REVIEWS

THE PARK

Ακριβώς επάνω στην ώρα για το ελληνικότατο και πατροπαράδοτο Χαλογουήν ( έλαβε την ονομασία του από την αρχική διεξαγωγή του κοντά στο χωριό Χαλούγα της Θράκης), οι «ανήσυχοι» Νορβηγοί της Funcom, δημιούργησαν το The Park, μια αυτοτελή εμπειρία ψυχολογικού τρόμου, η οποία όλως συμπτωματικά, τοποθετείται στο ευρύτερο σύμπαν του εξαιρετικού όχι-ακριβώς-MMO τους, The Secret World.

TP1Και στην καρδιά του δάσους, τα παιδιά ανακάλυψαν ένα πανέμορφο σπιτάκι φτιαγμένο από ζάχαρη…

Γράφω «εμπειρία» και όχι «παιχνίδι», καθώς το The Park αποτελεί εκπρόσωπο της νεότευκτης και ακόμη αμφιλεγόμενης κατηγορίας των επονομαζόμενων “open world narrative exploration games”, στα πρότυπα των Dear Esther και Gone Home. To The Park μας έρχεται με αυξημένο ειδικό βάρος, καθώς αφ’ ενός αποτελεί μια εμπειρία ψυχολογικού τρόμου και αφ’ ετέρου συνδέεται άμεσα με τον μεταφυσικό τρόμο του Κρυφού Κόσμου.

Αναλαμβάνουμε τον ρόλο μιας νεαρής μητέρας, η οποία αναζητά εναγωνίως τον γιο της, Callum, σε ένα φαινομενικά κλειστό και ρημαγμένο πάρκο διασκέδασης. Το σχετικά «τυπικό» ξεκίνημα της περιπέτειάς μας, γρήγορα μέλλει να κλιμακωθεί σε μια ανατριχιαστική κατάδυση στην ζωή και το μυαλό της πρωταγωνίστριας Lorraine. Είναι δύσκολο να γράψω περισσότερα για το σενάριο του παιχνιδιού, καθώς το The Park διαρκεί μετά βίας μιάμιση ώρα και είναι ιδιαίτερα πιθανό κάποιος παίκτης να το ολοκληρώσει σε χρόνο αντίστοιχο εκείνου που απαιτείται για την ανάγνωση αυτής της παρουσίασης. Ουσιαστικά η εμπειρία μπορεί άνετα να παρομοιασθεί με ένα σχετικά διαδραστικό φίλμ. Γρίφοι δεν υφίστανται, ούτε απαιτούνται συγκεκριμένες ενέργειες εκ μέρους μας, όπως στο πολύ καλογραμμένο πρόσφατο The Vanishing of Ethan Carter. Ουσιαστικά ακολουθούμε μια σχεδόν προδιαγεγραμμένη πορεία, με ελάχιστες δυνατότητες παρέκκλισης και βιώνουμε την τραγική ιστορία της πρωταγωνίστριας.

TP3Honey, fetch some more wine, will you?

Υφίσταται μια μηχανική «κραυγής», όπου, με δεξί κλικ του ποντικιού, καλούμε το χαμένο μας γιο και λαμβάνουμε κάποια ηχητική και ίσως οπτική ένδειξη της τοποθεσίας του, αλλά καθίσταται σαφές από τα πρώτα λεπτά του παιχνιδιού, πως κάθε επαφή μαζί του, είναι ξεκάθαρα σεναριακά προδιαγεγραμμένη, δεν τίθεται δηλαδή θέμα να τον «βρούμε» πραγματικά. Ταυτόχρονα, ενώ στα πρώτα στάδια του παιχνιδιού η Lorraine φωνάζει «φυσιολογικά» πράγματα, όσο πιο κοντά φτάνουμε στην καρδιά του μυστηρίου, τόσο πιο ψυχωτική γίνεται/ακούγεται. Ο μηχανισμός είναι φυσικά καθαρά διακοσμητικός και κάθε παίκτης θα τον αντιμετωπίσει διαφορετικά. Προσωπικά, έχοντας μαγνητισθεί από την ατμόσφαιρα του Atlantic Island Park, το χρησιμοποιούσα για να «ζήσω» το όλο πράγμα περισσότερο. Σε κάποιο παίκτη με μικρότερη συναισθηματική επένδυση στον τίτλο, είναι ιδιαίτερα πιθανό να φανεί ανόητο ή περιττό.

TP7Who loves you when it’s all gone and dark? The boogey, boogey, boogeyman!

Με την τελική σεκάνς να δανείζεται περισσότερες από μερικές ιδέες από την εμβληματική σειρά Silent Hill, το The Park αποτελεί μια στιβαρή, ποιοτική και ακραιφνώς ατμοσφαιρική πρόταση στην κατηγορία του. Η τιμή του κρίνεται ως υψηλή αν αναλογιστεί κανείς την ιδιαίτερα σύντομη διάρκειά του, χωρίς όμως να είναι παράλογη, καθώς οι συγκινήσεις που προσφέρει είναι αντίστοιχες μιας καλοστημένης κινηματογραφικής ταινίας.

Πόσο εύκολο είναι τελικά να προτείνω ή όχι το The Park σε έναν οπαδό των ψυχολογικών θρίλερ; Η απάντηση είναι, φυσικά, «εξαρτάται». Το σενάριο, αν και σε καμία περίπτωση ρηξικέλευθο, ξετυλίγεται με σωστό ρυθμό και σε αρκετά σημεία πραγματικά συνέλαβα τον εαυτό μου να ανατριχιάζει. Απαραίτητη προϋπόθεση για την εμπειρία φυσικά είναι να παίξετε μόνος, στο σκοτάδι, κατά προτίμηση συνοδεία βροχής και καλού ποτού. Οι συνδέσεις/αναφορές με το The Secret World σίγουρα θα χαροποιήσουν τους οπαδούς του τελευταίου, αλλά σε καμία περίπτωση δεν απαιτείται κάποια γνώση/ενασχόληση με αυτό προκειμένου να αποκομίσει κανείς το maximum της εμπειρίας του The Park. Εάν διατίθετο στην μισή περίπου τιμή, θα το συνιστούσα ανεπιφύλακτα σε κάθε φίλο των single player συγκινήσεων.

TP2More pills, more love, call mom.

Επί του παρόντος, το The Park αποτελεί μια αξιόλογη και τίμια πρόταση που στοχεύει σε πολύ συγκεκριμένο κοινό, το οποίο και μπορεί άφοβα να του δείξει εμπιστοσύνη. Εάν θέλετε απλώς να ικανοποιήσετε την περιέργειά σας, περιμένετε κάποια προσεχή έκπτωση.

Pros

  • Εξαιρετικό sound design
  • Ατμοσφαιρική παρουσίαση η οποία προσφέρει γνήσιες στιγμές ανατριχίλας
  • Αληθινά τρομακτικό σε στιγμές, καθώς μας φέρνει αντιμέτωπους με την απεριόριστη ικανότητα του ανθρώπου για κακό.

Cons

  • Υπερβολικά σύντομη διάρκεια σε μάλλον υψηλή τιμή
  • Ο τίτλος αν και σωστά σκηνοθετημένος, παρουσιάζει μια μάλλον “τετριμμένη” για τα δεδομένα του είδους, ιστορία.
  • Ο μηχανισμός της “κραυγής” είναι καθαρά διακοσμητικός και δεν εξυπηρετεί κάποια gameplay σκοπιμότητα

ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ - 78%

78%

Στέφανος Κουτσούκος

Ο Στέφανος Κουτσούκος ή αλλιώς "The Artist Formerly Known As Borracho", διέπραξε ποικίλα εγκλήματα τα οποία τον οδήγησαν σε μια ριζική επανεκτίμηση των προτεραιοτήτων και αξιών του. Υπηρέτησε περήφανα στην πειρατική αρμάδα του Ragequit.gr από την ίδρυση του ιστοτόπου το 2012 ως το Μάη του '19.

5 Comments

  1. Αντ’αυτού προτείνω σε sale (πέφτει στα 10€) το ίδιο το The Secret World που είναι παιχνίδι και εμπειρία μαζί. Στην πίστα Atlantic Island Park είχε το χειρότερο Boss fight για melee χαρακτήρα μέχρι στιγμής στο παιχνίδι. Αφού έφαγα αμέτρητες μπούφλες, πληγώθηκε ο χαρακτήρας μου και ο εγωισμός μου, τον κέρδιζα κατά τύχη όταν από μπούφλα εκτοξεύτηκα πάνω σε ένα λόφο και έριχνα αδύναμες fireballs. Μετά από αυτόν βγήκα από το καταραμένο πάρκο, δεν ξαναεπιστρέφω, πάμε γι άλλα.

  2. Μπορεί, αλλά έφαγες ατμόσφαιρα για τις επόμενες δέκα ώρες 🙂

    Πράγματι, το Secret World είναι εκπληκτικό και απεύθυνεται (θεωρώ) καθαρά σε παίκτες που αποζητούν και προτιμούν την single player εμπειρία/συγκίνηση πολύ περισσότερο από το “LFG Tank for R’lyeh Depths” πράμα.

Αφήστε μια απάντηση

Related Articles

Back to top button
elEL