HAND OF FATE 2
Το Hand of Fate ήταν μία από τις μικρές ευχάριστες εκπλήξεις του 2015. Το ιδιαίτερο πάντρεμα deck building, tabletop και action στοιχείων, πασπαλισμένο με έντονο roguelike άρωμα, συνέθετε ένα πολύ ενδιαφέρον υβρίδιο που όμοιό του δεν συναντά κανείς εύκολα σε παιχνίδι τη σήμερον ημέρα, ενώ παρ’ όλο που ποτέ δεν έγινε ιδιαίτερα ξακουστό, απέκτησε ένα cult status και αρκετό κόσμο να το έχει τοποθετήσει στην λίστα των αγαπημένων του παιχνιδιών.
Η πιο αναμενόμενη κίνηση από πλευράς Defiant Development ήταν να συνεχίσει στο ίδιο μήκος κύματος με την επιτυχημένη φόρμουλα του πρώτου παιχνιδιού, επιχειρώντας να δημιουργήσει ένα sequel που θα κρατά ακέραια μεν τα θεμελιώδη στοιχεία που έδωσαν χαρακτήρα στο παιχνίδι, θα βελτιώνει θεαματικά δε σχεδόν τη κάθε πτυχή του. Και αυτό ακριβώς έπραξε.
Έτσι λοιπόν, οι βασικοί μηχανισμοί του Hand of Fate 2 βρίσκονται εκεί, όπως τους γνωρίζετε από τον προ-διετίας προκάτοχό του. Προφανώς όμως, η μεσολάβηση δύο ετών ανάπτυξης και η πρότερη εμπειρία των ανθρώπων της Defiant Development έχουν αποφέρει ώριμους καρπούς: το interface είναι ανανεωμένο προς το καλύτερο, οι κάρτες έχουν μεγαλύτερη ποικιλία, με ορισμένες να είναι ιδιαίτερα ενδιαφέρουσες και ανατρεπτικές, ενώ πέρα από το τρίπτυχο health/food/gold, έχει προστεθεί ακόμα ένας παράγοντας που παίζει σημαντικό ρόλο σε κάθε quest (το fame), που χάρη σ’ αυτό εξαρτάται αν θα είστε σε θέση να φορέσετε ένα συγκεκριμένο αντικείμενο ή/και για το τρόπο που θα σας αντιμετωπίσουν σε ορισμένα encounters. Πάντως η εντυπωσιακότερη αλλαγή (προς το καλύτερο) εντοπίζεται στη campaign, η οποία εκμηδενίζει τελείως την ερασιτεχνική προηγούμενη προσπάθεια.
Η campaign είναι αρκετά μακροσκελής, με 22 challenges να σας περιμένουν, τα οποία έχουν σχεδιαστεί με έναν σαφή πιο “RPG” προσανατολισμό, με ξεκάθαρους στόχους, υπό-quests και τις ανάλογες ανταμοιβές εφόσον τα ολοκληρώσετε επιτυχώς. Πρακτικά αποτελούν μικρές ημί-αυτόνομες ιστορίες, σαν και αυτές που θα συναντούσαμε σε ένα επιτραπέζιο RPG και περιέχουν μερικές ενδιαφέρουσες εκπλήξεις (ευχάριστες και δυσάρεστες) που διατηρούν το ενδιαφέρον και την περιέργεια του παίκτη υψηλά ως προς τι θα συναντήσει παρακάτω. Για παράδειγμα, σε ένα challenge καλείστε να προστατεύσετε ένα αγροτόπαιδο που ψάχνει να βρει το χαμένο έρωτά του, το οποίο κάθε τόσο πέφτει θύμα απαγωγής, οπότε θα πρέπει να τρέχετε να το σώσετε πριν σκοτωθεί (όλα αυτά, πάντα πάνω σε τραπουλόχαρτα και πιόνια) ή σε κάποιο άλλο να σκοτώσετε ένα τεράστιο Ogre που καταδυναστεύει τη περιοχή, με τη προϋπόθεση να εξοπλιστείτε πρώτα πολύ καλά, έχοντας ταυτόχρονα την «κατάρα» να μην ανανεώνεται η υγεία σας μετά από κάθε χρήση food.
Προφανώς όσο προοδεύετε στα challenges, οι κατάρες αλλά και οι «ευλογίες», που επηρεάζουν καίρια τον τρόπο προσέγγισης του παιχνιδιού πληθαίνουν, όπως συνέβαινε και στο πρώτο παιχνίδι, απλά εδώ φαίνεται να υπάρχει περισσότερος έλεγχος: ανά πάσα στιγμή το inventory είναι διαθέσιμο για να επιλέξετε τον εξοπλισμό της αρεσκείας σας πριν από κάθε (πιθανή) μάχη, μπορείτε να στρατοπεδεύσετε για να ανανεώσετε την υγεία σας (με αντάλλαγμα λίγο food) ή να πουλήσετε τον περισσευούμενο εξοπλισμό σας για χρήματα, σε γενικές γραμμές υπάρχει η αίσθηση ότι δεν είστε εντελώς έρμαιο της τύχης, αλλά ως ένα βαθμό την ορίζετε εσείς. Και αναφερόμαστε στο «ως ένα βαθμό», γιατί η τύχη παραμένει ο νούμερο ένα υπεύθυνος για το αν θα κατορθώσετε να πάρετε το gold achievement για το εκάστοτε challenge ή θα αντικρύσετε την κόκκινη οθόνη του θανάτου. Ιδίως όταν ο dealer αποκτήσει τις πιο ισχυρές κάρτες του, αν δεν έχετε φτιάξει κατάλληλα το deck σας για να τις αντικρούσετε (οι συνιστώμενες από το παιχνίδι κάρτες δεν προσφέρουν πάντα την ιδανικότερη λύση), ακόμα και αν δεν πιστεύετε σε κάποιο ανώτερο ον, θα καταλήξετε να το κάνετε μετά από τόσες προσευχές. Συνέπεια αυτού είναι, φυσικά, η επανάληψη των challenges, ξανά και ξανά μέχρι η θεά Τύχη να σας χαμογελάσει, ιδίως σε περιπτώσεις που εξαρτιέστε πλήρως από ρίψεις ζαριών ή από τυχαία επιλογή κρυμμένων τραπουλόχαρτων. Ευτυχώς, ο roguelike χαρακτήρας του παιχνιδιού περιορίζει σημαντικά την αίσθηση ότι «κάπου το έχουμε ξαναδεί το έργο», δεν παύει όμως να προκαλεί εκνευρισμό όταν εκείνο το καταραμένο ζάρι δεν φέρνει 12 με κανένα τρόπο…
Έως τώρα δεν αναφερθήκαμε καθόλου στο action στοιχείο του Hand of Fate 2, όπου κάνει εξίσου αισθητή τη παρουσία του, καθώς κάθε encounter που περιγράφουν οι κάρτες που επισκέπτεται το πιόνι σας, παίρνει σάρκα και οστά μπροστά σας. Το “Batman” σύστημα μάχης δεν έχει αλλάξει, με τις πράσινες ενδείξεις πάνω από τα κεφάλια των εχθρών να φωνάζουν «counter» και τις κόκκινες «dodge» και με το επίπεδο δυσκολίας να αυξάνεται σταδιακά, χωρίς εξάρσεις, αλλά να εξαρτάται αρκετά από τον εξοπλισμό που έχετε διαθέσιμο εκείνη τη στιγμή. Ένα platinum σφυρί θα σας ξελασπώσει πολύ γρηγορότερα από ένα σπαθί της κακιάς ώρας, δε νομίζετε; Η αξιοσημείωτη προσθήκη όμως βρίσκεται στο πρόσωπο των companions, συμμάχων που ξεκλειδώνετε κατά την ολοκλήρωση των challenges, που συμμετέχουν ενεργά στη μάχη, ενώ μεταξύ άλλων διαθέτουν το δικό τους side-quest και τις δικές τους βοήθειες πάνω στο τραπέζι. Σαν μαχητές όμως δεν θα λέγαμε ότι προσφέρουν τρομερή βοήθεια από μόνοι τους (το ΑΙ τους είναι μάλλον άθλιο και μπορείτε να έχετε έναν σε κάθε challenge), αλλά ευτυχώς δεν είναι απαραίτητο να τους νταντεύετε (αν πέσουν στη μάχη… έπεσαν, θα είναι μια χαρά στην επόμενη) και παρέχουν ένα κλικ παραπάνω τακτικής, αν ενεργοποιήσετε την μοναδική έξτρα δύναμή τους. Παραδείγματος χάρη, ο πρώτος companion που θα σας συνοδέψει, ο Trickster Malaclypse σας περιβάλλει με μια one-hit ασπίδα, γλυτώνοντας σας έτσι από ένα τυχόν μοιραίο χτύπημα.
Αν και αυτή τη φορά, το σύστημα μάχης δείχνει πιο στρωτό και λιγότερο κουραστικό, δεν αποφεύγονται τα λάθη του πρώτου παιχνιδιού, όπως η ενοχλητική κάμερα και το γεγονός ότι σύντομα οι μάχες γίνονται βαρετές, καθώς δεν συγκινούν ιδιαίτερα, ακόμα και όταν βρίσκεστε αντιμέτωποι με ένα από τα κάμποσα boss fights που θα κληθείτε να φέρετε εις πέρας. Κρίμα που, αν και η Defiant Development φανερά έδειξε ότι προσπάθησε, δεν κατόρθωσε να εντυπωσιάσει με το σύστημα μάχης, περιορίζοντας το εκ νέου στον ίδιο άχαρο ρόλο που είχε και στο πρώτο παιχνίδι.
Τουλάχιστον βελτίωσε το οπτικό κομμάτι του παιχνιδιού, που θυμίζει Fable περισσότερο από ποτέ με τους ζωηρούς χρωματισμούς και κυρίως με το σχεδιασμό των χαρακτήρων, ενώ προστέθηκαν και κάποια cosmetic στοιχεία, όπως η δυνατότητα να επιλέξετε το φύλο και να παραμετροποιήσετε την εμφάνιση του avatar σας. Όσον αφορά το soundtrack, αυτό συνοδεύει όμορφα τη δράση, χωρίς να πρόκειται για κάτι εξωπραγματικό, ενώ το voice-over του dealer είναι εκείνο που κερδίζει τις εντυπώσεις, όπου ο ηθοποιός που δανείζει τη φωνή του κάνει καταπληκτική δουλειά.
Συμπερασματικά, το Hand of Fate 2 αποτελεί μια ξεκάθαρα ανώτερη έκδοση του πρώτου παιχνιδιού, με τις βελτιώσεις σε κάποιους τομείς να είναι μεγαλύτερες απ’ ότι σε κάποιους άλλους, συνολικά όμως πρόκειται για ένα πλήρως άρτιο προϊόν που μπορεί να σας απασχολήσει για πραγματικά πολλές ώρες, ιδίως όταν αργότερα προστεθεί, μέσω patch, και το Endless mode. Οι fans του πρώτου Hand of Fate το έχουν αγοράσει ήδη, οι υπόλοιποι μην κάνετε ξανά το ίδιο λάθος…
Για να ενισχύσετε το GOG.com και το Ragequit.gr, μπορείτε να αγοράσετε το Hand of Fate 2 ακολουθώντας αυτόν το σύνδεσμο.
Pros
- Η πετυχημένη συνταγή του παιχνιδιού σε μια πιο προσεγμένη έκδοση
- Ενδιαφέρουσα ποικιλία challenges και καρτών
- Συνεχής υποστήριξη των developers μέσω τακτικών patches
- Βελτιωμένη μάχη και με περισσότερη τακτική λόγω των companions…
Cons
- … αλλά εξακολουθεί να αποτελεί το πιο αδύναμο στοιχείο του παιχνιδιού
- Αρκετές φορές εξαρτάται πολύ από το RNG