REVIEWS

WORLD OF WARCRAFT: LEGION

Είναι αναντίρρητο γεγονός ότι το World of Warcraft έφερε τα πάνω-κάτω στη βιομηχανία του gaming. Για πρώτη φορά ένα συνδρομητικό παιχνίδι κατάφερε να φέρει τόσα πολλά κέρδη στη μαμά-εταιρεία (Blizzard, και αργότερα Activision-Blizzard), ενώ την πρώτη εξαετία της κυκλοφορίας του τα νούμερα ταυτόχρονων συνδρομών συνεχώς αυξάνονταν. Η αλήθεια είναι ότι μετά το δεύτερο expansion, Wrath of the Lich King, τα νούμερα άρχισαν σταδιακά να πέφτουν και η Blizzard προσπαθούσε να ισορροπήσει μεταξύ δύο αντίρροπων δυνάμεων. Από τη μία ήθελε να κρατήσει τις συνδρομές τις όσο μπορούσε περισσότερο, κρατώντας το ενδιαφέρον των παικτών αμείωτο, από την άλλη ήθελε να προσεγγίσει και νέους παίκτες που δεν θα πελάγωναν με τους περίπλοκα εξελισσόμενους μηχανισμούς του παιχνιδιού.

Το αποτέλεσμα ήταν ένα ιδιαίτερου τύπου damage control (απώλειας κερδών) από μεριάς της εταιρείας. Με κάθε νέο expansion οι μηχανισμοί δέχονταν απλοποιήσεις και έδιναν μία πνοή ζωής στο παιχνίδι. Το Cataclysm ήταν ευκαιρία για την ολοκληρωτική ανακαίνιση στον κόσμο του Azeroth, με σημαντικές βελτιώσεις στον τομέα των γραφικών αλλά και του questing. Παρόλα αυτά το expansion κατέληξε να βαλτώσει ειδικά στο τελευταίο raid patch, το οποίο διήρκησε πάρα πολύ και ήταν αρκετά απογοητευτικό. Έντονη δυσφορία προκάλεσε και το γεγονός ότι το επόμενο expansion ήταν το Mists of Pandaria, το οποίο εκλήφθηκε αρκετά κοροϊδευτικά από την gaming κοινότητα λόγω του περιεχομένου του. Αφήνοντας τα panda στην άκρη, η Blizzard έπαιξε όλα της τα χαρτιά αφού η έκδοση του expansion συνέπιπτε χρονικά με την κυκλοφορία του WoW στην τεράστια αγορά της Κίνας, επομένως το υλικό του expansion ήταν από μόνο του ο marketing “κράχτης”. Και εκεί όμως η Blizzard τα βάλτωσε αρκετά ειδικά στο τελευταίο raid tier, με την εταιρεία να υπόσχεται ότι θα κυκλοφορεί μικρότερα σε διάρκεια expansion με περισσότερο υλικό.

Και φτάνουμε στο Warlords of Draenor το οποίο έγινε δεκτό με ανάμεικτα συναισθήματα.  Από τη μία η ευκολία της λύσης του «ταξιδιού στο χρόνο» (κάτι το οποίο η Blizzard σε επίσημα Q&A επιμένει ότι δεν ισχύει), από την άλλη η χαρά του να ζήσουν οι περισσότεροι παίκτες την μεγάλη εποχή του Draenor προτού τα Orcs πέσουν υπό την επήρεια της Burning Legion. Ο πολύ καλός σχεδιασμός του questing και λειτουργίες όπως το garrison επαναπροσδιόρισαν το παιχνίδι και το έκαναν πιο προσιτό τόσο σε παλιούς όσο και σε νέους παίκτες, οδηγώντας το Βασίλη Ξερικό να το βαθμολογήσει με 90/100. Ο βαθμός αυτός φαντάζει αρκετά γενναιόδωρος για την εξέλιξη του expansion, αφού κατέληξε να είναι ένα συνδρομητικό Facebook game (παίζοντας συνεχώς garrison – πριν τα διαλλείματα για τα raids ή το PvP). Αποτέλεσμα ήταν να υπάρξει μαζικό κύμα φυγής συνδρομητών και την Blizzard να μην ανακοινώνει, για πρώτη φορά ύστερα από χρόνια, τον ακριβή αριθμό συνδρομητών στον ετήσιο οικονομικό απολογισμό της εταιρείας. Οφείλει να τονιστεί όμως ότι το μόνο σίγουρο συμπέρασμα-επιβεβαίωση είναι ότι ένα ΜΜΟ είναι δύσκολο να κριθεί από τις πρώτες ημέρες κυκλοφορίας του και το 90άρι φαντάζει αντιπροσωπευτικό της εικόνας και των προσδοκιών που δημιούργησε το τότε παιχνίδι. Μετά από όλη αυτήν την οδύσσεια, η Blizzard έπαιξε το τελευταίο της χαρτί που θα κρίνει πάρα πολλά γύρω από το μέλλον του παιχνιδιού. Λίγη μεζούρα από νοσταλγία, λίγη πρέζα από τα καλά στοιχεία του WoD, μπόλικη δουλειά στην εξέλιξη της ιστορίας και το αποτέλεσμα: World of Warcraft – Legion!

WoW Legion 9Ένα μικρό ορεκτικό από in-game cinematic για να σας ανοίξει η όρεξη. Η φωτεινή μικρή μύγα είναι ο χαρακτήρας σας.

Έπειτα από μία δεκαετία ζωής το lore του παιχνιδιού έχει εξελιχθεί πάρα πολύ για να μπορέσουμε να το παραθέσουμε εδώ. Αναμφίβολα, η Blizzard έχει επενδύσει πάρα πολύ στην μακροεξέλιξη της ιστορίας, χωρίς να αγνοεί τις ιστορίες μικρών και μεγάλων NPC. Αν ήταν να ξεκινήσουμε από κάπου αυτό θα ήταν να σας παραπέμψουμε στα Harbringers videos, ενδεικτικά του πόσο ζεστά έχουν προσεγγίσει το ζήτημα του lore.

Ο Κhadgar είναι πλέον ο ανεπίσημος Guardian of Tirisfal (όλοι τον θεωρούν έτσι, αυτός το αρνείται), και καλεί εμάς να το βοηθήσουμε να εξετάσει ορισμένα προβλήματα και πιο συγκεκριμένα να ακολουθήσουμε το φυγά Gul’dan (του εναλλακτικού timeline) και να δούμε πού έχει πάει, ενώ λίγο νωρίτερα έχει διαδραματιστεί το κεντρικό cinematic του Legion. Όλο το quest line κλιμακώνεται εξαιρετικά και καταλήγει στο να γυρίζουμε στο Dalaran και να τηλεμεταφερόμαστε μαζί με την πόλη στα μυθικά Broken Isles, όπου διαδραματίστηκε ο πρώτος μεγάλος πόλεμος με την Burning Legion (War of the Ancients) στον οποίο γίνονται αναφορές καθ’ όλη τη διάρκεια του Warcraft franchise. Στόχος μας είναι να βρούμε τα θρυλικά Pillars of Creation τα οποία θα μας βοηθήσουν στη μάχη ενάντια στη Φλεγόμενη Λεγεώνα.

WoW Legion 2Η περιπέτεια ξεκινάει με λίγη δόση από Star Wars: A New Hope. Αν η ελπίδα του κόσμου είναι ο Βιοκαφρούλης, σωθήκαμε…

Παράλληλα με αυτά τα συμβάντα τρέχει και η ιστορία των Illidary Demon Hunters, της επίλεκτης φρουράς του Illidan. Στα αρχικά quests αυτής της νέας hero class, επεξηγείται γιατί δεν αντιμετωπίσαμε κανέναν demon hunter κατά τη διάρκεια του Black Temple, πίσω στο μακρινό The Burning Crusade, ενώ δίνει και το απαραίτητο πάτημα για να εξετάσουμε λίγο περαιτέρω την ιστορία του Illidan και πώς αυτή συνδέεται με το expansion. Οφείλω να ομολογήσω ότι είμαι πλέον ένας από τους αρνητές της Blizzard σε οτιδήποτε σχετικό με τα σενάριά της, αφού θεωρώ ότι έχει απωλέσει αυτό το μαγικό «κάτι» που έκαναν ακόμη και το πιο τετριμμένο να φαντάζει εξαιρετικό. Το Legion, επομένως, κατάφερε να κρατήσει την σπίθα της ελπίδας φλεγόμενη. Ακόμη και το ίδιο το retcon του θανάτου του Illidan έχει αποδωθεί με τρόπο που έρχεται να κουμπώσει στην προϋπάρχουσα ιστορία, χωρίς να αφήνει την αίσθηση ενόχλησης ή ότι κάποιος τράβηξε την ιστορία από τα μαλλιά ώστε να έρθει ο Illidan πίσω.

Όλες η ιστορίες που εξελίσσονται στις συνολικά πέντε περιοχές των Broken Isles αποδίδονται με απολύτως σαφή, απλό αλλά ταυτοχρόνως ελκυστικό τρόπο. Το questing (ο κύριος τρόπος να ανεβάσουμε το χαρακτήρα μας) είναι γεμάτο lore, και παρότι καταλήγει να είναι στον πυρήνα του τα τυπικά quests «μάζεψε», «σκότωσε», «κέρνα» (fetch, kill, gief) η απόδοσή του είναι άκρως εθιστική. Η εντύπωση που μου σχηματίστηκε είναι ότι η ιστορία του Legion από το level 100 έως το 110 προχωράει τόσο πολύ το lore του Warcraft όσο αυτό προχώρησε ουσιαστικά στα τελευταία 4 expansion, ενώ το θετικό είναι πως η ιστορία δεν είναι αποκλειστικά σχετική με την Burning Legion αλλά δανείζεται στοιχεία από παντού (Old Gods, Titans κτλ.).

WoW Legion 3Για όσους θυμούνται από το Warcraft III, ο ημίθεος Cenarius μπροστά μας ενώ παίρνει έναν υπνάκο στο Emerald Dream.


ΝΕΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΣΤΟ ΠΑΛΙΟ ΚΑΛΟΥΠΙ

Αφήνοντας το σενάριο στην άκρη, οφείλουμε να εξετάσουμε τους μηχανισμούς του παιχνιδιού που είναι και το βασικό στοιχείο που θα κρατήσει έναν παίκτη παραπάνω από το μήνα της συνδρομής. Ξεκινώντας από τα βασικά το level cap έχει αυξηθεί στο 110, σημείο στο οποίο θα φτάσει κανείς αφότου έχει ολοκληρώσει περίπου όλα τα quest από 3.5 περίπου νέες περιοχές στα Broken Isles. Τα Broken Isles αυτά καθαυτά βρίθουν βιοποικιλότητας και εικαστικής παλέτας ακόμη και στην ίδια την περιοχή. Οι πέντε περιοχές τους (Stormheim, Highmountain, Val’sharah, Azshuna and Suramar) δανείζονται στοιχεία από την ατμόσφαιρα κλασσικών περιοχών από προηγούμενα expansions (για παράδειγμα η Stormheim είναι από μόνη της ένα μικρό Northrend – όχι σε έκταση, αλλά σε ατμόσφαιρα). Σημαντική αλλαγή που έχει επέλθει είναι ότι για την ήπειρο των Broken Isles ισχύει το level scaling. Ξεκινώντας από το level 100, μπορούμε να επιλέξουμε οποιαδήποτε περιοχή (πλην της Suramar, η οποία είναι η end-level) και να κάνουμε quests εκεί. Ταυτόχρονα έτσι και κάποιος φίλος είναι στην ίδια περιοχή θα μπορεί να κάνει τα ίδια quests μαζί μας ακόμη και αν είναι level 108 (με την προϋπόθεση ότι δεν τα έχει ολοκληρώσει), αφού τα πάντα θα είναι προσαρμοσμένα για τον καθένα ξεχωριστά (drops, mob health κτλ.). Ίσως είναι η πρώτη φορά που βλέπω το level scaling να ενσωματώνεται τόσο καλά στη φιλοσοφία του παιχνιδιού, χωρίς να δημιουργεί σημαντικά προβλήματα. Η, δε, Suramar δίνει αρκετά μακροσκελείς αλυσίδες quest, οι οποίες ξεκλειδώνονται σταδιακά (gated events) και θα κρατήσει αρκετά απασχολημένους τους παίκτες για εύλογο χρονικό διάστημα.

WoW Legion 10Τα νέα artifact weapons πρακτικά είναι το leveling του χαρακτήρα μας αφότου χτυπήσουμε το 110.

Σημαντικότατη αλλαγή στο Legion είναι η εισαγωγή των Artifact Weapons σε συνδυασμό με τα Class Halls and Class Quests. Από την αρχή του Legion παροτρυνόμαστε να τρέξουμε το πρώτο quest για να αποκτήσουμε το artifact weapon βάσει του specialization της κλάσης μας. Αυτά είναι όπλα μυθικής υπόστασης και lore στον κόσμο του Warcraft τα οποία έχουμε τη δυνατότητα να αναβαθμίζουμε σταδιακά. Λογικό είναι να μην υφίστανται πλέον weapon drops στο παιχνίδι για τη διάρκεια του expansion, ενώ για να ξεκλειδώσει όλη τη δύναμη ενός artefact weapon κάποιος θα χρειαστεί αρκετούς μήνες. Η Blizzard έχει υποσχεθεί ότι θα υπάρξουν δυνατότητες ώστε να μην έχει κάποιος πρόβλημα έτσι και θέλει να παίξει διαφορετικό spec (αφού θα χρησιμοποιεί διαφορετικό artifact weapon). Παρόλα αυτά εξακολουθούν να υπάρχουν προβλήματα ειδικά για τις υβριδικές κλάσεις ή για παίκτες που προτιμούν να παίζουν με πολλαπλές κλάσεις, δεδομένου ότι για να φτάσει κάποιος στα ιδανικά level του όπλου πρέπει να επενδύσει πόρους και χρόνο για αυτό. Αξιοσημείωτο είναι επίσης ότι τα artifact weapons θα υφίστανται μόνο για τη διάρκεια του Legion.

Για να ανεβάσουμε το artifact weapon, πρέπει να επισκεφτούμε το Class Hall, το οποίο δεν είναι τίποτα άλλο παρά η εξέλιξη του Garrison στο Legion. Η Blizzard φέρεται να άκουσε τις απαιτήσεις της κοινότητας σχετικά με τα Garrisons και έκανε μερικές τροποποιήσεις. Αρχικώς έχουμε ένα εκτενές quest line αποκλειστικό για την κλάση μας, το οποίο δίνει αρκετό υπόβαθρο για το πώς αντιμετωπίζει κάθε faction class την επικείμενη απειλή εισβολής από την Burning Legion. Για το playthrough του review, είδαμε σε μεγάλο βαθμό την εξέλιξη του Mage Class Hall (και του Paladin όπως θα δείτε παρακάτω) το οποίο έχει πολλές αναφορές στους Kirin Tor και τα ιστορικό Council of Tirisfal. Σε γενικές γραμμές τα class quests ήταν αρκετά ευχάριστα και δεν θεώρησα ότι έκανα κάποια αγγαρεία για να τα πραγματοποιήσω ώστε να αποκτήσω τον τίτλο του Archmage. Το Class Hall ειδικότερα έχει επανασχεδιαστεί έτσι ώστε να μην επαναληφθεί η κατάσταση που είχε καταλήξει με τα Garrisons στο WoD. Έπειτα από την ολοκλήρωση του Class Quest, καταφέρνουμε και έχουμε το μέγιστο οκτώ followers τους οποίους διαχειριζόμαστε για να στείλουμε σε αποστολές. Με στόχο να κάνει τη ζωή όσων παίζουν το class hall ευκολότερη η Blizzard κυκλοφόρησε και το Legion Companion App, το οποίο διατίθεται δωρεάν, ώστε να μπορεί κάποιος να ακολουθεί την πορεία των αποστολών του από το κινητό του.

WoW Legion 5Φυσικά οι αναφορές δεν λείπουν από το WoW. Το Mage Class Hall δανείζεται πολύ από ατμόσφαιρα Harry Potter.

Οι αναβαθμίσεις για το Class Hall απαιτούν Order Resources, πόρους που μπορεί να βρει κανείς πραγματοποιώντας τα λεγόμενα World Quests, τα οποία η Blizzard ισχυρίζεται ότι αγγίζουν τον αριθμό των τριακοσίων (300), και ότι θα χρειαστούν τουλάχιστον 2 εβδομάδες συστηματικού παιχνιδιού για να τα δεις κάποιος όλα. Τα World Quests με τον τρόπο που εμφανίζονται στο Legion, είναι ένας καλός συμπληρωματικός μηχανισμός που κάνει το grind περισσότερο υποφερτό. Αφού ολοκληρωθούν 4 από μία περιοχή, ο παίκτης κερδίζει reputation με το αντίστοιχο faction και ένα σεντουκάκι με τυχαία ανταμοιβή. Σε γενικές γραμμές αυτό που βρήκαμε είναι ότι ο καλύτερος τρόπος για να εξοπλιστεί κανείς είναι να τρέξει μερικά από τα νέα dungeons του expansion (10 συνολικά, με 2 raids να ξεκλειδώνονται στις 20 του μηνός), ενώ μπορεί να ολοκληρώνει στοχευμένα world quests που δίνουν εξοπλισμό. Ο εξοπλισμός που λαμβάνουμε προσαρμόζεται και αυτός αναλόγως του spec και του ilvl που έχουμε, επομένως για υψηλότερα ilvl συνήθως οι ανταμοιβές είναι πιο βελτιωμένες, ώστε να μην πεπεραστεί ο μηχανισμός των world quests.  

Ιδιαίτερη μνεία πρέπει να κάνουμε και στην καινούργια κλάση τους Demon Hunters. Επί της ουσίας πρόκειται για μία από τις δύο κλάσεις που το expansion δίνει «δωρεάν» ως level 100 από το καλημέρα (το intro quest line σας πάει από 98-100 σε λιγότερο από δύο ώρες), αφού δίνει την αυτόματη δυνατότητα αναβάθμισης ή δημιουργίας ενός χαρακτήρα κατευθείαν στο lvl 100. Ο Demon Hunter παίζει είτε ως tank είτε ως melee DPS, με πολύ ενδιαφέροντες μηχανισμούς. Παρότι το metagame του tank spec είναι σε εμβρυική στάση (ή τουλάχιστον οι παίκτες του δεν έχουν καταλάβει τη φιλοσοφία της κλάσης), ο Demon Hunter θερίζει ως dps, όχι επειδή είναι ακραία δυνατός, αλλά λόγω της αυξημένης κινητικότητας που του επιτρέπουν τα skills του.

WoW Legion 1Demon hunter αλλά μπορεί να μετατραπεί σε δαίμονα! Hypocricy thy name is Keradan!

Ως ένας παίκτης που είχε παρατήσει το WoW με το πέρας του πρώτου patch κατά τη διάρκεια του Cataclysm, εντυπωσιάστηκα θετικά και απρόσμενα από τη δουλειά και την προσέγγιση που έχει απολάβει το παιχνίδι. Οι κλάσεις παίζουν πολύ ομαλά και κάθε τι οφείλεται πάνω στην ικανότητα του παίκτη και λιγότερο σε αστάθμητους παράγοντες και τυχαιότητες, τουλάχιστον σε επίπεδο skill rotation κατά τη διάρκεια των μαχών. Η εμπειρία του questing ίσως είναι η καλύτερη που έχει υπάρξει μέχρι στιγμής στο παιχνίδι, με το lore να κάνει άλματα σε ότι αφορά πολύ μεγάλες storylines. Προσωπικά, θεωρώ ότι ίσως είναι και το μεγαλύτερο χαρτί που θα μπορούσε να προσελκύσει κάποιον παλιό παίκτη (ακόμη και νέο) να δοκιμάσει το παιχνίδι, αφού σίγουρα θα τον κρατήσει για τουλάχιστον ένα με δύο μήνες ενεργό. Οφείλω να ομολογήσω ότι δεν περίμενα από την Blizzard τέτοιον πλούτο και τέτοια ποιότητα γραφής ειδικά μετά τα πρόσφατα παραδείγματα που είδαμε όπως αυτό του Starcraft 2.

WoW Legion 6Κάτι που είναι πάρα πολύ ενδιαφέρον είναι ότι η Blizzard προσπάθησε να ενισχύσει το World PvP είτε στους υπονόμους του Dalaran, είτε μέσω των World Quests.

Στα χρόνια παύσης από το WoW οι απαιτήσεις της Πραγματικής Ζωής αυξήθηκαν, οι υποχρεώσεις αυξήθηκαν ευχάριστα, και νομοτελειακά ο χρόνος μειώθηκε κατακόρυφα. Οι δυνατότητα του να είναι κάποιος μπροστά από την οθόνη επί ώρες για να «φαρμάρει» ασυστόλως (όπως κάναμε στο The Burning Crusade) έχουν παρέλθει, και είμαι ιδιαίτερα ευχαριστημένος για αυτό. Το ότι οι απαιτήσεις του παιχνιδιού έχουν προσαρμοστεί κατά τέτοιον τρόπο ώστε κάποιος μπορεί να συμβαδίζει στο end-game υλικό χωρίς απαραίτητα να επενδύει μεγάλα χρονικά αποθέματα μόνο ευπρόσδεκτο μπορεί να είναι. Παρότι το grind εξακολουθεί να υφίσταται, αυτό έχει καλυφθεί από ένα περισσότερο υποφερτό πέπλο με τη μορφή των world quests, τα οποία εξακολουθούν να υπάρχουν για ημέρες, γεγονός που κάνει τον παίκτη να νιώθει ότι δεν τιμωρείται έτσι και δεν μπει για μία ημέρα στο παιχνίδι. Φυσικά ο παράγοντας «συνδρομή» εξακολουθεί να παίζει ρόλο, ειδικά σε μία κατηγορία παιχνιδιών που ουσιαστικά κάνει βήματα προς εναλλακτικές μορφές οικονομικών μοντέλων.


… ΚΑΙ Η ΓΝΩΜΗ ΤΟΥ ΒΕΤΕΡΑΝΟΥ

Wow πάλι, λοιπόν. Πιστό στο περίπου διετές ραντεβού του με τη χρονική απόσταση μεταξύ Warlords of Draenor και Legion είναι από τις μικρότερες ιστορικά. Πράγμα που ενισχύει τις υποψίες της κοινότητας του παιχνιδιού πως η μαμά Blizz ενώ ξεκίνησε την εποχή WoD με ενθουσιασμό, στην πορεία κάπου το ψιλοπαράτησε το θέμα. Και κρίνοντας από την ποιότητα και ποσότητα περιεχομένου που φέρνει το Legion, μάλλον εκεί αφιερώθηκαν όλοι οι πόροι της ανάπτυξης, Διότι στην υπερδεκαετή ιστορία του παιχνιδιού ποτέ ξανά ένα expansion δεν έφερε με το καλημέρα τέτοιου επιπέδου endgame περιεχόμενο.

Εκτός από τα κλασικά (Dungeons, Raids) εδώ έχουμε Class, World και Profession quests, την εξελικτική πορεία του Artifact weapon αλλά και πλούσια σε αριθμό αλλά και σεναριακή πλοκή questlines στο μέγιστο επίπεδο (110 ζωή να έχει, από 60 που ήταν αρχικά) που θα κρατήσουν το ενδιαφέρον καρφωμένο για πολλές ώρες. Δεν είναι υπερβολή. Μετά από 6 και βάλε χρόνια πετάγματος της μπάλας στην εξέδρα, η Blizzard αποφάσισε να κάνει παιχνίδι με το lore. Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Το WoW εκκίνησε το 2004 με πλάνο πενταετίας τουλάχιστον. Το βασικό, αρχικό παιχνίδι είχε το ρόλο του ΜΜΟRPG καλουπιού για το Warcraft σύμπαν, το The Burning Legion εισήγαγε τη Λεγεώνα, δηλαδή τη νέμεση του κόσμου του Azeroth και το Wrath of the Lich King έγραψε το φινάλε της εποποιΐας του Arthas, μιας πορείας που σημάδεψε το franchise για επτά ολόκληρα χρόνια (από το Warcraft III του 2003, μέχρι και το Icecrown Citadel raid του 2010).

Η μετάβαση μεταξύ Wrath και Cataclysm (Δεκέμβρης 2010) βρήκε το παιχνίδι στο απόγειο της δημοτικότητάς του, με 12 εκατομμύρια συνδρομητές. Η Blizzard η οποία έχει παραδεχτεί από επίσημα χείλη πως αρχικά ανέμενε να κάνει το πολύ δύο expansions βρέθηκε αγκαλιά με την αγελάδα και φυσικά άρχισε το άρμεγμα. Αντί λοιπόν να περάσει στο επόμενο, αναμενόμενο στάδιο του lore (μην ξεχνάμε πως το  WoW παραμένει ένα κυρίως lore driven MMO) δηλαδή να θέσει σε λειτουργία τα γρανάζια που θα οδηγούσαν στην τελική αναμέτρηση (Azeroth εναντίον Legion με Old Gods σε δεύτερο πλάνο) άρχισε τα πλάγια πηδηματάκια. Το επικολυρικό Wrath of the Lich King διαδέχτηκε το νερόβραστο  Cataclysm που αν και ανανέωσε τον κόσμο του παιχνιδιού, από πλευράς σεναριακής εξέλιξης αποδείχτηκε μάπα. Ένας πάλαι ποτέ ενδιαφέρων χαρακτήρας (εποχές Warcraft II), ο Deathwing υλοποιήθηκε τσαπατσούλικα ως παρανοϊκό όργανο των Old Gods, χωρίς το παραμικρό βάθος προσωπικότητας.

WoW Legion 12Η Suramar είναι απλώς αχανής…

Το μούδιασμα του Cataclysm διαδέχτηκε το σοκ του Mists of Pandaria, όπου οι ήρωες μας παράτησαν ότι έκαναν και πήγαν μια περατζάδα από την πρώην κρυφή ήπειρο της Pandaria για να βοηθήσουν τα τοπικά Panda με τις σοδειές τους. Εντάξει υπερβάλλω, αλλά όχι ιδιαίτερα, πολύ κρεμμύδι το Valley of the Four Winds, που λέτε. Ο κύριος κακός του expansion, o Garrosh Hellscream είναι μακράν ο πιο μίζερος, από πλευράς σημασίας, τελικός αντίπαλος που εμφανίστηκε στο παιχνίδι, ενώ τα όποια νέα ενδιαφέροντα στοιχεία που έφερε το expansion (Sha, Klaxxi) δεν αναπτύχθηκαν σχεδόν καθόλου. Έχουμε πια φτάσει στα τέλη του 2014 και το Mists of Pandaria παρέδιδε τη σκυτάλη στο Warlords of Draenor. Όσοι περίμεναν κάτι βαρβάτο σεναριακά σύντομα απογοητεύτηκαν . Ο Garrosh με μια μαεστρική πλάγια πάσα στον Gul’dan, πάγωσε το παιχνίδι για άλλα δύο χρόνια. To WoD ήταν ακόμα μια χρονοτριβή (παράλληλο σύμπαν; ήμαρτον) ένα αναμάσημα χαρακτήρων που δευτερεύοντα στόχο ειχε μάλλον να συστήσει στους νεόκοπους οπαδούς του franchise τους κλασικούς, pre-WoW horde χαρακτήρες, και να δώσει καλό marketing boost στις παραμονές της ταινίας Warcraft.

Όλα αυτά έλαβαν τέλος με το Legion, με τρόπο εκκωφαντικό. Ένα όνομα θα πω: Sargeras. Η λεγεώνα, υπό τις οδηγίες του Gul’dan (από το εναλλακτικό σύμπαν, θυμηθείτε, ο κανονικός έχει πεθάνει από την εποχή των RTS) επιστρέφει αγριότερη από ποτέ και στο βάθος ο ηγέτης της, ο Σκοτεινός Τιτάνας, ή αλλιώς το Κακό το ίδιο, για πρώτη φορά φαίνεται στον ορίζοντα. Το γεγονός αυτό από μόνο του θα ήταν ικανό να αναθερμάνει το ενδιαφέρον των βετεράνων του παιχνιδιού, ακόμα και αν ξέρουμε πως η ώρα της εμφάνισης του Sargeras δεν έχει έρθει ακόμα. Αλλά η Βlizzard δεν είχε καλά-καλά ξεκινήσει. Ποιος είναι ο αγαπημένος αντιήρωας των απανταχού Warcraftάκηδων; Ναι, ο Illidan επιστρέψει στο ρόλο-έκπληξη που πάντα του άξιζε. Επιθύμησε ο κόσμος το Karazhan; Πάρτε το σε μορφή σπέσιαλ dungeon. Νοσταλγεί η κοινότητα του παιχνιδιού τα χρόνια της κορύφωσης (Wrath); Oρίστε η Dalaran πάλι για main hub. Το είχαν παράπονο οι παίκτες ότι ποτέ δεν κράτησαν στα χέρια τους τα καλύτερα,διασημότερα όπλα του σύμπαντος; Ashbringer κανείς; Υπερβολική η σιωπή τόσων ετών σχετικά με το Emerald Dream? O Xavius σας γυρεύει. Και η λίστα δεν έχει τελειωμό.

WoW Legion 11Λίγο από Βενετία…

H Blizzard δεν κλείνει απλά το μάτι στους παλιούς, τους βομβαρδίζει πραγματικά με κίνητρα επιστροφής. Aλλά μην ξεγελαστείτε και νομίσετε ότι εδώ έχουμε με ένα ακόμα αναμάσημα. Μόλις “χτυπήσετε” 110, σας περιμένει η Suramar City. Μια ζώνη πανέμορφη, μια πόλη απίστευτα λεπτομερής, σαφώς μεγαλύτερη και από τις faction capitals, που όμοιά της δεν έχει ξαναδεί το παιχνίδι, γεμάτη γωνιές, κανάλια, αμπέλια, χρώμα και ζωή. Ντροπιάζει οτιδήποτε σχετικό έχω δει σε ΜΜΟ με την εξαίρεση της Divinity’s Reach του GW2. Ναι, για τέτοιο στολίδι μιλάμε. Και φυσικά είναι γεμάτη με Quests,lore και instances. Το υπόλοιπο παιχνίδι  δεν αφήνει το στόμα ανοιχτό, φυσικά. Γιατί κακά τα ψέματα, όσο και να ομορφύνει, όσο και να καλλωπιστεί (η βελτίωση στα γραφικά είναι πασιφανής) το WoW δεν παύει να βασίζεται σε μια αρχαία μηχανή, πράγμα που περιορίζει ασφυκτικά τον αντίκτυπο που έχει σε νέους παίκτες. Ας είναι λοιπόν, το ξέρουμε ότι τίποτε δεν κρατάει αιώνια αλλά το παιχνίδι έχει αρκετά ακόμα να προσφέρει. Έστω και στους παλιούς. Όσοι από σας που μας διαβάζετε βλέπετε τον εαυτό σας σε αυτήν την αναφορά, δοκιμάστε το Legion. Το WoW δεν ήταν ποτέ καλύτερο.

WoW Legion 4Πεπερασμένη μηχανή που δεν μπορεί να αποδώσει γραφικάρες, αλλά ορισμένα κάδρα είναι οφθαλμόλουτρα.


Η ΩΡΑ ΤΗΣ ΚΡΙΣΗΣ

Είναι πάντα δύσκολο να κρίνει κανείς ένα ΜΜΟ, αφού η πρώτη εβδομάδα είναι μόνο ενδεικτική των δυνατότητων του παιχνιδιού και γεμάτη προσδοκίες. Υπάρχουν ορισμένοι μηχανισμοί που πρέπει να αντιμετωπιστούν σωστά από την εταιρεία (διαχείριση των artifacts), και η προηγούμενη ιστορία της Blizzard, με βάση τις κυκλοφορίες της σε όλα τα μεγάλα της παιχνίδια, δείχνει ότι παρότι οι βελτιώσεις φαντάζουν εξαιρετικές τον πρώτο καιρό, έπειτα από ορισμένους μήνες επέρχεται κορεσμός από πλευράς υλικού. Δυστυχώς στο παρελθόν η εταιρεία έχει δείξει ότι προτιμάει να αφήνει αυτόν τον κορεσμό στάσιμο, κατευθύνοντας πόρους για την επόμενη κυκλοφορία που θα λύσει προσωρινά το πρόβλημα, παρά να διορθώσει αυτήν την κατάσταση. Μέχρι στιγμής το Legion προσφέρει μία πολύ στιβαρή εμπειρία από πλευράς questing και περιεχομένου, που θα σας κρατήσει απασχολημένους για αρκετό διάστημα έτσι και θελήσετε να αφεθείτε στον κόσμο του. Η Blizzard προσπάθησε να αναβάλει κατά πολύ το χρονικό σημείο όπου θα κορεστείτε από την επαναληψιμότητα του παιχνιδιού, επομένως το πότε (ενδεχομένως) να το παρατήσετε θα κριθεί κατά κύριο λόγο από τις κινήσεις της Blizzard, και κάθε πόσο θα ανανεώνει το υλικό της. Η βάση είναι εκεί, και φαινομενικά από τις πρώτες ημέρες όλα δείχνουν ότι θα έχουμε να κάνουμε με το καλύτερο expansion του WoW μέχρι στιγμής.  Η Λεγεώνα σας καλεί!

 

Το World of Warcraft: Legion μας προσέφερε η IGE Group, την οποία ευχαριστούμε θερμά.

Pros

  • Η εξέλιξη της ιστορίας του Warcraft προωθείται με γοργό ρυθμό και ορισμένες συγκλονιστικές στιγμές
  • Πολύ προσιτό στους παίκτες, χωρίς να κάθεται βραχνάς
  • Επανασχεδιασμός ορισμένων «κακώς κειμένων» που υπήρξαν στο προηγούμενο expansion
  • Σωστή δομή και ισορροπία των μηχανισμών που αλληλοσυμπληρώνονται

Cons

  • Ποτέ δεν μπορούμε να γνωρίζουμε πώς θα εξελιχτεί ένα ΜΜΟ, ειδικά με την προϊστορία αντιμετώπισης των expansion του WoW από την Blizzard
  • Το συνδρομητικό μοντέλο εξακολουθεί να παραμένει

RATING - 87%

87%

Παύλος Γεράνιος

A native of Hyperborea, Pavlos has long since experienced interaction with the screen. The first games he remembers playing were Gran Prix, Test Drive, Digger and Flight for DOS at a time when most people now had Windows... This didn't deter him and he loved the Mother Platform from the very first moment. He also dabbled in the barren fringe of consoles (always at friends' houses, never his own), but it was the PC that kept him going. A lover of quality titles from all genres, he believes how the story and what the game as a medium wants to say is the main thing, not the label. There are always the exceptions of course...

6 Comments

  1. πολυ ωραιο review :).
    μια ερωτηση μονο.τα dungeons δινουν αρκετο exp οπως π.χ. στο cata ή το εχουν περiορισει οπως στο WoD?

  2. λεπτομερες και ωραιο review ;);)
    theo τα dungeons δεν δινουν τοσο exp, βεβαια το questing εχει αλλαξει και ειναι πολυ καλο για leveling

  3. Ο καλύτερος τρόπος για να levelάρει κάποιος είναι μακράν το questing.

    Κάθε περιοχή έχει τα δικά της υπό-hubs, τα οποία συνήθως συνδέονται σεναριακά γραμμικώς (ορισμένα questlines πρέπει να τα βρούμε μόνοι μας). Συνήθως το βασικό questline της περιοχής κλιμακώνεται στο ανάλογο dungeon με ένα συνοπτικό quest (το οποίο δίνει περί τα 40K XP κατά την ολοκλήρωσή του), που δρα ως επίλογος ή συνδετικός κρίκος για τα raids. Άρα δεν υπάρχει το xp exploit με άτομα να τρέχουν σαν τρελοί στα dungeons και να αφήνουν τα quests. 😉

  4. το μεγαλυτερο σφαλμα της bliz, ηταν οτι εκανε πολυ ευκολο το wow. το παιχνιδι γεμισε με αχρηστους που χαριζαν ξενερωματα και βλακειες;. ναι ειμαι rogue αλλα μπορω να τανκαρω. απο ενα σημειο και μετα, τα σωστα παιχτακια εφευγαν ανα εκατονταδες. καποιοι αλλαζαν σερβερς και μετα εκλειναν την πορτα στον κοσμο του warcraft.
    αν το ειχα δυσκολεψει και ηθελε αρκετο ζορι, θα ηταν οτι καλυτερο. το ζορι στο παιχνιδι ειναι το ολοκαυτωμα της μαλακιας.

Leave a Reply

Related Articles

Back to top button
en_USEN