NEED FOR SPEED
Εχουν αισίως περάσει 22 χρόνια από τη πρώτη εμφάνιση του Need For Speed στις οθόνες των υπολογιστών μας και έκτοτε η σειρά έχει περάσει από μύρια κύματα. Αλλοτε επιτυχημένα, όπως οι πρώτες “ταπεινές” προσπάθειες της ρεαλιστικής οδήγησης τύπου Test Drive ή η εμπορικά έξυπνη στροφή προς το παράνομο street racing με τα Need for Speed: Undergound και Most Wanted (το πρώτο) και άλλοτε με κατακόρυφη πτώση της ποιότητας με τίτλους όπως το Carbon, το ProStreet ή το The Run. Η εμμονή της EA να κρατήσει μια ετήσια παρουσία του franchise οδήγησε στον αναπόφευκτο κορεσμό του κοινού, ενώ τα διάφορα “reboots” που προέκυπταν μαζί με τις αλλαγές στην ομάδα ανάπτυξης, αποδεικνύονταν εν τέλει σπασμωδικές κινήσεις. Τελικά, η ΕΑ αποφάσισε να κάνει ένα μικρό διάλειμμα, μη κυκλοφορώντας κάποιο Need for Speed το 2014 (από το 2002 έως το 2013 είχαμε και από ένα Need for Speed!) και παραδίδοντας τη σκυτάλη της ανάπτυξης στη Ghost Games, με την ελπίδα να φρεσκάρει το κουρασμένο αυτό franchise. Το Need for Speed λοιπόν είναι το…re-re-reboot (έχασα το μέτρημα) της σειράς και επιστρέφει στις πιο εμπορικές ρίζες της, αυτές του street racing, των μετατροπών και των φανταχερών neon φωτισμών. Μάλιστα, η έκδοση για PC που παρουσιάζουμε άργησε από την αντίστοιχη των κονσολών κατά τέσσερις μήνες, γεγονός που δεν είναι τόσο λυπηρό όσο ακούγεται, καθώς στο παιχνίδι συμπεριλαμβάνονται όλα τα updates που εμφανίστηκαν τους μήνες που μεσολάβησαν, μαζί με ένα γερό optimization της Frostbite engine, τα πολυπόθητα 60 fps και την υποστήριξη 4k αναλύσεων.
Κατ’ αρχήν τα άσχημα νέα: το Need for Speed απαιτεί συνεχή σύνδεση στο διαδίκτυο, χωρίς να υφίσταται η δυνατότητα να παίξετε offline. Απαξ και η σύνδεση διακοπεί για τον οποιονδήποτε λόγο, τότε αυτομάτως το παιχνίδι σάς επιστρέφει στο κεντρικό menu, ενώ σύμφωνα με τις ΜΜΟ προδιαγραφές που έχει επιφέρει η Ghost Games στο παιχνίδι, δεν μπορείτε κάνετε παύση. Πρόκειται για δύο μικρά θεματάκια, τα οποία σηκώνουν συζήτηση και μπορούν εύκολα να σας χαλάσουν τη διάθεση εφόσον κάτι στραβώσει, αν και καθ’ όλη τη διάρκεια ενασχόλησης μου με το παιχνίδι, είχα μόλις μία αποσύνδεση και αυτή σε κούρσα μικρής σημασίας. Προφανώς το ότι στάθηκα τυχερός δεν σημαίνει ότι θα συμβεί σε όλους το ίδιο, συνεπώς καλό είναι να είστε προετοιμασμένοι τόσο για τα πιθανά τερτίπια της Internetικής σύνδεσής σας όσο και για το γεγονός ότι αν ξεκινήσετε ένα event, δεν θα είστε σε θέση να διακόψετε το παιχνίδι σας, ακόμα και αν χτυπάνε δίπλα σας κουδούνια, τηλέφωνα, συναγερμοί και ούτω καθ’ εξής.
Αφού το ξεκαθαρίσαμε αυτό, ας προχωρήσουμε στα ενδότερα. Το Need for Speed, όπως αναφέραμε, θυμίζει τις Underground ρίζες του, με το παράνομο street racing, τα “φτιαγμένα” αυτοκίνητα με επιδόσεις που θυμίζουν αεροπλάνο, τα παρδαλά χρώματα και τα σχετικά, με τη διαφορά ότι αυτή τη φορά τα πράγματα είναι κάπως πιο προσγειωμένα σε σχέση με τους “Fast & Furious” προκατόχους του. Η ιστορία, γιατί υπάρχει και τέτοια, διηγείται τις περιπέτειες μιας παρέας τυπάδων που έχουν ως τρόπο ζωής το street racing και προσπαθούν να κάνουν αισθητή τη παρουσία τους στη φανταστική πόλη της California Ventura Bay, προσπαθώντας να καταρρίψουν κάθε είδους ρεκόρ και κυρίως αυτά των ήδη φθασμένων street racers. Η εν λόγω ιστορία προωθείται μέσω εμβόλιμων cut-scenes όπου πρωταγωνιστούν πραγματικοί ηθοποιοί (κανά δυο φάτσες είναι γνωστές, όπως ο τύπος που υποδύεται τον Manu παίζει στη σειρά Musketeers), χωρίς να διεκδικούν κάποιο όσκαρ ερμηνείας, τα οποία δυστυχώς δεν μπορείτε και να παρακάμψετε. Και λέω δυστυχώς, γιατί πρακτικά η πλοκή είναι πιο αδιάφορη και από τη παρακολούθηση μπογιάς που στεγνώνει, ενώ σας καθυστερεί και από τον απώτερο στόχο σας να γίνετε ένας ξακουστός street racer.
Πώς μπορείτε να το πετύχετε αυτό; Μα κόβοντας βόλτες στην πόλη και αποδεχομένοι τις δεκάδες προκλήσεις που εντοπίζονται στον σχετικά μεσαίου μεγέθους χάρτη του παιχνιδιού. Μοχλός ώθησης στη προσπάθειά σας αυτή είναι το στοιχείο REP (από το reputation προφανώς), το οποίο αυξάνεται όσο περισσότερο στα όρια οδηγείτε το όχημά σας: από απλές περιπτώσεις υπερβολικής ταχύτητας ή οριακής προσπέρασης απέναντι σε φιλήσυχους οδηγούς μέχρι φυσικά νίκες στα διάφορα events, που αποτελούν και τη πεμπτουσία του Need for Speed. Συνολικά ο αριθμός των events πλησιάζει τριψήφιο νούμερο και ανοίγουν σταδιακά όσο μεγαλώνει η φήμη σας, αλλά λίγο-πολύ όλα ακολουθούν το μοτίβο Sprint Race, Drag Race, Drift and Time Trial με διάφορες παραλλαγές. Μάλιστα κάθε πρωταγωνιστής της ιστορίας εξειδικεύεται σε κάποια μορφή αγώνα (π.χ. ο Spike στο Sprint/Circuit Race, ο Manu στο Drift και γενικά στη πιο φιγουρατζίδικη οδήγηση), όπου ανά τακτά χρονικά διαστήματα φροντίζει να σας ενημερώνει για αγώνες που λαμβάνουν μέρος στη πόλη και εσείς απλά πρέπει να οδηγήσετε μέχρι εκεί για να λάβετε μέρος. Νίκη σε τέτοιους αγώνες ισοδυναμεί με περαιτέρω εξέλιξη της ιστορίας, γενναία αύξηση του REP και φούσκωμα του πορτοφολιού σας που μπορεί να αξιοποιηθεί (πού αλλού;) στη βελτίωση του οχήματός σας στο τοπικό γκαράζ.
Σε αυτό το κομμάτι, το Need for Speed δεν απογοητεύει, τουλάχιστον όσοι αντιλαμβάνονται ότι πρόκειται για ένα arcade “ραλάκι” και όχι κάποιος απαιτητικός εξομοιωτής τύπου Assetto Corsa. Υπάρχουν πολλών τύπων αναβαθμίσεις για κάθε εξάρτημα του αυτοκινήτου, από την εξάτμιση και τη μηχανή έως το διαφορικό και τις αναρτήσεις, οι οποίες απεικονίζουν την επιμέρους βελτίωση στις επιδόσεις του αυτοκινήτου άμεσα (σε επιτάχυνση, μέγιστη ταχύτητα και ίππους), ενώ για όσους δεν έχουν διάθεση (ή τις γνώσεις) να ασχοληθούν πιο εκτεταμένα με τη παραμετροποίηση του αυτοκινήτου, υφίσταται η μπάρα Handling που ρυθμίζεται εύκολα μεταξύ του drift και του grip, ανάλογα με το τρόπο οδήγησης της αρεσκείας σας. Πολύ απλό, εύκολο και κατανοητό για αυτούς που θέλουν να μπουν στη δράση χωρίς χρονοτριβή, αλλά και για εκείνους που θέλουν να προσθέσουν το δικό τους λιθαράκι προσωπικότητας στο αυτοκίνητό τους. Το μόνο παράπονο που έχουμε εδώ είναι ότι πολλές αναβαθμίσεις ξεκλειδώνουν μόνο εφόσον ολοκληρώσετε αρκετές από τις αποστολές της Amy, γεγονός που σας αναγκάζει να ασχοληθείτε πρωτίστως με αυτές και έρχεται σε αντίθεση με την χαλαρή open-world λογική του παιχνιδιού, όπου είστε ελεύθερος να τρέξετε στα events με όποια σειρά θέλετε.
Πέρα από αυτό το φάουλ, το νέο Need for Speed προσφέρει ένα αρκετά ευχάριστο οδηγικό μοντέλο που εν τέλει μας αποτρέπει να του δώσουμε κίτρινη κάρτα. Περιττό να αναφέρουμε ξανά ότι το arcade στοιχείο πρωτοστατεί σε κάθε του… μίλι, αφού ακόμα και αν τρακάρετε οι συνέπειες είναι ελάχιστες (απλώς χάνετε μερικά δευτερόλεπτα), μπορείτε να πάρετε κλειστές στροφές με ιλιγγιώδεις ταχύτητες και η αντίπαλη ΑΙ δεν είναι και τόσο ανταγωνιστική, εκτός ίσως από κάποιες μεμονωμένες περιπτώσεις (“Business or Pleasure” Sprint Race ενάντια στον Magnus, θα με θυμηθείτε). Βέβαια κάποιες φορές έχει παρατηρηθεί ότι “κλέβει“, είτε αναπτύσσοντας διαστημικές ταχύτητες σε κάποιο αντίπαλο αυτοκίνητο είτε φορτώνοντας το με ανύπαρκτους πόντους σε drift match. Ευτυχώς το φαινόμενο αυτό δεν γίνεται συχνά, αλλά υφίσταται και αποτελεί μια ατυχή ζαβολιά, μάλλον αψυχολόγητη. Γενικότερα όμως, το χαμηλό επίπεδο δυσκολίας του NFS είναι δίκοπο μαχαίρι, καθώς αφενός το gameplay είναι πραγματικά διασκεδαστικό και εθιστικό, ιδανικό για gaming “σφηνάκια” αφετέρου μπορεί να γίνει λίγο βαρετό και επαναλαμβανόμενο, αφού οι περισσότεροι αγώνες έχουν διεκπεραιωτικό χαρακτήρα. Σε ποια κόψη του μαχαιριού θα βρεθείτε ανήκει καθαρά στη δική σας ευχέρεια, προσωπικά όμως περισσότερες φορές έπιασα τον εαυτό μου να διασκεδάζει με το παιχνίδι παρά να χασμουριέται.
Αλλωστε, η φωταγωγημένη Ventura Bay προσφέρεται ακόμα και για απλές βόλτες, καθώς είναι εντυπωσιακή τόσο από εμφάνιση όσο και από ρυμοτομία, περιέχει και μερικά collectibles που μπορείτε να μαζέψετε στη πορεία, αλλά δυστυχώς είναι αρκετά άδεια από ζωή, ένα γεγονός που συνηγορεί ακόμα περισσότερο στη προαναφερθείσα “ευκολία”. Η μόνη δικαιολογία που μπορεί να δοθεί είναι ότι η ώρα είναι… περασμένη (το παιχνίδι διαδραματίζεται μόνο νύχτα με ολίγη από ξημέρωμα), οπότε ο “φυσιολογικός” κόσμος της μεγαλούπολης κοιμάται, αλλά είναι μάλλον φθηνό να ισχυρίζεται κανείς κάτι τέτοιο. Εκτός των λιγοστών συμβατικών αυτοκινήτων, στη πόλη υπάρχουν περιπολικά, που αν σας τσακώσουν να πράττετε τη παραμικρή παράβαση του ΚΟΚ σας κυνηγούν ανηλεώς, αλλά είναι εξίσου εύκολο να ξεφύγετε αν έχετε “φτιάξει” λιγάκι το αυτοκίνητο σας, ενώ κυκλοφορούν και οι άλλοι παίκτες που συνδέονται στο ίδιο session με σας. Αυτούς υποτίθεται ότι μπορείτε καλέσετε και να τρέξετε παρέα σε αγώνες ή να τους προκαλέσετε ξεχωριστά σε κάποιο event με έπαθλο μια σεβαστή τζούρα από REP, αλλά η πικρή αλήθεια είναι ότι δεν βρήκα και ιδιαίτερα πρόθυμους παίκτες να τρέξουν μαζί μου, πράγμα λογικό καθώς το REP που προσφέρει το παιχνίδι είναι άφθονο, δεν θα λείψει σε κανέναν. Μετά το τελευταίο patch, η Ghost Games δείχνει μια τάση να παρακινήσει τους παίκτες προς αυτή τη κατεύθυνση, εισάγοντας competitive session servers, αλλά δε μπορώ να πω ότι η κατάσταση βελτιώθηκε ιδιαίτερα. Συνεπώς, αν και οι προθέσεις της Ghost Games είναι καλές για το στήσιμο ομαδικών αγώνων με διάφορους παίκτες online, το social στοιχείο πάει άπατο, εκτός και αν σας ικανοποιεί να μαζεύετε likes για τα snapshots που ανεβάζετε στους servers της ΕΑ…
Αν μέχρι τώρα σας έχει δοθεί η εντύπωση ότι έχω αρνητική άποψη για το Need for Speed, θα έλεγα ότι κάτι τέτοιο δεν ισχύει. Το παιχνίδι αποτελεί μια αξιόλογη προσπάθεια, σαφώς καλύτερη από τις τελευταίες απόπειρες του Most Wanted και του Rivals, έχει μια εσάνς από τα παλιά καλά Need for Speed: Underground και της καλώς εννοούμενης “μανίας” που υποσυνείδητα δημιουργείται για τη μεγιστοποίηση της απόδοσης του/των οχήματος/ων σας, απλώς οι ατέλειες στο σχεδιασμό του δεν το ανέβαζουν στο επόμενο επίπεδο. Οπτικά είναι πανέμορφο, περιέχει ένα δυνατό soundtrack, τα production values ξεχειλίζουν από ποιότητα και προσφέρει ικανοποιητικές δόσεις ψυχαγωγίας, αν το αντιμετωπίσετε ως ένα χαλαρού τύπου arcade racer που αποφεύγει να προκαλέσει ντελίριο εκνευρισμού στο παίκτη. Προσωπικά δεν μετανιώσα καθόλου για τις ώρες που πέρασα μαζί του, αν ήταν όμως να το προτείνω σε κάποιον, θα έλεγα πως ναι, αρκεί να μην έχει πολλές απαιτήσεις και σίγουρα αν βρεθεί σε κάποια χαμηλότερη τιμή. Το θετικό είναι ότι η σειρά κινείται πλέον στις σωστές ράγες που θα οδηγήσουν στην υλοποίηση ενός ακόμα πιο αξιόλογου Need for Speed, αρκεί να μην αποφασίσει η EA να τα αλλάξει ξανά όλα. Διόλου απίθανο, εδώ που τα λέμε.
Το Need for Speed μας προσέφερε η CD Media, την οποία ευχαριστούμε θερμά.
Pros
- Αρκετά εντυπωσιακό
- Καταιγιστική arcade/racing δράση
- Πολλά events που θα σας κρατήσουν για ώρες απασχολημένους
Cons
- Η always on-line απαίτηση μπορεί να κοστίσει ακριβά, όπως και η έλλειψη pause
- Η ΑΙ ενίοτε κλέβει
- Μπορεί να γίνει αρκετά επαναλαμβανόμενο
Πολύ σκοτάδι ωρε… Τόσο δύσκολο ήταν να βάλουν κανά δυο πρωινά races?
Δεν φαίνονται τα neon. :p
Πρώτα πήγα στην βαθμολογία να δω τι έβαλες, γιατί έχει φάει το θάψιμο από άλλα review που είδα.
Μετά άρχισα να διαβάζω αφού η βαθμολογία δεν ήταν και χώμα και έφτασα στο
Ε και εκεί θυμήθηκα το review που είχα κάνει παλιότερα σε εκείνο το τιποτένιο NFS που ούτε που θυμάμαι πως το λένε πλέον και συνέχισα να διαβάζω μόνο γιατί το έγραψες εσύ 😛
Από εκείνη την παράγραφο και κάτω βγήκε από την λίστα μου άμεσα το παιχνίδι και έβαλα να παίξω λίγο NFS Hot Pursuit 2010 να θυμηθώ γιατί μισώ τα υπόλοιπα NFS που βγαίνουν 😛
Δεν θα έλεγα ότι έχει φάει “το θάψιμο”, αλλά ΟΚ, κυμαίνονται σε μέτρια επίπεδα.
Εφόσον σε ενοχλεί το always online, τότε συνέχισε στο Hot Pursuit 2010. 🙂
στο Pcgamer ο τύπος έχωνε πάντως λες και του έβρισαν την μάνα ένα πράμα 😛
κοίτα το always on δεν με ενοχλεί ακριβώς, με ενοχλεί που σου χαλάει την εμπειρία γιατί παίζεις σε servers και δεν μπορείς να παίξεις τοπικά. Θέλω να έχω επιλογή για multi όχι always multi γιατί έτσι θέλει να μαντρώσει η ΕΑ τον κόσμο.
Τέλος πάντων, περί ορέξεως φαντάζομαι.