SLAIN: BACK FROM HELL
Full moon’s light is calling me
My kingdom lies within
The mystic soul and lion’s heart
Brought by the talisman
The ecstasy of battle takes me
Where the falcons fly
Immortal youth was granted me
I will never die…
(Manowar “Black Wind, Fire and Steel”, 1987)
Μάγισσες που ξερνούν πηχτό αίμα. Ορδές απέθαντων πλασμάτων που κραδαίνουν σκουριασμένες λεπίδες. Αγάλματα αρχαίων λυκόμορφων ηρώων που επανέρχονται στη ζωή για να εκδικηθούν. Ματωμένοι τοίχοι με παράξενα, δαιμονικά σύμβολα. Κάστρα χτισμένα μέσα σε λίμνες αίματος. Παγίδες που σκορπούν θάνατο στο παραμικρό άγγιγμά τους. Πύρινα ξίφη βουτηγμένα στο αίμα των εχθρών τους, έτοιμα να ρουφήξουν ψυχές ξανά και ξανά. Πολεμικά τσεκούρια που στάζουν πάγο, σφυρηλατημένα από πρωτόγονους, βάρβαρους λαούς. Και ένας πρωταγωνιστής που επιδίδεται σε ανελέητο headbanging κάθε φορά που στέλνει ένα τεράστιο boss πίσω στην κόλαση μακελεύοντας κάθε κομμάτι του κορμιού του για να κερδίσει την εύνοια του κερασφόρου metal θεού. Αυτό είναι το Slain: Back from Hell ένα παιχνίδι που αναγεννήθηκε μέσα από τις στάχτες του… «σκέτου» Slain. Ας πάρουμε όμως τα πράγματα με μια σειρά…
Το Slain κυκλοφόρησε τον Μάρτιο του έτους που διανύουμε και ήταν αποτέλεσμα μιας άκρως επιτυχημένης καμπάνιας στο kickstarter. Τα εντυπωσιακά screenshots και gameplay videos με τα πανέμορφα retro γραφικά, η έντονη splatter αισθητική και το καταπληκτικό heavy metal soundtrack μας ενθουσίασε όλους… μέχρι τη στιγμή που οι παίχτες άγγιξαν τα χέρια τους στο πληκτρολόγιο. Κοινό και κριτικοί «έθαψαν» κυριολεκτικά το παιχνίδι με εξαιρετικά χαμηλές βαθμολογίες λόγω των άπειρων bugs και του προβληματικού χειρισμού του. To Slain έβριθε από προβλήματα που άφηναν αναξιοποίητο το όμορφο και καλοδουλεμένο τεχνικό κομμάτι του τίτλου. Η αλήθεια είναι πως μπήκα κι εγώ στη διαδικασία να δοκιμάσω τον τίτλο μετά από μερικά patches που κυκλοφόρησαν. Ο χειρισμός ήταν άθλιος, το σύστημα μάχης τελείως πεζό και το AI των εχθρών είχε πάει περίπατο. Ολοκλήρωσα το παιχνίδι μέσα σε 3 ώρες ανακαλύπτοντας πως δεν υπήρχε καν τελική μάχη με ένα ξερό κείμενο να μας προετοιμάζει για ένα πιθανό sequel.
Στο χώρο όμως των video games υπάρχει και η έννοια της «τιμής». Οι δημιουργοί λοιπόν του τίτλου αποφάσισαν να καθίσουν κάτω, να αφουγκραστούν τους αγοραστές του παιχνιδιού τους και να δουλέψουν προκειμένου να προσφέρουν στο κοινό το Slain που είχαν ονειρευτεί και οι ίδιοι εξαρχής. Τα bugs διορθώθηκαν, ο χειρισμός βελτιώθηκε, το σύστημα μάχης ολοκληρώθηκε, οι απαίσιοι και χαζοί διάλογοι άλλαξαν εντελώς, νέοι εχθροί και bosses προστέθηκαν και το Slain επανήλθε πραγματικά μέσα από την κόλαση στην οποία είχε εκπέσει. Προσθέστε στα παραπάνω πως δόθηκε σαν δώρο από την εταιρεία σε κάθε αγοραστή του τίτλου μια δεύτερη κόπια σαν αντάλλαγμα για την υπομονή που έδειξαν όλους αυτούς τους μήνες. Αξιέπαινη η όλη προσπάθεια και συμπεριφορά προς το κοινό, αν μη τι άλλο!
Στο Slain: Back from Hell, λοιπόν, ο πρωταγωνιστής μας Bathoryn ξυπνάει από τον αιώνιο ύπνο του για να έρθει ξανά αντιμέτωπος με το απόλυτο κακό που ακούει στο όνομα Lord Vroll. Ένας πρωταγωνιστής ντυμένος με δέρματα, με μακρύ μαλλί και μούσι, κραδαίνοντας μια τεράστια λεπίδα και υπό τους ήχους ενός φανταστικού soundtrack γραμμένο από τον Curt Victor Bryant (ex-Celtic Frost παρακαλώ!) αποφασίζει να μακελέψει ότι βρει στο δρόμο του. Πως σας φαίνεται αυτό; Εγώ πάντως είμαι μαζί του!
Το παιχνίδι αποτελεί έναν old school platform hack n’ slash τίτλο. Καμία πολυπλοκότητα, κανένας γρίφος, ουδεμία ηθική επιλογή, τίποτε που θα κάνει το μυαλουδάκι σας να κουραστεί στο ελάχιστο. Το Slain: Back from Hell προσφέρει ανελέητη heavy metal σφαγή και πολλούς brutal θανάτους. Προχωρήστε, σφάξτε, πηδήξτε στην επόμενη πλατφόρμα, σφάξτε ξανά, πεθάνετε με τους πιο οικτρούς τρόπους και ξανά πίσω στο τελευταίο check point. Απλά, λιτά, απέριττα… το παιχνίδι προσφέρει αγνή και απενοχοποιημένη διασκέδαση!
Στη διάρκεια των περιπετειών του ο Bathoryn θα αποκτήσει δύο ακόμη όπλα: ένα φλεγόμενο ξίφος κι ένα παγωμένο τσεκούρι. Όπως καταλαβαίνετε συγκεκριμένοι εχθροί πέφτουν ευκολότερα με το αντίστοιχο όπλο και αρκετές φορές οι NPCs που συναντούμε θα μας δώσουν hints στον συγκεκριμένο τομέα. Η χρήσης της μαγείας είναι επίσης επιβεβλημένη αλλά το mana pool μας αδειάζει τάχιστα. Με ένα απλό πάτημα του πλήκτρου εκτοξεύουμε τη φλογόμπαλά μας, με συνεχές πάτημα αυτή γίνεται ισχυρότερη και βεβαίως υφίσταται και η ultra special super-duper magic attack που καταναλώνει με μιας όλη τη μαγική μας ενέργεια και έχει καταστροφικά αποτελέσματα για τον εχθρικό περίγυρό μας.
Η χρήση του block πρέπει να γίνει η δεύτερη φύση κάθε παίχτη που θα ασχοληθεί με το Slain: Back from Hell. Ένα τέλεια συγχρονισμένο block θα κάνει stun ακόμη και τους ισχυρότερους αντιπάλους και θα τους αφήσει ανήμπορους στις επιθετικές μας ορέξεις. Τέλος η δυνατότητα dash με την οποία, ουσιαστικά, ο Bathoryn κάνει ένα μικρό βήμα προς τα πίσω είναι τελείως άχρηστη. Το dash προσωπικά δεν το χρησιμοποίησα ούτε μία φορά, τόσο στην αρχική και προβληματική έκδοση του τίτλου όσο και τώρα.
Ο χειρισμός και το σύστημα μάχης έχει σαφώς βελτιωθεί καθώς οι εχθροί είναι πολλοί και χρίζουν διαφορετικού τρόπου αντιμετώπισης. Στα boss fights κυρίως, ειδικά σε εκείνα που απαιτείται υπομονή και άψογος συγχρονισμός από πλευρά μας, θα χρειαστεί να χρησιμοποιήσουμε όλη τη φαρέτρα του οπλοστασίου μας. Μη φανταστείτε κάτι το εξωπραγματικό ή εξεζητημένο. Όχι, το Slain: Back from Hell δεν έχει το εξαιρετικό σύστημα μάχης του Volgarr the Viking ή τις εμπνεύσεις του Shovel Knight. Παραμένει όμως απλό, λειτουργικό και σαφώς ολοκληρωμένο παρά τα λιγοστά –ακόμη- προβλήματά του. Αναφέρομαι στις λίγες φορές που η απόκριση δεν είναι ακριβής καθώς και σε ορισμένα glitches που μου παρουσιάστηκαν και οδήγησαν σε φθηνούς θανάτους. Έτσι κι αλλιώς όμως το παιχνίδι τιμώντας τις old school καταβολές του είναι αρκούντως δύσκολο (σε πολλά σημεία θα φθάσετε στα όρια του ragequit), οπότε μερικοί extra θάνατοι δεν κάνουν τη διαφορά.
Ο τεχνικός τομέας είναι άρτιος. Κάθε περιοχή του παιχνιδιού είναι πρωτότυπη, μοναδικά σχεδιασμένη και αποπνέει μια –ας μου επιτρέψετε τον χαρακτηρισμό- heavy metal πώρωση! Σκοτεινά δάση, ματωβαμμένοι σατανικοί ναοί, παγωμένες κατακόμβες, υπόνομοι γεμάτοι με λιγδιασμένα αποτρόπαια πλάσματα, γοτθικά κάστρα παρουσιάζονται με retro αποχρώσεις αληθινής χεβιμεταλλικής κουλτούρας. Κάθε πίστα του παιχνιδιού νομίζεις πως αποτελεί ένα ξεχωριστό και καλοδουλεμένο brutal heavy metal τραγούδι δημιουργώντας σαν σύνολο τον απόλυτο metal δίσκο. Σε αυτό συντελεί και το εκπληκτικό soundtrack. Αναφέρω ξανά το όνομα του Curt Victor Bryant εδώ καθώς μόνο τυχαίο δεν είναι. Ελάχιστες φορές σε video games έχω νιώσει πως η μουσική δένει απόλυτα με αυτό που βιώνω καθώς παίζω… στο Slain: Back from Hell είναι μια από αυτές!
Το Slain: Back from Hell δεν είναι το παιχνίδι που θα ξεχωρίσει στο σωρό των indie κυκλοφοριών, πόσο μάλιστα μετά το πολύ κακό launch του πριν μερικούς μήνες. Δεν είναι ο τίτλος που θα μνημονεύουμε στα χρόνια που έρχονται. Δεν πρωτοτυπεί, δεν εμβαθύνει στο gameplay, δεν προσφέρει κάτι που δεν έχουμε ξαναδεί. Είναι όμως τόσο εθιστικό και πωρωτικό που θα κάνει την heavy metal κοινότητα να παραληρεί. Μπορεί να μην είναι το τελειότερο παιχνίδι πλατφόρμας είναι όμως ένα έπος γνήσιας heavy metal αισθητικής. Αν είστε λάτρεις του συγκεκριμένου μουσικού είδους κάντε στον εαυτό σας τη χάρη και δοκιμάστε το… είναι σίγουρο πως θα περάσετε καλά ουρλιάζοντας “Death to false metal!” κάθε φορά που ένα ακόμη boss θα πέφτει νικημένο και πετσοκομμένο στα πόδια σας.
Pros
- Μοναδικά δομημένη… επιστροφή από την κόλαση!
- Άρτιος τεχνικός τομέας.
- Η heavy metal μουσική επένδυση.
- Το παιχνίδι είναι εθιστικό και δύσκολο!
Cons
- Κάποια μικροπροβλήματα παραμένουν.
- Το dash είναι πρακτικά άχρηστο.
στα λίστα άμεσα!!:):):):):):)
ΤΕΘ ΤΟΥ ΦΟΛΣ ΜΕΤΑΛ! *κοιτάει παιδιά η Βασούλα; Η Βασούλα λέει πως της αρέσουν οι κουρεμένοι, να κουρευτώ παιδιά; Μετά πως θα αντικρίσω το εικόνισμα του ΝτεΜάγιο;* ΙΦ ΓΙΟΥ ΑΡ ΝΟΤ ΙΝΤΟ ΜΕΤΟΛ ΓΙΟΥ ΑΡ ΝΟΤ ΜΑΪ ΦΡΕΕΕΕΝΤ.
ΥΓ Άσχετο, φαίνεται υπέροχο. Θα το χτυπήσω σε έκπτωση και θα ξαναγίνω 12 χρονών. Στα ΠΟΛΥ κρυφά.
ΥΓ2 ΙΝΤΟΥ ΦΛΟΡΙ ΡΑΪΤ!!!!!!!!!
Ξέχασες το σποτάκι από ΤΒΓΟΥΟΧ.
“Hi this Joey de Maio from Manowar and we’re kicking your ass with true heavy metal”.
Τόσο αντρίκιο κι αληθινό. 🙂
Not.
Το παιχνίδι από την άλλη φαίνεται πολύ ωραίο. Κρίμα θα ήταν να το αφήσουν στη μοίρα του.
Βλέποντας κάτι “μάνογουορ” και “ντεθ του φολς μέτσαλ” και λοιπές αηδίες ήμουν έτοιμος να βάλω το παιχνίδι στη λίστα που αποκαλώ “ΟΥΤΕ ΚΑΙ ΑΝ ΗΤΑΝ ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΓΚΕΙΜ ΣΤΗ ΓΗ”,
αλλά πρόσεξα εγκαίρως ότι α)ο πρωταγωνιστής ονομάζεται Bathoryn και
β)μια ωραία σκρίνσοτ με το τόσο υπέροχο όνομα Blood On Ice
και αποφάσισα τελικά να του ρίξω μια ματιά όταν μπορέσω.
Ευχαριστούμε για το ριβιού!
Ωπα! Ηδη κανω χετμπανκι απ το ριβιου και μονο, ενω πιθανολογω πως μαλλον θα ειναι το καλυτερο παιχνιδι που επαιξα στη ζωη μου!
Διαβάζοντας τη ριβιουάρα με έπιασε μια μανία και πέταξα από το μπαλκόνι τον αρακά που μαγείρευα κάνοντας δαιμονισμένο χεντ πανκιν!
Η τρουίλα είναι πραγματική. Τα λέμε στη Βαλχάλα (ή στο απύθμενο πακλοκ μου, αναλόγως)!!