Ξεκίνησα τη συγκεκριμένη στήλη λίγες ημέρες πριν θέλοντας αρχικά να δώσω το στίγμα της και κατά δεύτερο να κάνω μια εισαγωγή στο δεύτερο κεφάλαιο αυτού που πλέον είστε μέλη του, του Volrath’s Dungeon. Τέσσερις χαρακτηριστικοί ήρωες από διαφορετικά role playing games και διαφορετικές εποχές βρέθηκαν σε ένα μπουντρούμι, γνωρίστηκαν, συνεργάστηκαν, προχώρησαν μαζί. Εδώ θα συζητάμε μαζί για role playing games λοιπόν. Ένα το κρατούμενο…
Ο τρόπος που σας παρουσίασα την εισαγωγή του στην μόνιμη στήλη τούτη ήταν αφηγηματικός και από το δικό σας feedback είδα μόνο θετικές αντιδράσεις. Η αφήγηση λοιπόν στα role playing games αποτελεί αναπόσπαστο και σημαντικό στοιχείο σε αυτά, κατά την προσωπική μου άποψη ίσως σπουδαιότερο και από αυτό των ίδιων των ρόλων που υποδυόμαστε.
Ως λάτρης των παιχνιδιών ρόλων, τόσο στην ηλεκτρονική όσο και στην επιτραπέζια μορφή τους, βρίσκω τον εαυτό μου λίγους μήνες πριν στο τραπέζι παρέα με καλούς φίλους για τη διεξαγωγή ορισμένων sessions για ένα μικρό campaign στον κόσμο του Dark Sun. Οι περισσότεροι είναι νέοι στο χώρο και ο κόσμος που επέλεξα να παίξουμε είναι αρκετά δύσκολος και βαθύς. Πώς θα μπορούσα να τους εισάγω σε έναν τέτοιο κόσμο πριν ακόμη ρίξουν τα ζάρια για να φτιάξουν τους χαρακτήρες τους; Κάθισα λοιπόν ένα απόγευμα και έγραψα μια αφηγηματική εισαγωγή. Επική και ηρωική, έδινε το στίγμα του κόσμου του Dark Sun χωρίς να αποκαλύπτει πολλές λεπτομέρειες για το περιβάλλον και την ιστορία του. Το εγχείρημα είχε πετύχει! Οι παίχτες μου ενθουσιάστηκαν χωρίς να έχουν την παραμικρή ιδέα για την πορεία του campaign που θα ακολουθούσε. Και όλα αυτά μέσα από είκοσι αράδες που κάθισα και έγραψα χωρίς να αφιερώσω ιδιαίτερο χρόνο.
Το ίδιο όμως δε συμβαίνει και στα video games που τόσο αγαπάμε; Ξεκίνησα λίγες ημέρες πριν το καταπληκτικό Kingdoms of Amalur: Reckoning. Δεν το λες και το πιο “σκληροπυρηνικό” role playing game, έτσι δεν είναι; Κι όμως, η εισαγωγή του με την μοναδική αφήγηση με έμπασε για τα καλά στο κλίμα, με έκανε κομμάτι του κόσμου του, μου δημιούργησε τη θέληση να προχωρήσω και να δω τι στο διάολο συμβαίνει. Και όλα αυτά πριν καν φτιάξω τον χαρακτήρα μου, το alter ego που θα χειριζόμουν για τις επόμενες 100+ ώρες της ηλεκτρονικής μου διασκέδασης.
Η αφήγηση στα παιχνίδια ρόλων είναι το Α και το Ω. Είναι αυτή που μπορεί να υπερκεράσει κενά και αδυναμίες. Είναι αυτή που δίνει φτερά στον παίχτη και τον κάνει μέρος του κόσμου του παιχνιδιού. Και εν τέλει είναι αυτή που θα μας τσιγκλήσει να προχωρήσουμε παραπέρα στην επόμενη περιοχή, το επόμενο dungeon, το επόμενο encounter. Ωραίο το character development, εξαιρετικό στοιχείο τα πολλά paths και επιλογές, λατρεύω τους πολύπλοκους και δομημένους npcs αλλά αν δεν υπάρχει η εμπνευσμένη αφήγηση τότε πολύ απλά θα παραμείνεις “Νίκος” κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού… “Volrath” δε θα γίνεις ποτέ!
EN 
EL
Συμφωνώ απόλυτα.. Και όχι μόνο στα rpg.. Επίσης, σημαντικότατο στοιχείο στα rpgs είναι η ατμόσφαιρα. Στα επιτραπέζια αυτή δημιουργείται εξολοκλήρου από την αφήγηση και την ανταπόκριση, σε αυτήν, των παικτών. Στα crpgs, παίζουν ρόλο και τα όμορφα – όχι φωτορεαλιστικά – γραφικά.
Συμφωνώ όσο δεν μπορεί να εκφραστεί. Αφήγηση, σενάριο, immersion, τα πιο σημαντικά στοιχεία για ένα CRPG. Κατά την γνώμη μου, την υψηλότερη μορφή αφήγησης έχει το Planescape Torment.
ego tha symfoniso alla tha prosteso episeis oti oxi mono i afigisi alla prepei na koitame kaii to gameplay tou kathe pexnidiou
kai na mirasto mia prosopiki empiria
otan apektisa to alone in the dark to telefteo enthousiastika para polu alla kai apogoiteftika para polu exei ekpliktiki atmosfera fovera grafika alla to gameplay einai athlio!ksero oti sizitate gia CRPGS alla to gameplay exei polu simasia gia mena eksisou se opiodipote paixnidi!kai fysika to theoro eksisou vasiko!
Νίκο έχεις δίκιο. Πολλές φορές εκεί που πας να βαρεθείς, να κουραστείς σκάει μια αφύγηση άψογα δομημένη, επική, πορωτική με απλά λόγια που σε κάνει να συνεχίσεις πιο πέρα.
Πολύ θα ήθελα να ασχοληθώ και με επιτραπέζια rpgs αλλά δυστυχώς δεν υπάρχει παρέα για κάτι τέτοιο…
Πωω! Dark Sun! Τυχερε…
Όντως, σε ένα pnp session, ένας dm που είναι καλός στις περιγραφές καταφέρνει και ανεβάζει το immersion στα ύψη.
Ωραίο κείμενο Grev :p… Volrath!
γιαυτο ειναι τοσο καλη η bioware, μπορει το σεναριο του ΜΕ2 να ηταν μαπα και οι χαρακτηρες κατωτεροι του 1 αλλα με τετοια αφηγηση και συγκινητικα cutscenes σου μενει η suicide mission για πολυ καιρο
Έτσι είναι! Ειδικά όταν στα crpgs γίνεται σωστά.. αν όχι με καλοσκηνοθετημένες σκηνές τότε με γλαφυρό κείμενο και η φαντασία σου να τρέχει.
Τυχεροί όσοι είχατε παρέα για p&p rpgs :p
Σας ζηλεύω (όχι όλους, κάποιοι που γνώριζα επιδείκνυαν έναν ελιτισμό όταν επρόκειτο να παίξει μαζί τους κάποιος νέος στο είδος…).