REVIEWS

I AM SETSUNA

Αρχικά, ακούστηκε μάλλον περίεργη η απόφαση της Square Enix να κυκλοφορήσει μέσα στο κατακαλόκαιρο ένα JRPG, το οποίο θα αποτελούσε και τη πρώτη προσπάθεια της νεοσύστατης ομάδας Tokyo RPG Factory. Ολοκληρώνοντας το παιχνίδι, γίνεται σαφές γιατί έκανε τελικά κάτι τέτοιο. Το I Am Setsuna είναι το προϊόν αγάπης μιας μικρής, αλλά ταλαντούχας ομάδας δημιουργών, όπου αν εμφανιζόταν οποιαδήποτε άλλη εποχή του χρόνου, κατά πάσα πιθανότητα θα λύγιζε κάτω από το βάρος δεκάδων ΑΑΑ κυκλοφοριών και θα χανόταν οριστικά. Τώρα που οι νέες κυκλοφορίες έρχονται με το σταγονόμετρο και αφορούν κυρίως την indie σκηνή, του δίνεται η ευκαιρία να αναδειχθεί και να παρουσιαστεί ως ένα παιχνίδι που θα απευθύνεται μεν σε συγκεκριμένο κοινό, αλλά παράλληλα θα διψά για μια παλαιομοδίτικη JRPG εμπειρία, που θα μπορούσε άνετα να είχε εμφανιστεί πριν από είκοσι χρόνια.

Το I Am Setsuna περπατά στα γνώριμα μονοπάτια των JRPG, με το τρίπτυχο “σιωπηλός πρωταγωνιστής/αθώα-μέχρι-παρεξηγήσεως-κορασίδα/σωτηρία του κόσμου” να κοσμεί το κουβάρι της πλοκής. Άλλωστε, η Tokyo RPG Factory ποτέ δεν έκρυψε το γεγονός ότι ήθελε να αποδώσει ένα φόρο τιμής στα JRPG της παλιάς εποχής, μόνο που το παράκανε λίγο, καθώς το I Am Setsuna λίγο-πολύ ξεπατικώνει το βασική σεναριακή ιδέα του Final Fantasy X. Ενδεχομένως, κάτι τέτοιο να μην ενοχλήσει τους θιασώτες του είδους, που γνωρίζουν εδώ και πολλά χρόνια ότι οι Ιάπωνες δεν έχουν συμπεριλάβει την έννοια “πρωτοτυπία” στα λεξικά τους, από την άλλη, όσο και αν οι προθέσεις των δημιουργών είναι τίμιες, θα ήταν προτιμότερο να είχαν συλλάβει ένα σενάριο που θα ξέφευγε από τη σκιά του προαναφερθέντος “γίγαντα”.

Setsuna Shot1Sacrifice, pay the price, blood like ice…

Συνέπεια αυτού είναι η, κατά τ’ άλλα, ζοφερή και σοβαρή υπόθεση του να είναι προβλέψιμη και τετριμμένη, το ίδιο και οι ήρωες της, οι οποίοι κρύβουν ελάχιστες εκπλήξεις και ως εκ τούτου να προκαλούν αδιαφορία για τη κατάληξή τους με πρώτο και καλύτερο τον… πρωταγωνιστή Endir. Το γεγονός ότι έχει, χονδρικά, πενήντα γραμμές διαλόγου καθ’ όλη τη διάρκεια του παιχνιδιου, ενώ το υπόλοιπο καστ δεν βάζει γλώσσα μέσα του, δεν βοηθά στο δέσιμο του παίκτη με αυτόν και τον μετατρέπει σε ένα αμίλητο avatar που απλώς παρακολουθεί τα τεκταινόμενα από απόσταση. Αρκετά όμως με τη γκρίνια μου, άλλωστε μερικά πράγματα δεν πρόκειται να αλλάξουν ποτέ, οπότε ας προχωρήσουμε στα ενδότερα του παιχνιδιού.

Εφόσον έχετε παίξει ένα JRPG στη ζωή σας, έχετε ήδη καλυφθεί κατά 99% στο τι πρόκειται να αντιμετωπίσετε στο I Am Setsuna: turn based μάχες, world maps, αφιλόξενα dungeons γεμάτα εχθρούς – ευτυχώς πάντοτε ορατούς- και σεντούκια με αντικείμενα, χαρούμενες (κάποιες φορές όχι και τόσο) πόλεις ειδικές για ανεφοδιασμό και αγορά καλύτερου εξοπλισμού, ακόμα και το all-time classic airship προς τα τελειώματα του παιχνιδιού υπάρχει, για ευκολότερες μετακινήσεις προς την εύρεση σπάνιων/συλλεκτικών αντικειμένων. Η συνταγή είναι χρόνια πετυχημένη και το I Am Setsuna δεν κάνει τη παραμικρή προσπάθεια να της αλλάξει τα υλικά της, αντιθέτως ξεσκονίζει ακόμα πιο παλιά κιτάπια και λοξοκοιτάει προς το μοναδικό Chrono Trigger του 1995 και συγκεκριμένα στο σύστημα μάχης του. Το σύστημα ΑΤΒ λοιπόν, που έκανε διάσημη τη Squaresoft (πριν γίνει Square Enix) δηλώνει δυναμικό “παρόν” και μάλιστα σε μία από τις καλύτερες εκδοχές του, αφού πέρα από τις τυπικές εντολές Attack/Tech/Item ανά γύρο, υπάρχει η δυνατότητα συνδυαστικών κινήσεων (combos) με τους υπόλοιπους δύο χαρακτήρες της ομάδας σας.

Setsuna Shot2Μια πολύ συνηθισμένη εικόνα σε JRPG. World Map και δεν είμαι καλά.

Αποτέλεσμα αυτού το σύστημα μάχης να είναι το ισχυρότερο χαρτί του I Am Setsuna, καθώς οι combo δυνατότητες που ανοίγονται με τη χρήση των Spritnites, (ή αλλιώς τα spells του παιχνιδιού) είναι δεκάδες και αν επιθυμείτε να φθάσετε ως το τέλος του παιχνιδιού χωρίς να ιδρoκοπήσετε, η εφαρμογή τους γίνεται επιτακτική. Ιδίως η νίκη ενάντια στα bosses έρχεται μόνο αν γίνει προσεκτική διαχείριση των combos και των healing αντικειμένων που έχετε στη διάθεσή σας, οπότε τυχόν συνεχόμενα πατήματα του πλήκτρου Attack με την ελπίδα ότι θ’ αντέξετε στην καταιγίδα των σαρωτικών χτυπημάτων τους, δεν έχουν κανένα αποτέλεσμα. Εκτός των Spritnites, υπάρχουν μερικοί ακόμα παράγοντες που επηρεάζουν τις μάχες, όπως τα Momentums που ενεργοποιούνται όταν πατήσετε τη κατάλληλη στιγμή το ανάλογο κουμπί στο πληκτρολόγιο/gamepad και boostάρουν τις επιθέσεις σας ή τις άμυνές σας, ενώ τα Fluxes και τα Singularities προκαλούν τυχαία γεγονότα κάθε φορά που εκτελείτε κάποια επίθεση ή tech combo. Όλα επεξηγούνται μέσω γραπτών tutorials από διάφορους τύπους που συναντάτε στις πόλεις και λύνουν αρκετές απορίες πάνω στα μυστικά του combat system, αν και όχι όλες.

Αναμφισβήτητα, το σύστημα μάχης δουλεύει απρόσκοπτα, είναι αρκετά διασκεδαστικό και σπανίως γίνεται βαρετό, εξάλλου είναι δοκιμασμένο και μάλιστα σε κάνει να απορείς γιατί δεν το έχουν εφαρμόσει περισσότερα παιχνίδια του είδους, από την άλλη υπάρχουν μερικές αστοχίες στο σχεδιασμό του που, μεταξύ άλλων, μειώνουν σημαντικά το βαθμό πρόκλησης του τίτλου. Κατ’ αρχάς δεν υπάρχει ένας εύκολος τρόπος να εντοπίσετε τα Spritnites που συσχετίζονται μεταξύ τους προς τη δημιουργία combo, πέρα από το να πειραματίζεστε συνεχώς, με τους συνδυασμούς όμως να μην ακολουθούν κάποια συγκεκριμένη λογική από πίσω. Απλά συνδυάζονται γιατί… έτσι. Επίσης μερικοί συνδυασμοί είναι είτε άχρηστοι είτε γελοία overpowered, σε τέτοιο σημείο που κάθε μάχη να χρειάζεται μόνο μερικά δευτερόλεπτα για να ολοκληρωθεί. Ενδεικτικά να αναφέρω το combo BlowBeat, το οποίο, αν και κοστίζει αρκετά σε MP, είναι αρκετό για να νικήσετε μέσα σε ένα γύρο το 90% των εχθρών του παιχνιδιού (εξαιρούνται τα bosses φυσικά). Αν το συνδυάσετε με κάποιο Spritnite που ανανεώνει το MP των χαρακτήρων σας ή με το spell Haste, τότε πραγματικά δεν χρειάζεται να προβληματιστείτε για τίποτε άλλο. Σύμφωνοι, είναι πολύ ωραίο να υπάρχει ποικιλία επιλογών, αλλά μέσα σε κάποια πλαίσια που δεν θα καταστρέφουν την ισορροπία του gameplay. Το I Am Setsuna δεν κάνει καμία προσπάθεια να αποτρέψει την κατάχρηση της δυναμικής των combos. Από την άλλη, ίσως επιλέχθηκε η συγκεκριμένη οδός για να υπάρχει μια αχτίδα φωτός στις προαιρετικές μάχες ενάντια σε κάποια ultimate mobs, τα οποία είναι ισχυρότερα ακόμα και από το τελευταίο boss, αλλά αν δεν είστε πραγματικά “καμένοι” completionists, δεν υπάρχει κανένας λόγος να το κάνετε.

Setsuna Shot3Go for the combo, kids, go for the combo!

Άλλωστε, το I Am Setsuna δεν περιέχει αρκετό υλικό για εξονυχιστικές εξερευνήσεις, απεναντίας θα λέγαμε ότι τα πράγματα είναι συμπυκνωμένα σε μικρό μπουκάλι. Οι χάρτες είναι γραμμικοί με μία ή δύο το πολύ εξόδους κάθε φορά, ενώ όταν πολύ αργότερα αποκτήσετε το airship, δεν θα κουραστείτε πολύ για να ανακαλύψετε όλα τα κομμάτια του world map που δεν είχατε πρόσβαση μέχρι πρότινος. Επίσης, το παιχνίδι διαδραματίζεται αποκλειστικά σε χιονισμένο περιβάλλον, όπου όσο όμορφο και ατμοσφαιρικό και αν είναι, δυσκολεύεται πολύ να αποφύγει τη μονοτονία. Χιόνι, πάγος, ξανά χιόνι και (μαντέψτε) ακόμα περισσότερο χιόνι. Υπάρχουν κάποια υπόγεια dungeons που σπάνε τη πλήξη, αλλά σύντομα αρχίζουν να επαναλαμβάνονται και αυτά με ελάχιστες παραλλαγές τύπου “αλλάζω τη παλέτα των χρωμάτων”.

Είναι εμφανές λοιπόν ότι το budget που είχε η Tokyo RPG Factory ήταν περιορισμένο, αφού ακόμα και ο τεχνικός τομέας δεν φτάνει σε υψηλά production values. Τα γραφικά χαρακτηρίζονται ως λιτά, με τους χαρακτήρες να θυμίζουν έντονα το καλλιτεχνικό σχεδιασμό που είδαμε στα πρόσφατα remasters των Final Fantasy IV-V και τα περιβάλλοντα να μοιάζουν πολύ μεταξύ τους (“μα καλά, από το ίδιο μαγαζί ψώνισαν σε κάθε σπίτι;“). Η ποικιλία των εχθρικών mobs είναι μικρή, ζήτημα να υπάρχουν πάνω από 15 διαφορετικά είδη, τα οποία όσο προοδεύετε στο παιχνίδι απλώς αλλάζουν χρώμα, ενώ το μελωδικό και συναισθηματικά φορτισμένο soundtrack, με κάποιες νότες να θυμίζουν (επίτηδες) αγαπημένες μελωδίες, παίζεται αποκλειστικά με τη χρήση πιάνου.

Setsuna Shot5Φυλάξου, έρχεται το Gale Rush!

Καταλήγοντας, το I Am Setsuna δεν σε καμία περίπτωση κακό. Είναι ένα συμπαθέστατο “μικρούλι” JRPG, διάρκειας περίπου 15-20 ωρών, γεμάτο δάνεια από κλασικούς τίτλους του είδους που δεν ντρέπεται καθόλου να τα αναδείξει ως προτερήματα, έχοντας ως βασικό ατού το σύστημα μάχης και μια ιστορία που δεν απογοητεύει, αλλά ούτε και ενθουσιάζει/συγκινεί κιόλας. Είναι αυτό ακριβώς που αναφέρεται στον υπότιτλο του άρθρου: ένας νοσταλγικός φόρος τιμής στα JRPG που απευθύνεται σε όσους αγαπούν το είδος και αναπολούν τις ένδοξες ημέρες τους, που πέρασαν πια ανεπιστρεπτί. Σαν τα tribute groups, που μπορεί να επανεκτελούν άψογα τις κλασικές συνθέσεις του μουσικού συγκροτήματος που λατρεύουν, αλλά ποτέ δεν είναι το ίδιο καλές με τις πρωτότυπες.

debeSpecsNew

Το I Am Setsuna μας προσέφερε η CD Media, την οποία ευχαριστούμε θερμά.

Pros

  • Ενδιαφέρον σύστημα μάχης
  • Συμπαθητικός τεχνικός τομέας
  • Ό,τι (δεν) αγαπήσατε στα παλιά JRPG θα το βρείτε εδώ

Cons

  • Μονότονα περιβάλλοντα
  • Ελλειπές συναισθηματικό δέσιμο με τους πρωταγωνιστικούς χαρακτήρες
  • Ιστορία με αρκετά “δάνεια” από άλλους σχετικούς JRPG τίτλους

ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ - 72%

72%

Γιώργος Δεμπεγιώτης

Συντάκτης-λάτρης των action, shooter, adventure, RPG’s και ενίοτε racing παιχνιδιών, προτιμά κυρίως το single-player gaming. Που και που ξεσπάει σε κανά multi, αλλά δεν το παρακάνει κιόλας.

6 Comments

  1. Ωραίο review. Περίμενα λίγο περισσότερη διάρκεια και λίγο πιο φιλική τιμή. Στα υπόψη.
    Γιώργο μόνος σου το σκέφτηκες το παιχνίδι ή έριξε ιδέες κι ο Στέφανος; Μακάρι να κυκλοφορήσει να έχουμε κάτι για το καλοκαίρι.

Αφήστε μια απάντηση

Related Articles

Back to top button
elEL