AGE OF EMPIRES II: DE – CHRONICLES: BATTLE FOR GREECE

Δύσκολο να προλογίσεις έναν τίτλο που σε φέρνει αντιμέτωπο με μία βαθιά ανασκόπηση, ανεξάρτητη αυτής που συμβαίνει σε κάθε αλλαγή του χρόνου. Στην περίπτωση του Chronicles: Battle for Greece, του πιο πρόσφατου DLC για το Age of Empires II: Definitive Edition, ήταν περισσότερο το ζήτημα της συνειδητοποίησης του περασμένου χρόνου… Θυμάμαι τον ενθουσιασμό και την ενασχόλησή μου με το Age of Empires II HD Edition, τότε που μετρούσαμε ήδη 14 χρόνια από την κυκλοφορία του πρωτότυπου ΑοΕ2: Age of Kings, ως κάτι πολύ πρόσφατο. Η προσγείωση στην πραγματικότητα ήταν τουλάχιστον απότομη, αφού έχουν αισίως περάσει 11 χρόνια από τότε. Αυτή η – προοδευτικά οστεοαρθρική – συνάντηση με το πέρας του χρόνου έρχεται σε αντιδιαστολή με το περιεχόμενο του Battle for Greece, το οποίο είναι μία φρέσκια πνοή ζωής πατώντας σε όλες τις σωστές βάσεις ενός ήδη πετυχημένου τίτλου.

Το δεύτερο σκέλος της αποτίμησης στην οποία με οδήγησε το Battle for Greece, ήταν στα πρώτα βήματα που έκανα όταν άρχισα να γράφω για το PC Master. Στη στήλη Strategy HQ έγραφα ότι οι εκδότες δεν τολμούν πλέον να καινοτομήσουν όσο μπορούν, επιλέγοντας την λύση της ίδιας συνταγής. Το αποτέλεσμα, ανάμεσα σε άλλους λόγους, είναι το είδος των real-time strategy (RTS) να φυτοζωεί όπως πάλαι ποτέ τα point’n’click adventures. Οι τεχνικοί περιορισμοί, η κοινή αγορά κονσολών-PC που απαιτεί μεγάλους συμβιβασμούς για να εξασφαλιστεί η συμβατότητα, καθιστούν το είδος περιορισμένης αποδοχής. Εντούτοις, το κοινό του AoE2 εξακολουθεί να είναι τουλάχιστον παθιασμένο με αυτό, στοιχείο που έχει οδηγήσει στη συστηματική υποστήριξη και ανανέωση του τίτλου ανά τακτικά χρονικά διαστήματα. Εδώ έχουμε να κάνουμε με ένα DLC που απαρτίζεται από τις κλασικές αρχές μίας RTS campaign, χρησιμοποιώντας ως δομικά συστατικά όλη την εμπειρία που έχει αποκομίσει η ομάδα από τα προηγούμενα DLC. Το αποτέλεσμα είναι τουλάχιστον εξαιρετικό!

Όπως παραπέμπει το όνομα, το Battle for Greece τοποθετείται στην Κλασσική Εποχή και πραγματεύεται τα σημαντικότερα στρατιωτικά γεγονότα της, αρχής γενομένης της Ιωνικής Επανάστασης. Ακολουθούν οι Περσικοί Πόλεμοι και τελειώνει με την ολοκληρωτική νίκη της Σπάρτης κατά τον Πελοποννησιακό Πόλεμο. Αναμενόμενα, η grand campaign θα μας μεταφέρει στο μεγαλύτερο εύρος της κεντρικής-ανατολικής Μεσογείου: από την ενδοχώρα της Μικράς Ασίας και την καταστροφή των Σάρδεων, στην πτώση της Μιλήτου, τις εκστρατείες σε Κύπρο και Συρακούσες, μέχρι τα δάση της Λακωνίας. Αναφέρω τις τοποθεσίες, διότι έχει δοθεί ιδιαίτερη μέριμνα οι χάρτες, όπου διαδραματίζονται τα 21 σενάρια συνολικά, να είναι όσο το δυνατόν γεωγραφικά πιστοί γίνεται, φιλοσοφία που έχει μεταφερθεί από προηγούμενα campaign scenarios των DLC της Definitive Edition (π.χ. The Hautevilles). Έτσι, κατά την εκστρατεία της Κύπρου η εξερεύνησή μας αποκαλύπτει σταδιακά ολόκληρο το νησί ενώ στη μάχη των Θερμοπυλών μπορούμε να διακρίνουμε το Μαλιακό Κόλπο μαζί με το στενό του Αρτεμισίου.

Η campaign από μόνη της είναι ένα πραγματικό ταξίδι αναμνήσεων πίσω σε εποχές που τα RTS μεσουρανούσαν και μπορούσαν ως είδος τόσο να μεταφέρουν ιστορίες όσο και να κρατήσουν αμείωτο το ενδιαφέρον και τη διάδραση των παικτών. Αλλαγές στην πλοκή κατά τη εξέλιξη των δράσεων του ίδιου χάρτη (και όχι απλώς ένα εμφολευμένο skirmish με μανδύα σεναρίου), επιλογές που μας ακολουθούν κατά τη διάρκεια της campaign είναι μερικά από τα χαρακτηριστικά της. Το σημαντικό είναι ότι δεν περιορίζεται στο ίδιο μοτίβο παιξίματος σε κάθε σενάριο αλλά εναλλάσσει τις προσεγγίσεις και τις προϋποθέσεις νίκης αναλόγως της ιστορικής μάχης που πραγματεύεται. Για παράδειγμα, κατά τη μάχη των Θερμοπυλών, καλούμαστε να κρατήσουμε όσο μπορούμε τα περσικά στρατεύματα, αλλά έπειτα από την τρίτη ημέρα δεν μπορούμε να παράγουμε άλλες μονάδες. Αντίστοιχα, για να αναδειχτεί η παντοκρατορία του αθηναϊκού ναυτικού μπορούμε να ξεκλειδώσουμε μοναδικές τεχνολογίες για τα πλοία που τα κάνουν εξαιρετικά θανάσιμα σε αστείο βαθμό. Όλες αυτές οι τεχνικές είναι εξέλιξη πολλών διαφορετικών ιδεών που εφαρμόστηκαν σε μεγαλύτερο ή μικρότερο βαθμό σε προηγούμενες campaign, υλοποιούμενες σε καλογυαλισμένο περιτύλιγμα. Για παράδειγμα, το Victors & Vanquished DLC που προηγείτο του Chronicles είχε πειραματιστεί με τέτοιες «ευμετάβλητες» choice-consequence καταστάσεις σε μεγάλους χάρτες, αλλά είχε ζητήματα ρυθμού καθώς κάθε χάρτης είχε διάρκεια από 2 έως 4 ώρες. Εδώ, η διάρκεια είναι περισσότερο συμμαζευμένη αλλά υφίσταται η προσαρμοσμένη εμπειρία- αποτέλεσμα των επιλογών του παίκτη.

Ως μέσο αφήγησης το Battle for Greece, υιοθετεί δύο βασικούς πυλώνες: τους τρεις πολιτισμούς που φέρνει και τους πρωταγωνιστές-ιστορικές προσωπικότητες κάθε πολιτισμού. Οι πολιτισμοί που έρχονται με το πακέτο είναι οι Αχαιμενίδες, οι Αθηναίοι και οι Σπαρτιάτες. Κάθε πολιτισμός έχει τις δικές του τεχνολογίες και είναι διαθέσιμοι και για skirmish παιχνίδια αλλά όχι για ranked play, μιας και είναι αρκετά «σπασμένοι» προσφέροντας αρκετά πλεονεκτήματα σε πιο καθορισμένες καταστάσεις όπως τα Elo games. Για παράδειγμα, οι Αθηναίοι έχουν τη δυνατότητα καθορισμού πολιτικών από το Town Centre που μπορεί να οδηγήσει σε πολύ γρήγορο eco(nomic) booming από πολύ αρχή χωρίς την ανάγκη επιπλέον Town Centre (όπως συνηθίζεται). Αντίστοιχα, οι Αχαιμενίδες μπορούν να μετατρέψουν κάθε Town Centre σε διαφορετική αναβάθμιση (Civic/Military) παρέχοντας τα αντίστοιχα bonus σε κτίρια που βρίσκονται εντός της ακτίνας τους. Οι Σπαρτιάτες μπορούν να βγάλουν μέχρι δύο πολέμαρχους που δίνουν επιπλέον bonus στους οπλίτες τους. Κατά τα άλλα, πέραν της αισθητής αισθητικής διαφοράς, τα κτήρια, οι μονάδες και οι τεχνολογίες είναι μετονομασμένες αλλά αντίστοιχες ένα προς ένα με αυτές που συναντάει κανείς στο βασικό παιχνίδι του ΑοΕ2 με ελάχιστες εξαιρέσεις.

Με τους πολιτισμούς ως τον καμβά, το Chronicles παραθέτει τους πρωταγωνιστές ως την κινητήριο δύναμη πίσω από τα γεγονότα της grand campaign. Αντλώντας από τις ιστορικές πηγές (Ηρόδοτο, Θουκυδίδη) το Chronicles παραθέτει με πολύ πιπεράτο τρόπο και χωρίς ωραιοποιήσεις ή εξιδανικεύσεις τις κύριες προσωπικότητες που έμελλε με τις αποφάσεις τους να καθορίσουν σε υπερβατικό βαθμό την ιστορία. Ο Αρισταγόρας είναι ένας δειλός καιροσκόπος, ο Θεμιστοκλής ένας ιδιοφυής δολοπλόκος πολιτικός, ο Βρασίδας παρουσιάζεται ως ενάρετος μετριοπαθής ηγέτης στον αντίποδα του Λυσάνδρου που είναι οριακά αιμοσταγής και αδυσώπητος. Το αξιοσημείωτο στην campaign είναι ότι παρά τις προσωπικότητες που βρίσκονται στο επίκεντρο, οι ιστορικές στιγμές εξετάζονται υπό το πρίσμα της αλληλεξάρτησης και εδώ έρχεται το τρίτο σημείο ανασκόπησης. Το Chronicles με έκανε να αναλογιστώ ξανά τόσο τον τρόπο μελέτης της Ιστορίας όπως τη λαμβάναμε στα σχολικά χρόνια όσο και με τους παραλληλισμούς με τη σημερινή εποχή σε επίπεδο ανταγωνισμών, εξέλιξης της πολιτικής οικονομίας κτλ. Η απουσία οποιασδήποτε εξιδανίκευσης αλλά παράθεσης των ιστορικών δεδομένων, π.χ. η αυτοκρατορία των Αχαιμενίδων ήταν από τις πλέον αξιοκρατικές στο δυτικό αρχαίο κόσμο, συνεισφέρει πολύ στο παραπάνω.

Αυτή η πιστότητα στις ιστορικές πηγές, περιορίζεται σε ένα βαθμό από τις τεχνολογικές συνθήκες. Για παράδειγμα, η Μάχη του Μαραθώνα δίνει έμφαση κυρίως στην παρασκηνιακή προετοιμασία της μάχης, με το Θεμιστοκλή να είναι στο προσκήνιο, ενώ η ίδια η μάχη λαμβάνει χώρα σε σύντομο χρονικό διάστημα και χωρίς να είναι 100% ορθή. Φυσικά δεν θα μπορούσε να γίνει διαφορετικά, αφού το AoE2 δεν είναι Total War ώστε να έχουμε σωστούς σχηματισμούς, αλλά η εμπειρία δεν μειώνεται καθόλου από αυτό. Μεγάλη έμφαση έχει δοθεί επίσης στην αρχιτεκτονική των κτηρίων. Ο Ηλίας στο review του για το βασικό κορμό της Definitive Edition είχε παραθέσει το πόση δουλειά είχε πέσει στο να αναδειχτούν με γλαφυρό τρόπο όλα τα κτήρια και οι αρχιτεκτονικές τεχνοτροπίες αναλόγως τον πολιτισμό. Αυτή η γλαφυρότητα επεκτείνεται και στο Chronicles από τους οπλίτες, μέχρι τους Μεσοποταμιακή αρχιτεκτονική στα κτήρια των Μήδων (προσωπικά αγαπημένη).

Εν τέλει, το βασικό ερώτημα είναι αν αξίζει κανείς να αφιερώσει το χρόνο και το χρήμα του πάνω στο Chronicles. Η απάντηση είναι λακωνικά: οπωσδήποτε. Έχουμε να κάνουμε με ένα πακέτο που αναβιώνει τις κλασσικές grand campaign όπως ήταν στα παλιά καλά RTS (είτε αυτό λέγεται Starcraft, είτε Red Alert 2, είτε Dune 2000). Παράλληλα, με την έλευση του Chronicles τα πρώτα DLC της Definitive Edition (Dawn of the Dukes, Lords of the West, Dynasties of India) έχουν προστεθεί στο βασικό κορμό του παιχνιδιού και είναι διαθέσιμα δωρεάν. Το Chronicles φαίνεται ότι είναι μόνο το πρώτο βήμα σε μία νέα σειρά narrative campaigns που ετοιμάζουν, με το cliffhanger να προετοιμάζει καταλλήλως για έναν από τους μεγαλύτερους στρατηλάτες της ανθρώπινης ιστορίας. Προσωπικά με ξανατράβηξε για τα καλά πίσω στον κόσμο του Age of Empires 2, αφού μετά το τέλος της campaign, βρέθηκα περιστρεφόμενος σε μία μεσαιωνική δίνη γεμάτη ιντριγκαδόρικες ιστορίες και στρατηγικές προκλήσεις.

Go to discussion...