REVIEWS

WOLFENSTEIN: THE OLD BLOOD

Κατ’ εμέ το Wolfenstein: The New Order ήταν το καλύτερο παιχνίδι που έπαιξα πέρυσι. Μπορεί να μην ήταν το τελειότερο FPS που πέρασε από το mouse μας ή το αρτιότερο τεχνικά παιχνίδι που είδανε τα μάτια μας, αλλά ήταν τόσο τίμιο στις προθέσεις του και περιείχε τόση ποσότητα fun βγάλμένη μέσα από τις γραμμές του κώδικά του (υποδειγματικό το μεράκι που είχαν οι άνθρωποι της MachineGames) που αποτελούσε μια απολαυστικότατη εμπειρία για όποιον έκανε το κόπο να ασχοληθεί μαζί του για παραπάνω από μία ώρα (δυστυχώς υπήρχαν και τέτοιοι παίκτες). Αν και δεν ανήκω εξ’ ολοκλήρου στη κατηγορία των “βαθμολάγνων” reviewers, πιστεύω ότι εκείνο το 87% που απέσπασε από τα χέρια μου μάλλον το αδικούσε.

Η προ-μηνών ξαφνική είδηση ότι η MachineGames θα κυκλοφορούσε ένα stand-alone expansion του πρωτότυπου παιχνιδιού, μόνο χαρμόσυνη θα μπορούσε να χαρακτηριστεί. Αλλωστε ποιος δεν θα ήθελε να βρεθεί ξανά στη θέση του ηρωικού B.J. Blazkowicz να πολεμά λυσσαλέα ενάντια στις ορδές της Ναζιστικής μηχανής (εσείς εκεί κάτω, να περάσετε έξω παρακαλώ). Εστω και με τις γενναίες δόσεις υπερβολής που αποτελούν σήμα κατετεθέν της σειράς. Ετσι λοιπόν, το Wolfenstein: The Old Blood αναλαμβάνει να μας υπενθυμίσει ξανά πόσο πολύ χρειαζόμαστε FPS που στοχεύουν αποκλειστικά στη ψυχαγωγία του παίκτη, χωρίς φρου φρου και γαλλικά αρώματα.

Wolfenstein The Old Blood Shot1Κάθε κάστρο έχει και το τύμβο του.

Το The Old Blood αποτελεί prequel του The New Order, καθώς η ιστορία διαδραματίζεται το 1946 (καμία έκπληξη – ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος, στο εναλλακτικό σύμπαν του Wolfenstein, δεν τελείωσε το 1945) με τον Blazkowicz να βρίσκεται για μια ακόμη φορά στο κάστρο Wolfenstein ως κατάσκοπος, παρέα με έναν γερμανόφωνο φίλο του, προσπαθώντας να εντοπίσει στοιχεία για τη τοποθεσία του οχυρού του φρικτού Wilhelm “Deathshead” Strasse. Φυσικά το σχέδιο εν ριπή οφθαλμού πετάχτηκε στον κάλαθο των αχρήστων και οι ασκοί του Αιόλου άνοιξαν ελάχιστα μετά την είσοδο τους στο κάστρο, μιας και η σχεδόν πλήρης άγνοια της Γερμανικής γλώσσας από τον Blazkowicz τους έβαλε σε χοντρούς μπελάδες. Μα καλά είναι σοβαροί οι Σύμμαχοι, στέλνουν για κατάσκοπο σε Γερμανικό οχυρό άνθρωπο που δεν μιλά γρι Γερμανικά; Λεπτομέρειες (sic), αλλά μη ξεχνάμε ότι ο Blazkowicz είναι σπεσιαλίστας στο nazi-killing, οπότε θα ήταν σίγουρα απαραίτητος για μια τέτοια αποστολή, αν τα πράγματα στράβωναν.

Από εκεί και πέρα, η πλοκή του παιχνιδιού χωρίζεται σε δύο μέρη. Το πρώτο ακολουθεί την αγωνιώδη προσπάθεια του Blazkowicz να αποδράσει από το κάστρο, ενώ το δεύτερο μέρος ασχολείται με τον εντοπισμό ενός χάρτη στο κοντινότερο χωριό, όπου εκεί η ιστορία περιπλέκεται με κάποια υπερφυσικά φαινόμενα και ναζί που μετατρέπονται σε ζόμπι. Μη σας κάνει εντύπωση η τελευταία πρόταση, δεν είναι η πρώτη φορά που τα Wolfenstein ασχολούνται τόσο έντονα με το υπερφυσικό, αν και προσωπικά θα ήθελα κάτι πιο πρωτότυπο από την ενασχόληση με την τετριμμένη πια υπόθεση “ναζί-ζόμπι”. Από την άλλη, είναι πασιφανές ότι αρχικά τα δύο μέρη του The Old Blood αποτελούσαν ξεχωριστά DLC’s του The New Order που ποτέ δεν κυκλοφόρησαν και απλά η Bethesda αποφάσισε να εμφανιστούν ενιαία σαν ένα πακέτο. Ως εκ τούτου σε καμία περίπτωση δε μπορούμε να κρίνουμε το The Old Blood ως κάποιου είδους συνέχεια του The New Order, καθώς συνολικά πρόκειται για μιας πολύ μικρότερης κλίμακας τίτλο, εξ’ ού και η έντονα μειωμένη ύπαρξη cut-scenes, διαλόγων και χαρακτήρων.

Wolfenstein The Old Blood Shot2Κάποιες φορές η stealth προσέγγιση είναι προτιμότερη.

Παρ’ όλα αυτά, το The Old Blood δεν παρεκκλίνει από την επιτυχημένη συνταγή του πρωτότυπου. Πρόκειται για ένα γρήγορου ρυθμού FPS, με κάμποσα όπλα να χειριστείτε και εκατοντάδες εχθρούς να σκοτώσετε. Ιδίως στο τομέα των όπλων, για μια ακόμη φορά η MachineGames δίνει μαθήματα με τη ποικιλία τους και τη χρησιμότητά τους πάνω στη μάχη. Από τα κλασικά assault rifles και shotguns (Shockhammers όπως τιτλοφορούνται) μέχρι το πανίσχυρο Bombenschuss και το “μικρό-μόνο-στο-μάτι” Kampfpistole. Στα περισσότερα από αυτά διατηρείται η δυνατότητα dual wielding, με μοναδικό ουσιαστικό μειονέκτημα τη μειωμένη ταχύτητα sprinting του ήρωα όταν τα κρατάτε, ενώ αυτή τη φορά δεν υπάρχουν καθόλου secondary fires ή πιο “σοφιστικέ” όπλα όπως το εκπληκτικό Laserkraftwerk του προκατόχου του. Στη θέση του υπάρχει ένας απλός σωλήνας (!), ο οποίος όμως στα χέρια του Blazkowicz είναι το απόλυτο εργαλείο: αφενός για να σκαρφαλώνει με τη βοήθειά του σε προκαθορισμένα σημεία/τοίχους, αφετέρου για να εξολοθρεύει σιωπηλά τους άτυχους φρουρούς που θα βρεθούν στο δρόμο του.

Wolfenstein The Old Blood Shot3Ωραίο χωριουδάκι… Προς το παρόν.

Η σιωπηλή προσέγγιση λοιπόν εξακολουθεί να υφίσταται, όντας τελείως προαιρετική, αλλά αν τη προτιμήσετε, η ζωή σας μπορεί να γίνει πολύ ευκολότερη από το να βρεθείτε ταυτόχρονα αντιμέτωποι με μια μεραρχία Ναζί. Αλλωστε ο μηχανισμός των Commanders, που ειδοποιούν ασταμάτητα για ενισχύσεις σε περίπτωση που σας ανακαλύψουν, συνιστά ανεπιφύλακτα τη stealth μέθοδο μέχρι να τους κόψετε το λαρύγγι, έστω και αν αυτή τη φορά είναι δυσκολότερο να τους εντοπίσετε. Σε κάθε περίπτωση, η τακτική εναλλαγή του ασταμάτητου μακελειού με τα stealth-segments λειτουργεί ιδιαίτερα καλά, ενώ ειδικά το stealth κομμάτι δεν εκνευρίζει καθόλου τον παίκτη με την επιτηδευμένη “γκαβομάρα” των εχθρικών στρατιωτών και την εκτεταμένη καθυστέρηση στις αντιδράσεις τους. Ισα ίσα που με αυτό το τρόπο δεν διακόπτεται άγαρμπα ο φρενήρης ρυθμός του παιχνιδιού και αποφεύγεται κάθε είδους συσχέτιση με τον όρο “πλήξη”.

Wolfenstein The Old Blood Shot4Και ναζί και ζόμπι. Πόσο πιο κακοί πια;

Γενικότερα, το The Old Blood διατηρεί όλα τα κύρια χαρακτηριστικά του The New Order, τοποθετώντας τα απλά σε μικρότερο μπουκάλι. Για παράδειγμα, τα perks είναι αρκετά λιγότερα και αποκτώνται κατά κύριο λόγο εξολοθρεύοντας κόσμο και κοσμάκη, χωρίς ιδιαίτερα απαιτητικές προϋποθέσεις (π.χ. μαζέψτε 50 armor κράνη ή σκοτώστε 100 εχθρούς με συγκεκριμένο όπλο) και οι τύποι εχθρών δεν είναι περισσότεροι από έξι-επτά (εκτός των bosses). Η σημαντικότερη διαφορά εντοπίζεται στους χάρτες, που είναι σαφώς πιο συμπυκνωμένοι και στενοί, απόρροια του περιβάλλοντος που διαδραματίζεται η ιστορία (πόσο μεγάλου μεγέθους χάρτες να έχει ένα κάστρο/φυλακή και ένα γερμανικό χωριουδάκι;), δίνοντας λιγότερο χώρο για μανούβρες και ανεβάζοντας έτσι το επίπεδο δυσκολίας κατά ένα κλικ σε σχέση με τον προκάτοχό του, ιδίως αν συνυπολογίσετε τις αρκετά καλές επιδόσεις των ναζί στη σκόπευση. Φυσικά το παιχνίδι απέχει πολύ από το χαρακτηριστεί corridor-shooter, καθώς συνεχίζουν να υφίστανται εναλλακτικές διαδρομές και κρυφά περάσματα, που οδηγούν στο στόχο του εκάστοτε objective. Απλά μην περιμένετε να βρείτε τεράστια πληθώρα αυτών.

Συνέπεια λοιπόν αυτού του ενός “μικρού-μήκους” The New Order, είναι η διάρκεια του που δεν ξεπερνά τις πέντε με έξι ώρες, ανάλογα σε ποιο επίπεδο δυσκολίας παίζετε – στο “Bring’ em on” επίπεδο δυσκολίας χρειάστηκα 6 ώρες με μπόλικα game over. Εννοείται ότι δεν υπάρχει καθόλου multiplayer, ενώ αν δεν χορτάσατε σφαγή, υπάρχουν διάφορα challenges με τα οποία μπορείτε ανταγωνιστείτε χρονικά με άλλους παίκτες, μέσω Leaderboards, για το ποιος έκανε την αποτελεσματικότερη δουλειά στο …καθαριστήριο των ναζί! Σχετικά με το τεχνικό τομέα, πρακτικά δεν υπάρχουν εμφανείς διαφορές από το περσινό τίτλο και αν είχατε καλή απόδοση σ’ εκείνο θα έχετε και στο The Old Blood, ενώ η αγάπη των Id Tech 5 μηχανών με τα GB του σκληρού δίσκου σας διατηρείται και εδώ (34 GB θα κάνουν φτερά).

Wolfenstein The Old Blood Shot5Ενας μικρός φόρος τιμής στο RtCW…

Εν κατακλείδι, το Wolfenstein: The Old Blood αποτελεί μια θεσπέσια επιλογή για όποιον θέλει μια ακόμη δόση από το περσινό παιχνίδι, έστω και αν συνολικά δεν φθάνει τα τόσο υψηλά επίπεδα ποιότητας του. Ακόμα και εκείνοι που δεν είχαν ασχοληθεί με το The New Order, θα ανακαλύψουν στο Παλαιό Αίμα ένα αρτιότατο και με την καλή έννοια “παλαιομοδίτικο” FPS που μάλιστα προσφέρεται και σε αρκετά συμφέρουσα τιμή. Εν αναμονή του πραγματικού sequel λοιπόν…

debeSpecs

Το review code για το Wolfenstein: The Old Blood μας παρείχε η IGE Group, την οποία ευχαριστούμε θερμά.

Pros

  • Εξαιρετικό gunplay για μια ακόμη φορά
  • Stealth sections που δεν ενοχλούν και συνδυάζονται πολύ καλά με την άφθονη και γρήγορη δράση του
  • Καλός τεχνικός τομέας
  • Ορθή τιμολογιακή πολιτική

Cons

  • Αρκετά όμοιο με το The New Order, χωρίς να το φθάνει σε ποιότητα
  • Υποτυπώδης διήγηση της ιστορίας
  • Nazi-zombies; Πάλι;

ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ - 84%

84%

Γιώργος Δεμπεγιώτης

Συντάκτης-λάτρης των action, shooter, adventure, RPG’s και ενίοτε racing παιχνιδιών, προτιμά κυρίως το single-player gaming. Που και που ξεσπάει σε κανά multi, αλλά δεν το παρακάνει κιόλας.

7 Comments

  1. Αν παρακολουθήσεις τους τίτλους τέλους και τεντώσεις τ’αυτιά σου μετά το τέλος του -εξαιρετικού- τραγουδιού, θα δεις το sequel να έρχεται καλπάζοντας!. Ωραίος Ζώρζ, θα το τιμήσω όταν περάσει ο Πιλαρσογουιτσερικός Πυρετός Ο Μεγάλος.

Αφήστε μια απάντηση

Related Articles

Check Also
Close
Back to top button
elEL