Έκατσα είδα το Aquaman 2 ένεκα που κι ο ΠΕ έχει μια αδυναμία στον Μομόα. Άλλος ένας CGI αχταρμάς χωρίς αρχή μέση και τέλος, τόσο που ο Νταφόε (υποψιάζομαι ότι) είπε no thanks, οπότε σκότωσαν τον χαρακτήρα του off screen. Η Heard μια χαρά ρόλο έχει πάντως, σίγουρα όχι τόσο σημαντικό όσο στην πρώτη ταινία αλλά περίμενα να την εξαφανίσουν τελείως μετά τα έκτροπα. Κατά τα άλλα είναι ακόμα μια υπερηρωική περιπέτεια μπουκωμένη στα εφέ με την πλοκή χωρισμένη σε "πίστες" (βυθός, έρημος, ζούγκλα κ.ο.κ). Συμπαθητικός ο Μομόα, μέτρια η χημεία με τον αδερφό του Όρμ (ξεκάθαρη προσπάθεια να κοπιάρουν τη δυναμική Θωρ-Λόκι του Ragnarok), γενικώς ξεχάστηκε ήδη.
4/10
The Unbearable Weight of Massive Talent: Ο τιτάνας Nick Cage φλεξάρει τον αφοπλιστικό αυτοσαρκασμό του σε μια ευχάριστη αλλά όχι ιδιαίτερα αξιομνημόνευτη ταινία, που αισθάνεσαι ότι έχεις ξαναδεί, απλά χωρίς αυτή την -καλοδεχούμενη- meta διάσταση. Κλείνει το μάτι στους φανς του τρελο-Νικ, έχει και Πέδρο Πασκάλ με αλάνθαστο κωμικό timing, γενικώς τίμιο ταινιάκι, που ίσως ήθελε λίγη τρέλα παραπάνω για να κάνει την υπέρβαση.
6.5/10