SPECIALS

Το Daggerfall Unity είναι το απόλυτο remake του TES II

"Now, my Champion, rest well this night..."

Έχει παρέλθει πάνω από δεκαετία από τότε που ένα site/προσωπικό blog ονόματι Daggerfall Workshop ξεκινούσε δειλά-δειλά την απόπειρα δημιουργίας μιας σειράς εργαλείων που θα επέτρεπαν τη βελτιστοποίηση και το περαιτέρω modάρισμα του αντικειμενικά καλύτερου Elder Scrolls game που έχει βγει ποτέ. Τα χρόνια πέρασαν, και το συγκεκριμένο πρότζεκτ μετεξελίχθηκε στο Daggerfall Unity, που φιλοδοξούσε να μεταφέρει τα, πιξελιασμένα και οπτικά πλήρως ξεπερασμένα πλέον, περιβάλλοντα του Daggerfall στην σαφώς πιο σύγχρονη Unity Engine. Με το πρότζεκτ να περνάει ουκ ολίγες φορές στο στάτους του Vaporware λόγω του χρόνου που περνούσε χωρίς κάποιο απτό, playable αποτέλεσμα (η απόπειρα μετάβασης στη Unity ξεκίνησε το 2014-2015, άλλωστε), φτάσαμε στον Γενάρη του 2021 οπότε και κυκλοφόρησε ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ μια playable beta του εγχειρήματος. Το μόνο που απαιτεί η beta είναι τα αρχικά αρχεία του παιχνιδιού (θυμίζω πως το Daggerfall διατίθεται δωρεάν από το 2009), συν το κατέβασμα της πιο πρόσφατης έκδοσης Daggerfall Unity από το Daggerfall Workshop.

Με το Daggerfall ως μέλος της σειράς TES, αλλά και με τις σκέψεις μου πάνω στο γιατί είναι από καλύτερα games που έχουν κυκλοφορήσει ποτέ, έχω ασχοληθεί ήδη σε αντίστοιχο επετειακό άρθρο. Στο παρόν άρθρο θα εστιάσω αποκλειστικά στην beta του Daggerfall Unity: πώς διαμορφώνει τον κόσμο του TES II, τί επιλογές εισάγει, και αν αξίζει σε τελική ανάλυση τον κόπο να τo προτιμήσει κάποιος σε σχέση με το vanilla Daggerfall.

Elder Scrolls II Daggerfall UK Version Box Art
Η beta του Daggerfall Unity “κουμπώνει” πανεύκολα και ιδανικά πάνω στην δωρεάν έκδοση. Ωστόσο, ως γνήσιος χαζός, ήταν θέμα αρχής το να χρησιμοποιήσω το ορίτζιναλ installation cd από την κουτάτη έκδοση.

Πριν πιάσω τα features του όμως, ας αναφέρω περιληπτικά το τι ΔΕΝ κάνει το Daggerfall Unity, προς αποφυγήν παρεξηγήσεων και λανθασμένων προσδοκιών:

-Δεν αλλάζει το αρχικό gameplay ώστε να μοιάζει με τα μεταγενέστερα TES. Το σύστημα δημιουργίας χαρακτήρα/leveling είναι σαν το αρχικό Daggerfall, τα quests, το ταξίδι στον κόσμο, οι μάχες, όλα. Αν κάποιος έβρισκε απωθητικό το gameplay στο Daggerfall για τον Α ή Β λόγο (κυρίως επειδή δεν έχει γούστο αλλά και επειδή, υποπτεύομαι, είναι λειψός διανοητικά), θα συνεχίσει να το βρίσκει απωθητικό και στην Unity έκδοσή του.

-Δεν αλλάζει τα υφιστάμενα quests και το βασικό σενάριο του game.

-Διορθώνει ΑΠΕΙΡΑ από τα bugs που αρχικού παιχνιδιού, αλλά προς το παρόν όχι όλα. Είναι ακόμα σε beta φάση, άλλωστε.

-Προφανώς, δεν μετατρέπει ξαφνικά το Daggerfall σε μια… οπτική πανδαισία επιπέδου Crysis ή Cyberpunk 2077. Ούτε μετατρέπει τα 2D sprites σε πλήρως 3D μοντέλα χαρακτήρων.

Ακόμα και έτσι όμως, η βελτιστοποίηση στα γραφικά είναι κάτι παραπάνω από αισθητή. Το αδιανόητο πιξέλιασμα στα κτίρια, τα 2D sprites, τα λοιπά μοντέλα, αλλά και τις γραμματοσειρές της αρχικής έκδοσης, αντικαθίσταται από ένα σαφώς πιο “ομαλό” και σύγχρονο αποτέλεσμα (τα περισσότερα εξ αυτών έστω, μιας και, όπως προείπα, είμαστε ακόμα στην beta), με εφέ Post-Processing και φωτοσκιάσεις (!), που θα μπορούσε άνετα να ήταν μέρος κάποιου indie game που κυκλοφόρησε μόλις φέτος σε Unity Engine. Προφανώς βέβαια η εμπειρία είναι αρκετά τροποποιήσιμη, και με το που τρέχουμε το game συναντάμε μια οθόνη με Options που αφορούν τόσο τη γραφική απεικόνιση και διάφορες “legacy” επιλογές για τη διατήρηση της αρχικής ατμόσφαιρας (πχ τη χρήση των αρχικών πιξελιασμένων sprites αντί των βελτιστοποιημένων) αλλά και την εφαρμογή ή όχι των λοιπών Quality of Life ρυθμίσεων (περισσότερα για αυτές στην πορεία).

Daggerfall Unity Draw Distance
Μία από τις ρυθμίσεις αυξάνει δραματικά και το draw distance, και πλέον μπορούμε, καιρού επιτρέποντος, να δούμε κυριολεκτικά από τη μία άκρη μιας πόλης στην άλλη.

Στα πλαίσια του ευρύτερου οπτικού upgrade, αναβαθμίζονται δραματικά και τα περιβάλλοντα γύρω από τις πόλεις και τις λοιπές τοποθεσίες του World Map. Στην αρχική έκδοση του game, οι παίκτες μπορούσαν μεν να διασχίσουν τις εξοχές για να πάνε από τη μία περιοχή στην άλλη manually και χωρίς fast travel (αν και το επιχείρημα αυτό ήταν καταδικασμένο εξ αρχής, γιατί οι αποστάσεις στον κόσμο ήταν ΤΕΡΑΣΤΙΕΣ). Ωστόσο οι εκτάσεις αυτές ήταν σαν filler και υπήρχαν λίγο-πολύ απλά για να υπάρχουν, αποτελούμενες από μια απέραντη πεδιάδα που στερούνταν οποιουδήποτε ουσιαστικού περιεχομένου. Πλέον το φυσικό τοπίο διαμορφώνεται με τέτοιο τρόπο ώστε να ανταποκρίνεται στο ανάγλυφο του χάρτη της εκάστοτε περιοχής, θυμίζοντας περισσότερο τις εξοχές ενός μεταγενέστερου TES game. Και μάλιστα, σε συνδυασμό με το αυξημένο draw distance, αν κάποιος σταθεί σε κάποιο λόφο μπορεί να δει να σχηματίζονται στον ορίζοντα παραπάνω από 1 πόλεις/τοποθεσίες.

Ωστόσο, παρά την οπτική και “γεωλογική” αναβάθμιση, στην παρούσα φάση οι εκτάσεις αυτές εξακολουθούν να είναι λίγο-πολύ κενό filler. Ίσως σε κάποια μελλοντική έκδοση του Daggerfall Unity να εισαχθεί και τέτοιου είδους “εξοχικό” περιεχόμενο.

Daggerfall game world forest
Δάση! Βουνά! Θάλασσες! 2D sprites δέντρων και μανιταριών!

Αν όμως υπάρχει ένας λόγος για να προτιμήσει κάποιος την Unity έκδοση πέρα από τα εκσυγχρονισμένα γραφικά, αυτός είναι οι λοιπές QoL αλλαγές. Κάποιες εξ αυτών είναι ουσιαστικά διόρθωση bugαρισμένων features της vanilla έκδοσης, όπως η δυνατότητα να αποθηκεύουμε αντικείμενα στα containers του προσωπικού μας πλοίου (στη vanilla ουσιαστικά έπρεπε να τα… πετάμε απλά σε στοίβες στο πάτωμα). Άλλες είναι βελτιστοποίηση υφιστάμενων λειτουργιών, όπως η δυνατότητα να βλέπουμε τις ιδιότητες ενός αντικειμένου στο inventory απλά περνώντας τον κέρσορα από πάνω του, ή να αλληλεπιδρούμε με το χάρτη του game με απλή χρήση του mouse (και όχι με τα κουμπιά του UI, όπως γινόταν στη vanilla), λειτουργία που πραγματικά λύνει τα χέρια κατά την περιήγηση σε κάποιο dungeon.

Η πιο χρήσιμη όμως νέα λειτουργία αφορά τα Guilds, το Reputation μας σε αυτά, αλλά και τα Quests τους. Αφενός, πηγαίνοντας στο Affiliations tab του Character Sheet βλέπουμε επακριβώς το reputation μας με κάθε Guild στο οποίο έχουμε μπει, επιτρέποντάς μας να υπολογίσουμε πχ πόσα quests πρέπει να κάνουμε για να λάβουμε προαγωγή. Αφετέρου, σε αντίθεση με τη vanilla, όπου πατώντας την εντολή “Get Quest” λαμβάναμε κάποιο random quest από το διαθέσιμο pool του κάθε Guild, πλέον μπορούμε να επιλέξουμε από μια λίστα το Quest που θέλουμε να αναλάβουμε! Η αλλαγή αυτή κυριολεκτικά φέρνει επανάσταση στο Questing, καθώς μπορούμε να επιλέξουμε το Quest που θέλουμε άμεσα, αντί να κάνουμε save scumming για να αποφύγουμε κάποιο βαρετό quest που έπεφτε στην τύχη.

Υπενθυμίζω πως όλα τα παραπάνω features είναι προαιρετικά και μπορούν να απενεργοποιηθούν από τα εισαγωγικά Options. Αλλά… γιατί να θέλει να τα κλείσει κάποιος, αλήθεια;

Daggerfall Unity quests list
Διάβολε, διαλέγεις το Quest! Μπορείς πράγματι να διαλέξεις το Quest που θέλεις!

Στην εξίσωση μπαίνουν και λοιπές αναβαθμίσεις, όπως η τροποποιημένη ΑΙ που επιτρέπει στα mobs μιας περιοχής να… πλακώνονται αναμεταξύ τους (πχ στο αρχικό Privateer’s Hold, συνάντησα ουκ ολίγες φορές ένα Imp να αλληλοσκοτώνεται με νυχτερίδες), η βελτιστοποίηση του dungeon generator ώστε να μην δημιουργεί πχ unreachable δωμάτια σε κάποιο dungeon, αλλά και η δυνατότητα για περαιτέρω communty modding (!) του τίτλου. Αξίζει επίσης να σημειωθεί πως βρήκα αρκετά πιο δύσκολη την εκκίνηση του παιχνιδιού μου στο remake σε σχέση με το αρχικό game. Δημιουργώντας έναν νέο χαρακτήρα με Long Blade skill γύρω στο 30+, είδα πως κατά τις πρώτες μάχες στο Privateer’s Hold οι αρουραίοι και οι νυχτερίδες κατάφερναν να μου ρίξουν απείρως περισσότερη ξυλάρα σε σχέση με το παρελθόν. Επίσης, με το που βγήκα από το dungeon (σχετικά γρήγορα, μιας και το layout του Privateer’s Hold έχει αποτυπωθεί ανεξίτηλα στο μυαλό μου και δεν πρόκειται να διαγραφεί ποτέ), κόλλησα και ένα Brain Fever από τα τρωκτικά που με έδερναν, αναγκάζοντάς με να καταφύγω σε κάποιον ναό για γιατρειά πριν συνεχίσω τις περιπέτειές μου.

Με βάση όλα τα παραπάνω, λοιπόν, καθίσταται σαφές πως το Daggerfall Unity είναι ουσιαστικά ο μοναδικός ενδεδειγμένος τρόπος για να παίξει κανένας το TES II σήμερα, είτε μιλάμε για “βετεράνο” που επιστρέφει είτε για νέοπα που θέλει να τσεκάρει επιτέλους το game. Κυριολεκτικά, δεν υπάρχει ούτε ένας λόγος να αγνοήσει κάποιος το remake και να καταφύγει στην ορίτζιναλ έκδοση, εκτός αν μιλάμε για λόγους νοσταλγίας για το πλήρες πιξέλιασμα, τα bugs και τα πιο αργά loading times, οπότε πάω πάσο. Και είμαστε ακόμα στην beta.

Daggerfall Dungeon
Πόσες φορές έχουμε αντικρίσει, αλήθεια, αυτό το σκηνικό…

Σύμφωνα με μια αρκετά σκληρή αλλά αληθινή ρήση των ημερών μας, οι gamers επιστρέφουν αραιά και που στα παλιά κι αγαπημένα games της νιότης τους όχι απαραίτητα επειδή τους έλειψαν τα ίδια τα games, αλλά κυρίως επειδή τους έλειψε… ο νεαρός εαυτός τους, και έτσι μέσα από τα παλιά games επιζητούν το να ξανανιώσουν όπως ένιωθαν όταν ήταν μικροί κι ανέμελοι. Το Daggerfall ενδεχομένως να είναι για εμένα ακριβώς αυτό, καθώς, ΚΑΘΕ ΦΟΡΑ που επιστρέφω σε αυτό, γίνομαι για λίγο ξανά 10 χρονώ (πνευματικά ίσως και να έχω μείνει ούτως ή άλλως εκεί, η αλήθεια είναι) και ξυπνάνε μέσα μου ξεχασμένες και φαινομενικά πλήρως random αναμνήσεις από τα πρώτα μου playthrough στο game: τι έτρωγα ενώ έπαιζα μια μέρα, τί έπαιζε στην τηλεόραση ένα άλλο πρωί, τί καιρό έκανε έξω, τί μαγείρευε η μητέρα μου για μεσημέρι και σταματούσα να παίζω ώστε να πάω να φάω, ποιός φίλος μου είχε έρθει σπίτι για να με δει να παίζω, τί φορούσε ο χαρακτήρας μου…

Πλέον, λοιπόν, το Daggerfall Unity μού επιτρέπει να παλιμπαιδίζω μέσα σε καλύτερα γραφικά και χωρίς να υφίσταμαι την “ταλαιπωρία” πτυχών της vanilla έκδοσης του 1996. Κλειδώστε την πόρτα και αφήστε με εδώ, 10 χρονώ, παρέα με τον Lysandus και τους Knights of the Dragon.

 

Κώστας Καλλιανιώτης

Αρχαιολόγος/Ιστορικός, RPG Player, Οπαδός των Motörhead, Καταναλωτής Προβατίνας.

6 Comments

  1. Σύμφωνα και με το [URL=’https://www.dfworkshop.net/projects/daggerfall-unity/roadmap/’]roadmap [/URL]τους, είναι αρκετά πλήρης ακόμα και σε αυτή τη φάση. Τα πάντα είναι playable, και το μόνο που λείπει είναι ορισμένα bug fixes και έξτρα παραμετροποίηση των ρυθμίσεων για τα γραφικά, πέρα από το περαιτέρω mod support.

  2. Αντικειμενικά καλύτερο ES είναι το Morrowind.
    Καλοδεχούμενες οι βελτιώσεις αλλά το Daggerfall είναι, όπως και το πρώτο, κειμήλιο της εποχής του. Ο άδειος, τεράστιος κόσμος μπορεί να έπαιρνε πάσο τότε αλλά σήμερα ούτε για πλάκα και το gameplay του είναι unrefined για να το θέσω ευγενικά.
    Αν κάποιος ντε και καλά θέλει να παίξει κάτι από τα παλιότερα στη σειρά, καλύτερα να δει τα Battlespire και Redguard.

Αφήστε μια απάντηση

Related Articles

Check Also
Close
Back to top button
elEL