REVIEWS

SKYHILL

Πραγματικά δεν περίμενα ποτέ πως θα ζητούσα ένα rogue-like παιχνίδι για παρουσίαση. Κάτι το προχωρημένο της ηλικίας σε συνδυασμό με τα κουρελιασμένα νεύρα, κάτι οι γλυκές εβδομάδες στο ψυχιατρείο που χρειάστηκαν προκειμένου να ξεπεράσω το σοκ του The Binding of Isaac, ήμουν βέβαιος πως την συγκεκριμένη κατηγορία παιχνιδιών δεν ήθελα να την βλέπω ούτε ζωγραφιστή. Το ιδιότυπο πόνημα της Mandragora όμως, έκρυβε έναν άσσο στο μανίκι του : πολύ προσεγμένο εικαστικό τομέα και μια ενδιαφέρουσα, έστω και B-movie πλοκή, η οποία συνέδεε τα πάντα.

Το concept είναι ιδιαίτερα απλό : έχει συμβεί Κάτι Φρικτό, ο Κόσμος Έχει Πάει Κατά Διαόλου ή αλλιώς, το Walking Dead/Fallout όνειρο έχει επιτελούς πραγματωθεί. O πρωταγωνιστής μας έχει επιβιώσει των πρώτων ημερών της καταστροφής οχυρωμένος στην πολυτελή VIP σουίτα του, στον 100ο όροφο του ξενοδοχείου Skyhill. Με τα τρόφιμά του να λιγοστεύουν απελπιστικά, αποφασίζει να πραγματοποιήσει ηρωική έξοδο. Θα μπορέσουμε άραγε να καταφέρουμε να φτάσουμε στο ισόγειο του ξενοδοχείου και να αναζητήσουμε την όποια τύχη μας, έξω από τους τοίχους αυτού του κολασμένου ουρανοξύστη;

SH1Επιλέγοντας perks στην αρχή ενός πρωϊμου run

Το πρώτο πράγμα που τραβάει την προσοχή στο Skyhill, είναι τα ιδιαίτερα καλοσχεδιασμένα δισδιάστατα γραφικά του. Κατορθώνουν να έχουν απόλυτη καλλιτεχνική συνοχή και φέρνουν στο μυαλό το πανέμορφο Dead Synchronicity, το οποίο εντελώς συμπτωματικά, εξέδωσε επίσης η –φαινομενικά ασταμάτητη- Daedalic Entertainment. Σε συνδυασμό με την μινιμάλ μουσική υπόκρουση και τις ατμοσφαιρικές ομιλίες του πρωταγωνιστή, το Skyhill, από τα πρώτα λεπτά της ενασχόλησης μαζί του, σε κάνει πραγματικά να πιστέψεις πως είσαι ο Τελευταίος Άνθρωπος στη Γη. To πόσο μακριά θα κατορθώσεις να φτάσεις, είναι μια υπόθεση, περίπου στο χέρι σου. Όπως στα περισσότερα rogue-likes που σέβονται τον εαυτό τους δηλαδή.

SH2Όταν συναντάμε bosses σε “μικρά” δωμάτια, ΤΡΕΧΟΥΜΕ κύριοι. Δεν αξίζουν τη ζημιά.

Ο χειρισμός της περιπέτειας γίνεται εξ’ ολοκλήρου με το ποντίκι. Κάθε όροφος του ξενοδοχείου, έχει τρία δωμάτια. Το κεντρικό κλιμακοστάσιο στο οποίο και πραγματοποιούμε την κατάβασή μας και δυο δωμάτια, ένα στα αριστερά και ένα στα δεξιά κάθε ορόφου. Κάθε δωμάτιο τώρα, μπορεί να κρύβει πολύτιμα εργαλεία, ακόμη πολυτιμότερα τρόφιμα, φρικτά μεταλλαγμένα εκτρώματα που επιθυμούν διακαώς το κακό μας ή κάποιο ευφάνταστο συνδυασμό των τριών. Σπανιότερα, θα συναντήσουμε κάποιο αινιγματικό μήνυμα ή κάποιο εγκαταλειμμένο υπολογιστή, με πληροφορίες αναφορικά με την κατάσταση του κόσμου, αλλά και την ίδια την ιστορία του πρωταγωνιστή μας.

Χωρίς να θέλω να δώσω spoilers, θα γράψω μονάχα πως το κεντρικό σενάριο του παιχνιδιού καταφέρνει να δημιουργεί στον παίκτη την επιθυμία να φτάσει πάση θυσία στην έξοδο, έστω και για να επιβεβαιώσει τους χειρότερους φόβους του. Όπως κάθε rogue-like που σέβεται τον εαυτό του, το Skyhill δημιουργεί σε κάθε παρτίδα μας εκ νέου το ξενοδοχείο και τους εκατό ορόφους του. Εάν νομίζετε πως ο τερματισμός του είναι εύκολη υπόθεση, θα γράψω πως χρειάστηκα οκτώ ώρες μέχρι να καταφέρω να ολοκληρώσω το παιχνίδι και αυτό μονάχα όταν μετά το πρώτο εξάωρο πικρών αποτυχιών, αποδέχτηκα το γιωτάδικο μεγαλείο μου και έριξα την δυσκολία στο “Easy”. Ακόμη και τότε, χρειάστηκα ένα γεμάτο δίωρο μέχρις ότου να φτάσω στο πολυπόθητο τέλος.

SH3Δείγμα του συστήματος στόχευσης μελών των αντιπάλων (ελληνιστί, V.A.T.S.)

Η γοητεία του Skyhill έγκειται στα perks και traits που ξεκλειδώνει το κάθε run μας, δυο εκ των οποίων επιλέγουμε στην αρχή κάθε νέας παρτίδας. Ένα παθητικό και ένα ενεργό trait, τα περισσότερα εκ των οποίων είναι άριστα σχεδιασμένα (όταν δεν είναι ζουρλά και γκάου, έτσι, για το φετίχ και το ροκ) τα οποία μπορούν κυριολεκτικά να μας σώσουν την ζωή ή να μας βυθίσουν στα τάρταρα πριν καν φτάσουμε στον 80ο όροφο. Η μόνη βεβαιότητα του παιχνιδιού, είναι πως στους πρώτους δέκα ορόφους του ξενοδοχείου, θα βρούμε σίγουρα κάποιο όπλο (μην δοκιμάσετε ούτε γι’ αστείο να αντιμετωπίσετε κάποιον αντίπαλο με γυμνά χέρια) καθώς και την VIP κάρτα η οποία μας επιτρέπει να χρησιμοποιούμε τον ανελκυστήρα του ξενοδοχείου για γρήγορη μεταφορά μεταξύ των πατωμάτων του. Η σωστή χρήση του ανελκυστήρα, είναι απαραίτητη για την ολοκλήρωση της περιπέτειας, ακόμη και στο Easy επίπεδο δυσκολίας. Μας δίνει την δυνατότητα, αφ’ ενός να μεταβαίνουμε ακαριαία στην σουίτα μας ή να προσπερνάμε ορισμένους ορόφους του ξενοδοχείου χωρίς να μπλεκόμαστε σε άσκοπες και ψυχοφθόρες μάχες.

SH4Σπάνιο στιγμιότυπο όπου ο ελάχιστος ύπνος μας δεν βγαίνει σε κακό.

Η σουίτα μας λειτουργεί ως ένα πλήρως αναβαθμίσιμο αρχηγείο. Μπορούμε να ξεκουραστούμε προκειμένου να αναπληρώσουμε την υγεία μας (με το αντίστοιχο κόστος σε τρόφιμα πάντα) ή να δημιουργήσουμε κάποια από τα πραγματικά πολλά διαθέσιμα αντικείμενα του παιχνιδιού. Η σωστή χρήση του crafting συστήματος είναι επιβεβλημένη, καθώς τόσο το μαγειρεμένο φαγητό όσο και τα πιο σύνθετα όπλα, είναι εντελώς απαραίτητα για την ολοκλήρωση του παιχνιδιού, ακόμη και σε Normal επίπεδο δυσκολίας. Ταυτόχρονα, κάθε μας κίνηση, κοστίζει σε τρόφιμα και εάν αυτά φτάσουν στο 0, χάνουμε σταθερά υγεία σε κάθε μας κίνηση. Πρέπει διαρκώς δηλαδή, να φροντίζουμε ώστε αυτοί οι δυο δείκτες να βρίσκονται σε ένα υγιές επίπεδο, προκειμένου να μπορούμε να αντέξουμε κάποιο αναπάντεχο χουνέρι.

Και μιλώντας για χουνέρια…οι εχθροί που θα συναντήσουμε είναι αρκετοί, αποτρόπαιοι και σχεδόν όλοι τους, καλύτερα προετοιμασμένοι από εμάς. Οι μάχες, είναι ευτυχώς turn based και υφίσταται ένα σύστημα στόχευσης μελών των αντιπάλων, στα πρότυπα ενός πρωτόγονου V.A.T.S. Συνιστώ ανεπιφύλακτα την χρήση του και το κυνήγι «δύσκολων» χτυπημάτων, καθώς, παρά τις συχνές αστοχίες, η ζημιά που προκαλούμε, ειδικά όταν έχουμε οπλιστεί με κάποιο από τα ισχυρότερα όπλα του παιχνιδιού, αξίζει και με το παραπάνω.

SH6Ίσως το κορυφαίο (και πλέον άχρηστο) perk του παιχνιδιού. Έξτρα πόντοι για το soundtrack που ξεκλειδώνει.

Ο εθισμός που προκαλεί το Skyhill είναι απίστευτος και μετά από οκτώ ώρες παιχνιδιού, νομίζω εντόπισα την αιτία του: σε αντίθεση με άλλα, αχανή και κολοσσιαία rogue-likes, το περιεχόμενο του Skyhill είναι τόσο ώστε ναι μεν να προσφέρει ποικιλία, αλλά ταυτόχρονα να είναι και απόλυτα διαχειρίσιμο από το μέσο τριαντάρη γιωτά που απλώς θέλει να παίξει κάτι διασκεδαστικό στο τέλος της ημέρας. Ποτέ δεν θα νιώσετε δηλαδή χαμένοι σε μια θάλασσα άπειρων δυνητικών συνδυασμών και αντικειμένων (εσένα κοιτάω καταραμένε Isaac). Ταυτόχρονα, κάθε νέος θάνατος, σε συνδυασμό με τα καινούρια perks που ξεκλειδώνει, μας δίνει και νέες ιδέες για το επόμενο run. Το παιχνίδι διαρκώς δηλαδή σε κρατά σε ένα αίσθημα πως το επόμενο run θα είναι και το επιτυχημένο, άσχετα εάν αυτό τελικά αληθεύει ή θα βρεθείς να μασουλάς την κουβέρτα σου υστερικά, χουχουτίζοντας πως ¨είναι άδικο, άδικο, πώς δηλαδή σκάει Ψηλός στο 2ο όροφο, ήμουν τόσο κοντά, άδικοαδικοαδικοοοοο, χουάαααααα” όπως κάθε ώριμος και εχέφρων άνδρας μιας κάποιας ηλικίας.

SH7Praise the sun ή μήπως…

Ατμόσφαιρα, πολλές αλλά διαχειρίσιμες επιλογές και εκβάσεις, μια ενδιαφέρουσα B-movie ιστορία η οποία μάλιστα προσφέρει και ένα εναλλακτικό, κρυφό φινάλε στους πιο παρατηρητικούς και ακραίος εθισμός (μέχρι τουλάχιστον να καταφέρετε να το σκάσετε από το καταραμένο ξενοδοχείο) συνθέτουν το προφίλ μιας πραγματικά αξέχαστης, hardcore, old school gaming εμπειρίας. Οι φίλοι του είδους, θα στήσετε μεγάλη γιορτή. Οι υπόλοιποι, ελάτε για το artwork και την παρουσίαση και μείνετε για τους βασανιστικά ισορροπημένους μηχανισμούς και την διεστραμμένη δυσκολία.

Pros

  • Ιδιαίτερα προσεγμένος οπτικοακουστικός τομέας
  • Όσο περίπλοκο χρειάζεται, δεν κάνει τον παίκτη να “πελαγώνει” με την πληθώρα των επιλογών του
  • Πληθώρα perks και traits
  • Καλογραμμένο -για τα δεδομένα του είδους- σενάριο και ύπαρξη εναλλακτικού φινάλε βάσει των ανακαλύψεών μας
  • Σωστό crafting σύστημα…

Cons

  • …το οποίο όμως έχει ακόμη χτυπητές ελλείψεις, με κυριότερη, την μη δυνατότητα αποσυναρμολόγησης άχρηστων αντικειμένων. 
  • Ιδιαίτερα δύσκολη η δημιουργία των αληθινά δυνατών όπλων και στηρίζεται περισσότερο σε καθαρή τύχη παρά σε ικανότητα του παίκτη

RATING - 86%

86%

Στέφανος Κουτσούκος

Ο Στέφανος Κουτσούκος ή αλλιώς "The Artist Formerly Known As Borracho", διέπραξε ποικίλα εγκλήματα τα οποία τον οδήγησαν σε μια ριζική επανεκτίμηση των προτεραιοτήτων και αξιών του. Υπηρέτησε περήφανα στην πειρατική αρμάδα του Ragequit.gr από την ίδρυση του ιστοτόπου το 2012 ως το Μάη του '19.

6 Comments

  1. Τόνεχ, είσαι τουλάχιστον ένα 24ωρο μπροστά! Ευρωπαϊκό ρηλής τo Hearts of Stone έχει αύριο. Προλαβαίνεις δεν προλαβαίνεις να τερματίσεις το Skyhill ως τότε 😀

  2. To Steam δίνει ‘Μιουρικαν ντέητς συνήθως. Η Ορθοδοξία του Γκόγκ και το πρές ρηλήζ δεν λένε ψέματα 🙂

  3. Σαν Concept φαίνεται να ψιλομοιάζει με το Lone Survivor που είχα ρηβιουάρει πριν χρόνια στο PCM. An και εκείνο ήταν μάλλον πιο ψυχεδελικό στον πυρήνα του, το Skyhill φαίνεται αρκετά πιο straightforward.

  4. Έχουν κάποιες ομοιότητες και παίζει και στο Skyhill ο mindfuck παράγοντας αλλά σε πολύ πιο “στρωτές” νόρμες. Το gameplay δηλαδή είναι αυστηρά Α-Β-Γ, ανεξάρτητα από τις τροπές του σεναρίου. Όταν το ξεκινήσεις είναι πραγματικά σχεδόν αδύνατο να το αφήσεις αν δεν φτάσεις στο 0.

Leave a Reply

Related Articles

Check Also
Close
Back to top button
en_USEN