LATE SHIFT
Ομολογώ πως μπαίνω κομμάτι στον πειρασμό να ξεκινήσω την παρουσίαση του Late Shift άκρως Τσουρινακικά, με πλήρη αναδρομή στην ιστορία του παρεξηγημένου και τόσο αγαπημένου είδους των Full Motion Video (FMV) παιχνιδιών περιπέτειας. Καθώς όμως υπάρχουν άπειρα αφιερώματα-ιστορικές αναδρομές στο διαδίκτυο, θα αρκεστώ να αναφέρω πως κάπου εκεί στα μέσα της δεκαετίας του ’90, εμφανίστηκε ένα κυριολεκτικά «επαναστατικό» παιχνίδι, το Phantasmagoria.
Προερχόμενο από την βασίλισσα του χώρου, Sierra On Line, με τεράστια διαφημιστική καμπάνια πίσω του και μας υποσχόταν την Απόλυτη Εκπλήρωση του Σπασικλο-Ονείρου : επιτέλους, ένα παιχνίδι γεμάτο ώριμο και σκληρό περιεχόμενο, με «ανθρώπινα» γραφικά, ό,τι πλησιέστερο δηλαδή μπορούσαμε να έχουμε σε εικονική πραγματικότητα. Μια ταινία της οποίας την πλοκή εμείς οι ίδιοι θα ανακαλύπταμε, προχωρούσαμε και -τολμούσαμε άραγε να το ονειρευτούμε;- θα διαμορφώναμε. Η έκσταση του να βλέπεις βιντεοσκοπημένους ηθοποιούς στην άθλια 14άρα οθόνη καθοδικού σωλήνα με το CD-ROM διπλής σου ταχύτητας να αγκομαχάει μανιασμένα (το φωτάκι, πράσινο ή πορτοκαλί, αναβόσβηνε στον ίδιο ρυθμό με την τρελαμένη εφηβική καρδιά μας και κάθε read error, ένας μικρός σπαραγμός) δεν μπορεί να περιγραφεί σε άνθρωπο ο οποίος μεγάλωσε θεωρώντας το ευρυζωνικό internet κάτι απολύτως φυσιολογικό και αναμενόμενο, ίσως πιο φυσιολογικό και από την ύπαρξη σταθερής τηλεφωνίας σε ένα σπίτι. Ακόμα και οι γονείς μας κοντοστάθηκαν μπροστά στην οθόνη και έγνεψαν μακάρια, βέβαιοι πως επιτέλους εκπληρώναμε την υπόσχεσή μας και εκτοξεύαμε πύραυλο για το Φεγγάρι, μέσα από το «χαζοκούτι που μας ξεμυάλισε». Είχα πει πως δεν θα έκανα αισθαντική αναδρομή, έ; Θαρρώ είπα ψέματα. Αλλά διάβολε, οι λέξεις έρχονται μόνες τους.
Από το Phantasmagoria ως τις αρχές της δεκαετίας του 2000 οπότε και εξέπνευσε διακριτικά το είδος, είδαμε πάμπολλες κυκλοφορίες, αρκετές φορές μάλιστα με δυνατά ονόματα του Hollywood ως «κράχτες». Dennis Hopper και Christopher Walken μάλιστα, είχαν την τιμητική τους. Ακόμη και οι κορυφαίοι εκπρόσωποι της κατηγορίας, The Beast Within και Pandora Directive πλέον φαντάζουν ως απερίγραπτα ρετρό κειμήλια μιας ξεχασμένης εποχής. Τα παλικάρια βέβαια εκεί στην CtrlMovie, δημιουργό εταιρεία του Late Shift, δεν εγκατέλειψαν ποτέ το όνειρο του «τέλειου FMV παιχνιδιού» και είχαν το απίστευτο θράσος, να κυκλοφορήσουν μια πλήρη, μοντέρνα FMV περιπέτεια, εν έτει 2017. Καθαρή εμπορική αυτοκτονία ή μεράκι διαστημικού επιπέδου; Άναψε τσιγάρο Τακτικέ Αναγνώστη και πάμε.
Η απάντηση, όπως τόσο συχνά συμβαίνει με τα διακυβεύματα υψηλού επιπέδου, είναι «Περίπου, όχι ακριβώς, κοίταξε να σου εξηγήσω ακριβώς». Το Late Shift, σε αντίθεση με τους πνευματικούς προγόνους του της δεκαετίας του ’90, δεν περιλαμβάνει καθόλου «αληθινό» gameplay. Δεν μετακινούμε τον χαρακτήρα μας στην οθόνη, δεν έχουμε inventory και προφανώς δεν υπάρχουν γρίφοι. Ούτε καν ένα Telltale-ικό QTE προκειμένου να ανάψουν τα αίματα.
Παρακολουθούμε ένα αστυνομικό φιλμ με φιλοδοξίες νέο-νουάρ και σε κομβικά σημεία της πλοκής, επιλέγουμε την ενέργεια/μονοπάτι δράσης που επιθυμούμε να ακολουθήσει ο νεαρός πρωταγωνιστής μας Matt. Σε αντίθεση με τα διαδραστικά φίλμ της Telltale, όπου πλέον έχει καταστεί πασιφανές πως οι επιλογές μας ελάχιστα διαμορφώνουν την πλοκή, το Late Shift εκπλήσσει με τον πιο ευχάριστο τρόπο.
Ένα playthrough κρατά περίπου μιάμιση ώρα, ενώ συνολικά έχουν γυριστεί τέσσερις ώρες φίλμ. Αυτό ουσιαστικά σημαίνει πως έχουμε να κάνουμε με ένα παιχνίδι με επτά πραγματικά διακριτά μεταξύ τους φινάλε, το οποίο εγγυάται πως θα προσφέρει σε κάθε παίκτη του, μια διαφορετική εμπειρία. Ξεκινάμε το Late Shift στον ρόλο του νεαρού Matt, ενός χρεωμένου και ολίγον τι χολερικού και μισάνθρωπου φοιτητή Στατιστικής, ο οποίος, προκειμένου να τα φέρει βόλτα εκεί στα ζόρικα στενά της Λόντρας, εργάζεται τα βράδια ως ταπεινός παρκαδόρος. Η ήσυχη βραδινή του ρουτίνα μέλλει να διαταραχθεί, όταν θα αναγκασθεί, υπό απειλή όπλου, να κλέψει πρώτα ένα από τα σταθμευμένα αυτοκίνητα (εξαρτάται δηλαδή, γιατί μπορεί και να αρνηθείτε να υποκύψετε) και κατόπιν να λάβει μέρος σε μια υψηλού προφίλ ληστεία, η οποία θα τον βρει χοντρά μπλεγμένο με τις Κινεζικές Τριάδες και την διαβόητη οικογένεια Τσόι. Το πώς και αν θα ξεμπλέξει, αφήνεται στους λεπτούς μας χειρισμούς κατά την διάρκεια του φίλμ.
Είναι ενδιαφέρον το πείραμα του Late Shift. Θυμίζει μάλιστα και το καλτ τηλεοπτικό «Εσύ Αποφασίζεις» που είχαμε δει στην ιδιωτική τηλεόραση προ αμνημονεύτων ετών. Το επίπεδο της παραγωγής είναι ιδιαίτερα υψηλό, σαφώς ανώτερο από το αντίστοιχο των επεισοδίων του Quantum Break και αποπνέει στιβαρή και αποφασισμένη «Βρετανίλα». Οι δε ηθοποιοί, χωρίς να εντυπωσιάζουν, στέκονται στο ύψος των περιστάσεων και μπορεί μεν να αναγνωρίζουν το δευτεροκλασάτο της υπόθεσης αλλά δίνουν το λιγότερο αξιοπρεπείς και πιστευτές ερμηνείες στα πλαίσια του μάλλον τετριμμένου σεναρίου.
Εδώ εντοπίζεται και ο πυρήνας της κριτικής μου για τον τίτλο. Αν και επιτελεί με εντυπωσιακό τρόπο επακριβώς αυτό που υπόσχεται, το ίδιο το σενάριό του, ο λόγος ύπαρξής του, δεν είναι κάτι το φοβερό. Χωρίς να είναι κακό, δεν θα προσφέρει απολύτως τίποτε νέο στον φανατικό θεατή αστυνομικών φιλμ. Σέβεται το είδος, παρακολουθείται με μια ευγενή αδιαφορία και προφανώς εάν το βλέπατε στο «ράφι» του Netflix, ενδεχομένως να μην ασχολούσασταν ποτέ. Από την άλλη, το γεγονός πως οι αποφάσεις μας όντως επηρεάζουν με ουσιώδη τρόπο την εξέλιξή του, ενδεχομένως να γοητεύσει μερίδα του κοινού στην οποία απευθύνεται.
Δείχνει να έχει καταβληθεί προσπάθεια το παιχνίδι να έχει απήχηση σε κονσολάδες/streamers, οι οποίοι, καθισμένοι μπροστά σε μια τεράστια τηλεόραση, θα χαβαλεδιάζουν με την βοήθεια του κοινού, με τρόπο που η Telltale μονάχα ονειρεύεται. Για την ακρίβεια η τελευταία θα μπορούσε να πάρει μαθήματα από την CtrlMovie, αναφορικά με την κατεύθυνση και ποιότητα που θα πρέπει να έχουν οι μελλοντικές κυκλοφορίες της, προκειμένου να συνεχίσουν να απασχολούν τον οποιονδήποτε.
Με λίγα λόγια, αυτό είναι το Late Shift. Ένα αξιοπρεπές μα όχι συγκλονιστικό αστυνομικό φιλμ της Βρετανικής σχολής, που πραγματικά διαμορφώνεται βάσει των επιλογών μας. Οι φίλοι του είδους αξίζει να το δουν, καθώς η τιμή διάθεσής του είναι σωστή σε σχέση με το περιεχόμενό του. Πέραν τούτου, κρίνεται ως ένα επιτυχημένο πείραμα, που ενδεχομένως χαρτογραφεί το επόμενο βήμα στην εξέλιξη των διαδραστικών φιλμ.
Pros
- Υψηλή ποιότητα παραγωγής, δεν έχει να ζηλέψει τίποτε στον τεχνικό τομέα από μια τηλεοπτική παραγωγή υψηλού επιπέδου. Πειστικές ερμηνείες των περισσότερων ηθοποιών
- Ουσιώδης διαφοροποίηση του σεναρίου βάσει των επιλογών μας και πολλά διαφορετικά φινάλε, αυξημένο replayability για τους ενδιαφερόμενους
- Ο ελάχιστος χρόνος αντίδρασης που μας δίνεται σε κομβικά σημεία, αυξάνει την ένταση
Cons
- Το ίδιο το σενάριο δεν είναι εκείνο που θα χαρακτήριζες “καινοτόμο” ώστε να ωθήσει τον παίκτη/θεατή στα πολλαπλά playthroughs που οραματίστηκαν οι δημιουργοί του
- Αφήνει την εντύπωση πως αν είχε διανθιστεί με πιο “παραδοσιακό” gameplay FMV adventure θα μπορούσε να αποτελεί μια πολύ πληρέστερη εμπειρία
- Μικρά τεχνικά προβλήματα με τον συγχρονισμό του ήχου σε -ευτυχώς ελάχιστες- σκηνές μεταβάσεων
Όχι δεν είναι off-topic.
CONTRADICTION
Το είχα δει, αλλά μου άφησε μια τόσο cult-trash επίγευση από το trailer και μόνο, που δεν άντεξα να ασχοληθώ παραπάνω. Το Late Shift το παλεύει έντιμα πολύ.