REVIEWS

CASTLEVANIA: THE LECARDE CHRONICLES 2

Το pc gaming δεν είναι μόνο μεγάλη βιβλιοθήκη τίτλων και πείραγμα ρυθμίσεων για την ιδανικότερη εμπειρία. Είναι και mods, είναι και δωρεάν παιχνίδια. Σε αυτή την τελευταία περίπτωση θα σταθούμε σήμερα. Μεγάλος λάθος κάποιος να τα σνομπάρει, όταν έχουν κυκλοφορήσει διαμάντια από το Dink Smallwood (τι θυμήθηκα τώρα) και το Golden Axe Myth, μέχρι τα πιο πρόσφατα έπη των Curse of Issyos and Megaman 2.5D. Ακόμη και γνωστοί indie τίτλοι όπως τα Cave Story και Spelunky είχα ξεκινήσει ως freeware, πριν σουλουπωθούν σε πιο «εμπορεύσιμες» εκδοχές. Το Castlevania: The Lecarde Chronicles 2, το βρήκα από το forum του Castlevania Dungeon, με το σχετικό trailer να μου ανεβάζει τις προσδοκίες. Όντας μεγάλος φαν των παιχνιδιών από πολύ παλιά, ένα νέο, δισδιάστατο μέλος ήταν μάνα εξ ουρανού στην ανομβρία που περνάει η σειρά και με την Konami να σφυρίζει κλέφτικα.

Με συνοπτικές διαδικασίες λοιπόν, και για να ξεδιψάσω κατά την αναμονή, κατέβασα και ολοκλήρωσα το πρώτο μέρος (τόσο αυτό όσο και τη συνέχεια του θα τα βρείτε εδώ). Ήταν ένα κλασικό, παλαιάς κοπής side scrolling παιχνίδι δράσης, όπως η συντριπτική πλειοψηφία των παιχνιδιών της σειράς κατά την 8/16-bit εποχή, με κάποιες πιο μοντέρνες, μεταγενέστερες προσθήκες όπως λόγου χάρη, ένα χωριό που είχε το ρόλο ορμητηρίου για απόκτηση δυνατότερου εξοπλισμού ή τη δυνατότητα επιλογής σειράς ολοκλήρωσης των επιπέδων. Κατά τ’ άλλα, ήταν ένα αρκετά ζόρικο σε σημεία παιχνίδι (ειδικά το platforming προς το τέλος ήθελε καλή χρήση και συγχρονισμό όλων των ιδιαίτερων ικανοτήτων) αλλά ποτέ δε γινόταν φθηνό. Το δεύτερο παιχνίδι έχει αλλάξει σε κομβικά σημεία τη δράση, ώστε να μπορεί να χαρακτηριστεί Metroidvania. Spells, ανοικτές περιοχές σε ενιαίο χάρτη, ποικιλία σε εξοπλισμό, κ.α. το κάνουν να φαίνεται πιο φιλόδοξο εγχείρημα. Μεγάλες επιρροές αποτελούν το Order of Ecclesia και ακόμη περισσότερο το στριφνό κειμήλιο, Castlevania II: Simon’s Quest. Θα μπορούσε αυτή η ανίερη ένωση δηλαδή ένα από τα 2-3 καλύτερα της σειράς με ένα από τα μαύρα πρόβατα (μπροστά από την εποχή του, αλλά με πολλές ενοχλητικές σχεδιαστικές επιλογές) να δώσει κάτι καλό;

Castlevania TLC2 01
Βροχή, ερημιά και δίποδες μούχλες. Ξεκάθαρα ένα Castlevania game!

Το παιχνίδι είναι κυρίως δημιουργία ενός ατόμου, του MIG ή κατά κόσμο Miguel Perez. Μεταξύ άλλων έχει επιμεληθεί τον προγραμματισμό, τα γραφικά, το σχεδιασμό των επιπέδων και την σκηνοθεσία, ενώ για την υπέροχη μουσική υπεύθυνός είναι ο Jeffrey Montoya. Ένα στοιχείο που δείχνει σε πρώτη φάση την αγάπη και την προσοχή που έχει δοθεί στον τίτλο, είναι πως έχει επιστρατευθεί μεγάλο cast ηθοποιών για τις ανάγκες του voice acting, ανάμεσα σε αυτούς ο Robert Belgrade, o Douglas Rye και η Kira Buckland (οι 2 πρώτοι γνώριμοι από άλλα Castlevania στους ρόλους του Alucard -που δίνει το παρών και σε αυτό το παιχνίδι-και του Dracula αντίστοιχα, ενώ η τρίτη είχε πρόσφατα δανείσει τη φωνή της στην 2B του Nier: Automata). Το παιχνίδι δεν έχει διάλογο παντού αλλά κυρίως σε σημαντικούς χαρακτήρες και bosses, δίνοντάς τους ταυτότητα και πόντους στην ατμόσφαιρα.

Αν και η ιστορία στη συγκεκριμένη σειρά πότε δεν ήταν ιδιαίτερα περίπλοκη ή στο προσκήνιο, ας πω δυο λόγια για αυτήν: Πρωταγωνιστής και στα 2 Lecarde Chronicles είναι ο Efrain Lecarde (πρόγονος του Eric Lecarde από το Castlevania: Bloodlines), ιππότης της Καθολικής Εκκλησίας. Πέντε χρόνια μετά το τέλος της αποστολής του στο πρώτο παιχνίδι, όπου τον έφερε αντιμέτωπο με την οικογένεια  των έκπτωτων ευγενών Von Viltheim στην Αυστρία, λαμβάνει ένα μήνυμα από τον Πάπα, να ερευνήσει κάποια ανησυχητικά γεγονότα στη Γαλλία. Έτσι αναχωρεί για το Δουκάτο του Guillecourt όπου οι αναφορές από τους ντόπιους κάνουν λόγο για μέρη που είναι μονίμως σκοτεινά και για αφύσικα πλάσματα που κινούνται γύρω από τα χωριά τους. Πρώτος προορισμός και αρχή της περιπέτειας, η Κομητεία του Servigny, μία από τις τρεις που απαρτίζουν το Guillecourt.

Castlevania TLC2 02
Αυτές οι πύλες θα μας γλυτώσουν από αρκετή πεζοπορία.

Όπως ανέφερα παραπάνω, τα επίπεδα του πρώτου παιχνιδιού έχουν αφήσει τη θέση τους σε ένα ανοιχτό, ενιαίο κόσμο. Βέβαια, το «ανοιχτός» είναι σχετικό αφού ως είθισται στο είδος, συνήθως διάφορα σημαντικά αντικείμενα ή ιδιότητες καθορίζουν κατά πολύ τη σειρά που θα έχουμε πρόσβαση στις διάφορες περιοχές. Πλέον στο παιχνίδι έχουμε spells που θα κάνουν τη ζωή μας ευκολότερη, από αμυντικά πεδία που απορροφάνε συγκεκριμένο αριθμό χτυπημάτων και αύξηση πιθανότητας critical ζημιάς, μέχρι καταστροφικά summons που σπέρνουν όλεθρο σε ό,τι κινείται στην οθόνη. Τόσο αυτά όσο και τα γνωστά sub-weapons που αποκτούμε (αγιασμός, τσεκούρι κ.α.) καταναλώνουν καρδιές που μαζεύουμε από κεριά ή από εχθρούς, οπότε κρίνεται απαραίτητο η σωστή διαχείριση τους για να μη βρεθούμε σε δύσκολη θέση. Τόσο η ζωτική ενέργεια όσο και το απόθεμα σε καρδιές μπορούν να αναβαθμιστούν με τα κατάλληλα αντικείμενα που είναι σκορπισμένα στον κόσμο του παιχνιδιού. Ο άλλος τρόπος να ενδυναμώσουμε τον Efrain είναι ο εξοπλισμός. Ένα boss εκεί που ήταν δύσκολο, μπορεί να γίνει αρκετά πιο εύκολο αν αγοράσουμε ή βρούμε δυνατότερο όπλο από εκείνο που είχαμε. Μια περιοχή που δεχόμασταν υπερβολική ζημιά από σωρεία εχθρών και δεν βγαίναμε ζωντανοί, με μία νέα πανοπλία αντέχουμε μέχρι το επόμενο save statue ή teleporter. Είναι αυτονόητο βέβαια πως πρέπει να βάλει το χεράκι του κι ο παίκτης για να υπερνικήσει την όποια πρόκληση, η οποία έχει μετατοπιστεί κατά μεγάλο ποσοστό από το tricky platforming του πρώτου παιχνιδιού στις μάχες. Αξιοσημείωτο είναι πάντως ότι θα βρούμε και αρκετά πρωτότυπα αντικείμενα που μας επιτρέπουν να περπατάμε στη φωτιά, να βλέπουμε στο σκοτάδι, να αναπνέουμε κάτω από το νερό κ.α. που δίνουν μια πιο adventure λογική.

Castlevania TLC2 03
Ένα από τα πρώτα Bosses του παιχνιδιού. Έχετε δρόμο ακόμα…

Το CTLC2 ακολουθεί λίγο ως πολύ τη δοκιμασμένη συνταγή των παιχνιδιών στο είδος. Αυτό που το κάνει ξεχωριστό είναι τα διάφορα puzzles (κανονικοί γρίφοι και όχι απλά σπρώξε το κιβώτιο πάνω στην πλάκα για να ανοίξει η πόρτα). Πολλά αινιγματικά μηνύματα και επιγραφές, συμβουλές από npcs, οπτικά ερεθίσματα κ.α. δίνουν μια αίσθηση μυστηρίου και ανακάλυψης που παρόμοια είχα δει στο Simon’s Quest. Εκεί όμως, αμφιβόλου ποιότητας μετάφραση, ατάκες που αρκετές φορές δεν έβγαζαν νόημα και πολλά πέρα δώθε χωρίς να έχουμε το παραμικρό στοιχείο για το τι πρέπει να κάνουμε, σκότωναν τον ρυθμό και προκαλούσαν σύγχυση. Στο Lecarde Chronicles 2 τα πάντα έχουν νόημα και λόγο ύπαρξης. Καλό είναι να θυμόμαστε τα στοιχεία που μας δίνονται και αν κάτι φαίνεται σημαντικό να το σημειώνουμε. Έχουμε χωριά που λειτουργούν ως hubs συλλογής αντικειμένων και πληροφοριών (ενίοτε κρύβουν μυστικά ή κάποια μικρή αποστολή), ενδιάμεσα δάση-σπήλαια-κατακόμβες και λοιπά μουντά και καταραμένα μέρη και κάπου εκεί και κάποιο κτίσμα τύπου έπαυλη, μοναστήρι κτλ. που σχετίζεται με κάποιο σημαντικό πρόσωπο της ιστορίας κάθε Κομητείας (και συνήθως μας περιμένει κάποιο από τα πολυάριθμα και εντυπωσιακά bosses). Αυτά αποτελούν περίπου το μισό παιχνίδι. Το άλλο μισό είναι το κάστρο, το περίφημο Castle of Eternal Νight (κάπου εδώ κλείνει το μάτι στο Order of Ecclesia, πέρα από το γενικότερο μοτίβο στο gameplay). Δεν έχετε ιδέα πως θα νιώσετε όταν το βρείτε και ξεκινήσετε να το εξερευνείτε. Θα αρκεστώ να πω ότι όλο το μέρος αποτελεί ένα τεράστιο puzzle. Γοτθική, μακάβρια ατμόσφαιρα για σεμινάριο, κορυφαίο level design, προκλήσεις και μυστικά που θα σας κάνουν να χαμογελάτε. Πάρτε την πώρωση του πρώτου μισού και πολλαπλασιάστε τη 4-5 φορές. Εγώ πάντως σας προειδοποίησα!

Castlevania TLC2 04
Ένα από τα πολλά puzzles του παιχνιδιού.

Η απεικόνιση στο CTLC2 είναι στις δύο διαστάσεις όπως στα κλασικά sidescrolling παιχνίδια. Τόσο τα περιβάλλοντα όσο και οι διάφοροι χαρακτήρες και πλάσματα είναι sprites ή από ήδη υπάρχοντα σχέδια των παιχνιδιών της Konami ή από πρωτότυπα του MIG. Ακόμη όμως κι αυτά όμως που τα έχουμε ξαναδεί κάπου, είναι συνήθως επανασχεδιασμένα με την εικαστική άποψη του δημιουργού και όχι πεταμένα μέσα σαν ξερά assets, ώστε να μη μοιάζουν αποκομμένα με το background και να ταιριάζουν καλύτερα στην αισθητική του παιχνιδιού. Ο MIG θέλοντας να αποδώσει μια σκοτεινή αισθητική αποκρυφισμού, χρησιμοποιεί ένα πιο γοτθικό, σχεδόν baroque σχέδιο στους χαρακτήρες του, όχι πολύ μακριά από το ύφος των Symphony of the Night και Order of Ecclesia, σωστή επιλογή κατά τη γνώμη μου. Τα sprites αυτά καθ’ αυτά στους χαρακτήρες και τα περιβάλλοντα μου έφεραν στο νου ένα συνδυασμό Cadash με Rondo of Blood. Η μουσική του παιχνιδιού είναι απλώς μαγευτική, συνεχίζοντας το δυνατό σερί της σειράς σε αυτό τον τομέα. Το soundtrack είναι μια μίξη παλιών και γνώριμων re-arranged θεμάτων, με νέες, πολυποίκιλες συνθέσεις από τον Montoya πλήρως εναρμονισμένες με το κλίμα του παιχνιδιού, και της σειράς γενικότερα. Ακούστε για παράδειγμα τα τραγούδια που παίζουν στο St Justine Convent και το Horror Gallery και θα καταλάβετε για τι επιπέδου δουλειά μιλάμε.

Castlevania TLC2 05
Τα ξόρκια αν χρησιμοποιηθούν την κατάλληλη στιγμή μπορούν να ξεπαστρέψουν γκρουπ εχθρών.

Κλείνοντας θα ήθελα να σχολιάσω κάποια πράγματα που θεωρώ ότι έχριζαν βελτίωσης ή διαφορετικής υλοποίησης, περισσότερο ως γόνιμη κριτική και λιγότερο ως γκρίνια, αφού το να στέκομαι σε αδυναμίες δωρεάν παιχνιδιού θα ήταν σαν την παροιμία με το γάιδαρο και την οδοντοστοιχία του. Θα ήθελα λοιπόν ο ρόλος του Alucard να ήταν πιο σημαντικός στην ιστορία. Κατανοώ πως δεν είναι ο πρωταγωνιστής και του δίνεται αναμενόμενος χρόνος, αλλά και πάλι θα μπορούσε να έχει μια πιο καταλυτική επίδραση στην εξέλιξή της. Επίσης, η μαγεία θα μπορούσε να έχει ξεχωριστό, δικό της μετρητή από το να χρησιμοποιεί τις καρδιές των sub-weapons, έτσι ώστε να μπορούμε να χρησιμοποιούμε τα spells περισσότερες φορές και να ήταν λίγο μικρότερος ο χρόνος πραγμάτωσης. Μάλλον έγινε για λόγους πρόκλησης και διαφύλαξης της μαγείας για τις απολύτως απαραίτητες περιπτώσεις. Επιπροσθέτως, πιστεύω πως ύπαρξη leveling στον Efrain θα έδινε περισσότερο βάθος. Πιθανολογώ ότι budget και χρόνος περιόρισαν περαιτέρω ανάπτυξη σχετικού balancing στις μάχες. Επακόλουθο αυτής της απουσίας πρέπει να είναι και τα όμοια animations για όλα τα όπλα, ανεξαρτήτως εμβέλειας, μεγέθους και ταχύτητας.

Castlevania TLC2 06
Ικανότητες όπως το Air Dash είναι πολύτιμες για γρήγορη μετακίνηση, εντός κι εκτός μάχης.

Τόσο το πρώτο CTLC όσο και αυτό, είναι φτιαγμένα από ανθρώπους που φαίνεται πως πάνω απ’ όλα λατρεύουν τη σειρά και κατανοούν ποια ήταν τα στοιχεία που έκαναν τα παιχνίδια αυτά (στη συγκεκριμένη περίπτωση τα μετά Symphony of the Night εποχής), τόσο αγαπητά. Με πολλούς γρίφους και μυστήριο, φοβερή γοτθική ατμόσφαιρα, επικές μάχες με bosses και πλούσιο περιεχόμενο, καθώς και 3 διαφορετικά φινάλε, το Castlevania: The Lecarde Chronicles 2 θα σας προσφέρει διασκέδαση για αρκετές ώρες. Μιας και το Bloodstained: Ritual of the Night είναι ακόμη μακριά, η επίσημη σειρά της Konami μαζεύει ιστούς και η animated σειρά του Netflix κάνει πρεμιέρα σε λίγες μέρες, είναι μια πρώτης τάξεως ευκαιρία να κυνηγήσετε τα πλάσματα της νύχτας.

Στη μνήμη του Ηλία “Alucard” Ζελενίτσα

Pros

  • Γοτθική ατμόσφαιρα τρόμου
  • Μελετημένος σχεδιασμός περιοχών, ειδικά στο δεύτερο μισό
  • Gameplay και πρόκληση που δεν έχουν να ζηλέψουν κάτι από τα παιχνίδια της Konami
  • Λεπτομερέστατο εικαστικό κι ένα από τα κορυφαία soundtracks στη σειρά
  • Είναι δωρεάν!

Cons

  • Θα ήθελα ο ρόλος του Alucard να είναι καλύτερα συνυφασμένος με την ιστορία
  • Απουσία experience points και leveling του χαρακτήρα, τα όπλα έχουν την ίδια αίσθηση
  • Τα spells θα έπρεπε να χρησιμοποιούν ξεχωριστά αποθέματα από τα δευτερεύοντα όπλα, για πιο συχνή χρήση

Παναγιώτης Μητράκης

As a kid of the 80's, he began his journey into gaming with coin-ops and the classic Game Boy. He found some respite with his beloved SNES and got into PC gaming in 1998, with landmark games like Half-Life and Baldur's Gate. He doesn't steer clear of (almost) any genre but has a predilection for RPGs and survival horror and tries to introduce others to Silent Hill, S.T.A.L.K.E.R. and the creations of Looking Glass and Obsidian.

5 Comments

  1. Δείχνει πανέμορφο. Είχα δοκιμάσει το πρώτο παιχνίδι της σειράς και μου είχε αφήσει πολύ καλές εντυπώσεις. Ποτέ δε λέω όχι σε ένα ακόμη Castlevania game 😉

  2. Άψογο το review, πόσο χαίρομαι που βγαίνουν τέτοια παιχνιδάκια και, κυρίως, που υπάρχουν άνθρωποι για να τα ξετρυπώνουν και να τα μοιράζονται μαζί μας!

    Μπράβο και για την αναφορά στον Alucard.

Leave a Reply

Related Articles

Back to top button
en_USEN