Εντάξει άλλο ένα γκότι κλασσικά, αλλά οκ όσο γιούμπι φαν κι αν είμαι που είμαι πολύ, ξέρω ότι με την γραφή δεν το έχει η γιούμπι και δεν πρόκειται να το έχει ποτέ. Στην Οδύσσεια ήταν παραδόξως ενδιαφέροντα τα κουέστς, σάιντ και μη, αλλά στην τελική δεν σου έμενε και κανένα. Τα είχες ήδη ξεχάσει όταν ξεκινούσες το επόμενο ξέρω 'γώ.
Θετικό κι ότι μπορούσες να αγνοήσεις τα περισσότερα από τα πέντε χιλιάδες φορτς και σημεία ενδιαφέροντος, μιας και λίγο πολύ ήταν όλα ίδια. Ασχέτως αν τα έκανα όλα, άλλο θέμα αυτό. Αλλά το έχω ξαναπεί, αν ο κόσμος που παίζω μου κάνει κλικ, δεν με κουράζει να τριγυρνάω και γενικά η επαναληψιμότητα αυτή. Και η γιούμπι πέρα από την επαναληψιμότητα, είναι και μάστορες στο να φτιάχνουν πανέμορφους κόσμους.
Μετά την οπτική πανδαισία της Ελλάδας πάντως, με τα αγάλματα και την αρχιτεκτονική γενικότερα, θα μου κάτσουν λίγο κάπως τα χαμόσπιτα των βίκινγκς. Αλλά έχουν πολύ ενδιαφέρουσα μυθολογία επίσης, ήθη κι έθιμα, που σίγουρα θα τα περιποιηθεί καταλλήλως η γιούμπι. Και πανέμορφα τοπία.
Αρκετά με τη φλυαρία, στη τελική θα περάσουμε γαμάτα άλλη μια φορά. Απλά ακόμα είμαι σε φάση επαναφοράς από το ΡουΝτουΡου 2 στο οποίο ακόμα και η τελευταία πέτρα που σήκωνες είχε ψυχή και χαρακτήρα και μου φαίνονται κάπως λίγα όλα τα άλλα. Θα μου περάσει.
