What would a Game of Thrones with an anime aesthetic look like? Game of Thrones in terms of political intrigue and clashes of kingdoms, don't set your mind on more... spicy stuff! ARTDINK and Square Enix's Triangle Strategy is a turn-based tactical and political machinations game where the player must prove their acumen both on the battlefield and in making important decisions in the midst of a turbulent time. The fantasy continent of Norzelia is once again on the brink of war, interests are conflicting and alliances are fragile. Will you manage to emerge victorious in the end?
The protagonist of our story, Serenoa, son of the leader of the Wolffort province, is forced to shoulder great responsibilities despite his young age due to his father's deteriorating health. The three great kingdoms of the continent, Hyzante, Glenbrook, and Aesfrost, have managed to overcome the bloody Saltiron War and establish peace, seemingly leaving behind the disputes over the exploitation of the continent's two valuable resources, salt and iron. However, an unexpected discovery will tip the balance and awaken forgotten ambitions for absolute domination. Serenoa Wolffort will have to prove himself a worthy successor to his father both on the battlefield and in political movements as the stakes are high.
As has become a recent tradition in turn-based tactical/role-playing games, the action unfolds in different maps depending on the activity, although in the case of Triangle Strategy the global map serves for no more than illustrating the strategic moves of the various factions and the selection of the next mission. The meat of the gameplay lies in the basic management of your army (leveling up and equipping with items), the political decisions you'll be asked to make, and of course the turn-based battles. Most of this is done on isometric maps with the familiar "2D-HD" aesthetic that we saw in another Square Enix game, Octopath Traveller.
The gameplay during battles isn't particularly deep by the standards of other tactical games we've seen from time to time but it's definitely more complex than a common jRPG. Proper placement of your units on the battlefield is of great importance because the game rewards both high ground attacks and backstabs with extra damage. Also, units with a penchant for ranged combat and area of effect attacks (mages, archers, etc.) don't have much melee resistance so it's imperative that you shield them from harm, while several spells affect the environment and create synergies. Classic stuff, however the positive thing compared to Octopath Traveller as mentioned above is that Triangle Strategy doesn't require grinding to keep your units sufficiently leveled up. There are no random encounters so the overall experience is more compact and I didn't feel fatigue at any point in the campaign.
More accurately, I didn't feel fatigue during combat but the first few hours of the game have a lot of dialogue, recounting of past events and introduction of new characters, with very little action. That's where I think the developers could have done a better job, with a gradual introduction of all these elements between a few battles that would break the monotony. This initial boredom isn't helped by the wooden speech of the characters as the writing closely follows somewhat tired fantasy tropes, resulting in the initial dialogue being full of "my prince", "my lady", "my king", "my lady", "my brother" and other such things that brought to mind the Lords and Ladies parody from Max Payne. The first 2-3 hours are therefore quite tedious but the plot becomes much more interesting later on, especially when the game introduces the decision-making element.
Making decisions and branching the plot accordingly is, I think, the most interesting element of Triangle Strategy. At various points in the campaign and after major events, the game gives you the opportunity to decide how to proceed between 2-3 available options, with your final decisions leading to one of four different endings. However, the decision is not made by you alone but collectively by your entire team, so you must discuss with your team members and convince them that you are right in order for the final vote to have the desired outcome! I replayed a significant part of the campaign from the beginning to see the effect of these decisions on the plot and there are indeed significant differences. Depending on your choices you will play some different battles, recruit other characters and of course see a different ending. Some key events don't change between playthroughs but the changes are significant enough to warrant at least one additional playthrough after you finish the game.
In closing, my impressions of my experience with Triangle Strategy are undoubtedly positive. If you approach the game with the right expectations, i.e. not expecting a tactical epic but something more light-hearted, I think you will almost certainly be satisfied. The gameplay is well designed, the branching in the plot gives the game an extra layer of interest and increases the replayability, the duration is satisfying without being tedious (for a full playthrough on Normal difficulty level I needed about 30 hours). A quality release and a good purchase.
Thanks to CD Media for providing the review code.
RANKING - 85%
85%
Honest
A fun tactical game with a branching plot, some original ideas and a lot of political intrigue.
First (φάε σκόνη [USER=102682]@soad667[/USER])! Ανέφερες αρκετές φορές το [URL=’https://ragequit.gr/en/reviews/item/octopath-traveler-pc-review/’]Octopath Traveler[/URL]. Μπορείς να κάνεις μία επιγραμματική σύγκριση για το ποιο θα πρότεινες σε κάποιον που ιντριγκαδορίζεται με την αισθητική αλλά δεν έχει ιδέα από τα δύο παιχνίδια?
Γατάκι, είδα το ρηβιού πριν καν καταλάβει ο Ναύαρχος ότι το ανέβασε. Αλλά μου έκοψε τη φόρα με το καλημέρα εκεί με το γκέημ οφ θρόουνς με την ανίμε αισθητική. Ένιωσα κάτι να πεθαίνει μέσα μου και ήταν αρκετό για να μη γράψω καν φερστ, απλά έκλεισα τη σελίδα και πήγα στη κουζίνα να κλάψω. Και να ζεστάνω λίγη προχθεσινή τυρόπιτα.
Ωραίο ριβιού.
Ωραία όλα αυτά τα FF tactics-like παιχνιδάκια, σπάνε την μονοτονία λίγο απ’ τα turn-based tactical crpgs που συνήθως λιώνουμε. Η τριγωνική στρατηγική (μα ούτε μια αναφορά στο υποψήφιο για χειρότερο όνομα σε γκέιμ που έχουμε δει; ) ξεχωρίζει λιγάκι πιο πάνω απ’ τον σωρό λόγω της όμορφης ιδέας και υλοποίησης των scales of conviction και τα διαφορετικά paths/endings που παίρνει. Το κυρίως πιάτο έρχεται βέβαια με κυκλοφορία ολκής στο είδος, το Tactics Ogre: Reborn. Άντε, ένα reborn και στο FF tactics θέλουμε, τελείωνε square [S]tactics[/S]
Ένιγούει, διασκεδαστικό παιχνιδάκι, οι φαν του είδους να το τσεκάρουν.
[QUOTE=”Northlander, post: 611525, member: 102592″]
First (φάε σκόνη [USER=102682]@soad667[/USER])! Ανέφερες αρκετές φορές το [URL=’https://ragequit.gr/en/reviews/item/octopath-traveler-pc-review/’]Octopath Traveler[/URL]. Μπορείς να κάνεις μία επιγραμματική σύγκριση για το ποιο θα πρότεινες σε κάποιον που ιντριγκαδορίζεται με την αισθητική αλλά δεν έχει ιδέα από τα δύο παιχνίδια?
[/QUOTE]
Πολύ ευχαρίστως. Η βασική διαφορά είναι ότι το Octopath Traveller είναι (j)RPG ενώ το Triangle strategy είναι tactical game. Αυτό στην πράξη σημαίνει ότι το Octopath Traveller έχει εξερεύνηση, side quests, random encounters, grinding, (πολύ) μεγαλύτερη διάρκεια και ένα πιο κλασικό jRPG combat system (οι χαρακτήρες δεν κινούνται στο πεδίο της μάχης, οι δύο παρατάξεις στέκονται η μία αριστερά και η άλλη δεξιά στην οθόνη). Αντίθετα το Triangle Strategy δεν έχει πρακτικά εξερεύνηση, ούτε side quests και random encounters καθώς οι μάχες που έχουμε να δώσουμε είναι συγκεκριμένες και υπάρχουν ελάχιστα πράγματα να κάνουμε εκτός των μαχών και των επιλογών σε κάποια σημεία της πλοκής. Το combat system όμως είναι πιο βαθύ διότι οι μονάδες κινούνται ελεύθερα στο πεδίο της μάχης και έχουν σημασία παράγοντες όπως το high ground και το flanking.
Όσον αφορά στην δομή της campaign, η πλοκή στο Octopath Traveller αποτελείται ουσιαστικά από οκτώ mini campaigns για καθένα από τα οκτώ μέλη της ομάδας, χωρίς να υπάρχει φαινομενικά σύνδεση μεταξύ τους και χωρίς διακλαδώσεις και επιλογές. Υπάρχει ένα secret ending που ξεκλειδώνεις και συνδέει τα πάντα, αυτό είναι ουσιαστικά το true ending. Στο Triangle Strategy η campaign ακολουθεί έναν χαρακτήρα αλλά έχει κάποιες διακλαδώσεις και τέσσερα διαφορετικά endings αναλόγως των επιλογών που κάνεις σε κάποια σημεία της campaign.
Στο leveling up των χαρακτήρων τα παιχνίδια είναι όμοια και ακολουθούν το στυλ των jRPGs με γραμμική εξέλιξη. Όσο ανεβαίνεις levels ξεκλειδώνονται αυτόματα συγκεκριμένες abilities ενώ ο κάθε χαρακτήρας έχει συγκεκριμένη class και weapon που επίσης αναβαθμίζονται γραμμικά (αγοράζεις νέο όπλο που έχει καλύτερα στατιστικά από το προηγούμενο).
Κατά τη γνώμη μου επιλέγεις Octopath Traveller αν θέλεις μια φουλ εμπειρία jRPG, με όλα τα καλά και τα κακά της (grinding, random encounters κλπ) ενώ επιλέγεις Triangle Strategy για μια πιο compact εμπειρία με μεγαλύτερο βάθος στη μάχη αλλά σαφώς μικρότερο στον κόσμο και την εξερεύνηση.
Καλα και η τριγωνικη στρατηγικη θελει λιγακι grinding, ειδικα αν το παιξεις στο hard, αλλα σιγουρα οχι στο σημειο που απαιτούν αλλα παιχνιδια/jrpgs.
Χμμ, βλέπω ότι ίσως ο Ταξιδιώτης του Χταμονοπατιού είναι πιο ολοκληρωμένη εμπειρία αν είναι να έχουν και τα δύο “περίπου” grinding.
Καλα σιγά, στο νορμαλ παιζει να μην χρειαζεται οντως καθολου grinding.
Πω-πω Admiral πώς τα παίζεις αυτά; Τί να πω, το πιο κοντινό σε JRPG που έχω παίξει είναι το Anachronox. Μερικές φορές έχω σκέψεις να πάρω κάτι απ’ το GOG να δοκιμάσω, αλλά δεν μπορώ να φανταστώ κάτι που θα μου αρέσει.
Πριν λίγο το τερμάτισα και εγώ.
Ναι στο normal οι μάχες είναι μάλλον αδιάφορες και στο Hard ακροβατούν μεταξύ challenging/άδικου και χρειάζονται grinding. Δε το έψαξα αρκετά αν πέρα από τα φουσκωμένα stats παίζουν και παραπάνω αντίπαλοι στην ίδια μάχη αλλά βρίσκω ότι τουλάχιστον να έχεις το recommended lvl και κάτι παραπάνω σε κάποια μάχη είναι μονόδρομος. Πάντως όταν χάσεις σε κάποιο encounter μπορείς να πατήσεις πολύ βολικά retry και ξεκινάς με ότι experience είχες, μπορείς να το πεις και “οργανικό” grinding.
Λίγο με χάλασε στο τέλος με την κρίσιμη επιλογή που για μένα προέκυψε τελείως out of character και πολύ forced βάση του πως εξελίσσονται τα πράγματα ως τότε. Καλό είναι να διευκρινιστεί πως 3 από τα 4 endings είναι διαθέσιμα ανεξαρτήτως τι έχεις κάνει ως τώρα (εξ’ου και το out of character) με το καλό τέταρτο τέλος (‘Golden Ending”) να απαιτεί συγκεκριμένες επιλογές για να είναι διαθέσιμο.
Το οποίο ending πέρα από την πιο ικανοποιητική κατάληξη σε οδηγεί και σε επιπλέον chapters πέρα σε σχέση με τα άλλα 3. Μάλλον true ending θα έπρεπε να το λένε… Τουλάχιστον θεωρητικά μπορεί να βγει φυσικά/οργανικά χωρίς guide.
Το παραπάνω με κάτι χαζομαρίτσες του στυλ να μη μπορείς να κάνει promote όλους του χαρακτήρες σε ένα playthrough μου βγάζει κάτι σε bully που σου στρίβει το χέρι πίσω από τη πλάτη για να ξαναπαίξεις το game με το ζόρι. Μπορεί να είναι κάτι σύνηθες για games του είδους και εμένα να μου κακοφαίνεται δε ξέρω.
Αρκετά παράπονα παρατήρησα για το voice acting ειδικά στις κριτικές στο steam αλλά είμαι σίγουρος ότι είναι από ξενέρωτους που δε χρησιμοποιούν το πρωτότυπο voice-over οπότε no sympathy there. :trollface:
Ωραιο ριβιου! Χαιρομαι που αναφερεις για αυτες τις 2-3 πρωτες ωρες, εκει κοντα στο τελος της 3ης ωρας το παρατησα εγω, καθως ωραιο και challenging το συστημα μαχης αλλα πολυ ανουσιο γιαπωνεζομπλαμπλα ρε γμτ…τοσο που παταγα fast forward και πηγαινα στο Log να το skimαρω στα γρηγορα για να βλεπω αν λενε κατι σχετικο με το σεναριο. Οντως θα μπορουσαν να τον εχουν κανει καλυτερο αυτο το τομεα παρουσιασης της ιστοριας
Ομως ειναι ενθαρρυντικο αυτο που λες για τη ληψη αποφασεων [SPOILER]το παρατησα μολις ανεφεραν οτι καπως καπου θα χρησιμοποιησει η παρεα τα scales of conviction μετα το τουρνουα [/SPOILER] και ισως του δωσω ξανα μια ευκαιρια στο μελλον!
[QUOTE=”tommas, post: 611603, member: 102723″]
Ναι στο normal οι μάχες είναι μάλλον αδιάφορες και στο Hard ακροβατούν μεταξύ challenging/άδικου και χρειάζονται grinding. Δε το έψαξα αρκετά αν πέρα από τα φουσκωμένα stats παίζουν και παραπάνω αντίπαλοι στην ίδια μάχη αλλά βρίσκω ότι τουλάχιστον να έχεις το recommended lvl και κάτι παραπάνω σε κάποια μάχη είναι μονόδρομος. Πάντως όταν χάσεις σε κάποιο encounter μπορείς να πατήσεις πολύ βολικά retry και ξεκινάς με ότι experience είχες, μπορείς να το πεις και “οργανικό” grinding.
[/QUOTE]
Και εγώ σε normal έπαιξα και κατά κανόνα ήμουν ένα level πίσω από το recommended στις περισσότερες μάχες. Οι mental mock battles στο Encampment είναι ένας καλός τρόπος για να πάρεις μερικά εύκολα έξτρα levels.
[QUOTE=”tommas, post: 611603, member: 102723″]
Πριν λίγο το τερμάτισα και εγώ.
Ναι στο normal οι μάχες είναι μάλλον αδιάφορες και στο Hard ακροβατούν μεταξύ challenging/άδικου και χρειάζονται grinding. Δε το έψαξα αρκετά αν πέρα από τα φουσκωμένα stats παίζουν και παραπάνω αντίπαλοι στην ίδια μάχη αλλά βρίσκω ότι τουλάχιστον να έχεις το recommended lvl και κάτι παραπάνω σε κάποια μάχη είναι μονόδρομος. Πάντως όταν χάσεις σε κάποιο encounter μπορείς να πατήσεις πολύ βολικά retry και ξεκινάς με ότι experience είχες, μπορείς να το πεις και “οργανικό” grinding.
[/QUOTE]
Ακριβώς όπως τα λες. Κάποιες μάχες όμως ήταν πραγματικά unplayable αν δεν ήσουν ίσο και μεγαλύτερο λέβελ απ’ τo recommended, καθώς επίσης έπρεπε να έχεις αναβαθμίσει σημαντικά τους χαρακτήρες σου, αλλά και να έχεις απόθεμα από items/materials, πράγμα που σημαίνει εκτός απ’ το “οργανικό” grinding, όπως σωστά το έθεσες, χρειάστηκα και mock battles grinding για φράγκα/materials.
[QUOTE=”tommas, post: 611603, member: 102723″]
Λίγο με χάλασε στο τέλος με την κρίσιμη επιλογή που για μένα προέκυψε τελείως out of character και πολύ forced βάση του πως εξελίσσονται τα πράγματα ως τότε. Καλό είναι να διευκρινιστεί πως 3 από τα 4 endings είναι διαθέσιμα ανεξαρτήτως τι έχεις κάνει ως τώρα (εξ’ου και το out of character) με το καλό τέταρτο τέλος (‘Golden Ending”) να απαιτεί συγκεκριμένες επιλογές για να είναι διαθέσιμο.
Το οποίο ending πέρα από την πιο ικανοποιητική κατάληξη σε οδηγεί και σε επιπλέον chapters πέρα σε σχέση με τα άλλα 3. Μάλλον true ending θα έπρεπε να το λένε… Τουλάχιστον θεωρητικά μπορεί να βγει φυσικά/οργανικά χωρίς guide.
[/QUOTE]
Επειδή κι εγώ το τελείωσα σήμερα, και το έψαξα λίγο, και απ’ ότι είδα έκανα το golden route/true ending :PCMR:
Αν κατάλαβα καλά, 3 endings εννοείς τα [SPOILER]paths των Roland/Benedict/Frederica. Ισχύει, μέσω από αυτά που έλεγαν στους διαλόγους, ίσως είναι λίγο forced/out of characters οι επιλογές που τους κλειδώνει. Άντε της Frederica ίσως λιγότερο. Τι δρόμο ακολούθησες εσύ;[/SPOILER]
[QUOTE=”tommas, post: 611603, member: 102723″]
Αρκετά παράπονα παρατήρησα για το voice acting ειδικά στις κριτικές στο steam αλλά είμαι σίγουρος ότι είναι από ξενέρωτους που δε χρησιμοποιούν το πρωτότυπο voice-over οπότε no sympathy there. :trollface:
[/QUOTE]
Κλασικά πράγματα αυτά. Ήταν φανερά over the top οι ερμηνείες (και οι διάλογοι) αλλά όχι κάτι το τραγικό θα έλεγα.
[QUOTE=”Bathory, post: 611619, member: 102742″]
Ακριβώς όπως τα λες. Κάποιες μάχες όμως ήταν πραγματικά unplayable αν δεν ήσουν ίσο και μεγαλύτερο λέβελ απ’ τo recommended, καθώς επίσης έπρεπε να έχεις αναβαθμίσει σημαντικά τους χαρακτήρες σου, αλλά και να έχεις απόθεμα από items/materials, πράγμα που σημαίνει εκτός απ’ το “οργανικό” grinding, όπως σωστά το έθεσες, χρειάστηκα και mock battles grinding για φράγκα/materials.
Επειδή κι εγώ το τελείωσα σήμερα, και το έψαξα λίγο, και απ’ ότι είδα έκανα το golden route/true ending :PCMR:
Αν κατάλαβα καλά, 3 endings εννοείς τα [SPOILER]paths των Roland/Benedict/Frederica. Ισχύει, μέσω από αυτά που έλεγαν στους διαλόγους, ίσως είναι λίγο forced/out of characters οι επιλογές που τους κλειδώνει. Άντε της Frederica ίσως λιγότερο. Τι δρόμο ακολούθησες εσύ;[/SPOILER]
Κλασικά πράγματα αυτά. Ήταν φανερά over the top οι ερμηνείες (και οι διάλογοι) αλλά όχι κάτι το τραγικό θα έλεγα.
[/QUOTE]
Ωραίος!
[SPOILER]Επέλεξα τη Frederica μιας και καμμία από τις άλλες επιλογές δεν έβγαζε νόημα… Έλεγα να το ξαναπαίξω για το Golden Route και τα extra chapter αλλά KAI για να δοκιμάσω και τη Cordelia (ΚΑΙ ΓΑΜΩ τους Healer). Όλες αυτές τις broken abιlities που έχουν οι αντίπαλοι Healers στο Hard τις έχει :love:.. Δυστυχώς, αυτά τα 2 είναι αλληλοαποκλειώμενα 🙁 οπότε δεν. [/SPOILER]
[SPOILER]κορντηλια δεν ειχα ποτε εγω, υποθετω οτι ανάλογα τα παθς ξεκλειδωνεις και διαφορετικους χαρακτηρες.
Αρα λογικα εσυ δεν ειχες ποτε Avlora, που ειχα εγω.
Κι εγω το σκεφτομουν για να κανω τα διαφορετικα τσαπτερ, ισως και για κανα ach hunting, αλλα λιγο που θελει 3-4 πλειθρου ακομα, λιγο που εχω ενα σκασμο παιχνιδια στο προγραμμα, λιγο που τελειωσε το πλειθρου στις 69 ωρες (noice), αλλαξα γνωμη.
Ισως το αφησω installed ομως να προχωραω λαου λαου οποτε μου ερθει ξερω γω [/SPOILER]