές περιπτώσεις οικτρή πτώση στο Framerate (στους εξωτερικούς χώρους κυρίως), αυξημένη διάρκεια του Loading και λοιπά ενοχλητικά σκαλώματα. “Μπορεί να φταίει το καβουρδιστήρι που πλασάρεις για gaming PC ρε μπάρμπα!” μπορεί να σχολίαζε εύστοχα κάποιος. Όταν όμως σε παιχνίδια όπως τα πρόσφατα Batman games πιάνεις υψηλά και σταθερά frames ενώ παίζοντας με τις ίδιες ρυθμίσεις γραφικών ένα low-budget game όπως το Legacy συναντάς προβλήματα, τότε κάποιο λάκκο πρέπει να έχει η φάβα.

Όλα αυτά βέβαια δεν πιάνουν μία μπροστά Στην Μάστιγα. Αλλά ας βάλω τον κατάλληλο τίτλο:

 

UPLAY – ή αλλιώς, Πώς Έπαψα να Νοιάζομαι και Απλά Έφτιαξα το Μεσημεριανό Μου

Σε κάθε μα κάθε game που υιοθετεί την DRM-πλατφόρμα της Ubisoft, τόσο οι παίκτες όσο και οι reviewers επισημαίνουν τα προβλήματα που συναντούν κατά την ασχολία τους με αυτούς τους τίτλους. Άλλους τους πετάει στεγνά στο desktop λόγω προβλημάτων στην σύνδεση του Uplay, άλλους τους σβήνει τα saved games λόγω προβλημάτων στο Cloud, άλλοι δεν μπορούν να ενεργοποιήσουν τα games τους μέσω αυτού, υπάρχει ακόμα και μια εκλεκτή μειοψηφία η οποία δεν μπορεί καν να κάνει register στην υπηρεσία λόγω διαφόρων σφαλμάτων.

Ευτυχώς το Legacy δεν απαιτεί always-online σύνδεση, οπότε η εμπειρία έμεινε ανεπιρρέαστη από τον τυπικό online-offline λόξυγκα του Uplay. Επίσης ευτυχώς δεν συνάντησα πρόβλημα με τα saves μου, ενώ και το registration μου είχε γίνει κανονικότατα. Το θέμα ήταν άλλο: δεν μπορούσα καν να τρέξω το game μετά το install γιατί το Uplay δεν μπορούσε να ολοκληρώσει τα (αχρείαστα) updates στο DirectX.

*Story Mode ON*

Κατεβαίνει το game από το Uplay, ολοκληρώνεται το download γύρω στις 2 το μεσημέρι, λέω ωραία ας το τρέξω να δούμε τι θα δούμε.

Pop-up παράθυρο: “θέλετε να εξουσιοδοτήσετε το Uplay να κάνει αλλαγές στον σκληρό σας δίσκο;” – ε λογικά πατάμε το “Yes”.

Uplay: Installing Additional components – DirectX, Microsoft .NET Framework” και διάφορα άλλα. Νταξ οκ, το ίδιο βγάζει και στο Steam σε κάθε νέο τίτλο, ας το αφήσω για 2-3 λεπτά και θα τελειώσει.

Πηγαίνω στην κουζίνα (όπου είχα αφήσει από το πρωί να ξεπαγώνει λίγο στήθος κοτόπουλο για να το κάνω κοκκινιστό με κριθαράκι) και ετοιμάζω τα λοιπά συμπράγκαλα που θα χρειαστώ για να μαγειρέψω, με απώτερο σκοπό να τσεκάρω το game για κάνα μισάωρο και μετά να μαγειρέψω κατευθείαν ώστε να φάω το μεσημεριανό μπροστά στο PC σαν τυπικός πουθενάς no-lifer.

Ξαναπάω στο PC μετά από 2-3 λεπτά, βλέπω το Uplay έχει κολλήσει ακόμα εκεί, “Installing DirectX“. Δε βαριέσαι, και το Steam τρώει τέτοια κολλήματα αραιά και που (με τη διαφορά βέβαια πως το Uplay ΔΕΝ παρέχει επιλογή για να σταματήσεις την διαδικασία και πρέπει να κλείσεις όλο το πρόγραμμα από το Task Manager). Ανοίγω Task Manager, κλείσιμο του Uplay, τρέξιμο ξανά, “Θα εξουσιοδοτήσετε το Uplay να κάνει αλλαγές;“, ναι αμέ, πάμε πάλι Installing Additional Components.

Η σκέψη του κοκκινιστού ήταν υπερβολικά έντονη οπότε αποφασίζω να ξεκινήσω να μαγειρεύω, και να γυρίσω μετά στην πορεία να φτιάξω το party μου τουλάχιστον λίγο πριν γίνει το φαΐ ώστε να προχωρήσω με το παραπάνω σχέδιο. Πάω κουζίνα, σοτάρω το κρέας, πετάω μέσα μυρωδικά, πιπεριές και λοιπές αηδίες, μόλις το κρέας γίνει ανδροπρεπές ρίχνω μέσα και το κριθαράκι για να τσιγαριστεί και να γίνει σπυρωτό, μετά από κάνα λεπτό πετάω με μίσος μέσα την σάλτσα, βάζω και λίγο νερό, χαμηλώνω την φωτιά και αφήνω να βράσει. Πρέπει να πέρασε κανένα 15-20λεπτο για τα παραπάνω.

Ας πάω να δω τι γίνεται και στο PC. “Installing Additional Components: DirectX…“. Νιώθω μια αναταραχή στη Δύναμη. Ξανά – κλείσιμο μέσω Task Manager, τρέξιμο Uplay, τρέξιμο του Legacy, “Θέλετε να εξουσιοδοτήσ…” ΝΑΙ, ας πάω κουζίνα να τελειώσω το μαγείρεμα τουλάχιστον.

10-15 λεπτά μετά το φαΐ είναι έτοιμο, βάζω την μεριδάρα μου, τρύβω από πάνω και μισό κιλό κεφαλοτύρι, ρίχνω και λίγο μπούκοβο γιατί κάποιοι ανώμαλοι γουστάρουν τα καυτερά, και πάω προς το PC. “Installing Additional Components: DirectX…“. ΓΙΑ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ CHRIS AVELLONE. Για πάμε λίγο πάλι. Task Manager, Uplay, “θέλετε να εξουσιοδοτήσετε το Uplay“…χμ, βασικά ΟΧΙ.

Και πατώντας ΟΧΙ, το game ως διά μαγείας ξεκίνησε.

Ηθικόν δίδαγμα: JUST SAY NO. Και βάλτε μπούκοβο στο φαΐ σας όπως κάνουν τα γνήσια αρσενικά.

*Story Mode OFF*

 

mightandmagicx-snap5Για πείτε κάνα άλλο νέο. Η οικογένεια καλά; Το αίσθημα; Κάνα καλό βιβλίο διαβάσατε τελευταία; Α δεν πειράζει, δεν με απασχολείτε από κάτι, έχω ώρα.

 

Aφήνωντας στην άκρη την παραπάνω μυρωδάτη ιστορία, τα τεχνικά προβλήματα αλλά και τον ευνουχισμό του setting, παραμένει αδιαμφισβήτητο γεγονός ότι στις λεπτομέριες και στην ουσία του το Legacy καταφέρνει να σε κάνει να νιώθεις πως παίζεις έναν Might and Magic τίτλο βγαλμένο από τα παλιά. Παράλληλα με την αξιέπαινη προσπάθεια των δημιουργών του να το γεμίσουν με όσα Easter Eggs και αναφορές στα παλιά games γινόταν, και δεδομένου του μικρού budget που είχε στην διάθεσή της η Limbic για το development, θα ήταν ομολογουμένως αχαριστία το να μην μας αρκεί πως, ουσιαστικά, είναι όλα εκεί: το party, το leveling των skills, η περιήγηση στον κόσμο, οι turn-based μάχες, τα Obelisk Puzzles, τα βαρέλια με τα περίεργα “liquids” που σου αυξάνουν κάποιο stat, η ικανοποίηση του να ανακαλύπτεις ένα κρυφό chest ακολουθώντας ένα απόμερο μονοπάτι… Πραγματικά, θα έλεγε κανείς πως ούτε ο ίδιος ο Jon Van Caneghem δεν θα κατάφερνε να πετύχει τόσο “hardcore” αναβίωση της σειράς (δεδομένου μάλιστα πως ο ίδιος πλέον ασχολείται με το Command and Conquer franchise και συγκεκριμένα με το Tiberium Alliances, ένα… online browser game – γελάει ο κόσμος).

Η ανάλυση πάνω στο πώς αυτή η ένδοξη σειρά έφτασε από την πλήρη καταξίωση και δόξα στην αφάνεια της ιστορίας για πάνω από 11 χρόνια, δεν είναι της παρούσης (αλλά ίσως διερευνηθεί σε άλλο μελλοντικό άρθρο, άλλης στήλης). Το πώς η Ubisoft πείθεται να την επαναφέρει ως turn-based και grid-based (!) RPG, μάλλον θα πρέπει να απασχολήσει τον σχετικό με βουντού, μαγεία και υποσυνείδητη πλύση εγκεφάλου Ειδικό Τύπο. Προς το παρόν, το μόνο που οφείλουμε να κάνουμε εμείς είναι να γνεύσουμε συγκαταβατικά απέναντι σε αυτό το ιστορικό παράδοξο που φέρει τον τίτλο Might and Magic X, και να βγάλουμε το καπέλο σε μια ιστορική σειρά που, έστω και λειψή, έστω και με τα προβλήματά της, αρνείται πεισματικά να πεθάνει και 28 χρόνια μετά την εκκίνησή της δηλώνει ξανά “ΠΑΡΩΝ” και έτοιμη για νέες συγκινήσεις.

Το Μight and Magic X: Legacy διατίθεται στην Ελλάδα από την CD MEDIA.

Pros

  • Hardcore RPG μηχανισμοί βγαλμένοι από τα παλιά
  • Πολύ μεγάλη διάρκεια
  • Αρκετά υψηλός βαθμός πρόκλησης και δυσκολίας
  • Πολλές in-game αναφορές στο παρελθόν της σειράς
  • Είναι Might and Magic, διάολε!

Cons

  • Το Uplay
  • Το ευνουχισμένο setting της Ashan
  • Αναίτια “βαρύ” στον τεχνικό τομέα
  • Ορισμένα bugs του δεν έχουν διορθωθεί ακόμα
  • Το Uplay
  • Κάπως πτωχές επιλογές customization όσον αφορά την εμφάνιση του party μας
  • To Uplay

ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ - 85%

85%

Κώστας Καλλιανιώτης

Αρχαιολόγος/Ιστορικός, RPG Player, Οπαδός των Motörhead, Καταναλωτής Προβατίνας.

20 Comments

  1. Καταπληκτικό review Κώστα, τα είπες όλα σύντομα και διασκεδαστικά! Συμφωνώ σε όλα, από την ιστορική αναφορά της σειράς, στα θετικά και αρνητικά του νέου τίτλου, στο απαίσιο Uplay, στο επικό κοκκινιστό, στο που έχει ξεπέσει ο πατέρας της σειράς, στα φοβερά easter eggs του παιχνιδιού και φυσικά στην απίστευτη ζεστασιά και νοσταλγία που βγάζει το νέο MnM! Οι φίλοι των παλιών first person party based cRPG ήδη πρέπει να το λιώνουν! Μετά το LoG (το οποίο ανήκει βέβαια σε άλλη υπο-κατηγορία) βλέπουμε αυτό, πραγματικά απίστευτο που μια Ubisoft (με όλα τα ζαβά της) έκανε publish ένα RPG ενός τέτοιου παλιού και ιδιόρυθμου sub-genre.

  2. +1 για το μπούκοβο…
    Όσο για το Uplay, το Origin και το τρισκατάρατο GFWL… OK, ίσως είναι καλό να έχει ανταγωνισμό ο Gaben, αλλά καλύτερα να τα κάνουν DRM-Free. Εγώ πάντως ή DRM-Free ή από το Steam αγοράζω. Οποιοδήποτε άλλο DRM αποτελεί λόγο για να μην αγοράσω τον τίτλο.

  3. ακομα μία ψηφο για το μπουκοβο, που μεχρι προσφατα ηταν πιο παραγνωρισμενο κι απ το φραντσαιζ του MnM…
    παει με ολα και φτιάνει καψιμο κανονικο, αντρουά, οχιαστεία…
    για το παιχνιδι, τα ξαναλεμε μετα απο 2-3 πάτσηζ.
    ωραιο ρηβιού, ωστοσο.
    εξαιρετικα τιμιο το σκρην με το γκωλο. εχει αποσταλει ηδη σε στρατιές ολντσκουλάδων αρπιτζήδων. αυριο το πρωι θα εισαι διασημος, γκαλλιανιωτη. 😀

  4. Όσα ήθελα να πώ για εξαιρετική -για άλλη μια φορά- γραφή, to the spot ανάλυση, πόντους για το μπούκοβο, και γέμισμα του μυαλού με αναμνήσεις,ειπώθηκαν ήδη.
    Το U(don’t/wish you could)Play πρέπει να απαγορευτεί δια ροπάλου.
    Το 1986 στράβωσε η ΕΣΣΔ που είχε υπερατύχημα η USA και αποφάσισε να κάνει καλύτερο. Τσέρνομπιλ.

  5. Ελάτε κυρία Βέφα παραδεχτείτε το, σας αρέσει επειδή είναι αρχαιολογία το παίγνιο. Επίσης η υψηλή πρόκληση στις μάχες θα έπρεπε να είναι στα αρνητικά και όχι στα θετικά!! Έτσι κάνουν οι σωστοί reviewers που σέβονται τους αναγνώστες τους. :p
    Πέρα από τη πλάκα, ωραίο λιτό και περιεκτικό review. Μου άνοιξε την όρεξη…

  6. Αν εξαιρέσεις το “Vegan” σκέλος, ναι κάπως έτσι είναι η φάση 😀 Ότι κάνεις με μίσος στη ζωή γίνεται πιο μερακλήδικο, κάτι ήξεραν οι Sith…

    Απ’ότι έχω καταλάβει, η ουσιαστική διαφοροποίηση στα επίπεδα δυσκολίας έγκειται στην ισχύ των εχθρών. Το Adventurer είναι το default επίπεδο, για όσους θέλουν να εξερευνούν, να questάρουν και γενικά απλά να παίζουν σε Story-Mode. Στο Warrior οι εχθροί είναι σαφώς δυσκολότεροι (περισσότερα ΗΡ, περισσότερη δύναμη στα χτυπήματα, ίσως και περισσότεροι σε αρθιμό), για όσους γουστάρουν ακραίες στρατηγικές και turn-based σκηνικά έπους.

  7. Χαχανίζω στη δουλειά ΓΚαλλιανιώτη Μπουκοβίτη. Επικό ρηβιού, αντρικό, μεστό, ουσιώδες.

    Καυτέρα δεν τρώνε μόνο αι γυναίκαι και τα νήπια παρεπιπτόντως. Τον άντρα το σωστό τον καταλαβαίνεις από τις φλόγες που ανάβουν σε κάθε του βήμα και την φλογερή ανάσα που ερημώνει χωριά απ’το χιλιόμετρο.

  8. Εγώ πάντως θα δώσω το +1 μου για τον τίτλο Της Μάστιγας (αναφορά στο Dr. Strangelove, or How I Learned to Stop Worrying and Love the Bomb).
    Επίσης, υπάρχει ένας πολύ αστείος διάλογος στο πρώτο quest όπου ο αρχηγός της φρουράς λέει “Don’t worry. I won’t ask you to go kill rats in a cellar” και το quest που σου δίνει τελικά είναι “Spiders in the well”.

Αφήστε μια απάντηση

Related Articles

Check Also
Close
Back to top button
elEL