The adventure begins…
Η πρόσοψη του πετρόκτιστου κτηρίου είναι ταπεινή, κάθε άλλο παρά εντυπωσιακή και φανταχτερή. Εξίσου λιτή και η επιγραφή στην ξύλινη πινακίδα πάνω από την είσοδο: «RageQuit.gr – Adventurer’s Guild». Η περιέργεια σε κυριεύει και, σχεδόν ασυναίσθητα, τα βήματά σου σε φέρνουν στο λίθινο κατώφλι. Απλώνεις το χέρι προς το πόμολο της μεγάλης ξύλινης πόρτας, η οποία ανοίγει πολύ πιο εύκολα απ’ότι περίμενες αρχικά. «Ίσως να μην είναι τόσο ερειπωμένο όσο υπολόγιζα», σκέφτεσαι καθώς εισέρχεσαι στο εσωτερικό του κτηρίου.
Κλείνοντας την πόρτα πίσω σου, παρατηρείς πως βρίσκεσαι στην άκρη ενός μικρού διαδρόμου. Διακρίνεις ξύλινες πόρτες παρατεταγμένες αντικριστά στους πέτρινους τοίχους, όμως η προσοχή σου εστιάζει στο φως που προέρχεται από το άνοιγμα που βρίσκεται στην απέναντι άκρη του διαδρόμου. Βαδίζεις προς τα εκεί. Η εικόνα του χώρου που αντικρίζεις έρχεται σε πλήρη αντιδιαστολή με την ψυχρή και σχεδόν αφιλόξενη αισθητική της πρόσοψης. Ένα μεγαλοπρεπές τζάκι, η πηγή του φωτός που είχες προσέξει, καίει στο μέσο του τοίχου στα δεξιά, λούζοντας με ζεστασιά την αίθουσα. Πάνω στην κορνίζα του τζακιού βρίσκεται μια μαρμάρινη προτομή ενός προσώπου που δεν δυσκολεύεσαι να αναγνωρίσεις – κατέχεις άλλωστε την ίδια προτομή του Geralt of Rivia από την συλλεκτική έκδοση του Witcher 2.
Σχεδόν στη μέση του χώρου, σε μικρή απόσταση από το τζάκι, βρίσκεται ένα αρκετά μεγάλο, χαμηλό, ξύλινο τραπέζι, στην μία πλευρά του οποίου βρίσκεται ένας αναπαυτικός καναπές επενδυμένος με δέρμα, ενώ αντικριστά του στέκονται αρκετές δερμάτινες πολυθρόνες και μερικές ξύλινες καρέκλες. Πάνω από το ξύλινο τραπέζι διακρίνεις έναν εντυπωσιακό πολυέλαιο, που κρέμεται από την οροφή. «Αρκούνται στο φως από το τζάκι αντί να ανάψουν και τον πολυέλαιο; Τόσο σκληροπυρηνικοί πια;» σκέφτεσαι, ενώ περιεργάζεσαι το υπόλοιπο δωμάτιο. Στα αριστερά της εισόδου βρίσκεται ένας μακρύς πάγκος με μπουκάλια διαφόρων σχημάτων και μεγεθών, που αποδεικνύεται ότι περιέχουν αλκοόλ – όποιος κι αν φροντίζει αυτόν τον χώρο σίγουρα προσέχει με ιδιαίτερο ζήλο το booze του. Ο τοίχος απέναντι από το τζάκι καλύπτεται εξ ολοκλήρου από ξύλινες βιβλιοθήκες, γεμάτες με έντυπα διαφόρων ειδών: οδηγοί επιβίωσης για φανταστικές τοποθεσίες, βιβλία σχετικά με την Αττική κεραμική των κλασικών χρόνων, τα άπαντα του H.P. Lovecraft, περιοδικά πληροφορικής και gaming – παρατηρείς με ενθουσιασμό πως ανάμεσα στα τελευταία δεν υπάρχει ούτε μία έκδοση που να ασχολείται με τις κονσόλες…
Ίσως εντυπωσιακότερο στοιχείο της διακόσμησης του δωματίου να είναι τα πορτρέτα και τα τρόπαια που είναι κρεμασμένα στους τοίχους τριγύρω. Αναλύοντάς τα με τη σειρά, μπορείς να αναγνωρίσεις κάποιους από τους εικονιζόμενους και μερικά από τα αντικείμενα: ο Nameless One, ο Richard Μoreau πριν την φρικτή του μεταμόρφωση στον «Master» από τον ιό FEV, ο Lemmy Kilmister (βοήθειά μας), ο Geralt («τόση λατρεία πια, προτομή ΚΑΙ πορτρέτο»), το ραβδί της Erana, ένα σβηστό lightsaber («άραγε λειτουργεί;»), ένα μετάλλιο «νίκης κατά των Σοβιετικών» που εικονίζει τον Στρατηγό Von Esling των Συμμάχων… Το μάτι σου αναπόφευκτα πέφτει πάνω σε μια μικρή και διόλου εντυπωσιακή κορνίζα, η οποία φαίνεται να περιέχει μια συναλλαγματική επιταγή με ημερομηνία είσπραξης αρκετούς μήνες μακριά στο μέλλον.
-«Τόσο βέβαιος είμαι για την έγκυρη είσπραξή της, που προτίμησα να την κορνιζώσω και να την κρεμάσω στον τοίχο!», μια φωνή έρχεται από πίσω σου. Γυρνάς τρομαγμένος και αντικρίζεις έναν μυστηριώδη, ψηλό τύπο, με μακρύ μαλλί και μαύρα γένια, που φοράει μια εντυπωσιακά πιστή ρέπλικα του καπέλου του Indiana Jones.
-«Πόσην ώρα με παρακολουθείς»;
-«Αρκετή. Έχω την τάση να ξαφνιάζω τους καινούργιους. Μην το παίρνεις προσωπικά. Λοιπόν, υπόγραψε στο logbook και έλα να κάτσουμε».
-«Τους… καινούργιους; Τι ακριβώς κάνετε εδώ μέσα»;
Ο συνομιλητής σου πηγαίνει προς τον πάγκο με τα ποτά, γεμίζει ένα ποτήρι με αγνό, Ιρλανδικό whiskey, τραβάει μια γεμάτη γουλιά και συνεχίζει:
-«Όπως ίσως να συμπέρανες από την διακόσμηση, κατά βάση είμαστε μια συντροφιά… ταξιδιωτών. Έχουμε περιπλανηθεί σε κόσμους φανταστικούς και μυστηριώδεις, έχουμε πολεμήσει στο πλευρό των πιο περίεργων συμμάχων κραδαίνοντας τα πιο ισχυρά όπλα, έχουμε συναναστραφεί με στρατηγούς, μάγους, βασιλείς και αυτοκράτορες, αλλά επίσης και με κλέφτες, δολοφόνους και λοιπά αποβράσματα, έχουμε ζήσει περιπέτειες που ο μέσος άνθρωπος δεν μπορεί να φανταστεί… Περιπέτειες οι οποίες σημάδεψαν τη ζωή μας, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο. Αυτό το μέρος, λοιπόν, είναι το σπίτι μας μακριά από το σπίτι μας. Μαζευόμαστε εδώ για να διηγηθούμε εμπειρίες και παλιές ιστορίες, να σχολιάσουμε την επικαιρότητα, να αναλύσουμε σκέψεις και προβληματισμούς γύρω από τους τομείς που μας ενδιαφέρουν… και φυσικά να μπεκρουλιάσουμε ακούγοντας Motorhead».
Οποιαδήποτε αμφιβολία και να είχες, έχει πλέον εξανεμιστεί. Βρίσκεσαι ακριβώς εκεί που θέλεις να είσαι. -«Θεωρώ πως έχουμε πολλά να πούμε».
-«Έκτακτα! Σερβιρίσου από το bar και βολέψου. Όπου να’ ναι θα έρθουν και οι υπόλοιποι…
…Και μην ξεχάσεις να υπογράψεις στο logbook»!
Ένα ποτηράκι jameson δίπλα από το τζάκι ακούγοντας περιληπτικά κάποιες από τις ιστορίες που είχε να μου διηγηθεί αυτός ο ψηλός τύπος ήταν η καλύτερη υποδοχή που μπορούσα να φανταστώ.Το καλύτερο είναι ότι μου υποσχέθηκε πως μπορώ να κάτσω όσο θέλω και οι ιστορίες που ξεκίνησε να λέει θα αποκτούσαν όλο και περισσότερο ενδιαφέρον στην πορεία.Ένιωσα τόσο φιλόξενα που είπα από μέσα μου,”αυτό είναι το σπίτι μου” πλέον κατεβάζοντας μια γερή δόση ουίσκι..!
Ένα ποτηράκι jameson δίπλα από το τζάκι ακούγοντας περιληπτικά κάποιες από τις ιστορίες που είχε να μου διηγηθεί αυτός ο ψηλός τύπος ήταν η καλύτερη υποδοχή που μπορούσα να φανταστώ.Το καλύτερο είναι ότι μου υποσχέθηκε πως μπορώ να κάτσω όσο θέλω και οι ιστορίες που ξεκίνησε να λέει θα αποκτούσαν όλο και περισσότερο ενδιαφέρον στην πορεία.Ένιωσα τόσο φιλόξενα που είπα από μέσα μου,”αυτό είναι το σπίτι μου” πλέον κατεβάζοντας μια γερή δόση ουίσκι..!
Ένα νέο καταφύγιο για τις περιπέτειές μας. Τα μπεκρο-πάρτυ μας θα τα ζηλεύουν κι οι Βίκινγκς στη Βαλχάλα.
Ένα νέο καταφύγιο για τις περιπέτειές μας. Τα μπεκρο-πάρτυ μας θα τα ζηλεύουν κι οι Βίκινγκς στη Βαλχάλα.
ωραιο κειμενο. το στυλ που μ αρεσει.
για την φωτο, δεν εχω λογια.
ωραιο κειμενο. το στυλ που μ αρεσει.
για την φωτο, δεν εχω λογια.
Ποιο είναι αυτό το μωρό καλέ??
Ποιο είναι αυτό το μωρό καλέ??
Έφερα ένα δικό μου Glenfarclas 12άρι για τα καλορίζικα, ελπίζω σε σύντομο χρονικό διάστημα να μπορώ να το προμηθεύομαι κατευθείαν από το αποστακτήριο, μιας και θα απέχει λίγα μόλις χιλιόμετρα από τον τόπο κατοικίας μου, έτσι ώστε να χεις μια παραπάνω δικαιολογία να με επισκέπτεσαι.
Έφερα ένα δικό μου Glenfarclas 12άρι για τα καλορίζικα, ελπίζω σε σύντομο χρονικό διάστημα να μπορώ να το προμηθεύομαι κατευθείαν από το αποστακτήριο, μιας και θα απέχει λίγα μόλις χιλιόμετρα από τον τόπο κατοικίας μου, έτσι ώστε να χεις μια παραπάνω δικαιολογία να με επισκέπτεσαι.
Κάτι μου λέει ότι βρήκα το διαδικτυακό κονάκι μου… Καλορίζικο!