DRAGON BALL FighterZ
Για το φαινόμενο Dragonball δεν υπάρχουν πλέον πολλά πράγματα να πει κανείς. Το δημιούργημα του διάσημου σχεδιαστή Akira Toriyama μετράει ήδη 34 χρόνια παρουσίας, ξεκινώντας το 1984 τη σταδιοδρομία του από τα manga με σαρωτική επιτυχία, ενώ δύο χρόνια αργότερα μεταφέρθηκε στη μικρή οθόνη με εξίσου αξιοθαύμαστα αποτελέσματα. Βέβαια οι περισσότεροι από εμάς, σε μια εποχή που η έννοια Internet άνηκε μονάχα στη σφαίρα της φαντασίας, έμαθαν την ύπαρξή του μέσω της τηλεοπτικής συχνότητας πολύ γνωστού ελληνικού σταθμού, με τη θρυλική μεταγλώττιση του να μνημονεύεται μέχρι σήμερα (ποιος μπορεί να ξεχάσει το opening theme με τον στίχο «Πρέπει και μπορώ», τον δάσκαλο «Χελωνοτζίνι» και δεν συμμαζεύεται).
Περιττό να αναφέρουμε ότι η σειρά προβάλλεται ακόμη (σε διάφορες παραλλαγές), ενώ στο χώρο του gaming έχουν κυκλοφορήσει συνολικά πάνω από σαράντα τίτλοι σε κάθε πλατφόρμα που μπορείτε να φανταστείτε. Εντούτοις, όπως συνηθίζεται σε παιχνίδια που βασίζονται σε κάποιο επιτυχημένο franchise, σπάνια η έννοια «υψηλή ποιότητα» βρίσκεται ανάμεσα στους χαρακτηρισμούς τους, αν και μέσα σε όλα αυτά τα χρόνια έχουν εμφανιστεί μερικές συμπαθητικές προσπάθειες όπως το Budokai ή το Xenoverse. Όμως, η Bandai Namco, στην οποία ανήκει η πλειοψηφία των Dragonball τίτλων, πήρε την απόφαση να ξεφύγει από τη κατηγορία των «συμπαθητικών προσπαθειών» και να παίξει μπάλα στη πρώτη κατηγορία. Στο φυσιολογικό ερώτημα του «ποιος θα το έκανε αυτό;», η απάντηση δόθηκε στο όνομα της Arc System Works, μιας πασίγνωστης ομάδας ανάπτυξης που ειδικεύεται στα fighting παιχνίδια, με τις «αδερφές» σειρές Guilty Gear and Blazblue να αποτελούν τις κορωνίδες της.
Έτσι λοιπόν, η Bandai Namco ανέθεσε στην Arc System Works τη δημιουργία του επόμενου Dragonball παιχνιδιού, η οποία ανέλαβε μία πολύ δύσκολη αποστολή. Αφενός να μην δυσαρεστήσει τους πολυπληθείς φίλους της, που έχουν μάθει εδώ και χρόνια στους σκληροπυρηνικούς μηχανισμούς των παιχνιδιών της, αφετέρου να ικανοποιήσει τους αναλογικά πολύ περισσότερους οπαδούς του Dragonball, που στη πλειοψηφία τους δεν έχουν συνηθίσει να περνούν ώρες επί ωρών πάνω στο Practice Mode προκειμένου να γίνουν έστω και στοιχειωδώς ανταγωνιστικοί. Αυτή η λεπτή ισορροπία λοιπόν, σε πολύ μεγάλο βαθμό, έχει επιτευχθεί στο Dragonball FighterZ.
Εκ πρώτης όψεως, τα πράγματα φαίνονται πολύ απλά, απλοϊκά ίσως: οι μάχες είναι αποκλειστικά tag team σε 3×3, στα πρότυπα των Marvel VS Capcom της Capcom, με όλο το 24μελές roster να διατηρεί τους ίδιους συνδυασμούς για την επίτευξη των ειδικών κινήσεων και των combos. Απλό συνεχές πάτημα ή εναλλαγή μεταξύ των τεσσάρων κουμπιών επίθεσης δημιουργούν εντυπωσιακά (μα «ετοιματζίδικα») combos 30 χτυπημάτων, οι special κινήσεις εκτελούνται με απλούστατα ημικύκλια και ένα κουμπί, ενώ ακόμα και οι θεωρητικά πιο «προχωρημένες κινήσεις» άλλων fighting παιχνιδιών, όπως break defense ή combo breaker επιτυγχάνονται άμεσα και χωρίς ιδιαίτερη προσπάθεια από το παίκτη.
Με τις ως τώρα περιγραφές, το παιχνίδι ακούγεται ρηχό και βασισμένο εξ’ ολοκλήρου στο τυπικό button-mashing προκειμένου να γεμίσει με πολύχρωμα εφφέ και αύρες την οθόνη προς χάρη του εύκολου εντυπωσιασμού. Αυτό θα περιείχε κάποιες δόσεις αλήθειας, αν όλοι οι μαχητές εκτελούσαν ακριβώς τις ίδιες κινήσεις με τον ίδιο ακριβώς τρόπο. Όμως κάτι τέτοιο δεν συμβαίνει και εκεί βρίσκεται κρυμμένη η ιδιοφυΐα των ανθρώπων της Arc System Works, που κατόρθωσαν να σκαρφιστούν ένα ταυτόχρονα απλό και βαθύ σύστημα μάχης.
Ανάλογα λοιπόν με το μαχητή που ελέγχετε εκείνη τη στιγμή, η ενέργεια που θα εκτελέσει πατώντας την τάδε ή τη δείνα επίθεση μπορεί να είναι τελείως διαφορετική σε χρόνο εκτέλεσης ή/και αντίδρασης, κάλυψης απόστασης και ούτω καθ’ εξής, από κάποιον άλλο. Για παράδειγμα, μπορεί ο Goku με τον ίδιο συνδυασμό πλήκτρων να εκτελεί ένα kame-hame που να γεμίζει ολάκερη την οθόνη, ενώ ο Yamcha να ταράζει στο ξύλο τους αντιπάλους του από κοντινή απόσταση. Εκεί λοιπόν φαίνεται η διαφορά μεταξύ ενός άπειρου παίκτη και ενός παίκτη που έχει εντρυφήσει στους μηχανισμούς του παιχνιδιού, καθώς ο πρώτος θα πατάει τυχαία τα κουμπιά και… όπου τον βγάλει ο δρόμος, ενώ ο δεύτερος γνωρίζει επακριβώς ποιες είναι οι συνέπειες της κάθε κίνησης του χαρακτήρα του και προσαρμόζει το τρόπο παιχνιδιού του ανάλογα.
Φυσικά, η στρατηγική της μάχης δεν περιορίζεται μονάχα εκεί, αλλά στο χορό μπαίνουν και άλλοι παράγοντες, όπως το πότε είναι η κατάλληλη στιγμή να φωνάξετε βοήθεια από τους υπόλοιπους δύο μαχητές που σας συνοδεύουν (σε απλό/super χτύπημα ή να σας αντικαταστήσουν τελείως), ενώ το γεγονός ότι η συντριπτική πλειοψηφία των super/cancel/assist κινήσεων απαιτούν μια άλφα ποσότητα από τη μπάρα KI (που φορτίζει είτε ρίχνοντας ξύλο είτε με συνδυασμό κουμπιών – που σας αφήνει ακάλυπτο όμως) σημαίνει ότι θα πρέπει να κάνετε εξίσου καλή διαχείριση πάνω στην εν λόγω μπάρα. Ιδιαίτερα αν αποφασίσετε να φορτίσετε τη μπάρα ΚΙ μέχρι το 7ο (μέγιστο) level και μαζέψετε όλες τις «Δρακόμπαλες» που ξεφυτρώνουν μετά από κάποιο δυναμικό combo, έχετε τη δυνατότητα να κάνετε μια ευχή που είναι σχεδόν game changer για το υπόλοιπο της μάχης, όπως προσθήκη health regeneration, ανάσταση ενός ήδη πεσμένου συμπαίκτη σας κλπ – θα τολμήσετε όμως να πολεμήσετε για αρκετή ώρα χωρίς special κινήσεις για χάρη του;
Όπως γίνεται αντιληπτό, το σύστημα μάχης με κάποιο μαγικό τρόπο κατορθώνει να ενώσει κάτω από την ίδια στέγη τόσο τους αρχάριους όσο και τους έμπειρους παίκτες, όντας απόλυτα προσιτό για όλους, αλλά έχοντας και το απαραίτητο βάθος για όσους θέλουν προχωρήσουν σε υψηλότερο επίπεδο. Από την άλλη, αυτό δεν σημαίνει ότι είναι όλα ιδανικά στο κόσμο του Dragonball FighterZ, καθώς εξαιτίας της φύσης του συστήματος μάχης, είναι εφικτό ένας λιγότερο έμπειρος παίκτης να κερδίσει κάποιον εμπειρότερο αν σταθεί τυχερός στο πάτημα των κουμπιών (been there, done that), ενώ κάποιες φορές η ευκολία που επιτυγχάνονται τα combos και ταυτόχρονα η σχετική δυσκολία να ξεφύγει κανείς από αυτά (θέλει μπόλικο συγχρονισμό) οδηγούν σε μερικές μάχες- «μονολόγους», που μπορούν να δημιουργήσουν εκνευρισμό. Λίγο-πολύ όμως, οι ισορροπίες διατηρούνται σε καλό επίπεδο και δεν θα νοιώθετε αδικημένος ότι το παιχνίδι σας «κλέβει», εκτός βέβαια αν παίζετε με την ΑΙ.
Στη περίπτωση αυτή (και μιλάμε για το Arcade Mode), θα παρατηρήσετε ότι αν η ΑΙ αποφασίσει να σας κάνει να χάσετε, θα το πράξει χωρίς κανένα ενδοιασμό, εκτελώντας combos, assists και cancels με αστραπιαία ταχύτητα, που θα ταίριαζαν μόνο σε επαγγελματία του είδους. Τουλάχιστον αυτό συμβαίνει μόνο στις Hard εκδόσεις του Arcade Mode, οι οποίες είναι οι μοναδικές που εμπεριέχουν κάποιο είδος πρόκλησης. Διαφορετικά, μπορείτε να δοκιμάσετε τη τύχη σας στο Story Mode, που όπως υποδηλώνει ο τίτλος του, παρακολουθείτε μια σειρά από cut-scenes με όλη τη γνωστή «παλιοπαρέα» (Goku, Piccolo, Krillin κλπ) να αντιμετωπίζει μια νέα απειλή, όπου στο ενδιάμεσο τους αναλαμβάνετε να ολοκληρώσετε μια σειρά από γελοιωδώς εύκολες μάχες. Θα το χαρακτηρίζαμε μάλλον βαρετό ως mode και μόνο αν είστε «βαμμένος» οπαδός της σειράς θα βρείτε την υπομονή να αντέξετε τις δέκα περίπου ώρες που απαιτούνται για να το δείτε να ολοκληρώνεται.
Φυσικά, το mode που θα σας απασχολήσει περισσότερο είναι το online, που αποδεικνύεται αρκετά μελετημένο ως προς το τρόπο που έχει στηθεί. Κατ’ αρχάς, το Dragonball FighterZ περιλαμβάνει ένα «ζωντανό» lobby, που αντιπροσωπεύει ουσιαστικά το menu του παιχνιδιού, όπου έχετε υπό τον έλεγχο σας ένα avatar και μέσω επισκέψεων σε «καταστήματα» και «σπίτια», μπορείτε να παίξετε το mode της αρεσκείας σας (ακόμα και τα offline modes, όπως το Practice). Υπάρχουν τα γνωστά και μη εξαιρετέα Ranked and Casual matches, με τα πρώτα να διαθέτουν το περισσότερο κόσμο, ενώ υφίσταται η όμορφη δυνατότητα να διοργανώσετε τουρνουά με τους ήδη συνδεδεμένους παίκτες στο lobby, οι οποίοι είναι εξίσου ορατοί όπως εσείς, σε Arena Match ή σε Ring Match έως 8 ατόμων (πρακτικά είναι Private Match με δυνατότητα προσθήκης password).
Σε όλες τις περιπτώσεις, ο netcode λειτουργεί απρόσκοπτα, με τις μάχες να διεξάγονται ομαλά, χωρίς lags που να καταστρέφουν την εμπειρία, αλλά οφείλουμε να ομολογήσουμε ότι η συχνότητα που θα βρείτε παίκτες για να παίξουν μαζί σας δεν είναι τόσο υψηλή όσο θα θέλαμε. Υπάρχουν στιγμές και ώρες της ημέρας που μπορεί να περιμένετε άπραγοι για πάνω από πέντε-δέκα λεπτά και, αν για κάποιο λόγο δεν αρέσει το nickname σας στο παίκτη που εντόπισε το matchmaking σύστημα, αυτός να μη δεχτεί να παίξει μαζί σας και να περιμένετε ξανά. Σίγουρα, σε αυτό οφείλεται ο συνολικά σχετικά μικρός αριθμών παικτών που ασχολούνται με το παιχνίδι και στο διαχωρισμό των παικτών ανά lobby (έως 64 σε κάθε room), ενώ θα μπορούσε να λυθεί με κάποιο cross-platform online σύστημα τύπου Street Fighter V, αλλά δυστυχώς κάτι τέτοιο δεν συμβαίνει. Ίσως την επόμενη φορά.
Κλείνοντας με το τεχνικό τομέα, το Dragonball FighterZ είναι πραγματικά καταπληκτικό. Πανέμορφα περιβάλλοντα γεμάτα χρώματα και λεπτομέρειες να συνοδεύονται από εκπληκτικά μοντέλα χαρακτήρων, με πολλά frames κίνησης (άνετα θα μπορούσε κάποιος να πιστέψει ότι παρακολουθεί κάποιο επεισόδιο) και εντυπωσιακότατα εφφέ, ενώ στη κυριολεξία μοιάζει να τρέχει με σπασμένα τα φρένα, καθώς είναι από τα πιο γρήγορα fighting games που έχουμε δει ποτέ. Το αριστείο χάνεται μονάχα από το ηχητικό κομμάτι, που χαρακτηρίζεται από ένα σχετικά αδιάφορο soundtrack και διεκπεραιωτικές ομιλίες, έστω και αν αυτές προέρχονται από τις φωνές που ενσάρκωσαν τους ήρωες της τηλεοπτικής σειράς.
Συνεπώς, το Dragonball FighterZ επιτυγχάνει το στόχο του, δηλαδή να είναι προσιτό, προσβάσιμο και διασκεδαστικό σε όλους, διατηρώντας ταυτόχρονα τη δική του προσωπικότητα και ένα διόλου ευκαταφρόνητο βάθος ως καθαρόαιμος fighting τίτλος. Αν σας αρέσουν έστω και λίγο τα fighting games, το Dragonball FighterZ οφείλει να βρίσκεται σε περίοπτη θέση για τις επόμενες αγορές σας.
We warmly thank Bandai Namco Hellas για τη παροχή του review code.
Pros
- Οπτικά καταπληκτικό, με την αισθητική του anime να περνάει αυτούσια στο παιχνίδι
- Εξαιρετικά προσβάσιμοι μηχανισμοί, χωρίς να υπολείπονται σε βάθος για τους πιο μυημένους παίκτες
- Πολλά modes, τόσο offline όσο και σε online mode, που θα σας απασχολήσουν για πολλές ώρες
Cons
- Το story mode μπορεί να γίνει αρκετά κουραστικό και φλύαρο στους μη fans της σειράς
- Υπάρχει μια σχετική δυσκολία στην εξεύρεση online αναμετρήσεων
Ωραίο review και to the point που λένε. Τη φλυαρία του story mode δυστυχώς δε μπόρεσα να την καταλάβω, αλλά ΟΚ είμαι fan της σειράς (δεν είμαστε και λίγοι πάντως :p:p).
Exactly. :p
Το εχω βαλει στο ματι ως γνησιος φαν της σειρας που αρεσκεται να κανει καμεχαμεχα οποτε μπορει.