YOMAWARI: NIGHT ALONE
Μπορεί τα τελευταία χρόνια αρκετοί δημιουργοί από Ιαπωνία να έχουν χάσει τον δρόμο τους και να έχουν μείνει προσκολλημένοι σε ιδέες, πρότυπα και σχεδιασμούς που είναι ξεπερασμένα ή να προσπαθούν να κάνουν αβέβαια βήματα προς concepts συναδέλφων τους από τον υπόλοιπο κόσμο, αυτό όμως που φαίνεται ότι εξακολουθούν να κάνουν καλά είναι τα παιχνίδια τρόμου. Ο τρόπος που προσεγγίζουν καταστάσεις και ντύνουν με κατάλληλη ατμόσφαιρα για να πουν μια ιστορία είναι μοναδικός.
Πιο πρόσφατο πόνημα, το Yomawari: Night Alone (Υ: NA για συντομία) της Nippon Ichi Software (γνωστής από παιχνίδια όπως Disgaea και Phantom Brave). Δε θα πω ψέματα, αυτό που μου τράβηξε την προσοχή αρχικά ήταν η απεικόνιση του παιχνιδιού. Όμορφα περιβάλλοντα σχεδιασμένα στο χέρι, ισομετρική προοπτική, καταχνιά παντού και μια «χαριτωμένη» αισθητική που προσπαθεί να ελαφρύνει το κλίμα. Επειδή όμως δεν πρέπει να κρίνουμε ένα βιβλίο από το εξώφυλλο, ας δούμε αν τελικά πρόκειται για ένα απλά σκοτεινό παραμύθι ή κάτι πιο βαρύ.
Στο Yomawari (ελληνιστί η νυχτερινή περίπολος, ξέρετε, από αυτές που ΔΕΝ κάνει συχνά η αστυνομία στα μέρη μας) η ιστορία λαμβάνει χώρα σε κάποια επαρχιακή πόλη της Ιαπωνίας και τα κεντρικά πρόσωπα είναι ένα μικρό κορίτσι, η μεγαλύτερη αδερφή της και ο σκύλος τους. Ονόματα για την τοποθεσία και τα πρόσωπα δεν λαμβάνουμε, εκτός από το όνομα του συμπαθούς τετράποδου (Poro). Κατά τη διάρκεια λοιπόν μιας νυχτερινής βόλτας με τον Poro, αυτός εξαφανίζεται. Το κοριτσάκι επιστρέφει σπίτι λυπημένο για να ενημερώσει τη μεγάλη αδελφή του για το συμβάν. Αυτή βγαίνει έξω προς αναζήτηση του κατοικιδίου τους, αλλά οι ώρες περνούν και δεν επιστρέφει. Έτσι λοιπόν η ηρωίδα μας φορτισμένη συναισθηματικά και με την ανησυχία να έχει χτυπήσει κόκκινο, σπεύδει προς αναζήτηση και των 2. Σύντομα θα διαπιστώσει όμως ότι κάτι δεν πάει καθόλου καλά στην μικρή πόλη. Που έχουν πάει άπαντες; Τι είναι αυτές οι αλλόκοτες οντότητες που γίνονται ορατές στο φως; Γιατί την καταδιώκουν και της στέκονται εμπόδιο;
Χωρίς να προβώ σε αποκαλύψεις που θα αλλοιώσουν σημαντικά την εμπειρία, το σενάριο του παιχνιδιού καταπιάνεται με θέματα όπως τους παιδικούς φόβους, την ενηλικίωση, την απώλεια και το θάνατο. Σε κάποια από αυτά πραγματοποιείται κάποια εμβάθυνση, ενώ άλλα δεν καταλαμβάνουν το χώρο που θα τους αναλογούσε. Φυσικά στο παιχνίδι υπάρχουν αρκετές αναφορές στη λαογραφία και τη μυθοπλασία της Χώρας του Ανατέλλοντος Ηλίου. Για παράδειγμα, η θεματική της κόντρας μεταξύ αντίπαλων θεοτήτων που η μία συμβολίζει την ανάπτυξη και την οικονομική επιτυχία και η άλλη την παράδοση και την φύση παρουσιάζεται σε κάποια σημεία του παιχνιδιού και μπλέκει ωραία μέσα στο μοτίβο της ιστορίας. Αυτό βέβαια ίσως και να δυσκολέψει παίκτες που δεν έχουν ιδιαίτερη επαφή με το προαναφερθέν lore, ώστε να δουν την πλήρη εικόνα που θέλει να δώσει το Y: NA.
Όσον αφορά τα γραφικά του παιχνιδιού, αυτά ακολουθούν μια καρτουνίστικη αισθητική με μπόλικη λεπτομέρεια και ανάγλυφες γραμμές σχεδίασης. Το animation χαρακτήρων και πνευμάτων είναι αρκετά καλό, με μερικά από αυτά να κλέβουν την παράσταση. Κάποια ακολουθούν μια περισσότερο ανάλαφρη αποτύπωση επί της οθόνης, ενώ τα περισσότερα είναι απόκοσμα, όπως κάποια αντίστοιχα πλάσματα που θα βλέπαμε σε τίτλους τύπου Silent Hill και Resident Evil. Τα περιβάλλοντα είναι ομοίως λεπτομερή, αν και στατικά, εκτός από κάποια εφέ ρυτιδώματος του νερού, σκόνης, ομίχλης κτλ. Στη ατμόσφαιρα συνδράμουν απείρως και οι έντονες χρωματικές αντιθέσεις, καθώς τα παιχνιδίσματα του φωτός μέσα στο σκοτάδι που κυριαρχεί στην μικρή πόλη του παιχνιδιού. Στον τομέα του ήχου το Yomawari: Night Alone παίρνει άριστα. Μουσική πέρα από μια χούφτα ambient-noise «κομμάτια» εντός παιχνιδιού και ένα με πιάνο που παίζει στα credits δεν υπάρχει. Έτσι η μοναδική συντροφιά σας κατά την νυχτερινή περιήγηση μέσα στην κωμόπολη θα είναι οι ήχοι των γρύλλων, το σιγανό βουητό των αυτόματων πωλητών, το τρεμόπαιγμα των στύλων φωταγώγησης και γενικά κάθε είδους θόρυβος που θα περιμένατε να ακούσετε σε ένα αστικό περιβάλλον. Και φυσικά τα δικά σας βήματα αλλά και οι μοναδικοί ήχοι που γνωστοποιούν την παρουσία κάθε φασματικού stalker.
Το gameplay χωρίζεται σε 3 διακριτά μέρη, εξερεύνηση, τρέξιμο και κρύψιμο από τις μακάβριες μαρμάγκες και συλλογή αντικειμένων απαραίτητων (και μη) για την πρόοδό μας. Μάχη ή ενδυνάμωση στις ικανότητες μας δεν υπάρχει και κρίνεται απολύτως λογικό μιας και χειριζόμαστε ένα μικρό κοριτσάκι και όχι το Τζων Ράμπο. Κάθε φορά που απειλούμαστε, θα πρέπει ή να το βάλουμε στα πόδια είτε να κρυφτούμε μέσα σε κάποιο θάμνο, πίσω από κάποια επιγραφή κτλ. μέχρι να περάσει ο κίνδυνος. Η αντοχή (stamina) που διαθέτουμε είναι limited και όσο πιο κοντά βρισκόμαστε σε μια πηγή κινδύνου ή όσο περισσότερο φόβο μας προκαλεί ένα θέαμα, τόσο γρηγορότερα εξαντλείται (γεμίζει ταχύτατα ενώ περπατάμε) οπότε πρέπει και να διατηρούμε δυνάμεις και να ελέγχουμε προσεκτικά το χώρο γύρω μας για να μη βρεθούμε προ δυσάρεστης εκπλήξεως. Ευτυχώς η πλειοψηφία των πλασμάτων δεν είναι γρηγορότερη από εμάς, οπότε με εναλλαγή περπατήματος-τρεξίματος μπορούμε να διαφύγουμε σχετικά εύκολα. Θα συναντήσουμε όμως και πλάσματα με κάποιες ιδιαιτερότητες π.χ. κάποια που τα προσελκύει το φως, εκείνα που κινούνται γρήγορα κατά πάνω μας, αλλά που κινούνται όσο τους έχουμε γυρίσει την πλάτη, άλλα που αντιδρούν σε δυνατούς ήχους κ.α. οπότε και πρέπει να κινηθούμε αναλόγως ή να χρησιμοποιήσουμε τα κατάλληλα (αναλώσιμα) αντικείμενα. Γενικά οτιδήποτε μπορούμε να πάρουμε στο inventory μας εκπέμπει μια διακριτή λάμψη υπό το φως του φακού, βγάζοντας μας από μπελαλίδικες καταστάσεις “ψάχνω στα τυφλά”.
Κάποια από αυτά όμως είναι αρκετά επίμονα και αποτελούν τρόπο τινά τα bosses του παιχνιδιού. Καθ’ όλη τη διάρκεια των σεκάνς αυτών θα πρέπει να ακολουθήσουμε μια σειρά από ενέργειες είτε πρόκειται για συνεχές κρυφτούλι και αποφυγή, είτε χρήση συγκεκριμένου αντικειμένου για εξευμενισμό, είτε να χρησιμοποιήσουμε μέσα που μας δίνει το περιβάλλον προκειμένου να τα ξεγελάσουμε και να αρπάξουμε κάποιο σημαντικό αντικείμενο που φυλάνε κλπ. Αγωνιώδεις καταστάσεις σαν τις προηγούμενες και φυσικά οι περιστασιακές κλειδωμένες πόρτες και άβατα χαντάκια απαρτίζουν τα puzzles του παιχνιδιού, όχι όμως κάτι εξεζητημένο ή που δε θα περιμέναμε σε ένα παιχνίδι τρόμου. Πέρα από σημαντικά αντικείμενα, στο δρόμο μας θα βρούμε και δεκάδες άλλες δευτερεύοντα που είτε παίζουν τον ρόλο των collectibles, είτε σχετίζονται με κάποια μικρή και συνήθως δραματική ιστορία κάποιου αγνοούμενου συνανθρώπου μας και πιθανόν να δίνουν και κάποιο hint για το τι θα συναντήσουμε παρακάτω.
Εδώ θα πρέπει να τονισθεί ότι οποιαδήποτε επαφή με κάποιο από τα εχθρικά πλάσματα του παιχνιδιού μας στέλνει στο κοντινότερο checkpoint. Το ρόλο αυτό εξυπηρετούν προσκυνήματα τοποθετημένα σε πεζοδρόμια (αγάλματα της θεότητας Jizo) και στα οποία προσφέροντας ένα κέρμα, μπορούμε να σώσουμε προσωρινά ό,τι έχουμε πράξει μέχρι εκείνη τη στιγμή. Και γράφω προσωρινά γιατί το save που διατηρεί permanent την πρόοδο μας (αφού κλείσουμε δηλαδή το παιχνίδι), γίνεται μόνο μέσα στο σπίτι του κοριτσιού και στο οποίο μπορούμε να επιστρέψουμε αυτομάτως ανά πάσα στιγμή, όπου κι αν βρισκόμαστε στο χάρτη με την επιλογή return home. Ευτυχώς κουραστικό πέρα-δώθε δεν υφίσταται γιατί από τη στιγμή που ανακαλύψουμε κάποιο Jizo statue αυτό λειτουργεί αφιλοκερδώς και ως τηλεμεταφορέας που δύναται να μας στείλει σε οποιοδήποτε άλλο άγαλμα έχουμε βρει. Μέσα σε όλα αυτά προσθέστε και το γεγονός πως ακόμη και σε περίπτωση που μας κάνουν τσακωτούς οι βουρδούλακες πριν φτάσουμε στο επόμενο άγαλμα/checkpoint, τα αντικείμενα που έχουμε μαζέψει παραμένουν στο inventory μας. Θα έλεγα λοιπόν, πως το Y: NA είναι όχι απλά υπέρ του δέοντος δίκαιο αλλά αρκετά ελαστικό μάλιστα.
Εν τέλει, το Yomawari: Night Alone δε σπάει στεγανά, ούτε θα αλλάξει τα δεδομένα στο είδος των horror παιχνιδιών. Αν και το τέλος είναι σχετικά σύντομο και δεν δίνει εξηγήσεις για όλα όσα συνέβησαν, το ταξίδι είναι ατμοσφαιρικό, μυστηριώδες και γεμάτο αγωνία. Με ικανοποιητική διάρκεια που φθάνει τις 7-8 ώρες και άνετα σκαρφαλώνει σε διψήφιο αριθμό για αυτούς που θα θελήσουν να εξερευνήσουν κάθε σπιθαμή του χάρτη και να γίνουν μάρτυρες όλων των παραφυσικών γεγονότων, το συγκεκριμένο παιχνίδι αποτελεί ιδανική πρόταση για μερικά μοναχικά βράδια.
Pros
- Λεπτομερή γραφικά, με χρώματα που μαγνητίζουν το βλέμμα
- Υποδειγματικός σχεδιασμός ήχου και εφέ
- Βαρύτερο θεματικά απ’ όσο δείχνει
- Σχετικά ανοικτός χάρτης προς εξερεύνηση…
Cons
- …αλλά με καθοδήγηση από το παιχνίδι για το τι πρέπει να κάνουμε, εκτός από μία-δυό περιπτώσεις
- Περισσότερα puzzles θα ήταν ευπρόσδεκτα
- Κάποια ερωτήματα της ιστορίας μένουν αναπάντητα, χρειάζεται ο παίκτης να έχει μια μικρή επαφή με ιαπωνικούς μύθους και παραδόσεις
Ωραίο φαίνεται, θυμίζει clock tower με αυτά που διαβάζω, πιθανόν να ασχοληθώ σε μια καλή πτώση τιμής.
Με βλέπω να το τιμάω και εγώ σε μία μικρή πτώση τιμής!!