REVIEWS

LOST PLANET 3

Υπήρχαν στιγμές κατά τις οποίες το Lost Planet 3 έδειχνε ψήγματα μεγαλείου, αχνά ίχνη δυνατοτήτων οι οποίες παρέμεναν θαμμένες κάτω από ένα σκληρό εξωτερικό περίβλημα πάγου, λες και το ίδιο το παιχνίδι μιμούνταν τις συνθήκες στον παγωμένο πλανήτη EDN III. Υπήρχαν στιγμές που έμπαινα ολοκληρωτικά στον καλοσχεδιασμένο κόσμο που έστησαν οι δημιουργοί, χαζεύοντας το περιβάλλον γύρω μου και πιστεύοντας, έστω και για μερικές φευγαλέες στιγμές, πως ήμουν πράγματι εκεί, ένας απλός οικογενειάρχης μακριά από τη σύζυγο και το παιδί του, δουλεύοντας για το μεροκάματο υπό αντίξοες συνθήκες. Ανεξάρτητα από τεχνικές λεπτομέρειες, στοιχεία του gameplay και εις βάθος αναλύσεις, η μεγαλύτερη επιτυχία ενός παιχνιδιού σημειώνεται όταν καταφέρνει να σε εισάγει τόσο βαθιά, τόσο ολοκληρωτικά στο σύμπαν του ώστε να σε ωθεί να παραβλέψεις τυχόν ατέλειες και να συνεχίσεις το παιχνίδι. Αναπάντεχα, το νέο third person shooter της Capcom κατάφερε να κάνει ακριβώς αυτό, να με πείσει οτι δεν έπαιζα απλώς ένα παιχνίδι αλλά ζούσα μια ιστορία. Τα προβλήματα του παιχνιδιού αρχίζουν εκεί που σταματά η εξιστόρηση και αρχίζει το gameplay.

LostPlanet31

Η ΔΟΥΛΕΙΑ ΚΑΝΕΙ ΤΟΥΣ ΑΝΤΡΕΣ

Ο Jim Peyton είναι ένας μεροκαματιάρης ο οποίος αναγκάζεται να ξενιτευτεί σε άλλους πλανήτες για να τα βγάλει πέρα και να ταϊσει την οικογένειά του. Η μοίρα τον φέρνει στον πλανήτη EDN III ως μέλος αποστολής της πολυεθνικής (ή μήπως πολυπλανητικής;) εταιρίας NEVEC, με κύριο σκοπό την εξόρυξη της πολύτιμης ουσίας T-Energy που εγγυάται τη λύση του ενεργειακού προβλήματος της γης. Ο πλανήτης αποδεικνύεται εντελώς αφιλόξενος σε… εξωτερικές παρεμβάσεις, καθώς το πολικό ψύχος και οι επικίνδυνοι ντόπιοι, μια φυλή διαστημικών εντόμων ονόματι Akrid, εναντιώνονται σθεναρά σε κάθε προσπάθεια αλλοίωσης του ειδυλλιακού κατά τα άλλα τοπίου. Ο Jim αναλαμβάνει το ρόλο του “παιδιού για όλες τις δουλειές”, φροντίζοντας για κάθε λογής μερεμέτια στη βάση της NEVEC αλλά και εκτελώντας διάφορες εξορμήσεις στο ψύχος για την επισκευή εξοπλισμού, την εξόρυξη T-Energy και τη διάσωση χαμένων υπαλλήλων της εταιρίας. Πιστός σύντροφος του Jim το αγαπημένο του Rig, ένα τεράστιο mech με πολλών ειδών αναβαθμίσιμες δυνατότητες. Στα πλαίσια μιας ριψοκίνδυνης αποστολής ο Jim ανακαλύπτει ένα τρομερό μυστικό ηλικίας πενήντα ετών και αντιλαμβάνεται οτι η εκστρατεία της NEVEC έχει άλλα, πιο ύποπτα κίνητρα. 

Δε θα επεκταθώ περαιτέρω στις λεπτομέρειες του σεναρίου, θα ήταν κρίμα να στερήσω από τους παίκτες την ευκαιρία να τις ανακαλύψουν μόνοι τους. Δε διεκδικεί κάποιο βραβείο πρωτοτυπίας, μάλιστα οι επιρροές από γνωστές ταινίες επιστημονικής φαντασίας είναι κάτι παραπάνω από προφανείς, όμως η εκτέλεση αποδείχθηκε κατά πολύ ανώτερη των (ομολογουμένως χαμηλών) προσδοκιών μου. Ποιος θα το περίμενε οτι το Lost Planet 3, ένα third person shooter σε μια γενικά μέτρια σειρά, θα κατάφερνε να διακριθεί λόγω του σεναρίου και των χαρακτήρων του; Μάλλον κανείς, ωστόσο το παιχνίδι επιτυγχάνει πράγματι να παρουσιάσει ένα ολοκληρωμένο, συμπαθές, ρεαλιστικό και εντέλει ανθρώπινο καστ χαρακτήρων, χρησιμοποιώντας τα όποια κλισέ με αυτοσυγκράτηση και γνήσιο χιούμορ. Πρώτα απ’ όλα ο ίδιος ο πρωταγωνιστής, ο Jim Peyton, έρχεται σε πλήρη αντίθεση με το κλασικό πρότυπο του σκληρού, μάγκα, “μασάω-σίδερο-και-φτύνω-ατσάλι” χαρακτήρα που βλέπουμε στα περισσότερα σύγχρονα action games, τόσο σε εμφάνιση όσο και στην προσωπικότητά του. Ούτε που θυμάμαι την τελευταία φορά που συμπάθησα πρωταγωνιστή σε παιχνίδι του είδους, όμως με τον Jim θα μπορούσα άνετα να καθίσω σε ένα μπαρ και να πιω στην υγειά του. Ευγενικός αλλά χιουμορίστας, ήρεμος αλλά αποφασιστικός, ο Peyton είναι πράγματι ένας υπαρκτός, ρεαλιστικός χαρακτήρας, όχι απλώς ένα όχημα για τις καταστρεπτικές ορέξεις του παίκτη.

LostPlanet32Και έχει μεγαλοπρεπές μούσι!

Κατά πόδας ακολουθούν και οι υπόλοιποι χαρακτήρες του παιχνιδιού, οι προσωπικότητες των οποίων θυμίζουν πραγματικούς ανθρώπους και όχι συνηθισμένους διαμοιραστές quests. Οι δημιουργοί του Lost Planet 3 έχουν κάνει εξαιρετική δουλειά στο σχεδιασμό και το animation των προσώπων στις cutscenes, με αποτέλεσμα η αληθοφάνεια των χαρακτήρων να ενισχύεται ακόμη περισσότερο. Ειλικρινά δεν περίμενα αποτέλεσμα αυτού του επιπέδου από μια σειρά που θεωρείται από τους περισσότερους ως “δευτεράντζα” στο χώρο των third person shooters. Το σενάριο έχει αρκετές εκπλήξεις, οι διάλογοι είναι καλογραμμένοι και η κλιμάκωση των γεγονότων κρατά το ενδιαφέρον χωρίς μεγάλες “κοιλιές”. Και πάνω που αρχίζω να πιστεύω οτι η Capcom κατάφερε να ανορθώσει τη σειρά Lost Planet σε επίπεδα Mass Effect, έρχεται το gameplay και τα χαλάει όλα.

ΑΠ’ ΤΑ ΨΗΛΑ ΣΤΑ ΧΑΜΗΛΑ ΚΙ ΑΠ’ ΤΑ ΠΟΛΛΑ ΣΤΑ ΛΙΓΑ

Όση προσπάθεια έκαναν οι developers για να ξεχωρίσουν από το σωρό στο θέμα του σεναρίου και των χαρακτήρων, τόσο ευλαβικά ακολούθησαν την πεπατημένη στο gameplay. Η δράση στο Lost Planet 3 περιλαμβάνει δύο κυρίως φάσεις, την περιπλάνηση επί ποδός τα παγωμένα τοπία του πλανήτη EDNΙΙΙ και τη χρήση του mech για την εκτέλεση εξειδικευμένων εργασιών και πιο ριψοκίνδυνων αποστολών. Το κυρίως πιάτο αποτελείται από συνηθισμένο, κλασικό, μάλλον βαρετό third person shooting με cover-based κομμάτια εναντίον των εντομοειδών Akrid. Οι αντίπαλοι ποικίλουν, από αδύναμα πλάσματα που βασίζονται στη δύναμη των αριθμών μέχρι projectile shooters και τεράστια αρματωμένα εντομοειδή τανκς, εναντίον των οποίων ο Jim μπορεί να χρησιμοποιήσει τα κλασικά όπλα που θα περίμενε κανείς από παιχνίδι του είδους. Ο τομέας του third-person shooting δεν έχει να παρουσιάσει απολύτως τίποτα το ξεχωριστό ή ενδιαφέρον, αντιθέτως η επανάληψη των ίδιων sequences καταλήγει ταχέως σε ρουτίνα αφού ούτε η ΑΙ μπορεί να προβάλλει αξιόλογη αντίσταση, ούτε ο σχεδιασμός των επιπέδων ξεφεύγει από το κλασικό μοτίβο των στενών διαδρόμων με διάσπαρτα σημεία κάλυψης. Όπως αντιλαμβάνεστε, το μέτριο και βαρετό σύστημα μάχης σε ένα shooter δεν προϊδεάζει για μεγάλα πράγματα.

LostPlanet33Τα αδύνατα σημεία των Akrid ξεχωρίζουν από το ζωηρό κόκκινο χρώμα.

Οι δημιουργοί του παιχνιδιού προφανώς το κατάλαβαν, γι’ αυτό φρόντισαν να διανθίσουν τη δράση με σημεία στα οποία ο Jim Peyton χειρίζεται το mech και αντιμετωπίζει απειλές μεγαλύτερης κλίμακας, και εδώ όμως τα έκαναν μούσκεμα. Ενώ κατάφεραν να αποδώσουν με μεγάλη επιτυχία το βαρύ βηματισμό και τη σχετική δυσκινησία ενός ογκώδους mech, οι μάχες μέσα σε αυτό δεν είναι τίποτα άλλο παρά μια σειρά από quick time events τα οποία συνεχώς επαναλαμβάνονται. Η πρώτη μου αναμέτρηση με ένα τεράστιο boss με προετοίμασε για μεγάλες στιγμές ξύλου μεταξύ δύο τιτάνων, φανταστείτε επομένως την απογοήτευσή μου όταν διαπίστωσα οτι η μάχη απαιτούσε απλώς την επανάληψη συγκεκριμένων κινήσεων και δεν άφηνε κανένα περιθώριο για αλλαγή στρατηγικής ή χρήση εναλλακτικών επιθέσεων. Αυθεντικό QTE, πατήστε κατά σειρά τα κατάλληλα κουμπιά και κερδίστε. Το μόνο ενδιαφέρον στοιχείο στη χρήση του mech είναι η δυνατότητα αναβάθμισής του με επιπλέον εξοπλισμό ο οποίος ανοίγει εναλλακτικά μονοπάτια σε αρκετά σημεία του κόσμου και επιτρέπει την ολοκλήρωση ορισμένων sidequests που θα αποφέρουν μεγαλύτερο εισόδημα. Ακόμα και οι boss battles αποτυγχάνουν να συναρπάσουν τον παίκτη και δεν καταλαβαίνω καθόλου γιατί οι developers επέλεξαν να χρησιμοποιήσουν το κλασικό τρικ των αθάνατων bosses – ξέρετε, “τον σκότωσα! Όχι, ξανασηκώθηκε! Τον ξανασκότωσα! Όχι, ακόμα ζει” κλπ- όταν ένα άλλο παιχνίδι της Capcom, το Resident Evil 6, δέχθηκε σφοδρή κριτική για το ίδιο ακριβώς φαινόμενο. Την πρώτη φορά προκαλεί έκπληξη, τη δεύτερη ειρωνικό χαμόγελο, την τρίτη φάσκελο προς την οθόνη. 

Η ΟΜΟΡΦΙΑ ΤΗΣ ΦΥΣΗΣ

Από την άλλη, αν δεν έχετε ιδιαίτερες απαιτήσεις από το gameplay και σας αρκεί απλώς ένα όμορφο παιχνίδιγια να περάσετε την ώρα σας, το Lost Planet 3 χτυπάει στόχο. Τα παγωμένα τοπία του πλανήτη EDN III συχνά εντυπωσιάζουν, ιδίως τα ατμοσφαιρικά skyboxes και ο μακρινός ορίζοντας. Πολλές φορές έπιασα τον εαυτό μου να χαζεύει τις λεπτομέρειες των τοπίων, τον τρόπο που ο ήλιος χτυπούσε στον πάγο και φώτιζε τη γύρω περιοχή, την απεικόνιση της φθοράς των στοιχείων πάνω στον κάποτε γυαλιστερό μεταλλικό εξοπλισμό της NEVEC. Τα μοντέλα των Akrid δε διαθέτουν το ίδιο επίπεδο λεπτομέρειας αλλά δεν απογοητεύουν κιόλας. Συνολικά έμεινα απόλυτα ικανοποιημένος από τα γραφικά του παιχνιδιού αλλά και από τον ατμοσφαιρικό ηχητικό τομέα, ιδίως από τα μουσικά κομμάτια και τις ομιλίες των κεντρικών χαρακτήρων, ενώ αξίζει να σημειωθεί οτι το Lost Planet 3 έτρεξε με πολύ καλό framerate στον υπολογιστή της δοκιμής (τετραπύρηνος Intel, 4GB RAM, AMD  Radeon 6850 1GB) σε ανάλυση 1680×1050 και με ρυθμίσεις μεταξύ Medium και High. Το μενού επιλογών διαθέτει πολλές ρυθμίσεις για να φέρετε τα γραφικά στα μέτρα του υπολογιστή σας οπότε λογικά δεθα έχετε προβλήματα στην απόδοση. Επίσης, δεν παρατήρησα κανένα σοβαρό bug κατά την ενασχόλησή μου με τον τίτλο. 

LostPlanet34

Αποτιμώντας συνολικά την εμπειρία του Lost Planet 3 δε μπορώ παρά να αναφέρω οτι η Capcom έχασε την ευκαιρία να φέρει τη σειρά Lost Planet στο προσκήνιο του gaming. Οι developers άφησαν τη δουλειά στη μέση και αναρωτιέμαι αν απλά τους τελείωσε ο χρόνος ή το χρήμα πριν πετύχουν το αποτέλεσμα που ήθελαν. Ο τεχνικός τομέας, το σενάριο, οι διάλογοι, οι χαρακτήρες ανήκουν σε ένα καλύτερο παιχνίδι και άξιζαν να συνοδευτούν από εξίσου ποιοτικό gameplay. Δυστυχώς αυτό δε συνέβη, το Lost Planet 3 μένει στη μετριότητα και μάλλον έχασε την τελευταία του ελπίδα για επιβίωση σε ένα ούτως ή άλλως ανταγωνιστικό πεδίο. Παρ’ όλα αυτά, οφείλω να επισημάνω οτι ευχαριστήθηκα σε μεγάλο βαθμό τα θετικά σημεία του παιχνιδιού και, ως άτομο το οποίο συχνά βρίσκεται στη θέση να υπομένει μέτριο gameplay χάριν μιας καλής ιστορίας, θα μπορούσα να προτείνω την αγορά του Lost Planet 3 σε παίκτες οι οποίοι έχουν αντίστοιχες προτιμήσεις και αγαπούν τα sci-fi games. Όχι βεβαίως στην πλήρη τιμή λιανικής, αλλά νομίζω οτι το παιχνίδι μπορεί να κερδίσει μια θέση σε wishlist εν όψει των χειμωνιάτικων εκπτώσεων. 

Διπρόσωπος τίτλος με βαρετό gameplay αλλά ενδιαφέροντες χαρακτήρες και σενάριο, καθώς και ποιοτικό τεχνικό τομέα. Το Lost Planet 3 είναι “λίγο” για να συμπεριληφθεί στην πρώτη γραμμή των μεγάλων shooters, έχει όμως στοιχεία που αξίζουν προσοχής. 

Το παιχνίδι διατίθεται στην Ελλάδα από τη CD Media.

Pros

  • Καλοί χαρακτήρες, ενδιαφέρον σενάριο
  • Very good technical sector

Cons

     

  • Μονότονο, βαρετό gameplay
  • To multiplayer χρησιμοποιεί Gamespy (έλεος)

RATING - 65%

65%

Αλέξανδρος Γκέκας

A dedicated PC gamer, Alexandros plays everything depending on the mood of the moment, but shows a preference for turn-based strategy, RPGs and considers UFO: Enemy Unknown as the best game of all time. Otherwise, he tries to hide his turtle-like reflexes by avoiding competitive multiplayer because, as he says, "it doesn't suit him" and is looking for ways to get the "Church of Gaben" recognized as an official religion in his country.

4 Comments

  1. Aν και με ενδιέφερε γενικά να ασχοληθώ με την σειρά πάντα την προσπερνούσα επειδή κινούταν στην μετριότητα, μπορεί σε περίοδο ξηρασίας και οταν θα έχουν τιμή “χώμα” να πάρω αυτό η το δεύτερο μέρος.

  2. Οι μάχες με τα Mech ήταν ο λόγος που ευχαριστήθηκα τα 2 προηγούμενα Lost Planet. Epic facepalm για τα quick time events…….
    Κριμα και το περίμενα για να νιώσω ξανα πως είναι να αδειάζεις οτι έχει το mech στα μουτρα των Akrid.
    Και το 65άρι που έβαλες Admiral πολύ τους πέφτει.

Leave a Reply

Related Articles

Back to top button
en_USEN