Adventurer's GuildEDITORIALS

Eπιβιώνοντας (;) το 2016: “Ο Χάρος Βγήκε Παγανιά” Edition

Στο αντίστοιχο άρθρο-ανασκόπηση για το 2015, είχα γράψει επακριβώς: “….έρχονται χρονιές σαν το 2015 όπου τα χαστούκια που λαμβάνει η έρμη η ανθρωπότητα είναι τόσο συχνά και ηχηρά που αναρωτιέσαι τι άλλο μπορεί να γίνει δηλαδή μες στο 2016 που να καταστήσει το 2015 “καλύτερη περσινή χρονιά…””. Ένα χρόνο αργότερα, αισθάνομαι την ανάγκη να ζητήσω από τα βάθη της καρδιάς μου μια τεράστια ΣΥΓΝΩΜΗ από το 2015. Συγνώμη μεγάλε. Δεν ήξερα. ΔΕΝ ΗΞΕΡΑ. Τι πράγμα ήταν τούτο ρε παιδιά; Τι συλλογική μούτζα δέχθηκε η ανθρωπότητα; Ποιός Μεγάλος Παλαιός μας καταράστηκε;

Ήδη λίγες μέρες μετά την δημοσίευση του περσινού άρθρου σχηματίστηκε στο πίσω μέρος του μυαλού μου η ιδέα να δώσω στο επόμενο αντίστοιχο άρθρο την μορφή μηνιαίας επισκόπησης, με την ανάλυση/εξιστόρηση των κυριοτέρων γεγονότων της Ελλάδος και του κόσμου ξεχωριστά για καθέναν από τους 12 μήνες του 2016. Ξεκίνησα έτσι να γράφω το παρόν άρθρο με αυτό το σκεπτικό, αλλά γρήγορα συνειδητοποίησα πως το κειμενό μου απλώς κατέληγε να είναι κατά 95% ένα… κηδειόχαρτο χωρισμένο σε 12 δακρύβρεχτες πράξεις. Όσο ωμά ρεαλιστική και να ήταν αυτή η προσέγγιση, ίσως να έπεφτε κομμάτι βαριά στο τέλος. Οπότε ας ομαδοποιήσουμε κάπως συνοπτικότερα την κατάσταση, μπας και καταφέρουμε να σώσουμε έστω τα προσχήματα.

2016-snap1Για να είμασατε απόλυτα ειλικρινείς βέβαια, δεν πήγαν ΟΛΑ και τόσο χάλια μες στο 2016 😀 😀 😀 😀

Χωρίς πολλά-πολλά λοιπόν, ας ξεμπερδέψουμε πρώτα με το “πιασάρικο” σκέλος των διασήμων. Μέσα στο 2016, μας άφησαν μεταξύ άλλων οι: David Bowie, Alan Rickman, Glenn Frey, Umberto Eco, Abe Vigoda, Vanity, George Gaynes, Nancy Reagan, Prince, Anton Yelchin, Johan Cruyff, Nick Menza, Mohammed Ali, Bud Spencer, Gene Wilder, Kenny Baker, Leonard Cohen, Fidel Castro, Greg Lake, John Glenn, Alan Thicke, Zsa Zsa Gabor, George Michael, Carrie Fisher (μία μέρα αργότερα “έφυγε” και η μητέρα της, Debbie Reynolds, επειδή έτσι ρολάρει το 2016), συν ολόκληρη η βραζιλιάνικη ποδοσφαιρική ομάδα Chapecoense και η διάσημη Ρωσική ορχήστρα Alexandrov, που χάθηκαν αμφότερες ως αποτέλεσμα αεροπορικών δυστυχημάτων. Αλλά και από τους εγχώριους “διάσημους” δεν έχουμε παράπονο: Παντελής Παντελίδης, Νατάσα Μανίσαλη, Γιώργος “Ταξίαρχος Θεοχάρης” Βασιλείου, Πέτρος Φυσσούν, καλούνται να κρατήσουν ψηλά την σημαία του Έθνους πάνω στη βάρκα του Χάρου.

Το βαρύ θανατικό “διασήμων” κυριάρχησε στην επικαιρότητα (και όχι άδικα, μιας και απεβίωσαν αντικειμενικά υπερ-γνωστές προσωπικότητες). Περιστασιακά επιχειρήθηκε να “εκλογικευθεί” το φαινόμενο αυτό με επιχειρηματολογία περί “κόσμου που άρχισε αναπόφευκτα να υποκύπτει στις καταχρήσεις δεκαετιών” ή περί “της γενεάς του μεταπολεμικού baby boom, που άρχισε νομοτελειακά να μας αφήνει” – αλλά ακόμα και έτσι δεν τις χωράει ο νους τις υπερωρίες που βάρεσε ο Χάρος μες στο έτος για να καταδιώξει και να πάρει στην αντίπερα όχθη τεράστιες μορφές της παγκόσμιας συλλογικής κουλτούρας.

2016-snap2The Force will be with you. Always.


Το παραπάνω βέβαια δεν πρέπει να μας κάνει να ξεχνάμε τους (αριθμητικά υπερπολλαπλάσιους) “κοινούς θνητούς” που υπέφεραν μέσα στο 2016, μιας και ανάμεσα στις ειδήσεις που σημάδεψαν το 2016 είναι και το σταθερά συνεχιζόμενο μπάχαλο στη Συρία και την ευρύτερη περιοχή της Μέσης Ανατολής, με το προσφυγικό δράμα που πρέκυψε ως αποτέλεσμα αυτού του μπάχαλου να χρειάζεται ολόκληρο άρθρο από μόνο του για να αναλυθεί επαρκώς. Έμμεση απόρροια του παραπάνω είναι και το επίσης συνεχιζόμενο κύμα τρομοκρατικών επιθέσεων στην Ευρώπη αλλά και τον υπόλοιπο κόσμο, επιθέσεις οι οποίες δυστυχώς δεν φαίνεται να έχουν προοπτική να σταματήσουν στα κοντά.

Μέσα στο έτος μας απασχόλησαν και μερικές ελαφρώς πιο “αναίμακτες” ειδήσεις: η αρκετά μέτρια γενικά διοργάνωση του Euro 2016 στα γήπεδα της Γαλλίας (από την οποία διοργάνωση μάλλον θα θυμόμαστε περισσότερο τον αποκλεισμό της Αγγλίας από την Ισλανδία και την απίστευτη παρουσία των Ιρλανδών θεατών, παρά το επίπεδο της μπάλας που παίχτηκε γενικότερα ή το ότι στο τέλος κατέκτησε το τρόπαιο η Πορτογαλία), το ευρύτερο ζήτημα του Βρετανικού δημοψηφίσματος περί παραμονής ή όχι στην Ευρωπαϊκή Ένωση (spoiler alert: το “Brexit” νίκησε), αλλά και το roller coaster συναισθημάτων και αβυσσαλέων memes που ήταν οι Αμερικανικές Προεδρικές Εκλογές τον Νοέμβρη, οι οποίες είχαν ευτυχώς το αποτέλεσμα που ευχόμασταν όλοι (δυστυχώς όμως υπήρχε και ως έμμεσο αποτέλεσμα η άνοδος της παγκόσμιας στάθμης της θάλασσας κατά τουλάχιστον 3μιση μέτρα λόγω των ποταμών δακρύων που έριξαν οι απανταχού social justice warriors και λοιπές πονεμένες χιονονιφάδες ως αντίδραση, αλλά δεν μπορείς να τα έχεις όλα δικά σου).

Πέρα από την παγκόσμιου ενδιαφέροντος επικαιρότητα, και στην Ελλάδα πιο συγκεκριμένα ασχοληθήκαμε με πολύ σοβαρά (ή ενίοτε όχι και τόσο) εγχώρια ζητήματα φέτος: τις εσωκομματικές εκλογές της ΝΔ, το προσφυγικό ρεύμα που δέχθηκε η χώρα, την διαρκή διαπραγμάτευση της πολιτικής ηγεσίας με τους Ευρωπαϊκούς Θεσμούς με κάθε φορά και καινούργιο αόριστο αντικείμενο συζήτησης, το περαιτέρω πετσόκομμα μισθών και συντάξεων, την Ρόδα του Καμίνη στο Σύνταγμα… αλλα και τα σοβαρότερα ζητήματα όλων: την προσωρινή επάνοδο της σελίδας “ΘΑΝΑΤΟΣ ΣΤΑ ΖΩΑ”, και την εμφάνιση του λαϊκού κινήματος των Super Market Hools.

2016-snap3ΑΛΛΟΣΑΚΟΥΛΟΙ ΣΑΣ ΨΑΧΝΟΥΜΕ, ΕΡΧΟΝΤΑΙ ΜΑ-ΣΟΥΤΙΑ – MASOUTIS NORTH ULTRAS

Πάντως αν υπήρξε ένας τομέας στον οποίο τα πράγματα συνέχισαν να πηγαίνουν εξίσου καλά τόσο στο 2015 όσο και στο 2016, αυτός ήταν ο κύριος τομέας ενασχόλησης του παρόντος ημιhardcorοποιημένου site (ΕΝΤΕΛΩΣ ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΙΚΑ βέβαια – “ποιες οι σχέσεις του RageQuit.gr με την διεθνή Ισλαμική Τρομοκρατία; Ποιος ο ρόλος του ISIS στις κρίσεις του Metacritic; Μείνετε συντονισμενοι για τις συγκλονιστικές αποκαλύψεις“), τα games. Το συμπέρασμα του περσινού άρθρου ότι η ποιότητα των games κάθε έτους είναι αντιστρόφως ανάλογη της ευρύτερης κατάστασης της ανθρωπότητας μάλλον επιβεβαιώνεται πλέον, καθώς και φέτος είχαμε την τύχη να απολαύσουμε εξαιρετικούς πραγματικά τίτλους όπως τα: XCOM 2, Tom Clancy’s The Division, The Banner Saga 2, DOOM, Total War: Warhammer, Overwatch, Stellaris, Hearts of Iron 4, This is the Police, Deus Ex: Mankind Divided, Civilization 6, Battlefield 1, Tyranny, Dishonored 2, Titanfall 2, Watch Dogs 2, Expansions για περσινά games όπως για το Pillars of Eternity ή τον Γουίτορα τον Τρίτο, και σωρεία άλλων indie τίτλων.

2016-snap4Το 2017 αναμένεται εξίσου δυναμικό σε αυτόν τον τομέα… Προς στιγμήν σκέφτηκα να βάλω εικόνα από το Star Citizen αλλά ας μην κοροϊδευόμαστε.


Θεωρητικά μένει μία μέρα ακόμα μέχρι να ολοκληρωθεί αυτή η χρονιά-ορόσημο της μούτζας, αλλά θα προκαλέσω την τύχη του σύμπαντος θεωρώντας πως δεν θα προλάβει να εκραγεί ο Βεζούβιος ή το Κοσλοντούι μέχρι αύριο (αν αφανιστεί η ανθρωπότητα εξαιτίας μου… σόρρυ). Ως σύνοψη λοιπόν, εξαιρώντας τα games, το 2016 μετά βεβαιότητος θα μείνει στην συλλογική συνείδηση της ανθρωπότητας για τον έναν ή τον άλλο λόγο ως (ακόμη μία) πλήρως άθλια χρονιά. Προφανώς δεν υπάρχουν εγγυήσεις πως το 2017 θα αποδειχθεί καλύτερο από το 2016 – αντιθέτως, η λογική αλλά και η επιμελής παρατήρηση της επικαιρότητας μας λένε πως πάμε για ακόμη μια απ’τα ίδια, αν όχι τρισχειρότερα.

Τι μπορούμε να κάνουμε λοιπόν; Να τα παρατήσουμουμε; Να αφεθούμε στη μοίρα μας; Ο αείμνηστος Γιάννης Κυράστας μετά από ακόμα μια σφαγή από το ποδοσφαιρικό παρακράτος μετά από την συναρπαστική ολοκλήρωση ενός ακόμα από τα πιο συναρπαστικά και καθαρά πρωταθλήματα του σύμπαντος πριν καμιά 15αριά χρόνια είχε πει προς τους παίκτες του: «Θα πεθάνουμε για αυτούς τους αλήτες; Όχι ρε, δεν θα πεθάνουμε! Θα κάτσουμε και θα πολεμήσουμε».

Μπορεί τελικά ο Κυράστας να απεβίωσε από το καρκίνωμα που τρώει τον εγχώριο αθλητισμό λόγω μιας σπάνιας ασθένειας, αλλά η φράση του οφείλει να γίνει σημαία για την καθημερινότητά μας: δεν θα πεθάνουμε για αυτούς τους αλήτες, θα πολεμήσουμε. Και στο τέλος θα νικήσουμε. Πρέπει να συνεχίσουμε να το πιστεύουμε.

Κώστας Καλλιανιώτης

Αρχαιολόγος/Ιστορικός, RPG Player, Οπαδός των Motörhead, Καταναλωτής Προβατίνας.

11 Comments

  1. Hellion : Θεωρητικά μένει μία μέρα ακόμα μέχρι να ολοκληρωθεί αυτή η χρονιά-ορόσημο της μούτζας, αλλά θα προκαλέσω την τύχη του σύμπαντος θεωρώντας πως δεν θα προλάβει να εκραγεί ο Βεζούβιος ή το Κοσλοντούι μέχρι αύριο

    2016 : My ultimate “Ultimate destruction” is charging. 99% completed.

Αφήστε μια απάντηση

Related Articles

Back to top button
elEL