RYSE: SON OF ROME
Το Ryse: Son of Rome είναι το παιχνίδι που συνόδευσε την πιο πρόσφατη κονσόλα της Microsoft, Xbox One, στο launch date της. Ένας τίτλος με μοναδικό στόχο να αναδείξει το εξαιρετικό hardware της παιχνιδομηχανής, δημιουργημένος από την Crytek, η οποία είναι “μανούλα” στα παιχνίδια που καταφέρνουν να εντυπωσιάσουν, ήταν σχεδόν αδύνατο να αποτύχει εμπορικά. Κι όμως, στην πορεία κάτι στράβωσε. Πολλά γράφτηκαν και ειπώθηκαν, με απόψεις πολλές φορές να διίστανται ανάμεσα σε παίχτες και κριτικούς. Προσωπικά, μέσα από videos και screenshots ήμουν σε ψυχικό αναβρασμό: το παιχνίδι αυτό έπρεπε να το αποκτήσω πάση θυσία! Η επικούρα που αναδεικνύονταν μέσα από τις αιματηρές σφαγές και τα φοβερά cutscenes δε κατάφερε να με αφήσει ασυγκίνητο. Ευτυχώς, όπως και με τόσες άλλες –και καλά- αποκλειστικότητες των κονσολών, άλλο ένα κάστρο έπεσε και το Ryse: Son of Rome έφθασε στους υπολογιστές μας. Ώρα για δράση…
Το παιχνίδι, όπως γίνεται φανερό και από τον τίτλο του, μας μεταφέρει στην αρχαία Ρώμη την εποχή του αυτοκράτορα Νέρωνα. Σε όλη τη διάρκεια του τίτλου χειριζόμαστε τον Marius Titus, ο οποίος μας εξιστορεί την πορεία του στους πολέμους εναντίον των βάρβαρων φυλών της αυτοκρατορίας. Θα ζήσουμε τα πρώτα χρόνια του σαν λεγεωνάριο, την ανάδειξή του στον τίτλο του εκατόνταρχου και θα τον ακολουθήσουμε σε μια ιστορία εκδίκησης, προδοσίας αλλά και σύγκρουσης των ίδιων των θεών μεταξύ τους. Το σενάριο είναι εμπλουτισμένο με γνωστούς θρύλους σαν αυτόν του Δαμοκλή (αρκετά “πειραγμένο”), αλλά και με πραγματικά, ιστορικά στοιχεία όπως την εισβολή των Ρωμαίων στην Βρετανία. Στις 7 περίπου ώρες που διαρκεί ένα πλήρες walkthrough στο Soldier (Normal) επίπεδο δυσκολίας, είναι σχεδόν σίγουρο πως σεναριακά θα ζήσετε μια εξαιρετική εμπειρία που εύκολα αγγίζει τα επίπεδα χολιγουντιανής υπερπαραγωγής.
Το Ryse: Son of Rome είναι ένας καθαρόαιμος hack n’ slash τίτλος. Όσο εξαιρετικά δομημένοι και να είναι οι διάλογοί του, όσο μοναδικά εμπνευσμένοι κι αν είναι οι χαρακτήρες του, στην καρδιά του το παιχνίδι παραμένει ένα φεστιβάλ σφαγής και αίματος. Ο χειρισμός είναι εξαιρετικά απλός και η μεταφορά του στους υπολογιστές είναι άψογη, αφού με το πληκτρολόγιο και το ποντίκι, το ξίφος και την ασπίδα μας, εκτελούνται όλες τις κινήσεις με περίσσια ευκολία. Με το αριστερό κλικ εμβαθύνουμε στην ευγενή τέχνη της σπαθασκίας, ενώ με το δεξί κλικ σπρώχνουμε τους αντιπάλους με την ασπίδα μας προκειμένου να σπάσουμε τις άμυνές τους. Κρατώντας πατημένο για λίγη περισσότερη ώρα κάποιο πλήκτρο τότε το αντίστοιχο χτύπημά γίνεται ισχυρότερο. Ο συνδυασμός των δύο αυτών πλήκτρων δημιουργεί μικρά combos μέχρις ότου εμφανιστεί μια νεκροκεφαλή επάνω από τον κατακαημένο αντίπαλό μας. Τότε, πάντοτε ανάλογα με το χρωματικό περίγραμμα που θα εμφανιστεί (κίτρινο για την ασπίδα, μπλε για το ξίφος) και κάνοντας το ανάλογο κλικ εκτελούμε executions, μιας μορφής fatalities που γεμίζουν τις οθόνες μας αίμα, κομμένα μέλη και σωρούς από πτώματα.
Οι συνεχείς σφαγές μας προσφέρουν πόντους εμπειρίας που ξοδεύοντάς τους βελτιώνουμε τα στατιστικά μας (health, damage, άμυνα κλπ) αλλά και ξεκλειδώνουμε νέα, εντυπωσιακότερα executions. Με κάθε execution που επιτυγχάνουμε κερδίζουμε πόντους με τους οποίους μπορούμε να κερδίζουμε περισσότερη εμπειρία, ισχυρότερη επίθεση, health ή focus. Κατά το δοκούν εναλλασσόμαστε ανάμεσα στις τέσσερις παραπάνω επιλογές με τη ροδέλα του ποντικιού μας κι έτσι βελτιώνουμε τον τομέα στον οποίο έχουμε μειονέκτημα ανά πάσα στιγμή. Κατά ένα παράξενο λόγο ακόμη κι αν εκτελέσουμε λάθος το execution μας, αυτό θα το δούμε κανονικότατα χωρίς όμως να μας δώσει τον μέγιστο αριθμό extra πόντων. Το focus που αναφέρθηκε παραπάνω αποτελεί μιας μορφής “ultra” κίνησης που κατά την εκτέλεσή της ο χρόνος κυλάει αργά και οι εχθροί ζαλίζονται παραμένοντας άπραγοι και ανίκανοι να αντιμετωπίσουν τις ανηλεείς επιθέσεις μας. Η μπάρα focus βέβαια αδειάζει εξαιρετικά γρήγορα, οπότε και απαιτείται να τη χρησιμοποιούμε με σύνεση και κυρίως στα μεγάλα waves εχθρών.
Το συγκεκριμένο μοτίβο συνεχίζει ακάθεκτο μέχρι και το τέλος των οκτώ κεφαλαίων του παιχνιδιού. Η Crytek βεβαίως έχει προσπαθήσει να εμπλουτίσει το τέκνο της με ορισμένες μικρές, στρατηγικές προσθήκες. Έτσι θα συμμετέχουμε σε μάχες μεγάλων στρατευμάτων με τη δυνατότητα να δώσουμε εντολές στους λεγεωνάριούς μας να προστατεύσουν συγκεκριμένα σημεία ή θα δημιουργήσουμε μαζί με αυτούς testudo (Ρωμαϊκή χελώνα) προκειμένου να αντιμετωπίσουμε δυναμικά τους εχθρικούς τοξότες. Θα χειριστούμε επίσης βαλλίστρες (Scorpio), θα σπρώξουμε πολιορκητικές σκάλες από τα τείχη μας και θα περιχύσουμε τους άξεστους βάρβαρους του βορρά με καυτό Ρωμαϊκό λάδι. Όλα αυτά βεβαίως είναι εξαιρετικά απλά σε σύλληψη και εκτέλεση, δεν προσφέρουν πραγματικά τίποτε στον τομέα του gameplay και ουσιαστικά αποτελούν “σφηνάκια” ανάμεσα στις συνεχείς σφαγές. Βεβαίως εκτινάσσουν τον τομέα “πώρωση” σε δυσθεώρητα ύψη κι αν όντως αυτός ήταν ο σκοπός της Crytek, τότε έχει πετύχει διάνα.
Πρέπει να ομολογήσω ότι παρά το “επαναλαμβανόμενο” της υπόθεσης, το Ryse: Son of Rome δεν καταντά βαρετό. Τα οκτώ κεφάλαια είναι τελείως διαφορετικά μεταξύ τους και η πορεία μας είναι πλούσια σε τοποθεσίες και σκηνικά. Θα λάβουμε μέρος σε πολιορκίες, σε επικές αποβάσεις, θα κινηθούμε μυστικά σε πυκνά δάση, θα προστατεύσουμε τους στρατηγούς μας και γενικώς θα ζήσουμε κυριολεκτικά μέσα στην ιστορία της αυτοκρατορίας της Ρώμης. Βεβαίως το παιχνίδι ουσιαστικά είναι on-rail με μηδαμινές επιλογές στην κίνησή μας. Παρόλο που σε κάθε τοποθεσία φαίνονται 2 και 3 διαφορετικές έξοδοι, καμιά δεν είναι προσβάσιμη αν προηγουμένως δεν ολοκληρώσουμε την αποστολή στο χώρο που βρισκόμαστε. Ακόμη κι εκεί που μας δίνεται η δυνατότητα να ξεφύγουμε για λίγο από την πορεία μας, δεν θα επιβραβευτούμε με μια νέα τοποθεσία ή αποστολή αλλά με ορισμένα ανούσια collectibles.
Μετά το τέλος του campaign μπορούμε να ασχοληθούμε με το multiplayer κομμάτι του τίτλου και να αισθανθούμε για λίγο σαν… τον Σπάρτακο! Είτε σε co-op είτε solo, μια πλούσια συλλογή από αρένες αναμένει τους επίδοξους μονομάχους να ποτίσουν με το αίμα τους την καυτή άμμο της Ρώμης. Κάθε αρένα έχει τις δικές της μίνι αποστολές (απελευθέρωση αιχμαλώτων, κατάληψη συγκεκριμένων στρατηγικών σημείων κλπ) και απαιτεί λίγα μόνο λεπτά για την ολοκλήρωσή της. Στο τέλος ο μονομάχος μας αποκτά χρήματα ώστε να βελτιώσει τον φτωχό –αρχικά- εξοπλισμό του. Εδώ, σε αντίθεση με το single player campaign, έχουμε τη δυνατότητα να χρησιμοποιήσουμε potions αλλά και να ταχθούμε με συγκεκριμένες θεότητες ώστε να αποκτήσουμε διάφορα bonuses και νέα, ισχυρά αντικείμενα. Σίγουρα ο χρόνος ενασχόλησης με το Ryse: Son of Rome αυξάνεται κατακόρυφα με τις μάχες στην αρένα και αξίζει κανείς, έστω και solo, να προσπαθήσει να αναρριχηθεί στην ιεραρχία των κορυφαίων gladiators της Ρώμης.
Εκεί που το Ryse: Son of Rome δίνει ρέστα είναι στον τεχνικό τομέα. Το παιχνίδι είναι απλά πανέμορφο, τόσο που με σιγουριά μπορώ να πω πως προσφέρει ίσως τα καλύτερα γραφικά σε υπολογιστές που έχουμε δει τα τελευταία χρόνια. Οι τοποθεσίες είναι μαγευτικές, το viewing distance τεράστιο, οι χαρακτήρες μοναδικά σχεδιασμένοι και γεμάτοι ρεαλισμό. Το lip sync αγγίζει το τέλειο και τα voice overs θα σας κάνουν να αισθανθείτε πως παρακολουθείτε μια ταινία εποχής και όχι ένα video game. Οι εκφράσεις των προσώπων είναι, επίσης, γεμάτες ρεαλισμό και αναδεικνύουν την ένταση της στιγμής, τον πόνο, την οργή, το πάθος του κάθε χαρακτήρα. Το ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΟ (όχι, δεν πάτησα κατά λάθος το Caps Lock) soundtrack έρχεται να συνοδεύσει μοναδικά το όλο πακέτο και να μας κάνει κυριολεκτικά να ΖΟΥΜΕ την κάθε στιγμή της περιπέτειάς μας.
Η Crytek όχι μόνο έκανε μια εξαιρετική δουλεία στην παρουσίαση του τίτλου της αλλά έδωσε βάση και στο ΤΙ τελικά προσφέρει στις οθόνες μας. Η Ρώμη ζωντανεύει ρεαλιστικά και μέσα από μάχες, cutscenes και γεγονότα γινόμαστε μάρτυρες μιας πολύ συγκεκριμένης εποχής. Η Crytek δε φοβάται να δείξει πραγματικά ωμή βία με εκατόμβες νεκρών, σειρές από σταυρωμένα πτώματα, μαχαιρώματα με την κάμερα να βρίσκεται στο σημείο ακριβώς που πρέπει για να προσδώσει το τραγικό της στιγμής. Τα Ρωμαϊκά όργια δε λείπουν από το Ryse: Son of Rome, οι ματοβαμένες μονομαχίες στην αρένα, οι παγανιστικές τελετουργίες των Κελτών… όλα αποτελούν κομμάτια ενός καλοσχεδιασμένου puzzle που θα μπορούσε άνετα να έχει τον τίτλο “Ρώμη¨. Βεβαίως οι Κέλτες δεν είχαν ελέφαντες (ήμαρτον ρε Crytek!) αλλά οι λιγοστές παρασπονδίες δεν χαλάνε στο παραμικρό τη συνολική, εξαιρετική εικόνα.
Δυστυχώς κατά τη διάρκεια της ενασχόλησής μου με το Rise: Son of Rome είχαμε και παρατράγουδα… και μάλιστα πολύ, πολύ σοβαρά. Είμαι γενικά τυχερός όσο αφορά τα buggy games. Με απλά λόγια, όταν τα bugs ακούνε το όνομά μου τρέχουν μακριά. Εδώ συνέβη το εντελώς αντίθετο. Στα μισά, περίπου, του campaign ένα cutscene άρχισε να κολλάει και να καθυστερεί χαρακτηριστικά. Λίγα λεπτά μετά το παιχνίδι έκανε crash στο desktop. Κατά την επιστροφή μου στο κεντρικό μενού του τίτλου ανακάλυψα ότι όλο το progress μου είχε χαθεί. Ναι μεν μπορούσα να ξεκινήσω και πάλι από το chapter στο οποίο είχα φθάσει αλλά με χαμένα experience points, skills και updates ήμουν εξαιρετικά αδύναμος να συνεχίσω. Σε έρευνα που έκανα στα fora ανακάλυψα πως πολλοί παίχτες αντιμετώπισαν το ίδιο bug. Μάλιστα, συνέβη ακόμη και σε χρήστες του Xbox One! Στα επανειλημμένα email μου προς το τεχνικό τμήμα της Crytek δεν δόθηκε καμιά απάντηση. Αποφάσισα να δώσω άλλη μια ευκαιρία και να μην πάρω αμέσως το “φτυάρι του πολέμου” και ξεκίνησα το παιχνίδι από την αρχή. Κατάφερα να το ολοκληρώσω αν και τα κολλήματα εμφανίστηκαν ξανά στα τελευταία cutscenes αλλά και εντονότερα στο endscene που τελικά αποφάσισα να το δω στο YouTube! Απαιτείται άμεσα ένα patch να διορθώσει το πρόβλημα καθώς δείχνει να είναι ίσως το σοβαρότερο ανάμεσα σε πολλά άλλα που -ευτυχώς- δεν έτυχαν σε εμένα.
Το Ryse: Son of Rome, απλά και όμορφα, είναι μια υπερπαραγωγή. Η Crytek μας προσφέρει ίσως το οπτικά ομορφότερο game των τελευταίων μηνών. Οι βελτιώσεις όμως που θα μπορούσαν να γίνουν είναι πολλές και αφορούν κυρίως το gameplay, τη διάρκεια και βεβαίως τα σοβαρά bugs. Πραγματικά δυσκολεύομαι να αποφασίσω το βαθμό που θα βάλω στο Ryse: Son of Rome. Τα 40 ευρώ που κοστίζει είναι πραγματικά πολλά, κυρίως λόγω της μικρής διάρκειας του campaign και εφόσον βεβαίως αφορά κυρίως “μοναχικούς” παίχτες που δεν ενδιαφέρονται για τα multiplayer modes των παιχνιδιών. Από την άλλη, είναι σίγουρα ένας τίτλος που όλοι πρέπει να δουν. Δε μπορώ να κλείσω τα μάτια στο σοβαρό bug που συνάντησα, οπότε σε ένα ενδεχόμενο μελλοντικό patch που το διορθώνει και σε συνδυασμό με μια “γερή” πτώση τιμής στα Steam sales, προσθέστε 15 μονάδες στην παρακάτω βαθμολογία.
Το Ryse: Son of Rome μας το διέθεσε η Enarxis.
Pros
- Τεχνικός τομέας… χάρμα οφθαλμών!
- Εκπληκτικό soundtrack!
- Το παιχνίδι είναι αρκούντως πορωτικό.
- Τα executions…
Cons
- … που όμως κάποια στιγμή θα τα βαρεθείτε.
- Μικρή διάρκεια.
- Το παιχνίδι είναι -σχεδόν- on rail.
- Bugs… και χοντρά μάλιστα!
Εγώ πάντως σε μια καλή προσφορά θα το πάρω 100%. Ωραίο review Νίκο, thanks.
Ωραίο tech demo και τίποτα περισσότερο.
Κακό παιχνίδι δεν είναι, αλλά θα μπορούσε να ήταν πολύ καλύτερο αν η Crytek είχε δώσει περισσότερη έμφαση στο gameplay. Οπτικά όμως πραγματικά σκίζει.
Mε φαίνεται ότι είναι λάθος που βάλανε τα φαντάρια να κρατάνε μόνο σπαθιά στη φάση π περνάς τη γέφυρα, κανονικά ο Ρωμαίος πρώτα χρησιμοποιούσε το pilum στη μάχη, και το σπαθί ήταν κάτι σαν “έσχατη” λύση, εκτός άμα δε τα θυμάμαι καλά.
Σε έκπτωση για καμιά δεκαριά ευρά πιστεύω θα το κατευχαριστηθώ…θα έχει και πατσαριστεί ως τότε…ίχουχου. Ταράτσα θα την κάνουμε!
Ο μόνος τρόπος να ζήσεις ρωμαϊκό μεγαλείο τελικά είναι το rome 2, με ετούτο δεν το κόβω να ασχολούμαι
Σίγουρη αγορά.. σε πετσοκομμένη τιμή βεβαίως βεβαίως! Τι εννοείς “οι Κέλτες ΔΕΝ είχαν ελέφαντες”!? 😀
Καλά τα θυμάσαι, απλά ρίχνανε τα ακόντια (pila), για να αχρηστεύσουν τους εχθρικούς σχηματισμούς και τις εχθρικές ασπίδες, και με το ξίφος (Gladius), συνέχιζαν την μάχη.
Κι εγώ! Ακόμα περιμένω την Crytek να φτάσει στα μεγαλεία του Crysis 1 αλλά μέχρι τότε θα απολαύσω το eye-candy 🙂