RAINBOW SIX: SIEGE
Ο Tom Clancy είναι από τους λίγους συγγραφείς που είναι πασίγνωστοι στο gaming κοινό. Από τότε που τον πήρε στην αγκαλιά της η Ubisoft, αγοράζοντας την εταιρεία ανάπτυξής του, Red Storm Entertainment, είχαμε την ευκαιρία να δούμε πολυάριθμους τίτλους με το όνομα του. Η πιο “γεμάτη” από παιχνίδια σειρά του είναι η σειρά Rainbow Six, μετρώντας 18(!) τίτλους μέχρι σήμερα. Θέλω να πιστεύω πως συμφωνείτε ότι η σειρά παιχνιδιών Rainbow Six αποτελεί συνώνυμο με τη λέξη τακτική που ήταν άλλωστε το κύριο στοιχείο που τη χαρακτήριζε και την ξεχώριζε από τη μάζα των shooters που κυκλοφορούσαν ανά τα χρόνια. Ο τελευταίος Rainbow Six τίτλος που εμφανίστηκε στη μητέρα πλατφόρμα ήταν το R6:Vegas 2 και έπρεπε να περιμένουμε μόνο 7 χρόνια για να δούμε το νέο μέλος της σειράς στις οθόνες μας, το R6: Siege.
Πριν ξεκινήσω την παρουσίαση του τίτλου, θα ήθελα να γλιτώσω από περαιτέρω διάβασμα όσους ψάχνουν για single player εμπειρία. Σε αντίθεση με τα προηγούμενα Rainbow Six, το Siege είναι ευνουχισμένο από οποιασδήποτε μορφής single player mode. Δεν υπάρχει campaign και δεν υπάρχει τρόπος να παίξει κάποιος μόνος του με bots. Υπάρχει μόνο το απρόβλεπτο και αγνό χάος της διαδικτυακής αναμέτρησης με άλλους παίκτες ανά την υφήλιο.
Ωραία, τώρα που μείναμε εμείς οι εκλεκτοί εξολοθρευτές των newbs, πάμε να δούμε εάν η Ubisoft κατάφερε, ύστερα από τα τελευταία στραβοπατήματά της, να χτίσει έναν αξιόλογο τίτλο.
Το concept του Siege είναι ιδιαίτερα απλό. 10 παίκτες χωρισμένοι σε δύο ομάδες, λαμβάνουν μέρος σε μια κατάσταση πολιορκίας, όπου οι μεν επιτίθονται και οι δε αμύνονται. Μπορεί να ακούγεται σαν κλασσικό Team Deathmatch, αλλά επειδή έχουμε να κάνουμε με Rainbow Six τίτλο, δεν γίνεται να είναι τόσο απλά τα πράγματα. Η ομάδα που αμύνεται έχει σαν στόχο να στήσει άμυνες και να αποτρέψει την επιτιθέμενη ομάδα από το να πετύχει τον κύριο στόχο, ο οποίος μπορεί να είναι είτε απελευθέρωση κρατουμένου ή εξουδετέρωση βόμβας. Βέβαια, μπορεί απλά να εξελιχθεί ο γύρος σε ένα απολαυστικό Team Deathmatch, που γίνεται στο μεγαλύτερο μέρος των μάτς στο Casual mode. Κάθε μάτς χωρίζεται σε 5 γύρους διάρκειας 4 λεπτών όπου πάνε εναλλάξ οι ρόλοι, με τη μία ομάδα να επιτίθεται στον ένα γύρο και να αμύνεται στον επόμενο και νικήτρια ομάδα είναι εκείνη που θα πάρει τις περισσότερες νίκες στους 5 γύρους. Πριν την έναρξη κάθε γύρου έχουμε τη δυνατότητα να διαλέξουμε με ποιό μέλος των αντιτρομοκρατικών υπηρεσιών που έχουμε ξεκλειδώσει, θέλουμε να παίξουμε. Το πώς ξεκλειδώνουμε χαρακτήρες, θα το δούμε στη συνέχεια.
Μπορούμε να επιλέξουμε ανάμεσα σε 20 Operators από διάφορες υπηρεσίες όπως SAS, SWAT, GIGN, SPETSNAZ και GSG. Η κάθε υπηρεσία έχει 4 Operators, δύο για επίθεση και δύο για άμυνα. Οι διαφορές μεταξύ τους είναι στον οπλισμό που κουβαλάνε και στην ειδική ικανότητά τους. Για παράδειγμα, ένας επιθετικός Operator έχει ως ειδική ικανότητα ένα τηλεκατευθυνόμενο drone το οποίο μπορεί να κάνει ηλεκτροσόκ στους αντιπάλους ή να απενεργοποιήσει παγίδες, ενώ άλλος αμυντικός Operator έχει την ικανότητα να αφήνει jammers τα οποία κόβουν το σήμα των drones και τα αχρηστεύουν. Υπάρχει πολύ καλή ισορροπία στις ικανότητες των χαρακτήρων και σχεδόν για τον καθένα υπάρχει και ο αντίστοιχος που τον εξουδετερώνει με κάποιο τρόπο.
Αφού επιλέξουμε τον χαρακτήρα μας, έχουμε 45 δευτερόλεπτα να στήσουμε την άμυνα ή την επίθεσή μας, αναλόγως τον ρόλο που μας ανατέθηκε. Η αμυντική ομάδα πρέπει σ’αυτό το σύντομο χρονικό διάστημα να κλειδαμπαρώσει πόρτες και παράθυρα, να στήσει παγίδες και να λάβει θέση κάλυψης για την επικείμενη πολιορκία. Η επιθετική ομάδα ελέγχει drones εφοδιασμένα με κάμερες και προσπαθεί να μάθει όσα περισσότερα γίνεται για την αμυντική προσπάθεια των αντιπάλων και να βρεί την τοποθεσία του στόχου ώστε να οργανωθεί ο καλύτερος τρόπος εισόδου στο κτήριο. Μετά το πέρας των 45 δευτερολέπτων, ξεκινάει η αναμέτρηση.
Λόγω του ότι ο κάθε παίκτης έχει μία και μόνο ζωή ανά γύρο και δεν υπάρχει respawn, είναι απόλυτα σημαντικό να υπάρχει καλή συνεννόηση μεταξύ των μελών και όπως είναι αναμενόμενο, απαιτείται η χρήση μικροφώνου. Ευτυχώς στα περισσότερα μάτς που έπαιξα, οι συμπαίκτες είχαν μικρόφωνα, αλλά το αν συνεννοούμασταν όπως πρέπει είναι άλλη ιστορία.
Οι 10 χάρτες που προσφέρει το παιχνίδι βασίζονται σε κτήρια όπως μικρά σπίτια, πρεσβείες, ακόμη και αεροπλάνο και η δομή τους είναι τέτοια ώστε να υπάρχει στενή επαφή με τις δύο ομάδες σε όλα τα μήκη και πλάτη. Λόγο του ιδιαίτερα τακτικού χαρακτήρα του, δεν κατάφερα να παίξω έστω και έναν γύρο χωρίς να έχω άγχος για το κάθε μου βήμα και το ότι σε κρατάει σε εγρήγορση καθ’όλη τη διάρκεια του μάτς είναι και το πιο ευχάριστο κομμάτι της εμπειρίας του Siege. Σ’αυτό συμβάλλει και το πάρα πολύ καλά εφαρμοσμένο σύστημα καταστροφών των χαρτών. Σχεδόν όλες οι επιφάνειες μπορούν να διαλυθούν με βόμβες ή να γεμίσουν τρύπες από σφαίρες, ανοίγοντας νέους διαδρόμους και σημεία κάλυψης ή βολής. Δεν ήταν λίγες οι φορές που τη μια στιγμή πίστευα ότι έχω βρεί το καλύτερο camping spot του χάρτη και την άλλη να με ανατινάζουν οι αντίπαλοι με ένα breaching charge μαζί με τον τοίχο που έιχα πλάτη.
Όσον αφορά το progression system, είναι απλό και κατανοητό. Σχεδόν ότι κάνουμε σε έναν γύρο, μας αποφέρει experience points. Στο τέλος του μάτς αθροίζονται και ανεβάζουν το level του account μας, ενώ ένα μέρος μετατρέπεται σε Renown. Το Renown είναι το in-game νόμισμα με το οποίο μπορούμε να αγοράσουμε skins για όπλα, upgrades όπως σκόπευτρα, λαβές κλπ. και νέους χαρακτήρες. Ναι, δεν είναι κάποιο τρίκ, ούτε υπάρχουν ψιλά γράμματα. Παίζοντας το παιχνίδι μπορούμε να ξεκλειδώσουμε όλους τους χαρακτήρες που είναι διαθέσιμοι. Βέβαια, υπάρχει και το ανάλογο νόμισμα το οποίο αποκτάμε μόνο με πραγματικά λεφτά, τα R6 Points, με τα οποία μπορούμε να αγοράσουμε κάποια αποκλειστικά skins για όπλα, Booster packs τα οποία αυξάνουν στο τέλος κάθε μάτς κατά 50% τα Renown points στον κάτοχο του Booster και κατά 10% σε όλους στην ομάδα του και φυσικά χαρακτήρες, για όσους βαριούνται το grind.
Στα των modes, εκτός από το Casual που είναι και το πιο προσβάσιμο, έχουμε και το Ranked, το καθαρό competitive mode του Siege, το οποίο έχει αλλάξει μορφή στο τελευταίο patch. Στην αρχή το Ranked είχε μεγάλες διαφορές στο HUD με αυτό του Casual. Δεν είχε εικονίδιο για χειροβομβίδες που είναι κοντά μας, δεν είχε hit confirmation για όταν οι σφαίρες μας πετυχαίνανε κάποιον αντίπαλο ούτε και για όταν τον σκοτώναμε, απουσίαζαν και όλα τα περιγράμματα ή εικονίδια που έδειχναν ποιοι είναι οι συμπαίκτες μας. Με λίγα λόγια, ήταν καθαρά για hardcore καταστάσεις. Η Ubisoft αποφάσισε πως δεν είναι σωστό να υπάρχουν τόσο μεγάλες διαφορές για να μην ξενίζει τους παίκτες και έτσι οι μόνες διαφορές τώρα πια είναι η ικανότητα να διαλέγουν οι παίκτες που θέλουν να κάνουν spawn (στο Casual είναι random), ενώ η απουσία της Kill Cam παραμένει. Αντ’αυτού υποσχέθηκε, εάν το επιτρέψει και ο αριθμός των παικτών που παίζουν το Siege, να φτιάξει μέσα στο 2016 ειδική Hardcore playlist για όσους επιθυμούν την σκληροπυρηνική εμπειρία.
Από τη μία δεν μπορώ να τη κατηγορήσω διότι εξαρχής είχε βλέψεις για το Siege να εξελιχθεί σε e-sport τίτλο και με το να το κάνει πιο προσβάσιμο, δίνει τη δυνατότητα σε μεγαλύτερο αριθμό παικτών να ασχοληθούν με το competitive κομμάτι του. Από την άλλη, όταν η σειρά Rainbow Six είχε έναν βαθμό ρεαλισμού, το γεγονός ότι υπάρχουν δείκτες σχεδόν για τα πάντα σε ένα competitive mode δεν πείθει για τη σοβαρότητά του. Μέχρι την έλευση του Hardcore playlist, όσοι θέλουν να παίξουν κάτι κοντά στο παλιό Ranked, θα μπορούν να το κάνουν στο Custom mode, το οποίο όπως μαρτυράει το όνομά του, είναι το κλασσικό παραμετροποιήσιμο multiplayer mode όπου μπορούμε να φτιάξουμε ένα μάτς στα μέτρα μας.
Ύστερα έχουμε το Terrorist Hunt, ένα Co-op wave defense mode όπου μπαίνουμε μόνοι μας ή με άλλους 4 παίκτες και σκοτώνουμε τρομοκράτες μέχρι να φτάσουμε στο objective. Όταν φτάσουμε, πρέπει να το προστατέψουμε σκοτώνοντας πάλι τρομοκράτες έως ότου γίνει ο αφοπλισμός. Αποτελεί ένα ευχάριστο διάλειμμα από το αγχωτικό gameplay του Siege, αλλά δεν προσφέρει και πολλά σαν mode. Για το τέλος έχουμε το μοναδικό mode όπου μπορούμε να μπούμε και offline και είναι ουσιαστικά training αποστολές που μας μαθαίνουν τους βασικούς μηχανισμούς. Προτείνεται να ολοκληρωθούν όλα τα objectives τους μιας και το κάθε objective δίνει 200 Renown σαν αμοιβή. Στο σύνολό τους δίνουν 6000 Renown και μαζί με τα 3 tutorial βίντεο που δίνουν και αυτά από 200 Renown το καθένα, πάμε σύνολο 6600 Renown που είναι υπέρ αρκετά προκειμένου να ξεκλειδώσει κάποιος σεβαστό αριθμό χαρακτήρων.
Όσων αφορά το τεχνικό κομμάτι του τίτλου, έχει γίνει πολύ καλή δουλειά στον τομέα των γραφικών και ειδικά του ήχου. Λεπτομερή χώροι, λεπτομερής χαρακτήρες, το destructivity άρτιο και το optimization ακόμα καλύτερο. Με downsampling σε 2K ανάλυση (2560×1440), το Ultra HD Texture Pack ενεργοποιημένο και όλα τα settings στο μέγιστο, εκτός από AA που παρέμεινε κλειστό, τα FPS κυμαίνονταν από 55 μέχρι 70, ανάλογα το τι γινόταν στην οθόνη. Παρατήρησα ότι στους εξωτερικούς χώρους όπου ξεκινάνε οι Attackers, υπάρχει πτώση μέχρι και τα 40 FPS, αλλά ευτυχώς το διάστημα που κάποιος βρίσκεται σε εξωτερικό χώρο είναι μικρό για να αποτελεί πρόβλημα. Στα του ήχου, πρέπει να δώσω συγχαρητήρια στην Ubi για την πολύ καλά εφαρμοσμένη προσομοίωση ακουστικής χώρου. Αφού πρόκειται για tactical game και τις περισσότερες φορές είσαι τυφλός ως προς τη θέση του αντιπάλου, το να μπορείς να ακούσεις τον θόρυβο που κάνουν τα λουριά που κρατάνε το όπλο του, καθώς εκείνος απλά κοιτάει τον χώρο στο διπλανό δωμάτιο, κάνει όλη τη διαφορά σε ένα μάτς.
Δυστυχώς, όσο καλή δουλειά έγινε σε γραφικά και ήχο, εκεί που συνεχίζει να ζορίζεται το Siege, είναι στο netcode. Αν και αισθητά βελτιωμένο μετά το τελευταίο patch, συμβαίνει ακόμα να πεθαίνεις από αντίπαλο που φαίνεται σε σένα κρυμμένος πίσω από τοίχο, αλλά στην πραγματικότητα δεν είναι. Επίσης το matchmaking που και που χάνεται και ψάχνει ώρες ατελείωτες για μέλη, αλλά και αυτό ευτυχώς δεν συμβαίνει συχνά. Πάντως μπορεί να απορήσει κανείς, πως γίνεται να φτιάξεις καθαρά multiplayer τίτλο και να μην είναι τέλειο το κυριότερο κομμάτι του, το netcode; Ειδικά όταν γίνανε και Open beta tests και στα φόρουμ είχε αναφερθεί επανειλημμένα ότι είναι προβληματικό και το matchmaking και το netcode. Ευτυχώς υπάρχει η επιλογή για LAN, οπότε σε lan party και τουρνουά με dedicated servers λογικά δεν θα υπάρχουν προβλήματα.
Για καθαρά multiplayer τίτλο, το Siege στέκεται στο ύψος του. Φαίνεται πως η Ubisoft έχει τα μέσα να ξεκινήσει την πολιορκία, με την ελπίδα ότι στο άμεσο μέλλον το netcode θα φτάσει στα επίπεδα που πρέπει για έναν e-sport τίτλο. Εθιστικό gameplay, καλό optimization, δωρεάν, προς έκπληξη όλων, χάρτες και χαρακτήρες ώστε να μην χωρίζεται το player base. Το μόνο που μένει είναι να δούμε τα σχέδια για το μέλλον του τίτλου και το πόσο σωστά θα υποστηρίξει το νέο της δημιούργημα. Φτιαγμένο και ραμμένο για όσους νοσταλγούν το multiplayer των SWAT 3 και 4 ή για όσους προτιμάνε την τακτική και συνεννόηση από το twitch shooting άλλων γνωστών τίτλων που κυκλοφορούν.
Το Rainbow Six: Siege εισάγεται στην Ελλάδα από την CD Media, την οποία ευχαριστούμε θερμά για την παραχώρηση του review κωδικού.
System Specs: Intel i5 4670K @ 4.5 GHz/ 16GB RAM/ MSI GTX 970 / Win10 Pro 64-bit
Pros
- Πολύ καλή ισορροπία μεταξύ των χαρακτήρων και των ικανοτήτων τους.
- Το destruction system προσφέρει δυναμικότητα σε όλους τους χάρτες.
- Το γεγονός ότι μελλοντικοί χάρτες και χαρακτήρες θα διατίθενται δωρεάν σε όλους.
- Η τακτική και οργάνωση που απαιτεί, δημιουργούν μια ιδιαίτερη εμπειρία…
Cons
- …πράγμα το οποίο μπορεί να φανεί δύσκολο και να αποθαρρύνει παίκτες που έχουν συνηθίσει σε άλλου στύλ multiplayer παιχνίδια.
- Το netcode, αν και βελτιωμένο με το τελευταίο patch, πάσχει και εκνευρίζει μερικές φορές.
- Η έλλειψη campaign, σε Rainbow Six τίτλο, “χτυπάει” άσχημα.
Στην 7η σειρά σταμάτησα να διαβάζω. :p
Χαχαχαχα σε καταλαβαίνω :p
Το παιχνίδι χιλιοδιαφημίστηκε ως εναλλακτική του CS:GO και απορείς που δεν έχει campaign; Γενικά θετικό το βρίσκω πια αυτό.
Θα συμφωνήσω σε όλα μαζί σου. Όπως είπαμε και στο Steam όμως έχοντας συμπληρώσει πλέον καμιά 50αρια ώρες έχω σταματήσει να παίζω ranked και παίζω casual γιατί το ranked είναι γεμάτο hackers.
Με είχαν εκνευρίσει τόσο πολύ που ήμουν έτοιμος να το παρατήσω κάποια στιγμή. Κατά τα άλλα όμως είναι το μόνο multiplayer FPS που κατάφερε να με κάνει να κολλήσω ακριβώς επειδή το gameplay είναι πιο αργό και τακτικό.
Πολύ ωραία παρουσίαση. Ερώτηση κάτι άλλο που γκρίνιαζαν στην Beta ήταν οι Operators με shield. Έπεφταν με δυσκολία, σχεδόν πάντα έμεναν τελευταίοι στο χάρτη και όλοι έπαιρναν αυτούς. Τους έφτιαξαν; Επίσης όσοι αγόρασαν ακριβότερη έκδοση του παιχνιδιού πήραν το “Art of Siege” έναν guide με αναλυτικές κατόψεις των κτηρίων και απεικόνιση όλων των περιοχών που καταστρέφονται.
Αυτό που παρατήρησα στους operators με Shields είναι ότι είναι πολύ πιο δύσκολο να σημαδέψουν όταν έχουν την ασπίδα μπροστά τους. Οι σφαίρες πάνε όπου να’ναι. Για να μπορέσεις να σημαδέχεις καλά πρέπει πατήσεις δεξί κλικ κάτι που σημαίνει ότι θα κατεβάσει για λίγο την ασπίδα, άρα θα είναι πιο ευάλωτος.
Δεν απορώ. Απλά όταν μια σειρά έχει συγκεκριμένα κομμάτια απο γεννησιμιού, είναι φάουλ οτι λείπει το single player απο το τελευταίο. Και εγώ θετικότατο το βρίσκω γιατί σαν multiplayer εμπειρία είναι πολύ καλό και όπως όλα δείχνουν, θα γίνει ακόμα καλύτερο. Ο κόσμος που γουστάρει Rainbow Six λόγο του singleplayer δεν νομίζω να το δεί θετικά. :p
Πρέπει να ξεκινήσουμε τις προπονήσεις 😉
Έμεναν τελευταίοι στον χάρτη γιατί δεν ήξερε ο κόσμος πως να τους αντιμετωπίσει. Δεν τους βρίσκω OP, ίσα ίσα προσφέρουν ένα challenge και σε αναγκάζουν να βρείς τρόπο να τους περιτριγυρίσεις για να καταφέρεις να χτυπήσεις τρωτό σημείο. Ή να ρίξεις χειροβομβίδα. Όπως λέει σωστά ο Arwindan, έχουν μόνο πιστόλι και όταν έχουν πάνω την ασπίδα, το σημάδι τους είναι άχρηστο σε μακρινές αποστάσεις, οπότε ουσιαστικά δεν κάνουν τίποτα ενάντια σε καλά οργανωμένη ομάδα.
Εάν απο την άλλη πας ντουγρού πάνω τους, δεν θα καταφέρεις τίποτα μιας και θα αδειάσεις γεμιστήρα και θα πέσεις απο το πιστολάκι του ενώ κάνεις reload.