ICONOCLASTS
Είναι αξιοθαύμαστο το πάθος που έχουν μερικοί άνθρωποι για τα δημιουργήματά τους. Ιδιαίτερα στην indie σκηνή, που ουκ ολίγες φορές μας έχει χαρίσει αριστουργήματα, συναντάει κανείς ομάδες ανθρώπων που είχαν τόση υπομονή, επιμονή και αγάπη για το «παιδί» τους, όπου η ανάπτυξη διήρκησε περισσότερο από μισή δεκαετία μέχρι να υλοποιηθεί (βλέπε Owlboy, Axiom Verge κλπ). Μια τέτοια περίπτωση είναι το Iconoclasts που παρουσιάζουμε εδώ, το one-man project του Σουηδού Joakim Sandberg, ο οποίος ανακοίνωσε τη δημιουργία του παιχνιδιού περίπου οκτώ χρόνια πριν, για να κατορθώσει να δει το φως της ημέρας λίγες ημέρες μετά την ανατολή του 2018. Το ερώτημα είναι αν όλος αυτός ο κόπος τόσων ετών απέδωσε καρπούς. Χωρίς δισταγμό, η απάντηση είναι ένα μεγαλοπρεπέστατο ναι και μάλιστα πρόκειται για ένα παιχνίδι που, άσχετα με τα μειονεκτήματα που μπορεί να εντοπίσει κανείς στη δουλειά ενός ατόμου, άνετα συγκαταλέγεται ανάμεσα στα κορυφαία indie παιχνίδια των τελευταίων ετών.
Συνοπτικά, το Iconoclasts αποτελεί ένα κράμα action/platform με μπόλικα puzzle στοιχεία, ενώ διακατέχεται και από μια ελαφριά δόση Metroidvania, χωρίς αυτή να καθορίζει το σχεδιασμό της δράσης του παιχνιδιού, η οποία είναι κατά κύριο λόγο γραμμική και στηρίζεται έντονα στη διήγηση. Θα σταθούμε λιγάκι στο τελευταίο χαρακτηριστικό, καθώς το Iconoclasts είναι ένα παιχνίδι που πρωτίστως διηγείται μια πλήρη ιστορία, με αρχή, μέση και τέλος, ενώ οι χαρακτήρες που τη συνοδεύουν αποτελούν προϊόν πολύχρονης επεξεργασίας και παρουσιάζονται καλοδουλεμένοι, με προσωπικότητα και επαρκώς εξηγούμενα κίνητρα για τις πράξεις τους.
Το Iconoclasts διαδραματίζεται σε έναν όχι και τόσο ιδανικό κόσμο, όπου κυβερνάται από μια καθεστωτική κυβέρνηση ονόματι One Concern. Το εν λόγω καθεστώς κυβερνά απολυταρχικά και κυρίως θεοκρατικά, φροντίζοντας να τρομοκρατεί τους πολίτες του κάτω από το όνομα του Εκείνου (πνεύμα) και της Μητέρας (σάρκα, που αντιπροσωπεύει τη φωνή Εκείνου) και έχει υπό πλήρη έλεγχο το Ivory, μια καύσιμη ύλη που εντοπίζεται σε λιγοστές ποσότητες στο πλανήτη και είναι υπεύθυνη για τη βιωσιμότητα της κοινωνίας. Χωρίς αυτό, η κοινωνία θα κατέρρεε, οπότε η One Concern αποφάσισε να τακτοποιήσει το πρόβλημα αυτό, χωρίζοντας τη κοινωνία σε (τι άλλο;) ξεχωριστές τάξεις. Οι φτωχότεροι βρίσκονται στα περίχωρα εκτός της πρωτεύουσας City One, προσπαθώντας να ζήσουν με λιγοστά μέσα και τους οικονομικά ισχυρότερους και «πιο πιστούς» στη Μητέρα μέσα στην καλά οχυρωμένη πόλη, ενώ δεν αφήνει παρά ελάχιστες ελευθερίες στους κατοίκους της, αφού η ίδια η One Concern καθορίζει ως και το επάγγελμα που θα ακολουθήσει κάθε κάτοικος στη ζωή του. Ιδιαίτερα στο επάγγελμα του μηχανικού υπάρχει μια μεγαλύτερη ευαισθησία, καθώς μόνο αυτοί έχουν το δικαίωμα να συντηρούν και να επιδιορθώνουν τα μηχανήματα εξόρυξης του Ivory, οπότε δεν θα μπορούσε να το κάνει αυτό ο οποιοσδήποτε «ταπεινός», σωστά;
Κάπου εδώ εισάγεται στην ιστορία η πρωταγωνίστρια μας Robin, μια μηχανικός που εξασκεί το επάγγελμα παράνομα στη μικρή αποικία της, ένα ταλέντο που κληρονόμησε από τον πρόσφατα αποθανόντα πατέρα της. Φυσικά, η δράση της δεν θα μπορούσε να περάσει απαρατήρητη για πολύ καιρό και σύντομα οι πράκτορες της One Concern θα της χτυπήσουν τη πόρτα, μαζί με μια φαρδιά-πλατιά κατηγορία προς τον αδερφό της Elro για προδοσία (;). Το εν λόγω σκηνικό αποτέλεσε το έναυσμα να ξεκινήσει η περιπέτεια της Robin, η οποία, όντας ταυτόχρονα κυνηγημένη από τις δυνάμεις της One Concern, θα προσπαθήσει να σώσει τον Elro αλλά σύντομα θα διαπιστώσει ότι το πρόβλημα είναι πολύ μεγαλύτερο απ’ όσο αρχικά δείχνει…
Αναμφισβήτητα, ανάμεσα στα ισχυρά ατού του Iconoclasts είναι η πλοκή του, η οποία εκπλήσσει με τον μαεστρικό τρόπο που αναπτύσσεται. Θα λέγαμε ότι σε στιγμές θυμίζει τις καλύτερες στιγμές των JRPG, με αρκετά μελετημένους διαλόγους και χαρακτήρες, τόσο στους συμμάχους της Robin όσο και στους εχθρούς της, και με μερικές απρόσμενες εκπλήξεις στη πλοκή, με συνέπεια το ενδιαφέρον να διατηρείται ακέραιο μέχρι το τέλος της σχεδόν 12ωρης περιπέτειας. Πραγματικά αξιέπαινη δουλειά που δίνει μαθήματα σε πολλούς σύγχρονους ΑΑΑ τίτλους για το πως πρέπει να διηγείται μια ιστορία.
Παρ ‘όλα αυτά, η ορθολογική ανάπτυξη της ιστορίας δεν είναι το μοναδικό αξιόλογο στοιχείο που έχει να προσφέρει το Iconoclasts. Απεναντίας, στο τομέα του gameplay τα καταφέρνει εξίσου καλά, με το platform κομμάτι να είναι χτισμένο σε γερές βάσεις και να αποδεικνύεται αρκετά ακριβές (πράγμα όχι τόσο απλό όσο δείχνει), ενώ οι shooting μηχανισμοί με το βασικό όπλο της Robin έχουν κατά βάση μία auto-lock λογική, κάνοντας τις μάχες ενάντια στους απλούς εχθρούς αρκετά βατές και γρήγορες.
Το αλατοπίπερο του παιχνιδιού όμως εντοπίζεται στο κύριο εργαλείο της Robin που δεν είναι άλλο από ένα πελώριο γαλλικό κλειδί. Μέσω αυτού εκτελείτε μεν βασικές ενέργειες, όπως το πάτημα ενός διακόπτη ή σαν μοχλός για να φτάσετε σε απομακρυσμένες πλατφόρμες, αλλά σύντομα αποκτά περισσότερες, όπως τη δυνατότητα να ηλεκτρίζεται και να αλληλοεπιδρά ανάλογα με αντικείμενα και επιφάνειες του περιβάλλοντος. Σε συνδυασμό με τον εμπλουτισμό του βασικού όπλου της Robin με διαφορετικού τύπου πυρομαχικά, δεν αργεί ο καιρός που οι περιβαλλοντικοί γρίφοι αποτελούν τη νούμερο ένα πρόκληση που θα πρέπει να φέρετε εις πέρας. Ομολογουμένως οι περισσότεροι από αυτούς είναι ευρηματικότατοι, κάποιοι ίσως και ευφυείς, που φροντίζουν πάντα να δίνουν τα σωστά hints στο παίκτη με οπτικά ερεθίσματα και ευτυχώς δίχως να κουράζουν με συνεχή πήγαινε-έλα (με εξαίρεση ίσως τη περιοχή The Tower). Το πιο εντυπωσιακό είναι ότι σπάνια οι περιβαλλοντικοί γρίφοι επαναλαμβάνονται αυτούσιοι, ενώ συχνά-πυκνά κάνουν την εμφάνισή τους σε μερικά από τα δεκάδες boss-fights που καλείστε να ολοκληρώσετε, κάνοντας τις μάχες μαζί τους πραγματικά αξιομνημόνευτες και συναρπαστικές. Σίγουρα το μεράκι του κυρίου Sandberg χρήζει περαιτέρω ανάλυσης.
Όμως, δεν είναι όλα αγγελικά πλασμένα στο κόσμο του Iconoclasts, καθώς υποτίθεται ότι το παιχνίδι ενσωματώνει μηχανισμούς crafting για τη δημιουργία perks, που αλλάζουν το τρόπο με τον οποίο η Robin αντιμετωπίζει τις καταστάσεις, όπως για παράδειγμα να διαθέτει περισσότερη αντοχή κάτω από το νερό, να προκαλεί μεγαλύτερο damage με το γαλλικό κλειδί και ούτω καθ’ εξής. Στη πράξη όμως, έχουν σχεδόν μηδαμινή επιρροή στο gameplay του παιχνιδιού, ενώ ο μάλλον ατυχής τρόπος που έχει επιλεχθεί για να χάνονται προσωρινά, καταλήγουν σε έναν αδιάφορο μηχανισμό, που θα εκτιμηθεί μόνο από τους completionists που θα αποφασίσουν να εξερευνήσουν κάθε σπιθαμή του παιχνιδιού για να βρουν όλα τα σεντούκια με τις πρώτες ύλες – και το Iconoclasts έχει πραγματικά πολύ ψωμί στην υπόθεση «μυστικά».
Επίσης, αν θέλαμε να γίνουμε πολύ αυστηροί, θα λέγαμε ότι με αυτό το τρόπο τα ήδη περιορισμένα Metroidvania στοιχεία αποκτούν διακοσμητικό χαρακτήρα, αφού δεν υπάρχει κανένας λόγος να επιστρέψετε σε πρότερες περιοχές, μιας και δεν υπάρχει ουσιαστικό όφελος. Όμως, δεν θα το κάνουμε, γιατί το Iconoclasts είναι μοναδική περίπτωση παιχνιδιού και δεν του αξίζει να το τοποθετήσουμε σε κουτάκια, κάνοντας τικ μονάχα εκεί που τα καταφέρνει καλά.
Στη τελική, πρόκειται για ένα παιχνίδι γεμάτο ψυχή, που ξεχειλίζει από ποιότητα και μεράκι σε κάθε έκφανση της pixel-art αισθητικής του, με ομαλότατο animation που αποδίδει πειστικότατα τις θεατρικές εκφράσεις των χαρακτήρων, ιδιαίτερα στα πάμπολλα καλοσκηνοθετημένα cutscenes του, ενώ ακόμα και η απλή ατμοσφαιρική μουσική που συνοδεύει τη περιπέτεια (από δικές του συνθέσεις – ο άνθρωπος είναι πολυπράγμων) κατορθώνει και βάζει τον παίκτη για καλά στο κλίμα του παιχνιδιού. Συνεπώς, ακόμα και αν το Iconoclasts δεν αποτελεί τον ορισμό της τελειότητας σε μηχανισμούς και απέχει από το να χαρακτηριστεί το καλύτερο Metroidvania που έχετε παίξει ποτέ, η εν γένει ποιότητά του δεν αφήνει περιθώρια για αμφισβήτηση. Είναι ένα έργο ζωής ενός ανθρώπου που οφείλετε να δοκιμάσετε. Θα το πράξετε;
Για να ενισχύσετε το GOG.com και το Ragequit.gr, μπορείτε να αγοράσετε το Iconoclasts ακολουθώντας this link.
Pros
- Υπέροχος κόσμος, ιστορία και πρωταγωνιστές
- Εντυπωσιακή pixel-art υλοποίηση, από τις καλύτερες που έχουμε δει
- Συναρπαστικά boss-fights που δεν βασίζονται μόνο στα αντανακλαστικά, αλλά και στη σωστή σκέψη
Cons
- Αδιάφορος μηχανισμός crafting
Μου θυμίζει κάτι από Cave Story. Με αυτά που διαβάζω η αγορά είναι σίγουρη!
Θυμίζει ναι, αλλά είναι αρκετά πιο γραμμικό και story-focused. Αφού σου άρεσε το Owlboy, σίγουρα θα σου αρέσει και αυτό.