THE TESTAMENT OF SHERLOCK HOLMES
Εάν υπάρχει ένας βρετανικής εμπνεύσεως και προελεύσεως χαρακτήρας που καταφέρνει να συγκινεί εκατομμύρια θεατές, αναγνώστες, αλλά και gamers ανά τον κόσμο, αυτός είναι ο Sherlock Holmes. Και γιατί είναι αυτός και όχι ο James Bond; Διότι απλούστατα ο τελευταίος δεν έχει καταφέρει ακόμη να μεταφέρει την αίγλη των περιπετειών του σε άρτια video games, με εξαίρεση το GoldenΕye 007 first person shooter, που κυκλοφόρησε προ 15 ετών στο Nintendo 64. Σε πλήρη αντίθεση, ο πασίγνωστος και ιδιαιτέρως ευφυής ντετέκτιβ μας επισκέπτεται με σταθερή συχνότητα, μέσα από πολύ προσεγμένα, ως επί το πλείστον, παιχνίδια περιπέτειας.
ΤΟ ΧΡΟΝΙΚΟ ΤΗΣ ΕΛΕΥΣΗΣ
Τα adventure games με ήρωα τον Sherlock Holmes λοιπόν δείχνουν, ευτυχώς, ατελείωτα και η Frogwares έχει εδώ και μία δεκαετία αποκτήσει τα δικαιώματα χρήσης του εν λόγω χαρακτήρα, οπότε με αφετηρία το “The Case of The Silver Earring” μας δίνει, ανά δύο ή τρία έτη, ένα νέο τίτλο, μία καινούργια υπόθεση που αναζητά λύση, που μόνο η οξυδέρκεια και η ξυραφένια αντίληψη του Holmes μπορούν να δώσουν. Διατηρεί έτσι εν ζωή το franchise προς δική μας τέρψη και αποκομίζει τα μέγιστα δυνατά οικονομικά οφέλη για την ίδια. Για κάποιους παίκτες, την καλύτερη έως σήμερα δημιουργία της αποτελούσε το “The Awakened”, που κυκλοφόρησε το 2006 και σε remastered μορφή δύο χρόνια αργότερα. Δε λείπουν κι εκείνοι που υποστηρίζουν ότι το συγκεκριμένο τίτλο δικαιούται το “Sherlock Holmes vs Arsene Lupin”, που μαζί με το “The Mystery of The Mummy” είναι και τα μόνα που παίζουν αποκλειστικά σε προοπτική πρώτου προσώπου. Νομίζω ότι όλοι τους θα αναγνωρίσουν ότι σοβαρότατος υποψήφιος για την τιμητική αυτή διάκριση είναι πλέον και το “The Testament of Sherlock Holmes”.
Προτού πάμε παρακάτω, αξίζει να αναφέρουμε ότι η νέα περιπέτεια του Holmes είχε θορυβήσει τους PC gamers και την ίδια ώρα είχε τραβήξει το ενδιαφέρον τους, όσο βρισκόταν στο στάδιο δημιουργίας της, για δύο σημαντικούς λόγους. Ο πρώτος ήταν η σαφής πρόθεση του Ουκρανικού game studio αλλά και της Focus Home Interactive να ικανοποιήσουν τις απαιτήσεις των console gamers, που ακολούθησαν της κυκλοφορίας του “Sherlock Holmes vs Jack the Ripper”, για τον ερχομό περισσοτέρων παιχνιδιών περιπέτειας στα μηχανήματά τους. Όπως είχε συμβεί λοιπόν και με το Gray Μatter, υπήρχε διάχυτη ανησυχία περί του τρόπου χειρισμού, του user interface, αλλά και των όποιων άλλων αλλαγών θα μπορούσαν να επέλθουν στο παιχνίδι σε σχέση με τους προκατόχους του, για χάρη της ικανοποίησης των κονσολάδων. Ο δεύτερος, που ουσιαστικά περιλαμβάνεται στις λοιπές αυτές αλλαγές, ήταν η ειλημμένη απόφαση περί ελάττωσης του βαθμού δυσκολίας, που σε προηγούμενη μέρη ήταν μάλλον υπέρ του δέοντος υψηλός σε ορισμένα σημεία. Ο φόβος να αποδεικνυόταν πολύ εύκολο το TTOSH ήταν λογικός, καθώς, για να λέμε και την αλήθεια, οι κάτοχοι κονσολών, στη συντριπτική πλειοψηφία τους, δεν είναι αυτό που θα λέγαμε “παραδοσιακοί παίκτες του είδους”, οπότε δε θα αντιδρούσαν θετικά απέναντι σε ένα πολύ ζόρικο adventure game. Όπως θα δούμε παρακάτω, τα στελέχη της εταιρείας κατάφεραν, με μαεστρικό τρόπο, να κρατήσουν την απαραίτητη ισορροπία, που ικανοποιεί αμφότερες τις δύο πλευρές, χάνοντάς την όμως σε έναν πολύ κρίσιμο και ζωτικής σημασία τομέα για έναν εκπρόσωπο του εν λόγω είδους παιχνιδιών.
ΕΝΑΣ ΗΡΩΑΣ ΑΛΛΙΩΤΙΚΟΣ ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ
Τρία μικρά παιδιά παίζουν στη σοφίτα ενός σπιτιού. Κάποια στιγμή ανακαλύπτουν ένα βιβλίο, που είναι κρυμμένο στην πλάτη μίας κούκλας. Ξεφυλλίζοντάς το και ξεκινώντας να διαβάζουν το περιεχόμενό του, που αποδεικνύεται ότι είναι μέρος των απομνημονευμάτων του James Watson, συνειδητοποιούν ότι αφορά στους παππούδες τους, καθώς τα δύο κορίτσια είναι εγγονές του Holmes και το αγοράκι απόγονος του βοηθού του.
Αμέσως μεταφερόμαστε στο Λονδίνο του 1898, ώστε να παρακολουθήσουμε την εξέλιξη της συγκεκριμένης ιστορίας. Το γνωστό δίδυμο βρίσκεται στη βίλα του μαρκησίου του Conyngham, του οποίου το πολυτιμότατο κολιέ από τις νήσους Σαμόα έχει κλαπεί, κάτω από μυστηριώδεις συνθήκες. Με συνοπτικές διαδικασίες, ο Holmes φτάνει στη λύση της υπόθεσης και δεν αργεί να παραδώσει το ανεκτίμητης αξίας αντικείμενο στον ιδιοκτήτη του. Την επόμενη ημέρα όμως, προς έκπληξη του Watson, αλλά όχι και τόσο και του Holmes, ένα δημοσίευμα γνωστού δημοσιογράφου αναφέρει ότι το κολιέ που παραδόθηκε ήταν ένα φτηνό αντίγραφο, εγείροντας αμφιβολίες για την τιμιότητα του ντετέκτιβ. Πριν ο Watson προλάβει να συνέλθει, ο Holmes τον πληροφορεί ότι πρέπει να κατευθυνθούν στην οικία του επισκόπου του Knightsbridge. Μπαίνοντας μέσα, τον βρίσκουν δολοφονημένο και σχεδόν κατακρεουργημένο. Είναι σαφές ότι ο θάνατός του επήλθε κάτω από μαρτυρικές συνθήκες, ενώ και η δική του αντίδραση δείχνει να υπήρξε ασυνήθιστη, φανερώνοντας μεγάλη αντοχή στον φυσικό, σωματικό, πόνο. Για μία ακόμη φορά ο Watson βρίσκεται να αναρωτιέται τι συμβαίνει και –κυρίως- πώς ο Holmes ήξερε ότι έπρεπε να πάνε στο σπίτι του επισκόπου. Όμως, τόσο η ασυνήθιστη και υπερβολικά ψύχραιμη αντίδρασή του, όσο και οι λακωνικές απαντήσεις που δίνει ο τελευταίος, είναι στοιχεία πρωτόγνωρα, που όχι μόνο δε παρέχουν απαντήσεις στα ερωτήματα του Watson, αλλά αρχίζουν να τον ταλαιπωρούν κιόλας, σχετικά με το τι γνώριζε ο συνεργάτης του, τι κρύβει και ποιος υπήρξε ενδεχομένως και ο δικός του ρόλος στο συμβάν!
Ασφαλώς πρώτο μέλημα των πρωταγωνιστών είναι να αρχίσουν να ξετυλίγουν το νήμα της ταυτότητας των δολοφόνων, που θα τους οδηγήσει σε διάφορα μέρη και σε πολλά διάσπαρτα στοιχεία, έως ότου καταφέρουν να συνθέσουν το παζλ και να καταλήξουν σε ένα ασφαλές συμπέρασμα. Η πορεία θα αποδειχθεί επίπονη και για τους δύο, για διαφορετικούς λόγους μεταξύ τους, και θα φτάσει να τους κάνει σε ορισμένα σημεία να δράσουν, για πρώτη φορά, ο καθένας αυτόνομα.
Το πλέον σίγουρο σχετικά με το TTOSH είναι ότι μας παρουσιάζει έναν Holmes όπως δεν τον έχουμε ξαναδεί ποτέ. Λιγομίλητος, εσωστρεφής, απόμακρος, μυστικοπαθής και συχνά παγερά και προκλητικά αδιάφορος μπροστά σε συγκλονιστικά γεγονότα και ανάλογες καταστάσεις, αναπόφευκτα ξενίζει έντονα με τη συμπεριφορά του. Μπορεί τα παραπάνω χαρακτηριστικά του να φτάνουν σε υπερβολικό βαθμό, ειδικά σε μία-δύο περιπτώσεις, αλλά δε παύουν να είναι ουσιώδη συστατικά δημιουργίας υψηλότατου ενδιαφέροντος στη νέα αυτή περιπέτειά του και στη σημαντική διαφοροποίησή της σε σχέση με τις προηγούμενες. Η κλιμάκωση της ιστορίας, η πλούσια εξέλιξη που παρουσιάζει, η ανάμειξη πολλών και διαφόρων προσώπων, καθώς και οι εκπλήξεις και ανατροπές που συμβαίνουν στο τέλος, συντελούν στην παρουσία ενός εκπληκτικού παιχνιδιού, που είμαι βέβαιος ότι όποιος το ξεκινήσει θα το συνεχίσει μέχρι τέλους για να δει το φινάλε, όπως άλλωστε συμβαίνει με όλα τα παιχνίδια της διάσημης σειράς.
ΚΟΣΜΟΠΟΛΙΤΙΚΟ ΚΑΙ MAINSTREAM
Όπως συχνά εκθειάζουμε adventure games αν κρίνουμε ότι το αξίζουν, παραβλέποντας το ότι, όντας βασισμένα στην AGS ή σε παρεμφερή μηχανή γραφικών, είναι πολύ φτωχά από θέμα εμφάνισης, έτσι και τώρα θα κάνουμε το ίδιο, αλλά για την εντελώς αντίθετη περίπτωση: Tον καταπληκτικό τεχνικό τομέα του TTOSH. Δίχως περιστροφές και περιττές καθυστερήσεις, σας λέω ότι πρόκειται για τον τίτλο που λόγω της κορυφαίας εμφάνισής του, της προσοχής που έχει δοθεί στον τομέα του voice acting, αλλά και των πολλών επιλογών που δίνονται σε επίπεδο χειρισμού, είναι ικανό να διαφημίσει το συγκεκριμένο είδος παιχνιδιών σε παίκτες άλλων κατηγοριών και να τους πείσει να ασχοληθούν μαζί του, άρα στη συνέχει και με άλλους τίτλους.
Η νέα μηχανών γραφικών που χρησιμοποιείται αποδίδει με εκθαμβωτική λεπτομέρεια τόσο τους διαφόρους χώρους, όσο και τα μοντέλα των απανταχού χαρακτήρων. Πρόκειται για ένα πλήρως 3D game, που παρέχει στον παίκτη την εξαιρετική επιλογή να παρακολουθήσει τα δρώμενα μέσα από τρεις διαφορετικές οπτικές γωνίες. Εκτός εκείνης του πρώτου προσώπου, υποστηρίζεται η 3rd person point ‘n’ click λειτουργία, αλλά και η δυνατότητα να κατευθύνουμε τους Holmes και Watson μέσω στων W, A, S, D πλήκτρων, την ίδια στιγμή που με το ποντίκι χειριζόμαστε την κίνηση και γωνία της κάμερας απεικόνισης.
Το αποτέλεσμα είναι να έχουμε ένα παιχνίδι που πραγματικά απευθύνεται σε κάθε γούστο, αν και οφείλω να πω ότι δείχνει να “προτιμά” ελαφρώς την 1st person προοπτική, για λόγους που θα αναλύσουμε παρακάτω. Τα οπτικά εφέ (φωτοσκιάσεις, αντανακλάσεις φωτός κτλ), με τη βοήθεια της ενεργοποίησης τεχνικών όπως shadows reflection και anti-aliasing, αποδίδονται με τρόπο που ξεπερνά όσα έχουμε δει μέχρι σήμερα και κυριολεκτικά απογειώνουν τον κόσμο του παιχνιδιού, που είναι φοβερά ρεαλιστικός. Οι εκφράσεις, οι μορφασμοί αλλά και οι κινήσεις των χαρακτήρων αποτυπώνονται με προσοχή και λεπτομέρεια, παρά την ελαφρά υστέρηση που παρατηρείται στο lip synchronization σε ορισμένες περιπτώσεις. Ειδικά ο Holmes κλέβει δίχως την παραμικρή δυσκολία την παράσταση, όντας παγερός και σε αρκετές στιγμές ανέκφραστος και κυνικός.
Η μουσική και ηχητική κάλυψη έρχεται να προσθέσει πολλούς επιπλέον πόντους στο παρουσιαστικό του TTOSH. Το voice acting λειτουργεί υποδειγματικά, όχι μόνο όσον αφορά στους κύριους, αλλά και στους τρίτους, υποστηρικτικούς, χαρακτήρες. Δε παρατηρείται η παραμικρή ξύλινη ερμηνεία, η φωνή του Holmes, με τη βαριά, βρετανική, προφορά είναι καταπληκτική, η απορία, αλλά και συχνά απόγνωση, του Watson σχετικά με τα όσα βλέπει να συμβαίνουν μεταφέρεται πολύ πειστικά και όλο αυτό συντελεί στο να εισπράττουμε συνεχώς το πόση προσοχή και έμφαση έχει δοθεί. Τα μουσικά κομμάτια κινούνται στο γνωστό μοτίβο των περιπετειών του διάσημου ντετέκτιβ και, χωρίς να εντυπωσιάζουν, επιτελούν αρτιότατα την αποστολή τους, χωρίς να λείπουν και δύο-τρεις ενορχηστρώσεις που θα σας κάνουν να τους δώσετε στιγμιαία περισσότερη προσοχή.
Ο χειρισμός είναι εκείνος που θα σας κάνει να διαμορφώσετε άποψη για τον γενικότερο βαθμό δυσκολίας του τίτλου. Αυτό συμβαίνει διότι εκτός της 3rd person point ‘n’ click απεικόνισης, στις δύο άλλες περιπτώσεις, τα hotspots προβάλλονται κατευθείαν μόλις ο χαρακτήρας πλησιάσει προς αυτά και έχει στραμμένη τη ματιά του πάνω τους. Αρχικά σημειώνονται με έναν μεγεθυντικό φακό χρώματος μπλε, που υποδεικνύει ότι πρέπει να τα εξετάσουμε. Όταν ολοκληρωθεί η διαδικασία και έχουμε δει όλα όσα πρέπει, ο φακός αποκτά πράσινο χρώμα. Αν σε κάποιο αντικείμενο μπορούμε να επιδράσουμε, δηλαδή να το πάρουμε ή να χρησιμοποιήσουμε κάτι άλλο πάνω του, ο δείκτης έχει ως σύμβολο ένα χεράκι. Προσέξτε ιδιαίτερα ότι πολλά αντικείμενα γίνονται usable στην πορεία, δηλαδή μπορεί αρχικά να έχουν πράσινο φακό πάνω τους και αφού καταστεί αναγκαία η χρήση τους, να αλλάξει σε χεράκι.
Αν διαλέξετε να παίξετε με το παραδοσιακό τρόπο της οπτικής τρίτου προσώπου και με point ‘n’ click λειτουργία, ετοιμαστείτε για μπόλικο pixel hunting, αν και μπορείτε πατώντας το space bar να βλέπετε ένα hotspot σε κάθε οθόνη που βρίσκεστε, κάτι που περιγράφεται ως “Sixth sense” λειτουργία. Προσωπικά τη βρήκα περιττή, καθώς η εναλλαγή κάμερας τα φανερώνει με τη μία, αν τα πλησιάσουμε. Πιο αναγκαία θα θεωρούσα την επιλογή μη εμφάνισής τους κατά τη χρήση των δύο άλλων καμερών, κάτι που, καλώς ή κακώς, δεν υφίσταται. Το σίγουρο πάντως είναι ότι, όπως προανέφερα, το TTOSH δείχνει να μας σπρώχνει ελαφρώς στο να παίξουμε μέσω οπτικής πρώτου προσώπου, καθώς εκεί η εύρεση των αντικειμένων είναι πιο εύκολη, η θέαση των χώρων είναι σαφέστατα πιο πλήρης, ενώ δεν υπάρχει περίπτωση να χάσουμε το οτιδήποτε, κάτι που δεν αποκλείεται να συμβεί σε δύο-τρεις περιπτώσεις, αν κι εφόσον προτιμήσουμε την 3rd person απεικόνιση, σε συνδυασμό με την point ‘n’ click λειτουργία, όπου η κάμερα είναι σταθερή.
Κατά τα άλλα, από ένα σημείο κι έπειτα, μπορούμε -και πρέπει- να συνδυάζουμε αντικείμενα εντός του inventory μας, ενώ απουσιάζει η λειτουργία ενδελεχούς παρατήρησής τους από μεριάς μας. Σε κάποια στιγμή μας δίνεται η δυνατότητα να διαλέξουμε ποιον εκ των Holmes και Watson επιθυμούμε να χειριστούμε, επιλογή που κατά το μεγαλύτερο μέρος της περιπέτειας πάντως είναι ανενεργή, καθότι το σενάριο έχει πολύ γραμμική εξέλιξη και οι ενέργειές μας ακολουθούν αυστηρή σειρά. Στη διάθεσή μας έχουμε και βιβλίο όπου καταγράφονται όλοι οι διάλογοι, όπως επίσης καταχωρούνται και τα διάφορα κείμενα που βρίσκουμε. Τέλος, δε λείπει κι ο χάρτης μέσω του οποίου επιλέγουμε πού θα πάμε (επίσης αραιότατη η χρήση του), αλλά και μία θήκη μεταλλίων, που γεμίζει όσο προχωρά η πρόοδός μας, αλλά και επιτελούμε συγκεκριμένες ενέργειες. Στη Steam έκδοση, τα μετάλλια αυτά είναι ταυτόχρονα και τα γνωστά achievements. Η πρόσβαση σε όλα τα παραπάνω γίνεται με το πάτημα του δεξιού mouse button, σε οποιαδήποτε στιγμή.
ΜΟΝΟΔΙΑΣΤΑΤΟ ΑΛΛΑ ΧΟΡΤΑΣΤΙΚΟ ΚΑΙ ΠΟΛΥ ΑΞΙΟΛΟΓΟ
Αν μη τι άλλο, ένα χαρακτηριστικό του παιχνιδιού που θα θυμάται κάποιος ολοκληρώνοντάς το, είναι η πολύ μεγάλη διάρκειά του. Προσωπικά χρειάστηκα 22 ώρες για να το τελειώσω, δίχως φανέρωση των σημείων αλληλεπίδρασης και χωρίς να χρησιμοποιήσω την Sixth sense. Υπάρχουν αρκετά σημεία στα οποία σου δημιουργείται το συναίσθημα ότι βαίνεις προς το φινάλε, αλλά αποδεικνύεται ότι έχεις κάνει λάθος. Πουθενά όμως δε θα νιώσει ο παίκτης ότι κουράζεται, ακριβώς διότι το ενδιαφέρον διατηρείται σε πολύ υψηλό επίπεδο και δε παρατηρείται κοιλιά στην πλοκή. Η δε αινιγματική και ασυνήθιστη συμπεριφορά του Holmes συνεχώς γεννά απορίες και ερωτήματα, οπότε θες να πας παρακάτω για να δεις τι τελικά συμβαίνει.
Γεγονός πάντως είναι ότι όταν έρθει η ώρα των εξηγήσεων, σημειώνεται μεγάλη ανατροπή, η οποία εκτός του ότι σε ορισμένα σημεία αφήνει κάποια ερωτηματικά αναπάντητα (ή έστω δε τα εξηγεί με αρκετή σαφήνεια, ώστε να είναι κατανοητά στον καθένα), δημιουργεί το αίσθημα ότι κάπου η ιστορία πλατίασε πολύ, με συνέπεια να πρέπει κατόπιν να ερμηνευτούν όλα αυτά που είχαμε παρακολουθήσει, με τρόπο όχι ιδιαίτερα πειστικό και δημιουργώντας την αίσθηση ότι θα ήταν προτιμότερη η οικονομία σε αυτόν τον τομέα. Επίσης, όπως επίσης τόνισα, οι δημιουργοί κάπου το παράκαναν με τον Holmes, φτάνοντάς τον σε εμφανή out of the character επίπεδα, που ενδεχομένως θα τον καταστήσουν μέχρι και αντιπαθή σε μερίδα του κοινού.
Κρίνω απαραίτητο να τονίσω μία λεπτομέρεια που ξεχώρισα κι η οποία παίζει κεφαλαιώδη ρόλο στο παιχνίδι. Επισκεπτόμενοι μία τοποθεσία, θα παρατηρήσουμε ότι υφίστανται πολλές περιοχές και τρίτοι χαρακτήρες, όπου δε μπορούμε να πράξουμε κάτι ή να συζητήσουμε αντίστοιχα, αλλά γεμίζουν ιδανικά τους χώρους, προσδίδοντάς τους ζωή και αληθοφάνεια. Χαρακτηριστικά αναφέρω τον περιβάλλοντα χώρο της οικίας του δικαστή Beckett, αλλά και την περιοχή του Whitechapel, με το πλήθος φτωχών κατοίκων. Τέτοια προσοχή στον εν λόγω τομέα δε θυμάμαι να έχω δει ανάλογη σε adventure game, οπότε ομολογώ ότι με εντυπωσίασε και φανέρωσε, σε συνδυασμό με τα υπόλοιπα χαρακτηριστικά της, ότι πρόκειται για μία μεγάλη παραγωγή.
Εύλογα λοιπόν μπορεί κάποιος να αναρωτηθεί γιατί σπεύδω να χαρακτηρίσω μονοδιάστατο το παιχνίδι και ποιος είναι ο τομέας όπου οι δημιουργοί απώλεσαν την κρίσιμη ισορροπία. Προφανώς καταλαβαίνετε ότι δεν είναι άλλος από εκείνον των γρίφων. Στη συντριπτική πλειοψηφία τους αποτελούνται από κάθε είδους puzzle που μπορείτε να σκεφτείτε. Σκακιστικοί γρίφοι, slider puzzles, γρίφοι λογικής, mechanical puzzles, χρηματοκιβώτια που πρέπει να ανοίξουν και οτιδήποτε άλλο παρεμφερές έχουμε δει κατά καιρούς σε adventure games, θα δείτε να δίνει το παρόν. Η συχνότητα εμφάνισής τους φτάνει σε υπερβολικό βαθμό, καθώς σχεδόν σε κάθε δωμάτιο που επισκεπτόμαστε ερχόμαστε αντιμέτωποι με ένα από αυτά. Βέβαια, το φαινόμενο δεν είναι νέο για τη σειρά και ούτως ή άλλως περί Sherlock Holmes παιχνιδιού μιλάμε, οπότε είναι περισσότερο από αναμενόμενη η ύπαρξή τους και όχι παράλογη. Απλά δε παύει να γέρνει τη ζυγαριά σχεδόν ολοκληρωτικά προς τη μεριά τέτοιου είδους γρίφων, καθώς οι inventory based γρίφοι είναι πολύ λίγοι και ιδιαιτέρως εύκολοι, μια και τα αντικείμενα που ανά πάσα στιγμή βρίσκουμε και κουβαλάμε είναι λιγοστά. Ευτυχώς δε λείπουν και τα γνωστά deduction boards, μέσω των οποίων συνδυάζουμε τις πληροφορίες που έχουμε συγκεντρώσει και καταλήγουμε στα σωστά, σημαντικά, συμπεράσματα.
ΕΠΙΠΛΕΟΝ ΜΑΤΙΕΣ
Βέβαια adventure game δε σημαίνει απαραιτήτως κουβάλημα 45 αντικειμένων και εφαρμογή αυτών σε οποιοδήποτε πιθανό σημείο, όπως, ειδικά κατά το παρελθόν, είχαμε συνηθίσει, οπότε και θα ήταν άδικο να κατηγορήσουμε το TTOSH για υστέρηση. Γεγονός όμως είναι ότι τα puzzles του είναι πάρα πολλά και σχεδόν ολοκληρωτικά ξεκάρφωτα σε σχέση με τα τεκταινόμενα. Φτάνει να καταντά ολίγον κωμικό το ότι κάθε πιθανός και απίθανος χαρακτήρας έχει κι ένα κουτί που πρέπει να ανοίξουμε με εύρεση συνδυασμού ή κάθε τοποθεσία περιλαμβάνει κι ένα slider, προκειμένου να προχωρήσουμε παρακάτω. Ευτυχώς κανένα δε καταντάει να είναι μία σπαζοκεφαλιά, όντας πολύ δύσκολο. Αντιθέτως, όλα αποτελούν υπόθεση μερικών λεπτών για να φτάσετε στην επίλυσή τους και δεν απαιτούν να σκεφτείτε τρελά και παράλογα πράγματα. Ακόμη κι εγώ, που δεν είμαι θιασώτης τέτοιου είδους γρίφων, καταλάβαινα άμεσα ποιο ήταν ανά περίπτωση το ζητούμενο και έφτανα εύκολα στη επίλυσή του. Αν πάντως ανήκετε σε εκείνους που τα αντιπαθούν σφοδρά, δυστυχώς θα πρέπει να μείνει μακριά από τον εν λόγω τίτλο, καθώς θα εκνευριστεί σε υπερθετικό βαθμό.
Sherlock Holmes παιχνίδι δίχως τρίτους χαρακτήρες δεν υφίσταται, εξ’ ου και είναι πολλοί εκείνοι που συναντάμε και στο νέο αυτό κεφάλαιο. Όλοι πλαισιώνουν πολύ όμορφα και ταιριαστά την ιστορία, με την εξαίρεση ίσως του πρίγκηπα του Woodville, ο οποίος μάλλον θα έπρεπε να έχει μία αρκετά διαφορετική προσωπικότητα, ανάλογη των σκοπών του. Σημαντικό επίσης είναι ότι διατυπώνονται υπόνοιες για έναν μεγάλο εγκέφαλο που βρίσκεται πίσω από όλα όσα συμβαίνουν, που τελικά δε τον συναντάμε ποτέ. Προφανέστατα μένει ως παρακαταθήκη για την επόμενη ιστορία, μια και σε διαφορετική περίπτωση θα άξιζε η προσθήκη ολίγου επιπλέον gaming χρόνου, ώστε να μας φανερωθεί κι εκείνος.
Προτού κλείσω το παρόν review, θα σταθώ σε δύο ακόμη σημεία. Το πρώτο είναι η ανάληψη του ελέγχου του Tobby, του σκύλου του Holmes, για κάποιο διάστημα. Πανέξυπνη επιλογή, που προσθέτει μία ακόμη ιδιαίτερη πινελιά. Το δεύτερο είναι το φινάλε. Εκεί που νομίζεις ότι θα δεις ένα τυπικό κλείσιμο, αφού έχουν συμβεί τα σημαντικά γεγονότα, το TTOSH σε εκπλήσσει ξανά, αφού κρατά έναν ακόμη άσσο στο μανίκι, που τον φανερώνει την κατάλληλη στιγμή και κλείνει ιδανικά την περιπέτεια, δένοντάς την ακόμη και με τον τρόπο που ξεκινά, από τη σοφίτα όπου βρίσκονται τα εγγόνια των Holmes και Watson. Είμαι βέβαιος ότι τα στελέχη της Frogwares θέλανε να θυμούνται για καιρό οι παίκτες το έκτο κεφάλαιο της σειράς που ήρθε από τα δικά τους χέρια, εξ’ ου και δώσανε αυτό το φινάλε, επιτυγχάνοντας απόλυτα τον σκοπό τους. Αν μας είχαν δώσεις και περαιτέρω εξηγήσεις- πειστικές απαντήσεις σε δύο-τρία άλλα σημεία, θα έπαιρναν άριστα…
ΕΥΤΥΧΩΣ ΔΕ ΜΑΣ ΞΕΦΥΓΕ
Τελικά θα ήταν πολύ κρίμα να έχω χάσει την ευκαιρία να παίξω το συγκεκριμένο παιχνίδι, λόγω του σχετικού κενού που μεσολάβησε της αποχώρησης της συντακτικής μας ομάδας από το περιοδικό PC Master και της δημιουργίας του Ragequit, διάστημα κατά το οποίο, όπως καταλαβαίνετε, ήταν δύσκολη η επαφή μας με αρκετούς game developers/publishers, τουλάχιστον έως ότου το παρόν site αποκτούσε διαδικτυακή υπόσταση και περιεχόμενο. Ευτυχώς, έστω και λίγο αργοπορημένα, ήρθαμε σε επαφή με την Focus Home Interactive, που ανταποκρίθηκε με μεγάλη προθυμία στο αίτημα παραχώρησης κωδικού, ώστε να είναι δυνατή η παρουσίαση του παιχνιδιού.
Το οποίο παιχνίδι για μένα έχει θέση στο Top 3 των adventure τίτλων που μας ήρθαν εντός του 2012. Αν εσείς ανήκετε σε εκείνους που δεν τους αρέσει το είδος των γρίφων που περιλαμβάνει, μην το αγοράσετε. Όλοι οι υπόλοιποι σπεύστε να το αποκτήσετε άνευ του παραμικρού δισταγμού, θα χορτάσετε από την πλουσιότατη διάρκειά του και θα το ευχαριστηθείτε μέχρι τέλους!
Pros
- Τεράστια διάρκεια
- Yψηλότατο production value
- Ικανό να διαφημίσει το είδος, δείχνοντας ότι τα σύγχρονα adventure games δεν υστερούν πουθενά
- Όμορφο και απροσδόκητο φινάλε
- Μας δίνει έναν Sherlock Holmes όπως δεν τον έχουμε ξαναδεί
- Η προσοχή στη λεπτομέρεια είναι εμφανής
- Πολύ ενδιαφέρον story…
Cons
- ..με ορισμένα σημεία που δεν εξηγούνται επαρκώς στο κλείσιμό του
- Οι γρίφοι του είναι, στην συντριπτική πλειοψηφία τους, κάθε λογής puzzle
- Ελαφρά υστέρηση στο lip synchronization
- Η στροφή στην πλοκή και οι εξηγήσεις που δίνονται πιθανώς δε θα πείσουν ορισμένους παίκτες
Μάνο τώρα με ψήνεις να το παίξω κι ας μην έχω τρελή αγάπη στο Σέρλοκα!
Puzzles; I think I’ll pass on this one.
Και μένα τα χειρότερά μου είναι, αλλά το υπόλοιπο αμπιάνς με ψήνει…
Bean. Don’t forget Mr. Bean also!
Ούτε και εγώ είχα μεγάλη συμπάθεια για τον Sherlock Holmes και απ’ότι φάνηκε, λόγω άγνοιας. Το έχω παίξει το παιχνίδι, δυστυχώς μέχρι την μέση διότι μετά έπαθα πρόβλημα με τον σκληρό δίσκο και τα έχασα όλα και βαριέμαι να το ξανά αρχίσω απ’την αρχή, αλλά κάποια στιγμή θα το κάνω. Έχω να πω ότι το παιχνίδι έχει φοβερή ατμόσφαιρα και καταπληκτικό σενάριο όλα μαζί με ένα πολύ ωραίο voice-acting και gameplay. Προσωπικά πιστεύω ότι στέκεται πολύ ψηλότερα των Deponia και Book of Unwritten Tales και είναι ίσως το καλύτερο adventure του 2012. Μέτα απ’την έστω μη ολοκληρωμένη εμπειρία μου με το παιχνίδι έχω μία άλλη όψη για τον Sherlock.
Xαίρομαι φίλε Melkor που συμφωνούμε ότι το παιχνίδι έχει ποιότητα, πάντα συμφωνώντας ότι έχει συγκεκριμένο και ιδιαίτερο πλαίσιο γρίφων…
Σταματήστε να γράφετε άλλο. Έχω ήδη γεμάτη την “To-play” λίστα και χωρίς αυτό. :p
ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ενα ριβιου που δινει στο γκέιμ οτι του αξιζει !
(κατα την δικη μου αποψη)
….είπε το φανμπόι του Σέρλοκ… :p
γιαυτο λεω κατα την δικη μου (διολου αντικειμενικη) αποψη, οτιδηποτε που δεν ειναι χαλια, θα μου αρεσε. Οσο για τα παζλ, τα προτιμω απο κανονικους γριφους γιατι ειναι τελειως ασχετα με το σεναριο, σαν ξεχωριστο παιχνιδι
Ναι ρε συ, πλάκα κάνω. 🙂
Θα το τιμήσω και εγώ το παιχνίδι, αν και θα προτιμούσα κανονικούς γρίφους από puzzles. Δε με ενοχλούν, αλλά άμα είναι σε ποσότητα και σε τέτοιο στυλ (http://www.youtube.com/watch?v=l9y01fgxuU4), με βλέπω με τον ορό καφεΐνης από κόντα λολ…
Παίδες το παιχνίδι προσφέρεται στο Steam στα 14 ευρώ μέχρι 20:00 η ώρα απόψε.
Πολύ καλή τιμή! 😉
Εμπνεόμενος από την πρόσφατη θετικότατη εμπειρία μου με το Crimes & Punishments, μόλις ολοκλήρωσα και το Testament. Εξαιρώντας τους φρικτά άσχετους full screen pop-up γρίφους (ευτυχώς skippable οι περισσότεροι), ήταν ένα πραγματικά *απολαυστικό* μυστήριο και πλέον δεν βλέπω την ώρα για το The Devil’s Daughter!
Επίσης Μάνο, τα προηγούμενα Sherlock Holmes της Frogwares, όλα είναι τόσο υψηλού επιπέδου μυστήρια; Γιατί τα έχω στο backlog και με φρενάρει η παλαιότητά τους. Αλλά αν είναι να έχουν αληθινούς γρίφους και τέτοιο ωραίο γράψιμο, ορμάω απευθείας!
Ήταν κάμποσο καιρό στο radar, και έπρεπε να το είχα ξεκινήσει πολύ νωρίτερα! Η προοπτική τρίτου προσώπου φαίνεται λίγο στριφνή, αλλά το παιχνίδι είναι καταπληκτικό, παρόλη τη γραμμικότητά του και ίσως την ευκολία του. Μόλις τελείωσα με τη φυλακή, και ήταν σαν να διαβάζω κανονική ιστορία του Doyle στο τέλος. Περιμένω τα μέγιστα με μεγάλο ενθουσιασμό πλέον!