THE MASTERPLAN
Το The Masterplan είναι το πρώτο ολοκληρωμένο παιχνίδι από το φιλανδικό studio Shark Punch. Αυτοπροσδιοριζόμενο ως tactical squad-based heist game δείχνει πολλά υποσχόμενο και ικανό να κεντρίσει το ενδιαφέρον του κοινού. Καταφέρνει όμως να δώσει μία πραγματικά ξεχωριστή εμπειρία ή περιορίζεται σε μία απλά ευχάριστη ενασχόληση;
Με τον τίτλο να διαδραματίζεται στη δεκαετία του 1970, τα επίπεδα αποπνέουν το ανάλογο feeling. Η 2D top-down κάμερα που χρησιμοποιείται μας επιτρέπει να έχουμε την πλήρη εποπτεία του χώρου στον οποίο πρέπει να δράσουμε. Πώς όμως εκτυλίσσεται το όλο σκηνικό; Παρά την ποικιλία που υπάρχει στη θεματολογία των ληστειών (“επισκεπτόμαστε” από μαγαζιά με arcades μέχρι τράπεζες), η δομή τους είναι αρκετά πανομοιότυπη. Το κλασσικό μοτίβο που ακολουθείται είναι η ύπαρξη καμερών και κλειδωμένων πορτών τις οποίες πρέπει να παρακάμψουμε ενώ παράλληλα αποφεύγουμε τους φρουρούς (που πολλές φορές κουβαλάνε πάνω τους και κλειδιά για τις πόρτες) μέχρι να φτάσουμε στο δωμάτιο με τα λεφτά. Ακόμα και στα πιο προχωρημένα επίπεδα που η πολυπλοκότητα ανεβαίνει, η λογική τους παραμένει η ίδια με την ευρηματικότητα και την πρωτοτυπία να μοιάζουν άγνωστες έννοιες χωρίς αυτό όμως να αναιρεί ότι πρόκειται για μία διασκεδαστική διαδικασία.
Ξεκινώντας από τη γιάφκα μας έχουμε τη δυνατότητα να προσλαμβάνουμε μέλη για τη συμμορία μας, να αγοράζουμε όπλα και να επιλέγουμε την επόμενη αποστολή μας με βάση έγγραφα που έχουμε συγκεντρώσει από προηγούμενες πίστες. Ο οπλισμός χρησιμεύει τόσο για περιπτώσεις συμπλοκής όσο και σαν παράγοντας εκφοβισμού. Όσο πιο αναίμακτα τελειώσει μία δουλειά, τόσο πιο εύκολα μπορούν να καλυφθούν και τα ίχνη μας συνεπώς ακόμα και το ψεύτικο πιστόλι που μπορούμε να έχουμε στην κατοχή μας φαντάζει αρκετά χρήσιμο ώστε να φοβίσουμε τον αντίπαλο πριν το αφήσουμε απλά αναίσθητο με ένα melee χτύπημα.
Η μεγάλη απογοήτευση για τον τίτλο είναι στον τρόπο που (δεν) σχεδιάζει και υλοποιεί την συνεργασία των μονάδων μας στα πλαίσια των αποστολών. Γενικά δηλαδή δεν υπάρχει ανάγκη για σωστή τοποθέτηση στο χώρο την όποια έννοια έχουμε να περιορίζεται κυρίως σε ένα άτυπο κρυφτό με τον εκάστοτε φύλακα ή κάμερα. Επίσης ο χειρισμός είναι υλοποιημένος με αρκετά δύσχρηστο τρόπο, γεγονός που έχει σαν αποτέλεσμα την επιβεβλημένη συχνή χρήση το μηχανισμού slow motion που υπάρχει ώστε να μην μπερδευόμαστε την ώρα της δράσης. Το πρόβλημα είναι ότι αυτό από ένα σημείο και μετά μπορεί να φανεί αρκετά κουραστικό. Με την έννοια της ομάδας να έχει σχεδόν διακοσμητικό ρόλο καθώς και την απουσία co-op χάνεται μία μεγάλη ευκαιρία για τον τίτλο να ανέβει πολλά επίπεδα ποιότητας μαζεμένα.
Στον τεχνικό τομέα τα πράγμα είναι σαφώς καλύτερα. Τα γραφικά αν και δεν εντυπωσιάζουν είναι προσεγμένα και δημιουργημένα στο χέρι. Η μουσική είναι επίσης προσεγμένη ενώ και τα δύο μαζί δημιουργούν μία ωραία ατμόσφαιρα που προκαλεί τον παίκτη να μπει στον κόσμο του παιχνιδιού. Μοναδική παραφωνία είναι η μέτρια A.I η οποία όμως παρά την άσχημη εικόνα που δημιουργεί και παρά το γεγονός ότι σε ορισμένες περιπτώσεις μπορεί να αποδειχθεί εκνευριστική, τελικά δεν αλλοιώνει σημαντικά την συνολική εμπειρία του τίτλου.
Φτάνοντας στο τέλος του κειμένου, συνειδητοποιώ ότι πρόκειται μάλλον για το πιο σύντομο review που έχω γράψει ποτέ. Αν και κάτι τέτοιο γενικά θα ήταν μία μπακαλίστικη προσέγγιση, στη συγκεκριμένη περίπτωση το μέγεθος του review αντικατοπτρίζει σε μεγάλο βαθμό το τι συμβαίνει με τον τίτλο. Το The Masterplan υλοποιεί τα απολύτως απαραίτητα και αναμενόμενα για ένα παιχνίδι τέτοιας θεματολογίας, χωρίς καμία πρωτοτυπία και διάθεση να αφήσει το δικό του μοναδικό στίγμα. Όπως ήδη αναφέρθηκε, αυτό δεν αναιρεί σε καμία περίπτωση το ότι πρόκειται για ένα τίτλο που μπορεί να προσφέρει διασκέδαση αλλά ταυτόχρονα δεν τον αφήνει να ξεφύγει και από την μετριότητα. Η βαθμολογία μπορεί να ανέβει ή να κατέβει μερικούς βαθμούς ανάλογα με το πόσο ενδιαφέρον βρίσκει κάποιος το όλο concept ή αντίστοιχα το πόσο ενοχλείται από τις μικρές ατέλειες της υλοποίησης, σε κάθε περίπτωση όμως η τρέχουσα τιμή (14,99€) είναι ελαφρώς τσιμπημένη ως προς το τι προσφέρει ο τίτλος.
Pros
- Ενδιαφέρον concept
- Όμορφα γραφικά και μουσική
Cons
- Ο τίτλος περιορίζεται στα απολύτως βασικά
- Μικροπροβλήματα στην υλοποίηση του χειρισμού
- Έλλειψη συνεργασίας της ομάδας και έλλειψη co-op
στα χναρια του clue. θα ελεγα οτι το indy το εριξε στην ανακυκλωση :p αλλα διαβαζοντας για τον χειρισμο, καμια σχεση.