PRIM

Το PRIM κατέχει και αυτό μια υψηλή θέση στη μακρά λίστα των adventures που βρίσκονταν υπό ανάπτυξη για πολλά χρόνια. Το εν λόγω adventure, προϊόν της Γερμανικής Common Colors, πρωτοπαρουσιάστηκε το 2019, ενώ στη συνέχεια ακολούθησε μια επιτυχημένη Kickstarter καμπάνια (έγινε funded σε δύο μόλις μέρες), η οποία έδωσε το στίγμα της επερχόμενης ολοκληρωμένης κυκλοφορίας πάνω στο Δεκέμβρη του 2022.

Είναι γνωστό ότι το game development είναι μια πολύ δύσκολη υπόθεση, πόσο μάλλον όταν πρόκειται για μια μικρή ομάδα ανάπτυξης, συνεπώς το ανωτέρω «παράθυρο» κυκλοφορίας δεν κατέστη εφικτό να τηρηθεί. Ωστόσο, αυτό συνέβη περίπου δύο χρόνια αργότερα, με το PRIM να κυκλοφορεί μια εβδομάδα πριν το Halloween, γεγονός όχι και τόσο τυχαίο.

Εξάλλου, είναι πασιφανές ότι το παιχνίδι είναι βαθιά επηρεασμένο από τις δουλειές του Tim Burton, τόσο σε οπτικοακουστικό επίπεδο (η ασπρόμαυρη προσέγγιση θυμίζει το Ed Wood, ενώ το ατμοσφαιρικό soundtrack πιάνει το «σφυγμό» του Danny Elfman) όσο και σε επίπεδο σεναρίου. Μια ταινία που πρωταγωνίστρια θα είναι η… κόρη του Θανάτου, θα μπορούσε να φτιαχτεί πολύ εύκολα, έτσι δεν είναι;

Εκεί ακριβώς περιστρέφεται η όλη υπόθεση, με την φερώνυμη Prim να αποτελεί τον καρπό του έρωτα του Θανάτου με μια κοινή θνητή, η οποία στο παρελθόν βρέθηκε στο μεταίχμιο μεταξύ ζωής και θανάτου, αλλά εν τέλει κατόρθωσε να επιζήσει. Η Prim έχει πλήρη άγνοια για την ταυτότητα του πατέρα της, μέχρι που στο 16^ο έτος της ηλικίας της, η μητέρα της σκοτώνεται (οριστικά αυτή τη φορά) σε ένα τραγικό δυστύχημα. Ο Θάνατος, ως υπεύθυνος πατέρας, δεν θα μπορούσε να αφήσει την Prim ορφανή και αποφασίζει να την πάρει μαζί του στο Βασίλειο των Νεκρών και να τη φροντίσει, τουλάχιστον έως ότου να ενηλικιωθεί.

Μόνο που αυτό το γεγονός παρουσιάζει μερικές δυσκολίες: αφενός η Prim δεν είναι νεκρή, έτσι ώστε να γίνει κάτοικος του Βασιλείου των Νεκρών, αφετέρου, δεν τη ρώτησε κανένας αν ενδιαφέρεται να παρατήσει τη ζωή της, τον μοναδικό και πιστό της φίλο, Tristan, και να φύγει για (πολύ) μακρινές πολιτείες. Δεν βάζεις εύκολα χαλινάρι σε ένα έφηβο κορίτσι και αυτό είναι κάτι που ο Θάνατος διαπιστώνει από πρώτο χέρι, όταν εν τέλει εφευρίσκεται μια φόρμουλα ώστε να την πάρει μαζί του, που την μετατρέπει ουσιαστικά σε ένα αλλόκοτο ον, με ανθρώπινη μορφή και θανατηφόρες δυνάμεις – διατηρώντας όμως πάντα την αντιδραστικότητα ενός εφήβου. Μία φόρμουλα που, στην ουσία, έκοψε απότομα το νήμα της ζωής της, με τον άμοιρο Tristan να την ψάχνει απεγνωσμένα για χρόνια.

Η προαναφερθείσα αναφορά στο «νήμα της ζωής» δεν ήταν απλώς ένας συμβολισμός, καθώς μέσα σε όλα αυτά, εμπλέκονται και οι τρεις Μοίρες (Κλωθώ, Λάχεσις και Άτροπος), οι οποίες ως γνωστόν, ορίζουν τη γέννηση και την πορεία των θνητών μέχρι το θάνατό τους. Οι Μοίρες αναλαμβάνουν κατά μεγάλο ποσοστό το ρόλο του αφηγητή στο παιχνίδι, όντας τρεις πολύ ενδιαφέρουσες και αλληλοσυμπληρούμενες θεότητες, ενώ είναι άξιο αναφοράς ότι γενικά η ελληνική μυθολογία έχει πολύ έντονο το άρωμά της μέσα στο παιχνίδι, υπογραμμίζοντας την προσπάθεια της Prim, αρχικά να βρει τρόπο να επικοινωνήσει ξανά με το φίλο της Tristan, εν αγνοία του Θανάτου, και στη συνέχεια να ανακαλύψει τη θέση της στο Βασίλειο των Νεκρών.

Σίγουρα, η ιστορία του παιχνιδιού παρουσιάζει πολύ ενδιαφέρον, εξ’ ου και η σχετικά εκτενής αναφορά σε αυτό. Θα λέγαμε ότι πρόκειται για από τα πιο δυνατά στοιχεία του, καθώς, πέρα από την πολύ καλή ιδέα που είχαν οι άνθρωποι της Common Colors, η υλοποίηση είναι εξίσου υπέροχη. Η γραφή είναι εξαιρετική, οι διάλογοι και η αφήγηση περιεκτικοί, με το χιούμορ εύστοχο και ενίοτε αρκετά μαύρο, όπως άλλωστε επιβάλλει και το χρώμα που κυριαρχεί στο παιχνίδι. Ιδιαίτερη μνεία θα πρέπει να γίνει και στους χαρακτήρες που συνοδεύουν την περιπέτεια, οι οποίοι μπορεί να μην είναι πολλοί σε αριθμό, αλλά είναι όλοι «ένας και ένας». Ενδεικτικά να αναφέρουμε την Περσεφόνη, που έχει βγάλει βόλτα με λουρί τον Κέρβερο, τον «συλλέκτη» Χάρο που στην πραγματικότητα δεν έχει καμία σχέση με την εικόνα που έχουμε σχηματίσει γι’ αυτόν και τον Ηχώ που είναι ερωτευμένος με μία από τις Μοίρες και προσπαθεί να βρει τρόπο να βγει ραντεβού μαζί της.

Τους χαρακτήρες αυτούς και την αλληλεπίδραση της Prim μαζί τους, συνοδεύει μια σειρά από αρκετά καλούς γρίφους, οι οποίοι στις περισσότερες των περιπτώσεις είναι μέτριας δυσκολίας, με μια χούφτα από αυτούς να χρειάζονται λίγο περισσότερη φαιά ουσία. Αυτό συμβαίνει κυρίως στη δεύτερη πράξη του παιχνιδιού (από τις τρεις συνολικά που διαθέτει, σε μια διάρκεια που κυμαίνεται γύρω στις 6 με 7 ώρες), όπου το PRIM ανοίγει αρκετά τον κόσμο του, με τους γρίφους να απαιτούν συνδυαστική σκέψη, παρατηρητικότητα και, κυρίως, προσοχή στις λεπτομέρειες και στους διαλόγους. Ιδιαίτερα, όταν λίγο μετά την έναρξη του παιχνιδιού, αποκτάμε ένα «spider-eye», που εκτός από το να το χειριζόμαστε αυτόνομα σε κάποιες περιπτώσεις, μπορούμε να δούμε μέσω αυτού κάποια «οράματα», ως αρωγή για την επίλυση ορισμένων γρίφων. Σε κάθε περίπτωση όμως, το παιχνίδι διαθέτει ενσωματωμένο ένα journal/hint system, το οποίο μπορεί να βοηθήσει τον παίκτη όσο ο ίδιος το επιθυμεί: αρχικά πλαισιώνοντας τον τρόπο που πρέπει να κινηθεί και δίνοντας τη λύση, μόνο όταν το αποφασίσει ο παίκτης.

Εκτός αυτού, υπάρχει hotspot indicator που αποδεικνύεται πάρα πολύ χρήσιμος, ιδιαίτερα σε δυο-τρεις περιπτώσεις που δεν θα αποκαλύψω φυσικά, ενώ ο χειρισμός είναι πολύ απλός, καθώς τα πάντα πραγματοποιούνται με τα δύο κουμπιά του mouse. Εκεί που έχω κάποιες ενστάσεις, είναι στα mini-games που διαθέτει το παιχνίδι που μπορεί να δυσκολέψουν κάποιους παίκτες, από τη στιγμή που δεν συμπεριλαμβάνεται skip-button.

Συγκεκριμένα, υπάρχουν ένα mini-game συναρμολόγησης που σατυρίζει τα ΙΚΕΑ (είναι σχετικά απλό), ένα επιτραπέζιο ονόματι Game of Gnomes (μπορεί να γίνει πιο εύκολο, αν λύσουμε έναν συγκεκριμένο γρίφο) και κυρίως το Casketball card game. Το τελευταίο θυμίζει πολύ το Υπερατού που παίζαμε μικροί (εφόσον είστε μικρότεροι των -άντα, google it), ωστόσο οφείλουμε να μαζέψουμε τις κάρτες που βρίσκονται διάσπαρτες στις εκάστοτε οθόνες του παιχνιδιού και να παίξουμε μια (ή και περισσότερες παρτίδες) με τους χαρακτήρες του παιχνιδιού, ώστε να κερδίσουμε καλύτερες κάρτες για το deck μας.

Δυστυχώς, η παρουσία του δεν είναι προαιρετική, συνεπώς είναι απαραίτητο να φτιάξουμε ένα πολύ καλό deck που θα είναι ικανό να κερδίσει εκείνο του Θανάτου, διαφορετικά δεν θα μπορέσουμε να αποκτήσουμε ένα αντικείμενο που χρειαζόμαστε για να προχωρήσουμε παρακάτω. Σαν υπό-παιχνίδι καθ’ αυτό, το Casketball δεν είναι δύσκολο, όμως βασίζεται αρκετά στον παράγοντα τύχη, με συνέπεια να είναι πολύ πιθανό να αναλωθούμε σε αρκετές παρτίδες μέχρι να μπορέσουμε να κερδίσουμε. Είναι ένα σημείο που εκτιμώ ότι το PRIM κάνει κοιλιά και σίγουρα θα βρεθούν παίκτες που δεν θα είναι διατεθειμένοι να συλλέγουν κάρτες και να φτιάχνουν decks, για να ολοκληρώσουν ένα adventure.

Αφήνοντας στην άκρη αυτή την αστοχία, που ίσως αργότερα λυθεί με κάποιο patch, το PRIM προκαλεί θετικές εντυπώσεις. Η ενασχόληση μαζί του είναι ευχάριστη, άκρως διασκεδαστική και καταφέρνει, από τη στιγμή της έναρξης του, να κάνει τον παίκτη να το αγαπήσει. Σε αυτό οφείλεται και ο όμορφος τρόπος που ξετυλίγεται η πλοκή, διαθέτοντας τις απαραίτητες ανατροπές, συνδυάζοντας χιούμορ και συγκίνηση, ενώ παράλληλα δεν αφήνει τον παίκτη ξεκρέμαστο, σε σημείο που να μη γνωρίζει τι πρέπει να κάνει.

Εκτός αυτού, ο μαυρόασπρος, αλλά πλούσιος και βαθιά λεπτομερής, εικαστικός τομέας του κερδίζει εξίσου εύκολα τις εντυπώσεις. Πανέμορφα τοπία που όσο περισσότερο τα παρατηρείς τόσο πιο πολύ διαπιστώνεις πόση «μαγεία» διαθέτουν, ενώ ο σχεδιασμός των χαρακτήρων διακατέχεται από μια έντονα αρτιστική προσέγγιση. Ίσως εκκεντρική, αλλά αρκούντως ενδιαφέρουσα και με προσωπική σφραγίδα, όπως συμβαίνει, λόγου χάρη, με την ίδια την Prim, που ξεχωρίζει σαν τη μύγα μες στο γάλα σε σχέση με το υπόλοιπο καστ.

Συνυπολογίζοντας την υπέροχη «Tim Burtonική» ατμόσφαιρά του, το άψογο voice-over, το αξιόλογο επίπεδο γραφής και τους άρτια υλοποιημένους γρίφους του, το PRIM συνθέτει ένα adventure που σίγουρα θα ικανοποιήσει τη δίψα των φίλων του είδους, για νέες και ποιοτικές περιπέτειες. Ευελπιστούμε μόνο να υπάρξει και συνέχεια.

Go to discussion...