REVIEWS

PRIMORDIA

Πάγια θέση μου είναι ότι όταν κάνεις ένα game review, οι ντροπές, οι περιστροφές και οι λοιπές σεμνότητες δεν έχουν καμία θέση. Γράφεις απλά και με πάσα ειλικρίνεια όλη την αλήθεια, όποια κι αν είναι αυτή, ώστε να γνωρίζει ο αναγνώστης τι πρόκειται να διαβάσει και αν μοιράζεται  κοινά στοιχεία με την άποψη που εν τέλει διατυπώνεις. Η δική μου αλήθεια λοιπόν, αναφορικά με τα sci-fi / cyberpunk / post-apocalyptic adventure games, είναι ότι δεν είχα ποτέ ιδιαίτερους δεσμούς μαζί τους. Δε μπορώ να πω ότι τρελάθηκα με το Beneath a steel sky, ούτε κι έπαθα αμόκ με το Ripper. Ασφαλώς αναγνωρίζω την αξία πολλών εξ’ αυτών (τόσο των προαναφερθέντων, όσο, π.χ., και της Tex Murphy σειράς), απλά η θεματολογία τους δεν ήταν εκείνη που θα κατάφερνε να με κρατήσει κολλημένο στο monitor, όπως κάνει, για παράδειγμα, ένα αστυνομικού περιεχομένου παιχνίδι, ένα θρίλερ ή ακόμη κι ένα παραμύθι (φυσικά αν ψάχνετε για ίχνος λογικής στο κεφάλι μου, το έχετε χάσει το παιχνίδι..)

Υπό αυτό το πρίσμα λοιπόν, όταν παρέλαβα το review code του Primordia, δε μπορώ να πω ότι ανυπομονούσα να το ξεκινήσω. Από την άλλη όμως, το όνομα Wadjet Eye Games (που και εδώ, μετά το Resonance, έχει ρόλο publisher, με developer του παιχνιδιού να είναι η Wormwood Studios) και η κληρονομιά του παιχνιδιού της XII games αλλά και του Gemini Rue, με έκαναν να αναρωτιέμαι αν θα μπορούσε το Primordia να έχει άλλη τύχη σε σχέση με τα παρόμοιας θεματολογίας παιχνίδια, πάντα αναφορικά με τη γεύση που σε εμένα αφήνανε…

ΚΟΣΜΟΥ ΠΑΡΟΝΤΟΣ, ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΑΠΟΝΤΑΣ

Η ιστορία ξεκινά χωρίς να πληροφορούμαστε για τη χρονολογία ή τον πλανήτη όπου διαδραματίζονται τα γεγονότα. Σε ένα απροσδιόριστο σημείο ενός πλήρους ερημωμένου τοπίου, βρίσκεται ο Horatio Nullbuilt, ένα ανδροειδές που «ζει» και ταξιδεύει μαζί με τη δημιουργία του, τον Crispin Horatiobuilt, χρησιμοποιώντας το σκάφος που έχει φτιάξει, ονόματι Unniic. Η απρόσμενη και ξαφνική άφιξη ενός άγνωστου ρομπότ, που ακινητοποιεί τον Horatio και αφαιρεί την πηγή ενέργειας του σκάφους, σηματοδοτεί την αρχή της περιπέτειας των δύο ηρώων μας, που είναι αποφασισμένοι να πάρουν πίσω αυτό που τους εκλάπη. Επρόκειτο όμως σίγουρα για κλοπή, ή ο συγκεκριμένος όρος είναι αβάσιμος και λανθασμένος; Γιατί στις παραινέσεις του Crispin προς τον Horatio να κατευθυνθούν προς τη Metropol, που φέρεται να είναι η μοναδική εναπομείνασα εστία ενέργειας και φωτός, ο δεύτερος παρουσιάζεται κάθετα αντίθετος, λέγοντας ότι το μόνο που περιγράφει σωστά τη συγκεκριμένη πόλη είναι η λέξη «μπελάς»;

Primordia001
Πρέπει να βρούμε τον τρόπο να απομακρύνουμε όσους περιμένουν εμπρός του δικαστηρίου

Την ίδια ώρα, η σημαντικότερη απουσία μέσα σε όλο αυτό το σκηνικό παρακμής, εγκατάλειψης και απομόνωσης είναι εκείνη του στοιχείου της ζωής. Η εποχή του Primordium οριοθετείται από τον πλήρη αφανισμό του ανθρώπου, ο οποίος έχει περάσει πλέον στην ιστορία, ως ένα ον που κάποτε έζησε, άκμασε, κατασκεύασε τις μηχανές και άφησε σε εκείνες ως παρακαταθήκη να φροντίσουν για τη συνέχιση της ύπαρξης του κόσμου, με όποια μορφή κι αν έχει πλέον αυτός. Κάποια από τα ρoμπότ έχουν ουμανιστικό χαρακτήρα, καθώς για εκείνα ο άνθρωπος ήταν ο ανώτατος δημιουργός, το υπέρτατο ον που περπάτησε ποτέ σε κάποιον πλανήτη και των ιδίων κατασκευαστής. Τέτοιες πεποιθήσεις έχει και ο Horation Nullbuilt, ο οποίος, όντας και στη version 5, δε θυμάται ούτε πώς προέκυψε, ούτε έχει επίγνωση του προορισμού του. Αυτό που φροντίζει με ευλάβεια να κάνει, είναι να έχει στην κατοχή του το βιβλίο με τίτλο “Gospel of Man”, για να του θυμίζει το χρονικό της μετάβασης από ένα κόσμο με ανθρώπινη παρουσία σε έναν άλλο, όπου το παρόν δίνουν μόνο οι μηχανές και να διατηρεί πάντα τον δέοντα σεβασμό προς τον πρώτο δημιουργό. Δεν είναι όμως όλες οι μηχανές ίδιες, δεν έχουν την ίδια θεώρηση των πραγμάτων κι αυτό θα το ανακαλύψει σύντομα ο Horatio, μαζί με την αινιγματική προσφώνηση του ονόματος “Horus”, που θα ακούσει άλλα ρομπότ να του αποδίδουν…

WADJET EYE GAMES = AGS BASED ADVENTURE GAMES

Για τα γραφικά του Primordia λίγα πράγματα χρειάζεται να πούμε. Χρησιμοποιούν την AGS μηχανή, τρέχουν σε ανάλυση 640×400 και είναι εκείνα με τα οποία είναι πλέον εξοικειωμένος ο θιασώτης της συγκεκριμένης κατηγορίας παιχνιδιών που είναι δημιουργημένα με την Adventure Game Studio. Για ορισμένους δε παύουν να θεωρούνται χάλια και άθλια εν έτει 2012. Σεβαστή η γνώμη τους ασφαλώς. Για πολλούς άλλους όμως επιτελούν το σκοπό τους, πάντα λαμβάνοντας υπόψη ότι μιλάμε για indie παιχνίδι, με πολύ μικρό budget παραγωγής. Ομολογώ ότι την πρώτη φορά που έπαιξα το Primordia, σε 42’ Full HD τηλεόραση, κατάλαβα ότι τα χοντροκομμένα επί της οθόνης pixels είναι ικανά να απωθήσουν μία μεγάλη μερίδα του gaming κοινού. Στο δεύτερο play through που πραγματοποίησα, σε 19άρι CRT monitor, όλα φάνταζαν πολύ πιο συμπαγή και ευχάριστα στο μάτι. Αυτό όμως είναι κάτι που γνωρίζει εκ των προτέρων ο υποψήφιος αγοραστής, οπότε και δε μπορεί να του αποδοθεί ως αρνητικό. Τα ελάχιστα close up screens πάντως είναι πολύ καλοσχεδιασμένα και έρχονται να διασκεδάσουν λίγο τις εντυπώσεις, χωρίς φυσικά να καταφέρουν να άρουν το γεγονός ότι ο γραφικός τομέας είναι εκείνος στον οποίο υστερεί το Primordia.

Primordia002
Στο εσωτερικό του Goliath

Το ηχητικό κομμάτι δε δίνει τη παραμικρή λαβή για αρνητικά σχόλια και γκρίνιες. Το voice acting επιτελεί πολύ καλά τη δουλειά του, με τον Horatio να δανείζεται τη φωνή του Logan Cunningham, μία από τις καλύτερες φωνές που έχουμε ακούσει να ντύνουν video games (Bastion, Resonance). Δε φτάνει φυσικά τον ανυπέρβλητο Lance Henriksen, ούτε και τον Michael Wincott, τους οποίους ο γράφων θεωρεί κορυφαίους στον εν λόγω τομέα, αλλά στη συγκεκριμένη περίπτωση έτσι κι αλλιώς θεωρώ ότι δε χρειαζόταν μία τέτοιου είδους χροιά για τον κεντρικό ήρωα. Τα διάφορα άλλα ρομπότ επίσης χαρακτηρίζονται από ταιριαστό speech, με εξαίρεση ίσως τις δύο συμβούλους του Arbiter, Charity και Clarity, που η αλήθεια είναι ότι ακούγονται περισσότερο ανθρώπινες από ότι θα έπρεπε. Πέραν τούτων, η μουσική είναι ιδιαιτέρως επιτυχημένη, με κομμάτια που δένουν με το ύφος του κόσμου που μας περιγράφει το Primordia και καταφέρνουν, σε συνδυασμό με τα δρώμενα, να μας βυθίσουν στο κλίμα των ερημωμένων τοπίων που επισκεπτόμαστε, αλλά και να μας μεταφέρουν τη μελαγχολία που δημιουργεί η πλήρης απουσία του ανθρώπινου παράγοντα. Ειδικά η μουσική που ακούγεται να παίζει από το γραμμόφωνο εντός του Unniic είναι απλά καταπληκτική. Το ηχητικό εφέ που μας ειδοποιεί κάθε φορά που προστίθεται ένα αντικείμενο στο inventory ή μία νέα πληροφορία στο datapouch του Horatio, αποτελεί μία χρήσιμη και έξυπνη προσθήκη.

Το datapouch καταλαμβάνει δύο από τα τρία πεδία του drop down menu που εμφανίζεται στο άνω τμήμα της οθόνης, αν κατευθύνουμε τον κέρσορα του ποντικού εκεί. Περιλαμβάνει τον χάρτη των τοποθεσιών που επισκεπτόμαστε αλλά και ανακαλύπτουμε στην πορεία, όπως και όλες τις πληροφορίες που είναι χρήσιμες για τον Horatio και έχουν να κάνουν με γρίφους που τίθενται στην πορεία. Είναι το πολύτιμο εργαλείο σας προκειμένου να βρείτε την απάντηση σε αρκετές περιπτώσεις, οπότε μη παραβλέπετε να τσεκάρετε όσα καταγράφονται εντός αυτού. Την ίδια ώρα, μέσω του εικονιδίου που απεικονίζει τον Crispin, μπορούμε, κλικάροντας πάνω του, να αναθέτουμε διάφορες αποστολές στον ιπτάμενο φίλο του Horatio, όπως το να τσεκάρει μία δυσπρόσιτη τοποθεσία ή να πλησιάσει ένα απομακρυσμένο αντικείμενο, λειτουργία εξίσου απαραίτητη προκειμένου να προχωρήσουμε τη δράση σε αρκετές περιπτώσεις. Τα διάφορα αντικείμενα που κουβαλάμε μπορούν να συνδυαστούν μεταξύ τους, ενώ έχετε υπόψη σας ότι ο Crispin λειτουργεί κι ως πηγή hints, αν κολλήσετε κάπου (φροντίστε πάντως, ξεκινώντας το παιχνίδι, να απενεργοποιήσετε την επιλογή περί αυτόματης παροχής τους).

ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΜΕ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑ

Διάβασα στη Borracho’s Cantina ότι ο Στέφανος ολοκλήρωσε το παιχνίδι σε 9 περίπου ώρες. Προσωπικά μου πήρε μεγαλύτερο χρονικό διάστημα μέχρι να το τελειώσω, αν και οι τοποθεσίες που περιλαμβάνει είναι ομολογουμένως λίγες και ειδικά στην περίπτωση της Metropol θα προτιμούσα να ήταν περισσότερες. Ενσωματώνουν όμως ένα πλήθος γρίφων, οι περισσότεροι από τους οποίους απαιτούν αρκετή σκέψη από μέρους μας. Το εντυπωσιακό είναι ότι η λύση σε πολλά σημεία έρχεται μέσω εναλλακτικών τρόπων, ενώ οι ενέργειες που κάνουμε και κάποιες εκ των επιλογών μας παίζουν ρόλο στον αριθμό των (πολλών) διαθέσιμων φινάλε, καθώς υπάρχουν τόσο η θετική κατάληξη του story, όσο και εκείνη που περικλείει έντονη απαισιοδοξία. Αρκετοί εκ των γρίφων έχουν αριθμητικό χαρακτήρα, όπου καλούμαστε να κατανοήσουμε τους κωδικούς που πρέπει να εισάγουμε για να ενεργοποιήσουμε έναν μηχανισμό ή να ανοίξουμε μία πόρτα. Λίγο πριν το τέλος υπάρχει κι ένα σημείο (στο οποίο κόλλησα για πάμπολλες ώρες, μέχρι που τελικά κατέφυγα σε walkthrough), που θα δοκιμάσει έντονα την αντίληψή σας και προσωπικά θεωρώ ότι περιλαμβάνει τον δυσκολότερο γρίφο που έχουμε δει σε adventure game τα τελευταία χρόνια. Αν κάποιος από εσάς καταφέρει να τον λύσει μόνος του, πραγματικά έχει τον αμέριστο σεβασμό μου!

Primordia003
Μπορούμε να ζητήσουμε τη βοήθεια του Primer για τη σύνθεση του κωδικού εισόδου στον πύργο

Αν μη τι άλλο πάντως, η περιπλάνηση στον κόσμο του Primordia δεν είναι ένα ανέμελο, χαρούμενο, ταξιδάκι. Δεν διακατέχεται από πλημμύρα ευχάριστων συναισθημάτων, ούτε και έχει χαρακτήρα αισιοδοξίας. Αντιθέτως, είναι μία συνεχής αναζήτηση πληροφοριών για τα αίτια που οδήγησαν στην εικόνα που βλέπουμε να μας παρουσιάζεται, ένα χρονικό πάνω στα έργα και στις ημέρες της αρχικής συνύπαρξης ανθρώπων και μηχανών, αλλά και στις ενέργειες εκείνες που συνετέλεσαν στην αλλαγή αυτού του status και στη χαραυγή μίας νέας περιόδου, που περιλαμβάνει το ανθρώπινο στοιχείο μόνο ως ανάμνηση του παρελθόντος και μία αναφορά σε βιβλία και computer terminals, με την τελευταία να είναι συνεχώς μειούμενη. Θέτει αμείλικτα ερωτήματα σχετικά με το νόημα της πίστης, αλλά και για την άκρατη δίψα για εξουσία, που μπορεί να αποδειχθεί καταστροφική για ένα ευρύτερο σύνολο.

Η Metropol, η μοναδική πόλη που έχει μείνει όρθια, έχει τη δική της ιστορία, τους δικούς της νόμους και εκείνους που φροντίζανε για τη συνέχιση της παρουσίας της, αλλά τελικά δε κατάφεραν να συνυπάρξουν. Ο πόλεμος που έλαβε χώρα και οδήγησε στον αφανισμό του ανθρώπινου γένους και στη συρρίκνωση της παρουσίας και δράσης των μηχανών σε διάφορα σημεία του πλανήτη, στη δραματική έλλειψη ενέργειας και στη προσπάθεια, έναντι κάθε κόστους, συνέχισης της ύπαρξης της εν λόγω πόλης, κρύβει πολλές πληγές και πολλά διδάγματα. Εκείνο που ο άνθρωπος θέλησε να μάθει στις μηχανές, να τους μεταβιβάσει ως πρωτεύοντα τρόπο λειτουργίας, δείχνει να έχει αποτύχει για μία ακόμη φορά, μετά την αρχική αποτυχία του δασκάλου να εξασφαλίσει τη δική του μακροημέρευση. Όταν ο ίδιος ο δημιουργός αποδεικνύεται ότι δε μπόρεσε να δει μπροστά και να αποτρέψει το δικό του τέλος, μπορούσε άραγε να είναι ικανός να αφήσει πίσω του εκείνες τις βάσεις που θα απέτρεπαν την επανάληψη της ιστορίας από μέρους των δημιουργημάτων του; Μέσα σε όλα αυτά, ένα μοναχικό, Δον-Κιχωτικής νοοτροπίας, ανδροειδές, ψάχνει για το αντικείμενο που του κλέψανε, για να φτάσει τελικά στην αποκάλυψη περί του ίδιου του προορισμού του.

Προφανώς κατανοείτε ότι κατέβαλα προσπάθεια να μη προχωρήσω σε αποκάλυψη σημαντικών στοιχείων της ιστορίας του παιχνιδιού. Αυτό που ελπίζω να κατέστη ξεκάθαρο, είναι ότι οι αλληγορίες και οι παραλληλισμοί είναι το σήμα κατατεθέν του Primordia. Η ουσία και το κεντρικό νόημα κάθε άλλο παρά να βρούμε την πηγή ενέργειας του Unniic είναι. Αυτό είναι μόνο η πρόφαση, η αφορμή, προκειμένου να ακολουθήσουμε το ταξίδι των προσωπικών αποκαλύψεων του Horatio ή Horus, να αποφασίσουμε τελικά για την τύχη του (κι όχι μόνο τη δική του) και να ακουμπήσαμε μέχρι και θρησκευτικά αλλά και πολιτικά ζητήματα. Εκτός αυτού, κατά την εξέλιξη της ιστορίας “διαβάζουμε” το πλούσιο σενάριο που έχουν σκεφτεί τα στελέχη της Wormwood studios, και τις ανησυχίες που εκφράζουν αναφορικά με την πορεία και την τελική έκβαση του ίδιου μας του γένους, μέσω των αποφάσεων που κάποιοι παίρνουν για όλους εμάς.

Primordia004
Η τελευταία πόρτα που θα χρειαστεί να ανοίξουμε, πριν το φινάλε

INDIE KILLED THE AAA STARS

Ναι Στέφανε και αναγνώστες του παρόντος review, συμφωνώ απόλυτα με το συμπέρασμα που εξέφρασε ο Borracho στη στήλη του, εξ’ ου και “κλέβω” τον τίτλο του σχετικού άρθρου. Μπορεί στη δική μου περίπτωση να μην υπήρχε κάποιο blockbuster παιχνίδι που περίμενε να ασχοληθώ μαζί του, αλλά με απορρόφησε τόσο πολύ η ιστορία του Primordia και κατάφερε να με κάνει να νιώσω τα συναισθήματα που στοχεύει να γεννήσει στον παίκτη, που δεν ασχολήθηκα με κανέναν άλλο τίτλο από όλους εκείνους που υπομονετικά περιμένουν στη σειρά. Τελικά υπάρχουν και sci-fi ιστορίες που είναι τόσο καλές και δυνατές, που μπορούν να γοητεύσουν ακόμη κι έναν παραδοσιακά μη θιασώτη του είδους. Δε χρειάζεται να πω ότι αξίζει και με το παραπάνω να ασχοληθείτε μαζί του, μια και πρόκειται αναμφισβήτητα για έναν πολύ αξιόλογο, και διαφορετικό των υπολοίπων, τίτλο, που δε θα αφήσετε να μπει στην άκρη αν δε δείτε πρώτα το φινάλε του, όποιο εσείς επιλέξετε να είναι…

Και τώρα η έκπληξη που σας επιφυλάσσαμε: Αν σας ανοίξαμε την όρεξη να ασχοληθείτε με το συγκεκριμένο παιχνίδι, τότε δεν έχετε παρά να πάρετε μέρος στην έκτακτη κλήρωσή μας, όπου δίνουμε δώρο 3 Steam codes του ολοκαίνουργιου Primordia !


Αγόρασέ το τώρα στο GoG.com κάνοντας κλικ εδώ και στήριξε την αγαπημένη σου ημιθανή, ψευδοχαρντκοροποιημένη κοινότητα!

Pros

  • Ένα μοναχικό ταξίδι αναζήτησης της αλήθειας για ένα ανδροειδές
  • Σφύζει από νοήματα και αλληγορίες
  • Εξαιρετική μουσική επένδυση
  • Εναλλακτικοί τρόποι επίλυσης γρίφων
  • Υψηλός δείκτης δυσκολίας…

Cons

  • …αλλά και ένας γρίφος που πολύ αμφιβάλλω για το ποιος θα μπορέσει να τον λύσει μόνος του
  • Θα θέλαμε να ενσωματώνει περισσότερες τοποθεσίες
  • Η διάρκειά του δε παύει να είναι σχετικά σύντομη
ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ - 84%

84%

Μάνος Καρκαλέμης

Ο Μάνος δε μπορεί παρά να νιώθει ευτυχής που ασχολήθηκε ενεργά με την gaming αρθρογραφία στα χρόνια 2009-2017, οπότε και του δόθηκε η ευκαιρία να γράψει reviews για κάποια adventure games-διαμάντια, όπως "The Whispered World", "Monkey Island 2-LeChuck's Revenge" (Remastered Edition), "The Book of Unwritten Tales 1&2", "Grim Fandango" (Remastered Edition), "Gabriel Knight-Sins of the Fathers" (25th Anniversary Edition), "Night of the Rabbit", "Memento Mori 2", "Day of the Tentacle" (Remastered Edition).

5 Comments

  1. Έχω τα Gemini Rue και Resonance. Το ένα το έχω τελειώσει. Υπέροχο. Το άλλο περιμένει στη σειρά. Το Primordia θα τσιμπηθεί κι αυτό σε κάποιο gog-sale. Είναι καιρός όμως να κάνουν κάτι με την ανάλυση. Εάν είχαμε ακόμη CRT θα ήταν οκ, αλλά δεν έχουμε και είναι κρίμα να υστερεί εκεί ένα κατά τ’ άλλα όμορφο παιχνίδι.

  2. Μάνο καταρχάς πολύ ωραίο review, κι εμένα μου άρεσε πολύ το παιχνίδι. Walkthrough δεν χρησιμοποίησα πουθενά -ούτε τα hints-, κι ο γρίφος στον οποίο κόλλησα περισσότερο δεν ήταν ο τελευταίος αλλά η γέφυρα! Δεν μου πήγαινε με τίποτα το μυαλό… Πάντως το AGS υποστηρίζει αναλύσεις μέχρι 1024×768, οπότε ελπίζω κάποια στιγμή ο Dave να ξεκολλήσει από τα 640 pixels.

Αφήστε μια απάντηση

Related Articles

Check Also
Close
Back to top button
elEL