REVIEWS

RUINER

Όποιος έχει παρακολουθήσει έστω και περιστασιακά τις συζητήσεις στο forum της κοινότητάς μας θα δει ότι επανέρχεται στην επιφάνεια ένα αστείο διαιωνισμένο από τις εποχές του PCM. Το αστείο συνήθως περιλαμβάνει ένα από τα παρακάτω: τη Χώρα του Ανατέλλοντος Ηλίου, τη σχέση της με τα πλοκάμια ή/και την εμμονή διαφόρων παιχνιδιών (ή μη) να τονίζουν συγκεκριμένα σημεία του σώματος κορασίδων (έστω και αν πρόκειται για ασφαλή τακτική clickbait από sites του χώρου). Έχουμε πλήρη επίγνωση, βεβαίως, ότι πρόκειται περί μίας στυγνής ισοπέδωσης. Η Ιαπωνία, όπως κάθε άλλη χώρα άλλωστε, είναι μία χώρα που δεν αντικατοπτρίζεται πλήρως από το ένα κλάσμα της underground κουλτούρας της.

Ruiner main 04 smallΤι εννοείτε «ποια συγκεκριμένα σημεία του σώματος για clickbait»;

Φυσικά, η συμπαθής αυτή χώρα είναι ιδιάζουσα περίπτωση αφού η ιστορική της παράδοση και η επιρροή που είχε στην ανάπτυξη του πολιτισμού της και της συλλογικής της συνείδησης έχει αφήσει ένα βαθύτατο απότυπωμα στο πώς είναι διαστρωματωμένη η κοινωνία. Μία κοινωνία όπου το φυσιολογικό μπορεί να φαντάζει ακραίο και το ακραίο σχεδόν «εξωγήινο» για κάποιον αναθρεμμένο με τον «δυτικοευρωπαϊκό τρόπο σκέψεως». Η ιδιοσυγκρασία ενός λαού που φαντάζει να αμφιταλαντεύεται μεταξύ δύο απόλυτων άκρων: στο ένα η φιλήσυχη ντροπαλότητα σε σημείο παρεξηγήσεως ενδόμυχης, αδικαιολόγητης αυτοενοχής και στο άλλο η υπερβολική εξωτερίκευση κάθε συναισθήματος με τον πιο πομπώδη τρόπο.

Ruiner main 05 smallΚώδικας τιμής Samurai σε έναν ηθικά εκφυλισμένο κόσμο.

Ο υπογράφων δεν μπορεί ούτε κατά διάνοια να διεκδικήσει τα σκήπτρα του αναλυτή κοινωνικής ψυχολογίας ειδικότερα για ένα λαό με τον οποίο η ελάχιστη τριβή του ήταν μέσω θέασης κλασσικών ταινιών και συναναστροφής με εξαιρετικά δείγματα ελάχιστων ανθρώπων εξ Ιαπωνίας ορμόμενων. Αυτό που θέλω να αποτυπώσω είναι ότι δεν είναι τυχαίο ότι οτιδήποτε φαντάζει αρκετά «ξένο» ή τουλάχιστον ιδιαίτερο η Ιαπωνία δεν είχε ποτέ κάποιο ιδιαίτερα συμπλεγματικό πρόβλημα (κόμπλεξ) να το αφομοιώσει στην κουλτούρα της με το δικό της χαρακτηριστικό τρόπο. Επομένως δεν προκαλεί εντύπωση παρότι το είδος (genre) του κυβερνοπανκ (cyberpunk) έχει τις απαρχές του κατά την μεταπολεμική περίοδο στις ΗΠΑ με αποκορύφωμα την κυκλοφορία του Blade Runner το 1982 και την επισημοποίηση του όρου στο Neuromancer του William Gibson δύο χρόνια αργότερα, η Ιαπωνία ήταν από τις πρώτες χώρες που έπεσε με τα μούτρα στο είδος και το ανέδειξε. Ενδεχομένως η ταύτιση της υπέρμετρα τεχνολογικά ανεπτυγμένης κοινωνίας σε αντιπαραλληλισμό με την κοινωνική σήψη (καθώς και τον τρόμο της ανεξέλικτης καλπάζουσας τεχνολογίας) να αποτέλεσε ένα τεράστιο αποκούμπι για μεγάλες μάζες του πληθυσμού.

Ruiner main 01 smallΜία πρόταση, πολλές ηθικές προεκτάσεις…

Και φτάνουμε στο σήμερα. Η Ιαπωνία έχει παραδώσει μέσα από μεγάλους εκφραστές του πολιτισμού της μεγάλα μνημεία (διότι περί αυτών πρόκειται) στην παγκόσμια παρακαταθήκη με τους βασικούς εκπροσώπους να είναι το Akira (ως manga ξεκίνησε από το 1982, το anime το 1988) ή το Ghost in the Shell (manga το 1989, με την πρώτη μεταφορά στην οθόνη το 1995). Ο κύκλος έκλεισε: η Ιαπωνία πήρε ένα είδος, το μπούκωσε με εκατό διαφορετικά απαγορευμένα στεροειδή που θα έκαναν τον Ben Johnson να δακρύσει με ακόμη πιο κόκκινα μάτια, και τα παρέδωσε ώστε να επηρεάσουν και αυτά με τη σειρά τους τους πρώτους διδάξαντες. Και ερχόμαστε στο φθινόπωρο του 2017, όπου μία ομάδα παλαίμαχων game developers με παράσημα εργασίας σε τίτλους όπως το Dead Island, το Dying Light ή ακόμη και εκείνα τα παιχνίδια με έναν ασπρομάλλη πρωταγωνιστή με βραχνή φωνή κυκλοφορούν μέσω της νεοσύστατης εταιρείας τους, Reikon Games, το Ruiner, ένα cyberpunk μικρό έπος απόλυτα επηρεασμένο από την ιαπωνική αισθητική.


ΑΣΙΑΤΙΚΟ CYBERPUNK

Είστε ένας ανώνυμος ήρωας. Φοράτε μία μάσκα-εξωτερικό panel που κρύβει τα χαρακτηριστικά σας, αλλά δείχνει με εντολές τα συναισθήματά σας. Σας έχουν χακάρει τον εγκέφαλο. Ώρα να βρείτε ποιος το έκανε για να πάρετε την εκδίκησή σας. Αφού σας βοηθήσει να απεγκλωβιστείτε, Εκείνη (Her) θα σας καθοδηγήσει πρώτα να βρείτε τον χάκερ και έπειτα τον αδερφό σας ο οποίος κρατείται δέσμιος της μεγαλύτερης εταιρείας παραγωγής εικονικής πραγματικότητας αισθήσεων. Μόνο ένα λουτρό αίματος και ένα βουνό από πτώματα και «συνταξιοδοτημένα» cyborgs σας χωρίζουν από το στόχο σας.

Ruiner main 09 small«Ναι, ε; Και εσύ είσαι χοντρός και άσκημος!»

Το σενάριο του Ruiner δεν ξεφεύγει της απλής πεπατημένης των ιαπωνικών ταινιών (animation ή μη). Απλές σεναριακές αφορμές, αφαιρετική διήγηση για βαθύτατα μηνύματα και world-building. Όπως είπαμε άλλωστε δεν προσπαθεί να κρύψει τις ασιατικές επιρροές του, αφού διαδραματίζεται στην Rengkok South μία φανταστική πόλη κάπου στην νοτιοανατολική Ασία to 2091. Η τεχνολογία έχει προχωρήσει τόσο πολύ ώστε ο πνευματικός εκφυλισμός των πλουσίων έχει καταλήξει στο να αναζητούν συνεχώς νέες εμπειρίες μέσω του Virtuality, μίας υπηρεσίας όπου ανθρώπινοι hosts χρησιμοποιούνται ως μεσάζοντες για να παράξουν έντονες εμπειρίες για τον πελάτη. «Real sensations from a virtual world» λέει το παιχνίδι με κυνισμό. Βέβαια όταν ο πελάτης τα έχει ζήσει όλα, τότε θέλει κάτι ακόμη πιο δυνατά ερεθίσματα για να διεγείρει τις αισθήσεις του. Ερεθίσματα που μπορούν να φτάσουν σε μαζικά, ψηφιακά φονικά τα οποία έχουν τον αντίκτυπό τους στην ψυχική υγεία των ξενιστών του Virtuality, αφήνοντάς τους άδεια κελύφη. Όλα αυτά είναι παράνομα, αλλά όταν υπάρχει το χρήμα, όλα γίνονται.

Ruiner main 07 smallΚαι για να μπορείς να είσαι παράνομος, πρέπει να έχεις και την κατάλληλη «υποστήριξη».

Ο κόσμος του Ruiner είναι ίσως το απόλυτο textbook παράδειγμα του είδους cyberpunk. Οι κοινωνικές ανισότητες έχουν φτάσει στο απόγειο τους: οι εξαθλιωμένοι αναγκάζονται είτε να οδηγηθούν προς την εγκληματικότητα είτε να υποστούν απόλυτους ψυχολογικούς ή/και σωματικούς εξευτελισμούς ώστε να βγάλουν τα προς το ζην. Το πρόβλημα υπερπληθυσμού είναι μεγαλύτερο από ποτέ, με αποτέλεσμα το τρίτο παιδί κάθε οικογένειας να αρπάζεται δια της βίας από αυτήν. Μία κοινωνική δυστοπία όπου οι μάσκες έχουν πέσει και η θέση του ανθρώπου στην κοινωνία είναι είτε αυτή του ευτελούς προϊόντος είτε του υπέρμετρου καταναλωτή. Η έξαρση της τεχνολογίας βοηθάει στα μικρά ατομικά επαναστατικά στοιχεία να «δουλέψουν» το σύστημα μέσω του κυβερνοχώρου και να το χαλιναγωγήσουν μακριά από τα χέρια των μεγάλων κεφαλών. Όχι, γιατί ξέρουν ότι θα κάνουν τον κόσμο καλύτερο, απλώς λίγο περισσότερο υποφερτό. Η βιτρίνα αχαλίνωτης φυσικής βίας που προσφέρει το Ruiner μέσω μίας στυλαρισμένης προσέγγισης αλά Hotline Miami είναι μόνο το κάλυμμα της πραγματικής βίας και σήψης της κοινωνίας στην οποία διαδραματίζεται το παιχνίδι.

Ruiner main 03 smallΣτα σοκάκια της εξαθλιωμένης Rengkok South.


HOTLINE MIAMI RPG

Στο κέντρο του gameplay του Ruiner έχουμε να κάνουμε με ένα twin-stick shooter μία από τις πολλές υποκατηγορίες shoot’em up παιχνιδιών. Εμπλουτισμένο με τη σωστή δόση RPG στοιχείων το παιχνίδι έχει την δυνατότητα να περαιωθεί με διαφορετικά playstyles αναλόγως τις προτιμήσεις του καθενός. Στις οκτώ περίπου ώρες που μου πήρε να ολοκληρώσω τον τίτλο (με κάμποσα, πραγματικά κάμποσα death screens) στο normal επίπεδο δυσκολίας συνειδητοποίησα ότι όχι μόνο δεν είχα ξύσει τον πάτο του βαρελιού, αλλά δεν είχα καν ανοίξει το καπάκι αναφορικά με το βάθος και τις συνεργίες των διαφόρων builds. Έπαιξα ως κατεξοχήν melee χαρακτήρας, παρότι το οπλοστάσιο είναι ευφάνταστο και υπερπλήρες. Προς το τέλος αποφάσισα να ακολουθήσω διαφορετική τακτική επενδύοντας στους πόντους του range όπλου, το οποίο by default είναι το πιστόλι… Ruiner (εξ ’ου και η ονομασία του παιχνιδιού). Εντελώς διαφορετική εμπειρία και ομολογουμένως πολύ ευκολότερα τα πράγματα σε ορισμένα σημεία με το ranged build.

Ruiner main 10 smallΤα πράγματα είναι πολύ πιο απλά από ότι φαίνονται! Απολύτως βοηθητικά και τα demo videos κάτω αριστερά.

Για να ξεκλειδώσουμε τα διάφορα skills χρειάζεται να ανεβούμε levels όπως αυτά αντικατοπτρίζονται από τον υλικό πλούτο (το Karma) στον οποίο έχουμε πρόσβαση. Το skill tree παρότι δεν είναι πολύπλοκο, θέλει σωστή διαχείριση καθώς ακόμη και αν φτάσουμε στο τέλος του παιχνιδιού δεν θα μπορέσουμε να ξεκλειδώσουμε όλα τα διαθέσιμα skills. Το δέντρο χωρίζεται σε υποκατηγορίες αναλόγως των keybinds που αντιστοιχούν σε κάθε skill, με τη δυνατότητα να έχουμε πέντε ενεργά keybinds, και μία κατηγορία passive skills. Ανά πάσα στιγμή έχουμε τη δυνατότητα προσθαφαίρεσης skills για να αναπροσαρμόσουμε το build μας αναλόγως τις ορέξεις μας. Το παιχνίδι ορίζεται ως twin-stick shooter εντούτοις η χρήση του πληκτρολογίου με ποντίκι συνίσταται για λόγους ακρίβειας κινήσεων.

Ruiner main 02 smallLast man standing.

Όπως ήδη αναφέρθηκε το Ruiner μοιάζει πάρα πολύ στη δράση του με το Hotline Miami, παρότι δεν έχει την ίδια απλοϊκή φρενίτιδα που χαρακτηρίζει το τελευταίο. Σε κάθε πίστα υπάρχουν τα αναγκαία διαλείμματα μεταξύ του ολέθρου που βοηθούν στην αναμονή και κλιμάκωση της δράσης. Όταν έρχεται η στιγμή του μακελέματος, η σωστή διαχείριση της ενέργειας που απαιτείται για τα skills και φυσικά η τοποθέτησή μας στο χώρο είναι η διαφορά μεταξύ ενός death screen και ενός S+ rating (καθόλα Ιαπωνική προσέγγιση). Αυτό που κάνει πολύ ενδιαφέρον το Ruiner και για μένα το ξεχωρίζει από τον πρόσφατο πνευματικό του προκάτοχο είναι ότι υπάρχουν ξεχωριστά μοτίβα συμπεριφοράς γενικά αλλά και ειδικότερα στα boss fights, μοτίβα που ο παίκτης πρέπει να κατανοήσει για να βγει ζωντανός. Επομένως δεν προσευχόμαστε απλώς στον RNGesus να μην μας φάει κάποια αδέσποτη, αλλά χρειάζονται αρκετά επιδέξιοι χειρισμοί και ικανότητα (ακόμη και στο normal difficulty).

Ruiner main 06 smallΟποιαδήποτε ομοιότητα με το Akira είναι άκρως μη συμπτωματική.

Η καλλιτεχνική προσέγγιση του Ruiner είναι χαρακτηριστική από την αρχή. Το κόκκινο κυριαρχεί σε κάθε κάδρο του παιχνιδιού, το οποίο οπτικά εκμεταλλεύεται πλήρως την Unreal Engine 4 για να παραδώσει μία αρκετά «ρεαλιστική» αποτύπωση της cyberpunk ατμόσφαιρας. Η μουσική του παρότι δεν φτάνει τα επίπεδα των synthwave μικρών επών του Hotline Miami συνεισφέρει στην ατμόσφαιρα και δίνει το ρυθμό στις χορογραφίες του θανάτου. Στην πραγματικότητα η μόνη ίσως ένσταση που απέκτησα από τον τίτλο είναι ότι το Ruiner δεν έχει πλήρη voice overs. Παρότι το ίδιο ισχύει και σε άλλους τίτλους, ο καλλιτεχνικός του πλουραλισμός σε όλους τους υπόλοιπους τομείς καταδεικνύει άσχημα αυτήν την, πιθανώς εσκεμμένη, έλλειψη.

Ruiner main 08 smallΘυμίζει και λίγο Metal Gear Solid ανά σημεία.

Το Ruiner είναι ένα παιχνίδι που έσκασε μύτη χωρίς μεγάλες τυμπανοκρουσίες. Κατά τη διάρκεια του playthrough μου ένιωθα ότι ήμουν συμμέτοχος σε ένα παράπλευρο σενάριο του Ghost in the Shell ή ότι καβαλούσα την 1000άρα μηχανή με προορισμό το άγνωστο. Η δόμηση του κόσμου, η υπέρμετρα προσεγμένη απεικόνισή του μέσω της UE4, το εθιστικότατο και αρκετά δύσκολο gameplay του, είναι συνταγή επιτυχίας. Όσοι λάτρεψαν το Hotline Miami μόλις βρήκαν τον επόμενο τίτλο που οφείλουν να δουν. Οι υπόλοιποι ας ξεκινήσουν από τα βασικά.

Θέλετε να σπείρετε θανατικό ενισχύοντας παράλληλα την αγαπημένη σας ημιθανή κοινότητα; Τότε δεν έχετε παρά να αγοράσετε το Ruiner από το GOG.com.

Pros

  • Η απεικόνιση του cyberpunk κόσμου του
  • Η συμπεριφορά των εχθρών και τα μοτίβα
  • Αρκετά εναλλακτικά builds με καλές συνεργίες
  • Τρία διαφορετικά επίπεδα δυσκολίας για όλα τα γούστα
  • Ωμή βία, παραλληλισμός της ζωής των κατοίκων της Rengkok South

Cons

  • Η έλλειψη voice-overs ίσως να είναι η μοναδική… παραφωνία σε έναν τεχνικώς αψεγάδιαστο τίτλο

ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ - 91%

91%

Παύλος Γεράνιος

Γέννημα-θρέμμα της Υπερβορείας, ο Παύλος έκανε καιρό να γνωρίσει την αλληλεπίδραση με την οθόνη. Τα πρώτα παιχνίδια που θυμάται να παίζει ήταν τα Gran Prix, Test Drive, Digger και Flight για DOS σε εποχές που οι περισσότεροι είχαν πλέον Windows... Αυτό δεν τον πτόησε και αγάπησε τη Μητέρα Πλατφόρμα από την πρώτη στιγμή. Θήτευσε και στην άγονη παραμεθόριο των κονσολών (πάντα σε σπίτια φίλων, ποτέ στο δικό του), αλλά το PC ήταν αυτό που τον κράτησε. Λάτρης των ποιοτικών τίτλων από όλα τα είδη, θεωρεί πώς η ιστορία και αυτό που θέλει να πει το παιχνίδι ως μέσο είναι το κυριότερο και όχι η ταμπέλα. Υπάρχουν πάντα οι εξαιρέσεις φυσικά...

6 Comments

  1. Υψηλές οι περγαμηνές που αναφέρεις. Στην αρχή μου τράβηξε απλά το ενδιαφέρον το αισθητικό κομμάτι αλλά στη δεύτερη σελίδα με δυναμίτισες ομολογώ. Παρότι δεν με ψήνουν ιδιαίτερα τα shoot em up, μπαίνει στη μακρά wishlist.

  2. Συντάσσομαι πλήρως με το Σύντροφο Κοφρεφρείγο. Με έψησες, η αισθητική του παιχνιδιού δείχνει ιδιαίτερα προσεγμένη, οπότε με βλέπω να το τσιμπάω προσεχώς. Αν η έμφαση είναι στη χιλιάρα και τα φώτα στον ουρανό αντί για τα πλοκάμια και τις δωδεκάχρονες πριγκήπισσες, ίσως γίνει δουλειά.

  3. Ομολογουμένως δεν μπορείς να το πάρεις μονορούφι, εάν είσαι πεισματάρης και δεν αναπροσαρμόσεις τις τακτικές σου. Θα κάνεις μερικά διαλλείματα για ψυχική ανάταση/ανασυγκρότηση και έπειτα πάλι βουρ στο ψητό. Στο τέλος δεν καταλαβαίνεις βέβαια ότι έχει περάσει η ώρα. Όπως είπα 8 ώρες είναι για κάποιον που θέλει να πετύχει ένα 50% ποσοστό ολοκλήρωσης, λογικά οι ώρες διπλασιάζονται για το 100%.

  4. Μην περιμένεις να είσαι συνέχεια πάνω στη μοτόρα (όπως λένε οι αδερφοί μου Κύπριοι). Αλλά τα σκηνικά στα οποία συμμετέχει έστω και αν αποτελούν το 3% του παιχνιδιού είναι τόσο εναρμονισμένα με την ατμόσφαιρα που θεωρείς ότι είναι πάντα δίπλα σου.

    Κατά τα άλλα όπως είπα, το παιχνίδι έχει πολύ αφαιρετική αφήγηση όπου για να πάρεις όλο το ζουμί θα διαβάσεις τα επεξηγηματικά κείμενα γύρω από χαρακτήρες και τοποθεσίες, τα οποία δίνονται κομμάτι-κομμάτι.

    Δεν έχω παίξει ακόμη το Shadowrun: Dragonfall (αμαρτία το ξέρω), αλλά το Ruiner κατάφερε να μου αποδώσει πολύ καλύτερα αυτήν την ατμόσφαιρα της BladeRunnerικής σαπίλας στα κυβερνογκέτο (έστω και αν ήταν μόνο ένα hub), από ότι το Shadowrun Returns. Πολωνοί devs που εργάστηκαν σε ατμοσφαιρικότατους τίτλους γαρ. Guaranteed win.

Αφήστε μια απάντηση

Related Articles

Back to top button
elEL