THE EVIL WITHIN 2
Τα Evil Within είναι αδικημένα παιχνίδια. Εν μέρει για το γεγονός αυτό ευθύνεται ο τεράστιος ντόρος και η ιδιαίτερα επιθετική διαφημιστική καμπάνια της Bethesda γύρω από την κυκλοφορία του πρώτου μέρους. «Πνευματικός διάδοχος» του Resident Evil, το πρώτο survival horror παιχνίδι του Shinji Mikami μετά από χρόνια και δεν συμμαζεύεται. Όπως διαβάσατε και στην έγκριτη παρουσίασή μας, η αλήθεια φυσικά, βρισκόταν κάπου στην μέση. Το πρώτο Evil Within, παρά τις αδυναμίες και τα κενά του σεναρίου του («μπαλώθηκαν» μαεστρικά μέσα από τα πολύ καλοδουλεμένα DLC του) ανέδιδε μια ατόφια γοτθική σήψη. Ο υψηλός βαθμός δυσκολίας του καθώς και η πλήρως εχθρική προς νέους παίκτες προσέγγισή του, το απομόνωσαν σε μεγάλο βαθμό, με τους ορκισμένους φίλους του είδους μονάχα να επιμένουν ως την ολοκλήρωσή του.
Η Tango Gameworks είχε κατορθώσει, παρ’ όλες τις ανισορροπίες του παιχνιδιού, να δημιουργήσει ένα πρωτότυπο κόσμο, ο οποίος μπορεί μεν να παρέμενε δέσμιος των B-movie κλισέ του, είχε δε αρκετό «ψωμί» ώστε να στηρίξει έναν εκτεταμένο κύκλο μυθοπλασίας. Το Evil Within 2 ανακοινώθηκε προς έκπληξη κανενός και κυκλοφόρησε την περασμένη εβδομάδα, δίχως ιδιαίτερες τυμπανοκρουσίες. Ας περάσουμε λοιπόν να δούμε εάν ο δεύτερος αυτός εφιάλτης του Sebastian Castellanos κατορθώνει να διεκδικήσει επάξια την προσοχή και φυσικά, τον οβολό των υποψήφιων παικτών.
Έχουν περάσει τρία χρόνια από τα φρικιώδη γεγονότα που έλαβαν χώρα στο νοσοκομείο Beacon Memorial. Ο Sebastian, τσακισμένος από τον τρόμο και την οδύνη που βίωσε μέσα στο STEM, έχει χάσει την δουλειά, τους φίλους και κάθε τελευταίο κουρέλι της λογικής του. Περνά τις ημέρες του χαμένος σε μια αιθαλομίχλη αλκοόλ και νικοτίνης, προσμένοντας μονάχα τον θάνατο, που σαν γλυκός και σπλαχνικός γιατρός, θα τον απαλλάξει από τα φρικτά οράματα που στοιχειώνουν κάθε του λεπτό. Την αργή κάθοδό του προς τον πάτο έρχεται να ανακόψει η Juli Kidman, πρώην συνάδελφός του και πράκτορας της σκιώδους και πανίσχυρης οργάνωσης Mobius, την οποία γνωρίσαμε μέσα από τα εξαιρετικά Assignment and Consequence DLC’s του αρχικού παιχνιδιού.
Σε μια εισαγωγική σεκάνς βγαλμένη απευθείας από το ράφι με τα αζήτητα βίντεο κλαμπ της δεκαετίας του ’80, η Juli εξηγεί στον Sebastian πως η τραγική απώλεια της κόρης του Lily, το τραυματικό γεγονός που πυροδότησε την κάθοδό του στην κατάθλιψη και τα όρια της παράνοιας, δεν συνέβη ποτέ. Επρόκειτο για (άλλη μια) πλεκτάνη της δαιμονικής Mobius, η οποία, στο αγνό παιδικό μυαλό της Lily, ανακάλυψε τον ιδανικό Πυρήνα για το STEM. Εκεί που ο ψυχασθενής Ruvik συνέθετε κόσμους-κολάσεις ανείπωτης φρίκης, η Lily ήταν ικανή να δημιουργήσει μια ουτοπία γαλήνης και ομορφιάς, δίχως τέλος. «Έστησαν» λοιπόν την πυρκαγιά στο σπίτι του Sebastian και απήγαγαν την Lily, αφήνοντας τον ίδιο να πιστεύει πως είχε χάσει την κόρη του στις φλόγες.
Η Kidman συνεχίζει, εξηγώντας μας πως κάτι έχει πάει στραβά (θεοί, τί έκπληξη), η Lily έχει πάψει να επικοινωνεί μαζί τους και φοβούνται τα χειρότερα. Μοναδική λύση είναι η ηθελημένη αυτή την φορά σύνδεση του Sebastian με το STEM, προκειμένου να ανακαλύψει τί έχει πραγματικά συμβεί στην Lily και αν μπορέσει, να την γλιτώσει από τα νύχια του STEM και της Mobius. Απεγνωσμένος να ανταμώσει την κόρη του για άλλη μια φορά, ακόμη και μέσα στο εφιαλτικό νυχτοτόπι του STEM, ο Sebastian δέχεται και ακολουθεί την Kidman βαθιά στις εγκαταστάσεις της Mobius, μην έχοντας πια να χάσει το παραμικρό.
Η εισαγωγή δίνει και τον τόνο για το σενάριο και το κλίμα ολόκληρης της περιπέτειας. Έχουμε να κάνουμε με ατόφιο B-movie τουρλουμπούκι κάθε πιθανού κλισέ εφηβικής βιντεοκασέτας τρόμου, σε βαθμό τέτοιο, ώστε να καταντά σχεδόν νοσταλγικά γοητευτικό. To Evil Within 2 γνωρίζει πολύ καλά πως το σενάριό του αποτελεί ένα καθαρό πρόσχημα προκειμένου να βολτάρει τον παίκτη σε ένα φανταιζί «Σπιτάκι του Τρόμου», με όλα όμως αυτή τη φορά, τα μοντέρνα κομφόρ.
Η Tango Gameworks δείχνει να έλαβε σοβαρά υπ’ όψιν της τις κριτικές που δέχτηκε το πρώτο παιχνίδι, τόσο όσον αφορούσε τον βαθμό δυσκολίας του όσο και την προσβασιμότητά του από νέους παίκτες. Η μεγαλύτερη αισθητή διαφορά του Evil Within 2 σε σχέση με τον προκάτοχό του, είναι ο -με το καλημέρα- πολύ χαμηλότερος δείκτης δυσκολίας του, ακόμη και στο Survival (Normal) επίπεδο δυσκολίας. Εκεί που το πρώτο μισάωρο του πρωτότυπου παιχνιδιού ήταν μια αγωνιώδης τρεχάλα με ανύπαρκτη μπάρα αντοχής και μισό σπασμένο μπουκάλι στο χέρι μας, το Evil Within 2 μας παρέχει τόσα πυρομαχικά και δυνατότητες, που πρέπει να προσπαθήσουμε πραγματικά αρκετά, να κάνουμε άγρια και συνειδητά γιωτιλίκια, προκειμένου να πεθάνουμε στις πρώτες ώρες του παιχνιδιού.
Δεν είναι υπερβολή αν γράψω πως οι δυνάμεις του Sebastian στο ξεκίνημα του δεύτερου παιχνιδιού, αντιστοιχούν σχεδόν με τις δυνάμεις ενός πλήρως αναβαθμισμένου Sebastian στα ¾ του πρώτου. Ξεχάστε τον εφιάλτη της μπάρας αντοχής που σας επέτρεπε σπριντ το πολύ τεσσάρων δευτερολέπτων πριν άρχιζαν τα αγκομαχητά του άφιλτρου Κάμελ. Ή το πώς έπρεπε να μάθετε να χειρίζεστε άψογα τις παγίδες (περιβαλλοντικές και μη) προκειμένου να κατορθώσετε να περάσετε τα πρώτα επίπεδα, σε εκείνα τα έξοχα εφιαλτικά μεσαιωνοχώρια. Για τον γοητευτικό κύριο με το αλυσοπρίονο στο στάβλο, ούτε λόγος. Το Evil Within 2 έχει σχεδιαστεί ως μια σαφώς πιο «φιλική» προς τον παίκτη εμπειρία, φουλ κομπλέ με έναν ημι-ανοικτό κόσμο και μπόλικες ευκολίες στην διάθεσή μας, με το «καλημέρα».
Η πόλη της Union στην οποία διαδραματίζεται το μεγαλύτερο μέρος της περιπέτειάς μας, είναι άψογα σχεδιασμένη και δημιουργεί ακριβώς την ένταση που χρειάζεται. Ειδικά κατά την πρώτη μας επίσκεψη σε αυτή, πέρα από το ελαφρύ (στα όρια του ανεπαίσθητου) άρωμα από Alan Wake, αφήνει μια λίαν δελεαστική εσάνς από επεισόδιο του The Walking Dead. Μια κατά τα φαινόμενα ειδυλλιακή Αμερικανική κωμόπολη, ρημαγμένη και εγκαταλειμμένη στο έλεος των ορδών των εκτρωμάτων που σέρνονται, αλυχτάνε και μουγκρίζουν στους δρόμους και τα στενά της. H stealth προσέγγιση έχει λάβει μια πληθώρα ουσιωδών και λίαν ευπρόσδεκτων αναβαθμίσεων, καθιστώντας την περισσότερη βιώσιμη και ικανοποιητική από ποτέ. Προκειμένου να απολαύσετε το παιχνίδι ως μια εμπειρία «επιβίωσης-τρόμου» συνιστώ ανεπιφύλακτα να επενδύσετε στις αναβαθμίσεις του stealth μονοπατιού. Ο σχεδιασμός πόλης της Union προσφέρει πραγματικά πάμπολλες ευκαιρίες στον προσεκτικό παίκτη. Ενέδρες από κάλυψη, ρίψη μπουκαλιών για αντιπερισπασμό και πιστόλι με σιγαστήρα είναι λίγα μόνο από τα εργαλεία στην διάθεση του επίδοξου αθόρυβου καταδρομέα.
Φυσικά όλα τα παραπάνω είναι καθαρά προαιρετικά, καθώς η προσέγγιση «όλα τα σφάζω-όλα τα μαχαιρώνω» είναι απόλυτα βιώσιμη. Στο Survival επίπεδο δυσκολίας, μπορεί τα πυρομαχικά να μην είναι άφθονα, αλλά ποτέ δεν βρέθηκα έστω σε μια περίσταση (εκτός από συγκεκριμένα boss fights τα οποία παρέχουν από πριν τα ακριβή πυρομαχικά που θα χρειαστούμε, με παράλληλη σωστή χρήση των ύπουλα και βολικά τοποθετημένων περιβαλλοντικών παγίδων) να έχω ξεμείνει από τα πάντα και να τρέχω σαν τον μουρλό με την ψυχή στο στόμα.
Ως αποτέλεσμα, το Evil Within 2, είναι πραγματικά διασκεδαστικό. Τον τρόμο, ξεχάστε τον. Ναι, περιλαμβάνονται ορισμένα ανατριχιαστικά set-pieces τα οποία είναι σωστά σκηνοθετημένα και φροντίζουν να κρατάνε την αδρεναλίνη σας ψηλά, αλλά σε αντίθεση με τον προκάτοχό του, απουσιάζει πλήρως αυτή η αίσθηση της σαπρής φρίκης, της πλήρους κλειστοφοβίας, του εμβαπτισμού στον εφιάλτη. Στο Evil Within 2 γνωρίζετε ανά πάσα στιγμή επακριβώς τί συμβαίνει και γιατί. Έχετε στη διάθεσή σας ένα τεράστιο οπλοστάσιο προκειμένου να το αντιμετωπίσετε και ακόμη και οι προσπάθειες που γίνονται για να δείξουν πως ίσως συμβαίνει κάτι παραπάνω και να «παίξουν» με το μυαλό του Sebastian και του παίκτη, μένουν στα ρηχά.
Και κάπως έτσι κυλά το The Evil Within 2. Ευχάριστα. Διασκεδαστικά. Σε κάνει να περνάς όμορφα και να θέλεις διαρκώς να ανακαλύψεις τον επόμενο μπαμπούλα. Κυρίως για να δεις πόσο όμορφα θα ανατιναχτούν τα οκτώ κεφάλια του από την Level 3 αναβαθμισμένη διμούτσουνή σου. Πρόκειται για τίτλο ποιοτικό και φροντισμένο, ο οποίος συνειδητά ανοίγεται στο μεγαλύτερο δυνατό κοινό προσφέροντας απλόχερα και λίαν επαγγελματικά τις συγκινήσεις του. Ατόφιος τρόμος, αίσθηση εφιαλτικής βραδύτητας και πνιγμού δεν υφίσταται ούτε για δείγμα. Διάβολε, μπορείτε να ανακαλύψετε μέχρι και collectibles Vault Boy και Doomguy, που ο Sebastian προσθέτει στο πριβέ κρησφύγετό του. Λίγο ακόμα και η «μαμά» Bethesda, θα ζητήσει από την Tango την προσθήκη «Create your Own Nightmare» mode για την τρίτη συνέχεια του παιχνιδιού.
Φίλοι των ειρωνικά μέταλ/εφηβικών συγκινήσεων «τρόμου» επενδύετε άφοβα και περνάτε γύρω στις είκοσι ώρες ανατινάζοντας, διαμελίζοντας και σιγοψήνοντας λογής λογής εκτρώματα, νιώθοντας μέγιστοι νταήδες πρωταγωνιστές σχετικού φίλμ. Ο Sebastian του Evil Within 2 έχει τελικά περισσότερα κοινά με τον Ash του Evil Dead: Army of Darkness παρά με τον τρομοκρατημένο, τσακισμένο άντρα που γνωρίσαμε στην πρώτη περιπέτεια. Εναπόκειται στην προσωπική προτίμηση του καθενός αν θα αξιολογήσει αυτή την αλλαγή ύφους θετικά ή αρνητικά. Εγώ πάντως μόλις σκάρωσα τέσσερα ακόμη εμπρηστικά βέλη και έχω να δοκιμάσω και την μακρύκανη καραμπίνα που βρήκα πριν από λίγο. Εγγυημένα αντίδοτα για το φόβο.
Το παιχνίδι εισάγεται στην Ελλάδα από την IGE Media Group την οποία και ευχαριστούμε για την διάθεση του review κώδικα του παιχνιδιού.
Pros
- Αναβάθμιση και επέκταση όλων των -ήδη άρτιων- συστημάτων του πρωτότυπου παιχνιδιού
- Προσφέρει μια ελευθερία προσεγγίσεων και μια αίσθηση “ανοιχτού κόσμου” που έλειπε από τον πιο κλειστοφοβικό προκάτοχό του
- Τα setpieces του είναι ιδιαίτερα εντυπωσιακά και προσφέρουν εγγυημένες συγκινήσεις στους φίλους του είδους
- Χρηστικό και αποτελεσματικό σύστημα crafting το οποίο ουδέποτε κουράζει ή γίνεται υπερβολικά περίπλοκο
- Πλούσια διάρκεια
Cons
- Σαφώς χαμηλότερος δείκτης δυσκολίας σε σχέση με τον προκατόχό του. Αναλόγως της παικτικής σας ιδιοσυγκρασίας, αυτό ενδέχεται να το λογίσετε και στα θετικά
- Απουσιάζει ο παράγοντας του αιφνιδιασμού του πρώτου παιχνιδιού. Γνωρίζουμε και μπαίνουμε οικειοθελώς στο νέο εφιάλτη, πλήρως προετοιμασμένοι για όλα (σχεδόν) όσα θα συναντήσουμε
- Περισσότερο διασκεδάζει, παρά τρομοκρατεί. Λείπει ο γοτθικός, αποπροσανατολιστικός τρόμος του πρωτότυπου
- Η απουσία του Anson Mount στο ρόλο του Sebastian όπως και της Jennifer Carpenter στο ρόλο της Kidman, ξενίζουν και υπογραμμίζουν αρνητικά την έντονη B-movie χροιά του παιχνιδιού
Αυτός ο Sebastian. Τι ανάποδος άνθρωπος. Όσο ήταν στην αστυνομία και κάπνιζε βέβαια, δεν μπορούσε να πάρει τα πόδια του. Τώρα που έχει πέσει ακόμα χειρότερα στο βόθρο πετάει…..
Προφανώς ανέβηκε η ποιότητα στα γουίσκια και τα τσιγάρα με την ψυχακοσύνταξη, δεν εξηγείται αλλιώς…
Σίγουρη αγορά, λίγο βλακεία πάντως που αλλάξανε τους voice actors σε βασικούς χαρακτήρες. Από αυτά που διαβάζω μου θυμίζει τη μετάβαση από το πρώτο στο δεύτερο Dead Space (με εξαίρεση το stealth που είναι πιο καλά ανεπτυγμένο αλλά παράλληλα όχι συνιστώμενη προσέγγιση όπως στο πρώτο) δηλ. περισσότερη δράση και εχθροί αλλά και περισσότερα πυρομαχικά και εντυπωσιακά set pieces, με μικρότερο δείκτη δυσκολίας.
Οπότε με βλέπω με τη μία nightmare αφού κυρίως stealth θα παίζω και δε θα έχω θέμα με resources. 🙂
Τα σπίρτα αληθεύει ότι τα έχουν αφαιρέσει; Πλέον ό,τι πέφτει, παραμένει κάτω;
Ορθά και τα δυο. Σπίρτα άφαντα και ρισόρσιζ που πέφτουν μένουν ώσπου να τις τσιμπήσεις ή να αλλάξεις κεφάλαιο και περιοχή και να μην έχεις πια πρόσβαση στο σημείο.
Οι ηθοποιοί του πρώτου στοίχιζαν περισσότερο, οπότε σου λέει, αφού σενάριο δεν έχουμε που δεν έχουμε, τί τους θέμε τους καλούς ηθοποιούς και φύγανε. Η αναλογία με DS 1 > 2 είναι πολύ πετυχημένη αν και τείνει περισσότερο σε DS1> DS 2.75 (δεν φτάνει την άκρατη καφρίλα του τρίτου, εκεί περιμένουμε το Evil Within 3)
Βασικά εννοούσα πως τα εκτρώματα από τη στιγμή που ξεραθούν, λογικά παραμένουν κάτω (”https://www.youtube.com/watch?v=b77d-XFgMDQ”) , μιας και σπίρτα δεν υπάρχουν πλέον (στο 1ο ήταν ή headshot τώρα ή σπίρτο μετά) 😛
Αλλά ναι με κάλυψες. Για το σενάριο πάντως λένε ότι παρακολουθείται πιο εύκολα από του πρώτου…
Ισχύει. Άμα πέσουν και ξεράσουν phat lewtz, δεν σηκώνονται πάλι. Το σενάριο είναι φούλ B movie στρωτό, ένα πράγμα βλέπεις και προβλέπεις με ακρίβεια χιλιοστού τις επόμενες δυο ώρες, κυρίως γιατί πλέον γνωρίζεις τί εστί ΣΤΕΜ, γιατί σκάνε όλα τα περίεργα κτλ. Στο πρώτο παιχνίδι υφίστατο ο σημαντικότατος παράγοντας του αιφνιδιασμού, σαν παίκτης, ψαχνόσουν μαζί με το Σεμπάστιαν, πλέον ξέρεις πως Ο,ΤΙ και να δεις, είναι φάση ΣΤΕΜ/Ινσέψιο/Μυαλό/Κουλουβάχατα.