REVIEWS

NICOLAS EYMERICH THE INQUISITOR BOOK I – THE PLAGUE

Η πρώτη φορά που βρήκα πληροφορίες για το “Nicolas Eymerich-The Inquisitor” ήταν προ ολίγων μηνών. Εκεί, μεταξύ άλλων, διάβασα ότι επρόκειτο να μας έρθει με πλήρες voice acting στη λατινική διάλεκτο, ούτως ώστε να είναι ακόμη πιο πιστό στην ατμόσφαιρα της ιστορικής περιόδου με την οποία καταπιάνεται. Για να είμαι απόλυτα ειλικρινής, τη συγκεκριμένη τη θεώρησα ως μία φιλόδοξη, αλλά μάλλον πολύ δύσκολη στην πραγματοποίηση σκέψη, από μέρους των δημιουργών του. Όπως αποδείχθηκε όμως, έκανα μεγάλο λάθος, καθώς τα στελέχη της TIconBLU, τηρώντας την υπόσχεσή τους, συμπεριέλαβαν αυτήν την –εντυπωσιακή, κατά τη γνώμη του γράφοντος- επιλογή στο παιχνίδι τους.

ΚΑΘΑΡΣΗ ΜΕ ΚΑΘΕ ΚΟΣΤΟΣ

Το “The Inquisitor” έχει ξεκάθαρα προσωποκεντρικό χαρακτήρα, κάτι άλλωστε που μαρτυρά και η ίδια του η ονομασία. Περιστρέφεται γύρω από τη δράση του θεολόγου Nicolas Eymerich, μέλους της Ιεράς Εξέτασης και του Δομινικανού τάγματος. Πρόκειται για μία υπαρκτή προσωπικότητα, που έζησε σε μία από τις πιο σκοτεινές περιόδους της ανθρώπινης ιστορίας, πιο συγκεκριμένα στην Καταλονία του 14ου αιώνα, φτάνοντας μέχρι τη θέση του εφημέριου του Πάπα, αφού πρώτα υπήρξε επικεφαλής της Ιεράς Εξέτασης στην περιοχή της Ταραγόνας.

Έμεινε στην ιστορία για τη σκληρότητα και τη μανία με την οποία καταδίωκε και τιμωρούσε τους αιρετικούς και τους βλάσφημους, που είχε ως αποτέλεσμα να συγκρουστεί με διάφορες προσωπικότητες εκείνων των χρόνων, προεξέχοντος του Βασιλιά Πέτρου του 4ου. Από συγγραφικής άποψης, το Directorium Inquisitorum υπήρξε το πιο φημισμένο “έργο” του, στο οποίο προσδιόριζε τη μαγεία και περιέγραφε τρόπους να ανακαλύψει κάποιος την ύπαρξη και δράση μαγισσών. Πράγματα και καταστάσεις που σήμερα μας φαντάζουν ότι κινούνται στα όρια τουλάχιστον του παλαβού, τότε, όπως όλοι γνωρίζουμε, ήταν δυστυχώς η καθημερινή πραγματικότητα κι η αιτία για αποτρόπαιες πράξεις και συμπεριφορές.  

Inquisitor Book I Snap1Ό Eymerich δείχνει να μην αρέσκεται καθόλου στο περιβάλλον της κουζίνας

Επιστρέφοντας στα του παιχνιδιού, ο Nicolas Eymerich καλείται εσπευσμένα να μεταβεί στην πόλη Carcassone της Γαλλίας, μετά από εντολή του τοπικού ηγουμένου του Δομινικανού τάγματος, Jean Vinet. Εκεί μαθαίνει ότι σε ένα μικρό χωριό του Γαλλικού νότου, ονόματι Calcares, περίεργα γεγονότα λαμβάνουν χώρα, που πιθανότατα έχουν σχέση με την ύπαρξη μελών της αίρεσης των Καθαρών. Ταυτόχρονα,  η πολύ μικρή επιρροή που έχει πλέον το Δομινικανό τάγμα στους κατοίκους, ειδικά μετά την εγκαθίδρυση του τάγματος των Σιστερσιανών, είναι ένας ακόμη λόγος ανησυχίας για τον Vinet.

Αποστολή του είναι να κατευθυνθεί εκεί και να διαπιστώσει τι συμβαίνει, αλλά και να ερευνήσει την εξαφάνιση του μέντορά του, Jacinto Corona. Αυτό που ζητά είναι να σταλεί στο Calcares ως επικεφαλής της Ιεράς Εξέτασης και να έχει πλήρη δικαιοδοσία αποφάσεων και πράξεων, κάτι όμως που αρχικά δε γίνεται δεκτό. Ο Eymerich είναι πεπεισμένος ότι οι εξαφανίσεις προσώπων έχουν σχέση με την ύπαρξη του Σατανά στην περιοχή και ορισμένα σημάδια θα ενισχύσουν τον ισχυρισμό του. Ο Vinet δεν δείχνει να συμμερίζεται την άποψή του, οπότε ο πρωταγωνιστής θα πρέπει, προτού αναχωρήσει για το μικρό χωριό, να διαπιστώσει τα κίνητρα της στάσης του ηγούμενου.  

ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΙΣΤΟΡΙΑΣ

Δομινικανό τάγμα, Καθαροί, Σιστερσιανοί, Ιερά εξέταση, αιρέσεις, ήδη αφουγκράζομαι κάποιους να νιώθουν σαν μόλις να διαβάσανε τέσσερις παραγράφους ενός βιβλίου ιστορίας και να περιμένουν κάπου παρακάτω να γράψουν το σχετικό… διαγώνισμα. Μπορεί να μη βρουν κάτι τέτοιο, είναι σίγουρο όμως ότι η ενασχόλησή τους με το “The Inquisitor” είναι σε θέση να αποτελέσει κίνητρο για να ψάξουν και να μάθουν δύο-τρία πράγματα περισσότερα για τα γεγονότα εκείνης της εποχής. Όταν κάτι τέτοιο προκύπτει μέσα από ένα παιχνίδι, προσωπικά το κρίνω ως πολύ θετικό κι ένα εκ των δυνατοτέρων στοιχείων ενός video game.   

Inquisitor Book I Snap2Γρήγορα θα καταλάβετε ότι ο χαρακτηρισμός “ήρωας” της ιστορίας, δεν κολλάει και τόσο πολύ

Ίντριγκα, συμφέροντα, κρυμμένα μυστικά, ιδιοτελή κίνητρα και προσωπικές εκτιμήσεις-πεποιθήσεις, όλα δίνουν το παρόν στο εναρκτήριο αυτό επεισόδιο, καταδεικνύοντας  και περιγράφοντας με αρκετά μεγάλη επιτυχία το κλίμα που επικρατούσε στους κόλπους της αμαρτωλής δικαστικής εξουσίας της μαύρης εκείνης περιόδου του ύστερου Μεσαίωνα. Είστε έτοιμοι να δείτε τί μπορεί να κάνει και μέχρι πού είναι διατεθειμένος να φτάσει κάποιος, προκειμένου να αποδείξει ότι έχει δίκιο, αλλά και να επιβάλλει τη θέλησή του;  

Το εν λόγω παιχνίδι μου θύμισε ένα άλλο adventure game που είδαμε προ κάποιου διαστήματος, το “Shadows on the Vatican”, της 10th Art Studio, για τρεις λόγους: Αμφότερα έρχονται σε μορφή επεισοδίων, καταπιάνονται με γεγονότα που σχετίζονται με τη Ρωμαιοκαθολική εκκλησία και αποτελούν δημιουργίες μικρών studios. Ελπίζω το “The Inquisitor” να μην ομοιάσει στο “Shadows on the Vatican” όσον αφορά στην περιοδικότητα εμφάνισης των επεισοδίων του, καθώς αισίως έχουμε συμπληρώσει έναν χρόνο από τότε που είδαμε το πρώτο μέρος εκείνου και ακόμη περιμένουμε το δεύτερο. Ξέχασα να αναφέρω κι έναν τέταρτο λόγο για τον οποίο ομοιάζουν οι δύο τίτλοι: Τα γραφικά τους παρουσιάζουν εικόνα ανώτερη εκείνης που περίμενα.

ΚΑΝΟΝΤΑΣ ΤΗΝ –ΗΧΗΤΙΚΗ- ΔΙΑΦΟΡΑ

Ειδικά όμως το “The Inquisitor” πάει ένα βήμα παραπέρα, αναφορικά με το οπτικό αποτέλεσμα. Υποστηρίζοντας full HD ανάλυση και ντύνοντας με έντονα χρώματα τις απανταχού τοποθεσίες του, σε συνδυασμό με τα υψηλά επίπεδα λεπτομέρειας που έκαστη διαθέτει, καταφέρνει σε ορισμένες περιπτώσεις να εντυπωσιάσει. Μπορεί να μην έχει την εκλεπτυσμένη ομορφιά των τίτλων της Daedalic Entertainment, ξεπερνά όμως με ευκολία πολλούς άλλους εκπροσώπους της κατηγορίας. Μία ματιά στα screenshots που συνοδεύουν το παρόν review, θα σας πείσει για του λόγου το αληθές. Δεν έχω καταφέρει να μάθω μέχρι στιγμής ποια είναι η game engine που χρησιμοποιεί, αλλά είναι ένα από τα πράγματα που θα φροντίσω να πληροφορηθώ στο εγγύς μέλλον.  

Inquisitor Book I Snap3Ο χάρτης είναι απαραίτητος, κυρίως λόγω του αργού περπατήματος του πρωταγωνιστή

Επιστρέφοντας στη φράση με την οποία ξεκίνησα το κείμενο που διαβάζετε, δηλώνω άκρως εντυπωσιασμένος από το ότι, πέραν της αγγλικής και ιταλικής, περιλαμβάνεται και η λατινική διάλεκτος ως επιλογή των voice overs. Μάλιστα φρόντισα να ολοκληρώσω δύο φορές το “The Plague”, ώστε να έχω την ευκαιρία να ακούσω τόσο την πρώτη, όσο και την τρίτη (η δεύτερη, όπως είναι φυσικό, δε με πολυενδιέφερε). Το συμπέρασμα στο οποίο κατέληξα είναι το εξής: Πέραν της σημασίας τους στο θέμα ατμόσφαιρας και πιστότητας, ευτυχώς που υφίστανται ως επιλογή τα λατινικά. Ο λόγος είναι απλός: Ο ηθοποιός που δανείζει στα αγγλικά τη φωνή του στον Eymerich, στην προσπάθειά του να καταφέρει ένα εντυπωσιακό αποτέλεσμα, το παράκανε, φτάνοντας στο σημείο να καταστήσει, άθελά του, τον πρωταγωνιστή αστείο, καθώς φαντάζει σαν να είναι μονίμως εκνευρισμένος και μάλιστα σε υπέρμετρο βαθμό. Φτάνει μόνο να τον ακούσετε πώς εκφωνεί τη φράση “It’s not time to leave yet” ευρισκόμενος στον κυρίως διάδρομο, στην εναρκτήρια σκηνή του παιχνιδιού, για να καταλάβετε τι εννοώ. Υπερβολική και υπέρμετρα στομφώδης ερμηνεία, που οφείλει να μετριαστεί άμεσα στα επόμενα επεισόδια, μια και επιφέρει αντίθετα του προσδοκώμενου αποτελέσματα. Αντιθέτως, η ερμηνεία στα Λατινικά, που, αν δε κάνω λάθος, είναι από τον ίδιο άνθρωπο που ανέλαβε και το ιταλικό voice over, είναι σαφώς πιο ισορροπημένη, καταφέρνοντας να προσδώσει χαρακτήρα στον Eymerich, αλλά χωρίς να ξεφεύγει από τα όρια. Το ίδιο, μέχρι ενός σημείου, μπορώ να πω ότι ισχύει και με τον Jean Vinet, όπου στην αγγλική γλώσσα ακούγεται σαν Golum που ξεψυχάει…

Η μουσική που ντύνει τον τίτλο είναι ένα ακόμη σημείο που χρήζει επιπλέον προσοχής στο μέλλον. Αν και τα κομμάτια που περιλαμβάνει δεν είναι άσχημα, με την εξαίρεση εκείνου που ακούγεται στο κυρίως μενού, που φαντάζει τελείως… άσχετο με τον τίτλο, θα περίμενα πιο ατμοσφαιρικές και έντονες ενορχηστρώσεις. Λαμβάνοντας υπόψη όμως ότι το πρώτο αυτό επεισόδιο στη συντριπτικά μεγαλύτερη διάρκειά του περιορίζεται στο Carcassonne, όπου και κυριαρχεί το στοιχείο της έρευνας από μέρους του Eymerich, (θέλω να) πιστεύω ότι η συνέχεια μας επιφυλάσσει καλύτερα αποτελέσματα.

ΒΗΜΑ-ΒΗΜΑ ΑΝΑΚΑΛΥΠΤΕΙΣ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ

Το interface της περιπέτειας είναι πλούσιο και περιλαμβάνει αρκετές άξιας αναφοράς λεπτομέρειες. Για αρχή, ξεχάστε τον hotspot indicator. Δεν υπάρχει κάποιος τρόπος να εμφανίσετε τα σημεία αλληλεπίδρασης επί κάθε οθόνης, οπότε θα πρέπει να εξετάζετε με το mouse κάθε αντικείμενο που θα χρειαστεί να πάρει, αλλά και να παρατηρήσει, ο Eymerich. Ωστόσο η συγκεκριμένη επιλογή δεν επιφέρει εκτενές pixel hunting, καθώς έκαστο hotspot έχει ένα μεγάλο εύρος εντοπισμού του από τον κέρσορα. Δώστε όμως προσοχή στο εξής: Από default το παιχνίδι δίνει την περιγραφή καθενός αντικειμένου που εντοπίζουμε στο κάτω και μέσο τμήμα της οθόνης, σε μάλλον μικρό font και με χρήση μικρών γραμμάτων. Την ίδια στιγμή, οι υπότιτλοι εμφανίζονται όχι απευθείας, αλλά σταδιακά –και αρκετά αργά- στο ίδιο σημείο, ακολουθώντας την φωνή του πρωταγωνιστή. Θα σας σύστηνα λοιπόν να ενεργοποιήσετε την επιλογή “Easy reader texts“ από το menu, που θα εξαλείψει και τα δύο αυτά προβλήματα, καθώς γυρνά σε χρήση σαφώς πιο ευδιάκριτων και κεφαλαίων γραμμάτων, στο κάτω αριστερό μέρος της οθόνης, που εμφανίζονται πάνω σε μαύρο φόντο και με τον υποτιτλισμό να μην περιμένει το voice over, αλλά να μας δίνει κατευθείαν ολόκληρη την κάθε φράση.

Inquisitor Book I Snap4Φτάνοντας στο πανδοχείο στο Calcares

Μία ακόμη δυνατότητα που μας δίνεται, είναι να έχουμε υπό τον έλεγχό μας ένα μενού διαλόγων, ώστε να μπορούμε να τους προσπεράσουμε ή να τους επιταχύνουμε, αν φυσικά το επιθυμούμε. Σημειώστε επίσης ότι μετά από κάθε ενέργειά μας, ο κέρσορας δεν εμφανίζεται επί της οθόνης, αλλά περιμένει το επόμενο κλικ του ποντικιού για να το πράξει! Κι επειδή, απ’ ότι φαίνεται, οι άνθρωποι της TIconBLU είχαν πλούσια έμπνευση, εκτός του παραδοσιακού point ‘n’ click τρόπου παιχνιδιού, προσφέρουν τη δυνατότητα να πληκτρολογούμε τις διάφορες εντολές, που αντιστοιχούν σε ενέργειες από μέρους του Eymerich. Ομολογώ ότι δε με συγκίνησε η εν λόγω προσθήκη, πόσω μάλλον από τη στιγμή που αφ’ ενός οι εντολές που πρέπει να δώσουμε είναι αυστηρά προκαθορισμένες, με αποτέλεσμα πολλές άλλες να μη  γίνονται αντιληπτές (π.χ. αν γράψουμε “pick up” αντί για “take”, δε θα έχουμε το επιθυμητό αποτέλεσμα), αφ’ ετέρου η λειτουργία του ποντικιού είναι σαφώς πιο χρηστική και δεν οδηγεί σε περιττούς προβληματισμούς και αναίτιες καθυστερήσεις.

Περνώντας τον κέρσορα πάνω από ένα αντικείμενο ή πρόσωπο με το οποίο μπορούμε, αντίστοιχα, να αλληλεπιδράσουμε ή να μιλήσουμε, αμέσως αποκτά κίτρινο χρώμα, οπότε με αριστερό κλικ μας εμφανίζει τα pick up-talk to εικονίδια. Αν κάτι οφείλουμε να το παρατηρήσουμε διεξοδικά, τότε αλλάζει το εικονίδιο που έχει μορφή ματιού. Κι εδώ όμως χρειάζεται προσοχή, καθώς αντικείμενα με τα οποία σε μία συγκεκριμένη στιγμή δε μπορούμε να κάνουμε κάτι (=να τα πάρουμε ή να τα εξετάσουμε), αργότερα καθίστανται αναγκαία, οπότε πρέπει να ξανακλικάρουμε πάνω τους, για να ενεργήσουμε διαφορετικά.

Όπως κάθε κεντρική φιγούρα ενός adventure game που σέβεται τον εαυτό της, έτσι κι ο Eymerich κουβαλά ένα journal ποικίλων χρήσεων. Εκεί κρατάει σημειώσεις και συμπεράσματα, υπό μορφή σκίτσων, από όσα βλέπει να συμβαίνουν, οριοθετεί τους επόμενους στόχους του, ενώ έχει καταγεγραμμένες και απαραίτητες πληροφορίες από παρελθοντικές αναμετρήσεις του με το κακό. Εκτός της ύπαρξής τους στο journal, το οποίο εμφανίζεται και στο κάτω δεξιά τμήμα της οθόνης, τα objectives φροντίζει να μας τα υπενθυμίζει κι ο ίδιος, ανά τακτά χρονικά διαστήματα. Δίπλα στο journal θα εμφανιστεί ένας χάρτης, τον οποίο αποκτούμε νωρίς στο παιχνίδι, που εμπλουτίζεται κάθε φορά που φτάνουμε σε ένα καινούργιο σημείο, όντας στο Carcassone.

Inquisitor Book I Snap5Προφανώς κάτι δε πάει καλά στο μικρό γαλλικό χωριό. Φταίει ο Σατανάς όμως;

Δε σημαίνει ότι ολοκληρώνοντας το “The Plague” θα έχουμε απαραιτήτως δει το 100% της δράσης του, καθώς διαθέτει έναν αριθμό ενεργειών και τοποθεσιών που είναι προαιρετικό να πράξουμε και να επισκεφτούμε, αλλά και αντικειμένων να βρούμε και να συλλέξουμε. Οι κρυφές τοποθεσίες περιλαμβάνουν και ορισμένες φωτογραφίες που έχουν τον χαρακτήρα των γνωστών easter eggs. Πώς αλλιώς θα μπορούσε άλλωστε να κολλήσει το “The Inquisitor” με το… “Monkey Island 2: Lechuck’s Revenge”;!; Κρατήστε ως συμβουλή να δοκιμάζετε να μιλάτε σε κάθε χαρακτήρα που συναντάτε, να “χτενίζετε” προσεκτικά κάθε οθόνη, αλλά και να δοκιμάσετε την παράλογη χρήση ενός ούτως ή άλλως παλαβού αντικειμένου που θα έρθει ενδεχομένως στην κατοχή σας.

ΤΑ ΛΟΓΙΚΑ ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΡΑΛΟΓΑ

Πριν τα παλαβά όμως έρχονται τα λογικά, υπό τη μορφή των διαφόρων γρίφων που θα μας θέσει το παιχνίδι. Σε αυτόν τον τομέα συναντάμε μία ευχάριστη ποικιλία. Inventory based γρίφοι συνυπάρχουν με την αναγκαία παρατήρηση και εντοπισμό ορισμένων hotspots που αρχικώς δεν είναι άμεσα αντιληπτά, αλλά και με έναν αριθμό mechanical puzzles, λίγο πριν το κλείσιμο του επεισοδίου. Δε μπορώ να πω ότι υπήρξε κάποιο σημείο που με δυσκόλεψε ιδιαίτερα, πλην ενός, όπου πρέπει να ανοίξουμε ένα συρτάρι. Η αρκετή ώρα που ξόδεψα εκεί μέχρι να τα καταφέρω οφειλόταν σε δική μου παράλειψη να ψάξω προσεκτικά όλη την οθόνη, αλλά και στο προχωρημένο της ώρας, οπότε και η νύστα και σχετική κούραση φαίνεται ότι έπαιξαν το ρόλο της, μια και το επόμενο μεσημέρι βρήκα τη λύση σχεδόν αμέσως. Τονίζω και πάλι ότι πολλά αντικείμενα καθίστανται χρήσιμα από ένα σημείο κι έπειτα, οπότε θα χρειαστεί να θυμάστε πού έχετε εντοπίσει τι, μια και θα επιστρέψετε σε αυτό σε κατοπινό σημείο της περιπέτειας. Αν πάντως βρεθείτε σε θέση να μη ξέρετε τι να κάνετε, το εικονίδιο με μορφή σταυρού, στο κάτω αριστερό μέρος της οθόνης, θα πραγματοποιήσει για εσάς την επόμενη κίνηση του Eymerich.

Εντόπισα τρία προβλήματα στο παιχνίδι, τα οποία και κρίνω απαραίτητο να επισημάνω. Το πρώτο αποτελεί bug και υφίσταται λίγο πριν εισέλθουμε στη μυστική βιβλιοθήκη του Carcassone. Εκεί, προτού καταφέρουμε να καταστήσουμε εφικτή την πρόσβασή μας στην τελευταία ιερή τράπεζα, από λάθος σχεδιασμό μας δίνεται η δυνατότητα να δοκιμάσουμε τη “look at” εντολή επί αυτής. Το αποτέλεσμα είναι να μεταφέρεται ο Eymerich μπροστά της, δίχως να μπορεί πλέον να γυρίσει πίσω, αφού η δίοδος είναι μπλοκαρισμένη. Συνεπώς μη δοκιμάσετε αυτή την επιλογή, ειδικά αν δεν έχετε κάνει save πρότερα. To δεύτερο είναι στον εφιάλτη που βλέπει ο πρωταγωνιστής, ακριβώς πριν το φινάλε, όπου η χρήση με κλικ των αντικειμένων που βρίσκονται στο inventory μας και η οποία ισχύει μέχρι εκείνη τη στιγμή, αντικαθίσταται, δίχως να μας γνωστοποιείται με κάποιον τρόπο, με drag αυτών επί της οθόνης! Το τρίτο έχει να κάνει με την παρατήρηση του πτώματος που βρίσκουμε φτάνοντας στο Calcares. Πρέπει πρώτα να κλικάρουμε σε πέντε σημεία, προτού κλικάρουμε στο έκτο, προκειμένου να πάμε παρακάτω. Αν κλικάρουμε αρχικά σε εκείνο και μετά στα άλλα πέντε, δε θα γίνει τίποτα, αλλά το παιχνίδι θα περιμένει επ’ αόριστον  να κλικάρουμε εκ νέου στο σημείο-κλειδί.

Τέλος, αν και δε συνηθίζω να γκρινιάζω για τα save slots, κρίνω ότι τα δέκα διαθέσιμα που βρίσκουμε εδώ είναι μάλλον λίγα, έστω κι αν η συνολική διάρκεια του “The Plague” δε ξεπερνά τις 6 ώρες. Για το τελευταίο, ευθύνη φέρει και η ύπαρξη των σχετικά λίγων χαρακτήρων που συναντάμε, που μετά βίας ξεπερνάνε σε αριθμό τα δάκτυλα ενός χεριού. Οι μισοί μάλιστα από αυτούς είναι περισσότερο διακοσμητικοί, καθώς δεν εμπλεκόμαστε σε οποιοδήποτε πάρε-δώσε μαζί τους, πέραν του διαλόγου που πραγματοποιούμε.     

Inquisitor Book I Snap6To τελευταίο mechanical puzzle είναι και το πιο πολύπλοκο

Συνολικά θα έλεγα ότι δεν ενθουσιάστηκα, αλλά ούτε και απογοητεύτηκα από τον τομέα των γρίφων. Με προβλημάτισαν οι αστοχίες που ανέφερα παραπάνω, αλλά υπήρξαν και σημεία που χρειάστηκε να επιστρατεύσω λίγο περισσότερη σκέψη προκειμένου να προχωρήσω. Τα mechanical puzzles αν και αρχικά φοβήθηκα ότι θα αποτελούσαν σπαζοκεφαλιές, κάθε άλλο παρά τέτοιες αποδείχθηκαν. Φτάνοντας στο φινάλε είχα έναν θετικό παρονομαστή στο μυαλό μου για την εμπειρία που αποκόμισα με το “The Plague”, κυρίως λόγω του ιδιαιτέρως αμφιλεγόμενου “ήρωα”, του Nicolas Eymerich, που κατάφερε να μου τραβήξει το ενδιαφέρον με τις αντιλήψεις και πρακτικές του.

Κοιτώντας όμως στη συνέχεια την τιμή πώλησής του, έπαθα ένα σοκ. Ενώ σε iPad/iPhone και Android συσκευές πωλείται έναντι $4.99, στην PC πλατφόρμα η τιμή εκτοξεύεται στα $19.99!!! Δε νομίζω ότι χρειάζεται να πω καν ότι το θεωρώ τρομερά υπερκοστολογημένο, όσον αφορά στα PCs, που είναι και ο τομέας που μας ενδιαφέρει άλλωστε. Δε γίνεται να ζητάς $20 για έναν τίτλο διάρκειας 5-6 ωρών, ειδικά από τη στιγμή που το ίδιο παιχνίδι κοστίζει το ¼ αυτού του ποσού σε άλλες συσκευές! Μάλιστα, λόγω της ανεκδιήγητης ισοτιμίας $1 = €1 = £1 που εφαρμόζεται κατά κόρον, το βλέπουμε να κοστολογείται ακόμη και £20. Αν είναι δυνατόν…

Πρόκειται για ακατανόητη και τελείως αψυχολόγητη -κατ’ εμέ- κίνηση, που πραγματικά δε ξέρω πόση ζημιά θα επιφέρει στις πωλήσεις του στα PCs. Πολύ φοβάμαι όμως ότι δεν αποκλείεται καθόλου να αποδειχθεί πολύ μεγάλη, θέτοντας πιθανώς σε κίνδυνο ακόμη και την εμφάνιση των τριών επομένων επεισοδίων στους προσωπικούς μας υπολογιστές. Αν δείτε την τιμή του κάποια στιγμή να κινείται στα επίπεδα των €5-6, μπορείτε να προσθέσετε 5 επιπλέον μονάδες στη βαθμολογία του. 

ΜΗ ΤΟ ΣΚΟΤΩΝΕΤΕ (ΣΤΑ PCs)

Μεταξύ μας, νομίζω ότι κανείς μας δε γνώριζε μέχρι σήμερα την TIconBLU. Έχοντας ως εκδότη τη διάσημη Microids, που με τη σειρά της ανήκει στο γκρουπ της Γαλλικής Anuman Interactive (προβλέπω ότι το όνομα αυτό θα το ακούμε συχνά στο μέλλον), το μικρό studio κατάφερε να μας συστηθεί με δυναμικό τρόπο και να αφήσει αρκετές υποσχέσεις για τη συνέχεια.

Inquisitor Book I Snap7Μιλήστε με όλους, παρατηρείστε κάθε χώρο προσεκτικά

Οπωσδήποτε τα επόμενα επεισόδια χρήζουν βελτιώσεων και μεγαλύτερης προσοχής στα σημεία, αλλά κυρίως απαιτούν, μαζί με το πρώτο αυτό μέρος, άμεση επαναξιολόγηση της τιμής πώλησής τους σε PC. Όσο καλό κι ενδιαφέρον κι αν είναι ένα adventure game, αν η συνολική τιμή του ανέλθει σε επίπεδα της τάξης των $80 ή €80 ή, ακόμη χειρότερα, £80, δεν έχει καμία τύχη επίτευξης ικανοποιητικών πωλήσεων και ουσιαστικά αυτοκαταργεί έναν από τους σημαντικότερους λόγους κυκλοφορίας ενός τίτλου σε μορφή επεισοδίων…

Pros

  • Τα γραφικά του εκπλήσσουν ευχάριστα
  • Ο Nicolas Eymerich είναι μία πολύ ενδιαφέρουσα προσωπικότητα
  • Δείχνει ικανό να αποδώσει πειστικά το κλίμα εκείνης της περιόδου
  • Τα κρυμμένα στοιχεία του θα αποδειχθούν πρόκληση για ορισμένους παίκτες
  • Παρουσιάζει έντονο ιστορικό ενδιαφέρον
  • Τα voice overs στα λατινικά…

Cons

  • …αλλά τα αγγλικά, ειδικά όσον αφορά στον κεντρικό χαρακτήρα, θέλουν επειγόντως διόρθωση
  • Η μουσική του δεν έχει το χαρακτήρα που θα περίμενε κανείς
  • Ορισμένες σημαντικές απροσεξίες στον σχεδιασμό του
  • Περιορισμένος αριθμός χαρακτήρων, με τους μισούς να μην παίζουν κανένα ρόλο στην κλιμάκωση της ιστορίας
  •  $19.99 για ένα 5ωρο-6ωρο επεισόδιο;

ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ - 70%

70%

Μάνος Καρκαλέμης

Ο Μάνος δε μπορεί παρά να νιώθει ευτυχής που ασχολήθηκε ενεργά με την gaming αρθρογραφία στα χρόνια 2009-2017, οπότε και του δόθηκε η ευκαιρία να γράψει reviews για κάποια adventure games-διαμάντια, όπως "The Whispered World", "Monkey Island 2-LeChuck's Revenge" (Remastered Edition), "The Book of Unwritten Tales 1&2", "Grim Fandango" (Remastered Edition), "Gabriel Knight-Sins of the Fathers" (25th Anniversary Edition), "Night of the Rabbit", "Memento Mori 2", "Day of the Tentacle" (Remastered Edition).

7 Comments

  1. Λοιπόν παίδες, οι τελευταίες πληροφορίες που απέσπασα, κάνουν λόγο για κυκλοφορία του δεύτερου επεισοδίου στα τέλη 2013- αρχές 2014.
    Οπωσδήποτε δεν είναι μικρό διάστημα, αλλά ούτε και τεράστιο, ελπίζοντας βέβαια ότι θα τηρηθεί το συγκεκριμμένο χρονοδιάγραμμα…

Αφήστε μια απάντηση

Related Articles

Back to top button
elEL