REVIEWS

CASTLEVANIA: LORDS OF SHADOW 2

Castlevania… Μιλάμε για ΣΕΙΡΑ, έτσι; Όχι αστεία! Πάνω από 30 τίτλοι από το 1986 έως και σήμερα συμπληρώνουν ένα τεράστιο puzzle το οποίο έχει γαλουχήσει χιλιάδες gamers σε ένα lore γεμάτο με πλάσματα του σκότους, πολεμιστές του φωτός, προδοσίες και θριαμβευτικά κατορθώματα. Αποτελώ μεγάλο fan της σειράς και αυτό -ευτυχώς ή δυστυχώς- με κάνει αυστηρό κριτή για κάθε παιχνίδι που φέρει περήφανα στο κουτί του τον τίτλο Castlevania.

Το πρώτο Lord of Shadows το είχα παίξει αμέσως μετά την κυκλοφορία του το 2010 στην έκδοση για Xbox 360. Η γενική εικόνα που είχα αποκομίσει ήταν απλά ενός καλού και διασκεδαστικού παιχνιδιού με “κουκουρούκου” σενάριο που χτίστηκε στις πλάτες άλλων μεγάλων τίτλων του χώρου, όπως των σειρών God of War και Devil May Cry. Ας μη γελιόμαστε άλλωστε… οι κονσόλες βρίθουν από τέτοιου είδους παιχνίδια ενώ εμείς στο PC τα αναζητούμε με κιάλια, αν και η κατάσταση έχει βελτιωθεί αισθητά τα τελευταία χρόνια. Καθόλου κολακευτικό, λοιπόν, το φαινόμενο της αντιγραφής για έναν τίτλο Castlevania γιατί ως γνωστό η σειρά αυτή είναι καταδικασμένη να οδηγεί και να ορίζει τις εξελίξεις και όχι να ακολουθεί. Πολύ fanboy-στικο δεν ακούστηκε αυτό; Ας είναι…

Castle2 01Κι όμως, αυτή η φωτογραφία είναι τραβηγμένη από Castlevania game…

Το Castlevania: Lords of Shadow 2 κάνει την πρώτη απόπειρα να ξεχωρίσει από ολόκληρη τη σειρά από πολύ νωρίς… γιατί απλά χειριζόμαστε τον Δράκουλα! Ναι, ο ένας και μοναδικός εχθρός, ο Πρίγκιπας του Σκότους, η προσωποποίηση κάθε εφιάλτη των Belmonts και όλων των μαχητών του φωτός είναι πλέον ο ήρωας της ιστορίας μας. Μέσα από μια εντυπωσιακή σεκάνς θα μάθουμε τα βασικά του χειρισμού του τίτλου και θα προετοιμαστεί το έδαφος για τη συνέχεια της ιστορίας. Δε θέλω να δώσω spoilers οπότε δε θα αναφέρω τίποτε συγκεκριμένο περί αυτού. Σε σύγκριση με το πρώτο Lords of Shadow, το σενάριο εδώ είναι πολύ πιο λιτό, μεστό, με λιγότερες “τρύπες” και με ένα φινάλε που αφήνει ερωτηματικά (όπως πάντοτε άλλωστε). Σε όλη τη διάρκεια του παιχνιδιού θα συναντήσετε μια πλειάδα χαρακτήρων, ίσως περισσότερους από οποιοδήποτε άλλο Castlevania και θα αντιμετωπίσετε τις αγωνίες και τους φόβους του πρωταγωνιστή. Ο Δράκουλας αποτελεί μια τραγική φυσιογνωμία, έναν αντιήρωα που προσπαθεί να έρθει αντιμέτωπος με τα φαντάσματα του παρελθόντος, να βρει την αιώνια γαλήνη και ηρεμία αλλά ταυτόχρονα να κοιτάξει μπροστά με όση ελπίδα του έχει απομείνει για κάτι καλύτερο.

Το παιχνίδι ξεκινά με τον Δράκουλα αισθητά αδυνατισμένο και χωρίς τις μοναδικές του δυνάμεις σε μια τεράστια, σύγχρονη μεγαλούπολη. What; Μεγαλούπολη; Πρώτο ξενέρωμα. Το σοκ ξεπεράστηκε λίγο μετά και αφού ολοκλήρωσα την πρώτη μου αποστολή. Μέσω διαφόρων portals ή βάσει σεναρίου, θα μεταφερθούμε κανονικά πλέον στην Τρανσυλβανία και στο μεσαιωνικό μας κάστρο. Και μετά από λίγο, τσουπ, να ‘μαστε και πάλι ανάμεσα αυτοκινητόδρομους, πολυκατοικίες και στενά, ερημικά σοκάκια. Το Castlevania: Lords of Shadow 2 είναι ακριβώς αυτό: δύο σκηνικά και η εναλλαγή μεταξύ τους, όπως το σενάριο επιθυμεί. Ο σχεδιασμός της μεγαλούπολης προσωπικά δε μου άρεσε καθόλου. Αποτελεί ένα κακέκτυπο των εξαιρετικών μετααποκαλυπτικών πόλεων του πρώτου Darksiders. Ακόμη και τα χρώματα έρχονται σε απόλυτη αντίθεση με τον ήρωά μας, που εξακολουθεί να είναι ντυμένος με την κλασικά baroque αμφίεσή του. Αντίθετα, όλες οι τοποθεσίες του κάστρου είναι εντυπωσιακές και αποπνέουν δέος. Η προσπάθεια να προστεθεί μια γοτθική πινελιά στην πόλη με τις απότομες, κυρτές γωνίες στα κτίρια αλλά και τους μεγαλοπρεπείς ναούς, πετυχαίνει ελάχιστα το σκοπό της. Είναι φανερό ότι οι δημιουργοί έδωσαν μεγαλύτερη βάση στη μεσαιωνική πλευρά του τίτλου, αφού και τεχνικά είναι σαφώς ανώτερη από το σύγχρονο κομμάτι του. Είναι λογικό ότι αντίστοιχη διαφοροποίηση υφίσταται και στους εχθρούς που αντιμετωπίζουμε. Στο κάστρο του Δράκουλα θα βρείτε κλασικά πλάσματα φαντασίας, ενώ στην Castlevania city (έτσι αναφέρεται στο παιχνίδι), εκτός των άλλων θα βρεθείτε αντιμέτωποι με… ρομποτάκια! Δεν περιγράφω άλλο…

Castle2 02“Τι να φέρνει το μέλλον, άραγε;”. Και οι Δράκουλες έχουν ευαισθησίες…

Για να ξεπεράσω λίγο το σοκ, ας αναφερθώ για λίγο στα abilities του χαρακτήρα και στον χειρισμό του τίτλου. Ο Δράκουλας δεν είναι ο vampire hunter για να κραδαίνει το κλασικό μαστίγιο… οπότε; Blood whip κύριοι! Το αίμα του πρωταγωνιστή είναι και το μαστίγιο που αυτός χρησιμοποιεί. Πόσο πιο cool μπορεί να ακούγεται αυτό; Ταυτόχρονα κάνουν την εμφάνισή τους και οι light και dark magic, όπως του πρώτου Lords of Shadow, αλλά σε μια διαφορετική μορφή. Εδώ έχουμε τις void και chaos magic. Την πρώτη τη χρησιμοποιούμε με το void sword και κάθε χτύπημα που πετυχαίνουμε με δαύτο, μας επιστρέφεται πίσω ένα μικρό ποσό ζωτικής ενέργειας. Από την άλλη, τα chaos claws χρησιμοποιούν chaos magic και προκαλούν ισχυρά χτυπήματα στους αντιπάλους μας, ικανά να καταστρέψουν κάθε ισχυρή armor που αυτοί φέρουν.

Και για τα τρία όπλα του χαρακτήρα μας υπάρχουν πολλές αναβαθμίσεις, τις οποίες μπορούμε να ξεκλειδώσουμε αποκτώντας experience points μέσα από τις μάχες μας. Εν τέλει, έχουμε στο οπλοστάσιό μας μια πλειάδα κινήσεων και combos, που κάνουν την όλη gaming εμπειρία μοναδική. AOE χτυπήματα, combos στον αέρα, ανεμοστρόβιλοι και πολλές ακόμη καταστροφικές κινήσεις θα γεμίσουν την οθόνη σας με χρώματα και λάμψεις και θα διατηρήσουν την αδρεναλίνη σας στα ύψη. Αποτελεί χάρμα οφθαλμών να παρακολουθείτε τις χορευτικές φιγούρες του Δράκουλα καθώς εναλλάσσει με μαεστρία όπλα και κινήσεις. Απλά μοναδικό!

Castle2 03Blood is life!

Σε ένα σύγχρονο action τίτλο βεβαίως δεν αρκούν μονάχα τα όπλα, οπότε οι δημιουργοί έχουν εμπλουτίσει το παιχνίδι με επιπλέον “gadgetάκια”. Items με healing ιδιότητες, μαχαιράκια που χτυπούν από απόσταση, orbs που γεμίζουν τις void/chaos μαγείες μας, το τρομερό medallion που μας μεταμορφώνει σε δράκοντα και πολλά ακόμη, είναι μερικοί μόνο επιπλέον τρόποι να κάνουμε την εμπειρία μας ευκολότερη και πιο διασκεδαστική. Πολλά από αυτά, βεβαίως, απαιτούνται και για την εξέλιξη της δράσης. Για παράδειγμα με το void sword σε συνδυασμό με τα μαχαίρια μας μπορούμε να παγώσουμε υγρές επιφάνειες και να σκαρφαλώσουμε σε μη προσβάσιμες περιοχές. Ο χειρισμός παρ’ όλη την πολυπλοκότητά του είναι άμεσος, λιτός και στιβαρός… απλά προσπαθήσετε να χρησιμοποιήσετε ένα καλό gamepad γιατί με πληκτρολόγιο και ποντίκι τα πράγματα δεν είναι και τα καλύτερα δυνατά.

Στο παιχνίδι εκτός από το “ξύλο” που θα ρίξετε θα αναλωθείτε σε platforming challenges και σε stealth αποστολές. Οι μεν πρώτες δεν είναι κάτι το ιδιαίτερο και ακολουθούν την πεπατημένη του πρώτου Lords of Shadows. Σκαρφάλωμα, πήδηματα από πλατφόρμα σε πλατφόρμα και… αυτά. Από την άλλη, το stealth κομμάτι του παιχνιδιού είναι απλά ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΟ και χρίζει διεξοδικής ανάλυσης.

Σε πολύ συγκεκριμένα σημεία, μας αφαιρείται τελείως η δυνατότητα να πολεμήσουμε με τα όπλα που διαθέτουμε και απλά, μέσω stealth τακτικής οφείλουμε να φθάσουμε στο σημείο-στόχο. Δυστυχώς κάθε τέτοια mini-αποστολή είναι μονόδρομος, δηλαδή ή βρίσκουμε ΑΚΡΙΒΩΣ τι πρέπει να κάνουμε ή πεθαίνουμε και φτου κι από την αρχή. Σε κάποιες αποστολές μπορούμε στο σκοτάδι να μεταμορφωθούμε σε ποντίκι και να κινηθούμε σε σημεία που διαφορετικά δε μπορούσαμε μέχρι να βρούμε ξανά ένα σκοτεινό σημείο και να πάρουμε την αρχική μας μορφή. Σε άλλες οφείλουμε να χρησιμοποιήσουμε το bat swarm μας για να αποπροσανατολίσουμε εχθρούς ή να τους κάνουμε possess και να κινηθούμε χωρίς να μας εντοπίσουν. Εδώ, όμως, τίθεται ένα ακόμη σημαντικό ζήτημα.

Castle2 04Τα πάντα είναι πιόνια σε ένα συμπαντικό παιχνίδι αναμετρήσεων… (τι έγραψα πάλι!)

Γλυκά μου παλικάρια εκεί στην MercurySteam, φίλοι μου καλοί, καλοί μου φίλοι… μου δίνετε τον Άρχων του Σκότους να τον χειρίζομαι εγώ, ο απλός θνητός. Σας ευχαριστώ για αυτό. Έχετε προικίσει τον ήρωά μου με τρομερά abilities. Ευχαριστώ ξανά. Με κάνετε να χαμογελώ και να αλαλάζω που καταφέρνω με τα abilities αυτά και ρίχνω τεράστια bosses και δαίμονες σε μέγεθος πολυκατοικίας… ΚΑΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΑΙΞΩ ΜΕ STEALTH ΓΙΑ ΝΑ ΑΠΟΦΥΓΩ ΔΥΟ ΦΡΟΥΡΟΥΣ ΜΕ ΚΑΡΑΜΠΙΝΕΣ; Ρε πάτε καλά; Με δουλεύετε; Σκεφτείτε να δίνονταν η δυνατότητα να αντιμετωπίσουμε τέτοιες καταστάσεις με διαφορετικούς τρόπους. Παίζω stealth ή βγαίνω και βαράω. Δύσκολο είναι να το σκεφτείτε εκεί στην MercurySteam;

Οι δημιουργοί έβαλαν πολλά ετερόκλητα στοιχεία στον τίτλο τους αλλά στο “μαγείρεμα” τα έκαναν σαλάτα. Θα νιώσετε σε όλη τη διάρκεια του παιχνιδιού ότι ασχολείστε με mini games και όχι με το σύνολο αυτού. Δέκα λεπτά μάχη, δέκα λεπτά σκαρφάλωμα, δέκα λεπτά θα ψάχνετε που να πάτε και μετά μισή ώρα θα παλεύετε να βρείτε την stealth τακτική για την επόμενη πόρτα. Μετά πάλι μάχη και ούτε καθεξής. Σημειώστε εδώ το απαράδεκτα κακοσχεδιασμένο σημείο του παιχνιδιού στο οποίο πρέπει να κινηθείτε σε ένα νεκροταφείο χωρίς να πατήσετε στα πεσμένα, ξερά φύλλα των δέντρων και κάνετε θόρυβο… το πέρασα μετά από μία ώρα και ειλικρινά αν δεν ήταν το review τούτο θα είχα παρατήσει το παιχνίδι στη στιγμή.

Εκεί που το παιχνίδι δίνει ρέστα είναι στα boss fights. Θα τα απολαύσετε. Κάθε ένα από αυτά, είτε αποτελεί ένα boss normal μεγέθους είτε ένα τεραστίων διαστάσεων, είναι από μόνο του μια άκρως διασκεδαστική και πορωτική διαδικασία. Τα περισσότερα από αυτά έχουν ένα μικρό μυστικό, κάτι που πρέπει να κάνετε εκτός από το κλασικό “ντου και ξύλο” για να ξεκλειδώσετε τις άμυνες και να βρείτε τις αδυναμίες του. Δεν αποτελούν ιδιαίτερη πρόκληση (τουλάχιστον στο Normal επίπεδο δυσκολίας), είναι αλήθεια, αλλά κάθε ένα από αυτά είναι ένα μικρό challenge με μάχες σε διάφορα επίπεδα και διακυμάνσεις στην ένταση της στιγμής. Ακόμη καλύτερο το κάνει η επιλογή στα options του παιχνιδιού για πλήρη απενεργοποίηση των QTEs. Hell yeah!

Castle2 05Εδώ θα δημιουργήσετε την δραματική ιστορία του Toy Maker. Από τις πιο χαλαρωτικές και όμορφες στιγμές του παιχνιδιού…

Τεχνικά ο τίτλος τα πάει αρκετά καλά. Αν εξαιρέσουμε το σχεδιασμό της Castlevania city, όπως ανέφερα και παραπάνω, τα γραφικά βρίσκονται ένα επίπεδο επάνω από το πρώτο Lord of Shadows. Για έναν άγνωστο λόγο κάποια μοντέλα χαρακτήρων σε κοντινές σκηνές είναι πολύ κατώτερα από τα υπόλοιπα. Το παιχνίδι τρέχει απρόσκοπτα με όλες τις επιλογές γραφικών στο full, ενώ bugs και glitches, τουλάχιστον στις 15 ώρες που μου πήρε για να ολοκληρώσω τον τίτλο, έλαμψαν διά της απουσίας τους. Σημειώστε εδώ ότι σε αντίθεση με το πρώτο παιχνίδι της σειράς, πλέον μπορούμε να μετακινήσουμε την κάμερα, η οποία γενικά κάνει ικανοποιητικά τη δουλειά της και δεν δημιουργεί θέματα στη διάρκεια των μαχών.

Ηχητικά το Castlevania: Lords of Shadow 2 δίνει ρέστα. Οι μοναδικές γοτθικές και ατμοσφαιρικές ενορχηστρώσεις, παράλληλα με την οπτική πανδαισία τη στιγμής, θα σας αφήσουν με το στόμα ανοιχτό. Ιδιαίτερη μνεία πρέπει να γίνει και στα voice overs, με τον μοναδικό Patrick Stewart να δανείζει τη φωνή του στον Zobek, αλλά τελικά τον Robert Carlyle να κλέβει την παράσταση στο ρόλο του Δράκουλα… δώστε του το Oscar τώρα!

Μπορεί να φάνηκα σχετικά αυστηρός στα όσα έγραψα (άλλωστε σας προειδοποίησα στην αρχή) αλλά το Castlevania: Lords of Shadow 2 δεν το λες και κακό παιχνίδι. Σαφώς είχε όλα τα φόντα να εξελιχθεί σε κάτι ακόμη μεγαλύτερο, κάτι ακόμη πιο εκθαμβωτικό. Η κακή συνοχή όμως όλων αυτών των στοιχείων που προσπάθησε να βάλει η MercurySteam σε μια χύτρα και να φτιάξει μια γευστική συνταγή απέτυχε. Το Castlevania: Lords of Shadow 2 είναι ένας τίτλος που θα τον ολοκληρώσετε μία, άντε δύο φορές και μετά θα μείνει στο ράφι. Περιμένετε τα Steam sales και τότε επενδύστε… εν τέλει είναι Castlevania, πως να το κάνουμε;

 

 Το παιχνίδι διατίθεται στην Ελλάδα από τη Zegetron.

Pros

  • Λιτός και στιβαρός χειρισμός
  • Τεχνικός τομέας (στα περισσότερα σημεία)
  • Boss fights
  • Ικανοποιητική διάρκεια

Cons

  • Το stealth στοιχείο
  • Το σκηνικό της μεγαλούπολης
  • Το stealth στοιχείο
  • Σχετικά εύκολο για Castlevania
  • Το stealth στοιχείο (το είπα;)

ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ - 73%

73%

Νίκος Καλαγκιάς

Ο Νίκος είναι ένας gamer που τον χαρακτηρίζουν δύο απλές λέξεις: "Ατσάλι" και "Φωτιά". Ναι, καλά καταλάβατε. Οτιδήποτε video game έχει μέσα το fantasy/μεσαιωνικό στοιχείο έχει και το όνομα του γραμμένο επάνω. Ασχολείται κυρίως με RPGs και strategies ενώ ποτέ δε θα πει όχι και σε καλογυαλισμένους hack 'n slash fantasy τίτλους. Εκεί που το πολεμικό κέρας ηχεί, εκεί που το ατσάλι συναντά το ατσάλι, εκεί που το θάρρος και ο ηρωισμός ξεπερνούν τα πάντα και η θυσία του αδελφού εξυψώνει τα πολεμικά ιδανικά... θα βρείτε και τον Νίκο δίπλα με ένα gamepad στο χέρι να ουρλιάζει: "Chaaaarge!"

11 Comments

  1. Thumbs up για το κείμενο Νίκο! 🙂 Ευτυχώς ήταν spoiler-free σε σχέση με κάτι άλλα που είχα δει (αν και μια εικόνα στην πρώτη στήλη στο reel είναι νομίζω spoiler :p). Για το παιχνίδι δεν έχω γνώμη ακόμα, περιμένω να πέσει η τιμή του γύρω στα 20.
    1)Από puzzles τι λέει σε σχέση με το πρώτο?
    2)Trials έχει?
    3) Ο κόσμους του είναι γενικά ανοιχτός ή είναι περισσότερο ψευδαίσθηση?
    Και μερικές ενστάσεις…
    Εύκολο στο normal δεν ξέρω αν είναι κι αν πρέπει να θεωρείται αρνητικό, και το πρώτο δεν ήταν ιδιαίτερα δύσκολο, για αυτό υπάρχουν και 2 επιπλέον επίπεδα δυσκολίας για την παραπάνω πρόκληση, άλλωστε ο κανόνας που θέλει γενικά 3d παιχνίδια να είναι πιο εύκολα από τα 2d αδερφάκια τους ισχύει κι εδώ.
    Τώρα όσον αφορά στο stealth κοιτώντας σε άλλα reviews και στο neogaf, η συντριπτική πλειοψηφία παικτών πέρναγε το σημείο στο νεκροταφείο μέσα σε 5-15 λεπτά σύνολο, μήπως κάτι έκανες λάθος (hint: mist form)?

  2. Θα το τσιμπήσω εννοείται σαν φαν του είδους αλλα θα περιμένω να πέσει αισθητά η τιμή, κρίμα που το παιχνίδι δεν ξεπέρασε το πρώτο LoS θα μιλούσαμε για έπος, πάντως το stealth ειδικά το χαντάκωσε το παιχνίδι διαβάζω άτομα που κάνανε… ragequit και το παρατήσανε γι’αυτό, θα συμφωνήσω με τον Νίκο το χάσανε λιγο οι Devs στο “μαγείρεμα” κάτι παρόμοιο πρέπει να έγινε και με το Thief και δεν πέτυχε.

  3. Έμενα ένα πράγμα με ενόχλησε προσωπικά: Η ομοιότητα στους μηχανισμούς. Bloodwhip αντί για μαστίγιο? Ακούγεται cool? Τεμπελοδικαιολογία του κερατά ακούγεται. Έβλεπα τα gameplay videos και δεν ήθελα να το πιστέψω. έπαιξα και το demo και με αποτελείωσε.

    Ίσως σκεφτήκαν ότι 4 χρόνια μετά να μην ενοχλούσε τόσο τους console owners αλλά για εμάς που το τερματίσαμε μόλις πέρσι απλά εμετός.

Αφήστε μια απάντηση

Related Articles

Check Also
Close
Back to top button
elEL