REVIEWS

NICOLAS EYMERICH THE INQUISITOR BOOK II – THE VILLAGE

Περάσανε 20 μήνες από τότε που έγραψα το review για το πρώτο επεισόδιο του “Nicolas Eymerich The Inquisitor”, της Ιταλικής TIconBLU. Στο κείμενό μου είχα εκφράσει τον ευσεβή πόθο να μη χρειαστεί να περιμένουμε πολύ καιρό μέχρις ότου δούμε το δεύτερο μέρος της ιστορίας, οριοθετώντας το σχετικό διάστημα σε λιγότερο από έναν χρόνο. Η επιθυμία μου τελικά δεν πραγματοποιήθηκε, καθώς με ημερομηνία κυκλοφορίας την 22η Ιανουαρίου 2015, η αγγλόφωνη έκδοση του “The Village” μας ήρθε ενάμιση χρόνο μετά από εκείνη του “The Plague”. Στο Ragequit άργησε αρκετά να σταλεί κωδικός, μ’ αποτέλεσμα να φτάσουμε στα μέσα Μαρτίου για την ανάρτηση του παρόντος review, αφού οι κωδικοί άλλων παιχνιδιών, που είχαν καταφθάσει πιο έγκαιρα, επέβαλαν την τήρηση της προβλεπόμενης σειράς παρουσίασης.    

Το ενδιαφέρον που παρουσίαζε ο κεντρικός χαρακτήρας, καθώς και οι συνολικότερες εντυπώσεις που μου είχε αφήσει το πρώτο επεισόδιο, μ’ έκαναν να περιμένω να δω πώς είχαν σχεδιάσει στο μυαλό τους τα στελέχη της TIconBLU την εξέλιξη της περιπέτειας. Παράλληλα ήλπιζα ότι θα λαμβάνανε σοβαρά υπόψη τους τη κριτική που ασκήθηκε στις αδυναμίες του αρχικού επεισοδίου, ούτως ώστε να παραδώσουν μία καλύτερη συνέχεια. Στο τελευταίο έπεσα τόσο έξω, όσο δε θα μπορούσα ποτέ να φανταστώ. Όχι μόνο δε συμβαίνει κάτι τέτοιο, αλλά έχουμε να κάνουμε μ’ ένα πολύ χειρότερο συνολικά αποτέλεσμα, που κάνει τον προκάτοχό του να μοιάζει μ’ αριστούργημα.

ΑΝΑΚΕΦΑΛΑΙΩΣΗ ΓΕΓΟΝΟΤΩΝ; ΠΡΙΤΣ!

Ολοκληρώνοντας την εγκατάσταση κι εκκινώντας το παιχνίδι, το πρώτο που μου προξένησε έντονα αρνητική εντύπωση ήταν η απουσία της παραμικρής περίληψης όσων είχαν προηγηθεί στο πρώτο επεισόδιο. Αδυνατώντας να ερμηνεύσω αυτή την απόφαση, προβαίνω στην εξής απλή υπόθεση: Οι developers είτε θεωρήσανε ότι άπαντες έχουμε εκπληκτικό μνημονικό κι ως εκ τούτου θυμόμαστε στο ακέραιο όσα λάβανε χώρα προ της αφίξεως του Eymerich στο χωριό Calcares, είτε φαντάστηκαν ότι θα σπεύδαμε να φρεσκάρουμε τη μνήμη μας μέσω ενός δεύτερου playthrough.

Eymerich II Snap1Η πανούκλα έχει ξεκληρίσει τους άντρες του Calcares

Δίχως ν’ ανήκω σε καμία εκ των δύο παραπάνω κατηγοριών, μπορώ να σας πω ότι εκνευρίστηκα αρκετά με τη συγκεκριμένη έλλειψη, μια και ένα στοιχειώδες recap είναι το λιγότερο που μπορείς να πράξεις όταν τα δύο επεισόδια του παιχνιδιού σου απέχουν ενάμιση χρόνο μεταξύ τους. Το “The Village” λοιπόν ξεκινά ακριβώς απ’ το σημείο στο οποίο έκλεισε το “The Plague” και παρακολουθεί τη συνέχεια της έρευνας του απεσταλμένου του Δομινικανού τάγματος, Nicolas Eymerich, στην προσπάθειά του ν’ ανακαλύψει τι συμβαίνει στο μικρό χωριό της Γαλλίας κι έχει, όπως όλα δείχνουν, σχέση με παρουσία διαβολικής δύναμης στην περιοχή. Περίεργοι εφιάλτες και ανεξήγητα οράματα δεν είναι σε θέση να κλονίσουν τον σκληροτράχηλο εκπρόσωπο της Ιεράς Εξέτασης, που έχοντας πλήρη δικαιοδοσία πράξεων, είναι αποφασισμένος να συντρίψει οποιονδήποτε και οτιδήποτε σταθεί εμπόδιο στην αναζήτηση της αλήθειας από μεριάς του.

Αν η πρώτη γνωριμία μας με τον Eymerich μας είχε κάνει ν’ απορήσουμε και ν’ αναρωτηθούμε για τον χαρακτήρα του, αυτή τη φορά οι πράξεις του δεν αφήνουν το παραμικρό περιθώριο παρερμηνείας. Πρόκειται για έναν χαρακτήρα που δε θα διστάσει να χρησιμοποιήσει κάθε μέσο και τρόπο προκειμένου να φτάσει στον στόχο του, ακόμη κι αν αυτό σημαίνει να διαμελίσει και να σκυλέψει το σαπισμένο πτώμα ενός άτυχου άνδρα που υπήρξε ένα εκ των θυμάτων της πανούκλας που έχει θερίσει την περιοχή, παραδόξως μολύνοντας μόνο τον αρσενικό πληθυσμό της.

Παραδέχομαι ότι το περιστατικό που μόλις σας περιέγραψα υπήρξε το πιο ενοχλητικό που έχω δει σε adventure game εδώ και πολύ καιρό, λόγω της βίας που περιλαμβάνει και των ακραίων πράξεων στις οποίες μας αναγκάζει να προβούμε. Κι αυτό το γράφει κάποιος που κατά το παρελθόν έχει -ατυχώς- ξοδέψει ουκ ολίγες ώρες στην παρακολούθηση gore περιεχομένου φιλμς, με έκδηλη την παρουσία ωμής, ανούσιας και τελείως τραβηγμένης απ’ τα μαλλιά βίας. (Η νεανική περιέργεια και η συνεπαγόμενη αναζήτηση των πιο ακραίων ταινιών που έχουν γυριστεί ποτέ έπαιξαν το ρόλο τους, συντελώντας σε μία ευτυχώς παροδική ενασχόληση.)

Eymerich II Snap2Αυτό είναι το σημείο που μ’ ενόχλησε πολύ

Η θεωρία λέει ότι όντας στο δεύτερο μέρος μία προγραμματισμένης τετραλογίας, είναι στη διακριτική ευχέρεια του δημιουργού να μπλέξει ακόμη περισσότερο όσα δίνει στον παίκτη να δει, ή ν’ αρχίσει να επεξηγεί μέρος αυτών, έστω και μέσα από υπονοούμενα. Στο “The Village” δε συμβαίνει σε καμία περίπτωση το δεύτερο, καθώς όχι μόνο δε καταλήγει πουθενά κατά το κλείσιμό του, αλλά μας αφήνει ν’ αναρωτιόμαστε αν οι developers έχουν εκ των προτέρων καταλήξει στο πώς θα ολοκληρωθεί η εξιστόρηση της δράσης του Eymerich, ή γράφουν το σενάριο επεισόδιο με το επεισόδιο. Το σίγουρο είναι ότι, δεδομένου και του cliffhanger φινάλε, σαφείς απαντήσεις δεν υφίστανται ούτε αυτή τη φορά και η ιστορία ήδη δείχνει να πλατειάζει επικίνδυνα.

ΕΞΩ ΤΟ ΛΑΤΙΝΙΚΟ DUBBING, ΜΕΣΑ ΕΠΙΠΛΕΟΝ ΑΔΥΝΑΜΙΕΣ

Σ’ ένα παιχνίδι του οποίου οι δημιουργοί είχαν ορθώς φροντίσει να επισημάνουν, προ της κυκλοφορίας του, την παρουσία λατινικών voice overs και είχαν προσέξει η υλοποίηση αυτών να είναι όσο το δυνατόν πιο προσεγμένη, λογικό κι επόμενο ήταν πολλοί από εμάς να σταθούμε σ’ αυτό το στοιχείο και να εξάρουμε την τελείως ασυνήθιστη επιλογή. Ειδικά μάλιστα απ’ τη στιγμή που τόσο η μουσική όσο και το αγγλόφωνο voice acting δε διεκδικούσαν δάφνες ποιότητας, η παρουσία των λατινικών δρούσε ως αντίβαρο και διασκέδαζε αρκετά τις συνολικές εντυπώσεις.   

Η πρώτη αλλαγή που επιχείρησα λοιπόν μέσω του μενού επιλογών ήταν ακριβώς αυτή. Έμεινα όμως με την όρεξη, αφού, προς μεγάλη μου απογοήτευση, οι δύο γλώσσες που ήταν πλέον διαθέσιμες ήταν τ’ αγγλικά και τα ιταλικά, με τη λατινική διάλεκτο να έχει πάει περίπατο. Υπό άλλες συνθήκες και σ’ οποιοδήποτε άλλο παιχνίδι αυτονόητο είναι ότι δε θα είχα την παραμικρή απαίτηση περί ύπαρξης λατινικών. Στο “The Inquisitor” όμως συμβαίνει ακριβώς τ’ αντίθετο, αφού αποτέλεσε το πιο χαρακτηριστικό γνώρισμά του και συμπεριελήφθη στο πρώτο επεισόδιο. Δε μπορώ να γνωρίζω αν οι λόγοι της αλλαγής πλεύσης ήταν οικονομικού χαρακτήρα, αυτό που μπορώ με βεβαιότητα να σας πω είναι ότι ο προγραμματισμός από μέρους TIconBLU αποδεικνύεται ένα μεγάλο φιάσκο.

Eymerich II Snap3Καταφέρνοντας να μπούμε στο κλειδαμπαρωμένο σπίτι

Μετά από τέτοια ψυχρολουσία, μοιραία περιμένεις κι ελπίζεις να συναντήσεις άψογο αγγλικό dubbing. Εκεί λοιπόν δέχεσαι τη δεύτερη σφαλιάρα, αφού η κατάσταση είναι παραπάνω από απογοητευτική. Ειλικρινά δε ξέρω τί να πρωτοαναφέρω και πού να σταθώ περισσότερο! Στον ηθοποιό που υποδύεται τον Eymerich, που για μία ακόμη φορά καταντάει κωμικοτραγικός, προσπαθώντας να μας μεταφέρει το πόσο αδίστακτος είναι ο πρωταγωνιστής;  Στ’ ότι άλλες φράσεις του κεντρικού προσώπου της ιστορίας συνοδεύονται από speech κι άλλες –κυρίως εκείνες που υποδεικνύουν την ανεπιτυχή προσπάθεια συνδυασμού αντικειμένων- όχι;  Ή μήπως στην παντελή απουσία voice acting για τους χωρικούς που ασκόπως περιπλανώνται στο Calcares και μας κάνουν ν’ αναρωτιόμαστε για το νόημα της παρουσίας τους;

Κερασάκι στην τούρτα αποτελεί σχεδόν το σύνολο των τρίτων χαρακτήρων, των οποίων τις φωνές ακούμε κανονικά κι επίσης αποδεικνύονται πολύ κατώτερες των περιστάσεων. Ο λόγος για την ιδιοκτήτρια κι έναν πελάτη του πανδοχείου, καθώς και μία ετοιμοθάνατη γριά που συναντάμε στη συνέχεια. Οι τρεις τους πραγματικά μοιάζουν να διαγωνίζονται για το ποιος διαθέτει τη χειρότερη ερμηνεία. Ο μόνος που διασώζεται είναι ο έτερος εκπρόσωπος του Δομινικανού τάγματος, Jacinto Corona, η φωνή του οποίου είναι ανεκτή, δίπλα σ’ εκείνες των υπολοίπων όμως ώρες-ώρες φαντάζει… μελωδία!          

Αφήνοντας πίσω το ηχητικό δράμα και περνώντας στον τομέα των γραφικών, οι εντυπώσεις είναι ανάμεικτες. Ενώ ο σχεδιασμός των περισσοτέρων χώρων ακολουθεί εκείνον του “The Plague”, που είχε αποδειχθεί τουλάχιστον αξιοπρεπής, ο ανοικτός 3D κόσμος του Calcares και κάποια μοντέλα χαρακτήρων αποτελούν την αχίλλειο πτέρνα του δεύτερου αυτού επεισοδίου. Ελλείψει κάποιου indicator που να μας πληροφορεί για τις δυνατές εξόδους από μία οθόνη, συχνά βρισκόμαστε σε θέση να μη γνωρίζουμε πού πρέπει να κατευθυνθούμε. Ακόμη κι όταν ανακαλύψουμε όμως όλες τις τοποθεσίες του χωριού, ο χάρτης που περιλαμβάνεται εκτός του ότι είναι ασαφής, δε λειτουργεί καθόλου σωστά, μ’ αποτέλεσμα αλλού να θέλουμε να μεταβούμε κι αλλού να βρισκόμαστε, αφότου το επιχειρήσουμε. Κι όταν έρθει η στιγμή να συνομιλήσουμε με κάποιους χαρακτήρες, αλγεινή εντύπωση προκαλεί η εμφάνιση πολλών εξ’ αυτών, μέσω των close-ups που ακολουθούν. Ο πελάτης του πανδοχείου, ο στρατιώτης που βρίσκεται εντός του πύργου, αλλά και το παρουσιαστικό των Demeter και Diana είναι εικόνες που σίγουρα δε τιμούν ένα παιχνίδι του 2015 και μαρτυρούν προχειροδουλειά από μέρους της σχεδιαστικής ομάδας.

Eymerich II Snap4Κανένας δισταγμός από πλευράς Eymerich να δείξει την εξουσία που του έχει δοθεί απ’ την Ιερά Εξέταση

Μετά απ’ αυτά, το κακό path finding καθώς και η ύπαρξη collision detection -με τον Eymerich να περνά μέσα απ’ τους χωρικούς που βρίσκονται στο διάβα του- έρχονται απλά να επιβεβαιώσουν ότι δεν δόθηκε η δέουσα προσοχή στην εμφάνιση του παιχνιδιού, παρόλο που οι developers είχαν αρκετό χρόνο στη διάθεσή τους προκειμένου να παρουσιάσουν ένα αποτέλεσμα τουλάχιστον εφάμιλλο εκείνου του “The Plague”. Η τσαπατσουλιά τους μάλιστα αδικεί κατάφωρα μέρος της υπόλοιπης δουλειάς τους, καθώς είναι αρκετές οι τοποθεσίες που διαθέτουν όμορφα και λεπτομερή γραφικά.

ΣΧΕΔΙΑΣΤΙΚΟΣ ΑΧΤΑΡΜΑΣ

Κατόπιν όλων των παραπάνω, ο φίλος των adventure games περιμένει να διαβάσει ότι τουλάχιστον οι γρίφοι κινούνται σε τέτοιο επίπεδο, που συγχωρούν πολλές απ’ τις υπόλοιπες αδυναμίες του δεύτερου αυτού επεισοδίου. Το ίδιο ήλπιζα κι εγώ, εδώ όμως κι αν βγήκα απ’ τα ρούχα μου μ’ όσα βίωσα. Αναγκαστικά θα προβώ σε κάποια spoilers, προκειμένου να καταδείξω την παλαβομάρα που επικρατεί στον σχεδιασμό. Νωρίς στο παιχνίδι φτάνουμε σ’ ένα σπίτι που είναι κλειδωμένο, αλλά πρέπει οπωσδήποτε να μπούμε μέσα. Μια και τρόπος να το καταφέρουμε δεν υπάρχει, τη λύση δίνει ο στρατιώτης από τον πύργο, που εκτοξεύει μία μεγάλη πέτρα απ’ τον καταπέλτη κατευθείαν στην πόρτα του σπιτιού, στην οποία έχουμε καρφώσει ένα μαντίλι που, λόγω αποχρώσεως, του θυμίζει τη σημαία της Αγγλίας και που βλέπει διά γυμνού οφθαλμού από απόσταση πολλών μέτρων!!!

Πολύ αργότερα κι ενώ χειριζόμαστε τον Corona, καλούμαστε να σφυρηλατήσουμε ένα κομμάτι σίδερο, δίνοντάς του σπιράλ μορφή, ούτως ώστε να θυμίζει φίδι. Όσο κι αν το προσπάθησα, δεν τα κατάφερα, οπότε κατέφυγα στην αυτόματη επίλυση που ευτυχώς προσέφερε η χρήση του σχετικού εικονιδίου-σταυρού. Το καλύτερο όμως έρχεται στη συνέχεια, όπου καλούμαστε να διαβούμε ένα σπιροειδούς μορφής μονοπάτι, μ’ αρκετές διακλαδώσεις, αρκετές εκ των οποίων μας οδηγούν σε αδιέξοδο, μέχρι να βρούμε τη σωστή πορεία. Τελείως αχρείαστες και άχαρες δοκιμασίες, που το μόνο που καταφέρνουν είναι να μας εκνευρίσουν και τίποτα περισσότερο.

Eymerich II Snap5Άνευ λόγου παίδεμα…

Οι σχεδιαστικές αστοχίες δε σταματούν εδώ, καθώς υφίστανται ακόμη σοβαρότερα προβλήματα, που κυριολεκτικά ρημάζουν τα νεύρα μας. Έστω ότι βρίσκουμε ένα αντικείμενο το οποίο καταλαβαίνουμε πού πρέπει να το χρησιμοποιήσουμε. Δεν μπορούμε να το πάρουμε, αν πρώτα δεν έχουμε προβεί σε κάποιες άλλες ενέργειες, η ολοκλήρωση των οποίων θ’ απελευθερώσει τη δυνατότητα να το πράξουμε. Για παράδειγμα, αν δεν εξαντλήσουμε τις επιλογές διαλόγου με τον στρατιώτη, δεν είμαστε σε θέση να επέμβουμε στο σκιάχτρο που βρίσκεται στα χωράφια και ν’ αποσπάσουμε τ’ απαραίτητα αντικείμενα απ’ αυτό. Δεν είναι καθόλου απίθανο λοιπόν να κολλήσουμε κάπου επί ώρες, ακριβώς επειδή το παιχνίδι έχει μία πολύ αυστηρή και συγκεκριμένη σειρά ενεργειών που περιμένει να επιτελέσουμε.   

Κι αν νομίζετε ότι επιτέλους εδώ ολοκληρώνεται το φεστιβάλ γκέλας, κάνετε πολύ μεγάλο λάθος. Επιπλέον σοβαρά προβλήματα δημιουργούν τα σημεία στα οποία ενώ πρέπει να ενεργήσουμε πάνω σε κάποιο αντικείμενο, ο κέρσορας δεν παίρνει την κατάλληλη μορφή, αφήνοντάς μας ν’ αναρωτιόμαστε για το τι μας έχει διαφύγει. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτού που αναφέρω αποτελεί η περίπτωση της καρδιάς που βρίσκεται κλειδωμένη εντός ενός κλουβιού (!) και το τι απαιιτείται να κάνουμε, αφού καταφέρουμε ν’ ανοίξουμε το κλουβί, μέχρι ν’ αλλάξει μορφή.

Και μόνο η παραπάνω φράση νομίζει αρκεί για να καταστήσει σαφές ότι πλην όλων των άλλων μελανών σημείων του, έχουμε να κάνουμε μ’ έναν τίτλο που ενσωματώνει παράλογους γρίφους, πολλοί εκ των οποίων δήθεν αιτιολογούνται απ’ το τρικ των παραισθήσεων που βιώνουν οι Eymerich και Corona στο έκτο και έβδομο κεφάλαιο της περιπέτειας. Η απουσία της παραμικρής ένδειξης σχετικά με το τι καλούμαστε να κάνουμε εκεί -μ’ αποκορύφωμα τη χρήση του μήλου που βρίσκει ο Corona- ολοκληρώνει το παζλ της πολύ κακής δράσης του “The Village”. Σκεφτείτε μόνο ότι τ’ αρκετά mechanical puzzles που από ένα σημείο κι έπειτα περιλαμβάνει, φτάνουν ν’ αποτελούν το καλύτερο στοιχείο του, προσφέροντας πρόσκαιρη ανακούφιση, ακριβώς λόγω του ότι εκεί τουλάχιστον κατανοούμε το εκάστοτε ζητούμενο!  

Eymerich II Snap6Αδυνατώ να συλλάβω το νόημα που έχει η ύπαρξη αυτού του σημείου

Δε σας κρύβω ότι το “The Village” κατάφερε να κάνει ακόμη κι εμένα, έναν φανατικό πολέμιο των hints και της χρήσης walkthrough, να καταφύγω τέσσερις-πέντε φορές στο πάτημα του εικονιδίου παροχής βοηθείας, προκειμένου να προχωρήσει η δράση, να ξεκολλήσω από κάποια σημεία και να επέλθει το πολυπόθητο φινάλε, ούτως ώστε να ξεμπερδέψω μαζί του μία ώρα αρχύτερα.    

ΤΑ EPISODIC GAMES ΔΕΝ ΕΙΝΑ ΠΑΝΤΟΤΕ ΚΑΛΟΔΕΧΟΥΜΕΝΑ

Όταν ένα παιχνίδι ξεκινά με συγκεκριμένες υποσχέσεις, τις οποίες δε διστάζει ν’ αθετήσει από το δεύτερο κιόλας μέρος του, όταν η εικόνα του είναι πολύ χειρότερη εκείνης που αρχικά παρουσίασε, όταν οι γρίφοι του αποδεικνύονται ανέμπνευστοι κι εκνευριστικοί, την ίδια στιγμή που ελλοχεύει συνεχώς ο κίνδυνος να κολλήσει κάπου ο παίκτης, δίχως αυτό να οφείλεται σε δική του υπαιτιότητα, τότε προφανώς κάτι δεν πάει καθόλου καλά.

Τα στελέχη της TIconBLU διαφημίζανε επί καιρώ στο Facebook τον σχεδιασμό του “The Village”, μέσα απ’ ορισμένα, αρκετά ατμοσφαιρικά ομολογουμένως, videos. Λογικά αυτά παρουσιάσανε και στην Anuman Interactive, εξασφαλίζοντας τη συνέχεια της χρηματοδότησης και του publishing του “Nicolas Eymerich-The Inquisitor” από μέρους των Γάλλων. Η ωμή αλήθεια όμως είναι ότι τα κάνανε θάλασσα, δίνοντας τελικά ένα πολύ κακό δεύτερο μέρος, που πολύ φοβάμαι ότι θα βάλει ταφόπλακα στην περαιτέρω συνέχεια του παιχνιδιού. Αν ρίξετε μία ματιά στο Steam forum, θα διαπιστώσετε πόσο λίγοι είναι οι χρήστες που το έχουν προμηθευτεί. Και πώς να μην είναι βέβαια, όταν για την απόκτησή του ζητάει €15, επαναλαμβάνοντας το σοβαρό τιμολογιακό λάθος του προκατόχου του; Το μόνο θετικό που μπορώ να του αναγνωρίσω είναι ότι τηρεί τις υποσχέσεις των δημιουργών για εμφανώς μεγαλύτερη διάρκεια σε σχέση με το “The Plague”.

Eymerich II Snap7Γεύση από τον σουρεάλ κόσμο του έκτου κεφαλαίου

Κάτι που παρατήρησα και κρίνω ότι είναι ενδεικτικό της μελλοντικής πορείας του συγκεκριμένου adventure game, είναι αυτή η ανάρτηση στην επίσημη Facebook σελίδα του. Η “Rest in Peace” φράση και η τοποθέτηση του παιχνιδιού σ’ έναν τάφο μαρτυρούν ότι μάλλον ούτε κι η ιταλική έκδοση, που προηγήθηκε κάποιους μήνες της παρούσης αγγλικής, διέγραψε καλή εμπορική πορεία κι ως εκ τούτου δε θα δούμε ποτέ τρίτο επεισόδιο. Η υποψία μου ενισχύεται απ’ την πλήρη σιγή ιχθύος που επικρατεί αναφορικά με την έναρξη σχεδιασμού του. Αν πω ότι θα μου προξενήσει έκπληξη μία τέτοια εξέλιξη, θα είμαι μεγάλος ψεύτης. Εκείνο που με προβληματίζει είναι η ημερομηνία της συγκεκριμένης ανάρτησης, σε σχέση με την ημερομηνία κυκλοφορίας της αγγλόφωνης version του “The Village”. Μόλις οκτώ ημέρες διαφορά. Μήπως επρόκειτο για προειλημμένη απόφαση; Κι αν ναι, γιατί κυκλοφόρησε η αγγλική έκδοση ενός τερματισμένου, επί της ουσίας, project;  

Σε κάθε περίπτωση, δε πρέπει ποτέ να ξεχνάμε ότι οι τίτλοι που έρχονται υπό μορφή επεισοδίων δε παύουν να έχουν πιθανότητες να μείνουν στη μέση. Ανάλογα παραδείγματα έχουμε απ’ το παρελθόν, τόσο απ’ την Telltale Games και το “Bone”, όσο και απ’ την Μαλασιανή E-One Studio και το “Hoodwink”. Για το πρώτο δεν έχω άποψη, για το δεύτερο όμως η ματαίωση της συνέχειάς του ήταν ό,τι καλύτερο μπορούσε να του συμβεί. Οι μόνοι που λυπάμαι σ’ αυτές τις περιπτώσεις είναι εκείνοι που δώσανε χρήματα για να λάβουν ένα προϊόν που τελικώς δεν ολοκληρώνεται ποτέ. Όπως είπαμε όμως, αυτός ο κίνδυνος υπάρχει πάντοτε στα episodic games, τουλάχιστον σ’ όσα δεν προέρχονται από μεγάλες εταιρείες.

ΜΕΙΝΕΤΕ ΜΑΚΡΙΑ

Επί της ουσίας οι μοναδικοί υποψήφιοι αγοραστές του “The Village” είναι όσοι είχαν κατά το παρελθόν προμηθευτεί το “The Plague”. Ακόμη και σ’ αυτούς δε μπορώ με τίποτα να προτείνω την απόκτησή του, καθώς μιλάμε για μία καταστρεπτική συνέχεια μίας ελπιδοφόρας αρχικά προσπάθειας, που τιμολογείται πολύ ακριβά και που πιθανότατα αποτελεί το πρόωρο κύκνειο άσμα του “Nicolas Eymerich-The Inquisitor”.

Eymerich II Snap8Αν σας έλεγε κάποιος ότι η εικόνα αυτή προέρχεται από παιχνίδι του 2005, θα το αμφισβητούσατε;

Είναι κρίμα να παρουσιάζεται ένα τέτοιο αποτέλεσμα απ’ τους Ιταλούς, μετά από ενάμιση χρόνο αναμονής από μέρους του κοινού. Δε δείχνουν να σέβονται καθόλου όσους σπεύσανε να τους παρέχουν στήριξη, διά μέσου της αγοράς του πρώτου επεισοδίου του παιχνιδιού τους. Την ίδια στιγμή αγνοούν επιδεικτικά όλους τους υπόλοιπους, που, ελλείψει ανακεφαλαίωσης των γεγονότων του “The Plague”, δεν είναι σε θέση να καταλάβουν το παραμικρό.

Κάπως έτσι το παιχνίδι μοιάζει ν’ ακολουθεί τη μοίρα της Ιεράς Εξέτασης, στην οποία ανήκει κι ο πρωταγωνιστής του. Όπως εκείνη αποτέλεσε μαύρη σελίδα στην ιστορία της ανθρωπότητας συχνά καταδικάζοντας αθώους πολίτες, έτσι κι αυτό καταδικάστηκε απ’ τους ίδιους τους δημιουργούς του ν’ αποτελέσει ένα μελανό σημείο της ιστορίας των adventure game και τίποτα παραπάνω. Το αν κάνω λάθος ή όχι, μένει να φανεί. Οι οιωνοί πάντως αυτή τη στιγμή μόνο θετικοί δεν είναι…

karkasSpecs 3

Pros

  • Επαληθεύει τους ισχυρισμούς των δημιουργών περί μεγαλύτερης διάρκειας σε σχέση με τον προκάτοχό του
  • Αρκετές καλοσχεδιασμένες τοποθεσίες και εικόνες
  • Η ύπαρξη του hint icon, που αποδεικνύεται σωτήριο

Cons

  • Καμία ανακεφαλαίωση των γεγονότων του “The Plague”
  • Η απόδοση των διαλόγων στα λατινικά, που υπήρξε το σήμα κατατεθέν του, αποτελεί παρελθόν
  • Ελλιπές αγγλικό dubbing και τραγικά voice overs
  • Κακό path finding και εμφανές collision detection
  • Δυσλειτουργίες στον χειρισμό
  • Ύπαρξη τελείως παράλογων γρίφων και σημείων που μας κουράζουν άνευ λόγου
  • Απαράδεκτα γραφικά κατά τα close ups ορισμένων χαρακτήρων
  • Σοβαρά προβλήματα στον σχεδιασμό της δράσης
  • Ακριβό για όσα προσφέρει

ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ - 25%

25%

Μάνος Καρκαλέμης

Ο Μάνος δε μπορεί παρά να νιώθει ευτυχής που ασχολήθηκε ενεργά με την gaming αρθρογραφία στα χρόνια 2009-2017, οπότε και του δόθηκε η ευκαιρία να γράψει reviews για κάποια adventure games-διαμάντια, όπως "The Whispered World", "Monkey Island 2-LeChuck's Revenge" (Remastered Edition), "The Book of Unwritten Tales 1&2", "Grim Fandango" (Remastered Edition), "Gabriel Knight-Sins of the Fathers" (25th Anniversary Edition), "Night of the Rabbit", "Memento Mori 2", "Day of the Tentacle" (Remastered Edition).

7 Comments

  1. Έτσι έδειχνε, αλλά απορίας άξιο είναι το πώς κατάφερε η TIconBLU να τα κάνει όλα λάθος στο δεύτερο αυτό επεισόδιο! Το σημαντικότερο είναι ότι εκτός των σοβαρών ελλείψεών του στον τεχνικό τομέα, με κούρασε αφάνταστα, κάτι που δε συμβαίνει εύκολα με adventure game.

  2. Μπα, αρπαχτή δεν το λες, καθότι ούτε χρήματα είχε λάβει προκαταβολικά κατ’ οποιονδήποτε τρόπο (π.χ. Kickstarter), ούτε βιαστικά / γρήγορα δημιουργήθηκε (αντιθέτως, πήρε τον χρόνο του με το παραπάνω). Απλά πρόκειται για πολύ αποτυχημένο δεύτερο μέρος.

Αφήστε μια απάντηση

Related Articles

Check Also
Close
Back to top button
elEL