REVIEWS

BLOOD OF THE WEREWOLF

Απογευματάκι και καθόμουν, που λέτε, χαλαρός μπροστά στην οθόνη του υπολογιστή μου απολαμβάνοντας μια κούπα ζεστού καφέ. Δεν έκανα κάτι το ιδιαίτερο, έναν γρήγορο έλεγχο σε e-mails και μηνύματα από φίλους. Ξαφνικά νιώθω ένα άγγιγμα στην πλάτη και σαν να με χτύπησε το ρεύμα γυρνάω απότομα το κεφάλι μου. Μια κοκκινομάλλα νεαρή με δάκρυα στα μάτια στέκονταν πίσω μου και με κοιτούσε.

“Επ! Ποια είσαι εσύ; Πως μπήκες στο σπίτι μου; Τι γίνεται εδώ πέρα;”, φώναξα φανερά τρομαγμένος.
“Σε παρακαλώ, βοήθησε με. Μόνο εσύ μπορείς να το κάνεις.”, ψέλλισε η κοπελιά και ήταν φανερό από την θλιμμένη έκφραση του προσώπου της ότι το εννοούσε.
“Με λένε Σελένα”, συνέχισε, “και μου πήραν τον μονάκριβο γιο μου μέσα από τα χέρια μου. Σκότωσαν τον σύζυγό μου και μου άρπαξαν τον Νικολάι, το καταλαβαίνεις; Είναι ο τελευταίος της γενιάς μας. Πρέπει να τον βρω. Βοήθησέ με, σε παρακαλώ!”
“Κάτσε κάτσε γιατί με τρομοκρατείς. Δολοφονίες; Απαγωγές; Γιατί πας να με μπλέξεις εμένα σε κάτι τέτοιο;”, απάντησα.
“Ακολούθησε με… στάσου δίπλα μου. Μην φοβηθείς. Όλα θα στα εξηγήσω στην πορεία.”

werewolf 1Πλατφόρμες, παγίδες, τέρατα και… υπομονή!

Δεν ξέρω πως, δεν ξέρω το γιατί αλλά η κοκκινομάλλα με έπεισε. Πήρα, λοιπόν, την απόφαση να τη βοηθήσω. Που να ήξερα ο άμοιρος σε τι περιπέτεια θα έμπλεκα…

“Τι είναι αυτό που κρατάς; Βαλλίστρα;”, τη ρώτησα καθώς ξεκίνησα μαζί της τρέχοντας στους υπονόμους μιας σκοτεινής, άγνωστης πόλης.
“Είναι μια αρχή.”, αποκρίθηκε εκτοξεύοντας μερικά βέλη προς ένα βδελυρό γαλάζιο πλάσμα που βρέθηκε στο διάβα μας.
Συνεχίσαμε έτσι, πηδώντας από πλατφόρμα σε πλατφόρμα, σκοτώνοντας ό, τι μας απειλούσε, όσο τρομερό και αφύσικο και αν φαίνονταν στα δικά μου μάτια. Όλα αυτά μέχρι τη στιγμή που βρεθήκαμε έξω νύχτα, κάτω από το μοναδικό φως του ολόγιομου φεγγαριού.

“Μην φοβηθείς τώρα. Μη με αφήσεις.”, μου ψιθύρισε στο αυτί η Σελένα και δεν άργησα να καταλάβω τι εννοούσε. Την είδα να μεγαλώνει, να εμφανίζει ξαφνικά μια έντονη τριχοφυΐα σε όλο της το σώμα, τα δόντια της μετατράπηκαν σε σιδερένιες μασέλες, τα νύχια της έγιναν θανατηφόρες λεπίδες, άρχισε να ουρλιάζει… ω θεοί! Αυτό που στέκονταν μπροστά μου δεν ήταν η νεαρή κοπέλα που είχα γνωρίσει προ ολίγου αλλά ένας λυκάνθρωπος!

werewolf 2Κόμη; Κι εσείς εδώ; Πάλι θα σας “δείρω”;

“Κατάλαβες τώρα γιατί πρέπει να φέρω ξανά τον τελευταίο της γενιάς μου στην αγκαλιά μου;”, με ρώτησε, ενώ ταυτόχρονα με τα γαμψά της νύχια έκανε σκόνη μερικές μικρές νυχτερίδες στην οροφή του κτιρίου που βρισκόμασταν.

Έτσι συνεχίσαμε για ώρες, περάσαμε από λιμάνια, εργοστάσια, εργαστήρια, πύργους, πόλεις ολόκληρες… αλλά σιγά σιγά η κόπωση άρχισε να με καταβάλει.
“Ξέρεις Σελένα, τα πράγματα έχουν αρχίσει να γίνονται δύσκολα. Εσύ φαίνεσαι πολύ ικανή αλλά εγώ δε μπορώ να πω ότι βελτιώνομαι. Μάλλον τυχαίο είναι κάθε φορά που καταφέρνω να αποφύγω μια φλογόμπαλα. Μάλλον τυχαίο είναι και το ότι τελικά καταφέρνω να σταθώ στην επόμενη πλατφόρμα. Βλέπεις, αν για λίγο και μόνο σταθώ στην άκρη της θα πέσω στην άβυσσο και θα χαθώ.”

“Κάνε υπομονή καλέ μου φίλε. Κάνε υπομονή. Για τον Νικολάι…”

Στην πορεία μου εξήγησε αναλυτικά τα πάντα. Μου μίλησε για αυτούς που της έκαναν τόσο κακό και έπρεπε να αντιμετωπίσουμε μαζί. Ο Hyde, η Μούμια, ο πρίγκιπας της Τρανσυλβανίας, Κόμης Δράκουλας, ο Δόκτωρ Φρανκενστάιν… τους ήξερα όλους, τους είχα αντιμετωπίσει ξανά. Αλλά η υπομονή μου όλο και εξαντλούνταν…

werewolf 3Υπάρχει πύργος του Δράκουλα σε video game χωρίς λεπίδες και γρανάζια;

“Σελένα πάντως πρέπει να παραδεχτώ ότι η πόλη σου, παρότι είναι επικίνδυνη, είναι αρκετά όμορφη. Σκοτεινή, υποβλητική, αναβλύζει μια γοτθική ατμόσφαιρα από τα βάθη της που λίγες φορές έχω συναντήσει. Κάποια πράγματα όμως δεν μου κολλάνε και πολύ.”

“Τι εννοείς;”

“Τα χρώματα στις πλατφόρμες, οι παγίδες που αντιμετωπίσαμε, ορισμένα πλάσματα που σκοτώσαμε… σαν να μην κόλλαγαν με το όλο σκηνικό. Σαν ο δημιουργός τους να τα είχε κατασκευάσει βιαστικά. Σαν να τα πήρε μέσα από ένα κουτί και απλά να τα τοποθέτησε όπου και όπως, τυχαία, έβρισκε. Κι αυτή η μουσική… υπέροχη πραγματικά! Σε κρατάει σε εγρήγορση, σε υπερένταση… Πράγματι μπορώ να σου εκμυστηρευτώ ότι είναι από τα λίγα πράγματα που με κάνουν να στέκομαι ακόμη δίπλα σου στον αγώνα σου. Θα τα είχα παρατήσει, έχω κουραστεί σου εξομολογούμαι.”

werewolf 4Σκοτώστε ΑΥΤΟ και ο Νικολάι θα βρεθεί ξανά κοντά στη μητέρα του…

Και έτσι συνέχισε το ταξίδι μας… Και ολοένα και δυσκόλευε… Και ολοένα και το παραμικρό λάθος μας στερούσε τη συνέχεια της περιπέτειάς μας. Λάθη όμως που δε σε κάνουν καλύτερο. Λάθη που όσο κι αν προσπαθείς δε λύνονται. Λάθη που απλά για να μην τα ξανακάνεις έπρεπε να σταθείς πιο τυχερός… εκεί που έτρεχες, εκεί που χτυπούσες με τη βαλλίστρα σου, εκεί που έσκυβες για να αποφύγεις την επόμενη βολή από οξύ του πιο παράξενου πλάσματος που είχες συναντήσει στη διαδρομή σου.

Κι όμως… Κάτι με κρατούσε ακόμα εκεί… Και η Σελένα όταν με έβλεπε κατάκοπο, κουρασμένο και τραυματισμένο, μία φράση μόνο μου έλεγε ξανά και ξανά…

“Για τον Νικολάι…”

Pros

  • Το παιχνίδι είναι εθιστικό!
  • Όμορφη γοτθική ατμόσφαιρα (καi κυρίως μουσική!).
  • Κλασικά bosses να πολεμήσετε. Ωραίες και στρατηγικες οι μάχες με αυτά.
  • Χαμηλή τιμή, καλή διάρκεια.

Cons

     

Cons

  • Δύσκολο και άδικο, δε θα βελτιωθείτε σαν παίχτες, απαιτεί μόνο αντανακλαστικά και υπομονή.
  • Το παιχνίδι βασίζεται υπερβολικά στην τύχη.
  • Απαράδεκτο collision detection.
  • Ορισμένα γραφικά απλά δεν κολλάνε με το υπόλοιπο σύνολο, που γενικά κινείται στη μετριότητα.

RATING - 70%

70%

Νίκος Καλαγκιάς

Nikos is a gamer who is characterized by two simple words: "Steel" and "Fire". Yes, you got it right. Any video game that has a fantasy/medieval element in it has his name written all over it. He plays mostly RPGs and strategies while never saying no to well-polished hack 'n slash fantasy titles. Where the war horn sounds, where steel meets steel, where courage and heroism transcend everything and the sacrifice of a brother exalts the warrior ideals... you will find Nikos next door screaming: "Chaaaarge!"

5 Comments

  1. Eντάξει, epic review, απλά μάλλον έχεις ένα θέμα με την Triss Merrygold όπως και όλα τα σωστά αρσενικά σε αυτό τον πλανήτη.

    Ον τόπικ, I am intrigued, μάλλον θα το πάρω.

  2. Το κείμενο έχει αγνή καλτίλα late 80’s/early 90’s User/Pixel αισθητικής. Εγκρίνω με τα χίλια 🙂

  3. Πολύ ωραίο, λυρικό, ποιητικό review, για ένα παιχνίδι όχι αντίστοιχης ποιότητας. Ελπίζω να ξανακάνετε κάτι τέτοιο σε ένα καλύτερο παιχνίδι (που να σε ωθεί να βγάλεις το ποιητικό σου στην επιφάνεια)

Leave a Reply

Related Articles

Check Also
Close
Back to top button
en_USEN