To The Occupation είχε τραβήξει την προσοχή μου από το trailer της ανακοίνωσής του. Πολιτικό θρίλερ που αντηχούσε τα ταραχώδη τελειώματα της δεκαετίας του ’80 στην Μ. Βρετανία, με εμάς σε ρόλο δημοσιογράφου/ερευνητή. Μια πολύνεκρη βομβιστική επίθεση έχει θέσει την κυβέρνηση της χώρας σε υψηλή επιφυλακή. Συζητάται η διαβόητη “Ενωτική Πράξη”, μια νομοθετική ρύθμιση, η οποία στοχεύει στον δραστικό περιορισμό των ελευθεριών του ατόμου, προς όφελος και προστασία πάντοτε, του Βρετανού πολίτη.
Χωρίς φυσικά το παιχνίδι να αναφέρεται σε συγκεκριμένα πρόσωπα ή γεγονότα, η “εναλλακτική ιστορία” την οποία παρουσιάζει και ο παραλληλισμός με το τωρινό πολιτικό χάος που επικρατεί στο Ην. Βασίλειο, είναι ιδιαίτερα πειστικά. Η ομάδα της White Paper Games έχει μελετήσει καλά την πολιτική της ιστορία και έχει βάλει την ψυχή της στο να δημιουργήσει ένα τίτλο με άφθονες αναφορές στα πολιτικά θρίλερ παλαιάς κοπής, όπως μας τα δίδαξαν αριστοτεχνικά οι Γαβράς, Πάκουλα και Κάπρα.
Η ειδοποιός διαφορά του τίτλου, ο “κράχτης” του αν θέλετε, είναι το γεγονός πως η δράση του λαμβάνει χώρα σε πραγματικό χρόνο. Τέσσερις ώρες με το ρολοϊ. Προφανώς υφίσταται δυνατότητα παύσης, αλλά από την στιγμή που βρίσκεστε στον κόσμο του παιχνιδιού, ο χρόνος κυλά ανεξάρτητα από τις δικές σας ενέργειες. Κάθε κεφάλαιο του Occupation μας δίνει μια περίπου ώρα μέχρι το ραντεβού/συνέντευξή μας με τον εκάστοτε “υπεύθυνο”. Μπορούμε κάλλιστα να πιάσουμε μια φοβερή καρέκλα δίπλα στο γραφείο και να πίνουμε καφεδάκια ως την ώρα του ραντεβού, σαν γνήσιοι μαχόμενοι δημοσιογράφοι γνωστών και μη εξαιρετέων ειδησεογραφικών οργανισμών. Αν επιλέξουμε αυτή την οδό φυσικά, θα οδηγηθούμε στο χειρότερο δυνατό φινάλε της περιπέτειας. Εκείνο που παίζει στις ειδήσεις κάθε βράδυ. Για το καλό και την ασφάλεια του πολίτη.
Όλο το ζουμί του παιχνιδιού, βρίσκεται στην αθάνατη “Συγγνώμη, η τουαλέτα πού είναι;” προσέγγιση που θα ακολουθήσουμε, προκειμένου να ξεγλιστρήσουμε και να διεξάγουμε την πραγματική μας έρευνα στα ενδότερα των Υπηρεσιών. Και όταν το συγκεκριμένο κομμάτι λειτουργεί, ξεκλέβουμε ματιές στον εκπληκτικό τίτλο που θα μπορούσε να είναι το Occupation.
Δυστυχώς, το όραμα της White Paper, ξεπέρασε τις τεχνικές της δυνατότητες. Ακόμη και μετά την κυκλοφορία του 1.0.1 patch για το παιχνίδι (το οποίο διόρθωσε αρκετά ζητήματα με το interface του παιχνιδιού σε 1440p και 4Κ αναλύσεις καθώς και πολλά bugs με “σκαλώματα” χαρακτήρων στο περιβάλλον), το αποτέλεσμα είναι άνισο. Στα περιβάλλοντα που καλούμαστε να ερευνήσουμε, πολύ θεωρητικά, υπάρχουν μονάχα δυο φρουροί ασφαλείας, ένας εκ των οποίων δεν πολυψήνεται για την δουλειά. Παρ’ ολ’ αυτά, δείχνει να διαθέτει υπερηχητική ακοή και υπέρυθρη όραση. Μπορεί δηλαδή να τον προσπερνάμε να χαζεύει στο ισόγειο, να νυχοπατάμε ως κάποιο κλειστό δωματιάκι στον δεύτερο όροφο και με τον παραμικρό θόρυβο που θα κάνουμε, το παιχνίδι μας ειδοποιεί πως ο Φύλακας Στήβ έρχεται να μας την πέσει.
Δεν υπάρχει δηλαδή σωστή αίσθηση του κινδύνου σε κάθε περιβάλλον που καλούμαστε να ερευνήσουμε. Σε συνδυασμό με ένα μοντέλο φυσικής το οποίο ναι μεν επιτρέπει αλληλεπιδράσεις με τα περισσότερα αντικείμενα του περιβάλλοντός μας, αλλά αφήνει πάντοτε ένα φρικτό αίσθημα “κολυμπιού σε ζεστό αέρα”, ο ενθουσιασμός για τον τίτλο γρήγορα μετατρέπεται σε απογοήτευση.
Υπάρχουν άφθονα τερματικά για να χακάρουμε, σημειώματα για να διαβάσουμε και κασέτες για να ακούσουμε. Ένα δαιδαλώδες σενάριο, ‘σπασμένο’ σε δεκάδες μικρότερα κομμάτια. Και υπό κανονικές συνθήκες, θα έπρεπε να δημιουργείται μια καθηλωτική, τεταμένη ατμόσφαιρα. Δυστυχώς όμως, ο τίτλος δείχνει να ακολουθεί τον δρόμο του We Happy Few. Τα υποσυστήματά του, συγκρούονται διαρκώς με τους μηχανικούς περιορισμούς του.
Παράλληλα, ο ίδιος ο χαρακτήρας μας ποτέ σχεδόν δεν παρουσιάζεται σαν ένας άνθρωπος με κίνητρα ή πραγματική υπόσταση στον κόσμο του Occupation. Γνωρίζοντας δε και τον πραγματικό ένοχο για την βομβιστική επίθεση από τον πρόλογο κιόλας, διαπίστωσα πως σε κανένα σημείο δεν επένδυα συναισθηματικά, δεν “χανόμουν” στον κόσμο του παιχνιδιού.
Προσθέστε εδώ πως δεν υπάρχει καμία δυνατότητα να σώσουμε το παιχνίδι στο σημείο που επιθυμούμε. Αντίθετα, save γίνεται αυτόματα κάθε μια περίπου ώρα, μεταξύ των κεφαλαίων του. Με αυτό τον τρόπο επιδιώκει να μας κάνει να επενδύσουμε στον κόσμο του και να παίξουμε “σοβαρά”, σαν να επρόκειτο για την ίδια μας την ζωή. Αν μηχανικά λειτουργούσε άψογα, θα μπορούσαμε να εξετάσουμε την επιλογή αυτή λίγο πιο ψύχραιμα. Από την στιγμή όμως που υφίστανται bugs ικανά να σβήσουν ολόκληρη την πρόοδό μας και το ίδιο το παιχνίδι κάποιες φορές χάνει όλο το interface του ή δείχνει να κολλά χωρίς κανένα προφανή λόγο, στέλνωντάς μας ως και μια ολόκληρη ώρα πίσω, η συγκεκριμένη έλλειψη, το χαντακώνει κανονικά.
Μου φαίνεται αδιανόητο εν έτει 2019, να έχουμε ένα παιχνίδι που ελπίζει να φορέσει την βαρύτιμη πορφύρα του “εξομοιωτή εμβαπτισμού” (immersive sim για τους βαριούς μύστες της Νεοελληνικής) και όχι απλώς να μην συγχωρεί κανένα πειραματισμό, αλλά ταυτόχρονα να αυτοκαταστρέφεται σε τακτά χρονικά διαστήματα.
Το παιχνίδι παρουσιάζει ενδιαφέρουσες ιδέες. Κάτω από την ταλαίπωρη και γρατζουνισμένη επιφάνειά του, χτυπιέται ένα όραμα τολμηρό και φιλόδοξο. Στην κατάσταση που βρίσκεται αυτή την στιγμή όμως, είναι αδύνατο να προτείνω σε κάποιο αναγνώστη με το χέρι στην καρδιά να πληρώσει τα τριάντα ευρώ που απαιτούνται προκειμένου να το αποκτήσει. Ακόμη και ορκισμένοι φίλοι των immersive sims και των πολιτικών θρίλερ, θα δυσκολευτούν πολύ να παραβλέψουν τα εμπόδια που το ίδιο το Occupation βάζει στους υποψήφιους παίκτες του.
Εκτιμώ πως αν δεν εγκαταλειφθεί από την ομάδα ανάπτυξης, σε οκτώ περίπου μήνες, θα έχει γίνει ο τίτλος που πραγματικά οραματίστηκαν. Πραγματικά κρίμα, καθώς ο κόσμος και η κεντρική σεναριακή του ιδέα, είναι ιδιαίτερα πρωτότυπα και άρτια υλοποιημένα.
Ευχαριστούμε την IGE Group για την διάθεση του review κώδικα του παιχνιδιού.
Θα έκανε τον κύριο Λιούμετ υπερήφανο;
RATING - 68%
68%
Παράγραφος 4, Υποσημείωση 2, Διόρθωση 20387
Με οκτώ μήνες ανάπτυξης ακόμη, θα μιλούσαμε για ένα από τα δυνατότερα ανεξάρτητα παιχνίδια της χρονιάς. Στην παρούσα μορφή του, προσφέρει ψήγματα απολαυστικού ερευνητικού gameplay, παγιδευμένα σε έναν ιστό από τεχνικά προβλήματα που βάζουν τα δυνατά τους να αποθαρρύνουν τους υποψήφιους παίκτες.
Φαινόταν ακριβώς right up my alley , κρίμα την χαμένη προοπτική.