MUNIN
Η Daedalic Entertainment είναι μία εταιρία που τα τελευταία χρόνια μας έχει προσφέρει ουκ ολίγα ποιοτικά adventure games. Εδώ και λίγο καιρό όμως εκτός από το να δημιουργεί τα δικά της παιχνίδια παίζει και το ρόλο του publisher προωθώντας τις δημιουργίες μικρότερων studios που χωρίς τη βοήθειά της το πιθανότερο είναι να περνούσαν σχεδόν απαρατήρητα. Αν και οι τίτλοι που είχαν φτάσει στα χέρια μας με αυτό τον τρόπο μέχρι τώρα δεν είχαν καταφέρει να ξεχωρίσουν, το Munin έδειχνε αρκετά ελπιδοφόρο. Πρόκειται για ένα 2D puzzle platformer πίσω από την ανάπτυξη του οποίου βρίσκεται το πορτογαλικό studio Gojira και το τελικό αποτέλεσμα μάλλον δικαίωσε τις προσδοκίες.
Η θεματολογία του τίτλου σχετίζεται με την σκανδιναβική μυθολογία. Το Munin είναι ένα κοράκι πιστός αγγελιοφόρος του Odin που έχει όμως μεταμορφωθεί από τον Loki σε θνητό κορίτσι. Περιπλανώμενοι στους 9 κόσμους και συνολικά 77 πίστες του Yggdrasil, ανακτούμε τα χαμένα φτερά που θα μας επιτρέψουν να γυρίσουμε στον Asgard. Το πρόβλημα εδώ εντοπίζεται στο γεγονός ότι οι όποιες εξελίξεις (αν μπορούν να χαρακτηρίσουν έτσι) παρουσιάζονται στον παίκτη μέσα από ένα σύντομο κείμενο στην αρχή κάθε κόσμου. Με αυτό τον τρόπο χάνεται η όποια ευκαιρία για να κερδηθεί η προσοχή του παίκτη και ενώ το θέμα της ιστορίας είναι ενδιαφέρον καταλήγει να περνά απαρατήρητο.
Οι μηχανισμοί αν και απλοί στη λογική τους, καταφέρνουν να δώσουν αρκετό βάθος στον τίτλο. Κάθε πίστα αποτελείται από μία οθόνη η οποία διαιρείται σε τρία ή 6 μέρη με το κάθε ένα από αυτά να είναι πλήρως περιστρεφόμενο. Σε ορισμένες περιπτώσεις μάλιστα τα τμήματα αυτά είναι ομαδοποιημένα σε δυάδες που περιστρέφονται μαζί δυσκολεύοντας έτσι ακόμα περισσότερο το έργο μας. Μοναδικός περιορισμός σε αυτή τη διαδικασία είναι το ότι δεν μπορούμε να αλληλεπιδράσουμε με το τμήμα της οθόνη στο οποίο βρισκόμαστε. Εκμεταλλευόμενοι αυτή τη δυνατότητα θα πρέπει να αποκτήσουμε πρόσβαση στα μέρη της εκάστοτε πίστας όπου βρίσκονται τα φτερά που συλλέγουμε. Στα αρχικά επίπεδα αυτά συνήθως δεν ξεπερνούν τα τρία με τέσσερα αλλά όσο προχωράμε αυξάνεται ο αριθμός τους και το επίπεδο δυσκολίας.
Επειδή όμως κάτι τέτοιο δεν θα ήταν αρκετό, κάθε κόσμος ενσωματώνει έναν ακόμα μηχανισμό. Η ποικιλία τους είναι ικανοποιητική και ενδεικτικά θα αναφέρουμε ότι καλούμαστε να δημιουργήσουμε “λίμνες” αυξομειώνοντας τη στάθμη του νερού, να αποφύγουμε καυτή λάβα, να κινήσουμε ογκώδεις βράχους καθώς και να ενεργοποιήσουμε κινούμενες πλατφόρμες. Η πρωτοτυπία είναι βέβαια κάτι που λείπει από αυτό το κομμάτι αλλά μαζί με τον βασικό μηχανισμό του παιχνιδιού συντίθεται ένα ικανοποιητικό αποτέλεσμα. Το μοναδικό σημαντικό μειονέκτημα που παρατηρήσαμε είναι ότι η φύση τους είναι τέτοια που περιορίζουν το platform στοιχείο στο ελάχιστο, εστιάζοντας κατά κύριο λόγο στο συνδυασμό των περιστροφών και ορισμένες φορές και στην ταχύτητα με την οποία αυτές εκτελούνται.
Το στοιχείο όμως που κάνει τον τίτλο να ξεχωρίζει από τον μέσο όρο είναι η άκρως ικανοποιητική πρόκληση που προσφέρει. Κόντρα στις τάσεις της εποχής όχι μόνο δεν κάνει εκπτώσεις στη δυσκολία αλλά αποφεύγει και να ενσωματώσει κάποιο hint system. Βέβαια το τίμημα αυτής της επιλογής είναι ότι το παιχνίδι απευθύνεται σε σαφώς πιο περιορισμένο κοινό και όσοι δεν είναι λάτρεις του είδους ή αποφασισμένοι να του αφιερώσουν το χρόνο του, καλό θα ήταν να το αποφύγουν για να διατηρήσουν την ψυχική τους ηρεμία. Με το τελευταίο ίσως είμαι λίγο υπερβολικός καθώς η δυσκολία δεν ξεφεύγει σε δυσθεώρητα επίπεδα αλλά δεν μπορώ να αγνοήσω και το γεγονός ότι πλέον το κοινό της βιομηχανίας έχει αλλάξει σε σχέση με το παρελθόν και είναι πλέον μαθημένο σε διαφορετικά ήθη και έθιμα. Από εκεί και πέρα αν και το επίπεδο ανεβαίνει σταδιακά από κόσμο σε κόσμο, δεν συμβαίνει το ίδιο και ανάμεσα στις πίστες του εκάστοτε κόσμου. Τη συγκεκριμένη “τεχνική” την έχουμε συναντήσει και σε άλλα παιχνίδια του είδους και είναι μια δοκιμασμένη συνταγή ώστε να μην κουράζεται και απογοητεύεται ο παίκτης. Έτσι δεν είναι σπάνιο το φαινόμενο μία δύσκολη πίστα να ακολουθεί μία σαφώς πιο εύκολη.
Ένα ακόμα σοβαρό ατόπημα από την πλευρά των δημιουργών είναι η επιεικώς μέτρια υλοποίηση της ηρωίδας τόσο οπτικά όσο και σε επίπεδο χειρισμού. Τον αδιάφορο σχεδιασμό του χαρακτήρα και το ανύπαρκτο animation μπορούμε να τα δικαιολογήσουμε καθώς μιλάμε για ένα indie studio, δεν μπορούμε να πούμε όμως το ίδιο και για τον απαράδεκτο χειρισμό. Άλματα, κίνηση στο νερό και ανάβαση σε σκάλες δεν γίνονται απροβλημάτιστα αλλά το θετικό της υπόθεσης είναι ότι εξαιτίας της δομής τους παιχνιδιού όλα αυτά μας απασχόλησαν ελάχιστες φορές. Σε ότι έχει να κάνει με την περιστροφή της οθόνης αυτή γίνεται με έναν click του ποντικιού στο αντίστοιχο τμήμα με την υλοποίηση να είναι άμεση και απλή. Ενδεχομένως η σήμανση για τον διαχωρισμό των περιοχών θα μπορούσε να είναι κάπως πιο ευδιάκριτη αλλά αυτό αποτελεί λεπτομέρεια.
Τα συναισθήματα που μας άφησε ο τεχνικός τομέας ήταν ανάμεικτα. Τα backgrounds των επιπέδων είναι αδούλευτα και σίγουρα θα τα έχουμε ξεχάσει μετά από μερικές μέρες. Ουσιαστικά πρόκειται για απλοϊκό μοτίβο για κάθε κόσμο το οποίο επαναλαμβάνεται στις πίστες του. Από την άλλη η μουσική αποτελεί μία ευχάριστη έκπληξη. Χωρίς επίσης να αποτελεί κάτι το αξιομνημόνευτο συμβάλει στη δημιουργία μίας πιο σκοτεινής ατμόσφαιρας-αισθητικής που ξεκάθαρα στοχεύει ο τίτλος αλλά τα υπόλοιπα στοιχεία του αποτυγχάνουν να του προσφέρουν.
Κάπου εδώ παρατηρώ το εξής παράδοξο… Ενώ η ενασχόληση μου με το παιχνίδι ήταν χορταστική, ανακεφαλαιώνοντας τα όσα έχω γράψει έως τώρα διαπιστώνω ότι τα αρνητικά του τίτλου ήταν περισσότερα από όσα μπορούσα να αντιληφθώ σε πραγματικό χρόνο. Φυσικά αυτό δεν είναι ικανό να αλλάξει την εικόνα που έχω σχηματίσει ούτε να αλλοιώσει την συνολική εμπειρία αλλά είναι η περίτρανη απόδειξη ότι κάποιες φορές μετράει περισσότερο ο τρόπος παρά ο κόπος από την πελυρά του δημιουργού. Μπορεί να ακούγεται κλισέ αλλά αν αναλογιστούμε ότι πρόκειται για την πρώτη δουλειά του studio και συνυπολογίσουμε τον εξαιρετικό σχεδιασμό του Munin, μας κάνει να πιστεύουμε ότι αν εργαστούν υπό πιο επαγγελματικές συνθήκες είναι ικανοί για μεγάλα πράγματα. Τέλος, αν υπήρχε οποιοσδήποτε ενδοιασμός στο να προτείνουμε το παιχνίδι σε κάποιον που ενδιαφέρεται να ασχοληθεί με ένα puzzle platformer, αυτός κάμφθηκε από την πολύ χαμηλή τιμή στην οποία διατίθεται.
Pros
- “Δυνατό” level design
- Ικανοποιητική ποικιλία μηχανισμών
- Πρόκληση που ξεπερνά τον μέσο όρο των ανταγωνιστών του…
Cons
- Η οποία όμως μπορεί να ξενίσει τον αρχάριο παίκτη
- Προβληματικό χειρισμός
- Ανεπαρκής οπτικός τομέας
- Αδιάφορη παρουσίαση της ιστορίας
Gojira, μπαντάρα.
Νάις ριβιού! Φαίνεται ενδιαφέρουσα η όλη φάση, θα το τιμήσω. 🙂
Με τους Μούμιν (”https://www.youtube.com/watch?v=sATe8sRmtNQ”) έπρεπε να είναι το παιχνίδι, όχι με το Μούνιν 😀
ευχαριστω για τα σχολια παιδια.
θα μου πειτε,γιατι καλε κυριε γαιε μεσα σε μια θαλασσα απο ιντυ τιτλους επελεξες το συγκεκριμενο?για να φανεις ψαγμενος και ετσι?
MOYΝi-N
ναφ σεντ.;)
Μεγάλη λατρεία!!!
Πως κράζει το κοράκι? Είμαι καλά που θυμήθηκα από που προέρχεται αυτό?
δικος μου εισαι εσυ !!!!