ICEY
Το Icey δεν είναι ακριβώς ολοκαίνουρια κυκλοφορία, καθώς πρωτοεμφανίστηκε στο Steam το περασμένο Νοέμβριο από τη Κινεζική X.D. Network Inc, μια εταιρία που ειδικεύεται κυρίως στο mobile gaming, το οποίο είναι και ιδιαίτερα δημοφιλές στις χώρες της Ανατολής, ενώ υλοποιήθηκε από την εξίσου Κινεζική ομάδα ανάπτυξης Shangai Fantablade. Εντούτοις, αν και εκείνη η έκδοση ήταν πλήρης και με την υποστήριξη αγγλικών υπότιτλων, το Καντονέζικο voice-over ήταν ένας από τους λόγους που το παιχνίδι δεν προωθήθηκε ιδιαίτερα στις αγορές εκτός Κίνας, μαζί με την ατυχή απόφαση να εμφανιστεί σε ένα μήνα που βρίθει από AAA κυκλοφορίες. Αυτό όμως έμελλε να αλλάξει πρόσφατα, καθώς το “άνοιγμα” προς την Ευρωπαϊκή αγορά πραγματοποιήθηκε δειλά-δειλά με τη προσθήκη Αγγλικού voice-over και ενός δωρεάν DLC, που προσθέτει περισσότερο περιεχόμενο σε ένα ιδιόμορφο παιχνίδι, το οποίο θεωρείται ως ένα από τα καλύτερα indie Κινέζικα παιχνίδια όλων των εποχών. Το αν αυτός ο ισχυρισμός αληθεύει, θα το μάθετε παρακάτω.
Εκ πρώτης όψεως, το Icey είναι ένα τυπικό 2D hack ‘n’ slash, στα πρότυπα ενός Devil May Cry, αν αυτό είχε προσγειωθεί στις δύο διαστάσεις ή για να παραμείνουμε στα indie χωράφια, στα πρότυπα του υπέροχου Dust: An Elysian Tale. Οι πληροφορίες που μας δίνονται για την υπόθεση είναι λιγοστές, καθώς η ομότιτλη ηρωίδα του παιχνιδιού είναι ένα ανδροειδές, ικανότατο στη μάχη με το σπαθί, που σκοπό έχει να σκοτώσει το μεγάλο εχθρό της, τον Judas. Ποιος και τι είναι ο Judas, δεν μας απασχολεί σε αυτό το στάδιο, αυτό θα το μάθουμε αργότερα. Εμπόδιο στην εκπλήρωση της αποστολής της είναι μια στρατιά από ρομπότ διαφόρων μεγεθών, από λιλιπούτεια cannon fodder mobs που πυροβολούν κάθε ένα λεπτό μέχρι bosses που καλύπτουν όλη την οθόνη.
Φυσικά, σαν hack ‘n’ slash που θέλει να τιμήσει το όνομά του, το Icey περιλαμβάνει μια σεβαστή λίστα από combos, τα οποία αναβαθμίζονται στα εκάστοτε save points του παιχνιδιού με το αζημίωτο και η αλήθεια είναι ότι ως εκπρόσωπος του είδους, το Icey τα καταφέρνει πολύ καλά. Ιδίως αν δοκιμάσετε να παίξετε σε μεγαλύτερο επίπεδο δυσκολίας από το Easy, μπορεί να σας παιδέψει αρκετά αν δεν είστε εξοικειωμένοι με τα combos και τους μηχανισμούς του, οι οποίοι εμφανώς αποτελούν προϊόν μελέτης από τους δημιουργούς της ομάδας και όχι πασαλείμματα τύπου “πετάξαμε μια χούφτα combos σε ένα τσουβάλι και όποιον πάρει ο χάρος”.
Παρέα στην αποστολή σας είναι ο narrator (αφηγητής), ο οποίος περιγράφει με γλαφυρό τρόπο τις προσπάθειες της Icey, ενώ τη βοηθάει (;) τακτικά, παρουσιάζοντας στην οθόνη βέλη που της δείχνουν το δρόμο προς το τελικό στόχο της. Όμως, η Icey είναι μεν ένα προϊόν φτιαγμένο για έναν συγκεκριμένο σκοπό, αλλά δεν παύει να έχει και τη δική της βούληση. Άρα, η Icey (δηλαδή ο παίκτης) μπορεί να αγνοήσει τελείως τις οδηγίες του αφηγητή, ακολουθώντας μονοπάτια διαφορετικά από εκείνα που προτείνει ο ίδιος. Συνέπεια αυτού είναι ο αφηγητής να παύει να είναι τόσο ευγενικός όσο ήταν, να την κατηγορεί για τον υπέρμετρο εγωισμό της, ακόμα και να τη χλευάζει και… το πράγμα να αρχίζει να μπερδεύεται! Τελικά τι ρόλο ακριβώς παίζει ο αφηγητής; Γιατί μας συμβουλεύει να ακολουθούμε συνεχώς τα βέλη και μόλις δεν το πράξουμε, αυτός εκνευρίζεται; Αν όλη η ιστορία σάς θύμισε το The Stanley Parable, έχετε απόλυτο δίκιο, καθώς το Icey δανείζεται πετυχημένα τη κεντρική ιδέα του παράξενου εκείνου indie παιχνιδιού και την παντρεύει πολύ όμορφα με τους άρτιους hack ‘n’ slash μηχανισμούς του.
Πραγματικά, αν παρακούσετε τις εντολές του αφηγητή, το Icey είναι άλλο παιχνίδι, καθώς μπαίνει εξ’ ολοκλήρου στα χωράφια του metagaming, σπάζοντας ανελέητα το τέταρτο τοίχο και πρακτικά να πρόκειται για μια συνεχή αντιπαράθεση παίκτη-developer, δωσμένη όμως με πολύ έξυπνο και συχνά αστείο τρόπο. Σε τέτοιες περιπτώσεις παιχνιδιών, καλό είναι να μην δώσουμε πολλά spoilers για το τι θα συναντήσετε, γιατί αξίζει να τα ανακαλύψετε μόνοι σας, αλλά για να πάρετε μια μικρή ιδέα, σκεφτείτε ότι θα συναντήσετε οθόνες που σχεδιαστικά δεν έχουν ολοκληρωθεί ακόμα, ντροπιάζοντας έτσι τον αφηγητή για τη τεμπελιά του ή κάποιες που δεν έχουν λόγο ύπαρξης, αλλά η επιμονή σας να παραμένετε εκεί, αυξάνει τη πίεσή του! Ίσως πρόκειται για ένα από τα καλύτερα παιχνίδια που μπορεί να βρει κάποιος που νοιώθει αρκετά τρολ μέσα του…
Αξιοσημείωτο είναι ότι είτε παίξετε με τους κανόνες του αφηγητή είτε όχι, το Icey αποτελεί μια μοναδική εμπειρία, πράγμα σπάνιο για παιχνίδι που, κατά κύριο λόγο, θέλει να ξεφύγει από τα τετριμμένα με το δικό του τρόπο – ουκ ολίγες φορές έχουμε δει metagames να σπάνε τα μούτρα τους στη προσπάθειά τους να γίνουν μοναδικά. Οι μάχες είναι έντονες και διασκεδαστικές, υφίστανται μάλιστα και κάποια διάσπαρτα metroidvania στοιχεία, καθώς με το σταδιακό εμπλουτισμό των ικανοτήτων της Icey μπορείτε να αποκτήσετε πρόσβαση σε μέρη που δεν μπορούσατε αρχικά (με την ανάλογη αντίδραση του αφηγητή φυσικά), τα bosses είναι εντυπωσιακά και αρκούντως προκλητικά, ενώ το όλο στήσιμο του παιχνιδιού σας προτρέπει να το παίξετε ξανά και ξανά για να ανακαλύψετε όλα τα μυστικά του, που μόνο λίγα δεν τα χαρακτηρίζει κανείς.
Βέβαια, το παιχνίδι δεν τα κάνει όλα τέλεια: υπάρχουν κάποια παράπονα όπως η λιγοστή ποικιλία των εχθρικών ρομπότ και η σχετικά μικρή του διάρκεια (το πρώτο run τελειώνει σε δύο ώρες, αλλά δεν έχετε δει τίποτα σε αυτές τις ώρες), αλλά σίγουρα δεν αλλοιώνουν τη συνταγή (είναι το έξτρα αλάτι που του λείπει) και η ασυνήθιστη εμπειρία του Icey είναι από μόνη της ένας ικανός παράγοντας που θα σας κάνει να συνεχίσετε να παίζετε, αγνοώντας τα ελαττώματά του.
Συνυπολογίζοντας τον όμορφο τεχνικό τομέα, με τα ζωγραφιστά (στατικά) backgrounds να ταιριάζουν ιδανικά με τους “ανιμόφερτους” χαρακτήρες και τις φαντεζί κινήσεις τους να γεμίζουν με λαμπερά εφφέ την οθόνη, την πετυχημένη “μπιτάτη” συνοδευτική μουσική υπόκρουση και φυσικά τον καταπληκτικό αφηγητή που προσωπικά ψοφούσα να τον κάνω να εκνευρίζεται, το Icey είναι ένα από τα πιο αξιόλογα indie action παιχνίδια που μπορείτε να βρείτε εκεί έξω. Ίσως τελικά ο αφηγητής να μείνει ικανοποιημένος…
Pros
- Έξυπνη και πετυχημένη υλοποίηση του metagaming
- Αξιοπρεπέστατο σύστημα μάχης
- Άρτιος τεχνικός τομέας
Cons
- Αρκετά μικρή διάρκεια
- Λίγα είδη εχθρών
Mε αφηγητή κράμα Bastion/Stanley Parable ίσως με κάνεις να το αγοράσω μέχρι και εγώ σε κάποια έκπτωση και να καταπιώ/αντέξω τα γιγάντια μάτια και τις 12χρονες φραντζούλες (Μετάφραση : βεβαίως, ο Φθόνος της Τρίχας (ΤΜ) εξακολουθεί να με αποτρέπει από την ενασχόληση με παιχνίδια που υιοθετούν άνιμε τεχνοτροπία, αυτό και τίποτε άλλο.)
Πολύ ενδιαφέρον!