THE INNER WORLD: THE LAST WIND MONK
Ομολογουμένως, η παρθενική δουλειά της Studio Fizbin ήταν μια από τις εκπλήξεις του 2013. Πρόκειται για μια εταιρία που ήρθε σχεδόν από το πουθενά, κρατώντας ένα χαμηλό προφίλ και εν τέλει παρουσίασε μια πολύ αξιόλογη περιπέτεια που όσοι λάτρεις των point ‘n’ click adventures είχαν τη τύχη να το παίξουν, ως επί το πλείστον είχαν μόνο καλά λόγια να πουν. Η σχετική επιτυχία του The Inner World λοιπόν δημιούργησε προσδοκίες για ένα sequel, το οποίο η Studio Fizbin ξεκίνησε να υλοποιεί άμεσα, για να φτάσει στις οθόνες μας περίπου τέσσερα χρόνια μετά. Όμως, καθώς το στοιχείο της έκπληξης είναι απόν και οι προσδοκίες μεγαλύτερες, αυτή τη φορά το μικρό Γερμανικό studio έχει σαφώς δυσκολότερο έργο, καθώς καλείται να παρουσιάσει ένα προϊόν αντάξιο (ή και καλύτερο) της πρώτης του απόπειρας. Το αν το κατάφερε, θα το μάθετε ευθύς αμέσως.
Η ιστορία του The Last Wind Monk ξεκινά τρία χρόνια περίπου μετά τα γεγονότα του πρώτου παιχνιδιού. Ως γνωστόν, ο ηγούμενος Conroy, που εξαιτίας της προπαγάνδας του τρόμου και τη χρήση των ολέθριων μεδουσομηχανών Basylians είχε υπό τον έλεγχό του το βασίλειο της Asposia, δεν βρίσκεται πια εν ζωή, χάρη στις γενναίες προσπάθειες του υιοθετημένου flute-nose υιού του Robert και της επαναστάτριας Laura.
Αφού λοιπόν η αιτία του κακού χτυπήθηκε στη ρίζα της, θα περίμενε κανείς ότι η ζωή πλέον στην Asposia θα είναι ένας μικρός παράδεισος, από τη στιγμή που οι flute-noses, οι υπεύθυνοι δηλαδή για την παραγωγή της αιολικής ενέργειας της χώρας είναι ελεύθεροι να κάνουν τη δουλειά τους. Και όμως, τα πράγματα δεν είναι καθόλου έτσι. Ένας τύπος ονόματι Emil, κατάφερε να πείσει τον λαό της Asposia ότι οι flute-noses είναι προδότες της πατρίδας τους, καθώς δολοφόνησαν τον μοναδικό άνθρωπο που έλεγε την αλήθεια και έδινε ελπίδα στους Ασποζιανούς, δηλαδή τον Conroy! Με Γκεμπελικές τακτικές λοιπόν και με ένα στρατό που υπακούει αναντίρρητα στις εντολές του και συμφωνεί με τις ιδέες του, τους Conroyalists, έχει ξεκινήσει μια εκστρατεία εξόντωσης κάθε ζώντος flute-nose, με κανονικές δημόσιες εκτελέσεις μπροστά στα μάτια του άβουλου λαού της Asposia. Συνέπεια αυτής της παράνοιας που επικρατεί είναι οι flute-noses να λιγοστεύουν ολοένα και περισσότερο, κάτι που σημαίνει ότι αν συνεχιστεί αυτή η κατάσταση, όλοι οι κάτοικοι της Asposia κινδυνεύουν να πεθάνουν από ασφυξία, ενώ όσοι κατάφεραν να γλυτώσουν από τη γενοκτονία είτε χώνονται σε καλά προστατευμένες κρυψώνες είτε προσπαθούν να το κάνουν, μασκαρεύοντας πρωτίστως τις μύτες τους.
Όλο αυτό το διάστημα όμως, τι απέγινε ο Robert και γιατί δεν είχε επέμβει μέχρι τώρα; Η απάντηση βρίσκεται στο γεγονός ότι ο Robert είχε… πετρώσει από τα μάτια ενός ξεχασμένου Basylian, όταν αυτός περπατούσε αμέριμνος στο δάσος. Αν κρίνουμε από τον χαμηλής αυτοεκτίμησης χαρακτήρα που μας είχε δείξει ο ήρωας στο πρώτο παιχνίδι, η κατάληξη αυτή δεν μας εκπλήσσει και τόσο. Όμως, για μια ακόμη φορά, ο Peck, το περιστέρι που είχε κατορθώσει να «σπρώξει» τον Robert για πρώτη φορά έξω από το δωμάτιο του, βρίσκεται εδώ για να δώσει τη λύση. Αφού με συνοπτικές διαδικασίες επαναφέρει τον Robert στην ανθρώπινη (τρόπος του λέγειν) κατάστασή του, ο ήρωας βλέπει ένα όραμα από τη μυστηριώδη Mama Dola, η οποία τον παροτρύνει να αναζητήσει τον τελευταίο Wind Monk, που θα φέρει οριστικά την αρμονία και την ειρήνη στην Asposia.
Έτσι λοιπόν, ο Robert, έχοντας παράλληλα να αντιμετωπίσει τα παιδικά τραύματα που του προκάλεσε ο Conroy, καθώς τα σκληρά λόγια του αντηχούν ακόμα στα αυτιά του, ρίχνοντας το ήδη πεσμένο του ηθικό στα Τάρταρα, ξεκινά μια καινούρια αναζήτηση για τη σωτηρία της Asposia, με τα πράγματα όμως να είναι πια πολύ δυσκολότερα για έναν «αυλόμυτο» σαν τον ίδιο…
Η ιστορία που διηγείται The Last Wind Monk είναι αρκετά ενδιαφέρουσα και στέκεται επάξια ως η συνέχεια ενός από τα πιο ευχάριστα adventures που έχουν εμφανιστεί ποτέ, απλώς αυτή τη φορά τα πράγματα είναι ελαφρώς πιο σοβαρά. Πέρα από τους σαφείς παραλληλισμούς με τη ναζιστική Γερμανία, το παιχνίδι παρουσιάζει μειωμένες ποσότητες χιούμορ σε σχέση με τον προκάτοχό του, κάτι που είναι εμφανές ακόμα και στους χαρακτήρες που θα συναντήσετε, όπου κάποιοι από αυτούς έχουν μάλλον μόνο λυπητερές ιστορίες να διηγηθούν. Φυσικά, δεν λείπουν και οι παλιοί γνώριμοι, όπως ο Gorf, που αυτή τη φορά κατάφερε να κάνει οικογένεια και είναι απολαυστικός, ενώ υπάρχουν μερικοί ακόμα που δίχως άλλο είναι αξιομνημόνευτοι, όπως ο τύπος που στήνει το μαγαζί του στα πιο απίθανα μέρη, προκειμένου να έχει το μονοπώλιο ή ο “στόκος” φρουρός της φυλακής με την κακτομανία του. Σε κάθε περίπτωση όμως, η Studio Fizbin έχει δουλέψει ικανοποιητικά στη προσωπικότητα των χαρακτήρων, φυσικά με τον Robert και τη Laura να έχουν τη μερίδα του λέοντος.
Το The Last Wind Monk χωρίζεται σε έξι κεφάλαια, όπου στο καθένα από αυτά ελέγχουμε από έναν μέχρι τρεις διαφορετικούς χαρακτήρες. Παραδείγματος χάριν, στο πρώτο κεφάλαιο ελέγχουμε τον Robert και τον Peck, στο δεύτερο τη Laura, ενώ υπάρχουν περιπτώσεις που και οι τρεις πρωταγωνιστές της ιστορίας θα πρέπει να συνεργαστούν ταυτόχρονα για να λύσουν τους γρίφους που προκύπτουν κατά τη διάρκεια της περιπέτειας. Αξιοσημείωτο είναι ότι, πλην του τρίτου κεφαλαίου, το inventory είναι κοινό για όλους, κάτι που διευκολύνει σημαντικά τον παίκτη προκειμένου να μην χάνει άσκοπα χρόνο σχετικά με το ποιος πρέπει να κάνει τι. Όσον αφορά τους γρίφους, το The Last Wind Monk συνεχίζει τη φόρμα των inventory-based γρίφων και παρουσιάζει μια κλιμακούμενη, άνω του μετρίου, πρόκληση, με πολλούς από αυτούς να απαιτούν οξυδέρκεια, σωστή αποκρυπτογράφηση των hints που προσφέρει το παιχνίδι και πάνω απ’ όλα, πολλή φαντασία.
Ιδιαίτερα για το τελευταίο, όπως συνέβαινε και στο πρώτο παιχνίδι της σειράς, υπάρχουν αρκετοί γρίφοι που ξεφεύγουν από τα όρια της λογικής, αλλά παραμένουν πάντα στα πλαίσια της παλαβομάρας που διακατέχει το κόσμο της Asposia. Έτσι λοιπόν, οι… παθόντες λίγο-πολύ ξέρετε τι να περιμένετε, ενώ όσοι είστε νεοεισερχόμενοι, εκτός του ότι προτείνουμε ανεπιφύλακτα να δοκιμάσετε και το παιχνίδι του 2013, ετοιμαστείτε να λύσετε μερικούς συνδυαστικούς γρίφους όπου η σκέψη σας θα πρέπει να φτάσει μακριά, μα πολύ μακριά (π.χ. ο γρίφος με το Pigfly). Εκτός αυτού, δεν λείπουν και οι puzzle-based γρίφοι, που ευτυχώς λύνονται χωρίς ιδιαίτερα προβλήματα, ενώ για όσους δεν έχουν την ανάλογη υπομονή, υπάρχει ενσωματωμένο ένα πλήρες hint-system, που βοηθάει ιδιαίτερα στη περίπτωση που έχετε κολλήσει, χωρίς να προδίδει άμεσα τη λύση. Προσοχή μόνο, γιατί αν το χρησιμοποιήσετε, χάνετε το δικαίωμα να κερδίσετε το achievement του Mr. Wise.
Πάντως για ένα adventure που κάθε κεφάλαιο αποτελείται από μόλις τρεις/τέσσερις οθόνες, υπάρχουν πολλά πράγματα να κάνετε, ευτυχώς όμως δεν παραφορτώνει τον παίκτη με πληροφορίες που θα τον έκαναν να πελαγώσει. Ανάλογα λοιπόν με το πόσο και αν θα «κολλήσετε» με τις προκλήσεις που θα αντιμετωπίσετε (ομολογουμένως, κανένα δυο σημεία τα περάσαμε χάρη στη θεία έμπνευση της στιγμής), θα χρειαστείτε γύρω στις δέκα ώρες για να δείτε τους τίτλους τέλους του The Last Wind Monk, ένα χρονικό διάστημα που θεωρείται αρκούντως ικανοποιητικό. Το μόνο σίγουρο είναι ότι μετά το πέρας της περιπέτειας θα νοιώσετε γεμάτοι, με το φινάλε να αφήνει μία γλυκόπικρη γεύση ότι αυτή είναι ίσως η τελευταία φορά που θα δούμε στις οθόνες μας τον κόσμο της Asposia.
Περνώντας στο τεχνικό κομμάτι, το The Last Wind Monk δεν διαφέρει ιδιαίτερα με τον προκάτοχό του, διατηρώντας το ίδιο ύφος και τις ίδιες απλές σχεδιαστικές γραμμές. Σίγουρα δεν εντυπωσιάζει όπως άλλοι τίτλοι της κατηγορίας του, αλλά έχει τη δική του προσωπικότητα που το κάνει μοναδικό, δημιουργώντας έτσι μια «love it or hate it» κατάσταση. Ίσως σε κάποιες οθόνες να έπρεπε να χρησιμοποιηθεί διαφορετική παλέτα χρωμάτων, αλλά αυτό υπόκειται καθαρά στο προσωπικό γούστο του καθενός. Στο ίδιο μήκος κύματος κυμαίνεται και ο ήχος, με τη μουσική υπόκρουση να μην προσφέρει κάτι το ιδιαίτερο, αλλά να συνοδεύει ευχάριστα τη δράση, ενώ τα voice-over ξεχωρίζουν με την υψηλή ποιότητά τους, με τον Robert πάντως να παραμένει λιγάκι εκνευριστικός. Περιττό να αναφέρουμε ότι ο χειρισμός είναι λειτουργικότατος, όπου η χρήση του αριστερού κλικ του ποντικιού είναι αρκετή για να αλληλοεπιδράσετε με κάθε πτυχή του παιχνιδιού, ενώ για αδιευκρίνιστο λόγο παραμένει το ελάττωμα με το ένα και μοναδικό save game.
Συνοψίζοντας, το The Inner World: The Last Wind Monk είναι άξιο sequel του πρώτου παιχνιδιού και εν ολίγοις προσφέρει αυτό ακριβώς που θα περίμενε κάποιος από ένα ποιοτικό point ‘n’ click adventure: έναν υπέροχο φανταστικό κόσμο, μια όμορφη ιστορία να διηγηθεί, αστείους και σοβαροφανείς διαλόγους και πολλούς έξυπνους (και ενίοτε τρελούς) γρίφους. Τι άλλο να ζητήσει κανείς;
Για να ενισχύσετε το GOG.com και το Ragequit.gr, μπορείτε να αγοράσετε το The Inner World: The Last Wind Monk ακολουθώντας αυτόν το σύνδεσμο.
Pros
- Όμορφη και καλογραμμένη ιστορία
- Για μια ακόμη φορά, προσεγμένοι και αξιομνημόνευτοι χαρακτήρες
- Πληθώρα ευφάνταστων γρίφων…
Cons
- … που, όπως και στο πρώτο παιχνίδι, είναι ΠΟΛΥ ευφάνταστοι
- Ξανά, δεν υπάρχει δυνατότητα διατηρήσης παραπάνω από ενός save game
- Ίσως πρόκειται για το τελευταίο παιχνίδι της σειράς
Retail έχει δώρο και το 1ο game μέσα.