Captain's LogEDITORIALS

Games industry: Στόχος μας ο πελάτης…

H βιομηχανία του gaming δεν περνά τις καλύτερες στιγμές της. O χώρος του λεγόμενου triple-A gaming (ορολογία που αναφέρεται στο μπάτζετ, όχι στην ποιότητα) υποφέρει από την πτωτική πορεία των πωλήσεων, ενώ οι μεγάλοι publishers έχουν εναποθέσει τις τελευταίες τους ελπίδες για ανάκαμψη στη νέα γενιά των game consoles, οι οποίες (οι ίδιοι ελπίζουν πως) θα αναζωογονήσουν το ενδιαφέρον του mainstream κοινού για το gaming. Οι περισσότερες εταιρίες αντιδρούν στα σημεία των καιρών με διάφορα “γιατροσόφια” όπως η περικοπή σειρών και τίτλων που δε φέρνουν να προσδωκώμενα κέρδη είτε η επέκταση σε χώρους που ακόμα προσφέρουν περιθώρια ανάπτυξης – social, mobile free2play ή όποια άλλη εφήμερη μόδα ανεβάζει τη λίμπιντο των καλοπληρωμένων χαρτογιακάδων που κατά κανόνα αναλαμβάνουν το τιμόνι των εταιριών αυτών. Φυσικά οι “επώνυμοι” developers δεν έχουν κανέναν ενδοιασμό να ενστερνιστούν άκριτα και βιαστικά την οποιαδήποτε πομπώδη ρητορική για τη x τάση που είναι “το μέλλον!”. Αφήνουν τα πάντα πίσω τους για να κυνηγήσουν το Ελ Ντοράντο του casual gamer με τα μάτια τους να λαμπυρίζουν από τον Πυρετό του Χρυσού, και όταν πια συνειδητοποιούν τρομαγμένοι οτι η Γη της Επαγγελίας ήταν ένα ψέμα, ψάχνουν κάπου για να ξεσπάσουν. Ποιος την πληρώνει τελικά; Όλοι εμείς οι σταθεροί gamers.

Η περιφρόνηση με την οποία αντιμετωπίζει η βιομηχανία του gaming το πιο πιστό της κοινό δεν πρέπει να έχει προηγούμενο παγκοσμίως. Σημαιοφόρος της θλιβερής παρέλασης ψηλομύτηδων στελεχών ο πολύς Cliff Bleszinski ο οποίος μετά την αποχώρησή του από την Epic Games ενδύθηκε το μανδύα του Internet Batman και άρχισε να πολεμά με ζήλο τη μάστιγα που πληγώνει το ταλαιπωρημένο κορμί του gaming. Ποια είναι αυτή η μάστιγα; Μα φυσικά οι gamers! Αφού αρχικά προσπάθησε να μας πείσει για το δράμα των καημένων publishers που ίσα-ίσα τα βγάζουν πέρα, ο CliffyB έστρεψε την προσοχή του στους κακομαθημένους gamers οι οποίοι έσπευσαν να διαμαρτυρηθούν εναντίον του always-on DRM που η Microsoft φημολογείται οτι σκοπεύει να χρησιμοποιήσει στο επόμενο Xbox. ” Η τεχνολογία δε μπορεί να εξελιχθεί αν υπολογίζει τις μειοψηφίες” είπε ο Προφήτης Cliff και τα πλήθη έμειναν άλαλα, σαστισμένα από τη δύναμη της Μίας και Απόλυτης Αλήθειας. Ή μήπως από την ορμητική ροή του χειμάρρου μπουρδολογίας που απειλεί να τους πνίξει;

GamesIndustry01Η εικόνα που έχει για τον εαυτό του ο μέσος triple-A developer.

Ας ξεφυλλίσουμε το λεύκωμα της βιομηχανίας του gaming τα τελευταία χρόνια. Καταιγισμός από DLC με σοβαρές υπόνοιες οτι περιεχόμενο “κόβεται” από τα games για να πουληθεί ξεχωριστά. Free2Play που καταλήγουν Pay2Win. Προκλητική περιφρόνηση ολόκληρων κατηγοριών παιχνιδιών προς όφελος της εκάστοτε μόδας. Ομογενοποίηση των υπόλοιπων κατηγοριών ώστε να προσελκύσουν το mainstream κοινό και φυσικά, κυνήγι πειρατικών ανεμόμυλων με εξωφρενικά συστήματα DRM που πλήττουν τους νόμιμους αγοραστές των τίτλων. Προσθέστε στα παραπάνω τους κάθε λογής “ειδικούς” που με στόμφο μας ενημερώνουν οτι όσοι αντιδρούν είναι απλά μια φωνακλάδικη μειοψηφία ανάξια λόγου, και ότι όλα γίνονται για το καλό μας.

{youtube}Cm2DaaYR5sY{/youtube}

Ποιος, διάβολε, μπορεί να ανέχεται τέτοιο θράσος; Πώς είναι δυνατόν απο΄τη μία μεριά αυτή η βιομηχανία να μυξοκλαίγεται οτι “δε βγαίνει” οικονομικά και από την άλλη να επιδίδεται με κάθε πιθανό και απίθανο τρόπο στη συρρίκνωση της διαχρονικής της βάσης, του λεγόμενου “core gamer”; Τον θεωρούν άραγε σίγουρο, οτι δεν πρόκειται να απομακρυνθεί από το gaming γιατί είναι “οπαδός”; Ή μήπως έχουν την ψευδαίσθηση οτι το casual κοινό που αγοράζει μόνο FIFA και Call of Duty αρκεί για να στηρίξει τόσες εταιρίες; Οτι οι γιαγιάδες και μαμάδες του Wii Fit θα δουν ξαφνικά το φως το αληθινό και θα το γυρίσουν στα first person shooters; Αν η κατάσταση είναι τόσο δύσκολη όσο μας λένε, έχουν αλήθεια οι εταιρίες το περιθώριο να αφορίζουν το μόνο κοινό που αποδεδειγμένα επενδύει σημαντικά ποσά στο gaming σε σταθερή βάση;

Ας εστιάσουμε στο ζήτημα του always-on που τελευταία βρίσκεται στην επικαιρότητα λόγω SimCity και Xbox. Υπάρχει κάποιος σοβαρός λόγος για τη χρήση του, πέρα από τη γελοία πεποίθηση οτι οι πωλήσεις θα δεκαπλασιαστούν επειδή όλοι οι πειρατές θα τρέξουν να αγοράσουν το παιχνίδι; Για ρωτήστε τη Ubisoft που δοκίμασε αυτή την οδό για σημαντικό χρονικό διάστημα, είναι ευχαριστημένη απο τα αποτελέσματα; Όταν κυνηγάς λυσσαλέα και το τελευταίο ευρώ που μπορείς να αρμέξεις από τον πελάτη, γιατί αποκλείεις μονομιάς μια μεγάλη μερίδα του κοινού η οποία μπορεί να μην έχει αξιόπιστη σύνδεση broadband ή να αντιτίθεται ιδεολογικά στο always-on DRM; Ο CliffyB χρησιμοποιεί στο άρθρο του το παράδειγμα των διακοπών σε κάποιο απομακρυσμένο μέρος όπου δεν υπάρχει internet. Θέλετε να μάθετε ποια είναι η απάντηση που ο ίδιος θεωρεί πρέπουσα; Οτι “δεν κάνει κακό να αποσυνδέεσαι τελείως που και που”. Ο Cliffy δεν αρκείται πλέον στη δημιουργία triple-A games, νιώθει και την ανάγκη να ορίσει ο ίδιος τον χρόνο και τον τόπο κατά τον οποίο το κοινό θα ασχοληθεί με το gaming. Προσέξτε ξανά την αντίφαση: η ίδια βιομηχανία που κόπτεται για την επέκταση του κοινού της, απαντά “μην παίξετε games για χ ώρες, δεν έγινε και τίποτα. Κάντε κάτι άλλο.”

GamesIndustry02Make love, not games. Βιομηχανία του gaming, 2013.

Έστω οτι οι μεγάλες εταιρίες θεωρούν το always-on κομβικό στοιχείο για τα μελλοντικά τους σχέδια. Πώς θα πρέπει να πείσουν για την αναγκαιότητά του τη μερίδα του κοινού που αντιδρά; Μια λογική πολιτική θα ξεκινούσε από την προσπάθεια προσέγγισης του κοινού και την επεξήγηση με απλούς και κατανοητούς όρους των πλεονεκτημάτων που θα μπορούσε να φέρει το always-on, αν υπάρχουν βέβαια. Θέλουμε όμως να ακούσουμε τα πλεονεκτήματα για τον gamer, όχι για τον publisher. Μπορεί στις παραμυθένιες φαντασιώσεις σας να ηδονίζεστε στην προοπτική ενός gaming χωρίς πειρατεία, πωλήσεις μεταχειρισμένων και ανταλλαγές παιχνιδιών μεταξύ φίλων. Για εμένα, τον καταναλωτή, υπάρχει κανένα χειροπιαστό πλεονέκτημα; Τι θα μου προσφέρει το always-on ώστε να εγκαταλείψω πρόθυμα ένα μέρος του ελέγχου πάνω στο προϊόν που αγόρασα; Κάπου εδώ οι περισσότεροι σταυροφόροι του always-on κομπιάζουν, καθώς η πίστη τους στον ένα και μοναδικό θεό του DRM κλονίζεται. Η έλλειψη πειστικών επιχειρημάτων αγχώνει, εκνευρίζει και τελικά οδηγεί στο ξέσπασμα: “αυτοί που διαμαρτύρονται είναι μειοψηφία, αν τους πειράζει τόσο το DRM τότε ας μην αγοράσουν το παιχνίδι”. Μάλιστα. Για άλλη μια φορά, η -διανύουσα περίοδο κρίσης, θυμίζω- βιομηχανία του gaming φροντίζει να αποξενώσει μέρος του κοινού της.

Αν μπορούσα να μιλήσω με κάποιο στέλεχος των μεγάλων publishers, θα προσπαθούσα να του εξηγήσω το εξής: Η βιομηχανία του gaming ανταγωνίζεται αυτές του κινηματογράφου, της τηλεόρασης και της μουσικής για τον ελεύθερο χρόνο των καταναλωτών. Όλες οι άλλες βιομηχανίες πασχίζουν να μεγαλώσουν το πελατολόγιό τους με κάθε τρόπο, προσφέροντας πολλαπλούς εναλλακτικούς τρόπους κατανάλωσης περιεχομένου. Η μουσική βιομηχανία ξόδεψε σχεδόν μια δεκαετία καταδιώκοντας το Μόμπι Ντικ της πειρατείας πριν συνειδητοποιήσει οτι οι πράξεις της κόντευαν να εξαφανίσουν το κοινό της. Εσύ, βιομηχανία του gaming, είσαι τόσο σίγουρη οτι το σκαρί σου είναι αβύθιστο ώστε να αρνείσαι πεισματικά τη στροφή μπροστά από το παγόβουνο;

Αλέξανδρος Γκέκας

A dedicated PC gamer, Alexandros plays everything depending on the mood of the moment, but shows a preference for turn-based strategy, RPGs and considers UFO: Enemy Unknown as the best game of all time. Otherwise, he tries to hide his turtle-like reflexes by avoiding competitive multiplayer because, as he says, "it doesn't suit him" and is looking for ways to get the "Church of Gaben" recognized as an official religion in his country.

9 Comments

  1. Ο CliffyB έχει κάψει φλάντζα καιρό τώρα. Αναρωτιόμουν μήπως κάνει κανά reboot του εαυτού του όταν αποχώρησε από Epic κτλ, ούτως ή άλλως δεν πρόσφερε κάτι εκεί. Αλλά τζίφος.

    Όσα λες έπρεπε να θεωρούνται αυτονόητα, αλλά φαίνεται οι σύμβουλοι με τις μαγικές ικανότητες βλέπουν πέρα από εμάς. Ας συνεχίσουν να σκάβουν (τον λάκκο τους) κι ας περιμένουν να βρουν κανά θησαυρό. Ευτυχώς για την ώρα υπάρχουν περισσότεροι από αρκετοί που δείχνουν να μην ενστερνίζονται τέτοιες μπούρδες. Oπότε δεν χρειάζεται να κάνουμε hobby την κηπουρική ακόμα.

  2. Όσο βγαίνουν “managers”, δεν πρόκειται να δει χαΐρι καμιά επαγγελματική δραστηριότητα. Δεν γίνεται να γίνεις επιχειρηματίας, επειδή έβγαλες μια σχολή, και διάβασες 5 βιβλία. Άλλωστε, τα “golden” boys δεν σέβονται ούτε υπολογίζουν πελάτες και εργαζόμενους, το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι το βραχυπρόθεσμο κέρδος.

  3. Ωραίος, σύντομος και περιεκτικός ! Προσθέτω κι εγώ ένα ερώτημα : Δεν έχουν παρατηρήσει αυτοί οι κύριοι, ότι κάποιοι gamers στρέφονται στην πειρατεία σαν αντίδραση για το drm, το μικρό gameplay και τη χαμηλή ποιότητα ?

  4. Πέρα απ’ο,τιδήποτε τελικά, εμείς ψηφίζουμε με τα χρήματά μας. Όταν με 15 ντάλαρς αγοράζω το Project Eternity DRM Free και πατάτες ολκής κοστίζουν 50 ευρώ και θέλουν μυστικό σύνθημα και τηλέφωνο ανά πέντε λεπτά σε αστυνομικό τμήμα για να παίξουν, είναι μάλλον ξεκάθαρο ποιά αγορά θα επιβιώσει στο μέλλον…

  5. H στροφή στην πειρατεία ως αντίδραση, μόνο για υποκρισία μου κάνει. Υπάρχουν αμέτρητοι τίτλοι εκεί έξω, οι τιμές με τις προσφορές κτλ έχουν πιάσει πάτο, σίγουρα μπορεί οποιοσδήποτε να βρει κάτι που να τον καλύπτει. Εκτός αν απλά ψάχνει δικαιολογίες.

  6. Όχι, δεν το σκέφτονται. Όταν πειρατεύεις (κουρσεύεις; Τεσπα, καταλαβαίνετε τι εννοώ) το τάδε παιχνίδι, ο εκδότης/δημιουργός κατά πάσα πιθανότητα καταλαβαίνει ότι σου άρεσε το προϊόν του, απλά δεν θες να πληρώσεις γι αυτό. Η πειρατεία του προϊόντος απλά τους δίνει άλλοθι στο να ρίξουν την ποιότητα και να βάζουν ακόμα πιο εξωφρενικά DRMs.
    Η υγιής αντίδραση θα ήταν να μην ασχοληθείς καθόλου με το προϊόν, ούτε καν με κάποιο πειρατικό αντίτυπό του.

  7. Να δούλευαν όλα τα μέτρα κατα της πειρατείας να καταλάβω την μανία τους. Τώρα που ότι και να βάλουν, ανοίγει μέσα σε λίγο καιρό γιατί γίνεται τόσος ντόρος; Δεν βλέπουν ότι το DRM αποτυγχάνει(με virtual servers και άλλα κόλπα);Τα καλύτερα όπλα κατά της πειρατείας(μέσω των games) είναι το multiplayer ή το f2p, όλα τα άλλα έχουν αποδειχθεί λίγα… Αρά γιατί υπάρχει ακόμα το DRM, γιατί μια εταιρία να ξοδέψει έστω και 1 ευρώ για ασφάλεια του παιχνιδιού της όταν ουσιαστικά ασφάλεια δεν υπάρχει; για να διατηρείται το status quo; ή για να βασανίζει μόνο όσους θέλουν το παιχνίδι τους αυθεντικό; Δεν καταλαβαίνω…

  8. Ειλικρινά δεν ξέρω. Πιθανώς στο χαρτοφύλακα κάποιου CEO να κρύβονται έρευνες που “αποδεικνύουν” οτι αν εκλείψει η πειρατεία τότε οι πειρατές θα γίνουν όλοι νόμιμοι πελάτες. Ουτοπική αντίληψη που φυσικά δεν έχει καμία σχέση με αυτά που συμβαίνουν στον πραγματικό κόσμο.

Leave a Reply

Related Articles

Back to top button
en_USEN