RAMBO: THE VIDEO GAME

Sylvester Stalone. Ένας άνθρωπος ο οποίος έχει καταφέρει κάτι που, κατ’ εμέ, δεν αποτελεί προνόμιο, ούτε και κατάκτηση, οποιουδήποτε ηθοποιού. Ανήκει σ’ εκείνη τη, μάλλον μικρή, μερίδα ατόμων που είτε λατρεύεις τις ταινίες όπου πρωταγωνιστεί, είτε τις θεωρείς τελείως μάπες, απαράδεκτες και τίποτα περισσότερο από χάσιμο χρόνου, οπότε και δε κάθεσαι να τις δεις, ειδικά από τη στιγμή που παίζει «ο άνθρωπος που ούτε καν να μιλήσει σωστά δε μπορεί». Το πλέον σίγουρο όμως είναι ότι τόσο αυτός, όσο και τα έργα που παίρνει μέρος, δε σου περνούν απαρατήρητα. Κάθε άλλο παρά τυχαίο είναι λοιπόν τ’ ότι έχει αποκτήσει φανατικούς φίλους, αλλά και ορκισμένους εχθρούς ανά την υφήλιο.

Όντας μεγαλωμένος στη δεκαετία του ’80, ανήκω ξεκάθαρα στην πρώτη κατηγορία. Πολλές από τις περιπέτειες του Sly, αλλά και του έτερου icon-action hero, του Schwarz, ανήκουν στις ταινίες που έχω δε πάμπολλες φορές. Και φυσικά, όσον αφορά στον πρώτο, τα “Rambo” και “Rocky” έχουν την τιμητική τους (ευκαιρίας δοθείσης, να αναφέρω ότι θεωρώ εξαιρετικά –και ιδανικά κλεισίματα των franchises- τόσο το “John Rambo” όσο και το “Rocky Balboa”). Η είδηση ότι η Reef Entertainment απέκτησε τα δικαιώματα κυκλοφορίας παιχνιδιού αφιερωμένο στην τριλογία του Rambo (αφήνοντας εκτός το “John Rambo”, προφανώς λόγω διαφορετικού κατόχου δικαιωμάτων της συγκεκριμένης ταινίας), με χαροποίησε ιδιαίτερα. Δεν είχα λοιπόν παρά να περιμένω να δω τι είχε να μας προσφέρει η Teyon, το στούντιο που ανέλαβε το developing του τίτλου. Συμπέρασμα πρώτο: Αν τα ανδραγαθήματα του βετεράνου στρατιώτη σας είχαν προσφέρει γέλιο και τίποτα περισσότερο, το “Rambo: The Video Game” εκ προοιμίου δεν κάνει για εσάς.

 Μαντέψτε ποια είναι η συνέχεια της σκηνής…

RAIL SHOOTER ΤΟ 2014;

Εγκαθιστώ το παιχνίδι στο Steam, ελέγχω τις –λιγοστές- ρυθμίσεις περί γραφικών, ήχου και χειρισμού, φτιάχνω το ποτάκι μου και νιώθω έτοιμος να εκκινήσω το ταξίδι στις αναμνήσεις. Με το που φορτώνω το πρώτο level, μονομιάς επέρχεται το σοκ. Πείτε με ανόητο, ουδόλως παρατηρητικό ή ό,τι άλλο προτιμάτε, αλλά ευθαρσώς θα ομολογήσω ότι, από τα trailers που είχαν κυκλοφορήσει, δεν είχα αντιληφθεί ότι είχαμε να κάνουμε μ’ ένα καθαρόαιμο rail shooting game. Κι όμως, το Rambo ανήκει σ’ εκείνο το ξεχασμένο υπό-είδος, όπου δε προχωράμε βήμα, όπως στα κλασσικά FPS games, αλλά οδηγούμαστε από οθόνη σε οθόνη, με προφανή στόχο να ξεπαστρέψουμε τους αντιπάλους που συνεχώς πετάγονται από δεξιά κι αριστερά.

Μ’ άλλα λόγια, όποιος έχει παίξει και διασκεδάσει, κατά το παρελθόν, με τα “Area 51”, “Time Crisis”, “House of the Dead” και με τ’ ανάλογα FMV παιχνίδια της American Laser Games (“Mad Dog McRee”, “Crime Patrol”, “Last Bounty Hunter”, “Who shot Jonny Rock?”, “Space Pirates” κτλ) θα βρεθεί στο στοιχείο του και θα αναφωνήσει «επιτέλους, βρέθηκε μία εταιρεία να το κάνει και στις μέρες μας!» Ναι, καλά καταλάβατε, όχι μόνο δε χαλάστηκα από τον χαρακτήρα του παιχνιδιού, αλλά αντιθέτως -όντας και μεγάλος fan των τίτλων της American Laser Games- ενθουσιάστηκα. Συμπέρασμα δεύτερο: Αν το εν λόγω είδος δε σας αρέσει, ή σας κάνει να βαριέστε, καθώς προτιμάτε τα πιο «ψαγμένα» FPS της εποχής μας, το “Rambo: The Video Game” δεν κάνει για εσάς.

Έχουμε συνηθίσει να λέμε ότι τα video games με περιεχόμενο που προέρχεται από ταινίες, σπανίως μένουν πιστά στο πνεύμα εκείνων, ενώ εννέα στις δέκα φορές υστερούν τραγικά από άποψης ποιότητας. Με τη Reef Entertainment να ανακοινώνει ότι, στα πλαίσια της συμφωνίας που σύναψε με την StudioCanal, έσπευσε να προμηθευτεί τις κόπιες της τριλογίας ώστε να χρησιμοποιήσει αυθεντικό ηχητικό υλικό, δηλαδή τη φωνή τόσο του Sylvester Stallone όσο και του αποθανόντος Richard Crenna, βρήκα την καλύτερη αφορμή για να κάνω ένα φρεσκάρισμα των ταινιών στη μνήμη μου, ούτως ώστε να μπορώ να κρίνω αν και κατά πόσο το παιχνίδι επιτυγχάνει τον σκοπό του.

 Μη ξεχνάτε να χρησιμοποιείτε το, πολύ αποτελεσματικό, Wrath mode

Το αποτέλεσμα μπορώ να σας διαβεβαιώσω ότι είναι άκρως ικανοποιητικό. Είναι πάμπολλα τα αποσπάσματα από καθένα εκ των τριών έργων που έχουν μεταφερθεί αυτούσια στο παιχνίδι. Η καταδίωξη του ήρωα από αστυνομικούς και εθνοφρουρά στο δάσος της κωμόπολης που διοικεί ο σερίφης Teasle, το μετέπειτα ξέσπασμα του Rambo που διαλύει ό,τι βρίσκει μπροστά του, η μυστική αποστολή-επιστροφή στο Vietnam, η απελευθέρωση των αιχμαλώτων και το εν συνεχεία μακέλεμα τόσο των Ρώσων όσο και των Βιετναμέζων στρατιωτών και φυσικά η επίσκεψή του στα εδάφη του Αφγανιστάν, προκειμένου να σώσει τον φίλο του, συνταγματάρχη Trautman, την ίδια στιγμή που μάχεται και πάλι ενάντια στους Ρώσους, όλες οι παραπάνω σκηνές δίνουν το παρόν, εμπλουτισμένες με αρκετές ακόμη, ανάλογου περιεχομένου, προκειμένου το παιχνίδι να έχει μίa αποδεκτή διάρκεια (μάλιστα η πρώτη πίστα επιχειρεί να μας παρουσιάσει γεγονότα που προηγήθηκαν της αρχικής ταινίας). Δε πρόκειται να καταφέρετε να βρείτε video game που να είναι πιο κοντά στην ταινία από την οποία αντλεί το περιεχόμενό του. Η Teyon καθιστά σαφές, με τον πλέον πειστικό τρόπο, ότι απευθύνεται σε όσους είναι ορκισμένοι fan των ταινιών και ήθελαν ένα όσο το δυνατόν πιο αντιπροσωπευτικό παιχνίδι εκείνων.

HEADSHOT ΚΑΙ ΠΟΝΤΟΣ

Έκανα πριν αναφορά στη συνολική διάρκεια του “Rambo”. Επειδή αυτή αναπόφευκτα δε θα μπορούσε να είναι ιδιαίτερα μεγάλη, κάντε τη χάρη στον εαυτό σας και παίξτε στο ανώτερο επίπεδο δυσκολίας, από τα τρία συνολικά διαθέσιμα. Ο αριθμός των levels φτάνει στα 16 και ο καλύτερος τρόπος για να τ’ απολαύσετε είναι να επιλέξετε την υψηλότερη δυσκολία ολοκλήρωσης καθενός εξ’ αυτών. Μία τέτοια επιλογή θα σας προσφέρει περί τις 5-6 ώρες ενασχόλησης, μέχρι να πέσουν οι τίτλοι τέλους. Κι αν τα αντανακλαστικά σας δεν είναι στην καλύτερη δυνατή κατάσταση, υπολογίστε κάνα-δυο ώρες επιπλέον.

 H χρήση του τόξου απαιτεί ακρίβεια και καλό συγχρονισμό

Η ολοκλήρωση των 16 levels όμως, υπό μία συγκεκριμένη προϋπόθεση, κάθε άλλο παρά τερματισμό της εμπειρίας σας με το παιχνίδι θα σημάνει. Ποια είναι αυτή η προϋπόθεση; Με δεδομένο ότι απουσιάζει παντελώς κάθε έννοια multiplayer, οι άνθρωποι της Teyon σκέφτηκαν να το εξοπλίσουν με ένα πλουσιότατο scoring system, ούτως ώστε να δώσουν στον παίκτη το κίνητρο να ολοκληρώσει εκ νέου καθεμία αποστολή, αποσπώντας περισσότερους βαθμούς κι ανεβαίνοντας έτσι στο Roll of Honour, που είναι η εναλλακτική ονομασία που διαλέξανε οι δημιουργοί για το σχετικό leaderboard. Ο τρόπος επίτευξης καλύτερου σκορ βασίζεται σ’ ένα σύνολο παραγόντων, που καθιστούν την αύξησή του μία ιδιαίτερα απαιτητική διαδικασία, που θα σας οδηγήσει στο να παίξετε ξανά και ξανά κάθε επίπεδο. Ειδικά αν επιθυμείτε να καταφέρετε να μαζέψετε και τα 48 αστέρια (3 για κάθε πίστα), θα ιδρώσετε πολύ για να το πετύχετε. Αν όμως όλα αυτά δε σας λένε τίποτα, αναπόφευκτα η ενασχόλησή σας με το “Rambo” θα φτάσει στο τέλος της αρκετά σύντομα. Συμπέρασμα τρίτο: Αν δε ψοφάτε για ανταγωνισμό μέσω της αύξησης του score σ’ ένα παιχνίδι, πιθανότατα το “Rambo: The Video Game” δεν κάνει για εσάς, καθότι δε θα διατηρήσει επί μακρώ το ενδιαφέρον σας.

Εκτός των μεθόδων που πρέπει να ακολουθήσουμε και των διαφόρων combos που καλούμαστε να πετύχουμε, που έχουν ως αποτέλεσμα την εκτόξευση των βαθμών που συγκεντρώνουμε ανά αποστολή –σχετική αναφορά θα βρείτε εδώ-, η πρόοδός σας θα σας προσφέρει experience points, που μεταφράζονται σε απόκτηση skills και ξεκλείδωμα διαθέσιμων perks, που αλλάζουν σημαντικά ορισμένες παραμέτρους, όπως το damage που υφίσταται ο Rambo, τον αριθμό από σφαίρες που διαθέτει το όπλο σας, αλλά και την δυνατότητα μη αποτυχίας κατά τη διάρκεια των quick time events. Ω ναι, τα περιβόητα QTEs δίνουν κι εδώ το παρόν και μάλιστα αποδεικνύονται ιδιαίτερα απαιτητικά στο χρόνο απόκρισης από μέρους σας. Φανταστείτε να είστε μέσα σ’ έναν χαμό από ανταλλασσόμενα πυρά και εκρήξεις και ξαφνικά να πρέπει να πατήσετε το κουμπί D ή το Α, προκειμένου ν’ αποφύγετε μία οβίδα που σκάει δίπλα σας. Στην αρχή είναι βέβαιο ότι θα αποτύχετε κι ενδεχομένως θα ψιλοεκνευριστείτε. Η επανάληψη όμως θα σας κάνει να βελτιωθείτε θεαματικά, ενώ όταν ξεκλειδώσετε το perk που ανεβάζει κατά 50% τους βαθμούς που προσφέρει η σωστή εκτέλεσή τους, θα επιδιώξετε να επαναλάβετε τα levels που τα περιέχουν, ούτως ώστε να αυξήσετε το σκορ σας, αν βέβαια σας απασχολεί κάτι τέτοιο.  

 Είναι ωραίο να προκαλείς χάος!

Τέλος, σημαντικό στοιχείο του gameplay είναι κι η ύπαρξη του wrath mode. Όταν η σχετική ένδειξη αρχίσει ν’ αναβοσβήνει, με το πάτημα του κουμπιού Ε, εισέρχεστε σε φάση οργής, που ουσιαστικά δεν είναι τίποτα άλλο παρά ένα bullet time mode, ιδανικό για να εξολοθρεύσετε δύσκολους αντιπάλους, να επιτύχετε headshots με την άνεσή σας και ν’ ανεβάσετε τη health bar του πρωταγωνιστή, κάτι που δεν επιτυγχάνεται με άλλο τρόπο. Το wrath mode είναι σημαντική παράμετρος του παιχνιδιού και η σωστή εφαρμογή του σε ορισμένες πίστες θα κάνει τη διαφορά μεταξύ θανάτου κι επιβίωσης, ειδικά κατά τις στιγμές που περισσότεροι από εφτά κι οχτώ αντίπαλοι είναι απέναντί μας.   

ΜΑΧΑΙΡΙΑ, ΒΕΛΗ, ΣΦΑΙΡΕΣ ΚΑΙ ΡΟΥΚΕΤΕΣ

Αναφέρομαι τόση ώρα στο ξεπάστρεμα αντιπάλων, που είναι άλλωστε και ο αποκλειστικός σκοπός μας και δεν έχω αναφέρει τα μέσα που έχουμε για να το επιτύχουμε. Μην ανησυχείτε, όλα τα σχετικά καλούδια που θα περιμένατε να έχει στη διάθεσή της η απόλυτη πολεμική μηχανή, είναι εδώ. Τόσο το μαχαίρι, όσο και το τόξο, οι χειροβομβίδες, αλλά και τα διάφορα, ελαφρού ή βαρέως τύπου, όπλα, παρελαύνουν στην οθόνη μας. Από τα απλά βέλη μέχρι εκείνα που επιφέρουν εκρήξεις κι από το απλό Colt μέχρι το απόλυτο εργαλείο καταστροφής, το M60 E3, όλα είναι διαθέσιμα, είτε εξ’ αρχής, είτε αφότου ολοκληρώσουμε μία από τις Trautman challenges. Οι τελευταίες δεν είναι ιδιαίτερα δύσκολες και το ζητούμενό τους αφορά είτε σε κάτι πολύ απλό, π.χ. στην επιτυχή ολοκλήρωση μίας αποστολής με συγκεκριμένο αριθμό νεκρών ανά λεπτό, είτε σε έναν πιο ενδιαφέρων στόχο, όπως το να φέρουμε εις πέρας ένα level με χρήση μόνο του τόξου. O αριθμός των όπλων φτάνει στα 13, περιλαμβάνοντας AK-47, MP5, RPK, M-249 κι αρκετά ακόμη “παιχνιδάκια”. Και βέβαια πέραν όλων αυτών, δε λείπει κι ο έλεγχος πολυβόλων, ο χειρισμός ελικοπτέρου, όπως και τεθωρακισμένου οχήματος, κατά την τελική μάχη στο Αφγανιστάν.

 Με το Μ60 Ε3 ανά χείρας, δε σε σταματά τίποτα

Ο χειρισμός δε πρόκειται να σας προβληματίσει λεπτό, αφού, εκτός του mouse, τα πλήκτρα που χρησιμοποιούμε δεν είναι πολλά, πιο συγκεκριμένα εκτός των κλασσικών W, A, S και D, περιλαμβάνονται τα E και F. Στην περίπτωση όμως που θελήσετε να εκμεταλλευτείτε τη δυνατότητα για τοπικό co-op, ο δεύτερος παίκτης θα πρέπει να παίξει με gamepad (!) και μάλιστα αποκλειστικά και μόνο με το Microsoft XBOX360 gamepad (!!!). Ειλικρινά, πολύ θα ήθελα να δω κάποιον να επιχειρεί να ασχοληθεί με το “Rambo” με χρήση gamepad, προσπαθώντας την ίδια στιγμή να κάνει και αξιόλογο σκορ σε μια πίστα. Θα γελάσει και το παρδαλό κατσίκι! Τώρα που το σκέφτομαι μάλιστα, είναι μία πρώτης τάξεως ευκαιρία να μας αποδείξουν οι κάτοχοι κονσολών ότι η FPS εμπειρία μέσω gamepad όντως δεν έχει διαφορά μ’ εκείνη μέσω mouse, σύμφωνα πάντα μ’ όσα οι ίδιοι διατείνονται. Τα A, S και D πλήκτρα αναλαμβάνουν να εκτελέσουν την cover λειτουργία, που θα αποβεί χρήσιμη ειδικά κατά τα πρώτα σας βήματα, οπότε και δε θα έχετε πάρει τον αέρα να γαζώνετε σωρηδόν τους εχθρούς σας, ενώ προσφέρει και την απαραίτητη ασφάλεια από τ‘ αντίπαλα πυρά κατά το reloading του όπλου μας. To covering system λειτουργεί υποδειγματικά και δε θα σας δημιουργήσει το παραμικρό πρόβλημα.

Αφήνοντας πίσω το ζήτημα του χειρισμού, οι τομείς που ενδεχομένως δε θα καλύψουν απόλυτα τις απαιτήσεις σας, είναι εκείνοι των γραφικών και του ήχου. Ξεκινώντας από τον δεύτερο, μπορεί η μουσική υπόκρουση με το πασίγνωστο theme να είναι απόλυτα ικανοποιητική, όπως το ίδιο συμβαίνει και με τα εφέ εκρήξεων και πυροβολισμών, οι φράσεις όμως που έχουν μεταφερθεί αυτούσιες από τη διάσημη τριλογία ακούγονται αρκετά «πνιγμένες», σαν να έχει κατεβάσει κάποιος την έντασή τους. Χρειαζόταν περισσότερη προσοχή σ’ αυτό το σημείο από μέρους της Teyon. Όσον αφορά στα γραφικά, δεν είναι ούτε τα καλύτερα, ούτε τα πιο σύγχρονα που έχουμε αντικρύσει. Ναι μεν δεν υφίσταται κάποια χοντρή παραφωνία, πλην της κόμης του Rambo, που σε σχέση με την αντίστοιχη… TressFX εμφάνιση της Lara Croft σ’ ορισμένα σημεία φαντάζει ολίγον τραγική, συνολικότερα όμως περιμέναμε αρκετά περισσότερα κι όχι εμφάνιση που παραπέμπει σε παιχνίδι πενταετίας και βάλε. Κι αν προσωπικά δε με πείραξε καθόλου αυτό, δε μπορώ να προσποιηθώ ότι δεν υπάρχει και να μην το επισημάνω. Συμπέρασμα τέταρτο: Αν τα γραφικά είναι το Α και το Ω σ’ ένα παιχνίδι για εσάς, το “Rambo” δεν θα σας καλύψει.

 Η τρίτη αποστολή αποτελείται σχεδόν αποκλειστικά από quick time events

Εκεί όμως που η δημιουργία της Teyon πραγματικά παραδίδει μαθήματα σε άλλα games της FPS κατηγορίας, είναι στον τομέα του damage model. Εκτός του πλήρως καταστρέψιμου περιβάλλοντος, θα δείτε τους εχθρούς σας να χάνουν το όπλο τους αν τους πυροβολήσετε στα χέρια, να πέφτουν κάτω αν η σφαίρα τους βρει στο γόνατο, να κομματιάζονται αν χειροβομβίδα ή explosive arrow σκάσει δίπλα ή πάνω τους και να πολτοποιείται το πρόσωπό τους αν τους πυροβολήσετε εκεί, ειδικά με ένα βαρέως τύπου όπλο. Η δουλειά που έχει γίνει είναι καταπληκτική και το αποτέλεσμα κερδίζει άμεσα τον παίκτη, με την αληθοφάνεια που έχει να επιδείξει. 

ΔΕ ΜΑΣ ΛΕΣ ΚΑΙ ΣΕ ΠΟΙΟΝ ΑΠΕΥΘΥΝΕΤΑΙ ΤΕΛΙΚΑ ΤΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ;

Αν θεωρείς το “Nymphomaniac” του… οραματιστή Lars Von Trier σπουδαίο έργο (για να μην παρεξηγηθώ, οι τσοντούλες μια χαρά είναι, απλά θεωρώ ότι δεν χρειάζονται ιδεολογικό και πνευματικό μανδύα), αν απολαμβάνεις απεριόριστα τις ταινίες και το ταλέντο (…) του Woody Allen, αν αρέσκεσαι στο να ανακαλύπτεις κρυμμένα νοήματα σε φράσεις, ταινίες και ποιήματα, ξέρουμε πολύ καλά κι οι δύο φίλε αναγνώστη ότι από σπόντα, πιθανώς και περιέργεια, διάβασες αυτό το κείμενο και δε πρόκειται ποτέ ν’ αγοράσεις το εν λόγω παιχνίδι, άρα δε χρειάζεται να σου πω εγώ να μείνεις μακριά του. Αν πάλι είσαι Rambo fan αλλά όχι σε μεγάλο βαθμό και την ίδια στιγμή η ανέλιξη στα leaderboards σου φαντάζει τελείως αδιάφορη διαδικασία, ενδεχομένως το παιχνίδι θα σου αρέσει, αλλά όχι ιδιαίτερα. Γι’ εκείνους όμως που γουστάρουν πραγματικά τα rail shooters, είναι perfectionists και την ίδια στιγμή ορκισμένοι φίλοι των Rambo ταινιών, η Teyon παρέδωσε ένα παιχνίδι που θα τους κάνει να κολλήσουν άσχημα μαζί του, να ξοδέψουν πολλές ώρες μέχρι να μάθουν και την τελευταία λεπτομέρεια έκαστου level και να δουν το όνομά τους ψηλά στην Roll of Honour κατάταξη (κάτι που, πιστέψτε με, δεν είναι καθόλου εύκολο). Εδώ κατάφερε να το κάνει μ’ εμένα, που τα τελευταία χρόνια δεν έχω και την πλέον συχνή επαφή με τα FPS.

 Όσο “παραμύθι” ήταν η τελική μάχη του Rambo III, άλλο τόσο είναι και στο παιχνίδι!

Είμαι απόλυτα βέβαιος ότι, δυστυχώς, το συγκεκριμένο παιχνίδι θα δεχθεί τόνους λάσπης. Όσο ασχολούμουν μαζί του, από μέσα μου σκεφτόμουν «έχουμε ξεκάθαρα να κάνουμε με μία ακόμη περίπτωση τύπου Daikatana/Duke Nukem Forever. Θα λάβει αμέτρητες αρνητικές κριτικές δίχως να αξίζει κάτι τέτοιο». Δυστυχώς η τιμολόγησή του (€ 31 στο Steam μέχρι 28/02, με 15% έκπτωση) αδυνατεί, στην παρούσα φάση, να βοηθήσει στην επίτευξη υψηλών πωλήσεων, καθώς το ποσό είναι πολύ υψηλό και χρήζει άμεσου “κουρέματος”. Από μεριάς μου θέλω να πιστεύω ότι σας έδωσα να καταλάβετε περί τίνος ακριβώς πρόκειται και ν’ αναλογιστείτε αν ανήκετε τελικά στο κοινό που στοχεύει το παιχνίδι. Εγώ πάντως σίγουρα συγκαταλέγομαι σ’ αυτό, οπότε απόλαυσα και συνεχίζω να απολαμβάνω τις ώρες που ξοδεύω με, πιθανώς, το καλύτερο movie-based game ever! Άντε, με το καλό να μας έρθει και το Terminators!   

Τον Steam κωδικό για την πραγματοποίηση του παρόντος review μας απέστειλε η Enarxis Dynamic Media.

Pros

Cons