GEARS 5

Ομολογουμένως, όσο καλό και αν ήταν το Gears of War 4, ήταν ένας «safe» τίτλος. Χωρίς να εισάγει ιδιαίτερες καινοτομίες, το πρώτο παιχνίδι της μετά-Epic εποχής ήταν απλώς το Gears of War εν έτει 2016. Βέβαια, λίγο-πολύ αυτό ήταν αναμενόμενο, καθώς η Microsoft δεν ήθελε να χαλάσει τη συνταγή των τεσσάρων προηγούμενων Gears of War (1, 2, 3, Judgment), τα οποία αποτέλεσαν system-seller τίτλους του Xbox 360, και επιθυμούσε διακαώς ένα παρόμοιο παιχνίδι για το όχι τόσο επιτυχημένο Xbox One. Έτσι λοιπόν, η ομάδα ανάπτυξης Coalition, που συστάθηκε ειδικά με σκοπό να αναλάβει το franchise μετά την εξαγορά του ονόματος από την Epic, παρέδωσε αυτό που της ζητήθηκε.

Φυσικά, ως PC users ελάχιστα μας ενδιαφέρουν όλα αυτά, καθώς η γενικότερη επιρροή του franchise στο PC gaming είναι λιλιπούτεια, ενώ η ύπαρξη μόνο δύο «επεισοδίων» της σειράς (Gears of War: Ultimate Edition and Gears of War 4), τα οποία μάλιστα συνεχίζουν να βρίσκονται εκτός του δημοφιλέστατου Steam, δε συντελούν σε αυτό ακριβώς που θα χαρακτηρίζαμε ως «game changer». Για να είμαστε ειλικρινείς, ούτε με το Gears 5 αναμένουμε να συμβεί αυτό, αλλά θα περιμέναμε ένα τουλάχιστον αξιόλογο third-person shooter, στα υψηλά επίπεδα των προκατόχων του. Και αυτό ακριβώς είναι που προσφέρει το καινούριο παιχνίδι της Coalition.

Αν είναι κάτι που ήδη έχετε παρατηρήσει είναι η παράλειψη του «of War» από τον τίτλο. Οι λόγοι γι’ αυτή την απόφαση είναι δύο: αφενός γιατί ο περισσότερος κόσμος αναφέρεται εδώ και χρόνια στη σειρά ως “Gears”, οπότε οι ιθύνοντες θεώρησαν περιττό τον εν λόγω προσδιορισμό, αφετέρου γιατί αποτελεί μια απόπειρα «φρεσκαρίσματος» του franchise, κάτι που γίνεται ηλίου φαεινότερο μετά το πέρας της πρώτης πράξης της campaign.

Πριν φτάσουμε μέχρι εκεί, να αναφερθούμε στην ιστορία που αφηγείται το παιχνίδι, η οποία (προφανώς) συνεχίζει από εκεί που σταμάτησε το cliffhanger τέλος του Gears of War 4. Η παρέα που γνωρίσαμε στο προηγούμενο παιχνίδι (JD Fenix, Del και Kait) έχει πλέον επιστρέψει στις τάξεις των COG, συνοδευόμενη από τον εμβληματικό ήρωα της σειράς Marcus Fenix, οι οποίοι συνθέτουν την ανανεωμένη Delta Squad. Οι τέσσερις τους αναλαμβάνουν την αποστολή να ταξιδέψουν ως τα ερείπια του νησιού Azura, με σκοπό να εκτοξεύσουν ένα δορυφόρο που θα τους επιτρέψει να ενεργοποιήσουν ξανά το Hammer of Dawn υπερόπλο, το οποίο είναι ανενεργό κατόπιν εντολής της κυβερνήτριας Jinn, όντας υπεύθυνο για την οικολογική καταστροφή που έχει υποστεί ο πλανήτης Sera. Όμως, “desperate times call for desperate measures” που λένε και στο χωριό μου, καθώς οι δυνάμεις των Swarm συνεχώς πολλαπλασιάζονται και δε φαίνεται να υπάρχει στον ορίζοντα κάποιος άλλος τρόπος για να τους σταματήσει κανείς.

Κουτσά-στραβά, η αποστολή στέφεται με επιτυχία, αλλά όπως γίνεται αντιληπτό, σύντομα τα πράγματα περιπλέκονται άσχημα όταν χρειάζεται να ενεργοποιηθεί ξανά το Hammer of Dawn, κατά τη διάρκεια μιας επείγουσας αποστολής εκκένωσης. Και μέσα σε όλα αυτά, η Kait, που αποτελεί και την πραγματική πρωταγωνίστρια του παιχνιδιού, αρχίζει να «ζει» πολύ έντονα κάποια οράματα που σχετίζονται με την ίδια, τη σχέση της με τους Swarm και τον πιθανό έλεγχο που έχει πάνω τους.

Βάζουμε μια τελεία εδώ, καθώς η υπόθεση του Gears 5 είναι ενδιαφέρουσα και αρκετά πάνω από το μέσο όρο που μας έχει συνηθίσει η σειρά. Αυτή τη φορά δίνει μεγαλύτερη έμφαση στους χαρακτήρες, στις σκέψεις τους και τα συναισθήματά τους, χωρίς να γίνεται μελοδραματικό, ενώ είναι εμφανής η μειωμένη χρήση του cringe χιούμορ, που προερχόταν κυρίως από το στόμα του Del, ο οποίος αυτή τη φορά παρουσιάζεται πιο προσγειωμένος. Φυσικά, αυτό δε σημαίνει ότι λείπουν οι «Αμερικανιές» που τόσο λατρεύουμε να μισούμε, απλά αυτή τη φορά είναι πιο συγκρατημένες. Μία επιλογή που μας άρεσε πολύ και σε συνδυασμό με την αξιόλογη αφήγηση, μας έκανε να ανυπομονούμε να φτάσουμε μέχρι το τέλος της, περίπου 12ωρης, campaign.

Μια campaign που χωρίζεται σε τέσσερα μακροσκελή Acts, τα οποία επιφυλάσσουν αρκετές εκπλήξεις. Το πρώτο Act είναι αυτό που αναλαμβάνει να συνδέσει το Gears 5 με τον προκάτοχό του, καθώς χειριζόμαστε τον JD Fenix και ακολουθεί το κλασικό Gears of War μοτίβο, δηλαδή εκείνο της ακατάπαυστης δράσης, των εντυπωσιακών εκρήξεων και των larger-than-life εχθρών. Όμως, τα πράγματα αλλάζουν άρδην στα δύο επόμενα Acts, όπου τη σκυτάλη παίρνει η Kait, με τη γραμμική δομή των αποστολών να αποτελεί παρελθόν.

Το Gears 5 κάνει λοιπόν τα πρώτα του δειλά βήματα στην προσέγγιση ανοικτού κόσμου, αλλά το πράττει με έναν μάλλον άκομψο τρόπο. Ήτοι, οι χάρτες που κινούμαστε είναι ιδιαίτερα μικροί σε μέγεθος και με ελάχιστο περιεχόμενο, ενώ περιλαμβάνουν πολύ λίγα σημεία ενδιαφέροντος, τα οποία περιορίζονται αποκλειστικά στα objectives που μας αναθέτονται – τα κύρια του κεντρικού σεναρίου και μια χούφτα δευτερεύοντα. Η μετακίνηση από περιοχή σε περιοχή πραγματοποιείται ελεύθερα με τη χρήση του skiff, ενός περίεργου κατασκευάσματος που θυμίζει windsurf στο έδαφος, το οποίο διαθέτει και αποθηκευτικό χώρο για δύο έξτρα όπλα, κάτι όμως που δε χρειάστηκε ποτέ και πουθενά. Πρακτικά, πέρα από ένα σύντομο σημείο στο τρίτο Act, η μετακίνηση με το skiff δεν προσφέρει συγκινήσεις και αποτελεί απλώς ένα σχετικά χρονοβόρο τρόπο σύνδεσης μεταξύ των διαφόρων objectives. Βέβαια, κατά τη διάρκεια των ταξιδιών, ακούμε διάφορες συζητήσεις μεταξύ των πρωταγωνιστών, οι οποίες συμβάλλουν στην εκμάθηση του lore και στη σκιαγράφηση των χαρακτήρων, αλλά δεν αποτελούν κάτι το συνταρακτικό – τα cutscenes, όπου αυτά υπάρχουν, κάνουν καλύτερη δουλειά.

Τα λιγοστά προαιρετικά objectives που θα αναλάβουμε, εφόσον τα εντοπίσουμε πρώτα (κάτι όχι τόσο δύσκολο, λαμβάνοντας υπόψη τη γεωγραφία των χαρτών), αποτελούν μικρές αρένες ενάντια σε ορδές των Swarms ή corrupted DeeBees (τα εκνευριστικά ρομπότ που γνωρίσαμε στο Gears of War 4, σε μια “zombie” έκδοση), οι οποίες όμως ευτυχώς έχουν έναν απώτερο στόχο. Την αναβάθμιση του Jack. Ο Jack είναι ένα ιπτάμενο ρομποτάκι που μας συνοδεύει καθ’ όλη την περιπέτεια (πρακτικά, αυτό συνέβαινε από την εποχή του πρώτου Gears), το οποίο όμως αυτή τη φορά διαθέτει πολλούς άσους στο μηχανικό μανίκι του, ικανούς να αλλάξουν την έκβαση μιας μάχης προς όφελός μας.

Πέρα από τις απλές βοήθειες όπως ν’ ανοίγει πόρτες, να φωτίζει σκοτεινά δωμάτια και να μας παραδίδει αντικείμενα από απομακρυσμένες περιοχές (πυρομαχικά, όπλα κλπ), διαθέτει μια πλειάδα επιθετικών και αμυντικών δυνατοτήτων. Μπορεί να ακινητοποιεί προσωρινά τους εχθρούς ή να πετάει βόμβες, να ελέγχει προσωρινά τον εγκέφαλο των μηχανικών εχθρών, να μας παρέχει ένα είδος cloak ή shield για λίγα δευτερόλεπτα και ούτω καθ’ εξής. Η ενίσχυση των χαρακτηριστικών του Jack πραγματοποιείται συλλέγοντας ειδικά εξαρτήματα που βρίσκονται διάσπαρτα στο κόσμο του Gears, ενώ για τα πιο special από αυτά, θα χρειαστεί να ολοκληρώσουμε όλες τις προαιρετικές αποστολές των δύο Acts, δίνοντας έτσι νόημα στην ύπαρξή τους.

Σίγουρα, είναι ενθαρρυντικό που η Coalition προσπαθεί να ανανεώσει τη συνταγή των Gears, όμως ο τρόπος υλοποίησης του ανοικτού κόσμου δείχνει μια ατολμία, σαν να προσπαθεί περισσότερο να τσεκάρει τις αντιδράσεις του κοινού παρά να καινοτομήσει επί της ουσίας. Ιδιαίτερα, μετά και το εξίσου καταιγιστικό Act 4, τα δύο αυτά Acts είναι τα πιο αδύναμα της χορταστικής campaign, όχι γιατί υστερούν σε μηχανισμούς (το αντίθετο, ειδικά το Act 2 περιέχει μερικές από τις πιο συναρπαστικές μάχες ολόκληρου του παιχνιδιού), αλλά διότι υπολείπονται σε ένταση and ρυθμό. Όπως συμβαίνει δηλαδή σε όλα τα open-world παιχνίδια. Στο αναπόφευκτο sequel, η Coalition θα πρέπει να πάρει κάποιες γενναίες αποφάσεις για το που θα πρέπει να κινηθεί το franchise και αν επιμείνει στον ανοικτό κόσμο και στην επέκτασή του σε περισσότερα Acts, οφείλει να βρει έναν τρόπο να διατηρήσει το φρενήρη ρυθμό που χαρακτηρίζει τη σειρά, χωρίς να πέσει στην παγίδα ενός βαρετού map cleaning simulator.

Άλλωστε, το Gears 5 διατηρεί σε υψηλό επίπεδο τους απολαυστικούς cover-shooting μηχανισμούς των προκατόχων του. Οι συνεχείς ανταλλαγές πυροβολισμών με τους εκάστοτε εχθρούς είναι πολύ διασκεδαστικοί, ενώ η δυνατότητα για τριπλό co-op (με τον έναν παίκτη μάλιστα να χειρίζεται τον Jack) μπορεί να προσφέρει ισχυρές δόσεις αδρεναλίνης. Σε επίπεδο δυσκολίας, το Gears 5 γενικά είναι βατό, έχοντας ελάχιστα difficulty spikes και με τη συμμαχική ΑΙ να βοηθά αρκετά – μπορούμε μάλιστα να της δώσουμε εντολή σε ποιο στόχο να επικεντρωθεί – αλλά όχι πάντα (boss battle δεύτερου Act, βάλτε ένα χεράκι ρε παιδιά).

Όσον αφορά τα όπλα, το Gears 5 εμπλουτίζει το γνωστό οπλοστάσιό του με το Lancer GL, το οποίο αντικαθιστά το αλυσοπρίονο του κλασικού Lancer με τρεις homing ρουκέτες και θα βρείτε τον εαυτό σας να το χρησιμοποιεί πολύ συχνά και το Claw, που είναι ισχυρό μεν, αλλά πολύ ασταθές. Αξιοσημείωτη είναι η κάπως μειωμένη παροχή πυρομαχικών, όπου σε συνδυασμό με την ανθεκτικότητα των εχθρών, μπορεί να καταλήξει σε λύσεις ανάγκης (όπως να χρησιμοποιήσουμε ένα Hammerburst ή Enforcer για να επιζήσουμε), αλλά κατά πάσα πιθανότητα είναι και αυτό μέρος της τακτικής που οφείλουμε να ακολουθήσουμε, ανάλογα με τον τύπο εχθρού που αντιμετωπίζουμε εκείνη τη στιγμή. Σε κάθε περίπτωση, ακόμα και με την αμφισβητούμενη υλοποίηση του ανοικτού κόσμου, η campaign του Gears 5 είναι από τα δυνατά «χαρτιά» του παιχνιδιού, πόσο μάλλον όταν προς το τέλος, μας θέτει αντιμέτωπους με ένα αναπάντεχο και πολύ άβολο δίλημμα, που προκαλεί ερωτηματικά για την μετέπειτα πορεία της ιστορίας.

Μέχρι την κυκλοφορία του Gears 6 όμως, υπάρχει το multiplayer περιεχόμενο για να μας απασχολήσει, το οποίο είναι ιδιαίτερα πλούσιο όπως ακριβώς έπρατταν και οι προκάτοχοί του. Ο διαχωρισμός αυτή τη φορά γίνεται σε Versus, που περιλαμβάνει τα ήδη γνωστά εδώ και μερικά χρόνια Team Deathmatch, Dodgeball, Arms Race, Guardian, King of the Hill και Escalation modes, στο Horde και στα ολοκαίνουρια Escape and Arcade mode.

Περνώντας αρχικά στο Horde, πρόκειται για μια ακόμη βελτιωμένη έκδοση του χαρακτηριστικού αυτού mode, με τη σωστή συνεργασία των πέντε παικτών, σε συνάρτηση με την κλάση τους, να είναι κομβικής σημασίας για την επιβίωση ενάντια στα πενήντα κύματα εχθρών που μας επιτίθενται. Δώδεκα χάρτες και πολύ υψηλό επίπεδο πρόκλησης από κάποια κύματα και μετά, το Horde είναι ιδανικό για να τεστάρετε στο έπακρο τις ικανότητες σας στο Gears. Αξίζει όμως να αναφερθεί ότι καλό είναι να παίζετε με φίλους σας το εν λόγω mode, γιατί αν το προσπαθήσετε να το κάνετε με αγνώστους, λόγω της εκτενούς διάρκειας που απαιτείται για να ολοκληρωθεί μια παρτίδα, είναι σχεδόν σίγουρο ότι κάποιος θα φύγει στη μέση του παιχνιδιού, αφήνοντας σας στο έλεος των AI συμπαικτών.

Από την άλλη, το Escape περιορίζεται στους τρεις παίκτες, οι οποίοι προσπαθούν να αποδράσουν από μία βάση που κατακλύζεται από Swarm. Στην ουσία, πρόκειται για το απόλυτα ομαδικό mode, καθώς διαθέτουμε ελάχιστο εξοπλισμό και πυρομαχικά και με την ανάγκη για συνεργασία να είναι μεγαλύτερη από ποτέ. Μάλιστα χωρίζεται σε δύο στάδια: αρχικά πρέπει να εντοπίσουμε την έξοδο πριν απελευθερωθεί ένα δηλητηριώδες αέριο που θα μας σκοτώσει και, αφού το πετύχουμε, να ξεφύγουμε περνώντας μέσα από μια πλειάδα ζόρικων Swarm. Αγχωτικό και παράλληλα συναρπαστικό mode, το οποίο διαρκεί σαφώς λιγότερο από το Horde, έχοντας περισσότερες πιθανότητες να το ολοκληρώσουμε, ακόμα και με τυχαίους παίκτες.

Κλείνοντας με το multiplayer mode, το Arcade είναι ένα mode τύπου 5×5 Team Deathmatch, όπου κάθε χαρακτήρας έχει τις δικές του ξεχωριστές abilities και τα δικά του όπλα, χωρίς να υπάρχει η δυνατότητα να επιλέξει κάτι άλλο πέρα από το να αναβαθμίσει τα ήδη υπάρχοντα. Συνεπώς, κάθε ομάδα οφείλει να εκμεταλλευτεί στο έπακρο τα προτερήματα του κάθε χαρακτήρα προκειμένου να στεφθεί νικήτρια, σε μια παραλλαγή που θυμίζει λίγο παιχνίδια τύπου Battleborn, Overwatch και Paladins, σαφώς όμως σε πολύ πιο απλουστευμένη μορφή. Μια ακόμη αξιόλογη προσθήκη στο πολυποίκιλο multiplayer του Gears 5, το οποίο για κάποιο λόγο περιλαμβάνει και τα απευκταία microtranscations, ευτυχώς όμως περιορισμένα μονάχα σε cosmetics αντικείμενα. Κανείς καλύτερος από τον άλλο λοιπόν, επειδή διαθέτει πιο παχύ πορτοφόλι.

Όσον αφορά τον τεχνικό τομέα, το Gears 5 είναι με μία λέξη masterpiece. Έχοντας ως βάση μια τροποποιημένη έκδοση της Unreal Engine 4, το αποτέλεσμα είναι απίστευτα όμορφο σε πτυχές όπως φωτισμοί και οπτικά εφφέ (τα windflares κόβουν ξανά την ανάσα) και με τεράστια ποικιλία σε περιβάλλοντα και σε διάθεση. Σύγχρονες πόλεις, αποπνικτικά υπόγεια εργαστήρια, αφιλόξενα παγωμένες εκτάσεις και πορφυροί αμμόλοφοι, το Gears 5 αφήνει με ανοικτό το στόμα όποιον δοκιμάσει να το παίξει, ενώ η απόδοσή του είναι απίστευτα καλή ακόμα και σε 4k αναλύσεις. Δε γνωρίζουμε τι μαγικά έχει κάνει η Coalition, αλλά το Gears 5 διεκδικεί άνετα το βραβείο του πιο εντυπωσιακού παιχνιδιού της χρονιάς, παρέα με το επικό ορχηστρικό soundtrack, που άνετα θα μπορούσε να βρίσκεται σε κάποια blockbuster Χολιγουντιανή ταινία.

Από την άλλη, η εμπειρία μας δεν ήταν αψεγάδιαστη, καθώς αντιμετωπίσαμε ένα πολύ περίεργο φαινόμενο με corrupted saves, το οποίο οδηγούσε σε κρασάρισμα των drivers της κάρτας γραφικών. Η μοναδική λύση ήταν να ξεκινήσουμε νέα campaign, επιλέγοντας το Act που είχαμε σταματήσει μέχρι εκείνη τη στιγμή, χάνοντας όμως έτσι όλα τα προηγούμενα collectibles που με τόσο κόπο είχαμε αποκτήσει. Υπάρχουν μάλιστα αναφορές από χρήστες για ακόμα πιο συχνά crashes (ακόμα και στην έκδοση του Xbox), στην περίπτωσή μας συνέβη μόνο άλλες δύο φορές, μία κατά την εκκίνηση του παιχνιδιού και τη δεύτερη μετά την παρακολούθηση των τίτλων τέλους. Πάντως τα patches κυκλοφορούν σε τακτική βάση, οπότε ευελπιστούμε ότι σύντομα όλα τα προβλήματα θα εξαλειφθούν.

Συνολικά, οι εντυπώσεις που αποκομίσαμε από το Gears 5 είναι υπέρ του δέοντος θετικές. Περιέχει τη μεγαλύτερη σε διάρκεια campaign της σειράς, με μερικές πραγματικά πολύ δυνατές στιγμές, το multiplayer είναι τόσο πλούσιο που μπορεί να μας απασχολήσει για μήνες, ενώ το θαύμα του οπτικοακουστικού τομέα είναι θέμα προς διερεύνηση. Αν η Coalition πρόσεχε περισσότερο τα τεχνικά του ζητήματα και τολμούσε περισσότερο στο θέμα του ανοικτού κόσμου, τότε θα μιλούσαμε για το απόλυτο action/shooter της τελευταίας πενταετίας. Ίσως να το πετύχει αυτό με το Gears 6. Ίδωμεν.

Ευχαριστούμε θερμά τη Microsoft Hellas για την παροχή του review code.