REVIEWS

REMOTHERED: TORMENTED FATHERS

Το Remothered: Tormented Fathers ξεκίνησε ως fan remake στο Clock Tower (The First Fear) το οποίο ήταν ένα point ‘n click παιχνίδι τρόμου, επηρεασμένο από ταινίες των 80’s όπως το Phenomena και το The Burning. Το Clock Tower ήταν κάτι ασυνήθιστο για την εποχή, τουλάχιστον όσον αφορά τις κονσόλες. Συνδύαζε επίλυση γρίφων και συλλογή αντικειμένων με τη συνεχή απειλή ενός αθάνατου διώκτη (Scissorman) να πλανάται, κάτι που θα περίμενε κανείς σε μια slasher ταινία. Ο παίκτης δεν είχε τα μέσα να πολεμήσει και έτσι έπρεπε σε προκαθορισμένα σημεία να κρυφτεί ή να τρέξει από τον μανιακό. Στην πορεία το Remothered ξέφυγε από τα όρια του remake και έγινε ένα αυτόνομο παιχνίδι που μέσα στις επιρροές του είχε και άλλα παιχνίδια όπως τo Rule of Rose και το Haunting Ground, και ειδικά με το δεύτερο όσο και το προαναφερθέν Clock Tower, μοιράζονταν τον μηχανισμό των stalking εχθρών, δηλαδή της μόνιμης κακόβουλης παρουσίας που περιπλανάται στα πέριξ, και στην οποία οι ενέργειές μας αλλά και τα επίπεδα θορύβου θα μπορούσαν να αποκαλύψουν τη θέση μας. Ας δούμε λοιπόν αν το παιχνίδι των Darill Arts και Stormind Games έχει να δώσει δυνατές ανατριχίλες.

Remothered 01Η πρώτη πράξη του δράματος

Η ιστορία του Remothered μας τοποθετεί χρονολογικά στις αρχές της δεκαετίας του ’90, στη θέση της γιατρού Rosemary Reed η οποία επισκέπτεται τον Richard Felton, έναν ηλικιωμένο άνδρα που πάσχει από μία σπάνια ασθένεια/παρασίτωση, την οποία σύμφωνα με μελέτες, του είχαν μεταδώσει νυχτοπεταλούδες κατά το ταξίδι του στην Αίγυπτο, πριν κάποια χρόνια. Ο Richard διέκοψε απότομα τη νοσηλεία του στο νοσοκομείο St. Margherita όταν του ζητήθηκαν περισσότερες εξετάσεις και επέστρεψε στο σπίτι του. Με την πρόφαση πως έχει βρει κάποια εναλλακτική θεραπεία, τον συναντάει στο γραφείο του. Η κουβέντα όμως θα πάρει άσχημη τροπή, όταν η Rosemary τον κατηγορήσει για την εξαφάνιση της κόρης του Celeste και τον ρωτήσει ποια είναι η Jennifer, παρουσιάζοντας του τη φωτογραφία ενός μικρού κοριτσιού με ξανθά μαλλιά. Ο Richard θα απαιτήσει να φύγει από το σπίτι του και θα φωνάξει τη νοσοκόμα του, Gloria, για να τη συνοδέψει έξω. Η Rosemary δε θα τα παρατήσει τόσο εύκολα όμως. Περιμένοντας να τελειώσει τη βάρδια της η Gloria, θα μπει κρυφά μέσα με σκοπό να πάρει τις απαντήσεις που ψάχνει από τη γυναίκα του Richard, Arianna. Κάπου εκεί θα αρχίσει και ο εφιάλτης της…

Remothered 02Like moths to blood

Η ιστορία του παιχνιδιού έχει αρκετό σασπένς και κρύβει κάποιες δυνατές ανατροπές. Θεωρώ όμως πως χωλαίνει κάπως στην αφήγηση γεγονός που την κάνει δύσκολη να την παρακολουθήσει κανείς χωρίς να χάσει την παραμικρή λεπτομέρεια. Συνυπολογίστε σε αυτό πως υπάρχουν κάποιες σεναριακές τρύπες (όπως για παράδειγμα η σύνδεση της Celeste με τη Jennifer ή πώς κάτι αληθινό για το Richard μπορεί να δαιμονοποιείται) ή απαντήσεις που δεν είναι αρκετά πειστικές. Χωρίς να θέλω να μπω σε spoilers θα αναφερθώ σε μερικές τέτοιες στιγμές στην ιστορία. Ο λόγος που είχε χρησιμοποιηθεί ένα φάρμακο που αποσύρθηκε από την αγορά στο Richard ήταν καθαρά θεραπευτικός; Ποιος ο σκοπός των ερευνών που γίνονταν στη εταιρία τροφίμων RossoGallo που άνηκε στους Feltons; Έπασχαν από την ίδια ασθένεια με το Richard οι μοναχές στη μονή του Cristo Morente; Το Tormented Fathers αποτελεί το πρώτο μέρος μιας τριλογίας και η ιστορία κλείνει ικανοποιητικά αλλά είναι κάποια στοιχεία της που δεν προϊδεάζουν ότι θα αναλυθούν περαιτέρω στις συνέχειες. Η σκηνοθεσία από την άλλη μεριά είναι απέριττη, χωρίς φθηνά κόλπα ενώ η ατμόσφαιρα, το χτίσιμο της αγωνίας και οι στιγμές που σοκάρουν (δεν λείπει και το gore, χωρίς να γίνεται κατάχρηση) θυμίζουν κάτι από Hitchcock και Argento. Αξιόλογες κρίνονται και οι ερμηνείες, και εντύπωση μου προκάλεσε η πρωταγωνίστρια που πέρα από την ύποπτη ομοιότητα με την Jodie Foster ως Clarice Starling, έχει και παρόμοια βαθιά φωνή.

Remothered 03Τα διάφορα εικονίδια αλληλεπίδρασης με το χώρο/αντικείμενα είναι αρκετά επεξηγηματικά

Στα του gameplay τώρα, το Remothered παίζεται κυρίως ως stealth παιχνίδι. Στο περιβάλλον υπάρχουν αρκετά σημεία που μπορούμε να χωθούμε όπως ντουλάπες και καναπέδες, ενώ ακόμη και σημεία που μας καλύπτουν έστω μέχρι το κεφάλι όταν είμαστε σκυμμένοι π.χ. τραπέζια, παρέχουν κάλυψη από τους διώκτες μας. Τέτοιοι υπάρχουν περισσότεροι του ενός στο παιχνίδι που εισάγονται διαδοχικά πάνω στη ροή της ιστορίας. Γενικά δεν παρατήρησα μεγάλη διαφορά στη συμπεριφορά τους. Έχω την εντύπωση ότι κάποιοι λόγω χειρότερης όρασης έχουν καλύτερη ακοή, κατά τ’ άλλα συμπεριφέρονται το ίδιο όταν ακούσουν κάποιο δυνατό θόρυβο (απότομο άνοιγμα μιας πόρτας, κάποιο αντικείμενο που πέφτει και σπάει κλπ.), όταν μας κυνηγάνε ή μας ψάχνουν για λίγο αφού έχουν χάσει τα ίχνη μας. Στην προσπάθεια μας να μείνουμε ασφαλείς από τους stalkers θα χρησιμοποιήσουμε και διάφορα αντικείμενα που χωρίζονται στα diversion και defense. Τα πρώτα, όπως είναι αναμενόμενο, αποσπούν την προσοχή τους προξενώντας θόρυβο όταν τα χρησιμοποιούμε. Αυτά είναι είτε αντικείμενα που πετάμε (για παράδειγμα, μπουκάλια, τούβλα κ.α.) ή κάποια που τοποθετούμε σε ένα σημείο όπως ρολόγια, μουσικά κουτιά κλπ. και μετά από λίγο ενεργοποιούνται και τραβάνε την προσοχή του stalker, όσο μακριά κι αν είναι. Οι περισσότεροι χώροι είναι κυριολεκτικά γεμάτοι με αυτά (όποιο σχεδόν συρτάρι ή ντουλάπι αν ανοίξουμε θα έχει κάτι μέσα) οπότε δύσκολο να ξεμείνουμε Τα δεύτερα είναι τύπου μαχαίρια, κατσαβίδια και λοιπά αιχμηρά αντικείμενα, τα χρησιμοποιούμε αν μας αρπάξει κάποιος εχθρός ώστε να τον πονέσουμε για μερικά δευτερόλεπτα και να καταφέρουμε να ξεφύγουμε. Από αυτά μπορούμε να έχουμε ένα διαθέσιμο ενώ από τα diversion μέχρι 3. Η αλήθεια είναι πως δεν τα χρειάστηκα ιδιαίτερα στο παιχνίδι ενώ τα αντικείμενα αντιπερισπασμού τα χρησιμοποίησα 6-7 φορές το πολύ, και περισσότερο προς το φινάλε όπου η ρουτίνα της A.I. την έβαζε απευθείας πάνω στο μονοπάτι διαφυγής.

Επειδή όπως θα υπάρξουν και εκείνες οι φορές που θα βρεθούμε πρόσωπο με πρόσωπο με τους διώκτες μας, το τρέξιμο φαίνεται αναπόφευκτη πιθανότητα. Ευτυχώς οι stalkers κινούνται με την ίδια ταχύτητα με τη Rosemary και έτσι είναι εύκολο να μας χάσουν αν κινούμαστε μέσα από δωμάτια, στρίβουμε σε γωνίες και γενικά μένουμε εκτός οπτικού τους πεδίου. Είδα κάποια παράπονα από παίκτες πως είναι αδύνατο να τους ξεφύγουμε αλλά αυτό δεν ισχύει. Η A.I. μας ακούει όσο συνεχίζουμε και τρέχουμε. Οπότε αν έχουμε κάποιο προβάδισμα και είμαστε κοντά σε κάποιο hiding spot-μέρος που προσφέρει κάλυψη, μπορούμε απλά να περπατήσουμε μέχρι εκεί. Ο διώκτης μας πάντα ελέγχει μέχρι το μέρος που ακούστηκαν τα βήματά μας για τελευταία φορά και μετά επιστρέφει στη συνηθισμένη περιπολία του (θα ήθελα να είναι λίγο πιο σχολαστικοί κατά το ψάξιμο οι εχθροί). Άλλοι τρόποι για να κλέψουμε λίγο χρόνο και να κρυφτούμε είναι να πετάξουμε απευθείας πάνω στον εχθρό κάποιο αντικείμενο αντιπερισπασμού, να πέσουμε πάνω του για να τον κάνουμε να χάσει την ισορροπία του και να μπλοκάρουμε μια πόρτα ώστε να τον αναγκάσουμε να αναζητήσει άλλη δίοδο στο δωμάτιο. Το gameplay συμπληρώνουν όμορφα και μερικά απλά item puzzles καθώς και η συλλογή φωτογραφιών, αποκομμάτων εφημερίδων και γραμμάτων, που δίνουν στοιχεία για τα γεγονότα του παιχνιδιού.

Remothered 04Διεστραμμένες νότες και κόκκινο περίγραμμα στην οθόνη μας δίνουν ξεκάθαρα το μήνυμα να τρέξουμε.

Το εικαστικό του Remothered είναι εξαιρετικό, ειδικά αν λάβει κανείς υπόψη την indie-budget φύση του. Το παιχνίδι «φοράει» την Unreal Engine 4 και δείχνει πανέμορφο. Οι διάφοροι χώροι της έπαυλης (βιβλιοθήκη, σοφίτα, τραπεζαρία κτλ.) έχουν αποδοθεί με μεγάλη λεπτομέρεια, συνδυάζοντας παράλληλα τη φινέτσα με την παρακμή και εγκατάλειψη. Οι χρωματισμοί είναι ιδιαίτερα μουντοί και σε συνδυασμό με το «κινηματογραφικό» depth of field και τους θαμπούς φωτισμούς επιδεινώνουν την ατμόσφαιρα σε αυτό το θρίλερ φρίκης. Θετική ήταν και η εντύπωση από τα animations, ειδικά στις εκφράσεις και τις κινήσεις της Rosemary έχει γίνει πραγματικά καλή δουλειά που αποτυπώνει την αγωνία της και την προσπάθεια να ξεφύγει από το κολαστήριο που βρέθηκε.

Στο soundtrack που έχουν δουλέψει ο Luca Balboni και η Nabuko Toda, είναι επίσης υψηλής ποιότητας. Έτσι έχουμε μελαγχολικά μέρη και ιντερλούδια με πιάνο που εφάπτονται στις ήρεμες στιγμές, ορχηστρικά θέματα με βιολιά, μεταλλικά πνευστά (κυρίως κόρνο) και χορωδιακά μέρη που δίνουν ξεκάθαρα το μήνυμα ότι δεν είμαστε ασφαλείς κ.α. Χαρακτηριστικό της μουσικής είναι πως είναι δυναμική και προσαρμόζεται αναλόγως του κινδύνου και των τεκταινομένων. Έτσι, ολοένα και περισσότερα όργανα ή/και φωνητικά προστίθενται (θα παγώσει το αίμα σας από τις παρατεταμένες βασανιστικές νότες των εγχόρδων) ή δυναμώνει η ένταση της όσο περισσότερο κοντά βρισκόμαστε στο διώκτη μας. Πολύ καλό δείγμα σχεδιασμού στο παιχνίδι καθώς το κλασσικό HUD εδώ απουσιάζει για λόγους immersion. Έπαιξα αποκλειστικά με ακουστικά και γενικά δεν είχα θέμα στο να προσδιορίζω τη θέση του εχθρού (όταν βρισκόταν σε διαφορετικό πάτωμα τα βήματα και η φωνή του ακούγονταν «πνιγμένα»).

Remothered 05Αγρίεψαν τα πράγματα…

Τα παράπονα μου με τον τίτλο εστιάζονται κυρίως σε κάποια ανεξήγητες επιβραδύνσεις στο ρυθμό ανανέωσης και σε κάποια θέματα με το stealth. Γενικά η απόδοση του τίτλου ήταν αρκετά καλή στο σύστημα της δοκιμής, με όλες τις παραμέτρους των γραφικών στο μέγιστο. Παρατήρησα κάποιο clipping των χαρακτήρων με τραπέζια, πόρτες κτλ. κυρίως όταν έσκυβα να κρυφτώ πίσω από κάποιο έπιπλο αλλά δεν ήταν κάτι που να εμποδίζει το gameplay. Υπήρξαν όμως και στιγμές κατά τη διάρκεια καταδίωξης και μετά την επιστροφή από τη σοφίτα όπου είδα αισθητά slowdowns, μικρά σε διάρκεια μεν, ενοχλητικά δε. Όσον αφορά στο stealth, καταλαβαίνω ότι το τρέξιμο είναι περισσότερο θορυβώδες από το περπάτημα της γάτας ή το βάδισμα αλλά είναι αρκετά υπερβολικό να μας ακούει ο εκάστοτε stalker όταν βρίσκεται σε διαφορετικό πάτωμα. Ακόμα κι έτσι θα μπορούσα να το δεχθώ, αν τα επίπεδα θορύβου κυμαινόντουσαν αναλόγως υλικού του δαπέδου. Δεν είναι ρεαλιστικό το τρέξιμο πάνω σε χαλί να ακούγεται στην ίδια απόσταση με το τρέξιμο πάνω σε ξύλινες σανίδες. Επιπροσθέτως, κάποιες φορές (κυρίως στην κεντρική σκάλα) η αλλαγή μουσικής με προειδοποιούσε λανθασμένα για την προσέγγιση του εχθρού στη θέση μου αφού τελικά ήταν σε διαφορετικό πάτωμα, και ήταν απλά κατακόρυφα στο ίδιο σημείο που ήμουν. Τέλος, πρέπει να προειδοποιήσω πως στο παιχνίδι υπάρχουν κάποια quick time events. Προσωπικά δε με ενόχλησαν (σε αρκετές περιπτώσεις θα έλεγα ότι ταιριάζουν), εκτός από μια σεκάνς που πέθανα αρκετές φορές λόγω μικρού χρόνου αντίδρασης. Να σημειωθεί εδώ πως η πρόοδος μας σώζεται στους καθρέφτες που υπάρχουν διάσπαρτοι στην έπαυλη αλλά και αυτόματα από το παιχνίδι σε κάποια σημεία.

Remothered 06A child is dreaming in REM phase, with open wings a moth is ablaze. And when his mother screamed that much, a blood red death bestowed its touch!

Παρά τις όποιες παραφωνίες, το Remothered: Tormented Fathers κατάφερε να με γυρίσει έστω και για λίγο σε μια εποχή που τα survival horror δεν έβαζαν νερό στο κρασί τους και ήταν δυνατές εμπειρίες που πρόσεχαν την αισθητική και την ατμόσφαιρά τους. Για πρώτο μέρος μιας τριλογίας, αποτελεί μια αξιόλογη προσπάθεια, που θεωρώ έχει περιθώρια για βελτίωση. Οι βάσεις έχουν μπει για κάτι μεγαλύτερο και προσωπικά περιμένω με μεγάλο ενδιαφέρον και τα επόμενα επεισόδια.

my specs

Pros

  • Ενδιαφέρουσα πλοκή με ανατροπές
  • Υπέροχος ηχητικός τομέας, δείχνει πόσο σημαντικός μπορεί να είναι για τα παιχνίδια τρόμου
  • Ανατριχιαστική ατμόσφαιρα
  • Λεπτομερή γραφικά και αισθητική που ταιριάζει γάντι στο θέμα του παιχνιδιού
  • Gameplay που στηρίζει την έννοια “επιβίωση”

Cons

  • Μικρή σχετικά διάρκεια που δεν ξεπερνάει τις 6-7 ώρες το πολύ, και η οποία φουσκώνει ελαφρώς από τα μπρος-πίσω και την αργή κίνηση της πρωταγωνίστριας
  • Θα ήθελα περισσότερη προσοχή στο stealth (επίπεδα θορύβου αναλόγως επιφάνειας στην οποία πατάμε, δυσκολία εντοπισμού μας αναλόγως φωτισμού) και οι εχθροί από τη στιγμή που μας χάσουν να παραμένουν περισσότερη ώρα σε επιφυλακή και να μας αναζητούν
  • Η Α.Ι.  από εχθρό σε εχθρό δεν παρουσιάζει σημαντικές διαφορές, στο πως περιπολεί, μας αντιλαμβάνεται κτλ.
  • Πτώσεις στο framerate που μπορούν να ενοχλήσουν
ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ - 80%

80%

Παναγιώτης Μητράκης

Τέκνο των 80's, ξεκίνησε τη gaming πορεία του με coin-ops και το κλασικό Game Boy. Ξαπόστασε στο αγαπημένο του SNES και ήρθε σε επαφή με το PC gaming το 1998, με παιχνίδια-σταθμούς όπως Half-Life και Baldur's Gate. Δε λέει όχι σε (σχεδόν) κανένα είδος αλλά έχει μια προτίμηση σε RPG και survival horror και προσπαθεί να μυήσει κι άλλους στα Silent Hill, τα S.T.A.L.K.E.R. και τις δημιουργίες της Looking Glass και της Obsidian.

Αφήστε μια απάντηση

Related Articles

Back to top button
elEL