REVIEWS

DEAD SYNCHRONICITY: TOMORROW COMES TODAY

Εδώ και αρκετά χρόνια έχει επικρατήσει στη συνείδησή μας η εντύπωση ότι οι μεγάλες εταιρείες, που αποτελούν τους κύριους και «φτασμένους» εκπροσώπους ενός genre, βρίσκονται σε συνεχή κόντρα και ανταγωνισμό με τους μικρούς, indie, developers που εσχάτως ξεπηδούν από κάθε χώρα και επιχειρούν να κάνουν τα πρώτα τους βήματα στον στίβο των video games.

Κι αν κάτι τέτοιο σ’ ορισμένες περιπτώσεις ενδέχεται να μην απέχει πολύ απ’ την πραγματικότητα, ευτυχώς στην αρένα των adventure games κάθε άλλο παρά δείχνει να βρίσκει εφαρμογή. Όσοι παρακολουθούν στενά τις εξελίξεις, δε μπορεί παρά να θυμούνται τη στήριξη, σε επίπεδο διαφήμισης μέσω Facebook κι άλλων social media μέσων, από μεριάς Daedalic Entertainment και King Art Games προς την ομοεθνή τους Studio Fizbin, όταν η τελευταία ετοιμαζόταν να κυκλοφορήσει το “The Inner World”.

Εξίσου εντυπωσιακή έχει σταθεί η συμπαράσταση από μέρους αρκετών εταιρειών προς κάποιες μικρότερες, που στην προσπάθειά τους να επιτύχουν την πολυπόθητη υλοποίηση του δικού τους project καταφεύγουν στο Kickstarter. Δεν αναφέρομαι μόνο στη χρηματική συνεισφορά, αλλά -κυρίως- στη γνωστοποίηση της εκκινηθείσας καμπάνιας, μ’ όποιον τρόπο και μέσο διαθέτουν.Τέλος, δε λείπουν κι οι συνεργασίες που επισπεύδουν και διευκολύνουν την ολοκλήρωση ορισμένων τίτλων, με προφανές κέρδος τόσο για τον developer, όσο και για τον publisher, πάντα βάσει της συμφωνίας που έχει προηγηθεί μεταξύ των δύο.

Dead Synchronicity Snap1Τελείως ζοφερό το μέλλον που μας περιγράφει το παιχνίδι

Η Daedalic Entertainment έχει δώσει, απ’ το 2009, πλούσια διαπιστευτήρια ως developer. Τον τελευταίο καιρό δραστηριοποιείται έντονα και στο publishing κομμάτι, αναλαμβάνοντας τη διανομή, σε παγκόσμιο επίπεδο, παιχνιδιών που έχουν αναπτυχθεί από μικρότερα studios. Κι αν ορισμένες εκ των αρχικών επιλογών της δεν υπήρξαν οι απολύτως καλύτερες (“Gomo”, “Journey of a Roach”), κάποιες άλλες, όπως το “Randal’s Monday” και ο τίτλος που εξετάζουμε στο παρόν review μαρτυρούν ξεκάθαρη ωρίμανση του αισθητηρίου της. Ειδικά όσον αφορά στο “Dead Synchronicity: Tomorrow Comes Today”, κατά τη γνώμη του γράφοντος αποτελεί μακράν το καλύτερο παιχνίδι που έχουν αναλάβει να διανείμουν οι Γερμανοί μέχρι σήμερα.

ΙΣΧΥΣ ΕΝ ΤΗ ΕΝΩΣΕΙ

Πρώτη φορά που διάβασα για το “Dead Synchronicity” ήταν στα τέλη του 2013, οπότε και η Ισπανική Fictiorama Studios παρουσίασε μία πολύ πρώιμη έκδοσή του στην AdventureX έκθεση. Τα άτομα που απαρτίζουν τη νέα αυτή εταιρεία είναι οι αδερφοί Mario, Alberto και Luis Olivan, καθώς και ο Martin Martinez, που ήρθε να προστεθεί τελευταίος στην ομάδα. Άπαντες  δηλώνουν λάτρεις και βετεράνοι των παραδοσιακών point ‘n’ click adventures και φροντίζουν να τ’ αποδείξουν περίτρανα μέσα απ’ το παρθενικό παιχνίδι τους.

Τον Μάρτιο του περασμένου έτους οι δημιουργοί αποφασίσανε να δοκιμάσουν την τύχη τους στο Kickstarter, στοχεύοντας στη συγκέντρωση του ποσού των $ 45.000. Ευτυχήσανε να δουν 1606 backers να στηρίζουν την προσπάθειά τους, προσφέροντάς τους $ 51.500. Αξίζει ν’ αναφερθεί ότι μεταξύ εκείνων που συνεισφέρανε κάποια δολάρια ήταν οι Agustin Cordes, Ragnar Tornquist, Charles Cecil, Tim Schafer, καθώς και η King Art Games. Όσο για το Ragequit, αυτό εκπροσωπήθηκε απ’ τους Borracho και Sephir, των οποίων τα ονόματα επίσης φιγουράρουν στους τίτλους τέλους, μεταξύ των χρηματοδοτών του “Tomorrow Comes Today”.     

Dead Synchronicity Snap2Πόσο πιο αντιπαθής μπορεί να είναι ένας χαρακτήρας αλήθεια;

Φαίνεται όμως ότι όσο το παιχνίδι εξελισσόταν και αποκτούσε πιο πλήρη μορφή, τόσο περισσότερο τραβούσε το ενδιαφέρον τρίτων εταιρειών. Έτσι λοιπόν η Daedalic Entertainment, διαπιστώνοντας ότι το ύφος του ταίριαζε με το προφίλ των δικών της δημιουργιών και αντιλαμβανόμενη την ίδια στιγμή την αναπόφευκτη δυσκολία που είχε ν’ αντιμετωπίσει η Fictiorama Studios στον τομέα των voice overs, έσπευσε να συμπράξει με τους Ισπανούς, αναλαμβάνοντας εξ’ ολοκλήρου το voice acting της περιπέτειας κι  αποκτώντας τα δικαιώματα διάθεσής της στο κοινό.

Είμαι βέβαιος ότι η κίνησή της θα ωφελήσει αμφότερες τις εταιρείες, καθώς οι Γερμανοί προσθέτουν έναν ακόμη πολύ ποιοτικό τίτλο στο παλμαρέ τους (και κάποια χρήματα στα ταμεία τους), οι δε Ισπανοί είναι στην ευχάριστη θέση να βλέπουν το πνευματικό τέκνο τους να κυκλοφορεί υπό τη σκέπη της μεγαλύτερης δύναμης των adventure games τη σήμερον ημέρα, κάτι που αναμφίβολα θα δώσει επιπλέον ώθηση στις πωλήσεις του.

ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΚΥΜΑ

Στην εισαγωγή του παιχνιδιού παρακολουθούμε, μέσω ορισμένων γρήγορα εναλλασσόμενων σκηνών, μία σειρά συμβάντων που οδηγούν, εντός ολίγης ώρας, στην αλλαγή όσων γνωρίζουμε για τον πλανήτη που κατοικούμε και τις συνθήκες ζωής που επικρατούν σ’ αυτόν. Μετά από ένα εντελώς απρόσμενο και μαζικό χτύπημα στην επιφάνεια ολόκληρης της Γης, η σφοδρότητα του οποίου θυμίζει έντονα πυρηνική έκρηξη, κτίρια καταρρέουν, πόλεις ολόκληρες ισοπεδώνονται, τοπία μετατρέπονται σε κρανίου τόπους. Ένας ατελείωτος αριθμός ανθρώπων μένουν άστεγοι, μ’ αποτέλεσμα να μεταφέρονται σε χώρους που οριοθετούνται ως καταφύγια προσφύγων.     

Dead Synchronicity Snap3Ο Hank και τα “παλικάρια” του

Τον ήρωά μας ξυπνάει μία γυναικεία φωνή, που τον αποκαλεί Michael. Μετά από έναν μακρύ διάλογο με τον Rod Atkinson, τον άνθρωπο που τον περισυνέλεξε και τον περιέθαλψε στο τρέιλερ που διατηρεί, ο πρωταγωνιστής μας συνειδητοποιεί ότι βρίσκεται υπό καθεστώς πλήρους αμνησίας. Δε γνωρίζει ούτε ποιος είναι, ούτε τι έκανε στη ζωή του πριν το «μεγάλο κύμα», όπως άπαντες περιγράφουν το χτύπημα που προηγήθηκε και οδήγησε στην αυγή ενός Νέου Κόσμου, αλλάζοντας μονομιάς όλα όσα ίσχυαν μέχρι πρότινος. Η αμνησία του τον τοποθετεί στην κατηγορία των «ανθρώπων με κενό κεφάλι». Έτσι αποκαλούν όλοι οι υπόλοιποι εκείνους που δε μπορούν να θυμηθούν τίποτα για το παρελθόν τους. Αυτή όμως δεν είναι η χειρότερη κατάσταση στην οποία μπορεί να βρεθεί κάποιος στον Νέο Κόσμο.  

Υπάρχει μία ακόμη συνομοταξία, πολύ χειρότερης μοίρας, εκείνη των «διαλυόμενων». Πρόκειται για ανθρώπους που δείχνουν να πάσχουν από μία μάλλον ανίατη ασθένεια, που τους κάνει να νιώθουν συνεχόμενους και αφόρητους πόνους στο σώμα, μέχρι που έρχεται η στιγμή που λιώνουν και αποσυντίθενται μονομιάς. Οι «διαλυόμενοι» θεωρείται ότι συνιστούν απειλή για όλους τους υπόλοιπους επιζώντες, εξ’ ου και υφίσταται αυστηρή οδηγία παράδοσής τους στον στρατό, ο οποίος φροντίζει για την απομόνωσή τους, μέχρι να έρθει η ώρα του αναπόφευκτου θανάτου τους.

Γρήγορα ο Michael θα καταλάβει ότι ο χώρος στον οποίο βρίσκεται και περιγράφεται ως «καταφύγιο προσφύγων» επί της ουσίας δεν είναι τίποτα άλλο παρά στρατόπεδο συγκεντρώσεως για όλους εκείνους οι οποίοι, μη διαθέτοντας πλέον το παραμικρό στοιχείο περιουσίας, δεν έχουν ούτε το πλέον βασικό, δηλαδή έναν χώρο να ζουν. Είναι εύκολο να περάσει κάποιος την, φρουρούμενη από οπλισμένους στρατιώτες, πύλη και να εισέλθει στο εσωτερικό του στρατοπέδου. Η αντίθετη πορεία όμως είναι προνόμιο μόνο των ένοπλων εκπροσώπων του νόμου, καθώς και των συνεργατών τους, που φροντίζουν να ενημερώνουν τις αρχές για το τι συμβαίνει ανά πάσα στιγμή. Είναι εκείνοι που προκαλούν την άφιξη των ομάδων εκκαθάρισης, που απομακρύνουν εν ριπή οφθαλμού όσους έχουν προσβληθεί απ’ τη θανατηφόρα ασθένεια, δίχως να διστάσουν να σκοτώσουν οποιονδήποτε αποπειραθεί να σταθεί εμπόδιο στην αποστολή τους.        

Dead Synchronicity Snap4Πρώτη άφιξή μας στην πόλη

Εκτός όλων των παραπάνω, ο πρωταγωνιστής βιώνει μία ανεξήγητη κατάσταση, που συνίσταται στη στιγμιαία μεταφορά του πίσω στον χρόνο, οπότε και παρακολουθεί γεγονότα που έχουν προηγηθεί στην τοποθεσία που κάθε φορά βρίσκεται. Το συγκεκριμένο φαινόμενο, σε συνδυασμό με την αδυναμία του να κατανοήσει σε ποια γυναίκα ανήκει η φωνή που άκουσε λίγο προτού εξέλθει απ’ την κατάσταση αναισθησίας στην οποία βρισκόταν για καιρό, κάνουν τον Michael ν’ αναζητά απεγνωσμένα κάποιες απαντήσεις. Τις τελευταίες υπόσχεται να του δώσει ο Atkinson, σε αντάλλαγμα του φαρμάκου που του ζητά να βρει, προκειμένου να το χορηγήσουν στον γιό του, Colin,. Το νεαρό αγόρι βρίσκεται στο τελευταίο στάδιο της ασθένειας και ο Rod με τη γυναίκα του κάνουν ό,τι είναι δυνατό για να κρατήσουν κρυφό το γεγονός.

Φαίνεται όμως ότι ακόμη και η χειρότερη καταστροφή δεν είναι ικανή να απαλλάξει το ανθρώπινο είδος απ’ τα πιο αποκρουστικά στοιχεία της ίδιας του της ύπαρξης. Στον Νέο Κόσμο που έχει ανατείλει, εντός του στρατοπέδου συγκεντρώσεως έχουν προλάβει ήδη να επιβάλλουν τον δικό τους νόμο ο «κυνηγός Hank» και οι μπράβοι του. Εκτός του δικτύου μαύρης αγοράς προϊόντων που έχουν εγκαθιδρύσει, δε διστάζουν να σπρώξουν στην πορνεία τη Rose, ένα νεαρό κορίτσι με νοητική υστέρηση. Όπως χαρακτηριστικά διατείνεται ο Hank, η αλλαγή του κόσμου έδωσε τη δυνατότητα στον καθένα να αναγεννηθεί και να ξεκινήσει απ’ το μηδέν. Κι όπως επίσης αρέσκεται να λέει «καθένας πρέπει να κάνει αυτό που πρέπει να κάνει». Η περιπλάνηση του Michael μοιραία θα τον φέρει σ’ επαφή με κάθε άνθρωπό και υπάνθρωπο έχει μείνει τόσο εντός του στρατοπέδου, όσο και στην παρακείμενη πόλη, όπου θα πρέπει να βρει τρόπο να πάει. Γιατί όμως ο Hank δείχνει να τρέφει συμπάθεια στο πρόσωπο του Michael, φροντίζοντας να του υπενθυμίζει ότι οι δυο τους μάλλον δε διαφέρουν και τόσο πολύ;

Είχαμε καιρό να δούμε ένα τόσο ωραία στημένο και καλογραμμένο σκοτεινό, μετα-αποκαλυπτικού χαρακτήρα, θρίλερ κι αυτό είναι το σημαντικότερο που καταφέρνει να φέρει μαζί του το “Dead Synchronicity: Tomorrow Comes Today”. Την υπενθύμιση δηλαδή του πόσο μας έχουν λείψει τέτοιου περιεχομένου παιχνίδια. Όπως κι οι ίδιοι οι δημιουργοί του έχουν ευθέως παραδεχθεί, έχει σαφείς επιρροές από δύο πολύ παλαιότερους εκπροσώπους του είδους, το αρκετά αδικημένο “I Have No Mouth and I Must Scream” και το μάλλον παραγνωρισμένο “Sanitarium”. Είναι το παιχνίδι που κατάφερε να μ’ εξιτάρει περισσότερο απ’ οποιοδήποτε άλλο adventure game έχω παίξει τουλάχιστον τον τελευταίο χρόνο. Γι’ αυτό και μόνο έχω την ισχυρή πεποίθηση ότι η Fictiorama Studios ήρθε για να μείνει, καθώς αποδεικνύει μ’ εμφατικό τρόπο ότι στον κρίσιμο τομέα του γραψίματος, δεν έχει να ζηλέψει το παραμικρό συγκρινόμενη απ’ οποιαδήποτε άλλη εταιρεία δραστηριοποιείται στην κατηγορία.

Dead Synchronicity Snap5Στιγμές σαν κι αυτή σε τσακίζουν ψυχολογικά

ΜΕ ΔΙΚΗ ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΗ

Ο έξυπνος indie developer γνώριζε ότι στον οπτικό τομέα μέχρι σήμερα δεν μπορούσε να τα βάλει εύκολα με τις πιο μεγάλες εταιρείες. Και γράφω μέχρι σήμερα, διότι με τις δωρεάν Unity 5, Unreal 4 και Source 2 μηχανές γραφικών, ακόμα κι αυτό είναι κάτι που πολύ σύντομα αναμένεται ν’ αλλάξει. Μόνη επιλογή του λοιπόν ήταν να προσπαθήσει να ξεχωρίσει μέσω της ιδιαίτερης τεχνοτροπίας που θα υιοθετούσε. Κάπως έτσι πρέπει να σκέφτηκαν κι οι Ισπανοί developers και προσδώσανε στο “Dead Synchronicity” μία ξεκάθαρα δική του ταυτότητα. Οι διάφοροι χαρακτήρες εμφανίζουν ένα τελείως ασυνήθιστο, ψιλόλιγνο, παρουσιαστικό, με τα κάτω άκρα τους να είναι ιδιαίτερα λεπτά. Σε πλήρη αντίθεση, τα πρόσωπά τους φαντάζουν αρκετά χοντροκομμένα, όντας γωνιώδη, την ίδια στιγμή που τα μάτια σχεδόν όλων τους απουσιάζουν, ενώ και το lip synchronization πολύ σπανίως δίνει το παρών.

Υπάρχουν σημεία όπου τα sprites καταλαμβάνουν πολύ μικρό χώρο της συνολικής επιφάνειας της οθόνης, ενώ σ’ άλλες περιπτώσεις, ειδικά κατά τη διεξαγωγή διαλόγων, πραγματοποιείται ζουμ, οπότε εκεί η σχετική αναλογία είναι εμφανώς διαφορετική. Αρκετές εκ των cut scenes συμπληρώνουν σταδιακά την οθόνη μας, τεχνική που έχουμε δει και σ’ άλλα παιχνίδια. Ενδιαφέρον επίσης παρουσιάζει η επιλογή της οπτικής απομόνωσης ορισμένων χώρων, όταν ο χαρακτήρας μας βρίσκεται εκεί. Για παράδειγμα, όταν εισερχόμαστε στο διαμέρισμα του Michael, τόσο η ταράτσα όσο και ο χώρος ακριβώς έξω απ’ αυτό είναι σκοτεινοί. Το ίδιο συμβαίνει και κατά την περιήγησή μας εντός του νοσοκομείου, αλλά και στους χώρους που βρίσκονται μεταξύ της πόλης και του στρατοπέδου.   

Αυτές που είναι εξόχως επιτυχημένες είναι οι χρωματικές επιλογές των διαφόρων τοποθεσιών. Όπως θα περιμέναμε από ένα post-apocalyptic game, παντού κυριαρχούν οι μουντοί και σκοτεινοί τόνοι, που συνάδουν με το γενικότερο κλίμα της περιπέτειας, δίχως να κουράζουν το μάτι. Κοντά σ’ αυτό προσωπικά μου άρεσαν πολύ και τα απλά, αλλά πολύ ιδιαίτερα, backgrounds, που επίσης δένουν με τη συνολικότερη ατμόσφαιρα του Νέου Κόσμου που μας παρουσιάζει το “Dead Synchronicity”.

Dead Synchronicity Snap6Ο Colin έχει κάτι σημαντικό να πει στον Michael

Η μεγάλη ειρωνεία εντοπίζεται στον τομέα του ήχου. Πόσες και πόσες φορές δεν έχουμε διαβάσει ενστάσεις και γκρίνιες από μέρους χρηστών, αλλά και κριτικών, για το αγγλικό localization των τίτλων της Daedalic; Άλλες φορές οι διαμαρτυρίες υπήρξαν βάσιμες, άλλες όχι. Η ειρωνεία λοιπόν έχει να κάνει με τ’ ότι οι Γερμανοί προικίζουν με τα καλύτερα voice overs που έχουμε ακούσει από μεριάς τους μέχρι σήμερα ένα παιχνίδι που δεν είναι εξ’ ολοκλήρου δικό τους. Ο Michael, ο Hank «ο κυνηγός», καθώς και μία ακόμη παρουσία για την οποία δε μπορώ να υπεισέλθω σε λεπτομέρειες, αποτελούν τα κορυφαία δείγματα του υπέροχου voice acting του παιχνιδιού, που αυτή τη φορά λογικά θ’ αφήσει άπαντες ικανοποιημένους.

Όσο για τη μουσική, ίσως είναι αρκετό ν’ αναφέρω ότι δύο εκ των στελεχών του developer team αποτελούν μέλη μίας μπάντας με την ονομασία Kovalski. Κι αν δεν είναι, θα διαπιστώσετε από μόνοι σας πόσο καλή δουλειά έχουν κάνει οι Ισπανοί, που φυσικά έχουν αναλάβει εξ’ ολοκλήρου και αυτό το κομμάτι της παραγωγής. Από μεριάς μου θα σταθώ στο εκπληκτικό theme που παίζει όταν εισερχόμαστε στο τροχόσπιτο που βρίσκεται η Rose. Δίχως την παραμικρή υπερβολή, σ’ εκείνο το σημείο ανατρίχιασα, αφού η μουσική κατάφερε να μου μεταδώσει απευθείας το αίσθημα απόγνωσης που ένιωθε το ανυπεράσπιστο κορίτσι. Δεν είναι όμως η μόνη στιγμή που η μουσική έρχεται να ενισχύσει την ατμόσφαιρα της περιπέτειας, αφού ακριβώς το ίδιο επιτυγχάνει και σ’ άλλα σημεία, π.χ. εντός του “Suicide Park”.

Δεν έχω να κάνω την παραμικρή επισήμανση επί του χειρισμού κι αυτό διότι όποιος δε βρισκόταν σε καμία gaming σπηλιά, τελείως αποκομμένος απ’ το είδος των adventures για περισσότερα από δέκα χρόνια, δε θα βρει τίποτα που να φανεί περίεργο, ή να του προξενήσει προβληματισμό. Έχουμε να κάνουμε μ’ ένα κλασσικό point ‘n’ click, inventory-based, adventure game, που κάνει χρήση των δύο mouse buttons για τις Use/Pick up και Look εντολές και του space button για τη λειτουργία του hotspot indicator.

Dead Synchronicity Snap7Τα παιδιά αναγκάζονται να μεγαλώνουν πολύ πιο γρήγορα στον Νέο Κόσμο

ΓΕΝΝΩΝΤΑΣ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΑ

Λόγω του ότι δεν υπήρξα backer ούτε αυτού του παιχνιδιού, δεν έτυχε να ρίξω αναλυτική ματιά στην Kickstarter σελίδα του. Αποδεικνύεται ότι αυτό ήταν το μεγαλύτερο δώρο που μπορούσα να κάνω στον εαυτό μου αναφορικά με το “Tomorrow Comes Today”. Μη γνωρίζοντας τίποτα εκ των προτέρων για την υπόθεσή του και δίχως να έχω το παραμικρό στοιχείο για το πού μπορεί να πηγαίνει η ιστορία που θέλει να μας αφηγηθεί, το παιχνίδι των Ισπανών απλά με συνεπήρε.

Απ’ το ξεκίνημά του μέχρι και τη στιγμή που αντίκρισα τους τίτλους τέλους, ένιωθα να με διακατέχει η έντονη επιθυμία να καταφέρω να λύσω τον επόμενο γρίφο που έθετε, προκειμένου να αποσπάσω λίγες ακόμη πληροφορίες σχετικά με το τι μπορεί να είναι τελικά όλο αυτό που βιώνει ο ήρωας. Μεγάλο ρόλο στην ευχαρίστηση που μου προσέφερε ασφαλώς έχει παίξει και η αλλαγή της δικής μου στάσης μου απέναντι στα “ξυπνάω-στο-πουθενά-και-δε-θυμάμαι-καν-ποιος-είμαι” adventure games. Παλαιότερα δε μπορώ να πω ότι μ’ ενθουσίαζαν, πλέον τ’ απολαμβάνω πολύ περισσότερο, πιθανώς επειδή έχω αρχίσει να νιώθω χορτασμένος απ’ τους υπολοίπους εκπροσώπους της κατηγορίας που κινούνται σε χιουμοριστικό / παραμυθένιου setting / χαριτωμένου στυλ άξονα.

Εκείνο που είναι εντυπωσιακό στην περίπτωση του “Dead Synchronicity” είναι το πόσο μελετημένη είναι η κλιμάκωσή του. Με αργά αλλά σταθερά βήματα, επιτυγχάνει ν’ ανεβάζει όλο και περισσότερο τον πήχη της προσμονής για την έλευση των πολυπόθητων απαντήσεων, δίχως να κουράζει ή να πλατιάζει. Και πάνω που αρχίζεις ν’ ανησυχείς για το αν υφίσταται κίνδυνος να καταλήξει σε μία μεγάλη φούσκα, ή σε κάποια λύση του μυστηρίου που θ’ αποδειχθεί “φτηνή”, έρχεται να ρίξει αρκετό φως, εκτοξεύοντας το ενδιαφέρον στα ύψη. Κάπου εκεί όμως προκύπτει το βασικό μειονέκτημά του, που δεν είναι άλλο απ’ τ’ ότι κλείνει τελείως απότομα, καταλήγοντας ουσιαστικά σε cliffhanger φινάλε, που αφήνει ορθάνοιχτη την πόρτα για τον ερχομό του δεύτερου μέρους.

Dead Synchronicity Snap8Συναντώντας την Uma

Ομολογώ ότι κάπου εκεί τα έχασα, ακριβώς διότι δεν είχα δει τη φράση-κλειδί στην Kickstarter σελίδα του: «Dead Synchronicity: Tomorrow comes Today is the first title of the Dead Synchronicity series». Ως εκ τούτου δε μπορώ να κατηγορήσω τους δημιουργούς για επιτηδευμένη αποφυγή να δώσουν απαντήσεις, προκειμένου να δουλέψουν πάνω στο sequel, ούτε για παραπλάνηση του κοινού, αφού επί της ουσίας ποτέ δεν υποσχέθηκαν ότι η ιστορία θα κλείσει στο “Tomorrow Comes Today”.       

Μέχρι να φτάσει όμως ο παίκτης στο φινάλε, θα νιώσει να γεννιέται μέσα του ένα πλήθος συναισθημάτων, που έχει να κάνει με καθέναν απ’ τους χαρακτήρες που συναντά. Δεν είναι δυνατόν να μη νιώσεις αηδία για τους τύπους που εκδίδουν τη Rose, συμπάθεια για το δύστυχο κορίτσι, ή περιφρόνηση για την γυναίκα του ετοιμοθάνατου συνεργάτη των ομάδων εκκαθάρισης. Δε γίνεται να μη σκεφτείς ότι θα ήθελες να δεις μία σφαίρα να συναντά καθέναν εκ των φρουρών της πύλης του στρατοπέδου, ή να ξεπέφτει ο Hank, που έχει μετατρέψει σε τσιφλίκι του ολόκληρο τον χώρο. Δυσκολεύομαι να θυμηθώ άλλον τίτλο που μ’ έκανε να περιμένω τόσο να βιώσω την τιμωρία των τελείως αντιπαθητικών φιγούρων με τις οποίες έρχεται σ’ επαφή ο πρωταγωνιστής. Είναι κάτι που δε συμβαίνει εύκολα και μαρτυρά εξαιρετικά επιτυχημένο character development.

Όσο για τον ίδιο τον Michael, αποτελεί μία πολύ αινιγματική ύπαρξη, δίχως ν’ αποκλείεται να πρόκειται όντως για πρόσωπο που μέχρι και τη στιγμή των κοσμογονικών αλλαγών δε διέφερε πολύ απ’ τον “κυνηγό”. Αυτό καλούμαστε να τ’ ανακαλύψουμε εμείς, μαζί φυσικά με το αίτιο εκδήλωσης του μεγάλου κύματος. Τι ήταν τελικά αυτό το χτύπημα και πώς προέκυψε; Τι είδους ασθένεια είναι αυτή απ’ την οποία πάσχουν οι «διαλυόμενοι»; Υπάρχει κάποια σωτηρία γι’ αυτούς; Τι σχέση μπορεί να έχει ο Colin με το παρελθόν του Michael; Αυτά και άλλα πολλά ερωτήματα σταδιακά βρίσκουν τις απαντήσεις του, μέσα από ένα σενάριο που ξεδιπλώνεται με μαεστρικό τρόπο.  

Dead Synchronicity Snap9Οι φρουροί του νοσοκομείου είναι επίσης αδίστακτοι

ΙΣΠΑΝΟΓΕΡΜΑΝΙΚΗ ΕΠΙΤΥΧΙΑ

Εν τέλει το κυρίως θέμα του “Dead Synchronicity” αποτελεί μία ιδιαίτερη θεωρία πάνω σ’ ένα ζήτημα που σίγουρα έχει απασχολήσει, κάποια στιγμή της ζωής του, τον καθέναν μας. Διαισθάνομαι ότι το sequel θα προσπαθήσει να θέσει επιπλέον ερωτήματα αναφορικά με το τί και πώς μπορεί ν’ αλλάξει στην υποθετική αυτή πορεία γεγονότων που με μελανά χρώματα περιγράφουν οι Ισπανοί developers. Όποιος δεν έχει την παραμικρή ιδέα περί της κεντρικής σεναριακής ιδέας, ας κάνει στον εαυτό του τη χάρη να μην κοιτάξει να βρει περισσότερες πληροφορίες γι’ αυτή, διότι κάτι τέτοιο θα του στερήσει μέρος της μαγείας του παιχνιδιού.  Αν θεωρεί ότι όσα έγραψα τον καλύπτουν και τον πείθουν να προβεί στην αγορά του, να το πράξει, δεν υπάρχει περίπτωση να βγει χαμένος.

Ολοκλήρωσα το παιχνίδι μέσα σε εννέα ώρες. Θεωρώ ότι πρόκειται για ένα ρεαλιστικό διάστημα απασχόλησης οποιουδήποτε καταπιαστεί μαζί του, αφού δεν υπήρξε σημείο που να με κράτησε κολλημένο για μεγάλο διάστημα. Οι γρίφοι του βασίζονται καθαρά στη λογική, δεν έχουν να παρουσιάσουν κάποιο ιδιαίτερα δύσκολο σημείο, δίχως αυτό να σημαίνει ότι δε καταφέρνουν να μας θέσουν ορισμένες ικανοποιητικές προκλήσεις. Θα το χαρακτήριζα ως ένα μέτριας δυσκολίας adventure game, που δε πρόκειται ν’ αφήσει κάποιον ανικανοποίητο μέσα απ’ όσα θα του ζητήσει να πράξει. Στο σημείο αυτό πρέπει να επισημάνω ότι το “Dead Synchronicity: Tomorrow Comes Today” δεν έχει κυκλοφορήσει μέχρι την ώρα ανάρτησης του παρόντος review, θα είναι διαθέσιμο από την Παρασκευή 10 Απριλίου κι έπειτα (κι αν τυχόν αναρωτιέται κανείς, εννοείται ότι δεν σπάσαμε κανένα review embargo, αυτό ήταν μέχρι 04/04). Το κείμενο που διαβάζετε βασίστηκε στην press έκδοση, που υπήρξε άψογη κι απολύτως bug-free, κάτι που με χαροποίησε ιδιαίτερα.  

Τελικά τα μόνα δύο στοιχεία που με προβληματίζουν είναι το πότε θα έχουμε τη δυνατότητα να παίξουμε τη συνέχειά του κι αν η τιμή πώλησής του “Tomorrow Come Today” θα βοηθήσει στην επίσπευση του ερχομού εκείνης. Ξεκινώντας απ’ το δεύτερο, με τιμή αγοράς τα €20 (αν δεν αλλάξει κάτι μέχρι την ημέρα διάθεσής του), σίγουρα δε θα πρόκειται για φτηνό παιχνίδι. Αναπόφευκτα θα συγκρίνω και αυτόν τον τίτλο με το “Night of the Rabbit” που απ’ την πρώτη ημέρα κυκλοφορίας του διατέθηκε έναντι €10. Το παιχνίδι των Ισπανών αξίζει με το παραπάνω να το παίξει κάθε φίλος της κατηγορίας, πολύ φοβάμαι όμως ότι θα περιμένει κάποια μείωση τιμής προκειμένου να το πράξει.

Dead Synchronicity Snap10Προσέξτε πώς διατηρούνται σκοτεινοί οι χώροι στο άνω και δεξιό τμήμα της οθόνης

Φτάνοντας στον έτερο προβληματισμό μου κι αν πάρω σαν παράδειγμα το “Face Noir”, δε μπορώ παρά να είμαι επιφυλακτικός απέναντι στους τίτλους που είναι εξ’ αρχής προγραμματισμένο να μας έρθουν σε δύο μέρη. Είναι φυσικό κι επόμενο για τα μικρά studios να δυσκολεύονται πολύ να υιοθετήσουν γρήγορους ρυθμούς ανάπτυξης ενός sequel και πραγματικά δε θα ήθελα να φτάσουμε κάπου στο 2017 προκειμένου να δούμε τη συνέχεια. Ειλικρινά ελπίζω, λόγω και της εμπλοκής της Daedalic Entertainment στο συγκεκριμένο project, ν’ αποδειχθεί τελείως αβάσιμος ο φόβος μου.

ΑΛΛΟ ΕΝΑ ΝΤΕΜΠΟΥΤΟ ΠΟΥ ΣΚΟΡΠΙΖΕΙ ΧΑΜΟΓΕΛΑ

Οι λίαν ευχάριστες αφίξεις συνεχίζονται για το 2015. Μετά το συμπαθητικό “Supreme League of Patriots”, το επικό “Book of Unwritten Tales 2” και το σαγηνευτικά σκοτεινό “Tormentum: Dark Sorrow”, ένα ακόμη adventure game, που πολλοί –δικαίως τελικά- περιμένανε μ’ αρκετό ενδιαφέρον, γράφει τ’ όνομά του στις πολύ αξιόλογες κυκλοφορίες της χρονιάς που διανύουμε.    

Το ακόμη πιο ελπιδοφόρο όμως είναι ότι, μετά το “Tormentum”, έχουμε κι εδώ να κάνουμε με το ντεμπούτο μίας νέας εταιρείας, που αποδεικνύεται ιδιαιτέρως υποσχόμενο. Καταπιανόμενο μ’ ένα θέμα που δε θα πάψει ποτέ να απασχολεί την ανθρωπότητα, κλιμακώνοντας ιδανικά την πλοκή του κι όντας εξοπλισμένο μ’ ένα απ’ τα καλύτερα rosters χαρακτήρων που έχει να επιδείξει εκπρόσωπος των adventure games, μας κάνει ήδη να περιμένουμε την πρώτη ανακοίνωση περί έναρξης σχεδιασμού του sequel. Well done Fictiorama Studios!

karkasSpecs 3

Pros

  • Ιδανική κλιμάκωση της πλοκής του
  • Αξιομνημόνευτοι χαρακτήρες
  • Καταφέρνει να κρατήσει αμείωτο το ενδιαφέρον μας
  • Εξαιρετικά voice overs και υπέροχη μουσική
  • Αποδίδει πολύ πειστικά τη ζοφερή πραγματικότητα του Νέου Κόσμου

Cons

  • Cliffhanger φινάλε, με άγνωστο το πόσο θα χρειαστεί να περιμένουμε για το sequel
  • Αρκετά υψηλή τιμή πώλησης
  • Η έλλειψη lip synchronization ενδέχεται να ενοχλήσει κάποιους

ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ - 87%

87%

Μάνος Καρκαλέμης

Ο Μάνος δε μπορεί παρά να νιώθει ευτυχής που ασχολήθηκε ενεργά με την gaming αρθρογραφία στα χρόνια 2009-2017, οπότε και του δόθηκε η ευκαιρία να γράψει reviews για κάποια adventure games-διαμάντια, όπως "The Whispered World", "Monkey Island 2-LeChuck's Revenge" (Remastered Edition), "The Book of Unwritten Tales 1&2", "Grim Fandango" (Remastered Edition), "Gabriel Knight-Sins of the Fathers" (25th Anniversary Edition), "Night of the Rabbit", "Memento Mori 2", "Day of the Tentacle" (Remastered Edition).

4 Comments

  1. Αξιώθηκα και ασχολήθηκα μαζί του τις τελευταίες ημέρες, ενώ με περίμενε καρτερικά από τον Απρίλιο (backer γαρ). Αν εξαιρέσουμε το εκνευριστικό cliffhanger τέλος του (μα πάνω στο καλύτερο σημείο;), το παιχνίδι είναι μέσα στα top 5 adventures που έχω παίξει το τελευταίο καιρό. Εύκολα.

    Αντε να δούμε πότε θα βγει το δεύτερο μέρος.

  2. Σήμερα που ήμουν στο χωριό για το δημοψήφισμα, έβαλα το Dead Synchronicity σε ένα παλιό μηχάνημα που έχω εδώ.

    7 ώρες αργότερα έρχομαι να αναφωνήσω : Διάβολε, τι καταπληκτική παιχνιδάρα ήταν αυτή;!

    Οι φίλοι των “σκοτεινών” adventures, πραγματικά δεν το χάνετε με τίποτε. Απλά δεν με άφησε να σταματήσω να ασχολούμαι καθόλου μαζί του, πριν το ολοκληρώσω.

Αφήστε μια απάντηση

Related Articles

Back to top button
elEL