REVIEWS

AVIARY ATTORNEY

Τα πανέμορφα σχέδια του J.J Grandville αιχμαλώτισαν την φαντασία μου, από την πρώτη στιγμή που το Aviary Attorney εμφανίστηκε στις προσεχείς κυκλοφορίες του Steam. Αναρχικό χιούμορ, Παρίσι στα μέσα του 19ου αιώνα, ανθρωπομορφικά ζώα, ίντριγκες και συνομωσίες κάτω από τους μαγευτικούς ήχους του Camille Saint-Saens; Το όλο εγχείρημα φάνταζε υπερβολικά καλό για να είναι αληθινό. Εκεί που «μάγκωνα» λίγο, ήταν στο χαρακτηρισμό του ως «Attorney Simulator», στα πρότυπα της δημοφιλούς σειράς Phoenix Wright, την οποία γνωρίζω μονάχα ως κάτι αξιοπερίεργο, καθώς η πληθώρα 12χρονων με αντι-βαρυτικές κούπ που αποτελούν την καλλιτεχνική διεύθυνση της τελευταίας, μου προκαλεί οξείς σπασμούς στον αμφιβληστροειδή και καθιστά την ενασχόληση μαζί της, απαγορευτική.

ΑΑ1Η αίσθηση του χιούμορ της Sketchy Logic, τσακίζει κόκκαλα.

Το Aviary Attorney, μας βάζει στον ρόλο του Jayjay Falcon, ενός αξιολάτρευτου και σαφώς ατζαμούς γερακιού-δικηγόρου, το οποίο, υποβοηθούμενο από τον δαιμόνιο βαλέ του, Sparrowson, έναν -τι άλλο- τσαχπίνη σπούργο, με ιδιαίτερα ταλέντα στην αντικατασκοπεία, αναλαμβάνει να βγάλει τα προς το ζην ασκώντας την δικηγορία, στο ταραγμένο προ-επαναστατικό Παρίσι του 1848. Και μπορεί η πρώτη μας υπόθεση να είναι μια «απλή» δολοφονία που εμπίπτει στους σαφείς κανόνες του ποινικού δικαίου, αλλά πολύ σύντομα, οι Falcon και Sparrowson θα βρεθούν μπλεγμένοι σε μια σκοτεινή συνομωσία η οποία απειλεί να τινάξει ολόκληρο το Παρίσι στον αέρα. Ίντριγκες, προδοσίες και κρυφές ατζέντες αποτελούν την «καρδιά» του Aviary Attorney, μιας έξοχα κουρδισμένης περιπέτειας εποχής, η οποία γνωρίζει να ισορροπεί μαεστρικά μεταξύ ανάλαφρης καρικατούρας και πραγματικά ενδιαφέροντος αστυνομικού μυστηρίου.

Το είδος του παιχνιδιού είναι υβριδικό. Σίγουρα υπάρχουν στοιχεία resource management, καθώς σε κάθε ένα από τα τρία κεφάλαια του παιχνιδιού (περιλαμβάνεται και ένα τέταρτο το οποίο όμως αποτελεί ουσιαστικά επίλογο και είναι αδύνατο να «χάσουμε» σε αυτό) έχουμε ένα περιορισμένο αριθμό ημερών στην διάθεσή μας, προκειμένου να ανακρίνουμε τους σωστούς υπόπτους και να συγκεντρώσουμε τα στοιχεία εκείνα τα οποία είναι σχετικά με την υπόθεσή μας και μπορούν να βοηθήσουν στην αθώωση του πελάτη μας. Ακόμη και η σειρά με την οποία θα επισκεφθούμε συγκεκριμένες τοποθεσίες παίζει ιδιαίτερα σημαντικό ρόλο, καθώς ενδεχομένως δεν θα έχουμε την χρονική ευχέρεια να επισκεφθούμε την ίδια τοποθεσία δυο φορές μέσα σε ένα κεφάλαιο. Εδώ ένας αρχάριος παίκτης (ή κάποιος…καλομαθημένος από την άνεση χρόνου που παρέχουν τα «παραδοσιακά» point and click παιχνίδια) ενδέχεται να δυσανασχετήσει.

ΑΑ2Pacte De Loups

Στην ουσία όμως, το παιχνίδι επιβραβεύει την ορθολογική σκέψη και τις «ρεαλιστικές» αποφάσεις. Εάν δηλαδή αναζητούμε στοιχεία για ένα μυστηριώδες αλχημιστικό σύμβολο, προφανώς και είναι πιο σημαντικό να ρωτήσουμε σχετικά τον σοφολογιότατο βιβλιοθηκάριο, παρά κάποιον άσχετο ψαρά στις όχθες του Σηκουάνα. Και οι δυο ενέργειες θα μας κοστίσουν μια πολύτιμη ημέρα, οπότε, αν δεν θέλουμε να ξηγηθούμε ελεεινοί και τιποτένοι χασοδίκες , θα πρέπει να χαράξουμε προσεκτικά την στρατηγική μας. Το συγκεκριμένο κομμάτι θέλει ιδιαίτερη προσοχή, καθώς αρκετές φορές, κάποιες «παράταιρες» επιλογές, μας οδηγούν σε αληθινά λαβράκια, ενώ οι «προφανείς» λύσεις, είναι αδιέξοδα. Ευτυχώς το παιχνίδι σώζει την αρχή κάθε ημέρας ξεχωριστά και είναι σχετικά εύκολη υπόθεση να γυρίσουμε λίγο πίσω εάν μας ξεφύγει κάτι ιδιαίτερα σημαντικό.

Στην πορεία της περιπέτειας, θα συνομιλήσουμε με μια πληθώρα χαρακτήρων, υπόπτων και μη και ανάλογα με τον τρόπο που θα τους χειριστούμε, ενδέχεται να μας αποκαλύψουν πολύτιμα στοιχεία για την υπόθεσή μας ή ακόμη και να μας παρουσιάσουν νέα στοιχεία που αλλάζουν άρδην τις προοπτικές μας. Σε ορισμένες περιπτώσεις, καλούμαστε μάλιστα να εξετάσουμε ορισμένες τοποθεσίες, μέσω ενός interface που θυμίζει έντονα κάποιο υπερ-απλουστευμένο hidden object game. Όλα τα παραπάνω στοιχεία δένουν αρμονικά σε ένα σύνολο gameplay το οποίο είναι σαφώς πιο απαιτητικό από τα διαδραστικά φιλμ της Telltale, αλλά σίγουρα δεν απευθύνεται και στους θιασώτες των «παιχνιδένιων» παιχνιδιών. Ναι μεν η αποτυχία είναι ιδιαίτερα εύκολη, αλλά τα πολλαπλά saves που κρατάει αυτόματα το παιχνίδι, μας επιτρέπουν να πισωγυρίσουμε και να προσεγγίσουμε τα πράγματα διαφορετικά, ελαχιστοποιώντας τον αντίκτυπο τυχόν άστοχων επιλογών μας.

ΑΑ3Ο Βαρώνος De Rorguiel είναι υπεράνω πάσης υποψίας…ή μήπως όχι;

Εντυπωσιακό είναι πάντως το γεγονός πως δεν υπάρχει «Game Over» στο παιχνίδι. Ακόμη και εάν αποδειχθούμε ο αθλιότερος δικηγορίσκος των Παρισίων, θα οδηγηθούμε απλώς στο χειρότερο από τα τρία φινάλε του παιχνιδιού (ένα εκ των οποίων αναμένεται να προστεθεί μέσα στις επόμενες ημέρες μέσω patch, γεγονός που μας κάνει να ανασηκώνουμε το φρύδι, καθώς ουδέποτε προηγουμένως δεν έχει τύχει να απουσιάζει ολόκληρο φινάλε από παιχνίδι), με την πορεία μας να είναι ιδιαίτερα μοναχική, καθώς τυχόν σύμμαχοι θα έχουν κρεμαστεί για εγκλήματα που είτε διέπραξαν, είτε όχι. Η διάρκεια του παιχνιδιού είναι ικανοποιητική για την τιμή στην οποία διατίθεται (Θα χρειαστείτε γύρω στις πέντε ώρες για να το ολοκληρώσετε με την βέλτιστη δυνατή έκβαση) και η ποιότητα της γραφής όπως και το επίπεδο του χιούμορ του βρίσκονται σε ιδιαίτερα υψηλά επίπεδα.

Ο συνδυασμός των σχεδίων του J.J. Grandville και της υπέροχης κλασσικής μουσικής του Saint-Saens, δίνουν μια πραγματικά μοναδική οπτική ταυτότητα στο Aviary Attorney, η οποία σε συνδυασμό με το σπιρτόζικο γράψιμο (το οποίο ποτέ δεν παίρνει ιδιαίτερα σοβαρά τον εαυτό του, αλλά τα καταφέρνει ιδιαίτερα αποτελεσματικά στο να δημιουργεί δραματική ένταση όποτε το επιθυμεί) και την ιδιαίτερη αίσθηση ικανοποίησης που αφήνει ο «τέλειος» χειρισμός κάθε δίκης, το καθιστούν ένα αληθινό εναλλακτικό διαμαντάκι. Σίγουρα δεν απευθύνεται σε όλους τους παίκτες, αλλά εάν χαζεύοντας τα screenshots νιώθετε κάτι να σας τραβάει, αφήστε κατά μέρος οποιαδήποτε αμφιβολία. Πολλές φορές, βλέπουμε όμορφες εικόνες να αποπειρώνται να κρύψουν την έλλειψη ουσίας ενός παιχνιδιού. Ευτυχώς, στην περίπτωση του Aviary Attorney, τα όμορφα γραφικά, είναι μόνο η αρχή.

ΑΑ5Η μοναδική αισθητική των γραφικών αποτελεί ένα από τα μεγαλύτερα ατού του Aviary Attorney

Έξυπνο, γεμάτο ικανοποιητικούς ως προς την επίλυση γρίφους λογικής (έστω και ιδιότυπης σε σημεία) και με αψεγάδιαστη καλλιτεχνική επιμέλεια, το Aviary Attorney αποτελεί έναν από τους πλέον ιδιαίτερους ανεξάρτητους τίτλους που είδαμε φέτος. Είθε το Kickstarter να μας φέρνει πάντοτε τέτοιες μικρές, τολμηρές και αναπάντεχα φρέσκες προτάσεις.

Pros

  • Εξαιρετική μεταφορά και “ζωντάνεμα” των σκίτσων του JJ Grandville
  • Οι διαχρονικής ομορφιάς μουσικές συνθέσεις του Camille Saint-Saens
  • Έξυπνο, καλογραμμένο και ατακαδόρικο σενάριο
  • Η τέλεια έκβαση κάθε δίκης αποτελεί πραγματική πρόκληση ακόμη και για πεπειραμένους παίκτες
  • Πολλαπλά φινάλε ανάλογα με την πορεία μας στο παιχνίδι

Cons

  • Απουσία ηχογραφημένων ομιλιών για τους χαρακτήρες
  • Είναι ιδιαίτερα εύκολο, σε συγκεκριμένα σημεία, να παραβλέψουμε σημαντικότατες πληροφορίες/στοιχεία, οδηγώντας μας σε αρνητικές εκβάσεις της πλοκής
  • Δεν έχει ενσωματωθεί ακόμη πλήρως ένα από τα φινάλε του παιχνιδιού.

ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ - 86%

86%

Στέφανος Κουτσούκος

Ο Στέφανος Κουτσούκος ή αλλιώς "The Artist Formerly Known As Borracho", διέπραξε ποικίλα εγκλήματα τα οποία τον οδήγησαν σε μια ριζική επανεκτίμηση των προτεραιοτήτων και αξιών του. Υπηρέτησε περήφανα στην πειρατική αρμάδα του Ragequit.gr από την ίδρυση του ιστοτόπου το 2012 ως το Μάη του '19.

9 Comments

  1. Θυμαμαι το ειχα δει καπου παλια και μου ειχε φανει ωραια ιδεα. Τα Ace attorney ειναι πολυ ωραια σειρα, ειδικα οι δικες ηταν super!

    “καθώς η πληθώρα 12χρονων με αντι-βαρυτικές κούπ που αποτελούν την καλλιτεχνική διεύθυνση της τελευταίας”

    Δεν εχει 12χρονα το Ace attorney 😛

  2. Περα απο μια χαρακτηρα που θυμαμαι, την maya, που μοιαζει με 15-16χρονη ολοι οι υπολοιποι δεν φαινονται σαν παιδακια. Νεαροι σιγουρα αλλα οχι οπως σε αλλα animu gamez.

    http://aceattorney.wikia.com/wiki/Category:Characters

    Βεβαια ενταξει ειναι καθαρα πως τους βλεπει κανεις, σιγουρα το manga/anime σχεδιο “κρυβει χρονια”. Και εμενα με ενοχλει οταν οι χαρακτηρες ειναι παιδακια, μην νομιζεις 😀

  3. Να το θέσω αλλιώς : η προκατάληψή μου έχει πιάσει τέτοια επίπεδα πλήρους άρνησης που με το που βλέπω από μακριά την άνιμε τεχνοτροπία, φεύγω πανικόβλητος να κρυφτώ πίσω από γλυκιά, Δυτική γκοθίλα/μαυροπενιά. Μπορεί δηλαδή και να είναι ΟΚ τα σκίτσα του Phoenix Wright. Αλλά, ιαπωνική κουλτούρα. Μακριά και αγαπημένοι 😀

Αφήστε μια απάντηση

Related Articles

Check Also
Close
Back to top button
elEL