Γεια σου ρε Tsok, έπρεπε να μπει ένα τέτοιο θέμα εδώ. Από άλλα σου ποστ, έχω καταλάβει ότι είσαι ΠΑΟΚάρα και εσύ, οπότε χαίρομαι διπλά!
Στα γεγονότα που ανέφερες, εγώ έχω μόνο δύο διαφορετικές απόψεις: ως ανέκαθεν αντι-Man Utd., για εμένα ο τελικός του '99 ήταν αφορμή για κολοσσιαία βρισίδια και δηλώσεις τύπου "δεν ξαναβλέπω μπάλα ποτέ". Και όποτε άκουγα σοφιστές της μπάλας να αναμασούν την γνωστή φράση του Λίνεκερ, τους θύμιζα αυτό το παιχνίδι. Πλέον, θα έχουμε να τους θυμίζουμε και τον φετινό τελικό <img src="/tongue.gif" width="" height="" alt="
" title="
" class="bbcode_smiley" />
(By the way, ποτέ δεν ήμουν φίλος της Bayern Munchen, για την ακρίβεια δεν μπορώ να πω ότι είμαι οπαδός κάποιας Γερμανικής ομάδας... Συμπαθώ όμως το Αμβούργο, λόγω συγγενών εκεί, και την Wolfsburg μετά την επική πορεία της το 2010 <img src="/smile.gif" width="" height="" alt="
" title="
" class="bbcode_smiley" /> )
Η άλλη μου ένσταση είναι στο θέμα του Abidal... Δεν ξέρω, μου φαίνεται πολύ περίεργο άνθρωπος που εγχειρίστηκε για καρκίνο στο συκώτι να επιστρέφει τόσο γρήγορα στα γήπεδα. Οι άνθρωποι αυτοί συνεχίζουν να παίρνουν φάρμακα για καιρό και άλλοι έχουν σταματήσει την καριέρα τους για λιγότερα. Και να το ήθελε ο ίδιος, οι γιατροί θα ήταν εγκληματίες αν τον άφηναν. Τάσσομαι με τις θεωρίες συνομωσίας που λένε ότι κάτι άλλο πρέπει να έπαιζε. Βοηθούν σε αυτό και τα φιλομαδριλένικα συναισθήματά μου :silly: (γουστάρω τόσο την Ρεάλ για την μπάλα που παίζει, όσο και την Ατλέτικο για τον φανατισμένο λαό της (και την μπαλάρα που επίσης παίζει κάθε 7-8 χρόνια <img src="/tongue.gif" width="" height="" alt="
" title="
" class="bbcode_smiley" /> )
Ως στιγμή που με μάγεψε, και θέτοντας φυσικά πάνω - πάνω και εκτός συναγωνισμού το 2004, πρώτη βάζω την επική πρόκριση του ΠΑΟΚ επί της Arsenal μέσα στο Highbury Road το 1997. Όντας 13 ετών τότε, η τρελλή ατμόσφαιρα εκείνων των ημερών με σημάδεψε.
Επίσης, ψηλά βάζω και την τρελλή πορεία του πειρατικού της Millwall μέχρι τον τελικό του Κυπέλλου Αγγλίας το 2003. Ήταν μια από τις πιο δεμένες ομάδες που έχω δει, με τον Dennis Wise σε ρόλο παίκτη-προπονητή να τα δίνει όλα. Η όλη ιστορία της εμπλοκής του στην Newcastle αργότερα ήταν κρίμα, χαντακώθηκε αυτός, χαντακώθηκε και η ομάδα.
Πάντως, ο τελικός του 2005 παραμένει και εμένα ο αγαπημένος μου. Τέτοια comeback τα βλέπεις σε ταινίες και λες "έλα ρε μαλάκα, υπερβάλλουν πάλι". Άσε την συγκίνηση να βλέπεις πάλι μια τέτοια ομάδα στις θέσεις που κάποτε μονοπωλούσε.