Είναι πλέον γεγονός ότι τα επιτραπέζια παιχνίδια διανύουν την αναγέννησή τους, μία δεύτερη χρυσή εποχή έπειτα από την ευρεία κυκλοφορία διάσημων τίτλων της Hasbro και Mattel που μας είχαν συντροφεύσει στα παιδικά μας χρόνια (Ηotel, Monopoly, Ταξίδι της Ζωής). Η οικονομία σχεδιασμού αλλά και η πολυποίκιλη θεματολογία τους, έχουν ξεφύγει από τους απλούς μηχανισμούς “πάρε 100 δραχμές στην αφετηρία” και τα ατέρμονα παιχνίδια, πράγμα που έχει προσελκύσει ένα μεγάλο κοινό που δεν ανήκει απαραίτητα στις νεότερες ηλικίες. Πιθανώς να είμαστε παρατηρητές μίας αντίστοιχης περιόδου με αυτήν που πέρασε το συγγενές χόμπυ των videogames στις αρχές της δεκαετίας των 00’s. Τονίζω το τελευταίο για να επισημάνω ότι ήδη από τα μέσα της δεκαετία της αρχές της δεκαετίας του 90, το χόμπυ είχε αρχίσει να παίρνει διαφορετική τροπή με την κυκλοφορία του Settlers of Catan (από τη Γερμανία ορμώμενο), το οποίο δημιούργησε τη δική του σχολή των λεγόμενων euro-games. Αυτή η φιλοσοφία σχεδιασμού ήταν σε...
