REVIEWS

COMPANY OF HEROES 2

Μέχρι το 2006 ο κόσμος είχε βαρεθεί το φόντο του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου στα First Person Shooters. Η θεματολογία ήταν η ίδια και τετριμμένη, πέραν του ότι δεν υπήρχε κάποιο ενδιαφέρον για τις λιγότερο γνωστές μάχες του. Δεδομένου ότι ο Β΄ ΠΠ είναι μία ιστορική περίοδος από πεπερασμένο αριθμό γεγονότων η θεματολογία του δεν είναι ανεξάντλητη. Επομένως τα studios έπρεπε να καταφύγουν σε τεχνάσματα όπως τα Nazi Zombies και τη λιγότερο ιστορική θεματολογία του Return to Castle Wolfenstein για να (ξανα)προσεγγίσουν παίκτες. Το 2006 η THQ τόλμησε να μεταφέρει αυτή την ιστορία σε έναν τίτλο στρατηγικής κάτι που έμελε να δημιουργήσει έναν από τα αρτιότερα strategy που έχουν βγει μέχρι στιγμής, το Company of Heroes. Έπειτα από 7 χρόνια και την πρόσφατη χρεοκοπία της THQ, η Relic (developer του CoH) βρήκε εκδότη τη SEGA και κατάφερε να κυκλοφορήσει το Company of Heroes 2.

CoH1Stalinorgel, carrying the war into the enemy’s camp, Stalinorgel… Stalinorgel, vomiting fire, infernal thunder, Stalinorgel!

ΙΝΤΟ GLORY, WE RIDE

Το Company of Heroes 2, σε αντίθεση με τον προκάτοχό του και τις επεκτάσεις του, μας μεταφέρει στο Ανατολικό Μέτωπο και τις διάφορες πτυχές της Επιχείρησης Barbarossa. Ό,τι έκρινε τον πρώτο τίτλο της σειράς επιτυχημένο, εξακολουθεί να υπάρχει και εδώ. Το CoH 2 είναι ένα RTS όπου έχουμε διαχείριση διμοιριών (squads) στρατιωτών και όχι ανεξάρτητες μονάδες. Η μεταφορά της campaign γίνεται με απόλυτα κινηματογραφικό τρόπο μέσω της ανάκρισης πρώην αξιωματικού του Κόκκινου Στρατού. Μέσω flashbacks είμαστε σε θέση να δούμε τις περισσότερες από τις μεγάλες μάχες που έκριναν την έκβαση του πολέμου στο Ανατολικό Μέτωπο ειδικά και στην Ευρώπη γενικότερα. Πρώτη μάχη είναι η έφοδος των στρατευμάτων στο Στάλινγκραντ, ενώ παράλληλα μεταφερόμαστε στις μάχες της Μόσχας, του Λένινγκραντ και αργότερα στην επέλαση του Κόκκινου Στρατού μέχρι και το Βερολίνο.

Το σενάριο του CoH 2 είναι κατά τη γνώμη μου κονσέρβα. Λόγω της ιδιαίτερης θεματολογίας, το παιχνίδι δεν ξεφεύγει ούτε κατά διάνοια από τα κλισέ που έχουν επικρατήσει γύρω από το Ανατολικό Μέτωπο. Σε οποιοδήποτε παιχνίδι υπάρχει σεναριακή πλοκή τη δεδομένη ιστορική περίοδο στο πρώην ανατολικό μπλοκ, φαίνεται πώς ο εκάστοτε developer έχει ως αποκλειστική ιστορική πηγή το βιβλίο του “A Writer at War” του Vasily Grossman. Προφανώς δεν υπάρχει απαίτηση να πιάσουν όλα τα (πρώην) απόρρητα αρχεία της KGB για να βγάλουν ένα παιχνίδι, ούτε καν να διαβάσουν την αντίστοιχη (πλούσια) σοβιετική λογοτεχνία γύρω από το θέμα, αλλά μερικές αλλαγές θα ήταν καλοδεχούμενες. Αυτό φαίνεται έντονα στο ότι ενώ πασχίζουμε να κρατήσουμε μέσα στην κακοφωνία του πολέμου τους ήρωές μας ζωντανούς, στο τέλος κάθε αποστολής το παιχνίδι μας παρουσιάζει κάθε φορά το γεγονός πώς όλος ο κόσμος πεθαίνει λόγω του καπρίτσιου ενός δικτάτορα, κατά κάποιο τρόπο ισοπεδώνοντας τις θυσίες που έγιναν στο Ανατολικό Μέτωπο. Αυτό έρχεται σε πλήρη αντιδιαστολή με το πρώτο CoH όπου έχουμε πλήρη ηρωοποίηση (στα όρια της αγιοποίησης) των αμερικάνικων στρατευμάτων (ασχέτως αν αμούστακα παιδιά στάλθηκαν σαν πρόβατα στη σφαγή για να μη χαθούν οι διεκδικήσεις της Αμερικής στην Ευρώπη). Υπό αυτή την έννοια η campaign καταντάει αρκετά κουραστική από άποψη πλοκής.

CoH2Εκρήξεις, πλαγιοκοπήσεις… θάνατος. “There is nothing heroic about war.”

Όσο χάνει σεναριακά όμως, προσπαθεί να το εξισορροπήσει σε παρουσίαση. Οι 14 αποστολές της campaign είναι γεμάτες δράση (και άπειρο multitasking στη μεγαλύτερη δυσκολία). Καλοδεχούμενες επίσης ήταν ορισμένες αποστολές που έμοιαζαν εκπληκτικά με το διαχρονικό Commandos. Προσωπικά, πιστεύω πώς η campaign προβάλει αρκετά έντονα τις ματαιότητες του πολέμου και τη ψυχολογία των στρατιωτών που περνούν κακουχίες όπως ο καιρός και η πείνα. Παρότι η campaign είναι εκτενής (κοντά στις 20 ώρες για να κάποιον που θέλει να εξερευνήσει καλά τους χάρτες και να πιάσει μπόλικα achievements στο πρώτο playthrough) παραμένει ημιτελής. Δεν παρουσιάζονται τα πρώτα στάδια της Επιχείρησης Barbarossa και η επέλαση των Γερμανών κατά τους πρώτους μήνες της.

Αυτήν την έλλειψη έρχεται να καλύψει το Theatre of War, το οποίο αποτελεί το καινούργιο mode του παιχνιδιού. Στο ToW υπάρχουν πρακτικά χάρτες-σενάρια (co-op, challenge mode και skirmish) όπου καλούμαστε να εκπληρώσουμε συγκεκριμένους στόχους. Αυτοί οι χάρτες είναι καταχωρημένοι ανά έτος επιχειρήσεων, με το 1941 μέχρι στιγμής να είναι το μόνο διαθέσιμο. Προφανώς το ToW θα χρησιμοποιηθεί ως πλατφόρμα για τα μελλοντικά DLC του τίτλου. Στόχος του ToW είναι να αποτελέσει ένα υβρίδιο μεταξύ του single-player και του multiplayer δίνοντας κατά αυτόν τον τρόπο μία γκρίζα ζώνη για τους παίκτες που παίζουν αμιγώς single-player τίτλους.

Σημαντικές προσθήκες τόσο στην campaign όσο και στις αποστολές του ToW όπου ελέγχουμε τα σοβιετικά στρατεύματα είναι η κλήση έφεδρων επίστρατων (conscripts) ανά πάσα στιγμή και οπουδήποτε στο χάρτη. Αυτό τις περισσότερες φορές (ειδικά στις τελευταίες αποστολές της campaign) έχει ως αποτέλεσμα την ενεργοποίηση της Εντολής 227 («Ούτε ένα βήμα πίσω!»). Στο αρχηγείο διορίζεται κομισάριος για συγκεκριμένο χρονικό διάστημα ο οποίος πυροβολεί όσες διμοιρίες στείλουμε στα HQ μέσω της εντολής Retreat. Η μεγαλύτερη ιδιότητα των conscripts είναι πώς μπορούν να ενταχθούν σε εξασθενημένες διμοιρίες και να τις επανδρώσουν στο maximum, προσομοιάζοντας κατά κάποιο τρόπο έναν από τους μεγαλύτερους πόρους του Κόκκινου Στρατού, το ανθρώπινο δυναμικό.

CoH3Για κάποιο λόγο θεώρησα σοφό να αγνοήσω αυτήν “την πειρατική πινακίδα στη μέση πεδίου μάχης Β’ ΠΠ”.

Το multiplayer παραμένει σχεδόν απαράλλαχτο από το πρώτο CoH. Εδώ έχουμε ως στόχο την εξολόθρευση του αντιπάλου ή την νίκη μέσω πόντων. Η διαχείριση των πόρων προσομοιάζει τα domination matches των FPS, όπου αιχμαλώτιση ενός σημείου μπορεί να μας τροφοδοτήσει με έναν από τους τρεις βασικούς πόρους: manpower, ammunition, fuel. Το manpower χρησιμοποιείται ως «χρήμα» για τη στρατολόγηση καινούργιων μονάδων, το ammunition είναι απαραίτητο για την αναβάθμιση των μονάδων με όπλα αλλά και τη χρήση ειδικών ιδιοτήτων. Τέλος το fuel, σε συνδυασμό με το manpower, είναι απαραίτητο για την επιτυχή δημιουργία μηχανοκίνητων μονάδων. Εκεί που διαφέρει το CoH 2 σε σχέση με άλλους τίτλους στρατηγικής, όπως το Starcraft, είναι πώς είναι ένα παιχνίδι που ευνοεί το σχεδιασμό τακτικής περισσότερο από τα αντανακλαστικά. Ο σχεδιασμός και η αντιμετώπιση της πίστας είναι εξαιρετικά σημαντικά. Αυτή η πλευρά του παιχνιδιού ενισχύεται από το γεγονός ότι αρκετά capture points πλέον είναι ουδέτερα. Οι μονάδες μηχανικών μπορούν να κατασκευάσουν δομές, οι οποίες να παράγουν τον επιθυμητό πόρο (fuel/ammunition) δίνοντας κατά αυτόν τον τρόπο μία μεγαλύτερη ελευθερία σχεδιασμού του στρατού μας. Σημαντικό μειονέκτημα στο multiplayer κομμάτι του τίτλου είναι η έλλειψη του balancing που ενδεχομένως να διορθωθεί με κάποιο patch. Ειδική περίπτωση σε αυτό, είναι η περίπτωση των flamethrowers. Δε γίνεται να έχω 8 διμοιρίες με 3 veteran stars τα οποία να γίνονται παρανάλωμα του πυρός από ένα διερχόμενο halftrack μέσα σε 2 δευτερόλεπτα. Αυτό οδηγεί και τους περισσότερους παίκτες (και σίγουρα εμένα) το πρώτο πράγμα που κάνουν με την απόκτηση Engineers να τους αναβαθμίζουν με flamethrowers. Ελπίζω να διορθωθεί σύντομα.

Άμεση επίδραση στον επαναπροσδιορισμό της στρατηγικής αντιμετώπισης του τίτλου έχουν και δύο νέα στοιχεία του: ο καιρός και το TruSight. Όλοι έχουν συνδέσει το Ανατολικό Μέτωπο με τον βάναυσο χειμώνα του 41΄-42΄, όπου, λόγω κακού σχεδιασμού του Χίτλερ, τα Γερμανικά στρατεύματα υπέστησαν τρομερές ζημιές λόγω ανεπάρκειας εξοπλισμού και τροφίμων. Οι χάρτες του παιχνιδιού χωρίζονται σε 2 βασικές κατηγορίες. Τους τυπικούς «καλοκαιρινούς» χάρτες και τους χάρτες όπου το έδαφος είναι χιονισμένο. Στους τελευταίους υπάρχει η υποκατηγορία των χαρτών όπου υπάρχει διαρκής χιονόπτωση με πιθανότητα χιονοθυελλών (ούτε η Μαρία Σινιώρη να ήμουν σε αυτό το review). Γενικώς στους χιονισμένους χάρτες τα στρατεύματα έχουν δυσκολία στην πεζοπορία αν δεν πηγαίνουν από μονοπάτια ή διαδρομές από όπου έχουν περάσει οχήματα. Παράλληλα, στους χάρτες με τη χιονόπτωση υπάρχει η πιθανότητα παγώματος των διμοιριών. Εάν αφήσουμε για ώρα τις διμοιρίες μακριά από στέγαση/φωτιά τότε αρχίζουν ένας-ένας οι στρατιώτες να πεθαίνουν. Αυτό καθιστά τους συγκεκριμένους χάρτες εξαιρετικά ενδιαφέροντες στον τρόπο στρατηγικής προσέγγισης.

CoH7Σε χάρτες με πολύ χιόνι, ψάχνουμε cover, σπίτια, halftracks, φωτιές. Διαφορετικά το κρύο είναι αμείλικτο.

Το TruSight είναι μία επιπλέον καινοτομία που εντάσσεται στο παιχνίδι. Τα στρατεύματα δεν μπορούν να πυροβολήσουν μονάδες που δεν μπορούν να δουν. Ακόμη και αν γνωρίζουμε πώς απέναντί μας υπάρχει αντίπαλο όχημα σε περίπτωση που παρεμβάλλεται τοίχος είναι αδύνατη η στόχευσή του. Αυτό μπορεί να εκμεταλλευτεί στο έπακρο με τη χρήση καπνογόνων, απέναντι σε μηχανοβόλα όπλα δίνοντας περαιτέρω δυνατότητες για στρατηγικούς ελιγμούς. Το TruSight προσφέρει ένα εξαιρετικό επίπεδο ρεαλισμού (και ενίοτε δυσφορίας αν είμαστε η προσβεβλημένη πλευρά) στον τίτλο.

Αναμφισβήτητα, το CoH 2 είναι ένας τίτλος με πλούσιο υλικό ενώ το multiplayer του θα κρατήσει τους ενδιαφερόμενους, απασχολημένους για πάρα πολύ καιρό. Σε αυτό βοηθάει και το leveling system που έχει εισαχθεί. Όσο παίζουμε κερδίζουμε πόντους εμπειρίας, ενώ υπάρχει και ένα είδος (ανελέητου) grind. Αυτό το grind βασίζεται στη χρήση συγκεκριμένων μονάδων και των ιδιοτήτων τους. Αν πχ. χρησιμοποιούμε αντιαρματικά όπλα και καταφέρουμε να καταστρέψουμε 10 άρματα συγκεκριμένου τύπου (ανεξαρτήτως αριθμού παιχνιδιών) τότε το συγκεκριμένο όπλο κερδίζει κάποιο bonus. Πρέπει να σημειωθεί πώς παρότι μπορεί να έχουμε φέρει εις πέρας τους στόχους για το bonus κάποιου όπλου ή τύπου στρατιωτών, αυτά δεν ξεκλειδώνονται αν δε φτάσουμε συγκεκριμένο level. Ο συνδυασμός αυτών των bonus μπορεί αν χρησιμοποιηθεί σε multiplayer και skirmish παιχνίδια, ενώ έχουμε το δικαίωμα να κάνουμε συνδυασμό μόνο τριών bonus. Επομένως, μαζί με την επιλογή των διαθέσιμων διοικητών πριν από κάθε παιχνίδι, έχουμε ένα επιπλέον επίπεδο στρατηγικού σχεδιασμού.

IF IT AIN’T BROKE…

Το Company of Heroes 2 έχει θεωρηθεί πώς δεν βελτιώνει πολλά πράγματα σε σχέση με τον προκάτοχό του, παίζει, δηλαδή, εκ του ασφαλούς. Είναι κριτική που έχει μία δόση αλήθειας, αλλά το ερώτημα είναι κατά πόσο μπορείς να βελτιώσεις κάτι που είναι σχεδόν πλήρες σε όλους τους τομείς. Σε παλαιότερο κείμενό μου είχα γράψει για το φαινόμενο της «ξαναζεσταμένης σούπας», δηλαδή για τίτλους που επανακυκλοφορούν ή συνεχίζονται αλλά δεν μπορούν να αλλάξουν τη βασική συνταγή παρά μόνο τα καρυκεύματα. Αυτό είναι κάτι που ισχύει και στο CoH 2 και πιθανότατα και στο επερχόμενο Rome 2: Total War. Δε θεωρώ πώς είναι κάτι το μεμπτό, αντιθέτως δεν μπορεί να γίνει και διαφορετικά, κυρίως πλέον λόγω των περιορισμών του είδους των τίτλων στρατηγικής από τη σημερινή τεχνολογία.

Δεδομένων των παραπάνω το Company of Heroes 2 κρατάει τον πήχη ψηλά και τον πηγαίνει 2-3 πόντους παραπάνω. Στον τομέα των γραφικών η λεπτομέρεια είναι εκπληκτική ακόμη και σε low-medium settings. Είχα να ενθουσιαστώ τόσο πολύ με γραφικά σε τίτλο στρατηγικής από τότε που το Age of Empires III, υλοποίησε με εξαιρετικό τρόπο την Havoc engine. Η λεπτομέρεια αυτή έχει ως αποτέλεσμα το CoH 2 να είναι εξαιρετικά βαρύ ως παιχνίδι με τα frames να πέφτουν αισθητά σε full settings. Είχα αρκετό καιρό που έπρεπε να μετριάσω αρκετά τις ρυθμίσεις ενός παιχνιδιού (i7-2630QM @2,00 GHz, 8GB RAM και την GeForce GTX 560M – ναι, παίζω σε laptop) για να είναι σε ανεκτά επίπεδα frames. Το παιχνίδι επομένως κάθε άλλο παρά ελαφρύ είναι. Οπτικά όμως αποζημιώνει και με το παραπάνω.

CoH6Incendiary artillery = win.

Ο ήχος με άφησε διχασμένο. Η μουσική του αρχικού μενού (καθώς και όλο το soundtrack) είναι ιδιαίτερα ταιριαστή και ταξιδιάρικη, τόσο για την εποχή (θέματα από ρώσικη σχολή στο βιολί) όσο και για τη θεματολογία. Σε άσχετο που έβαλα το soundtrack αμέσως το συνέδεσε με πόλεμο. Ο συνθέτης Chris Velasco (Darksiders, Borderlands, Mass Effect 2&3 και φυσικά της εκπληκτικής σειράς του Nickelodeon, Teenage Mutant Ninja Turtles) παραδίδει μία άρτια δουλειά στον τομέα της μουσικής υπόκρουσης. Όσο όμως εκπληκτική είναι η μουσική του παιχνιδιού, άλλο τόσο κωμικοτραγικό είναι το voice acting. Έχοντας καταγωγές από τις χιονισμένες στέπες της Σιβηρίας, μου φαίνεται κωμική η προσπάθεια να εξαμερικανίσουν της προφορές των πρωταγωνιστών στα στερεότυπα που τους έχουν συνηθίσει. Το αποτέλεσμα ουδεμία σχέση έχει με την ποιότητα ενός άλλου τίτλου της πρώην THQ, του Metro 2033. Αρχικώς το lip synch είχε και αυτό τα ελαττώματά του με τις γραμμές να ακούγονται 3-4 δευτερόλεπτα αργότερα, κάτι που διορθώθηκε με patch. Το παραπάνω συνεπικουρούμενο με τους κλισέ διαλόγους μειώνει τη συνολική εμπειρία του τίτλου.

CoH4Ένας φίλος από τα παλιά. Αυτή η πίστα θύμισε έντονα Commandos!

Συνοψίζοντας το Company of Heroes 2 είναι ένας τίτλος που οφείλει να δει κάθε φίλος του είδους των strategy games. Ο συνδυασμός του leveling (θέλει μπόλικα παιχνίδια-μέρες για να φτάσει κάποιος στο maximum level) και του εθιστικότατου multiplayer δίνει τεράστια διάρκεια. Η τιμή του είναι ναι μεν τσιμπημένη, αλλά εγγυημένα θα χαρίσει αρκετές ώρες διασκέδασης. Ομολογώ πώς αρχικώς θα του έβαζα μεγαλύτερη βαθμολογία, αλλά μερικά συσσωρευμένα κακώς κείμενα που δίνουν την εντύπωση τσαπατσούλικης δουλειάς σε συγκεκριμένους τομείς με απέτρεψαν. Παρόλα αυτά και εκτός απροόπτου, το Company of Heroes 2 θα αποτελέσει έναν εκ των δύο τίτλων strategy της χρονιάς (μαζί με το πολυαναμενόμενο Rome 2: Total War). Όσοι νωρίτερα το σκεφτόσασταν, σίγουρα προχωρήστε στην αγορά του!

Pros

  • Ένα από τα καλύτερα strategy, μαζί με τις μικροβελτιώσεις του.
  • Απαίτηση στρατηγικής και τακτικής αντίληψης, όχι αντανακλαστικών.
  • Η μεγάλη διάρκειά του.
  • Το συνολικό αίσθημα που αφήνει…

Cons

  • … το οποίο φροντίζει να το μετριάσει με τα κλισέ του και το κακό voice acting.
  • Δεν εκμεταλλεύεται πλήρως όλη την ιστορική περίοδο που διαπραγματεύεται.
  • Μερικά θέματα balancing.

ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ - 89%

89%

Παύλος Γεράνιος

Γέννημα-θρέμμα της Υπερβορείας, ο Παύλος έκανε καιρό να γνωρίσει την αλληλεπίδραση με την οθόνη. Τα πρώτα παιχνίδια που θυμάται να παίζει ήταν τα Gran Prix, Test Drive, Digger και Flight για DOS σε εποχές που οι περισσότεροι είχαν πλέον Windows... Αυτό δεν τον πτόησε και αγάπησε τη Μητέρα Πλατφόρμα από την πρώτη στιγμή. Θήτευσε και στην άγονη παραμεθόριο των κονσολών (πάντα σε σπίτια φίλων, ποτέ στο δικό του), αλλά το PC ήταν αυτό που τον κράτησε. Λάτρης των ποιοτικών τίτλων από όλα τα είδη, θεωρεί πώς η ιστορία και αυτό που θέλει να πει το παιχνίδι ως μέσο είναι το κυριότερο και όχι η ταμπέλα. Υπάρχουν πάντα οι εξαιρέσεις φυσικά...

11 Comments

  1. Εξαιρετική παρουσίαση του παιχνιδιού.
    Ακόμη δεν ξέρω (ως φανατικός του COH1) αν πρέπει να δώσω τώρα τα λεφτάκια μου…
    Μάλλον θα περιμένω να πέσει λίγο η τιμή του…
    Αν και σίγουρα,με κάποιο τρόπο θα το τιμήσω αυτό το παιχνίδι…

    P.S. Απο φίλους που έχουν λιώσει το εν λόγω game, αυτό το issue με τους flamethrowers ΠΡΕΠΕΙ να διορθωθει άμεσα

    Διάολε, να ένα παιχνίδι που χειρίζεσαι τους Σοβιετικούς…(Και δεν εννοώ το RED ALERT :P… I mean the real thing)

  2. Ωραία παρουσίαση Παύλο! Εχω δυο απορίες σχετικά με το παιχνίδι: Μπορώ να παίξω εναντίον της ίδιας παράταξης π.χ. Ρώσοι εναντίον Ρώσων; Εχει ακόμα όριο στον πλύθυσμό των μονάδων που μπορώ να φτιάξω; Αυτα τα 2 μου λείπαν απο το πρώτο CoH και θα ήθελα να τα είχε το δεύτερο μέρος.

  3. Ευχαριστώ πολύ! Όριο εξακολουθεί να υφίσταται και αυτό διαμορφώνεται αναλόγως το χάρτη. Σε custom coop παιχνίδια που παρατήρησα μπορείς να έχεις μεικτούς στρατούς, δηλαδή σοβιετικούς ο ένας παίκτης και γερμανικό στρατό ο άλλος.

  4. Ενα φιλαρακι μου ειπε οτι στην campaign (νομίζω και στο skirmish) πρέπει να είσαι συνέχεια online για να παίρνεις τα xp και να ξεκλειδώνεις upgrades. Ισχύει αυτό;
    Γενικά μπορείς να παίξεις εντελώς offline την campaign,skirmish και το ToW;

  5. Μπορείς να παίζεις προφανώς τα πάντα άνευ σύνδεσης (εκτός από multiplayer), αλλά κάθε φορά που χάνεται ή δεν είναι επιτυχής η σύνδεση παίρνεις μήνυμα πώς δεν θα πάρεις τα xp όπως πολύ σωστά είπε ο φίλος σου. Τα xp κάνουν unlock τις διάφορες ιδιότητες, οι οποίες (θα) είναι έτοιμες πώς χρήση κάθε φορά που συμπληρώνεις τα προαπαιτούμενα grinds. Πέραν κάποιων μικρών bonus στους multiplayer χάρτες και σε μερικούς ToW (5% health για το τάδε unit, 10% faster construction για το δήνα κ.ό.κ.) δε χρησιμεύει πουθενά. Τα grinds μπορούν να γίνουν οπουδήποτε (campaign, tow, multiplayer).

  6. Μια χαρά παίζεις και χωρίς αυτά. Για να καταφέρεις να τα ξεκλειδώσεις θα πρέπει να αφοσιωθείς σε συγκεκριμένους τρόπους παιχνιδιού και τα bonus δεν είναι τόσο σημαντικά για τα μη multiplayer κομμάτια του παιχνιδιού.

Αφήστε μια απάντηση

Related Articles

Check Also
Close
Back to top button
elEL